آزمایش عفونت مخمری | Yeast Infection | Wet Prep | تست وایف (Whiff)

عفونت مخمری واژن، یک عفونت قارچی است که باعث تحریک، ترشح و خارش شدید واژن و فرج (بافت های دهانه واژن) می شود. عفونت مخمری واژن که کاندیدیازیس واژینال نیز نامیده می شود، از هر 4 زن 3 نفر را در مقطعی از زندگی خود تحت تاثیر قرار می دهد.

اسامی دیگر:

• Vaginitis Testing
• Vulvovaginitis Testing
• Wet Prep
• Wet Mount
• Candida Test
• Vaginal Candidiasis Test
• Vaginal Discharge Microscopy
• Whiff Test
• Amine Test
• Vaginal Discharge Culture

راهنمای سریع آزمایش عفونت مخمری (Yeast Infection Test):

آزمایش عفونت قارچی واژن شامل یک سری آزمایش ها است که برای تشخیص علت واژینیت، که به تحریک واژن اشاره دارد، استفاده می شود. واژینیت اغلب به دلیل عفونت های مخمر، باکتری یا انگل ایجاد می شود. عفونت های قارچی که کاندیدیازیس نیز نامیده می شود، بسیار شایع هستند. اکثر خانم ها یک یا چند عفونت قارچی در طول زندگی خود خواهند داشت.

در صورت داشتن علائم یا علائم واژینیت، مانند ترشح غیر طبیعی، خارش، یا تحریک واژن و/یا فرج، ممکن است آزمایش عفونت قارچی واژن توصیه شود. آزمایش هایی که ممکن است برای تشخیص عفونت قارچی مورد استفاده قرار گیرند، نیاز به نمونه ای از ترشحات واژن دارند.

هدف از انجام آزمایش عفونت مخمری (Yeast Infection Test)

آزمایش عفونت مخمری واژن برای تشخیص علت واژینیت انجام می شود. واژینیت در واژن اتفاق می افتد، که قسمت عضلانی بدن است که رحم را به خارج از بدن متصل می کند. واژینیت همچنین ولوواژینیت نامیده می شود زیرا علائم اغلب در فرج یا چین های پوست اطراف دهانه واژن وجود دارد.

واژینیت ممکن است در اثر عفونت با مخمر، باکتری، انگل، التهاب یا تغییر در تعادل طبیعی میکروارگانیسم‌های واژن ایجاد شود. پس از عفونت های باکتریایی، عفونت های مخمری دومین علت شایع واژینیت هستند.

آزمایش عفونت مخمری واژن مشخص می کند که آیا علائم شما ناشی از رشد بیش از حد مخمر است یا چیز دیگری، مانند عفونت باکتریایی یا یک بیماری مقاربتی (STD). دانستن علت واژینیت برای تجویز درمان مناسب ضروری است.

آزمایش عفونت مخمری (Yeast Infection Test) چه چیزی را بررسی می کند؟

آزمایش عفونت مخمری واژن برای ارزیابی واژن فرد و جستجوی علت واژینیت استفاده می شود. این فرآیند به چندین آزمایش نیاز دارد که به تشخیص وجود عفونت قارچی کمک می کند.

مخمر نوعی قارچ است. بیشتر عفونت های قارچی واژن توسط نوعی قارچ به نام کاندیدا ایجاد می شود. رایج ترین نوع کاندیدا، کاندیدا آلبیکنس، معمولاً به مقدار کم در دهان، دستگاه گوارش و پوست شما یافت می شود. وجود مقدار کمی مخمر در واژن معمولاً منجر به علائم واژینیت نمی شود.

کاندیدا و سایر میکروارگانیسم های موجود در واژن معمولاً یکدیگر را در تعادل نگه می دارند. برخی چیزها می توانند این تعادل را بر هم بزنند، مانند تغییرات هورمونی، استفاده از آنتی بیوتیک ها یا تغییرات در سیستم ایمنی بدن. هنگامی که شرایط در واژن تغییر می کند، رشد بیش از حد مخمر ممکن است رخ دهد و منجر به عفونت قارچی شود.

آزمایش عفونت مخمری واژن معمولاً با معاینه فیزیکی و بحث در مورد علائم شما شروع می شود. سپس آزمایش pH واژن و بررسی میکروسکوپی ترشحات واژن برای تعیین علت واژینیت انجام می شود. در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری مانند کشت ترشحات واژن، رنگ آمیزی گرم یا آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) را توصیه کند.

