تست پوستی سل | تست پوستی توبرکولین (TST) | PPD

تست پوستی سل (Tuberculin Skin Test) پاسخ سیستم ایمنی بدن شما به آنتی ژن های گرفته شده از باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (عامل سل)، بررسی می کند، که آیا شما قبلا با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در ارتباط بوده اید یا خیر : آنتی ژن هر ماده ای است که باعث می شود سیستم ایمنی بدن شما آنتی بادی هایی را علیه آن تولید کند.

اسامی دیگر:

• Tuberculin Skin Test (TST)
• Purified Protein Derivative (PPD)
• Latent Tuberculosis Infection Test
• Mantoux Tuberculin Skin Test

چرا تست پوستی سل درخواست می شود؟

• برای غربالگری عفونت فعال یا نهفته سل (TB)
• غربالگری افراد در معرض خطر

چه زمانی تست پوستی سل بایستی انجام شود؟

• اگر در معرض یک فرد مبتلا به سل قرار گرفته اید
• اگر شرایط بالینی یا عامل خطری دارید که احتمال پیشرفت به سل فعال را افزایش می دهد

نمونه مورد نیاز برای تست پوستی سل:

نمونه مورد نیاز نیست برای تست پوستی سل (TST) مقدار کمی محلول مشتق پروتئین خالص (PPD) با یک سرنگ توبرکولین درست زیر اولین لایه پوست ساعد داخلی شما تزریق می شود.

روش انجام تست پوستی سل

تست پوستی سل (TST) بر روی پوست فرد انجام می شود. یک محلول مشتق پروتئین خالص (PPD) که حاوی آنتی ژن های M. tuberculosis(باکتری های زنده نیست فقط قسمتی از باکتری است) تثبیت شده توسط Tween 80 (نانوذرات پوشش دهی شده پلی سوربات 80) است. از این محلول برای تحریک واکنش پوستی حساسیت بیش از حد (یک برآمدگی قرمز و برجسته) در افرادی که به سل مبتلا شده اند استفاده می شود.

یک متخصص ساعد را با الکل پاک می کند و اجازه می دهد پوست خشک شود. سپس با استفاده از یک سرنگ انسولین(با یک سوزن کوتاه (¼ تا ½ اینچ) گیج 27) با یک سوزن کوچک، مقدار0.1 میلی لیتر محلول PPD را دقیقاً زیر اولین لایه پوست تزریق می کند. هنگامی که تزریق به درستی انجام شود، حباب کوچکی از مایع تشکیل می شود که شبیه یک تاول است. پس از تزریق، یک تاول پوستی صاف با قطر 8 تا 10 میلی متر باید ظاهر شود. در غیر این صورت، تزریق را در محلی که حداقل 5 سانتی متر از محل اصلی فاصله دارد، تکرار کنید.

محل تزریق باید بدون پوشش و بدون مزاحمت(مانند شستشو یا خاراندن) رها شود. محل باید بعد از  48 ساعت و/یا 72 ساعت توسط متخصص معاینه شود تا بررسی کند آیا یک واکنش پوستی موضعی رخ داده است یا خیر.

آمادگی قبل از انجام تست پوستی سل:

• به آمادگی خاصی نیاز ندارد.
• حتما از بیمار در ارتباط با ابتلای قبلی، تزریق PPD قبلی و یا واکسیناسیون BCG سوال شود، و جواب سوالات مستند گردد. نتایج حاصل شده تست پوستی سل را براساس جواب این سوالات می توانید ارزیابی کنید

چه چیزی در تست پوستی سل مورد بررسی قرار می گیرد؟

سل (TB) یک بیماری عفونی است که توسط باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود.سالانه نزدیک به 3 میلیون نفر جان خود را از دست می دهند. 7 درصد از کل مرگ و میرها در سراسر جهان رخ می دهد. اپیدمی جهانی ممکن است به دلیل وجود ارگانیسم های مقاوم به دارو و بیماران HIV بدتر شود.

