آزمایش تریکومونیازیس | تریکوموناس واژینالیس | Trichomoniasis | Trich | Trichomonas vaginalis

دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
21 آبان 1402
آخرین بروزرسانی
21 آبان 1402
آزمایش تریکومونیازیس | تریکوموناس واژینالیس | Trichomoniasis | Trich | Trichomonas vaginalis

تریکومونیازیس یک عفونت شایع مقاربتی است که توسط تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. در زنان، تریکومونیازیس می تواند باعث ترشحات بدبوی واژن، خارش ناحیه تناسلی و ادرار دردناک شود. مردانی که تریکومونیازیس دارند معمولاً هیچ علامتی ندارند.

اسامی دیگر:

  • Trichomonas Testing
  • Trich Testing
  • Trichomonas Vaginalis Testing

چرا آزمایش تریکومونیازیس درخواست می شود؟

  • برای تشخیص عفونت با انگل تریکوموناس واژینالیس که باعث بیماری مقاربتی تریکومونیازیس می شود.

چه زمانی آزمایش تریکومونیازیس بایستی انجام شود؟

  • هنگامی که یک زن علائم عفونت مانند ترشحات بدبوی واژن، خارش ناحیه تناسلی و/یا درد در حین ادرار دارد،
  • زمانی که مردی دارای خارش یا سوزش ناحیه تناسلی، سوزش بعد از ادرار یا انزال و/یا ترشح از آلت تناسلی است.
  • انگل در pH قلیایی در داخل واژن ایجاد بیماری می کند این pH اگر از 4/5 بالاتر باشد محیط برای رشد انگل مساعد می گردد. خانم هایی که دارای ترشحات بدبو، ریزش سلول های اپیتلیال و زخم ها و خونمردگیهای روی مخاط واژن هستند نیاز به نمونه گیری و بررسی دارند این حالت را سندروم توت فرنگی می نامند. واژن دارای بوی بد است زیرا باکتری های دیگر نیز در این محیط رشد می کنند.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش تریکومونیازیس:

  • ظرف/لوله: لوله استریل درب پیچ دار/ ظرف ThinPrep
  • نوع نمونه: برای مردان یا زنان، قسمت اولیه جریان ادرار (نمونه ادرار اولین بار). یا در زنان، سواب مایع و سلول های واژن یا دهانه رحم. در مردان، سوابی از لوله ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن (پیشابراه) می برد.
  • حجم نمونه: 2 میلی لیتر
ظروف مورد نیاز برای برای آزمایش تریکومونیازیس

ظروف مورد نیاز برای برای آزمایش تریکومونیازیس

نمونه برای آزمایش تریکومونیازیس چگونه جمع آوری می شود؟

برای زنان، پزشک ممکن است از یک سواب یا برس کوچک برای جمع‌آوری نمونه‌ای از سلول‌ها یا ترشحات از واژن در طول معاینه لگن استفاده کند. گاهی اوقات، نمونه ممکن است از ویال جمع آوری مورد استفاده برای تست پاپ اسمیر گرفته شود.

ادرار برای مردان توصیه می شود، اما برای زنان نیز قابل استفاده است. همانطور که شروع به دفع ادرار می کنید، قسمت اولیه جریان ادرار خود را در ظرفی که توسط پزشک یا آزمایشگاه ارائه شده است جمع آوری کنید.

گاهی اوقات برای مردان، پزشک ممکن است از یک سواب یا برس برای جمع‌آوری نمونه‌ای از سلول‌ها یا ترشحات مجرای ادرار استفاده کند.

روش های انجام آزمایش تریکومونیازیس:

آزمایش مولکولی یا آزمایش‌های تقویت اسید نوکلئیک (NAATs):

تست های تقویت اسید نوکلئیک (NAATs) نوعی تست تشخیصی است که برای تشخیص وجود DNA تریکوموناس واژینالیس در نمونه بیمار استفاده می شود. NAATها برای تریکومونیازیس معمولاً از فناوری واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) برای تقویت و شناسایی توالی‌های اسید نوکلئیک خاص از T. vaginalis استفاده می‌کنند.

این فرآیند شامل گرفتن نمونه ای از ترشحات تناسلی یا ادرار از بیمار است. نمونه ابتدا تحت استخراج DNA قرار می گیرد، جایی که DNA هدف از سایر آلاینده های موجود در نمونه جدا و خالص می شود.

