آزمایش نظارت بر داروهای درمانی (TDM) | Therapeutic Drug Monitoring

دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
17 آبان 1402
آخرین بروزرسانی
17 آبان 1402
آزمایش نظارت بر داروهای درمانی (TDM) | Therapeutic Drug Monitoring

نظارت بر داروهای درمانی (TDM) چیست؟

نظارت بر داروهای درمانی (TDM) اندازه گیری داروهای خاص و/یا محصولات تجزیه آنها (متابولیت ها) در فواصل زمانی معین برای حفظ غلظت نسبتاً ثابت دارو در خون است. برخی از داروهای تحت نظارت تمایل به داشتن “شاخص درمانی” باریکی دارند که نسبتی بین دوز سمی و درمانی (موثر) دارو است.

نظارت بر داروهای درمانی (TDM)

نظارت بر داروهای درمانی (TDM)

به محض ورود دارو به بدن، فرآیندهای مختلفی شروع به خارج کردن دارو از بدن می کند. مدت زمانی که طول می کشد تا بدن غلظت دارو را از مقدار اولیه به نصف کاهش دهد، نیمه عمر دارو می گویند. به طور کلی حدود پنج نیمه عمر طول می کشد تا یک دارو به طور کامل از بدن خارج شود.

نیمه عمر دارو

نیمه عمر دارو

به طور کلی، برای اطمینان از حفظ غلظت موثر یا درمانی دارو در بدن، باید در فواصل زمانی منظم دوز دارو به فرد داده شود. برای برخی داروها، حفظ این حالت ثابت به سادگی دادن دوز استاندارد دارو نیست. هر فرد بر اساس سن، وضعیت سلامت عمومی و ساختار ژنتیکی خود، داروها را با سرعت های متفاوتی جذب، متابولیزه، استفاده و حذف می کند. غلظت دارو در بدن ممکن است با تداخل سایر داروهایی که ممکن است همراه با دارویی مصرف کنید که باید حرکت داده شود، افزایش یا کاهش یابد. این به عنوان تداخل دارو با دارو نیز شناخته می شود.

دوز های درمانی و توکسیک در داروهای مختلف:

نام دارومورد استفادهسطح درمانیسطح توکسیکواحد اندازه گیری
Acetaminophen ضد درد، تب بربستگی به استفاده دارد>25 mcg/mL
Amikacinآنتی بیوتیک15 تا 25>250 mcg/mL
Aminophylline برونکودیلاتور 10 تا 20>20 mcg/mL
Amitriptylineداروی ضد افسردگی120 تا 150>500 ng/mL
Carbamazepine ضد تشنج5 تا 12>12 mcg/mL
Cyclosporine سرکوب کننده سیستم ایمنی100 تا 400>400 ng/mL
Chloramphenicol ضد عفونت 10 تا 20>25mcg/mL
Desipramine داروی ضد افسردگی150 تا 300 >500ng/mL
Digitoxin گلیکوزید قلبی15 تا 25>25 ng/mL
Digoxin گلیکوزید قلبی0.8 تا 2>2.4ng/mL
Disopyramide ضد آریتمی2 تا 5>5mcg/mL
Ethosuximide ضد تشنج40 تا 100 >100mcg/mL
Gentamicin آنتی بیوتیک5 تا 10>12 mcg/mL
Imipramine داروی ضد افسردگی150 تا 300>500ng/mL
Kanamycin آنتی بیوتیک20 تا 25>35mcg/mL
Lidocaine ضد آریتمی1.5 تا 5 >5 mcg/mL
Lithium دوره های شیدایی روان پریشی0.8 تا 1.2>2 mEq/L
Methotrexate داروی ضد تومور>0.01 >10 μmol/24 hr
Nortriptyline داروی ضد افسردگی50 تا 150>500 ng/mL
Phenobarbitalضد تشنج 10 تا 30 >40 mcg/mL
Phenytoin ضد تشنج10 تا 20 >30 mcg/mL
Primidone ضد تشنج5 تا 12 >15 mcg/mL
Procainamide ضد آریتمی4 تا 10 >16 mcg/mL
Propranolol ضد آریتمی50 تا 100 >150 ng/mL
Quinidine ضد آریتمی2 تا 5 >10 mcg/mL
Salicylate ضد تب، ضد التهاب، ضد درد100 تا 250 >300 mcg/mL
Sirolimus سرکوب کننده سیستم ایمنی3 تا 20 >20 ng/mL
Tacrolimus سرکوب کننده سیستم ایمنی5 تا 15 >20 ng/mL
Theophylline برونکودیلاتور10 تا 20 >20 mcg/mL
Tobramycin آنتی بیوتیک5 تا 10 >12 mcg/mL
Valproic acid ضد تشنج 50 تا 100 >100 mcg/mL