تست pH واژن

پس از معاینه فیزیکی، اندازه گیری pH ترشحات واژن معمولاً اولین آزمایشی است که برای تشخیص یا رد عفونت قارچی انجام می شود. pH اندازه گیری اسیدیته یک ماده در مقیاس 1 تا 14 است.

محیط واژن معمولا اسیدی است. برخی از عفونت های باکتریایی و مقاربتی می توانند pH واژن را افزایش داده و باعث کاهش اسیدی آن شوند. دانستن pH ترشحات واژن می تواند به کاهش مشکل اساسی که باعث علائم شما می شود کمک کند.

عفونت مخمری واژن در افراد در تمام سنین و هر دو جنس رخ می دهد، اما در زنان جوان فعال از نظر جنسی شایع تر است. برای عفونت های قارچی مکرر علائم چند روز قبل از شروع قاعدگی بیشتر قابل توجه است و اغلب پس از پایان دوره بهتر می شود. این به دلیل نوسان طبیعی ماهیانه تعادل اسید باز (pH) واژن است. قبل از قاعدگی و در طول دوره قاعدگی، pH واژن بسیار قلیایی تر می شود و به کلنی های مخمری که در حالت خفته حضور داشته اند اجازه فعال شدن و ایجاد علائم را می دهد.

ارزیابی میکروسکوپی

هنگامی که ترشحات واژن زیر میکروسکوپ ارزیابی می شود، چندین میکروارگانیسم که می توانند باعث واژینیت شوند، دیده می شوند. این اغلب به عنوان مانت مرطوب(wet mount) شناخته می شود. میکروارگانیسم ها اشکال کوچک حیاتی هستند که فقط از طریق میکروسکوپ قابل مشاهده هستند و شامل باکتری ها و قارچ ها می شوند.

دو آزمایش ممکن است در طی ارزیابی میکروسکوپی ترشحات واژن انجام شود:

• لام نمکی: در این آزمایش، ترشحات واژن با مقدار کمی آب نمک(نرمال سالین) روی یک لام شیشه ای مخلوط می شود. سپس لام زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا مشخص شود که آیا علائم مخمر، باکتری یا عفونت های مقاربتی وجود دارد یا خیر.
• لام پتاسیم هیدروکسید(KOH): اسلاید دیگری ممکن است با ماده شیمیایی به نام کلرید پتاسیم (KOH) تهیه شود. استفاده از KOH می تواند شناسایی مخمر را آسان تر کند. این آزمایش همچنین می تواند باعث ایجاد بوی ماهی شود که نشان دهنده وجود انواع خاصی از عفونت ها است. این تست گاهی اوقات به عنوان تست بو(whiff test) نامیده می شود.

تست های دیگر

اگر هیچ مخمر یا میکروارگانیسم دیگری در زیر میکروسکوپ دیده نشود که علائم شما را توضیح دهد، ممکن است کشت ترشحات واژن انجام شود. همچنین ممکن است برای افرادی که عفونت های مکرر دارند یا عفونت هایی که به درمان پاسخ نمی دهند درخواست شود.

کشت واژینال با برداشتن نمونه ای از ترشحات از واژن و قرار دادن آن در محیط رشد انجام می شود که شرایط ایده آلی را برای رشد سلول ها در آزمایشگاه ایجاد می کند. اگر رشد در طی آزمایش کشت رخ دهد، نمونه ای بیشتر برای تعیین علت واژینیت مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

 

• آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) می تواند مواد ژنتیکی میکروب ها را شناسایی کند. در صورت مشکوک بودن به عفونت های خاص و همچنین به این دلیل که نتایج سریع تری را در مقایسه با آزمایش کشت ارائه می دهد، ممکن است NAAT توصیه شود.
• رنگ آمیزی گرم آزمایش دیگری است که ممکن است برای بررسی وجود میکروب های خاصی در نمونه ترشحات واژن استفاده شود. در طی رنگ آمیزی گرم، نمونه ای از ترشحات واژن با یک لکه شیمیایی ترکیب می شود و زیر میکروسکوپ بررسی می شود. بسیاری از میکروارگانیسم ها را می توان در طی این آزمایش شناسایی و طبقه بندی کرد. به عنوان مثال، مخمر کاندیدا پس از رنگ آمیزی گرم، بنفش به نظر می رسد.