هنگامی که DNA استخراج شد، واکنش PCR با استفاده از پرایمرهایی که به طور خاص توالی DNA T. vaginalis را هدف قرار می دهند، تنظیم می شود. واکنش PCR برای تقویت این توالی DNA هدف طراحی شده است و کپی های زیادی از آن ایجاد می کند تا به راحتی قابل تشخیص باشد.

پس از تکثیر، محصولات PCR با استفاده از روش های مختلف مانند الکتروفورز ژل یا پروب های فلورسنت برای تایید وجود DNA T. vaginalis در نمونه آنالیز می شوند. نتایج بسته به وجود یا عدم وجود توالی DNA تقویت شده مثبت یا منفی گزارش می شود.

NAATها حساسیت و ویژگی بالایی برای تشخیص DNA T. vaginalis دارند که آنها را به ابزاری موثر برای تشخیص تریکومونیازیس تبدیل می کند. آنها همچنین سریع‌تر و دقیق‌تر از روش‌های تشخیصی سنتی مانند میکروسکوپ هستند که نیاز به تأیید بصری انگل در نمونه دارند.

اسلاید مرطوب (Wet prep):

نمونه روی یک اسلاید قرار می گیرد و زیر میکروسکوپ برای وجود انگل بررسی می شود. آماده سازی مرطوب بر روی ترشحاتی انجام می شود که به تازگی به دست آمده و به سرعت در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفته و بدون استفاده از هیچ رنگ خاصی انجام می شود. این تست حساسیت ضعیفی دارد، به خصوص برای نمونه های مردان. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) توصیه می‌کند در صورت مشکوک شدن به تریکومونیازیس، با آماده‌سازی مرطوب، آزمایش‌های حساس‌تر (مانند آزمایش مولکولی یا کشت) را پیگیری کنید.

اگر تریکوموناس واژینالیس در نمونه وجود داشته باشد، به صورت ارگانیسم های گلابی شکل با تاژک (ساختارهای مو مانند که به حرکت کمک می کند) قابل مشاهده خواهد بود. ارگانیسم را می توان با حرکات تند و تیز و پرتاب دار مشخصه آن نیز شناسایی کرد. اسلاید مرطوب یک روش نسبتا ساده و سریع برای تشخیص تریکومونیازیس است، اما ممکن است به اندازه سایر آزمایش‌های آزمایشگاهی مانند کشت یا آزمایش DNA حساس نباشد. توجه به این نکته مهم است که اگر فقط چند انگل در نمونه وجود داشته باشد، یا اگر نمونه به درستی جمع آوری نشود یا در یک بازه زمانی مشخص بررسی نشود، ممکن است منفی کاذب رخ دهد.

تریکوموناس واژینالیس دارای 4 تازک قدامی و یک غشای مواج است این غشای مواج دارای گایه ای به نام Costa است. غشای مواج در تریکوموناس تا میانه بدن گلابی شکل تک یاخته ادامه دارد و این شاخص مهمی است چون در گونه های دیگر تریکوموناس دهانی (تریکوموناس تناکس) و نوع روده ای (هومینیس) شکل غشای مواج متفاوت است.

اسلاید مرطوب (Wet prep) برای تریکوموناس واژینالیس

اسلاید مرطوب (Wet prep) برای تریکوموناس واژینالیس

اسلاید مرطوب (Wet prep) برای تریکوموناس واژینالیس

اسلاید مرطوب (Wet prep) برای تریکوموناس واژینالیس

روش کشت:

روش کشت شامل قرار دادن یک نمونه واژینال یا مجرای ادراری بر روی یک محیط رشد تخصصی و انکوباسیون آن برای چند روز است تا اجازه رشد و تکثیر تریکوموناس واژینالیس موجود در نمونه را بدهد.

متداول ترین محیط کشت برای تشخیص تریکومونیازیس، محیط Diamond نام دارد که حاوی انواع مواد مغذی است که از رشد انگل حمایت می کند و در عین حال از رشد سایر ارگانیسم ها جلوگیری می کند. پس از انکوباسیون، کشت زیر میکروسکوپ از نظر وجود تریکوموناس واژینالیس مورد بررسی قرار می‌گیرد که می‌توان آن را با شکل گلابی مشخص، تاژک‌ها و حرکات تند و تیز آن شناسایی کرد.