همه داروها نیاز به نظارت درمانی ندارند. بیشتر داروها شاخص درمانی گسترده ای دارند و می توان آنها را بر اساس برنامه های دوز از پیش تعیین شده تجویز کرد. اثربخشی این درمان ها ارزیابی شده است، اما مانیتور غلظت دارو در خون برای دوز مورد نیاز نیست. نمونه هایی از داروهایی که نیازی به نظارت ندارند شامل داروهای فشار خون بالا (فشار خون بالا) و بسیاری از آنتی بیوتیک هایی است که برای درمان عفونت های باکتریایی داده می شود. اگر عفونت با یک آنتی بیوتیک معین برطرف شود یا اگر فشار خون با داروهای تجویز شده فشار خون کاهش یابد، درمان ها موثر بوده اند.

چرا آزمایش نظارت بر داروهای درمانی (TDM) مهم است؟

بسیاری از داروهایی که نیاز به نظارت درمانی دارند برای تمام عمر مصرف می شوند. آنها باید سال به سال در غلظت ثابت نگه داشته شوند، در حالی که فرد پیر می‌شود و رویدادهایی را پشت سر می‌گذارد که ممکن است سطح درمانی او را تغییر دهد، از جمله بارداری، بیماری‌های موقت، عفونت‌ها، استرس‌های روحی و جسمی، تصادفات و جراحی‌ها.

با گذشت زمان، افراد ممکن است به بیماری‌های مزمن دیگری مبتلا شوند که به داروی مادام العمر نیز نیاز دارند و ممکن است بر پردازش داروهای تحت نظارت آنها تأثیر بگذارند. نمونه هایی از این شرایط عبارتند از بیماری قلبی عروقی، بیماری کلیوی، بیماری تیروئید، بیماری کبد و HIV.

نظارت بر داروهای درمانی (TDM) این تغییرات را دنبال می کند و آنها را تطبیق می دهد. زمانی که یک فرد دارو را به طور منظم طبق تجویز مصرف نمی کند (عدم انطباق بیمار)، نظارت بر داروهای درمانی (TDM) اثر تداخلات دارویی را مشخص می کند که ممکن است باعث شود غلظت دارو در دوز معین بالاتر یا کمتر از حد انتظار باشد و به شخصی سازی دوز متناسب با دارو کمک می کند.

آزمایش نظارت بر داروهای درمانی (TDM)

آزمایش نظارت بر داروهای درمانی (TDM)

همراه با تست هایی مانند BUN، کراتینین و تست های عملکرد کبد، آزمایش نظارت بر داروهای درمانی (TDM) می تواند به شناسایی کاهش کارایی و اختلال در توانایی بدن برای متابولیسم و حذف داروهای درمانی کمک کند. آزمایش همچنین ممکن است نحوه تداخل یک دارو با سایر داروهای ضروری را تعیین کند.

