آزمایش تروپونین | Troponin I | TnI | TnT | hs-troponin

تروپونین یک مجموعه پروتئینی متشکل از سه زیر واحد (T، I و C) است که در فرآیند انقباض ماهیچه های اسکلتی و قلبی نقش دارد. هر دو عضله قلبی و اسکلتی تروپونین C را بیان می کنند. در حالی که تروپونین T و I به طور کلی تصور می شود که مختص قلب هستند. تروپونین به طور معمول در خون یافت نمی شود. هنگامی که عضلات قلب آسیب می بینند، تروپونین وارد جریان خون می شود. با افزایش آسیب قلبی، مقادیر بیشتری تروپونین در خون آزاد می شود.

اسامی دیگر:

• TnI
• TnT
• cTnI
• cTnT
• high-sensitivity troponin
• hs-troponin
• Cardiac-specific Troponin I and Troponin T

چرا آزمایش تروپونین درخواست می شود؟

• کمک به تشخیص سندرم کرونری حاد
• برای تعیین اینکه آیا آنژین صدری (درد قفسه سینه مربوط به ناراحتی قلبی) در حال بدتر شدن است یا خیر
• پایش سندرم های حاد کرونری و تخمین پیش آگهی
• کاربرد احتمالی در مانیتور بیماران مبتلا به علل غیرایسکمیک آسیب قلبی
• این آزمایش برای تشخیص زودهنگام انفارکتوس میوکارد انجام می شود.

چه زمانی آزمایش تروپونین بایستی انجام شود؟

• پس از مشاهده علائم و نشانه‌هایی که ممکن است به دلیل حمله قلبی باشد، مانند درد در قفسه سینه، شانه‌ها، گردن، فک و/یا تنگی نفس، بلافاصله پس از آن یک سری آزمایش تروپونین طی چند ساعت انجام می‌شود.
• هنگامی که آنژین شما بدتر می شود، به خصوص اگر با استراحت برطرف نشود

نمونه مورد نیاز برای آزمایش تروپونین:

• ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده) / لوله با درب سبز رنگ (حاوی لیتیم هپارین)
• نوع نمونه: سرم/ پلاسما
• حجم نمونه: یک میلی لیتر

لوله های مورد نیاز برای آزمایش تروپونین (Troponin)

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

بروزرسانی شده در17 آبان 1402 | توسط دکتر فرزاد باباخانی

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

بروزرسانی شده در17 آبان 1402 | توسط دکتر فرزاد باباخانی

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

بروزرسانی شده در17 آبان 1402 | توسط دکتر فرزاد باباخانی

نام روش انجام آزمایش تروپونین:

ایمونواسی الکتروکمی لومینسانس (ECLIA)

شرح روش تروپونین T:

روش ایمونواسی از 2 آنتی بادی مونوکلونال استفاده می کند که به طور خاص علیه تروپونین T قلبی انسانی هدایت می شوند. یک آنتی بادی مونوکلونال بیوتینیله و یک آنتی بادی مونوکلونال دوم که با کمپلکس روتنیوم برچسب گذاری شده است با تروپونین T واکنش می دهند و یک کمپلکس ساندویچی تشکیل می دهند.

پس از افزودن میکروذرات پوشش داده شده با استرپتاویدین، کمپلکس از طریق برهمکنش بیوتین و استرپتاویدین به فاز جامد متصل می شود. مخلوط واکنش به داخل سلول اندازه گیری آسپیره می شود، جایی که ریزذرات به صورت مغناطیسی روی سطح الکترود جذب می شوند. اعمال یک ولتاژ به الکترود سپس انتشار نورتابی شیمیایی را القا می‌کند که توسط یک ضرب‌کننده نوری اندازه‌گیری می‌شود.

 روش تروپونین I با حساسیت بالا:

سنجش (تروپونین I با حساسیت بالا) یک روش ایمونو آنزیمی (ساندویچ) دو مرحله است. آنتی بادی مونوکلونال ضد cTnI (تروپونین I قلبی) کونژوگه به ​​آلکالین فسفاتاز همراه با بافر و نمونه حاوی سورفکتانت به ظرف واکنش اضافه می شود. پس از یک انکوباسیون کوتاه، ذرات پارامغناطیس پوشیده شده با آنتی بادی ضد cTnI مونوکلونال اضافه می شوند. cTnI انسانی به آنتی بادی ضد cTnI در فاز جامد متصل می شود، در حالی که کونژوگه آنتی بادی ضد cTnI- آلکالن فسفاتاز با مکان های آنتی ژنی مختلف روی مولکول های cTnI واکنش می دهد.