کشت به عنوان یکی از حساس ترین روش ها برای تشخیص تریکومونیازیس با دقت بالاتری نسبت به اسلاید مرطوب در نظر گرفته می شود. با این حال، روش کشت به زمان و منابع بیشتری نیاز دارد و ممکن است در مقایسه با میکروسکوپ مرطوب، برای استفاده معمول بالینی در دسترس یا عملی نباشد. علاوه بر این، اگر نمونه به درستی جمع آوری نشود، یا اگر کشت به میکروارگانیسم های دیگر آلوده شده باشد، ممکن است منفی کاذب رخ دهد.

برای تشخیص تریکوموناس، روش کشت Gold Standard  است. محیط کشت دیاموند معمولترین محیط است.

تریکوموناسروش‌های دیگر این شامل آزمایش آنتی‌بادی فلورسنت مستقیم (DFA) و آزمایشی است که آنتی‌ژن‌های تریکوموناس را تشخیص می‌دهد.

T. vaginalisآمادگی قبل از انجام آزمایش تریکومونیازیس:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

چه چیزی در آزمایش تریکومونیازیس مورد بررسی قرار می گیرد؟

تریکوموناس واژینالیس یک انگل تک سلولی (تک یاخته ای) است که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست (میکروسکوپی). این بیماری باعث عفونت واژن در زنان و در مردان عفونت مجرای ادرار، لوله ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد و التهاب پروستات (پروستاتیت) می شود. آزمایش تریکومونیازیس، انگل را در نمونه‌های واژن یا آلت تناسلی برای تشخیص عفونت تشخیص می‌دهد.

تریکوموناس واژینالیس

تریکوموناس واژینالیس

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، تریکومونیازیس که در اثر عفونت ایجاد می شود، یکی از شایع ترین و قابل درمان ترین بیماری های مقاربتی (STDs) است. در ایالات متحده، حدود 3/7 میلیون نفر به این عفونت مبتلا هستند، اما تنها حدود 30 درصد علائمی را نشان می دهند. علائم در زنان بیشتر از مردان است.

تریکوموناس واژینالیس یکی از شایع ترین علل واژینیت (التهاب واژن) در زنان است. هنگامی که آنها رخ می دهند، علائم تریکومونیازیس عبارتند از:

  • خارش، سوزش، درد واژن یا احساس سوزش
  • ترشحات کف آلود، زرد-سبز یا خاکستری واژن
  • ترشحات بدبو از واژن
  • میل مکرر به ادرار کردن
  • لکه خونی احتمالی از واژن
  • خارش قسمت داخلی ران
  • ناراحتی در هنگام مقاربت
علائم تریکومونیازیس در زنان

علائم تریکومونیازیس در زنان

در مردان، علائم تریکومونیازیس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • سوزش بعد از ادرار یا انزال
  • خارش یا تحریک مجرای ادرار
  • ترشح از مجرای ادرار
  • تحریک در آلت تناسلی
  • درد بیضه
  • ادرار کدر

در مبحث بیماری های انگلی دو فرم ساختاری عموما وجود دارد. یکی کیست که فرم انتقال بیماری است و معمولا مقاوم به شرایط محیطی است و دیگری تروفوزوئیت که مسئول ایجاد علایم بیماری است. در تریکوموناس فقط یک فرم ساختاری وجود دارد و آن تروفوزوئیت است بنابراین انتقال باید از فرد به فرد صورت گیرد یا اگر تروفوزوئیت در محیط بیرون قرار می گیرد باید زمان آن کوتاه باشد.

فرم تروفوزوئیت تریکوموناس

فرم تروفوزوئیت تریکوموناس

انتقال بیماری از راه جنسی است و مردان نقش ناقل را دارند. وقتی خانم درمان شده و دوباره از راه شریک جنسی درمان نشده آلوده می شود به این حالت، پین پونگی گفته می شود. سن باروری در خانم ها بین 16 تا 40 سال است و در این محدوده سنی بیشترین آودگی دیده می شود.

اگر هر دو طرف به طور همزمان درمان نشوند، عفونت می‌تواند بین آنها به عقب و جلو منتقل شود. این می تواند منجر به عفونت مداوم یا مکرر شود که ممکن است باعث علائمی مانند خارش، سوزش و ترشح در زنان و التهاب مجرای ادرار و غده پروستات در مردان شود.

برای شکستن چرخه حالت پین پنگ و جلوگیری از انتقال، مهم است که هر دو شریک به طور همزمان آزمایش و درمان شوند. درمان معمولاً شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند مترونیدازول یا تینیدازول است. انجام رابطه جنسی ایمن با استفاده از کاندوم همچنین می تواند به جلوگیری از انتقال تریکوموناس و سایر بیماری های مقاربتی کمک کند.