مشخص شده است که سل عمدتاً توسط مایکوباکتریوم های پستانداران(مجموعه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس) ایجاد می شود که از گونه های نزدیک به هم تشکیل شده است. گونه های M. tuberculosis، M. bovis، M. bovis، Bacillus Calmette-Guérin (BCG)، M. africanum، M. microti، M. canetti و M. pinnipedii هستند. مایکوباکتریوم توبرکلوزیس اساساً باعث ایجاد سل در انسان می شود، اما می تواند حیواناتی را که با انسان های آلوده در تماس هستند، تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری عمدتاً نوع ریوی سل را ایجاد می کند اما نوع خارج ریوی نیز گزارش شده است.

مایکوباکتریوم بوویس که باعث سل گاوی می شود گاو، انسان، گوسفند، بز، خوک و چندین حیوان اهلی و وحشی دیگر را تحت تاثیر قرار می دهد. M. bovis BCG از سوی دیگر، سویه واکسن نامیده می شود و می تواند باعث عفونت انتشار BCG در کودکان واکسینه شده شود.

مایکوباکتریوم  آفریکانوم یک گونه واسطه بین مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و مایکوباکتریوم بوویس در نظر گرفته می شود که به دومی نزدیکتر است. این ارگانیسم باعث ایجاد سل در انسان و گاهی حیواناتی مانند میمون می شود. مایکوباکتریوم میکروتی که در انسان ضعیف شده است یکی از اعضای کمپلکس است و به آن باسیل ولوم می گویند زیرا باعث ایجاد سل در موش ها (Microtus agrestis) و سایر جوندگان کوچک مانند همستر، شرو، موش، موش، خرگوش و خوکچه هندی می شود. مایکوباکتریوم کانتی به ندرت دیده می شود اما می تواند باعث سل در انسان شود.

مایکوباکتریوم ها به طور گسترده در جهان ما پراکنده شده اند، به این باسیل های اسید فست نیز گفته می شود، زیرا پس از رنگ زدن با اسید قوی در برابر رنگ زدایی مقاومت می کنند.
خاصیت رنگ‌آمیزی مربوط به ترکیب دیواره سلولی است که محتوای چربی بالایی دارد. پایداری اسیدی نتیجه تشکیل کمپلکس بین رنگ و مایکولیک اسید، یکی از لیپیدهای دیواره سلولی است.

مشخصات آزمایشگاهی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس:

• آنها موجودات گرم مثبت ضعیفی هستند.
• اندازه باسیل M. tuberculosis حدود 0.2 تا 5.0 میکرومتر است.
• اینها باسیل های باریک و موجودات غیر اسپوری هستند.
• هوازی اجباری هستند.
• در نواحی با غلطت بالای اکسیژن(pO2) مانند راس بافت ریه رشد می کند.
• ارگانیسمی با رشد کند هستند که برای رشد به 1 تا 2 هفته یا بیشتر نیاز دارد.
• محتوای لیپید دیواره سلولی بالایی دارد مانند مایکوزیدها و نسبت به رنگ های گرم نفوذناپذیر است.
• این باکتری ها به محیط های غنی شده بالا، مانند محیط های Lowenstein-Jensen نیاز دارند. این باکتری ها در محیط های معمولی رشد نمی کنند.
• محیط Lowenstein-Jensen حاوی تخم مرغ کامل، آسپارژین، گلیسرول و مالاشیت سبز است که از رشد آلاینده ها جلوگیری می کند.
• نمونه در دمای 37 درجه سانتی گراد به مدت 2 تا 3 هفته انکوبه می شود اما محیط شت باید به مدت 6 تا 8 هفته نگهداری شود.
• امروزه این باکتری ها در زیر میکروسکوپ فلورسنت شناسایی می شوند.

سل در درجه اول ریه ها را هدف قرار می دهد اما ممکن است هر ناحیه از بدن مانند دستگاه ادراری، سیستم عصبی مرکزی، استخوان ها، مفاصل و/یا سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار دهد. آزمایش های غربالگری سل به تشخیص اینکه آیا فرد به باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس آلوده شده است یا خیر کمک می کند. تست پوستی سل پاسخ ایمنی بدن به آنتی ژن های مشتق شده از این باکتری ها را اندازه گیری می کند.