چگونه از آزمایش های نظارت بر داروهای درمانی (TDM) استفاده می شود؟

همه سطوح دارو نیازی به نظارت ندارند. این آزمایش‌ها برای پایش سطوح خونی داروهایی استفاده می‌شوند که محدوده باریکی دارند که در آن دارو مؤثر است اما سمی نیست. علاوه بر این، برخی از داروها نیاز به نظارت دارند زیرا مقدار داروی داده شده با مقدار دارویی که ممکن است به خون برسد ارتباط خوبی ندارد. گاهی اوقات، نحوه جذب و متابولیسم یک دارو می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، یا وضعیت جسمی یا سلامتی فرد می تواند بر سطح دارو در خون تأثیر بگذارد

عوامل موثر بر سطح داروی خون:

  • مسیر دریافت دارو
  • وزن
  • متابولیسم دارو
  • روش های آزمایشگاهی
  • سن
  • تحویل دارو (عملکرد قلبی عروقی)
  • بیمارهای دیگر
  • دوز دارو
  • جذب دارو
  • تداخل سایر داروها
  • دفع دارو
  • انطباق بیمار
عوامل موثر بر سطح داروی خون

عوامل موثر بر سطح داروی خون

عوامل مرتبط با دارو:

حلالیت در آب در چربی: 
ضریب حلالیت آب در لیپید نسبت انحلال دارو در لیپید نسبت به آب است. هر چه ضریب حلالیت لیپید در آب بیشتر باشد، حلالیت لیپیدی دارو بیشتر و جذب آن بیشتر است. هرچه ضریب کمتر باشد، حلالیت چربی کمتر و جذب کمتر است. لایه ای از آب روی غشاها وجود دارد، بنابراین بخشی از داروها باید محلول در آب باشند تا از این لایه آب عبور کنند.  داروهای دارای حلقه بنزن، زنجیره هیدروکربنی، هسته استروئیدی و گروه های هالوژن در ساختار خود محلول در چربی هستند.

اندازه مولکولی: 
دارو با اندازه مولکولی کوچکتر، سریع جذب می شود. فرآیندهای مختلفی در جذب برای اندازه های مولکولی مختلف وجود دارد. آنهایی که دارای اندازه مولکولی بزرگ هستند تحت اندوسیتوز یا انتشار تسهیل شده قرار می گیرند، در حالی که آنهایی که اندازه مولکولی کوچکتر دارند از انتشار آبی یا کانالهای لیپیدی استفاده می کنند.

اندازه ذرات:
ذره ممکن است از یک مولکول منفرد یا بیش از صد مولکول تشکیل شده باشد. اندازه ذرات بزرگتر، انتشار و جذب کندتر خواهد بود و بالعکس.

درجه یونیزاسیون:
داروهای مختلف یا اسیدی یا بازی هستند و به شکل یونیزه یا غیر یونیزه شده وجود دارند که با مقدار pKa آنها مشخص می شود. در بدن، نسبت فرم های غیر یونیزه و یونیزه شده به pH محیط بستگی دارد. داروهای اسیدی در محیط اسیدی و داروهای بازی در محیط بازی یونیزه می شوند. داروهای اسیدی بهتر از محفظه اسیدی جذب می شوند.

اشکال فیزیکی:
داروها ممکن است به صورت جامد، مایع یا گاز وجود داشته باشند. گازها به سرعت نسبت به مایعات جذب می شوند، در حالی که مایعات با سرعت بیشتر از جامدات جذب می شوند. بنابراین داروها به شکل شربت یا سوسپانسیون به سرعت نسبت به قرص ها یا کپسول ها جذب می شوند. گازهای فرار مورد استفاده در بیهوشی عمومی به سرعت از طریق ریوی جذب می شوند.

ماهیت شیمیایی:
ماهیت شیمیایی مسئول انتخاب مسیر تجویز دارو است. داروهایی که نمی توانند از طریق روده جذب شوند از راه تزریقی تجویز می شوند. به عنوان مثال می توان به هپارین اشاره کرد که وزن مولکولی زیادی دارد و نمی تواند به صورت خوراکی تجویز شود. به طور مشابه، بنزیل پنی سیلین در GIT تجزیه می شود، بنابراین به صورت تزریقی تجویز می شود.