پس از انکوباسیون در یک ظرف واکنش، مواد متصل به فاز جامد در یک میدان مغناطیسی نگه داشته می شوند در حالی که مواد غیر متصل شسته می شوند. سپس، سوبسترای نورتابی شیمیایی به ظرف اضافه می شود و نور تولید شده توسط واکنش با یک لومینومتر اندازه گیری می شود. تولید نور با غلظت cTnI در نمونه نسبت مستقیم دارد. مقدار آنالیت در نمونه از یک منحنی کالیبراسیون چند نقطه ای ذخیره شده تعیین می شود.

انجام تروپونین I با حساسیت بالا با روش ایمونو آنزیمی

روش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA):

این روش یکی از رایج ترین روش آزمایشگاهی مورد استفاده برای اندازه گیری سطح تروپونین در خون است. ELISA از آنتی بادی هایی استفاده می کند که مخصوص تروپونین هستند تا حضور آن را در نمونه خون تشخیص دهند. آنتی بادی ها به یک صفحه متصل می شوند و نمونه خون بیمار به صفحه اضافه می شود. اگر تروپونین در نمونه وجود داشته باشد، به آنتی بادی های روی صفحه متصل می شود.

سپس صفحه شسته می‌شود تا مواد غیرمجاز حذف شود و یک آنتی‌بادی شناسایی اضافه می‌شود که به تروپونین متصل به صفحه متصل می‌شود. این آنتی بادی شناسایی به آنزیمی مرتبط است که با اضافه کردن یک سوبسترا تغییر رنگ ایجاد می کند. شدت تغییر رنگ متناسب با مقدار تروپونین موجود در نمونه است و می توان آن را با استفاده از اسپکتروفتومتر اندازه گیری کرد. نتایج بر حسب نانوگرم بر میلی لیتر (ng/mL) گزارش شده است.

روش Point-of-care testing (POCT) برای انجام آزمایش تروپونین

آمادگی قبل از انجام آزمایش تروپونین:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد اما به پزشک یا پرسنل بخش اورژانس خود در مورد هر گونه دارو و/یا مکمل های بدون نسخه یا نسخه ای که مصرف می کنید، اطلاع دهید.

چه چیزی در آزمایش تروپونین مورد بررسی قرار می گیرد؟

تروپونین ها گروهی از پروتئین ها هستند که در فیبرهای عضلانی اسکلتی و قلب (قلبی) یافت می شوند و انقباض عضلانی را تنظیم می کنند. تست تروپونین سطح تروپونین مخصوص قلب را در خون اندازه گیری می کند تا به تشخیص آسیب قلبی کمک کند.

سه نوع پروتئین تروپونین وجود دارد: تروپونین C، تروپونین T، و تروپونین I. تروپونین C با اتصال کلسیم انقباض را آغاز می کند و تروپونین I را حرکت می دهد تا دو پروتئینی که فیبر عضلانی را کوتاهتر می کنند، بتوانند با هم تعامل داشته باشند. تروپونین T کمپلکس تروپونین را به ساختار فیبر عضلانی متصل می کند. تفاوت کمی در تروپونین C بین ماهیچه های اسکلتی و قلبی وجود دارد، اما اشکال تروپونین I و تروپونین T متفاوت است. اندازه گیری میزان تروپونین T یا تروپونین I اختصاصی قلب در خون می تواند به شناسایی افرادی که آسیب به قلب خود را تجربه کرده اند کمک کند.

انواع ایزوفرم های تروپونین

• تروپونین T (36 کیلو دالتون) کمپلکس تروپونین را به تروپومیوزین متصل می کند
• تروپونین I (24 کیلو دالتون) اکتومیوزین ATPase را در رابطه با غلظت کلسیم مهار می کند
• تروپونین C (18 کیلو دالتون) دارای 4 محل اتصال برای کلسیم است و وابستگی به کلسیم را واسطه می کند.