سل ممکن است باعث عفونت غیرفعال (نهفته) یا یک بیماری فعال و پیشرونده شود. سیستم ایمنی حدود 90 درصد از افرادی که به سل مبتلا می شوند، موفق می شود رشد آن را کنترل کرده و عفونت سل را در چند سلول بدن محدود کند. باکتری های موجود در این سلول ها غیر فعال هستند اما هنوز زنده هستند. فرد هیچ علامتی ندارد و عفونی نیست اما “عفونت نهفته سل” دارد.

اگر پس از مدتی، سیستم ایمنی فردی مبتلا به عفونت غیرفعال ضعیف شود، مایکوباکتریوم ممکن است دوباره شروع به رشد کند و منجر به یک مورد فعال بیماری سل شود. سل فعال باعث بیماری می شود و می تواند از طریق ترشحات تنفسی مانند خلط یا ذرات معلق در هوا که در اثر سرفه، عطسه، خندیدن، صحبت کردن، آواز خواندن یا تنفس ترشح می شود، به دیگران منتقل شود.

تست پوستی سل (TST) نمی تواند بین عفونت های نهفته و فعال تمایز قائل شود. برای کمک به تشخیص عفونت فعال سل، آزمایش‌های اضافی مانند آزمایش AFB مورد نیاز است.

پروتئین مشتق خالص شده (PPD) باسیل سل به صورت داخل جلدی تزریق می شود. اگر بیمار مبتلا به سل باشد یا در معرض آن قرار گرفته باشد (چه فعال و چه غیر فعال)، لنفوسیت ها آنتی ژن PPD را تشخیص داده و باعث واکنش التهابی موضعی می شوند. نتایج آزمایش پوستی PPD معمولاً 6 هفته پس از عفونت مثبت می شود. پس از مثبت شدن، واکنش معمولاً مادام العمر ادامه دارد.

شرایطی که نتایج تست پوستی سل (TST) ممکن است علیرغم قرار گرفتن در معرض بیمار هیچ واکنشی نشان ندهد یا به حالت منفی برگردد:

• سوء تغذیه
• نقص ایمنی (به عنوان مثال، از سندرم نقص ایمنی اکتسابی [ایدز]، درمان سرطان، سرطان های پیشرفته [به عنوان مثال، لوسمی، لنفوم])
• عفونت شدید (مثلاً عفونت باکتریایی، ویروسی)
• استروئید درمانی
• سارکوئیدوز

تست پوستی سل (TST) همچنین می تواند به عنوان بخشی از یک سری آزمایش های پوستی برای ارزیابی سیستم ایمنی مورد استفاده قرار گیرد. اگر سیستم ایمنی بدن به دلیل تغذیه نامناسب یا بیماری مزمن (مانند نئوپلازی، عفونت، ایدز) کار نکند، نتایج تست پوستی سل (TST) با وجود عفونت فعال یا خفته سل منفی خواهد بود. سایر پاتوژن‌های مورد استفاده در آزمایش‌های پوستی برای آزمایش عملکرد ایمنی عبارتند از کاندیدا، ویروس اوریون و تریکوفیتون هستند(ارگانیسم‌هایی که اکثر مردم در معرض آنها قرار گرفته‌اند). به خوبی ثابت شده است که مرگ و میر بیشتری در بیماران با پوست منفی، در جراحی ها همراه است.

تست های پوستی برای سایر بیماری ها:

• تست شیک: مواجهه قبلی با دیفتری را نشان می دهد
• تست دیک: توسعه آنتی بادی را برای استرپتوکوک های گروه A (تب مخملک) نشان می دهد.
• تست پوستی آلرژی: کپک ها، گرد و غبار، گرده گل و سایر آلرژن ها را ارزیابی می کند

تست پوستی سل یکی از دو نوع آزمایشی است که برای تشخیص سل استفاده می شود. نوع دیگر آزمایش، آزمایش خون سل به نام آزمایش سل IGRA است. تصمیم گیری در مورد اینکه کدام نوع آزمایش سل برای یک بیمار جداگانه استفاده شود به عوامل مختلفی از جمله محل انجام آزمایش، در دسترس بودن و هزینه هر آزمایش بستگی دارد.