اشکال نمکی داروها در صورت مصرف خوراکی بهتر از ترکیبات آلی جذب می شوند. ترکیبات آلی از راه هایی غیر از راه خوراکی یا روده ای داده می شوند.

مواد مخدر به شکل غیر آلی بهتر از انواع آلی جذب می شوند. آهن موجود در ++Fe بهتر از +++Fe جذب می شود، d-tubocurarine به شکل یونیزه شده وجود دارد و یک ترکیب آمونیوم چهارتایی است. نئوستیگمین نیز یک ترکیب آمونیوم چهارتایی است.

اشکال دارویی:
اشکال دارویی بر سرعت و میزان جذب تأثیر می گذارد. یک دارو را می توان به شکل قرص، کپسول یا بسته های پوستی تجویز کرد. تزریق ممکن است آبی یا روغنی باشد. این باعث تغییر سرعت جذب می شود. به عنوان مثال می توان به نیتروگلیسیرین اشاره کرد که وقتی از راه زیرزبانی داده می شود، به سرعت تجزیه می شود اما برای مدت کوتاه تری باقی می ماند. هنگامی که به صورت خوراکی تجویز می شود، به آرامی تجزیه می شود و برای مدت طولانی تری باقی می ماند. هنگامی که دارو از طریق پوست تجویز می شود، می تواند مدت زمان طولانی تری را پوشش دهد.

◼ فروپاشی:
متلاشی شدن، شکستن شکل دوز به ذرات کوچکتر است. وقتی تجزیه سریع باشد، جذب سریع خواهد بود.

◼ انحلال:
پس از تجزیه، دارو در شیره معده حل می شود که به آن انحلال می گویند. تنها در این صورت است که دارو می تواند جذب شود.

هنگامی که این دو فرآیند به سرعت رخ می دهند، سرعت جذب افزایش می یابد.

فرمولاسیون:
هنگامی که داروها تشکیل می شوند، به غیر از شکل فعال، برخی از مواد بی اثر نیز وارد می شوند. اینها رقیق کننده ها، مواد کمکی و چسباننده ها هستند. به طور معمول آنها بی اثر هستند، اما در صورت تعامل، می توانند فراهمی زیستی را تغییر دهند. مثال‌ها شامل Na+ است که می‌تواند جذب را کاهش دهد.

غلظت دارو:
طبق قانون فیک(Fick’s)، غلظت بالاتر، شار بیشتری در سراسر غشاء رخ می دهد. نرخ کمتر از میزان جذب تحت تأثیر قرار می گیرد.

عوامل مرتبط با بدن در جذب دارو:

مساحت سطح جذب:
مساحت سطح جذب روی دهان و سایر مسیرها تأثیر می گذارد. بیشتر داروها به دلیل مساحت زیاد سطح جذبی به صورت خوراکی تجویز می شوند، بنابراین جذب بیشتری رخ می دهد. برداشتن روده سطح را کاهش می دهد که منجر به کاهش جذب می شود. به طور مشابه، هنگامی که داروهای موضعی روی سطح وسیعی استفاده می شوند، بهتر جذب می شوند. ترکیبات ارگانوفسفره بسیار محلول در چربی هستند و مسمومیت می تواند حتی با جذب از طریق پوست ایجاد شود.

مصرف عروقی:
سرعت و میزان جذب در مصرف عروقی بیشتر است و بالعکس. در شوک، خون رسانی به دستگاه گوارش کمتر است، بنابراین مسیر خوراکی تجویز دارو تحت تأثیر قرار می گیرد. جریان خون به نواحی پیرامونی کاهش می یابد، بنابراین جذب در آن نواحی نیز کاهش می یابد. بنابراین در صورت شوک، راه داخل وریدی ترجیح داده می شود. ماساژ در تزریق عضلانی باعث بهبود جریان عروقی برای افزایش جذب می شود.

pH:
PH اسیدی به جذب داروی اسیدی کمک می کند در حالی که PH پایه برای داروهای پایه بهتر است.

