روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر – 8 می مصادف با 18 اردیبهشت
World Red Cross and Red Crescent Day – 8 May
روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر جشن سالانه اصول نهضت بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر است. روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر
هر سال در 8 می مصادف با 18 اردیبهشت جشن گرفته می شود. این تاریخ سالگرد تولد ژان هانری دونانت است که در 8 مه 1828 به دنیا آمد. او بنیانگذار کمیته بین المللی صلیب سرخ (ICRC) و دریافت کننده اولین جایزه صلح نوبل بود.
ایده “اقدامی سالانه که می تواند در کل جهان انجام شود که کمک بزرگی به صلح خواهد بود” درست پس از جنگ جهانی اول مطرح شد. این ابتکار که به عنوان “صلیب سرخ آتش بس” شناخته می شود توسط یک کمیسیون بین المللی که در چهاردهمین کنفرانس بین المللی صلیب سرخ ایجاد شد. گزارش آن که در سال 1934 به پانزدهمین کنفرانس بین المللی صلیب سرخ در توکیو ارائه شد، مورد تایید قرار گرفت.
تنها پس از جنگ جهانی دوم، در سال 1946، پیشنهاد توکیو توسط اتحادیه انجمن های صلیب سرخ (LRCS) مورد مطالعه قرار گرفت، که در سال 1991 به فدراسیون بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر (IFRC) تغییر نام داد. دو سال بعد، با توجه به اصول آتش بس و کاربرد آن در مناطق مختلف جهان، پیشنهاد روز جهانی صلیب سرخ سالانه پذیرفته شد و اولین روز صلیب سرخ در 8 مه 1948 جشن گرفته شد. عنوان رسمی روز تغییر کرد. به مرور زمان و در سال 1984 به «روز جهانی صلیب سرخ و هلال احمر» تبدیل شد.
نهضت صلیب سرخ برای مراقبت از قربانیان نبرد در زمان جنگ تأسیس شد، اما بعداً صلیب سرخ ملی ایجاد شد. جوامع برای کمک به پیشگیری و تسکین درد و رنج بشر به طور کلی ایجاد شدند. فعالیت های آن در زمان صلح شامل کمک های اولیه، پیشگیری از حوادث، ایمنی آب، آموزش کمک های پرستاران و کمک های مادران، و نگهداری از مراکز و کلینیک های پزشکی مادر و کودک، بانک خون و خدمات متعدد دیگر می باشد.
صلیب سرخ نامی است که در کشورهای تحت حمایت اسمی مسیحی استفاده می شود، در حالی که هلال احمر (که با اصرار امپراتوری عثمانی در سال 1906 به تصویب رسید) نامی است که در کشورهای مسلمان استفاده می شود.
فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر (IFRC) یک سازمان کمک‌های بشردوستانه در سراسر جهان است که هر سال از طریق انجمن‌های ملی 192 عضوی خود به 160 میلیون نفر می‌رسد. قبل، حین و بعد از بلایا و فوریت های بهداشتی برای رفع نیازها و بهبود زندگی افراد آسیب پذیر اقدام می کند. این کار را با بی طرفی نسبت به ملیت، نژاد، جنسیت، اعتقادات مذهبی، طبقات و عقاید سیاسی انجام می دهد.
IFRC بخشی از جنبش بین المللی صلیب سرخ و هلال احمر به همراه کمیته بین المللی صلیب سرخ (ICRC) و 192 انجمن ملی است. قدرت IFRC در شبکه داوطلبانه، تخصص مبتنی بر جامعه و استقلال و بی طرفی آن نهفته است. برای بهبود استانداردهای بشردوستانه، به عنوان شریک در توسعه و پاسخ به بلایا، کار می کند. تصمیم گیرندگان را متقاعد می کند تا در راستای منافع افراد آسیب پذیر عمل کنند. این سازمان برای ایجاد جوامع سالم و ایمن، کاهش آسیب‌پذیری، تقویت انعطاف‌پذیری و پرورش فرهنگ صلح در سراسر جهان کار می‌کند.
کمیته حاکم کمیته بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر یک شورای مستقل متشکل از ۲۵ شهروند سوئیسی است که مقر آن در ژنو است. در زمان جنگ، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ به‌عنوان یک واسطه در میان متخاصمان و همچنین در میان جوامع ملی صلیب سرخ عمل می‌کند. این سازمان همچنین از اسرا در اردوگاه های جنگی بازدید می کند و برای بستگان آنها وسایل کمکی، پست و اطلاعات فراهم می کند.
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر در سال‌های 1917 و 1944 جایزه نوبل صلح را دریافت کرد و سومین جایزه صلح نوبل را با اتحادیه انجمن‌های صلیب سرخ (در حال حاضر فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر) در سال 1963 به اشتراک گذاشت. فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر، که دبیرخانه ای در ژنو دارد، به امداد رسانی پس از بلایای طبیعی کمک می کند و به توسعه جوامع ملی کمک می کند.
بدون دیدگاه