چه زمانی آزمایش عفونت مخمر(Yeast Infection Test) درخواست می شود؟

آزمایش عفونت قارچی واژن ممکن است در صورت داشتن علائم واژینیت تجویز شود. عفونت قارچی واژن معمولاً علائمی مانند موارد زیر را ایجاد می کند:

• خارش
• التهاب
• سرخی
• درد هنگام ادرار کردن
• درد هنگام رابطه جنسی
• ترشحات واژن

بسیاری از بیماران مبتلا به واژینیت ترشحات واژن ندارند. هنگامی که ترشح وجود دارد، ممکن است غلیظ، سفید، و بی بو باشد.

اگر پزشک شما در طول معاینه بدنی متوجه علائم فیزیکی عفونت قارچی شود، آزمایش مخمر واژینال نیز ممکن است انجام شود. علائم عفونت قارچی عبارتند از:

• قرمزی فرج و واژن
• تورم فرج(vulva)
• تغییرات در پوست فرج، مانند شکاف یا لکه دار شدن

نحوه انجام آزمایش عفونت مخمر(Yeast Infection Test)

آزمایش عفونت قارچی در مطب پزشک شما یا یک محیط پزشکی دیگر انجام می شود. گاهی اوقات ممکن است نمونه ای از ترشحات واژن برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده شود، اما اغلب می توان آزمایش pH و معاینه میکروسکوپی را در مطب پزشک انجام داد.

انجام تست عفونت مخمری

آزمایش عفونت مخمر معمولاً بر روی نمونه سواب جمع آوری شده از واژن انجام می شود. این نمونه از ترشحات واژن معمولاً در طی معاینه لگن در کلینیک یا مطب پزشک جمع آوری می شود.

قبل از نمونه گیری

پزشک دستورالعمل هایی را در مورد نحوه آماده شدن برای آزمایش به شما ارائه می دهد. غالباً به بیماران توصیه می‌شود تا دو روز قبل از آزمایش از استفاده از کرم‌ها یا دارو در واژن خودداری کنند و قبل از انجام آزمایش که شامل تمیز کردن یا شستشوی داخل واژن با آب یا مایعات دیگر می‌شود، از دوش گرفتن خودداری کنند.

در طول نمونه گیری

برای جمع آوری یک نمونه برای آزمایش، ابتدا تمام لباس های زیر را بردارید. شما به پشت روی میز معاینه دراز می کشید، در حالی که پاهای خود را در زیرپایی ها قرار می دهید. سپس پزشک ابزاری به نام اسپکولوم را وارد واژن می‌کند تا آن را باز نگه دارد.

یک سواب پنبه ای استریل در واژن قرار داده می شود تا نمونه ای از ترشحات جمع آوری شود.

سپس سواب و اسپکولوم برداشته می شوند. به دست آوردن یک نمونه می تواند حدود پنج دقیقه طول بکشد.

هنگامی که اسپکولوم در واژن قرار می گیرد، ممکن است کمی احساس ناراحتی کنید.

تفسیر نتایج آزمایش عفونت مخمر(Yeast Infection Test)

بسته به اینکه کدام آزمایش انجام شده است، نتایج عفونت مخمری واژن متفاوت تفسیر می شود.

  pH واژن: نتایج آزمایش pH واژن بر اساس اینکه آیا واژن در محدوده نرمال pH قرار دارد یا خیر تفسیر می شود. pH طبیعی واژن کمی اسیدی است و pH آن بین 4 تا 4/5 است. در افرادی که برای شروع قاعدگی خیلی جوان هستند یا به یائسگی رسیده اند، pH طبیعی واژن می تواند بالاتر باشد. در افراد مبتلا به عفونت قارچی، pH واژن معمولا طبیعی است. سطح pH بالاتر از حد طبیعی ممکن است نشان دهنده دلایل جایگزین برای علائم واژن، مانند واژینوز باکتریایی یا تریکومونیازیس باشد.