اگر بیمار علائم بیماری سل را نشان دهد، ممکن است برای کمک به تشخیص، آزمایش پوستی سل درخواست شود. علائم بیماری سل عبارتند از:

• سرفه بدی که بیش از 3 هفته طول بکشد
• سرفه کردن خون و مخاط
• درد قفسه سینه
• خستگی
• عدم اشتها یا کاهش وزن
• تب، لرز یا تعریق شبانه

عوامل مداخله گر:

• بیمارانی که واکسیناسیون علیه PPD را با باسیل Calmette-Guérin (BCG) دریافت کرده اند، زیرا این بیماران واکنش مثبتی به واکسن PPD نشان می دهند حتی اگر هرگز عفونت سل نداشته باشند.
• بیمارانی که بثورات پوستی دارند که خواندن تست پوستی را سخت می کند
• تزریق زیر جلدی PPD ممکن است باعث واکنش منفی شود. تزریق باید داخل جلدی باشد تا سفتی ایجاد شود.
• بیماران دچار نقص ایمنی علیرغم مواجهه با سل، به PPD واکنش نشان نمی دهند.
• ذخیره سازی نامناسب PPD می تواند باعث نتایج منفی کاذب شود.
• دوز نادرست PPD می تواند باعث نتایج منفی کاذب شود.

مطلب پیشنهادی: تداخلات دارویی در آزمایش ها

اهمیت بالینی تست پوستی سل

نتایج مثبت

• عفونت سل
• عفونت مایکوباکتریومی غیر سلی: نتایج مثبت نشان دهنده مواجهه قبلی است، نه لزوماً عفونت فعال. عفونت فعال باید با کشت های مناسب و سایر آزمایش های تشخیصی رد شود.

نتایج منفی

• ناتوانی ایمنی احتمالی در بیماران مزمن: بیماران دچار نقص ایمنی و بیمارانی که در معرض سل قرار نگرفته اند به PPD واکنش نشان نمی دهند. در سایر بیماران، نتایج مثبت می تواند به منفی برگردد. بیماران دچار نقص ایمنی به سایر پاتوژن های رایج پاسخ نمی دهند.
• عدم ابتلا به عفونت مایکوباکتریومی

ملاحظات بالینی تست پوستی سل:

• نتایج مثبت تست پوستی سل (TST) نشان دهنده مواجهه قبلی است، نه لزوماً عفونت فعال. عفونت فعال باید با کشت های مناسب و سایر آزمایش های تشخیصی رد شود.
• تست پوستی سل (TST) نباید در بیماران مبتلا به سل فعال یا بیمارانی که واکسن BCG دریافت کرده اند انجام شود، زیرا واکنش پوستی موضعی ممکن است باعث ایجاد زخم پوست شود که نیاز به جراحی دارد.
• اگر سیستم ایمنی بدن به دلیل تغذیه نامناسب یا بیماری مزمن کار نمی کند، نتایج تست پوستی سل (TST) ممکن است منفی باشد حتی اگر بیمار عفونت سل فعال یا خفته داشته باشد.

مطلب پیشنهادی: مقادیر بحرانی در آزمایشگاه های تشخیص طبی

سوالات متداول

چگونه از نتایج تست پوستی سل استفاده می شود؟

تست پوستی سل (TST) به عنوان غربالگری جمعیت عمومی استفاده نمی شود، اما برای غربالگری افرادی که در معرض خطر بالای قرار گرفتن در معرض سل هستند، مانند:

• افراد مبتلا به بیماری ها یا شرایطی که سیستم ایمنی را تضعیف می کند، مانند HIV یا ایدز، که آنها را در برابر عفونت سل آسیب پذیرتر می کند.
• کسانی که در شرایط زندگی محدود مانند پناهگاه های بی خانمان، اردوگاه های مزرعه مهاجران، خانه های سالمندان، مدارس، و مراکز اصلاح و تربیت هستند.
• کارکنان مراقبت های بهداشتی و سایرین که مشاغل آنها را در تماس نزدیک با کسانی که ممکن است سل فعال داشته باشند، می آورد
• افرادی که دارای علائم و نشانه های سازگار با سل فعال هستند
• کسانی که از یک کشور خارجی می آیند یا برای مدتی در یک کشور خارجی زندگی می کنند که ممکن است سل شایع تر باشد
• کسانی که مواد مخدر غیرقانونی تزریق می کنند