وجود مواد دیگر:
غذاها یا داروها ممکن است با داروها تداخل داشته باشند تا سرعت جذب آنها را تغییر دهد. به خصوص برای داروهای خوراکی، غذا می تواند جذب را افزایش یا کاهش دهد.

  • داروهای ضد چربی خون مانند استاتین ها وقتی با غذا مصرف شوند بهتر جذب می شوند.
  • مصرف آهن با شیر باعث کاهش جذب می شود.
  • ویتامین C باعث افزایش جذب آهن می شود.
  • فیتات ها جذب آهن را کاهش می دهند.
  • شیر باعث کاهش جذب تتراسایکلین ها می شود.
  • مصرف اپی نفرین همراه با بی حس کننده های موضعی باعث کاهش جذب آنها می شود.
  • نمک‌های کلسیم وقتی با نمک‌های آهن یا تتراسایکلین داده می‌شوند، در جذب آنها اختلال ایجاد می‌کنند
  • آسپرین همراه با غذا و آنتی بیوتیک ها با معده خالی داده می شود.
  • پارافین مایع ممکن است بر جذب دارو تأثیر بگذارد.
  • برخی از داروهای اسیدی با کلستیرامین به مجموعه ای متصل می شوند که در GIT جذب نمی شود.

تحرک دستگاه گوارش:
تحرک دستگاه گوارش باید برای جذب داروهای خوراکی بهینه باشد. نه باید افزایش یابد و نه کاهش که ممکن است بر سرعت یا میزان جذب تأثیر بگذارد. بیماری ها یا داروهای مختلف ممکن است تحرک را تغییر دهند. اسهال باعث پریستالسیس سریع، کاهش زمان تماس و در نتیجه میزان جذب بیشتر می شود. یبوست بر تجزیه و انحلال تأثیر می گذارد بنابراین تحرک را کاهش می دهد.

یکپارچگی عملکردی سطح جذبی:
صاف شدن و ادم مخاط باعث کاهش جذب می شود. شکستگی ناکارآمد در پوست بر جذب داروهای موضعی تأثیر می گذارد. داروهای پاراسمپاتومیمتیک می توانند جذب دارو را کاهش دهند و داروهای پاراسمپاتولیتیک می توانند جذب دارو را افزایش دهند. متودوپرامید از استفراغ جلوگیری می کند و تخلیه معده را تسریع می کند. باعث افزایش تخلیه معده و افزایش جذب دارو می شود.

بیماری ها:
◼ اسهال: به دلیل کاهش زمان تماس، جذب را کاهش می دهد.

◼ سندرم سوء جذب: جذب را کاهش می دهد

◼ آکلرهدریا: محیط اسیدی برای داروهای اسیدی تحت تأثیر قرار می گیرد.

◼ سیروز: سیروز بر گردش خون پورتال تأثیر می گذارد. بنابراین متابولیسم داروها را تحت تأثیر قرار می دهد.

◼ آمفیزم: آمفیزم بر جذب گازهای فرار از مسیر ریوی تأثیر می گذارد.

◼ لیپودیستروفی: لیپودیستروفی جذب را کاهش می دهد. در افراد دیابتی، انسولین ممکن است اثر خود را از دست بدهد.

از طریق سال ها آزمایش، محدوده های درمانی بهینه برای داروها تعیین شده است. در این محدوده ها، اکثر افراد بدون عوارض جانبی بیش از حد یا علائم مسمومیت به طور موثر درمان می شوند. دوز دارو لازم برای رسیدن به این سطح باید برای همه تعیین شود. هنگامی که فردی داروی تحت نظارت را شروع می‌کند (یا پس از عدم استفاده دوباره تصمیم به استفاده می گیرد)، پزشک دوز را به سمت بالا تنظیم می‌کند و غلظت خون را مرتباً آزمایش می‌کند تا زمانی که به سطح ثابت مناسب برسد.

