روز جهانی هپاتیت | World Hepatitis Day

روز جهانی هپاتیت – 28 جولای مصادف با 6 مرداد

World Hepatitis Day – 28 July

روز جهانی هپاتیت (WHD) هر ساله در 28 جولای مصادف با 6 مرداد، روز تولد دکتر باروخ بلومبرگ (1925-2011) به رسمیت شناخته می شود. دکتر بلومبرگ در سال 1967 ویروس هپاتیت B را کشف کرد و 2 سال بعد اولین واکسن هپاتیت B را ساخت. این دستاوردها با برنده شدن جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی در سال 1976 توسط دکتر بلومبرگ به اوج رسید.

دکتر باروخ بلومبرگ (1925-2011)

سازمان های سراسر جهان، از جمله سازمان بهداشت جهانی (WHO)، CDC و WHD به منظور افزایش آگاهی در مورد هپاتیت ویروسی، که بیش از 354 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهد، در سراسر جهان گرامی می دارند.

هپاتیت ویروسی – گروهی از بیماری‌های عفونی که به‌عنوان هپاتیت A، هپاتیت B، هپاتیت C، هپاتیت D و هپاتیت E شناخته می‌شوند، میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهند و باعث بیماری‌های کبدی حاد (کوتاه‌مدت) و مزمن (دراز مدت) می‌شوند. هپاتیت ویروسی باعث مرگ بیش از یک میلیون نفر در سال می شود. در حالی که مرگ و میر ناشی از سل و HIV در حال کاهش است، مرگ و میر ناشی از هپاتیت در حال افزایش است.

چشم انداز WHO حذف هپاتیت ویروسی در سطح جهان است. WHO با شرکای بین المللی برای کمک به کشورهایی که نرخ بالای عفونت را تجربه می کنند برای پیشگیری، کنترل و حذف هپاتیت ویروسی همکاری می کند.

انواع مختلف هپاتیت در سراسر جهان کدام ها هستند؟

پنج ویروس هپاتیت – هپاتیت A، هپاتیت B، هپاتیت C، هپاتیت D و هپاتیت E – متمایز هستند و می توانند به روش های مختلف پخش شوند، جمعیت های مختلف را تحت تاثیر قرار دهند و منجر به پیامدهای سلامتی متفاوتی شوند.

هپاتیت A: یک عفونت کبدی قابل پیشگیری با واکسن است که توسط ویروس هپاتیت A (HAV) ایجاد می شود. HAV در مدفوع و خون افراد آلوده یافت می شود. هپاتیت A بسیار مسری است. این بیماری زمانی پخش می‌شود که فردی ناخودآگاه ویروس را – حتی در مقادیر میکروسکوپی – از طریق تماس شخصی نزدیک با یک فرد آلوده یا از طریق خوردن غذا یا نوشیدنی آلوده، بخورد.

علائم هپاتیت A می تواند تا 2 ماه ادامه داشته باشد و شامل خستگی، حالت تهوع، درد معده و یرقان است. اکثر افراد مبتلا به هپاتیت A بیماری طولانی مدت ندارند. بهترین راه برای پیشگیری از هپاتیت A واکسیناسیون است.

هپاتیت B: یک عفونت کبدی قابل پیشگیری با واکسن است که توسط ویروس هپاتیت B (HBV) ایجاد می شود. هپاتیت B زمانی پخش می شود که خون، مایع منی یا سایر مایعات بدن فرد آلوده به ویروس وارد بدن فردی غیر آلوده شود. این می تواند از طریق تماس جنسی اتفاق بیفتد. استفاده مشترک از سوزن ها، سرنگ ها یا سایر تجهیزات تزریق دارو؛ یا از مادر به نوزاد در بدو تولد.

همه افراد تازه آلوده به HBV علائمی ندارند، اما برای افرادی که این بیماری را دارند، علائم می تواند شامل خستگی، کم اشتهایی، درد معده، حالت تهوع و یرقان باشد. برای بسیاری از افراد، هپاتیت B یک بیماری کوتاه مدت است. برای برخی دیگر، می تواند به یک عفونت مزمن طولانی مدت تبدیل شود که می تواند منجر به مشکلات جدی و حتی تهدید کننده سلامتی مانند سیروز یا سرطان کبد شود.