نقش تروپونین در انقباض عضلات

توجه داشته باشید که در یک زمینه بالینی، “تروپونین” تقریبا همیشه به تروپونین خاص قلب اشاره دارد زیرا اندازه گیری شکل غیر قلبی کاربرد بالینی ندارد.

تروپونین I یک پروتئین بازدارنده است و در 3 ایزوفرم ظاهر می شود: عضله قلبی، عضله اسکلتی کند انقباض و عضله اسکلتی تند انقباض. شکل قلبی تروپونین I دارای 31 باقی مانده اسید آمینه در ترمینال N است که امکان توسعه آنتی بادی پلی کلونال و مونوکلونال خاص را فراهم می کند و در اشکال اسکلتی وجود ندارد. ویژگی قلبی این ایزوفرم باعث بهبود دقت تشخیص در بیماران مبتلا به آسیب حاد یا مزمن عضلانی اسکلتی و آسیب احتمالی همزمان میوکارد می شود.

تروپونین I تنها ایزوتوپ تروپونین موجود در میوکارد است و در هیچ مرحله رشدی در عضله اسکلتی بیان نمی شود. تروپونین I در عرض چند ساعت پس از شروع علائم انفارکتوس میوکارد یا آسیب ایسکمیک وارد جریان خون می شود. این می تواند در 3 تا 6 ساعت پس از شروع درد قفسه سینه، با حداکثر غلظت در 12 تا 16 ساعت تشخیص داده شود و برای 5 تا 9 روز بالا باقی می ماند.

تروپونین T در سیتوزول به صورت آزاد و متصل به ساختار پروتئین یافت می شود. حالت آزاد تروپونین T منبع آزادسازی اولیه پروتئین در آسیب میوکارد است. تروپونین T در مراحل بعدی از عناصر ساختاری آزاد می شود که مربوط به تخریب میوفیبریل ها است که در آسیب برگشت ناپذیر میوکارد رخ می دهد. تروپونین T حدود 2 تا 4 ساعت پس از شروع نکروز میوکارد افزایش می یابد و می تواند تا 14 روز یا حتی بیشتر در مواردی بالا بماند.

ساختار شماتیک تروپونین قلبی

به طور معمول، تروپونین در مقادیر بسیار کم تا غیرقابل تشخیص در خون وجود دارد. هنگامی که سلول های عضله قلب آسیب می بینند، تروپونین در خون آزاد می شود. هر چه آسیب بیشتر باشد، غلظت آن در خون بیشتر می شود. در درجه اول، آزمایش تروپونین برای کمک به تعیین اینکه آیا فرد دچار حمله قلبی شده است یا خیر، استفاده می شود. آنها همچنین ممکن است در ارزیابی فردی برای سایر اشکال آسیب قلبی مفید باشند.

تروپونین I همیشه در قلب تولید می شود اما هرگز (یا به ندرت) در هیچ سایت دیگری تولید نمی شود. از این رو، تروپونین I یک نشانگر بافتی با حساسیت و ویژگی بسیار بالا است. با تروپونین T، وضعیت کمی پیچیده تر است زیرا در عضله اسکلتی جنین و عضله اسکلتی بیمار تشخیص داده شده است.

تغییرات پس از ترجمه ممکن است باعث ایجاد تفاوت های قابل تشخیص بین تروپونین T تولید شده در میوکارد و تروپونین T تولید شده در عضله اسکلتی بیمار شود که می تواند تمایز آنها را با روش ایمونواسی بهبود بخشد. با این حال، در موارد نادر، بیماران ممکن است بیماری عصبی عضلانی، بدون درگیری قلبی، همراه با افزایش تروپونین T داشته باشند، اما نه تروپونین I.

بخش کوچکی از تروپونین در سلول میوکارد در داخل سیتوپلاسم آزاد است: 6 تا 8 درصد برای تروپونین T و کمی کمتر (2 تا 4 درصد) برای تروپونین I. این بخش به سرعت از میوسیت های قلب آسیب دیده آزاد می شود. افزایش تروپونین به طور کلی با استفاده از حساس ترین سنجش ها در عرض 1 ساعت پس از MI قابل تشخیص است. سپس تروپونین  در حدود 24 ساعت پس از حادثه به اوج خود می رسد، که ممکن است هزاران برابر بیشتر از سطح پایه باشد.