اگر سطح فردی بیش از حد بالا باشد، پزشک دوز را کاهش می دهد. اغلب، تثبیت هر سطح دوز متفاوت مدت زمان کوتاهی طول می کشد، بنابراین این اصلاحات بالا و پایین ممکن است در طی چند روز یا چند هفته انجام شود. مهم است که افراد در طول این فرآیند از نزدیک با پزشک خود همکاری کنند و تصمیمات خود را انجام ندهند یا مصرف داروهای خود را متوقف نکنند. تغییرات ناگهانی گاهی اوقات می تواند شرایط را بدتر کرده و باعث علائم حاد شود.

چه زمانی آزمایش نظارت بر داروهای درمانی (TDM) درخواست می شود؟

سطح داروهای تحت نظارت اغلب زمانی که فرد برای اولین بار تحت یک رژیم دارویی قرار می گیرد، به طور مکرر آزمایش می شود. هنگامی که نتایج یک فرد در محدوده درمانی قرار گرفت و علائم بالینی وی نشان داد که درمان مناسب است، پزشک ممکن است دارو را در فواصل زمانی منظم و در صورت نیاز برای انطباق با تغییرات در وضعیت بیمار و اطمینان از ماندن دارو تحت نظر داشته باشد. محدوده درمانی دفعات آزمایش مورد نیاز به دارو و نیازهای بیمار بستگی دارد.

اگر درمان کاملاً مؤثر به نظر نمی رسد، یا اگر فرد دارای عوارض جانبی بیش از حد یا علائم سمیت باشد، پزشک آزمایش هایی را با هدف تنظیم دوز دارو و حفظ سطوح در محدوده درمانی تجویز می کند. گاهی اوقات، پزشک ممکن است نیاز داشته باشد که استفاده از یک داروی خاص را مجدداً ارزیابی کند و برای تطابق بهتر با شرایط فرد، به نوع دیگری از دارو روی آورد.

زمان نمونه گیری خون بخش مهمی از آزمایش نظارت بر داروهای درمانی (TDM) است. وقتی فردی دوز دارو را مصرف می کند، مقدار آن در خون برای یک دوره افزایش می یابد، به اوج خود می رسد و سپس شروع به کاهش می کند و معمولاً درست قبل از دوز بعدی به پایین ترین سطح خود می رسد. برای مؤثر بودن، سطوح اوج باید کمتر از غلظت سمی باشد و سطوح پایین باید در محدوده درمانی باقی بماند.

زمان اوج غلظت برای برخی از داروهای رایج:

نوع دارو (ارائه شده توسط روش معمول)زمان رسیدن به اوج غلظت
Phenytoin4 تا 8
Phenobarbital 12
Lithium1 تا 3
Tricyclic antidepressants 2 تا 6
Procainamide 1 تا 2
Procainamide SR 4
Lidocaine2
Quinidine2
Digoxin½ تا 1½
Theophylline2 تا 3
Gentamicin ½
Vancomycin ¼ تا 2

از طریق تجربه و مطالعات، پزشکان سلامت می‌دانند چه زمانی باید اوج‌ها و پایین‌ترین حدها را انتظار داشته باشند و نمونه خون را به عنوان سطوح پایین (معمولاً درست قبل از دوز بعدی گرفته می‌شوند)، سطوح اوج (که زمان آن بسته به دارو متفاوت است) یا گاهی اوقات درخواست می‌کنند. یک سطح زمان بندی شده تصادفی تفسیر منسجم و دقیق نتایج به زمان جمع آوری نمونه بستگی دارد. اگر کسی نمی تواند داروهای خود را مصرف کند یا در فواصل زمانی مناسب خون گیری کند، باید قبل از جمع آوری نمونه با پزشک خود صحبت کند.