بروز این علائم ممکن است 5 تا 28 روز پس از قرار گرفتن در معرض فرد مبتلا یا بیشتر طول بکشد. با این حال، پس از تشخیص، تریکومونیازیس به راحتی با آنتی بیوتیک های تجویزی درمان می شود. در طول درمان، فرد مبتلا باید فعالیت جنسی خود را متوقف کند و به شرکای خود اطلاع دهد تا آنها نیز درمان شوند و از عفونت مجدد جلوگیری کنند.

مکانیسم بیماریزایی انگل و نقش فلور نرمال واژن در پیشگیری از عفونت:

در pH حدود 4 یا 4/5 محافظت طبیعی صورت می گیرد. این اسیدیته بوسیله یک خانواده از باکتری ها به نام لاکتوباسیل دودرلاین صورت می گیرد که تولید اسید لاکتیک می کنند. این اسید لاکتیک از مصرف و متابولیسم گلیکوژن واژن صورت می گیرد به هم خوردن تعادل آنها و نیز سیکل قاعدگی و بعضی هورمونها مانند پروژسترون باعث کاهش اسیدیته و رشد انگل می شود.

در زمان حاملگی بدلیل افزایش پروژسترون امکان آلودگی بیشتر و در سایر حالات بدلیل وجود استروژن شانس عفونت کمتر است. باقی ماندن خون قاعدگی و استفاده از تامپون و رشد باکتری هایی مانند استافیلوکوک نیز به قلیایی شدن محیط کمک می کند. هورمون استروژن به یکدست شدن بافت واژن و پایداری آن کمک می کند. در حالاتی مانند افسردگی شدید و مصرف بعضی هورمونها این حالت دچار اختلال می گردد.

انگل قادر به چسبیدن به سطح سلول های مخاط واژن و القای آپوپتوز است. انگل تریکوموناس همکاری خوبی نیز با ویروس HIV دارد. در افرادی که تریکوموناس داشته و به HIV آلوده شده اند میزان رونویسی ویروس تا 2 برابر افزایش یافته و ترشح RNA ویروس نیز به میزان قابل توجهی زیاد می شود. لذا این افراد شرکای جنسی دیگر را آسانتر آلوده می کنند. تریکوموناس در سنین پایین و نیز بعد از یائسگی نادر است زیرا واژن فاقد شرایط لازم برای رشد انگل است.

در حالت حاد بیماری تعداد انگل زیاد است و ترشح و اگزودا وجود دارد ولی در حالت مزمن تعداد انگل کم شده و لکوسیت و سلول های اپیتلیوئید زیاد هستند.

یکی از عوارض مزمن انگل ایجاد سرطان سرویکس است. سایش سلول های دهانه رحم و تحریک آن ناحیه باعث تغییر شکل سلول ها می شود. در 40 درصد لام های پاپ اسمیر گرفته شده می توان آثار تریکوموناس را دید.

عفونت در زنان باردار با زایمان زودرس، فرزندان کم وزن،باعث PROM یا پاره شدن زودرس پرده های جنینی و زایمان زودرس، و عفونت پس از هیسترکتومی/پس از سقط همراه است. کودکانی که از مادران آلوده به دنیا می آیند ممکن است به ورم ملتحمه، ذات الریه، کوری نوزادی و آسیب عصبی نوزاد مبتلا شوند و حتی احتمال مرگ نیز وجود دارد.

علائم تریکومونیازیس به طور قابل توجهی با سایر عفونت های مقاربتی همپوشانی دارد. بنابراین تشخیص آزمایشگاهی برای تشخیص قطعی مورد نیاز است. متداول ترین روش مورد استفاده برای تشخیص، بررسی میکروسکوپی آماده سازی ترشحات واژن به صورت اسلاید مرطوب است.

با این حال، این روش در مقایسه با کشت تنها 35 تا 80 درصد حساسیت دارد. کشت همچنین در مقایسه با روش‌های مولکولی از حساسیت نسبتاً کمی (38 تا 82 درصد) برخوردار است. کشت از نظر فنی چالش برانگیز است و 5 تا 7 روز طول می کشد تا تکمیل شود. روش‌های مولکولی آزمایش ترشحات مجرای ادرار و واژن حساسیت و ویژگی بالایی برای تشخیص تریکومونیازیس دارند.