برای غربالگری سل ممکن است یک تست پوستی سل (TST) یا یک آزمایش خون به نام آزمایش رهش اینترفرون گاما (IGRA) انجام شود، اما در اکثر موارد IGRA اکنون بر تست پوستی سل (TST) ترجیح داده می شود. آزمایش IGRA آزادسازی ماده ای به نام گاما اینترفرون توسط گلبول های سفید خون را در نمونه ای از خون هنگامی که سلول ها در معرض آنتی ژن های خاص سل قرار می گیرند اندازه گیری می کند.

توصیه‌های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا (IDSA) و انجمن قفسه سینه آمریکا (ATS) اولویت‌هایی را برای آزمایش IGRA فهرست می‌کنند که:

• بعید است افراد برای خوانش و ارزیابی تست پوستی سل (TST) خود بازگردند
• سن فرد 5 سال یا بیشتر است
• خطر کم تا متوسط ​​پیشرفت به سل فعال دارد
• انجام آزمایش برای عفونت سل نهفته (LTBI) ضروری است
• و/یا اگر فرد مورد آزمایش واکسن BCG (Bacille Calmette-Guérin) را دریافت کرده باشد، ممکن است در تفسیر تست پوستی سل (TST) اختلال ایجاد کند.

اگر IGRA در دسترس نباشد یا بسیار پرهزینه یا سنگین تلقی شود،تست پوستی سل (TST) جایگزین قابل قبولی برای IGRA در نظر گرفته می شود.

با این حال، زمانی که آزمایش برای عفونت نهفته سل مورد نیاز است، مانند استخدام یا یک الزام قانونی، آنها پیشنهاد می کنند:

• IGRA به جای TST زمانی که فردی 5 سال یا بیشتر دارد انجام شود
• آزمایش دوم، IGRA یا TST، زمانی که آزمایش اولیه مثبت باشد و فقط در صورت مثبت بودن هر دو آزمایش، فرد را مثبت ارزیابی کنید.
• TST به جای IGRA زمانی که فردی کمتر از 5 سال سن دارد، سالم است و غربالگری سل ضروری است.

اگر خطر این وجود داشته باشد که اولین تست پوستی سل (TST) یک واکنش منفی کاذب باشد، می توان یک آزمایش پوستی دوم انجام داد تا تست پوستی سل (TST) بتواند سیستم ایمنی را تحریک کند و در آزمایش دوم واکنش مثبت یا تقویت شده ایجاد کند.

چه زمانی تست پوستی سل درخواست می شود؟

تست پوستی سل (TST) کمتر از آزمایش های IGRA برای غربالگری سل درخواست می شوند، اما همچنان ممکن است درخواست شوند:

• به طور سالانه برای کسانی که بخشی از یک گروه پرخطر هستند، یا به دلیل ابتلا به بیماری که سیستم ایمنی آنها را ضعیف می کند یا به دلیل کار یا زندگی در اطراف دیگران در گروه های پرخطر.
• قبل از پیوستن فردی به جمعیت در معرض خطر، مانند کارکنان مراقبت های بهداشتی
• هنگامی که شخصی با فردی که یک مورد فعال سل دارد در تماس نزدیک بوده است. این کار چند هفته پس از قرار گرفتن در معرض مشکوک انجام می شود، زیرا معمولاً حدود 6 هفته پس از تماس و عفونت اولیه طول می کشد تا نتیجه مثبت تشخیص داده شود.
• زمانی که فردی برای مدت طولانی در کشوری که سل شایع است زندگی کرده باشد
• زمانی که فرد دارای علائم و نشانه های سل است، مانند سرفه مزمن که خلط یا خلط ایجاد می کند، گاهی اوقات با رگه های خونی، تب، لرز، تعریق شبانه و کاهش وزن غیرقابل توضیح.