یک پزشک چگونه تعیین می کند که چه مقدار دارو به من بدهد؟

عوامل زیادی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. برخی از آنها وزن، ترکیب بدن، سن و وضعیت کلی سلامت و تغذیه شما هستند. سایر عواملی که باید در نظر بگیرید این است که اگر شما هر گونه بیماری حاد یا مزمن مانند بیماری کلیوی، کبدی یا قلبی دارید، یا اینکه دچار سوختگی، شوک یا ضربه شده اید. پزشک شما این موارد را هنگام تجویز مقدار و فرکانس دوز در نظر می گیرد و سپس داروی شما را بر اساس نتایج پایش درمانی تنظیم می کند.

اگر فراموش کردم که داروی خود را به موقع مصرف کنم، چه کاری باید انجام دهم؟

دفعه بعد دوز مصرفی خود را دو برابر نکنید. با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید تا بدانید چه کاری باید انجام دهید.

داروهای تحت نظارت بر اساس دسته:

دسته بندی داروداروهااستفاده برای درمان
داروهای قلبیدیگوکسین، دیژیتوکسین، آمیودارون، لیدوکان، کینیدین، پروکائین آمید، -N استیل پروکائین آمید (متابولیت پروکائین آمید)نارسایی احتقانی قلب، آنژین صدری، آریتمی
آنتی بیوتیک هاآمینوگلیکوزیدها (جنتامایسین، توبرامایسین، آمیکاسین)، وانکومایسین، کلرامفنیکلعفونت با باکتری هایی که به آنتی بیوتیک های سمی کمتر مقاوم هستند
ضد صرعفنوباربیتال، فنی توئین، والپروئیک اسید، کاربامازپین، اتوسوکسیماید، گاهی اوقات گاباپنتین، لاموتریژین، لوتیراستام، توپیرامات، زونیسامید، اسلیکاربازپین استات، فلبامات، لاکوزامید، اکسکاربازپین، پره گابالآمیدول، تیو گابالین، تیوپریژینصرع، پیشگیری از تشنج، گاهی اوقات برای تثبیت خلق و خو
برونکودیلاتورهاتئوفیلین، کافئینآسم، اختلال انسداد مزمن ریه (COPD)، آپنه نوزادی
سرکوب کننده های ایمنیسیکلوسپورین، تاکرولیموس، سیرولیموس، مایکوفنولات موفتیل، آزاتیوپرینجلوگیری از رد اعضای پیوندی، اختلالات خود ایمنی
داروهای ضد سرطانمتوترکسات، تمام عوامل سیتوتوکسیکپسوریازیس، آرتریت روماتوئید، سرطان های مختلف، لنفوم غیر هوچکین، استئوسارکوم
داروهای روانپزشکیلیتیوم، والپروئیک اسید، برخی داروهای ضد افسردگی (ایمی پرامین، آمی تریپتیلین، نورتریپتیلین، دوکسپین، دزیپرامین)اختلال دوقطبی (افسردگی شیدایی)، افسردگی

مطالب مرتبط در متااورگانون:

در جای دیگر وب:

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

 

2018 review completed by Jasbir Singh Arora, PhD, NRCC.

Dasgupta A. Therapeutic Drug Monitoring. Newer Drugs and Biomarkers, 1st Edition (June 21, 2012) Elseiver.

Katzung B, Trevor A, Masters S. Basic and Clinical Pharmacology, 14 edition (November 30, 2017) McGraw Hill.

Pincus MR, Bluth MH, Abraham NZ. Toxicology and therapeutic drug monitoring. In: McPherson RA, Pincus MR, eds. Henry’s Clinical Diagnosis and Management by Laboratory Methods. 23rd ed. St Louis, MO: Elsevier Saunders; 2017:chap 23.