به دلیل کلیرانس سریع کلیوی، کاهش سریع تروپونین سرم به دنبال دارد، اما به دلیل آزاد شدن آهسته تروپونین متصل به فیبر، سرعت کاهش، کمتر می شود و حتی ممکن است یک افزایش ثانویه کوچک وجود داشته باشد. مهم است که چنین افزایشی به عنوان شواهد انفارکتوس مجدد تفسیر نشود. تروپونین  در گردش بسته به اندازه انفارکتوس در حدود 5 تا 10 روز به سطح پایه کاهش می یابد.

مارکرهای قلبی

بسیاری از آزمایشگاه‌ها از تست‌های تروپونین با حساسیت بالا از زمانی که سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) آن‌ها را در سال 2017 تایید کرد، استفاده می‌کنند. از آنجایی که این نسخه از تست نسبت به نسخه‌های قبلی و قدیمی‌تر حساس‌تر است، زودتر مثبت می‌شود و ممکن است به تشخیص آسیب قلبی و سندرم حاد کرونری زودتر کمک کند. تست تروپونین با حساسیت بالا همچنین ممکن است در افراد مبتلا به آنژین پایدار و حتی در افرادی که هیچ علامتی ندارند مثبت باشد. هنگامی که در این افراد افزایش می یابد، نشان دهنده افزایش خطر حوادث قلبی آینده مانند حملات قلبی است.

نحوه رفتار انواع مارکرهای قلبی

استفاده از کراتین فسفوکینازMB  (CPK-MB) در بیمارن قلبی بسیار شایع و متداول است. با این حال، تروپونین های قلبی نسبت به CPK-MB چندین مزیت دارند. تروپونین های قلبی برای آسیب عضله قلبی اختصاصیت بیشتری دارند. CPK-MB می تواند با آسیب شدید عضله اسکلتی، با آسیب مغزی یا ریه، یا در نارسایی کلیوی افزایش یابد. تروپونین های قلبی تقریباً همیشه در بیماری های عضلانی غیر قلبی طبیعی خواهند بود. تروپونین های قلبی زودتر بالا می روند و بیشتر از CPK-MB بالا می مانند. تروپونین های قلبی فرصت زمانی را برای تشخیص و درمان ترومبولیتیک آسیب میوکارد گسترش می دهد. در نهایت، تروپونین T و تروپونین I به آسیب عضلانی حساس تر هستند.

تفاوت تروپونین و CK-MB

تروپونین های قلبی در شرایط بالینی قلبی زیر استفاده می شوند:

• ارزیابی بیمار مبتلا به آنژین ناپایدار. این بیماران را می توان بر اساس تروپونین های قلبی به دو گروه تقسیم کرد. اگر سطح تروپونین قلبی نرمال باشد، هیچ آسیبی به میوکارد رخ نداده است و هیچ اختلال عملکرد قلبی پایداری وجود نخواهد داشت. اگر سطح تروپونین قلبی افزایش یابد، آسیب عضلانی رخ داده است. درمان ترومبولیتیک ممکن است اندیکاسیون داشته باشد زیرا این گروه دوم در معرض خطر بزرگی برای یک رویداد قلبی بعدی (انفارکتوس یا مرگ ناگهانی) هستند.
• تشخیص خونرسانی مجدد مرتبط با کانال مجدد عروق کرونر. پیک(اوج) دوم سطح تروپونین قلبی به طور دقیق نشان دهنده خونرسانی مجدد از طریق کانال مجدد یا آنژیوپلاستی عروق کرونر است.
• برآورد وسعت MI. سطوح دیررس (4 هفته) تروپونین قلبی با کسر جهشی بطنی رابطه معکوس دارد. افزایش دیرهنگام تروپونین های قلبی به تخریب دستگاه انقباضی مربوط می شود.
• تشخیص MI بعد از عمل. استفاده از تست CPK-MB در تشخیص جراحی MI بعد از عمل به دلیل افزایش مکرر این آنزیم مرتبط با آسیب عضله اسکلتی در حین جراحی دشوار است. تروپونین های قلبی تحت تاثیر آسیب عضله اسکلتی قرار نمی گیرند.
• ارزیابی شدت آمبولی ریه. سطوح بالا ممکن است نشان دهنده بیماری شدیدتر و نیاز به درمان ترومبولیتیک باشد.
• نارسایی احتقانی قلب – افزایش مداوم تروپینین ها نشان دهنده ادامه فشار بطنی است.