تست پوستی سل (TST) نباید زمانی انجام شود که فرد قبلاً واکنش مثبت داشته است. پس از مثبت شدن، واکنش تست پوستی سل (TST) معمولاً برای مادام العمر مثبت باقی می ماند و واکنش پوست به آزمایش های پوستی توبرکولین بعدی ممکن است شدیدتر شود.

نتیجه تست پوستی سل چه چیزی را نشان می دهد؟

یک پزشک نتیجه آزمایش پوستی توبرکولین را با مشاهده محل تزریق روی ساعد فرد در 48 یا 72 ساعت (در بیشتر موارد) تفسیر می‌کند. نتیجه مثبت یک دایره برجسته قرمز و متورم در محل تزریق ایجاد می کند. اندازه (قطر) دایره برجسته متورم تعیین می کند که آیا قرار گرفتن در معرض سل رخ داده است یا خیر. اندازه ای که مثبت در نظر گرفته می شود با وضعیت سلامتی و سن فرد متفاوت است. حتی در صورت ابتلا، کودکان، افراد مسن و افرادی که به شدت دچار نقص ایمنی هستند (مانند مبتلایان به ایدز) ممکن است واکنش های کوچکتر، تاخیری یا حتی منفی نسبت به TST داشته باشند..

اگر واکنشی رخ داده باشد، قطر سفتی که ناحیه سفت بافت را توصیف می کند، در سراسر ساعد اندازه گیری می شود. سپس آزمون با استفاده از دو معیار تفسیر می شود:

• اندازه گیری قطر تورم بر حسب میلی متر
• خطر ابتلای فرد به عفونت سل یا خطر پیشرفت به بیماری سل در صورت ابتلا

این معیارها به این معنی است که اندازه سفتی مورد نیاز برای یک نتیجه آزمایش مثبت به جنبه‌های دیگر پروفایل خطر بیمار بستگی دارد. به عنوان مثال، سفتی 5 میلی متری یا بیشتر در افراد مبتلا به HIV یا افرادی که نتایج آزمایش تصویربرداری حاکی از بیماری سل دارند، مثبت تلقی می شود. برای تشخیص مثبت در بیمارانی که فاکتورهای خطر شناخته شده برای سل ندارند، سفتی 15 میلی متری یا بیشتر لازم است.

 

نتیجه مثبت تست تست پوستی سل (TST) یا IGRA به این معنی است که فرد احتمالاً در معرض سل قرار گرفته است و ممکن است فرد مبتلا به عفونت سل پنهان یا فعال باشد. اگر پزشک مشکوک باشد که فردی مبتلا به سل فعال است، از شرح حال و معاینه فیزیکی و سایر آزمایش‌ها، مانند عکس‌برداری با اشعه ایکس قفسه سینه و آزمایش‌های آزمایشگاهی AFB، برای تأیید تشخیص استفاده می‌شود.

نتیجه منفی به این معنی است که احتمال دارد فرد مورد آزمایش عفونت سل نداشته باشد. با این حال، به طور کامل سل را رد نمی کند. ممکن است به این معنی باشد که سیستم ایمنی فرد به آنتی ژن در آزمایش پاسخ نداده است یا اینکه برای تشخیص قرار گرفتن در معرض آن خیلی زود است. حدود 6 هفته پس از عفونت طول می کشد تا فرد واکنش مثبتی به آزمایش های غربالگری سل نشان دهد. اگر سوء ظن به سل همچنان زیاد باشد و یک پزشک بخواهد نتیجه منفی یا نامشخص را تأیید کند، پزشک ممکن است تست پوستی سل (TST) را تکرار کند یا یک آزمایش IGRA را به عنوان یک آزمایش پیگیری جایگزین انجام دهد.