عوامل مداخله گر در آزمایش تریکومونیازیس:

  • قاعدگی ممکن است نتایج آزمایش را تغییر دهد.
  • دوش گرفتن در عرض 24 ساعت قبل از کشت دهانه رحم باعث می شود ارگانیسم های کمتری برای کشت در دسترس باشند.
  • ادرار کردن مردان در عرض یک ساعت قبل از کشت مجرای ادرار، ترشحات مجرای ادرار را شستشو می دهد.
  • خون، روان کننده ها، و اسپرم کش ها به طور قابل توجهی با نتایج آزمایش تداخل ندارند.
  • نتایج قابل اعتماد به جمع آوری نمونه کافی بستگی دارد. از آنجایی که سیستم حمل و نقل مورد استفاده برای این سنجش امکان ارزیابی میکروسکوپی کفایت نمونه را نمی دهد، آموزش پزشکان در مورد تکنیک های مناسب جمع آوری نمونه ضروری است. نتیجه منفی مانع عفونت احتمالی نمی شود زیرا نتایج به جمع آوری نمونه کافی بستگی دارد.

سوالات متداول

چه زمانی آزمایش تریکومونیازیس درخواست می شود؟

هنگامی که فردی از علائم شکایت می کند، یک پزشک ممکن است آزمایشی برای T. vaginalis درخواست کند. برای زنان، علائم ممکن است شامل خارش واژن، سوزش، یا ترشحات بدبو واژن باشد. برای مردان، علائم ممکن است شامل درد هنگام ادرار یا ترشح از مجرای ادرار باشد. تشخیص تریکومونیازیس تنها بر اساس علائم ممکن نیست.

اگر فردی مبتلا به بیماری مقاربتی دیگری (STD) باشد، پزشک ممکن است آزمایش تریکوموناس را نیز درخواست کند. به همین ترتیب، اگر نتایج نشان دهد که یک فرد به تربکوموناس واژینالیس آلوده شده است، ممکن است فرد برای کلامیدیا و سوزاک نیز آزمایش شود زیرا این بیماری های مقاربتی اغلب با هم رخ می دهند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) توصیه می کند که زنان فعال جنسی تحت درمان برای تریکومونیازیس به دلیل احتمال عفونت مجدد توسط شریک زندگی درمان نشده، ظرف 3 ماه مجددا مورد آزمایش قرار گیرند.

نتیجه آزمایش تریکومونیازیس چه چیزی را نشان می دهد؟

تست مثبت نشان دهنده عفونت با T. vaginalis است که نیاز به درمان با یک دوره داروی تجویزی دارد. اگر فردی آلوده است، شریک جنسی او نیز باید آزمایش و درمان شود.

آزمایش منفی به این معنی است که یا عفونت با تربکوموناس واژینالیس وجود ندارد و علائم ناشی از علت دیگری است یا انگل با استفاده از روش آزمایش انجام شده در نمونه قابل تشخیص نبود. اگر همچنان به تریکومونیازیس مشکوک باشد، ممکن است از روش تست دیگری برای تایید نتیجه استفاده شود.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

یک فرد آلوده در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سایر بیماری های مقاربتی است. التهاب دستگاه تناسلی که با تریکومونیازیس رخ می دهد می تواند استعداد زنان را نسبت به عفونت HIV و بیماری التهابی لگن افزایش دهد.

تریکومونیازیس نوزادی، اگرچه نادر است، ممکن است رخ دهد و باعث ایجاد عوارض در نوزاد شود.

آلودگی مدفوع نمونه ممکن است یک ارگانیسم غیر بیماری زا (Pentatrichomonas hominis، که به طور رسمی با نام Trichomonas hominis شناخته می شود) را نشان دهد که از نظر ظاهری مشابه است و ممکن است از طریق مشاهده مستقیم با T. vaginalis اشتباه گرفته شود. وجود این ارگانیسم نیازی به درمان ندارد.

fig7آیا باید به همسرم بگویم که مبتلا به تریکومونیازیس هستم؟

بله، شما باید به شریک جنسی خود بگویید که به تریکومونازیس مبتلا هستید تا آنها بتوانند آزمایش و درمان شوند.

چه مدت طول می کشد تا نتایج آزمایش تریکومونیازیس آماده شود؟

این بستگی به روش آزمایشی مورد استفاده برای تشخیص عفونت دارد. اگر معاینه فیزیکی، سابقه یا علائم نشان دهنده تریکومونیازیس باشد، پزشک شما به احتمال زیاد یک اسلاید مرطوب انجام می دهد و آن را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا انگل را جستجو کند.