افزایش تروپونین T به خودی خود نشان دهنده وجود مکانیسم ایسکمیک نیست. بسیاری از حالات بیماری دیگر با افزایش تروپونین T از طریق مکانیسم هایی متفاوت از مواردی که باعث آسیب در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری می شود، مرتبط هستند. این موارد شامل ترومای قلبی (به عنوان مثال، ابلیشن کوفتگی یا ضربان قلب)، نارسایی احتقانی قلب، فشار خون بالا، افت فشار خون (شایع با آریتمی)، آمبولی ریوی، نارسایی کلیه، و میوکاردیت است.

عوامل مداخله گر در آزمایش تروپونین:

• سطح تروپونین T به طور کاذب در بیماران تحت دیالیز افزایش می یابد.
• بر خلاف سایر نشانگرهای قلبی که ممکن است با آسیب به ماهیچه های اسکلتی نیز افزایش یابد، سطح تروپونین معمولاً تحت تأثیر تزریق عضلانی، ضربه، ورزش شدید یا داروها قرار نمی گیرد.

اهمیت بالینی آزمایش تروپونین

افزایش سطح:

• انفارکتوس میوکارد: این پروتئین درون سلولی میوکارد پس از مرگ سلول های میوکارد به دلیل ایسکمی در دسترس جریان خون قرار می گیرد. بنابراین سطح خون افزایش می یابد. به طور معمول، هیچ تروپونینی در خون قابل تشخیص نیست.
• داروهای قلبی (شیمی درمانی، الکل)
• نارسایی احتقانی قلب
• درماتومیوزیت
• بیماری کلیوی
• میوکاردیت
• پریکاردیت
• آمبولی ریه

ملاحظات بالینی آزمایش تروپونین:

تفسیر بالینی سطح تروپونین همراه با سایر اطلاعات آزمایشگاهی در نظر گرفته می شود:

• با افزایش سطح تروپونین همراه با ECG غیرطبیعی، احتمال انفارکتوس میوکارد وجود دارد.
• با افزایش سطح تروپونین و CK، CK-MB و میوگلوبین طبیعی، آسیب عضله قلبی ممکن است بیش از 24 ساعت قبل رخ داده باشد.
• با تروپونین طبیعی و CK-MB و CK بالا، مشکل به احتمال زیاد مربوط به عضلات اسکلتی است نه قلبی.
• افزایش سطح تروپونین T تشخیص AMI را ایجاد می کند. حتی زمانی که  ECG یا CK-MB غیر تشخیصی است (<50٪ موارد)، این نشان دهنده نکروز برگشت ناپذیر عضلات میوکارد است.
• سطح طبیعی تروپونین T سریالی احتمال نکروز میوکارد (AMI) را رد می کند.
• تروپونین ها جایگزین CK-MB به عنوان استاندارد طلایی شده اند و سطح افزایش یافته LDH را جایگزین تشخیص دیررس AMI کرده اند.
• تروپونین I حدود 13 برابر بیشتر از CK-MB در میوکارد یافت می شود
• تروپونین ها در کمتر از 50 درصد بیماران مبتلا به پریکاردیت حاد افزایش می یابد.

محدوده مرجع آزمایش تروپونین:

Troponin I, High Sensitivity

• Males > or =18 years: < or =20 ng/L
• Females > or =18 years: < or =15 ng/L

Troponin T

• Males: < or =15 ng/L
• Females: < or =10 ng/L

توجه: واحد تست و محدوده نرمال تست وابسته به روش و کیت انجام دهنده تست می باشد و از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر ممکن است متغیر باشد.

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش تروپونین استفاده می شود؟

آزمایش‌های تروپونین با حساسیت بالا در درجه اول برای کمک به تشخیص حمله قلبی و رد سایر شرایط با علائم و نشانه‌های مشابه درخواست می‌شوند. می توان تست تروپونین I یا تروپونین T را انجام داد. معمولاً هر آزمایشگاه یکی از این  آزمایش ها را ارائه می دهد. غلظت ها متفاوت است، اما اساساً اطلاعات یکسانی را ارائه می دهند.