ارزیابی میکروسکوپی: ارزیابی میکروسکوپی ترشحات واژن بر اساس آنچه در هنگام مشاهده نمونه در زیر میکروسکوپ تشخیص داده می شود، تفسیر می شود. ارزیابی میکروسکوپی ممکن است مخمر، باکتری یا انگل‌هایی را که باعث تریکومونیازیس می‌شوند، شناسایی کند. گاهی اوقات باکتری ها یا انگل ها ممکن است به تنهایی مسئول علائم شما باشند و گاهی اوقات عفونت های قارچی همزمان با سایر عفونت ها وجود دارد.

کشت ترشحات واژن: نتایج کشت نشان می دهد که آیا میکروارگانیسم هایی را می توان در آزمایشگاه رشد داد و در این صورت، چه ارگانیسم هایی را شناسایی کرد. بیشتر عفونت های قارچی واژن توسط کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شود. سایر گونه های مخمر ممکن است با استفاده از رنگ آمیزی های تخصصی و آزمایش های دیگر شناسایی شوند.

بیشتر عفونت های واژن توسط باکتری ها، مخمرها یا تریکومونیازیس ایجاد می شوند. جدول زیر برخی از نتایج آزمایشی را که ممکن است در هر شرایط دیده شود، توضیح می دهد.

سوالات متداول:

آیا نتایج آزمایش عفونت مخمر(Yeast Infection Test) دقیق است؟

آزمایش قادر به تشخیص دقیق علت علائم در اکثر بیماران مبتلا به واژینیت است. اغلب بیماران در مطب پزشک خود تشخیص داده می شوند و می توانند بلافاصله درمان را آغاز کنند.

با این حال، برای تشخیص عفونت های قارچی واژن چالش هایی وجود دارد. این شامل:

• اندازه‌گیری‌های pH نادرست: اندازه‌گیری pH راهی سریع برای رد سایر علل واژینیت است زیرا pH در عفونت‌های مخمری طبیعی است اما در شرایط دیگر مانند واژینوز باکتریایی و تریکومونیازیس بالا است. با این حال، گاهی اوقات آزمایش pH گمراه کننده است زیرا برخی عوامل از جمله خون قاعدگی، مایع منی، دوش ها، داروهای مورد استفاده در واژن و روان کننده ها نیز می توانند pH واژن را افزایش دهند.
• معاینه میکروسکوپی منفی کاذب: معاینات میکروسکوپی ممکن است مقدار قابل توجهی از عفونت های قارچی را از دست بدهند. کارشناسان تخمین می زنند که بررسی میکروسکوپی در نیمی از بیماران نتایج منفی کاذب می دهد. تست این بیماران در طی ارزیابی میکروسکوپی منفی است و بعداً پس از آزمایش کشت ثابت شد که عفونت مخمری واژینال دارند.
• آزمایش های کشت مخمر مثبت کاذب: بسیاری از افراد در شرایط عادی مخمر در واژن خود دارند. این مخمر ممکن است در طول آزمایش کشت رشد کند و به نظر برسد که بیمار مبتلا به عفونت قارچی است، حتی زمانی که علائم بیماری ناشی از بیماری دیگری باشد.

آیا به آزمایش های بعدی نیاز است؟

اگر آزمایش اولیه شما دلیلی برای علائم واژینیت پیدا نکرد، ممکن است نیاز به آزمایش های بعدی باشد. ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش را تکرار کنید، ترجیحاً زمانی که علائم شما آشکارتر است
• بیوپسی واژینال، که شامل برداشتن یک تکه بافت از واژن است، در صورتی که آزمایش مجدد علت علائم را تشخیص ندهد.

تست های مرتبط

تست عفونت قارچی واژن در مقابل سایر تست های عفونت قارچی

در شرایط عادی، مخمر کاندیدا در بسیاری از نقاط بدن بدون ایجاد بیماری زندگی می کند. اگر رشد بیش از حد مخمر در یکی از این مکان ها رخ دهد، ممکن است منجر به عفونت قارچی شود. عفونت های مخمری که در خارج از واژن رخ می دهد عبارتند از:

• دهان و گلو: هنگامی که عفونت قارچی کاندیدا در گلو یا دهان رخ می دهد، برفک یا کاندیدیاز اوروفارنکس نامیده می شود.