با این حال، روش‌های دیگری که نیاز به ارسال نمونه شما به آزمایشگاه دارند، ممکن است برای دریافت نتایج بیشتر طول بکشد. یک روش کشت در دسترس است که شامل یک سیستم کیسه ای مستقل برای تشخیص T. vaginalis است. نتایج این روش ممکن است در عرض 24 تا 72 ساعت در دسترس باشد. یک کشت معمولی می تواند تا 7 روز طول بکشد، در حالی که برخی از روش های مولکولی می توانند در کمتر از یک روز نتیجه دهند.

اگر تریکومونیازیس به درستی درمان نشود، چه عوارضی ممکن است رخ دهد؟

تریکومونیازیس درمان نشده یا درمان نادرست می تواند منجر به عفونتی شود که می تواند خطر بیماری التهابی لگن (PID) و نئوپلازی دهانه رحم – پیش ساز احتمالی سرطان دهانه رحم – را در زنان افزایش دهد. زنان باردار مبتلا به تریکومونیازیس در معرض خطر بیشتری برای داشتن نوزادان نارس یا کم وزن هستند.

مردان گاهی اوقات بدون علامت هستند که منجر به عفونت مزمن و عفونت مجدد شریک یا همسر می شود. در مردان، عفونت ممکن است منجر به التهاب مجرای ادرار و پروستاتیت مزمن شود. هم در مردان و هم در زنان، تریکومونیازیس یک عامل خطر برای HIV است و با ناباروری مرتبط است.

چگونه می توان از تریکومونیازیس پیشگیری کرد؟

مطمئن‌ترین راه‌ها برای جلوگیری از عفونت با تریکوموناس یا هر بیماری مقاربتی (STD) پرهیز از رابطه جنسی دهانی، واژینال و مقعدی یا داشتن یک رابطه طولانی‌مدت و متقابل تک همسری با یک شریک غیر عفونی است. افرادی که از نظر جنسی فعال هستند باید به طور صحیح و مداوم از کاندوم برای کاهش خطر ابتلا به تریکومونیازیس و سایر بیماری های مقاربتی استفاده کنند.

تریکومونیازیس چگونه درمان می شود؟

پزشک شما می تواند داروهایی را برای درمان تریکومونیازیس تجویز کند. شریک جنسی شما نیز باید تحت درمان قرار گیرند. شما باید به مدت 7 تا 10 روز پس از درمان شما و همسرتان از داشتن رابطه جنسی خودداری کنید. در صورت بازگشت علائم مجدداً آزمایش دهید.

  • مترونیدازول معمولترین داروی مورد استفاده است ولی از کلیندامایسین و ژل های آنتی بیوتیکی نیز استفاده می شود.
  • دوش سرکه: یک قاشق سرکه در 30 میلی لیتر آب می تواند برای شستشوی واژن استفاده گردد که باعث حفظ pH می شود.

بعد از درمان ، آیا می توان دوباره به تریکومونیازیس مبتلا شد؟

بله. حتی اگر عفونت شما درمان شود، در صورت مواجهه مجدد می توانید دوباره به آن مبتلا شوید. به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، در واقع از هر پنج نفر یک نفر در عرض 3 ماه پس از دریافت درمان مجدداً مبتلا می شود.

در سایت Mayo Clinic در مورد تریکومونیازیس بیشتر بخوانید:

تریکومونیازیس یک عفونت شایع مقاربتی است که توسط یک انگل ایجاد می شود. در زنان، تریکومونیازیس می تواند باعث ترشحات بدبوی واژن، خارش ناحیه تناسلی و ادرار دردناک شود.

مردانی که تریکومونیازیس دارند معمولاً هیچ علامتی ندارند. زنان باردار مبتلا به تریکومونیازیس ممکن است در معرض خطر بیشتری برای زایمان زودرس باشند.

درمان تریکومونیازیس مصرف یک آنتی بیوتیک – مترونیدازول (Flagyl)، تینیدازول (Tindamax) یا سکنیدازول (Solosec) است. برای جلوگیری از ابتلای مجدد، همه شرکای جنسی باید همزمان درمان شوند. شما می توانید با استفاده صحیح از کاندوم در هر بار رابطه جنسی، خطر عفونت خود را کاهش دهید.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

در جای دیگر وب:

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی
دکتر فرزاد باباخانی

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

 

A.D.A.M. Medical Encyclopedia. Trichomoniasis. Updated December 24, 2020. Accessed November 8, 2021. https://medlineplus.gov/ency/article/001331.htm