آزمایش های تروپونین همچنین گاهی اوقات برای ارزیابی آسیب قلبی افراد به دلایلی غیر از حمله قلبی یا تشخیص علائم و نشانه هایی مانند درد قفسه سینه که ممکن است به دلایل دیگر باشد استفاده می شود. همچنین ممکن است برای ارزیابی افراد مبتلا به آنژین در صورت بدتر شدن علائم و نشانه های آنها، آزمایش انجام شود.

آزمایش های تروپونین گاهی همراه با سایر بیومارکرهای قلبی مانند CK-MB یا میوگلوبین درخواست می شود. با این حال، تروپونین تست ارجح برای حمله قلبی مشکوک است، زیرا برای آسیب قلبی نسبت به سایر آزمایش‌ها (که ممکن است در خون با آسیب عضله اسکلتی افزایش یابد) اختصاصی‌تر است و برای مدت طولانی‌تری در بالا باقی می‌ماند (نمودار در بالا).

چه زمانی آزمایش تروپونین درخواست می شود؟

آزمایش تروپونین معمولاً هنگامی که یک فرد مشکوک به حمله قلبی برای اولین بار به اورژانس مراجعه می کند، درخواست می شود و سپس یک سری آزمایش تروپونین طی چند ساعت انجام می شود.

زمانی که فرد دارای علائم و نشانه هایی مانند موارد ذکر شده در زیر باشد، ممکن است به حمله قلبی مشکوک شود و آزمایش انجام شود. توجه داشته باشید که همه افراد درد قفسه سینه را تجربه نمی کنند و زنان بیشتر از مردان دارای علائم و نشانه هایی غیر معمول هستند.

• درد قفسه سینه، ناراحتی و/یا فشار (شایع ترین)
• ضربان قلب سریع، پرش یک ضربان
• تنگی نفس و/یا مشکل در تنفس
• خستگی
• حالت تهوع، استفراغ
• عرق سرد
• سبک مغزی
• خستگی بی مورد
• درد در جاهای دیگر: پشت، بازو، فک، گردن یا معده

علایم حملات قلبی

در افراد مبتلا به آنژین پایدار، آزمایش تروپونین ممکن است در موارد زیر درخواست شود:

• علائم بدتر می شود
• علائم زمانی رخ می دهد که فرد در حال استراحت است
• علائم دیگر با درمان کاهش نمی یابد

اینها همه نشانه هایی هستند که نشان می دهد آنژین در حال ناپایدار شدن است، که خطر حمله قلبی یا سایر مشکلات جدی قلبی را در آینده نزدیک افزایش می دهد.

نتیجه آزمایش تروپونین چه چیزی را نشان می دهد؟

تروپونین بالا و حتی افزایش جزئی ممکن است نشان دهنده درجاتی از آسیب به قلب باشد. هنگامی که فردی سطح تروپونین را به طور قابل توجهی افزایش داده است و به ویژه افزایش و/یا کاهش نتایج حاصل از یک سری آزمایش ها در چند ساعت انجام شده است، این احتمال وجود دارد که فرد دچار حمله قلبی یا نوع دیگری از آسیب شده باشد. سطح تروپونین می تواند در عرض 3 تا 6 ساعت پس از آسیب قلبی در خون افزایش یابد و ممکن است برای 10 تا 14 روز بالا بماند.

افزایش سطح تروپونین به تنهایی برای تشخیص یا رد حمله قلبی استفاده نمی شود. معاینه فیزیکی، تاریخچه بالینی و ECG نیز مهم هستند. پزشک شما همچنین ممکن است نیاز داشته باشد که ببیند آیا سطح تروپونین از یک سری آزمایش به طور پایدار افزایش یافته است یا در طی چند ساعت افزایش و/یا کاهش نشان می دهد.

در افراد مبتلا به آنژین، افزایش تروپونین ممکن است نشان دهنده بدتر شدن وضعیت آنها باشد و آنها در معرض خطر حمله قلبی هستند.

سطوح تروپونین همچنین ممکن است با سایر بیماری های قلبی مانند میوکاردیت (التهاب قلب)، ضعیف شدن قلب (کاردیومیوپاتی)، یا نارسایی احتقانی قلب، و شرایط غیرمرتبط با قلب، مانند عفونت های شدید و بیماری کلیوی، افزایش یابد.