گاهی اوقات، فردی که با سایر گونه‌های مایکوباکتریوم آلوده شده یا در معرض آن قرار می‌گیرد، برای مثال مایکوباکتریوم کانزاسی، نتیجه تست پوستی سل (TST) مثبت کاذب برای سل می‌دهد. نتایج مثبت باید با آزمایش های دیگری مانند اشعه ایکس قفسه سینه پیگیری شود تا نشانه های بیماری سل فعال بررسی شود. اگر مشکوک به بیماری سل فعال باشد، آزمایش AFB شامل اسمیر و کشت و تست حساسیت، ممکن است برای تایید تشخیص و تعیین حساسیت دارویی برای M. tuberculosis که فرد را آلوده می کند، مورد استفاده قرار گیرد.

نتایج منفی کاذب، که در آن فرد با وجود ابتلا به عفونت سل، نتیجه آزمایش منفی دارد، ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله:

• واکسیناسیون اخیر با استفاده از ویروس زنده سرخک یا واکسن آبله
• عفونت اخیر سل که طی 8 تا 10 هفته قبل از آزمایش پوستی سل ایجاد شده است
• آزمایش بر روی نوزادان
• پدیده ای به نام آنرژی که عدم پاسخ ایمنی طبیعی به مایع آزمایش را توصیف می کند

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

نتایج مثبت تست پوستی سل (TST) معمولاً در افرادی که واکسن BCG (باسیل کالمت-گوئرین) دریافت کرده اند دیده می شود. نتایج IGRA تحت تأثیر BCG قرار نمی گیرد.

تست پوستی سل (TST) منفی ممکن است باعث خارش یا ناراحتی خفیف در محل تزریق شود. اگر فرد یک عفونت ویروسی اخیر، یک واکسن “زنده” (مانند سرخک، اوریون، آبله مرغان، آنفولانزا) داشته باشد یا مبتلا به سل شدید، یک باکتری دیگر باشد، ممکن است فرد به آزمایش پوستی سل پاسخ ندهد (حتی با قرار گرفتن در معرض سل). عفونت یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند کورتیکواستروئیدها مصرف می کند.

پس از واکسیناسیون با واکسن ویروس زنده، فرد معمولاً باید 4 تا 6 هفته صبر کند تا آزمایش پوستی سل انجام دهد.

آیا در صورت بارداری باید تست پوستی سل انجام دهم؟

در صورت نیاز ممکن است تحت نظارت پزشک خود مورد آزمایش قرار بگیرید. از آنجایی که سل در دوران بارداری از مادر به فرزند منتقل می شود، اگر در معرض خطر ابتلا به سل هستید، ممکن است پزشک از شما بخواهد که تست پوستی سل (TST) یا IGRA انجام دهید. هر یک از اینها در دوران بارداری بی خطر در نظر گرفته می شود.

اگر تست پوستی سل داشته باشم و بیش از 72 ساعت طول بکشد تا برای ارزیابی آن برگردم چه اتفاقی می افتد؟

در بیشتر موارد، اگر ظرف 48 تا 72 ساعت تعیین شده برنگردید، آزمایش شما به اندازه کافی قابل ارزیابی نیست و باید دوباره انجام شود.

تست پوستی سل چه تفاوتی با آزمایش سل IGRA دارد؟

آزمایش دیگری که برای تشخیص عفونت های سل استفاده می شود، آزمایش رهش اینترفرون گاما (IGRA) یک آزمایش خون است که نیاز به نمونه خون دارد. آزمایش IGRA TB ممکن است به دلایل مختلفی از جمله تنظیمات آزمایش، هزینه آزمایش و در دسترس بودن آزمایش به جای آزمایش پوستی TB استفاده شود. پزشکان همچنین ممکن است آزمایش IGRA TB را توصیه کنند زیرا این آزمایش فقط به یک بار مراجعه نیاز دارد. با این حال، هر دو آزمایش برای تشخیص عفونت سل قابل قبول هستند.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• آزمایش IGRA(سنجش رهاسازی گاما اینترفرون)
• Sputum Culture, Bacterial
• آزمایش باسیل اسید فست(Acid Fast Bacillus (AFB) test)

در جای دیگر وب:

• National Library of Medicine: Mycobacterial Infections
• National Library of Medicine: Tuberculosis
• CDC: Tuberculosis (TB), Testing & Diagnosis
• CDC: Drug-Resistant TB