Association of Public Health Laboratories. Advances in laboratory detection of

Trichomonas vaginalis. Published November 2016. Accessed November 8, 2021. https://www.aphl.org/aboutAPHL/publications/Documents/ID_2016November-Laboratory-Detection-of-Trichomonas-update.pdf

Centers for Disease Control and Prevention. Trichomoniasis. Updated April 6, 2017. Accessed November 8, 2021. https://www.cdc.gov/immigrantrefugeehealth/guidelines/domestic/sexually-transmitted-diseases/trichomoniasis.html

Centers for Disease Control and Prevention. DPDx laboratory identification of parasites of public health concern: Trichomoniasis. Updated December 31, 2017. Accessed November 8, 2021. https://www.cdc.gov/dpdx/trichomoniasis/index.html

Centers for Disease Control and Prevention. Sexually transmitted infections treatment guidelines, 2021: Trichomoniasis. Updated July 22, 2021. Accessed November 8, 2021. https://www.cdc.gov/std/treatment-guidelines/trichomoniasis.htm

Centers for Disease Control and Prevention. Trichomoniasis: CDC fact sheet. Updated July 22, 2021. Accessed November 8, 2021. https://www.cdc.gov/std/trichomonas/stdfact-trichomoniasis.htm

Gaydos CA, Klausner JD, Pai NP, Kelly H, Coltart C, Peeling RW. Rapid and point-of-care tests for the diagnosis of Trichomonas vaginalis in women and men. Sex Transm Infect. 2017;93(S4):S31-S35. doi:10.1136/sextrans-2016-053063

Ghanem KG, Tuddenham S. Screening for sexually transmitted infections. In: Marrazzo J, ed. UpToDate. Updated October 28, 2021. Accessed November 8, 2021. https://www.uptodate.com/contents/screening-for-sexually-transmitted-infections

MedlinePlus: National Library of Medicine. Trichomoniasis. Updated March 11, 2016. Accessed November 8, 2021. https://medlineplus.gov/trichomoniasis.html

MedlinePlus: National Library of Medicine. Trichomoniasis test. Updated September 9, 2021. Accessed November 8, 2021. https://medlineplus.gov/lab-tests/trichomoniasis-test/

Schumann JA, Plasner S. Trichomoniasis. In: StatPearls. Updated June 23, 2021. Accessed November 8, 2021. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK534826/

Smith DS, Holderman JC, Bugayong KT. What is the role of saline wet mount microscopy in the diagnosis of Trichomoniasis? In: Bronze MS, ed. Medscape. Updated Jan 2, 2020. Accessed November 8, 2021. https://www.medscape.com/answers/230617-41134/what-is-the-role-of-saline-wet-mount-microscopy-in-the-diagnosis-of-trichomoniasis

Sobel JD, Mitchell C. Trichomoniasis. In: Barbieri RL, ed. UpToDate. Updated July 22, 2021. Accessed November 8, 2021. https://www.uptodate.com/contents/trichomoniasis

US Department of Health & Human Services. Trichomoniasis. Updated April 1, 2019. Accessed November 8, 2021. https://www.womenshealth.gov/a-z-topics/trichomoniasis

Van Der Pol B. Clinical and Laboratory Testing for Trichomonas vaginalis Infection. J Clin Microbiol. 2016;54(1):7-12. doi:10.1128/JCM.02025-15

(© 2000-2017) Testing for Trich. Quest Diagnostics. Available online at http://www.questdiagnostics.com/home/physicians/testing-services/condition/womens-health/trich/testing. Accessed February 2017.

(Reviewed 2014 December 7). Trichomoniasis. MedlinePlus Medical Encylopedia. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/001331.htm. Accessed February 2017.

Van Der Pol, B. (2016 January) Clinical and laboratory testing for Trichomonas vaginalis infection. Journal of Clinical Microbiology. Available online at https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4702717/. Accessed February 2017.

(Reviewed 2016 August 12). 2015 Sexually Transmitted Disease Treatment Guidelines, Trichomoniasis. Centers for Disease Control and Prevention. Available online at https://www.cdc.gov/std/tg2015/trichomoniasis.htm. Accessed February 2017.

Smith, D.S. (Updated 2016 October 24). Trichomoniasis workup. Medscape. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/230617-workup. Accessed February 2017.

(2016 November). Advances in laboratory detection of Trichomonas vaginalis (updated). Association of Public Health Laboratories. Available online at https://www.aphl.org/aboutAPHL/publications/Documents/ID_2016November-Laboratory-Detection-of-Trichomonas-update.pdf. Accessed February 2017.