Guidelines for the Use of Antiretroviral Agents in HIV-1-Infected Adults and Adolescents. AIDS Info. Available online at http://aidsinfo.nih.gov/contentfiles/lvguidelines/AdultandAdolescentGL.pdf. Accessed January 9, 2014. Last updated February 13, 2013.

Therapeutic Drug Levels. MedlinePlus Medical Encyclopedia. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/003430.htm. Last updated May 12, 2011. Accessed January 7, 2013.

Therapeutic Drug Monitoring (TDM). Quest Diagnostics. Available online at https://www.questdiagnostics.com/home/physicians/testing-services/condition/toxicology/tdm-info. Copyright © 2000-2014 Quest Diagnostics Incorporate. Accessed January 7, 2014.

Management Options: Drug Therapy Requiring Intensive Monitoring for Toxicity. Palmetto GBA Medicare Part B OH/WV/SC. Available online through http://www.palmettogba.com. Issued July 2009. Accessed January 9, 2013.

Commonly monitored drugs. Siemens. Available online at http://www.healthcare.siemens.com/clinical-specialities/therapeutic-drug-monitoring/commonly-monitored-drugs. Accessed January 9, 2013.

Clinical Chemistry: Principles, Procedures, Correlations. Bishop M, Duben-Engelkirk J, Fody E, eds. 4th ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2000.

National Academy of Clinical Biochemistry. Guidelines for Therapeutic Drug Monitoring Services. Edited by Ann Warner and Thomas Annesley. Available online at http://www.nacb.org/nacb_publications.stm.

Larry A. Broussard, PhD. Clinical Laboratory Sciences, LSU Health Sciences Center, New Orleans, LA.

Catherine A. Hammett-Stabler, PhD.

Thomas, Clayton L., Editor (1997). Taber’s Cyclopedic Medical Dictionary. F.A. Davis Company, Philadelphia, PA [18th Edition].

Pagana, Kathleen D. & Pagana, Timothy J. (2001). Mosby’s Diagnostic and Laboratory Test Reference 5th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp 814-817.

Greco, F. (2005 October 27, Updated). Therapeutic drug levels. MedlinePlus Medical Encyclopedia: [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/003430.htm.

Bottorff, M. (© 2005) Toxicology, Clinical Pharmacokinetics and Therapeutic Drug Monitoring. ARUP’s Guide to Clinical Laboratory Testing [On-line information]. Available online at http://www.aruplab.com/guides/clt/tests/clt_fr15.jsp.

Labcorp. (© 2001) Therapeutic Drug Monitoring [On-line information]. Available online at http://www.labcorp.com/datasets/labcorp/html/appendix_group/appendix/section/tdm.htm.

Laboratory for Antiviral Research at the University at Buffalo School of Pharmacy and Pharmaceutical Sciences: HIV Drug Interactions and TDM Registry. Available online at http://tdm.buffalo.edu/.

Tietz Textbook of Clinical Chemistry and Molecular Diagnostics. Burtis CA, Ashwood ER, Bruns DE, eds. St. Louis: Elsevier Saunders; 2006, Pp. 1237-1239, 1247-1248.

Henry’s Clinical Diagnosis and Management by Laboratory Methods. 21st ed. McPherson R, Pincus M, eds. Philadelphia, PA: Saunders Elsevier: 2007, 308-309.

Johns Hopkins POC-IT Center. Therapeutic Drug Monitoring, Antiretroviral therapy. Available online at http://www.hopkins-aids.edu/management/antiretroviral_therapy/therapeutic_drug_monitoring.html?contentInstanceId=8259&siteId=7151. Accessed May 2010.

Tomson T, Dahl ML, Kimland E. Therapeutic monitoring of antiepileptic drugs for epilepsy. Cochrane Database Syst Rev. 2007; Medline abstract. Available online at http://www.medscape.com/medline/abstract/17253477. Accessed May 2010.

این مقاله برای شما مفید بود؟

ثبت دیدگاه

Go to Top