خطر ابتلا به عفونت مزمن به سن عفونت مربوط می شود: حدود 90٪ از نوزادان مبتلا به هپاتیت B به عفونت مزمن مبتلا می شوند، در حالی که تنها 2٪ تا 6٪ از افرادی که در بزرگسالی به هپاتیت B مبتلا می شوند به طور مزمن مبتلا می شوند. بهترین راه برای پیشگیری از هپاتیت B تزریق واکسن است.

هپاتیت C: یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت C (HCV) ایجاد می شود. هپاتیت C از طریق تماس با خون فرد آلوده منتقل می شود. امروزه بیشتر افراد با استفاده از سوزن های مشترک یا سایر وسایل مورد استفاده برای تهیه و تزریق مواد مخدر به ویروس هپاتیت C مبتلا می شوند. برای برخی افراد، هپاتیت C یک بیماری کوتاه مدت است، اما برای بیش از نیمی از افرادی که به ویروس هپاتیت C مبتلا می شوند، به یک عفونت طولانی مدت و مزمن تبدیل می شود.

هپاتیت C مزمن می تواند منجر به مشکلات جدی و حتی تهدید کننده سلامتی مانند سیروز و سرطان کبد شود. افراد مبتلا به هپاتیت C مزمن اغلب علائمی ندارند و احساس بیماری نمی کنند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، اغلب نشانه ای از بیماری پیشرفته کبدی هستند. هیچ واکسنی برای هپاتیت C وجود ندارد. بهترین راه برای پیشگیری از هپاتیت C پرهیز از رفتارهایی است که می تواند باعث گسترش بیماری شود، به ویژه تزریق مواد مخدر. انجام آزمایش برای هپاتیت C مهم است، زیرا درمان ها می توانند اکثر افراد مبتلا به هپاتیت C را در 8 تا 12 هفته درمان کنند.

هپاتیت D: همچنین به عنوان “هپاتیت دلتا” شناخته می شود، یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت D (HDV) ایجاد می شود. هپاتیت D فقط در افرادی رخ می دهد که به ویروس هپاتیت B نیز مبتلا هستند. هپاتیت D زمانی پخش می شود که خون یا سایر مایعات بدن فرد آلوده به ویروس وارد بدن فردی غیر آلوده شود. هپاتیت D می تواند یک عفونت حاد و کوتاه مدت باشد یا به یک عفونت مزمن طولانی مدت تبدیل شود.

هپاتیت D می تواند علائم شدید و بیماری جدی ایجاد کند که می تواند منجر به آسیب مادام العمر کبد و حتی مرگ شود. افراد می توانند همزمان با هر دو ویروس هپاتیت B و هپاتیت D (معروف به “عفونت همزمان”) یا پس از اولین آلوده شدن به ویروس هپاتیت B (معروف به “سوپر عفونت”) به هپاتیت D مبتلا شوند. هیچ واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت D وجود ندارد. با این حال، پیشگیری از هپاتیت B با واکسن هپاتیت B نیز از عفونت هپاتیت D محافظت می کند.

هپاتیت E: یک عفونت کبدی است که توسط ویروس هپاتیت E (HEV) ایجاد می شود. HEV در مدفوع یک فرد آلوده یافت می شود. زمانی پخش می شود که فردی ناخودآگاه ویروس را بخورد – حتی در مقادیر میکروسکوپی. در کشورهای در حال توسعه، مردم اغلب از طریق نوشیدن آب آلوده به مدفوع افرادی که به این ویروس آلوده هستند، به هپاتیت E مبتلا می شوند. در ایالات متحده و سایر کشورهای توسعه یافته که هپاتیت E رایج نیست، مردم پس از خوردن گوشت خوک خام یا نیم پز، گوشت گوزن، گوشت گراز وحشی یا صدف به هپاتیت E مبتلا شده اند.

در گذشته، بیشتر موارد در کشورهای توسعه یافته مربوط به افرادی بود که اخیراً به کشورهایی که هپاتیت E در آنها شایع است، سفر کرده اند. علائم هپاتیت E می تواند شامل خستگی، کم اشتهایی، درد معده، حالت تهوع و یرقان باشد. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به هپاتیت E، به ویژه کودکان خردسال، هیچ علامتی ندارند. به جز بروز نادر هپاتیت E مزمن در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، اکثر افراد به طور کامل بدون هیچ عارضه ای از بیماری بهبود می یابند. در حال حاضر هیچ واکسنی برای هپاتیت E موجود نیست.

طبقه بندی ویروس های عامل هپاتیت