(© 2017). American Sexual Health Association. Trichomoniasis. Available online at http://www.ashasexualhealth.org/stdsstis/trichomoniasis/. Accessed February 2017.

(Updated 2017 January 31). Trichomoniasis – CDC Fact Sheet. Centers for Disease Control and Prevention. Available online at http://www.cdc.gov/std/trichomonas/STDFact-Trichomoniasis.htm. Accessed February 2017.

Centers for Disease Control and Prevention: Trichomonas Fact Sheet. Available online at http://www.cdc.gov/ncidod/dpd/parasites/trichomonas/factsht_trichomonas.htm.

American Social Health Association: VAGINITIS/TRICHOMONIASIS, Questions & Answers. Available online at http://www.ashastd.org/learn/learn_vag_trich.cfm.

Wu, A. (2006). Tietz Clinical Guide to Laboratory Tests, Fourth Edition. Saunders Elsevier, St. Louis, Missouri. Pp 1618.

Planned Parenthood: Trichomoniasis. Available online at http://www.plannedparenthood.org/health-topics/stds-hiv-safer-sex/trichomoniasis-4282.htm. Accessed June 2009.

Centers for Disease Control and Prevention. Fact Sheet: Trichomoniasis. Available online at http://www.cdc.gov/std/trichomonas/STDFact-Trichomoniasis.htm. Accessed June 2009.

American Social Health Association: VAGINITIS/TRICHOMONIASIS. Available online at http://www.ashastd.org/learn/learn_vag_trich_tri.cfm. Accessed June 2009.

MedlinePlus Medical Encyclopedia: Trichomoniasis. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/001331.htm. Accessed June 2009.

TeensHealth: Trichomoniasis. Available online at http://kidshealth.org/teen/infections/stds/std_trichomoniasis.html. Accessed June 2009.

Petrin D, Delgaty K, Bhatt R, et. al. Clinical and microbiological aspects of Trichomonas vaginalis. Clin Microbio Rev 11:300-317, 1998.

Briselden AM, Hiller SL. Evaluation of Afirm VP microbial identification for Gardnerella vaginalis and Trichomonas vaginalis. J Clin Microbiol 32:148-152, 1994.

DeMeo LR, Draper DL, McGregor JA, et. al. Evaluation of deoxyribonucleic acid probe for the detection of Trichomonas vaginalis in vaginal secretions. Am J Obstet Gynecol 174:1339-1342, 1996.

Rubino S, Muresu R, Rappelli P, et. al. Molecular probe for identification of Trichomonas vaginalis DNA. J Clin Microbiol 29:702-706, 1991.

Witkin SS, Inglis SR, Polaneczky M, et. al. Detection of Chlamydia trachomatis and Trichomonas vaginalis by polymerase chain reaction in introital specimens from pregnant women. Am J Obstet Gynecol 175:165-167, 1996.

Campbell L, Woods V, Lloyd T, Elsayed S, Church DL. Evaluation of the OSOM Trichomonas rapid test versus wet preparation examination for detection of Trichomonas vaginalis vaginitis in specimens from women with a low prevalence of infection. J Clin Microbiol 2008 Oct; 46(10):3467-9.

Centers for Disease Control and Prevention. Trichomoniasis – CDC Fact Sheet. Available online at http://www.cdc.gov/std/trichomonas/STDFact-Trichomoniasis.htm. Page last updated August 3, 2012. Accessed January 2013. 

Centers for Disease Control and Prevention. Sexually Transmitted Disease Treatment Guidelines. Available online at http://www.cdc.gov/std/treatment/2010/genital-ulcers.htm#hsv. Page last reviewed January 28, 2011. Accessed January 2013.

American Sexual Health Association. Trichomoniasis. Available online at http://www.ashastd.org/std-sti/trichomoniasis.html. Copyright 2012. Accessed January 2013.

MedlinePlus Medical Encyclopedia. Trichomoniasis. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/001331.htm. Accessed January 2013.

Mission Pharmacal Company. Trichomoniasis: The most common curable sexually transmitted disease. Available online at http://www.trichomoniasis.org/Diagnosis/Index.aspx. Copyright 2013. Accessed January 2013.

Arup Laboratories. Laboratory Test Directory. Available online through http://www.aruplab.com/. Accessed April 2013.

Quest Diagnostics. Test Center.  Available online through http://www.questdiagnostics.com. Accessed April 2013.

این مقاله برای شما مفید بود؟

ثبت دیدگاه

Go to Top