مقادیر طبیعی تروپونین در یک سری اندازه گیری در طول چند ساعت به این معنی است که بعید است که قلب فرد آسیب دیده باشد. علائم و نشانه ها ممکن است به دلیل علت غیر مرتبط با قلب باشد.

انواع مارکرهای قلبی

از آنجایی که آزمایش های تروپونین، تروپونین مخصوص عضله قلب را اندازه گیری می کند، آزمایش تحت تأثیر آسیب عضلات اسکلتی قرار نمی گیرد، بنابراین تزریق، تصادفات و داروهایی که می توانند به عضله آسیب برسانند، بر سطح تروپونین قلبی تأثیر نمی گذارند. با این حال، برخی گزارش‌ها از افزایش تروپونین در افراد مبتلا به بیماری عضله اسکلتی گزارش شده است. همچنین، تروپونین ممکن است به دنبال ورزش شدید افزایش یابد، اگرچه در غیاب علائم و نشانه های بیماری قلبی، معمولاً هیچ اهمیت پزشکی ندارد.

به ندرت، افرادی که دچار حمله قلبی می شوند، سطح تروپونین طبیعی دارند و برخی از افراد با افزایش سطح تروپونین هیچ آسیب قلبی ظاهری ندارند. سایر شرایطی که می تواند در افزایش سطح تروپونین نقش داشته باشد شامل نارسایی کلیه و آمبولی ریه است.

حمله قلبی به چه معناست؟

حمله قلبی به این معنی است که برخی از بافت عضلانی قلب شما به شدت آسیب دیده یا مرده است. اصطلاح پزشکی برای مرگ عضله قلب، انفارکتوس میوکارد است. از آنجایی که همیشه نمی توان تشخیص داد که آیا فقط آسیب جدی وجود دارد یا انفارکتوس وجود دارد، اصطلاح کلی برای این بیماری سندرم حاد کرونری (ACS) است.

معمولاً حمله قلبی با احساس فشار شدید یا درد در قفسه سینه شروع می شود که اغلب به گردن یا بازوی چپ کشیده می شود. ممکن است در نفس کشیدن مشکل داشته باشید یا ممکن است احساس ضعف کنید و عرق سرد کنید.

سندرم حاد کرونری (ACS)

حمله قلبی معمولاً به این دلیل رخ می دهد که یکی از رگ های خونی (به نام شریان های کرونر) که خون را به عضله قلب شما می رساند مسدود شده است. این معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که یک لخته خون در یک رگ خونی که قبلاً تا حدی بسته است تشکیل شود. بسته شدن نسبی معمولاً به دلیل تصلب شرایین است (که اغلب به آن سخت شدن شریان ها گفته می شود).

انسداد به تدریج در طی سالیان متمادی رخ می دهد زیرا پلاک های لیپیدی در امتداد دیواره رگ های خونی رسوب می کنند. این پلاک‌ها شریان‌ها را باریک و سفت می‌کنند و می‌توانند به‌طور غیرمنتظره‌ای پاره شوند و به طور کامل شریان آسیب‌دیده را مسدود کنند.

اگر درد قفسه سینه داشته باشم به این معنی است که دچار حمله قلبی شده ام؟

بسیاری از مشکلات دیگر می توانند باعث درد قفسه سینه شوند و نمی توان از نوع درد قفسه سینه تشخیص داد که آیا دچار حمله قلبی شده اید یا خیر. بسیاری از افراد به دلیل فشار دادن ماهیچه های قفسه سینه، سوزش سر دل یا سایر مشکلات مربوط به معده و مری، استرس عاطفی و برخی از مشکلات ریوی دچار درد قفسه سینه می شوند.

درد قفسه سینه که در حین ورزش، کار سخت یا در مواقع استرس رخ می دهد، چند دقیقه طول می کشد و با استراحت از بین می رود، اغلب ناشی از آنژین است. یک شکل نسبتا نادر از درد قفسه سینه ممکن است به دلیل اسپاسم موقت قلب به نام آنژین واریانت باشد. این اسپاسم ها معمولاً در شب هنگام استراحت ایجاد می شوند و می توانند باعث درد شدید اما موقت شوند.

اگر درد قفسه سینه بیش از چند دقیقه طول بکشد، به خصوص اگر در هنگام استراحت رخ دهد، فورا به پزشک مراجعه کنید.

اگر مطمئن نباشم که دچار حمله قلبی شده ام چه کاری باید انجام دهم؟

بسیاری از مردم مطمئن نیستند که آیا دچار حمله قلبی شده اند یا خیر. اگر مطمئن نیستید، منتظر نمانید، کمک بگیرید. دریافت کمک فوری می تواند به زنده ماندن شما کمک کند و درمان هایی که بلافاصله پس از حمله قلبی انجام می شود می تواند به محدود کردن آسیب به قلب شما کمک کند.

توجه داشته باشید که همه درد قفسه سینه را تجربه نمی کنند و زنان بیشتر از مردان دارای علائم و نشانه هایی هستند که معمولی نیستند. در زنان، علائم اغلب کمتر چشمگیر هستند و بیشتر از مردان به دلیل دیگری به اشتباه تعبیر می شوند. برخی از حملات قلبی ناگهانی هستند در حالی که سایر حملات قلبی به آرامی شروع می شوند. درد و سایر علائم ممکن است بیایند و از بین بروند. علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد قفسه سینه، ناراحتی و/یا فشار (شایع ترین)
• ضربان قلب سریع، پرش یک ضربان
• حالت تهوع و استفراغ یا درد معده
• تعریق
• شروع ناگهانی تنگی نفس
• دشواری در تنفس
• احساس سبکی سر
• تغییر در فشار خون
• خستگی
• درد در نقاط دیگر مانند پشت، یک یا هر دو بازو، فک یا گردن

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• آزمایش بیومارکرهای قلبی: این آزمایش شامل اندازه گیری نشانگرهای زیستی مانند تروپونین و CK-MB است که نشان دهنده آسیب به بافت قلب هستند. 
• آزمایش پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا (hsCRP): این آزمایش سطح پروتئینی در خون به نام پروتئین واکنشی C را اندازه گیری می کند که می تواند نشان دهنده التهاب در بدن باشد. سطوح بالای hsCRP با افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی مرتبط است. 
• آزمایش BNP و NT-proBNP: این تست ها سطح دو هورمون BNP و NT-proBNP را اندازه گیری می کنند که در پاسخ به استرس یا آسیب توسط قلب آزاد می شوند. افزایش سطح این هورمون ها می تواند نشان دهنده نارسایی قلبی یا سایر بیماری های قلبی باشد. 
• آزمایش کراتین کیناز (CK): این آزمایش سطح آنزیمی به نام کراتین کیناز را در خون اندازه گیری می کند که توسط بافت عضلانی آسیب دیده از جمله قلب آزاد می شود. سطوح بالا CK می تواند نشان دهنده آسیب به قلب یا سایر بافت های عضلانی باشد. 
• آزمایش CK-MB: این آزمایش سطح نوع خاصی از کراتین کیناز به نام CK-MB را که عمدتاً در بافت ماهیچه قلب یافت می‌شود، اندازه‌گیری می‌کند. سطوح بالای CK-MB می تواند نشان دهنده آسیب به قلب باشد. 
• آزمایش میوگلوبین: این آزمایش سطح پروتئینی به نام میوگلوبین را در خون اندازه گیری می کند که توسط بافت عضلانی آسیب دیده از جمله قلب آزاد می شود. افزایش سطح میوگلوبین می تواند نشان دهنده آسیب عضلانی باشد. 

در سایت Cleveland Clinic در مورد آزمایش تروپونین بیشتر بخوانید:

آزمایش تروپونین انواع خاصی از پروتئین تروپونین را در جریان خون شما جستجو می کند. این نوع تروپونین فقط در سلول های عضله قلب وجود دارد و فقط به دلیل آسیب عضله قلب وارد خون شما می شود. این باعث می شود که تروپونین در تشخیص حملات قلبی و سایر مشکلات مربوط به قلب بسیار ارزشمند باشد.

در جای دیگر وب:

• American Academy of Family Physicians: Heart Attack
• National Heart, Lung and Blood Institute: Heart Attack
• American Heart Association: Diagnosing a Heart Attack
• American Heart Association: Angina (Chest Pain)
• National Heart Lung and Blood Institute: Angina