• آلت تناسلی: رشد بیش از حد کاندیدا بر روی آلت تناسلی 15 تا 20 درصد از افراد را تحت تاثیر قرار می دهد.
• مثانه: اگر عفونت مخمری در مثانه رخ دهد، funguria نامیده می شود. این نوع عفونت قارچی در بیماران بستری در بیمارستان شایع است.
• پوست: کاندیدیازیس جلدی یک اصطلاح پزشکی برای عفونت مخمری است که پوست را تحت تاثیر قرار می دهد. عفونت های مخمری تقریباً در هر پوستی از بدن ممکن است رخ دهد. معمولاً این عفونت ها در نواحی گرم و مرطوب و در مکان هایی با چین و چروک مانند زیر بغل یا کشاله ران رخ می دهد..

در بسیاری از موارد، عفونت های قارچی در این قسمت های بدن را می توان بر اساس علائم و معاینه فیزیکی تشخیص داد. پزشکان اغلب عفونت های مخمری پوست، سینه ها و آلت تناسلی را به این روش تشخیص می دهند.

هنگامی که به عفونت های مخمری در سایر قسمت های بدن مشکوک می شود، آزمایش های مورد استفاده برای تشخیص این عفونت ها ممکن است مشابه آزمایش هایی باشد که برای تشخیص عفونت های قارچی واژن استفاده می شود. برای مثال، ارزیابی‌ها و کشت‌های میکروسکوپی ممکن است برای تشخیص عفونت‌های مخمری که در دهان و گلو، آلت تناسلی، سینه و پوست رخ می‌دهند، استفاده شود.

خود مراقبتی برای واژینیت

• در صورت ابتلا به واژینیت ناحیه تناسلی خود را تمیز و خشک نگه دارید.
• برای تمیز کردن خود، از صابون اجتناب کنید و فقط با آب بشویید
• خود را با آب ولرم بشویید – نه آب داغ
• پس از آن کاملا ناحیه را خشک کنید. اما مالش ندهید.
• از تمیز کردن ناحیه تناسلی با فشار آب خودداری کنید. این عمل ممکن است علائم واژینیت را بدتر کند زیرا باکتری های سالمی را که واژن را پوشانده
• اند از بین می برد. این باکتری ها به محافظت در برابر عفونت کمک می کنند.
• استفاده از اسپری های بهداشتی، عطرها یا پودرها در ناحیه تناسلی خودداری کنید.
• در زمانی که عفونت دارید از پد استفاده کنید و از تامپون استفاده نکنید.
• اگر دیابت دارید، سطح قند خون خود را کنترل کنید.
• اجازه دهید هوای بیشتری به ناحیه تناسلی شما برسد.
• لباس های گشاد بپوشید.
• لباس زیر نخی (به جای مصنوعی) یا لباس زیری که آستری نخی در فاق دارد بپوشید. پنبه باعث افزایش جریان هوا و کاهش تجمع رطوبت می شود.
• شب هنگام خواب لباس زیر نپوشید.

دختران و زنان نیز باید:

• بدانید که چگونه ناحیه تناسلی خود را هنگام حمام کردن یا دوش گرفتن به درستی تمیز کنید
• پس از استفاده از توالت به درستی خود را پاک کنید – همیشه از جلو به عقب
• همیشه رابطه جنسی ایمن را انجام دهید. و برای جلوگیری از ابتلا یا انتشار عفونت از کاندوم استفاده کنید.

در سایت Mayo Clinic در مورد عفونت مخمری بیشتر بخوانید:

عفونت مخمری واژن یک عفونت قارچی است که باعث تحریک، ترشح و خارش شدید واژن و فرج – بافت های دهانه واژن – می شود.

عفونت مخمری واژن یک عفونت مقاربتی محسوب نمی شود. اما، خطر ابتلا به عفونت مخمری واژن در زمان اولین فعالیت جنسی منظم افزایش می یابد. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد عفونت‌ها ممکن است با تماس دهان و تناسلی (رابطه جنسی دهانی- تناسلی) مرتبط باشند.

داروها می توانند به طور موثر عفونت های مخمری واژن را درمان کنند. اگر عفونت های قارچی مکرر دارید – چهار یا بیشتر در یک سال – ممکن است به یک دوره درمانی طولانی تر و یک برنامه نگهداری نیاز داشته باشید.

مطالب مرتبط در متاورگانون:

• آزمایش های قارچ شناسی
• آزمایش تریکومونیازیس

در جای دیگر وب: