آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) | اسید فسفاتاز پروستات (PAP) | Prostatic acid phosphatase | TRAP

آخرین بروزرسانی

22 آبان 1402

آخرین بروزرسانی

22 آبان 1402

آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) | اسید فسفاتاز پروستات (PAP) | Prostatic acid phosphatase | TRAP

آنچه در ادامه می‌خوانید

اسید فسفاتاز (ACP) گروهی از آنزیم‌ها است که در بافت ها و مایعات مختلف بدن یافت می شود، چندین ایزوآنزیم دارد که معروف ترین آنها اسید فسفاتاز پروستات (PAP) است. اگرچه زمانی به عنوان یک نشانگر تشخیصی برای سرطان پروستات استفاده می شد، PAP تا حد زیادی با آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) جایگزین شده است.

چرا آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) درخواست می شود؟

برای کمک به تشخیص و مانیتور سرطان پروستات، این آزمایش درخواست می شود.
آزمایش اسید فسفاتاز پروستات (PAP) معمولاً همراه با سایر آزمایش‌ها، مانند آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) و معاینه دیجیتال رکتوم (DRE) برای کمک به تشخیص سرطان پروستات درخواست می‌شود.
آزمایش اسید فسفاتاز را می توان در موارد تجاوز جنسی روی سواب واژینال انجام داد زیرا مایع منی غنی از اسید فسفاتاز است.
سطح اسید فسفاتاز در موارد تجاوز جنسی بین 12 ساعت اول به اوج خود می رسد و تا <4 روز افزایش می یابد.
آزمایش ACP ممکن است برای کمک به تشخیص اختلالات استخوانی مانند بیماری پاژه یا استئومالاسی درخواست شود، زیرا سطوح بالای ACP در این شرایط قابل مشاهده است

چه زمانی آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) بایستی انجام شود؟

اگر علائم مرتبط با سرطان پروستات مانند مشکل در ادرار کردن، تکرر ادرار، خون در ادرار یا مایع منی، یا درد در ناحیه کمر، لگن یا ران‌ها را دارید، باید با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است برای کمک به تشخیص یا رد سرطان پروستات، مجموعه ای از آزمایش ها، از جمله آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) و معاینه دیجیتال رکتوم (DRE)، و احتمالاً بیوپسی پروستات را درخواست کنند.
از آنجایی که اسید فسفاتاز نیز در غلظت‌های بالا در مایع منی یافت می‌شود، این آزمایش را می‌توان بر روی ترشحات واژینال برای بررسی تجاوز جنسی مورد ادعا انجام داد.
در برخی موارد، آزمایش ACP نیز ممکن است در صورت داشتن علائمی که نشان دهنده اختلال استخوانی است، مانند درد یا شکستگی استخوان، درخواست شود.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش اسید فسفاتاز (ACP):

ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده) / سواب آغشته به مایع واژن
نوع نمونه: سرم / مایع واژن
حجم نمونه: 0/5 میلی لیتر

لوله-های-آزمایش-مورد-استفاده-برای-آزمایش-سیاه-سرفه

لوله های آزمایش مورد استفاده برای آزمایش اسید فسفاتاز (ACP)

اثر ضد انعقاد/مواد اضافی بر آزمایش های خون:

نوع ضد انعقاد و مواد اضافه شده	آزمایش	اثر اعمال شده
اتیلن دی آمین تترا استیک اسید (EDTA)	آلکالین فسفاتاز کراتین کیناز لوسین آمینوپپتیداز کلسیم و آهن PT و PTT سدیم و پتاسیم تجمع پلاکتی	را مهار می کند را مهار می کند را مهار می کند را کاهش می دهد را افزایش می دهد را افزایش می دهد جلوگیری می کند
اگزالات(Oxalate)	اسید فسفاتاز آلکالین فسفاتاز آمیلاز لاکتات دهیدروژناز کلسیم سدیم و پتاسیم مورفولوژی سلولی	را مهار می کند را مهار می کند را مهار می کند را مهار می کند را کاهش می دهد را افزایش می دهد را تغییر می کند
سیترات(Citrate)	ALT و AST آلکالین فسفاتاز اسید فسفاتاز آمیلاز کلسیم سدیم و پتاسیم عوامل انعقادی حساس	را مهار می کند را مهار می کند را تحریک می کند را کاهش می دهد را کاهش می دهد را افزایش می دهد را حفظ می کند
هپارین(Heparin)	تری یدوتیرونین تیروکسین PT و PTT رنگ آمیزی رایت لیتیوم (فقط لوله های LiHep) سدیم (فقط لوله های NaHep)	را افزایش می دهد را افزایش می دهد را افزایش می دهد باعث ایجاد پس زمینه آبی می شود را افزایش می دهد را افزایش می دهد
فلوراید(Fluorides)	اسید فسفاتاز آلکالین فسفاتاز آمیلاز کراتین کیناز ALT و AST مورفولوژی سلولی	را کاهش می دهد را کاهش می دهد را کاهش می دهد را کاهش می دهد را کاهش می دهد را تغییر می کند

شرایط نگهداری دمایی نمونه برای آزمایش اسید فسفاتاز پروستات (PAP) شرایط قبول یا رد نمونه آزمایش اسید فسفاتاز پروستات (PAP)

مطالب تکمیلی:

اسید فسفاتاز (ACP) در دمای اتاق >37 درجه سانتیگراد ناپایدار است.
سرمی که در دمای اتاق باقی بماند و در معرض هوا قرار گیرد، اسید فسفاتاز را حتی در یک ساعت کاهش می دهد. اگر در دمای اتاق نگهداری شود 50 درصد فعالیت از بین می رود.
اگر PH بالاتر از 7 باشد اسید فسفاتاز (ACP) ناپایدار است.
سرم بلافاصله جدا شود و آزمایش در عرض یک ساعت انجام شود. یا بلافاصله نمونه را در یخچال بگذارید.
از ماساژ پروستات در 48 ساعت گذشته خودداری کنید.
معاینه رکتوم، ماساژ پروستات، کاتتریزاسیون ادراری یا ابزار دقیق پروستات در 2 روز قبل از آزمایش ممکن است مقادیر بالای کاذب را نشان دهد.
همولیز به طور کاذب مقدار اسید فسفاتاز (ACP) را افزایش می دهد و باید رد شود.
روی نمونه پلاسمای EDTA انجام می شود زیرا EDTA اسید فسفاتاز را تثبیت می کند.
نمونه صبحگاهی ترجیح داده می شود.

آمادگی قبل از انجام آزمایش اسید فسفاتاز (ACP):

از ماساژ پروستات در 48 ساعت گذشته خودداری کنید.
معاینه رکتوم، ماساژ پروستات، کاتتریزاسیون ادراری یا ابزار دقیق پروستات در 2 روز قبل از آزمایش ممکن است مقادیر بالای کاذب را نشان دهد.
داروهایی را که مصرف می کنید حتما با همکاران پذیرش آزمایشگاه اطلاع دهید

روش های انجام آزمایش اسید فسفاتاز (ACP):

روش سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA):

ELISA برای انجام آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) شامل استفاده از آنتی بادی‌هایی است که مختص اسید فسفاتاز (ACP) برای تشخیص و مقدار اسید فسفاتاز (ACP) در نمونه خون هستند. در اینجا توضیح گام به گام روش الایزا آورده شده است:

جمع آوری نمونه: نمونه خون از بیمار جمع آوری شده و سانتریفیوژ می شود تا سرم یا پلاسما از سلول های خون جدا شود. سپس سرم یا پلاسما برای آزمایش الایزا استفاده می شود.
پوشش دهی صفحه: یک صفحه میکروتیتر 96 چاهی با یک آنتی بادی جذب که مخصوص اسید فسفاتاز (ACP) است پوشیده شده است. سپس صفحه انکوبه می شود تا آنتی بادی به سطح صفحه متصل شود.
مسدود کردن: سپس صفحه شسته می شود تا هر گونه آنتی بادی غیرمجاز حذف شود و یک محلول مسدود کننده به صفحه اضافه می شود تا از اتصال غیر اختصاصی پروتئین های دیگر جلوگیری شود.
افزودن نمونه: نمونه سرم یا پلاسما به پلیت اضافه شده و انکوبه می شود تا هر ااسید فسفاتاز (ACP) موجود در نمونه به آنتی بادی جذب شده متصل شود.
افزودن آنتی بادی تشخیص: یک آنتی بادی تشخیصی که مخصوص اسید فسفاتاز (ACP) است به پلیت اضافه می شود و انکوبه می شود تا به هر PAP متصل به آنتی بادی جذب کننده اجازه اتصال پیدا کند.
افزودن آنزیم: آنزیمی مانند پراکسیداز ترب کوهی (HRP) به صفحه اضافه می شود و انکوبه می شود تا به آنتی بادی تشخیص متصل شود.
افزودن سوبسترا: یک محلول سوبسترا به صفحه اضافه می شود که با آنزیم واکنش می دهد تا تغییر رنگ ایجاد کند. شدت تغییر رنگ متناسب با مقدار PAP در نمونه است.
خواندن صفحه: صفحه با استفاده از اسپکتروفتومتر برای اندازه گیری میزان جذب تغییر رنگ خوانده می شود. سپس جذب با یک منحنی استاندارد برای تعیین غلظت اسید فسفاتاز (ACP) در نمونه مقایسه می شود.

روش الایزا روشی حساس و اختصاصی برای اندازه گیری سطح اسید فسفاتاز (ACP) در خون است. معمولاً در آزمایشگاه های بالینی برای تشخیص و نظارت بر سرطان پروستات استفاده می شود.

روش رادیوایمونواسی (RIA):

روش رادیوایمونواسی (RIA) برای انجام تست اسید فسفاتاز (ACP) یک تکنیک حساس و دقیق است که برای اندازه گیری سطح ACP در خون بیمار استفاده می شود. این فرآیند شامل استفاده از یک مولکول ردیاب رادیواکتیو است که به طور خاص به PAP متصل می شود و امکان اندازه گیری دقیق غلظت آن را فراهم می کند.

برای انجام روش RIA برای تست ACP ، معمولاً مراحل زیر انجام می شود:

جمع آوری نمونه خون: نمونه ای از خون بیمار از طریق رگ گیری جمع آوری شده و به لوله آزمایش منتقل می شود.
تهیه مولکول ردیاب رادیواکتیو: مقدار کمی از ACP با یک مولکول ردیاب رادیواکتیو مانند ید-125 یا تریتیوم برچسب گذاری شده است.
تهیه محلول آنتی بادی: آنتی بادی که به طور خاص ACP را تشخیص می دهد تهیه می شود و به لوله آزمایش حاوی نمونه خون بیمار اضافه می شود.
افزودن PAP نشاندار شده: سپس مولکول ردیاب رادیواکتیو که با ACP برچسب گذاری شده است به مخلوط اضافه می شود.
انکوباسیون: مخلوط برای یک دوره زمانی مشخص، معمولا بین 1 تا 24 ساعت، بسته به نوع کیت انکوبه می شود.
جداسازی: پس از انکوباسیون، بخش های متصل و غیر متصل مولکول ردیاب با استفاده از روش مناسب جدا می شوند. به طور معمول، این شامل جداسازی کمپلکس‌های ایمنی فاز جامد از فاز مایع با سانتریفیوژ، فیلتراسیون یا روش‌های دیگر است.
اندازه گیری رادیواکتیویته: میزان رادیواکتیویته در هر بخش با استفاده از گاما شمار یا سایر تجهیزات تشخیص رادیواکتیویته اندازه گیری می شود.
محاسبه نتایج: غلظت ACP در خون بیمار بر اساس نسبت مولکول های ردیاب متصل به غیر متصل محاسبه می شود.

به طور کلی، روش RIA برای تست ACP یک تکنیک بسیار حساس و دقیق است که می تواند برای تشخیص سطوح بسیار پایین ACP در خون بیمار استفاده شود. معمولاً در محیط‌های بالینی برای تشخیص و نظارت بر سرطان پروستات استفاده می‌شود، زیرا سطوح بالای ACP در خون می‌تواند نشانه‌ای از بیماری باشد.

روش سنجش ایمونورادیومتریک (IRMA):

IRMA یک روش آزمایشگاهی است که برای اندازه گیری غلظت یک آنتی ژن خاص در یک نمونه بیولوژیکی با استفاده از آنتی بادی های نشاندار رادیویی استفاده می شود. از روش IRMA می توان برای انجام آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) استفاده کرد که سطح آنزیم ACP را در خون اندازه گیری می کند. افزایش سطح ACP ممکن است نشان دهنده سرطان پروستات یا سایر شرایطی باشد که بر غده پروستات تأثیر می گذارد.

در اینجا شرح مفصلی از روش IRMA برای انجام تست ACP ارائه شده است:

نمونه برداری: نمونه خون از بیمار معمولاً با رگ گیری جمع آوری می شود. خون در یک لوله استریل جمع آوری شده و اجازه لخته شدن داده می شود. سپس سرم با سانتریفیوژ از سلول های خونی جدا می شود.
آماده سازی اجزای سنجش IRMA: دو آنتی بادی برای IRMA تهیه می شود – یک آنتی بادی اولیه مخصوص ACP و یک آنتی بادی ثانویه که نشاندار شده است. آنتی بادی اولیه با ایمن سازی حیوان با ACP و جداسازی آنتی بادی های حاصل تولید می شود. آنتی بادی ثانویه با اتصال یک ایزوتوپ رادیواکتیو مانند ید-125 به آنتی بادی دیگری که به طور خاص به آنتی بادی اولیه متصل می شود، تولید می شود.
انکوباسیون نمونه با آنتی بادی اولیه: حجم اندازه گیری شده از نمونه سرم بیمار به یک لوله آزمایش حاوی آنتی بادی اولیه اختصاصی ACP اضافه می شود. مخلوط برای مدتی انکوبه می شود، در طی آن هر اسید فسفاتاز (ACP) موجود در نمونه به آنتی بادی اولیه متصل می شود.
افزودن آنتی بادی ثانویه نشاندار رادیواکتیوی: پس از انکوباسیون، مقدار ثابتی از آنتی بادی ثانویه نشاندار شده رادیواکتیو به لوله آزمایش اضافه می شود. این آنتی بادی ثانویه به طور خاص به آنتی بادی اولیه که به ACP در نمونه سرم بیمار متصل شده است، متصل می شود.
جداسازی کسرهای متصل و غیر متصل: لوله آزمایش سانتریفیوژ می شود تا کسرهای متصل و غیر متصل را جدا کند. کسر متصل شده حاوی آنتی بادی ثانویه نشاندار رادیواکتیو است که به آنتی بادی اولیه اختصاصی ACP متصل است، در حالی که کسر متصل نشده حاوی هر گونه آنتی بادی ثانویه نشاندار پرتوزای اضافی است.
اندازه گیری رادیواکتیویته: رادیواکتیویته هر دو بخش محدود و غیر متصل با استفاده از شمارنده گاما اندازه گیری می شود. مقدار رادیواکتیویته در بخش محدود شده با مقدار ACP موجود در نمونه سرم بیمار نسبت مستقیم دارد.
تجزیه و تحلیل داده ها: مقدار رادیواکتیویته در کسر محدود شده با یک منحنی استاندارد تولید شده با اندازه گیری رادیواکتیویته غلظت های شناخته شده ACP مقایسه می شود. این اجازه می دهد تا غلظت ACP در نمونه سرم بیمار تعیین شود.

روش رادیوایمونواسی (RIA)

روش رنگ سنجی (Colorimetric):

رنگ سنجی برای انجام تست اسید فسفاتاز (ACP) یک روش آزمایشگاهی است که برای اندازه گیری سطح آنزیم ACP در خون با استفاده از واکنش تغییر رنگ استفاده می شود. این روش اغلب به عنوان جایگزینی برای سنجش‌های پیچیده‌تر و گران‌تر مانند ELISA، RIA یا IRMA استفاده می‌شود.

در اینجا شرح مفصلی از روش سنجش رنگ سنجی برای انجام تست ACP آورده شده است:

نمونه برداری: نمونه خون از بیمار معمولاً با رگ گیری جمع آوری می شود. خون در یک لوله استریل جمع آوری شده و اجازه لخته شدن داده می شود. سپس سرم با سانتریفیوژ از سلول های خونی جدا می شود.
آماده سازی اجزای سنجش: یک کیت حاوی تمام معرف های لازم از یک تامین کننده تجاری خریداری می شود. این کیت شامل یک سوبسترا است که با آنزیم ACP واکنش می دهد تا تغییر رنگ ایجاد کند، و همچنین اجزای دیگری که به تثبیت واکنش و جلوگیری از تداخل سایر مواد در نمونه کمک می کند.
انکوباسیون نمونه با سوبسترا: حجم اندازه گیری شده ای از نمونه سرم بیمار براساس پروتکل کیت به لوله آزمایش حاوی سوبسترا اضافه می شود. مخلوط برای یک دوره زمانی انکوبه می شود، که در طی آن هر ACP موجود در نمونه با بستر واکنش می دهد تا یک محصول رنگی تولید کند.
اندازه گیری تغییر رنگ: پس از انکوباسیون، تغییر رنگ به صورت بصری مشاهده یا با استفاده از اسپکتروفتومتر اندازه گیری می شود. شدت تغییر رنگ با مقدار ACP موجود در نمونه سرم بیمار نسبت مستقیم دارد.
تجزیه و تحلیل داده ها: شدت تغییر رنگ با منحنی استاندارد ایجاد شده با اندازه گیری تغییر رنگ غلظت های شناخته شده ACP مقایسه می شود. این اجازه می دهد تا غلظت ACP در نمونه سرم بیمار تعیین شود.

چه چیزی در آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) مورد بررسی قرار می گیرد؟

اسید فسفاتاز (ACP) آنزیمی است که در غلظت های بالا در لیزوزوم ها (اندامک های گوارشی سلول ها) یافت می شود. این آنزیم نقش مهمی در تجزیه چندین مولکول آلی از جمله پروتئین ها، اسیدهای نوکلئیک و کربوهیدرات ها دارد. اسید فسفاتاز در سایر قسمت های بدن مانند غده پروستات، طحال، کبد، مغز استخوان و گلبول های قرمز نیز وجود دارد. حداکثر مقدار در مایع منی (پروستات) یافت می شود.

منابع اسید فسفاتاز (ACP)

ساختار اسید فسفاتاز:

اسید فسفاتاز نوعی آنزیم فسفاتاز است که هیدرولیز استرهای فسفات را در یک محیط اسیدی کاتالیز می کند. این یک آنزیم دایمر است، به این معنی که از دو زیر واحد یکسان تشکیل شده است که توسط پیوندهای غیرکووالانسی در کنار هم نگه داشته می شوند. هر زیر واحد حاوی یک سایت کاتالیزوری است که مسئول فعالیت آنزیم است.

ساختار اسید فسفاتاز

اشکال اصلی توسط ژن‌های مختلف کدگذاری می‌شوند و دارای وزن‌ها و ساختارهای مولکولی متفاوت و همچنین تفاوت‌هایی در حساسیت به مهار تارتارات هستند. اسید فسفاتازهای لیزوزومی، پروستات، گلبول قرمز، ماکروفاژ و استئوکلاستیک پنج نوع مهمی هستند که در انسان یافت می شوند. به طور معمول، غلظت در سرم پایین است.

اسید فسفاتاز پروستات (PAP) عمدتا در غده پروستات یافت می شود، در حالی که اسید فسفاتاز مقاوم به تارتارات (TRAP) در استئوکلاست ها و ماکروفاژها یافت می شود.

اسید فسفاتاز پروستات (PAP) دارای محدوده pH بهینه 5 تا 6 است.
اسید فسفاتاز پروستات (PAP) در دماهای بیشتر از 37 درجه سانتیگراد و سطوح pH بیشتر از 7/0 ناپایدار است.
اسید فسفاتاز پروستات (PAP) در سرم ناپایدار است و ممکن است بیش از 50 درصد از اسید فسفاتاز را در یک ساعت در دمای اتاق از دست بدهد.
اگر سرم را در pH کمتر از 6/5 نگهداری کنید، آنزیم ها را تثبیت می کند.

عملکرد اسید فسفاتاز:

عملکرد اولیه اسید فسفاتاز کاتالیز هیدرولیز استرهای فسفات در یک محیط اسیدی است. این فرآیند برای تجزیه پروتئین ها و سایر ماکرومولکول ها در بدن مهم است. اسید فسفاتاز همچنین در تنظیم متابولیسم سلولی نقش دارد، زیرا می تواند مولکول ها و آنزیم های سیگنال دهنده کلیدی را دفسفریله کند.

ایزوآنزیم های اسید فسفاتاز گروهی از آنزیم ها هستند که هیدرولیز استرهای فسفات را در شرایط اسیدی کاتالیز می کنند. این آنزیم ها در بافت ها و اندام های مختلف بدن از جمله کبد، طحال، استخوان و غده پروستات یافت می شوند. چندین نوع مختلف ایزوآنزیم اسید فسفاتاز وجود دارد که هر کدام عملکرد خاصی دارند:

اسید فسفاتاز پروستات (PAP): این ایزوآنزیم عمدتاً در غده پروستات یافت می شود و به عنوان یک نشانگر تشخیصی برای سرطان پروستات استفاده می شود. PAP همچنین در تنظیم حرکت و عملکرد اسپرم نقش دارد. فعالیت اسید فسفاتاز در پروستات 100 برابر بیشتر از سایر بافت ها است، بنابراین پروستات غنی ترین منبع است. اکثر اسید فسفاتاز سرم از گلبول های قرمز و بافت پروستات ناشی می شود.
گلبول قرمز اسید فسفاتاز (RCAP): این ایزوآنزیم در گلبول های قرمز یافت می شود و در متابولیسم گلوکز و سایر کربوهیدرات ها نقش دارد. سطوح بالا نیز در گلبول های سفید خون مانند مونوسیت ها و لنفوسیت ها یافت می شود.
اسید فسفاتاز مقاوم به تارتارات (TRAP): این ایزوآنزیم در استئوکلاست ها یافت می شود که سلول هایی هستند که بافت استخوان را تجزیه می کنند. TRAP در تنظیم متابولیسم استخوان نقش دارد و به عنوان یک نشانگر تشخیصی برای بیماری های استخوانی مانند پوکی استخوان استفاده می شود.
لیزوزوم اسید فسفاتاز (LAP): این ایزوآنزیم در لیزوزوم ها یافت می شود که اندامک های سلولی در تجزیه ماکرومولکول ها هستند. LAP در تجزیه پروتئین ها، لیپیدها و کربوهیدرات ها نقش دارد.

اسید فسفاتاز کل شامل یک دوم از نوع پروستات و بقیه کبد، پلاکت ها و گلبول های قرمز متلاشی شده است.

روش های مختلفی برای جداسازی ایزوآنزیم های اسید فسفاتاز مختلف وجود دارد. برخی از این روش ها عبارتند از:

الکتروفورز: در این روش از یک میدان الکتریکی برای جداسازی ایزوآنزیم های مختلف بر اساس تفاوت بار و اندازه آنها استفاده می شود. الکتروفورز ژل پلی آکریل آمید (PAGE) و فوکوس ایزوالکتریک (IEF) معمولاً از تکنیک های الکتروفورز استفاده می شود.
کروماتوگرافی: انواع مختلف تکنیک های کروماتوگرافی مانند کروماتوگرافی تبادل یونی، کروماتوگرافی میل ترکیبی و کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون را می توان برای جداسازی ایزوآنزیم های مختلف بر اساس خواص و برهمکنش آنها با فاز ساکن استفاده کرد.
مهار افتراقی: در این روش از بازدارنده‌های اختصاصی برای مهار انتخابی ایزوآنزیم‌های خاص استفاده می‌شود در حالی که برخی دیگر تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند. با مقایسه فعالیت آنزیم قبل و بعد از مهار، می توان ایزوآنزیم های مختلف را شناسایی کرد.
تکنیک های ایمونولوژیک: آنتی بادی های مخصوص ایزوآنزیم های فردی را می توان برای شناسایی و جداسازی آنها از مخلوطی از آنزیم ها استفاده کرد.

فعالیت اسید فسفاتاز گلبول های قرمز را می توان از سایر ایزوآنزیم های اسید فسفاتاز متمایز کرد زیرا با محلول فرمالدئید 2 درصد و محلول سولفات مس یک میلی مولار مهار می شود. این بر خلاف سایر ایزوآنزیم ها است که توسط این عوامل مهار نمی شوند. علاوه بر این، اسید فسفاتاز گلبول قرمز توسط محلول تارتارات 20 میلی مولار مهار نمی شود، که باعث مهار سایر ایزوآنزیم ها می شود.

توجه به این نکته مهم است که اسید فسفاتاز مقاوم به تارتارات (TRAP) در برخی از لوسمی های مزمن و برخی از لنفوم ها، به ویژه در لوسمی سلول مویی، وجود دارد. علاوه بر این، ایزوفرم خاصی از TRAP به نام TRAP -5b، عمدتاً در استئوکلاست‌های مغز استخوان رخ می‌دهد و به عنوان نشانگری برای بازسازی استخوان استفاده می‌شود. همچنین به عنوان نشانگری برای سرطان متاستاتیک (به عنوان مثال، سرطان سینه) در مغز استخوان پیشنهاد شده است.

عوامل مداخله گر در اسید فسفاتاز (ACP):

سطوح بالای کاذب اسید فسفاتاز (و به طور خاص اسید فسفاتاز پروستات) ممکن است در مردان پس از معاینه رکتوم دیجیتال یا ابزار دقیق پروستات (مثلا سیستوسکوپی) به دلیل تحریک پروستات رخ دهد. سطوح بالای 25 تا 50 درصد ممکن است تا 48 ساعت پس از دستکاری پروستات رخ دهد. در صورت افزایش سطوح در معاینه رکتوم یا پروستات، آزمایش باید تکرار شود.
آلکالین فسفاتاز و اسید فسفاتاز آنزیم های بسیار مشابهی هستند که در سطوح مختلف pH عمل می کنند. هر شرایطی که با سطوح بسیار بالای آلکالین فسفاتاز همراه باشد ممکن است به اشتباه سطوح بالای اسید فسفاتاز را نشان دهد.
داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح اسید فسفاتاز شوند عبارتند از: آلگلوسیراز، آندروژن ها (در خانم ها) و کلویبرات (Atromid-S).
داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطوح شوند عبارتند از الکل، لووریدها، هپارین، اگزالات ها و فسفات ها.
بیلی روبین بالا باعث کاهش کاذب فعالیت TRAP می شود اما نه برای کل ACP.
همولیز باعث افزایش سطح اسید فسفاتاز سرم می گردد.

تست های متاثر از تغییرات روزانه، وضعیت بدنی و استرس:

نام آزمایش	نوع تاثیر
کورتیزول	اوج 4 تا 6 صبح کمترین مقدار ساعت 8 بعد از ظهر تا 12 صبح 50 درصد کمتر در ساعت 8 بعد از ظهر تا 8 صبح با استرس افزایش می یابد
هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک	سطح ACTH بین ساعت 4 صبح تا 8 صبح بالاترین سطح در حدود ساعت 9 شب کمترین میزان با استرس افزایش می یابد
فعالیت رنین پلاسما	در شب مقدار پایین تر است در حالت ایستاده بیشتر از خوابیده
آلدوسترون	در شب پایین تر
انسولین	در شب پایین تر
هورمون رشد	در بعدازظهر و عصر بالاتر است
اسید فسفاتاز	در بعدازظهر و عصر بالاتر است
تیروکسین(T4)	با ورزش افزایش می یابد
پرولاکتین	با استرس بالاتر می رود سطوح بالاتر در ساعت 4 تا 8 صبح، و 8 تا 10 شب
آهن	بیشترین مقدار اوایل تا اواخر صبح در طول روز تا 30 درصد کاهش می یابد
کلسیم	4 درصد کاهش در حالت خوابیده به پشت
تستوسترون	سطوح بالاتر در صبح نمونه عصر 25 درصد کمتر است.
لپتین	در شب بیشتر از روز
فسفر	مقادیر در صبح کمترین مقدار است در اواخر بعد از ظهر به اوج خود می رسد دوباره در اواخر عصر به اوج خود می رسد. قله دوم کاملاً مرتفع است
هورمون محرک تیروئید (TSH)	اوج آن در طول شب کمترین مقدار بین ساعت 10 صبح تا 4 بعد از ظهر
پرگننولون	اوج تولید در حدود ساعت 7 صبح است
کراتینین (Cr)	کمترین مقدار در ساعت 7 صبح اوج آن در ساعت 7 بعد از ظهر

اهمیت بالینی آزمایش اسید فسفاتاز (ACP):

علت اصلی افزایش اسید فسفاتاز (ACP) بیماری پروستات است. با توسعه PSA به عنوان آزمایش سرمی اصلی برای پروستات، اسید فسفاتاز (ACP) برای استفاده در سرطان پروستات محبوبیت کمتری پیدا کرده است، اگرچه، با در دسترس بودن روش‌های ایمونوشیمیایی جدیدتر، استفاده از آن در تشخیص سرطان پروستات حفظ شده است. در سرطان پروستات اولیه، حساسیت اسید فسفاتاز (ACP) کمتر از PSA است، اگرچه اسید فسفاتاز (ACP)، مشابه PSA، در درصد قابل توجهی از بیماران مبتلا به هیپرپلازی خوش خیم پروستات افزایش می یابد.

تقریباً همه بیماران مبتلا به سرطان پروستات و اسید فسفاتاز (ACP) بالا دارای گسترش یا متاستاز خارج کپسولی هستند. بنابراین، اسید فسفاتاز (ACP) بالا ممکن است اطلاعات مفیدی در مرحله بندی بیماران ارائه دهد.

گاهی اوقات، افزایش اسید فسفاتاز (ACP) پروستات ممکن است به دلایل دیگر باشد. انسداد مجاری ادراری و احتباس حاد ادرار ممکن است باعث افزایش اسید فسفاتاز (ACP) شود. ماساژ گسترده پروستات، التهاب پروستات، انفارکتوس/ایسکمی، و دستکاری های پروستات مانند بیوپسی سوزنی و سیستوسکوپی نیز ممکن است باعث افزایش گذرا در ACP سرم شوند. آزمایش باید قبل از انجام هر گونه روش انجام شود.

پس از درمان جراحی سرطان پروستات، اسید فسفاتاز (ACP) سریعتر از PSA کاهش می یابد، و سطح آن باید پس از برداشتن کامل تومور غیرقابل تشخیص می شود. از آنجایی که PSA یک پروتئین وابسته به آندروژن است، درمان محرومیت از آندروژن تولید PSA را کاهش می‌دهد اما تأثیری بر اسید فسفاتاز (ACP) ندارد که نشان می‌دهد ACP ممکن است در مانیتور بیماران تحت درمان استفاده شود.

پس از جراحی، سطح آن در 3 تا 4 روز کاهش می یابد.
با استروژن، درمان 3 تا 4 هفته طول می کشد تا سطح را کاهش دهد.
اسید فسفاتاز برای غربالگری کارسینوم پروستات توصیه نمی شود زیرا سطح آن معمولاً تا زمانی که تومور متاستاز نداشته باشد به طور قابل توجهی افزایش نمی یابد.

پروستات کاربرد مهم دیگر اسید فسفاتاز (ACP) در تشخیص افتراقی لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) است.لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) با منشاء سلول T اسید فسفاتاز (ACP) مثبت است در حالی که لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) با منشاء سلول B اسید فسفاتاز (ACP) منفی است.

اسید فسفاتاز (ACP) ساله است که در موارد مشکوک به تجاوز جنسی استفاده می شود. مایع جمع‌آوری‌شده از واژن روی یک سواب پنبه‌ای، در صورت وجود مایع منی، آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) مثبت می‌دهد، مشروط بر اینکه از مایع تثبیت‌کننده با pH اسیدی استفاده شود. مقادیر اوج به طور کلی در 12 ساعت اول وجود دارد و مقادیر تا 4 روز بالا باقی می مانند.

اخیراً علاقه ای به استفاده از TRAP به عنوان نشانگر تومور برای دنبال کردن تومورهای خاص وجود داشته است. در یک مطالعه، مشخص شد که بیان این آنزیم در سلول‌های کارسینوم معده با افزایش احتمال درگیری صفاقی مرتبط است. از سوی دیگر، مطالعه دیگری نشان داد که بیان TRAP توسط زیرگروه های خاصی از ماکروفاژها در بیماران مبتلا به سرطان کولون با افزایش 22 درصدی در بقای 5 ساله و کاهش 47 درصدی خطر مرگ ناشی از این بیماری همراه است.

در موارد زیر هم افزایش اسید فسفاتاز (ACP) مشاهده می شود:

هیپرتروفی خوش خیم پروستات
پروستاتیت: اسید فسفاتاز و به طور خاص PAP در لیزوزوم سلول های پروستات وجود دارد. بیماری‌هایی که بر بافت پروستات تأثیر می‌گذارند، آن سلول‌ها را از بین می‌برند و محتویات لیزوزومی به جریان خون می‌ریزند و در آنجا شناسایی می‌شوند.
مولتیپل میلوما
بیماری پاژه
پرکاری پاراتیروئید
متاستاز به استخوان: از آنجایی که اسید فسفاتاز در لیزوزوم‌های مغز استخوان وجود دارد، بیماری‌هایی که بر استخوان تأثیر می‌گذارند با افزایش سطح خون همراه خواهند بود.
بحران سلول داسی شکل
ترومبوسیتوز: از آنجایی که اسید فسفاتاز در لیزوزوم های سلول های خونی وجود دارد، بیماری هایی که سلول های خونی را تحت تاثیر قرار می دهند با افزایش سطح خون همراه خواهند بود.
اختلالات لیزوزومی (مثلاً بیماری گوچر): از آنجایی که اسید فسفاتاز در لیزوزوم‌های بسیاری از بافت‌های مبتلا به این بیماری‌ها وجود دارد، می‌توان انتظار داشت که سطح خونی افزایش یابد.
بیماری های کلیوی
بیماری های کبدی مانند سیروز: از آنجایی که اسید فسفاتاز در این اندام ها وجود دارد، بیماری هایی که این اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهند با افزایش سطح خون همراه خواهند بود.

محدوده مرجع اسید فسفاتاز (ACP):

مقادیر مرجع به سن، جنسیت و وضعیت هورمونی (در زنان) بستگی دارد. مقادیر اسید فسفاتاز (ACP) کل و مقاوم در برابر تارتارات در کودکان بالا است و در دهه اول افزایش می یابد و در نوجوانی سه تا چهار برابر بزرگسالان به اوج خود می رسد و به موازات تغییرات در ALP است. در اواخر سال های نوجوانی، سطوح به مقادیر بزرگسالان کاهش می یابد که تا حدود 80 سالگی در هر دو جنس ثابت است.

مردان و زنان عادی تا حدود 55 سال محدوده مرجع یکسانی برای اسید فسفاتاز (ACP) دارند. در زنان، اسید فسفاتاز (ACP) های کل و مقاوم به تارتارات پس از یائسگی افزایش می‌یابند و با استفاده از مدروکسی پروژسترون استات در زنان یائسه افزایش می‌یابند.

فعالیت آنزیمی اسید فسفاتاز (ACP) در pH طبیعی پلاسما ناپایدار است. نمونه ها باید اسیدی شوند تا از از دست دادن فعالیت ACP جلوگیری شود. نیمه عمر اسید فسفاتاز (ACP) پروستات حدود 1 تا 3 ساعت است. تغییرات روزانه در ACP نسبتا زیاد است. میانگین تغییرات ایزوآنزیم پروستات 30 درصد است، اگرچه ممکن است در بیماران مبتلا به سرطان پروستات تا 100 درصد باشد، و تغییرات ایزوآنزیم استخوان به طور متوسط حدود 35 درصد است.

Adult/elderly: 0.13–0.63 units/L (Roy, Brower, Hayden, 37°C) or 2.2–10.5 units/L (SI units)
Child: 8.6–12.6 units/mL (30°C)
Newborn: 10.4–16.4 units/mL (30°C)

توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

سوالات متداول

آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) چه تفاوتی با آزمایش آلکالین فسفاتاز (ALP) دارد؟

برخی از تفاوت های کلیدی بین این دو آزمون وجود دارد.

اولاً، ACP آنزیمی است که در سلول‌های خاصی در بدن، از جمله غده پروستات، کبد، طحال و گلبول‌های قرمز یافت می‌شود. تست ACP میزان این آنزیم را در خون، ادرار یا سایر مایعات بدن اندازه گیری می کند.

از سوی دیگر، ALP آنزیمی است که عمدتاً در کبد یافت می شود، جایی که در پاکسازی سموم از بدن نقش دارد. ALP در بافت های دیگر مانند استخوان و روده نیز وجود دارد.

ثانیا، این دو آزمایش محدوده pH بهینه متفاوتی دارند. آنزیم ACP در pH اسیدی بهترین عملکرد را دارد، در حالی که آنزیم ALP در pH قلیایی بهترین کار را دارد. به همین دلیل است که به آنها نام مربوطه داده می شود.

در نهایت، از این دو تست برای ارزیابی شرایط مختلف سلامت استفاده می شود. آزمایش ACP اغلب برای تشخیص بیماری های مرتبط با پروستات مانند سرطان پروستات و پروستاتیت استفاده می شود. تست ALP برای ارزیابی عملکرد کبد، اختلالات استخوانی و انواع خاصی از سرطان مانند سرطان استخوان و سرطان کبد استفاده می شود.

نقش اسید فسفاتاز (ACP) در عملکرد اسپرم چیست؟

اسید فسفاتاز (ACP) آنزیمی است که در غلظت های بالایی در مایع منی انسان وجود دارد. نشان داده شده است که ACP در چندین جنبه از عملکرد اسپرم، از جمله ظرفیت سازی (capacitation)، واکنش آکروزوم، و همجوشی اسپرم-اووسیت نقش دارد.

در طول ظرفیت سازی (capacitation)، فعالیت ACP به طور قابل توجهی افزایش می یابد، که نشان می دهد نقش کلیدی در این فرآیند ایفا می کند. ظرفیت سازی فرآیندی است که طی آن اسپرم دچار تغییرات بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی می شود که آنها را قادر می سازد به تخمک متصل شده و آن را بارور کنند. ACP ممکن است به اصلاح غشای اسپرم و آماده سازی اسپرم برای لقاح کمک کند.

علاوه بر نقش آن در ظرفیت سازی، ACP در واکنش آکروزوم نیز نقش دارد. آکروزوم یک اندامک تخصصی در نوک سر اسپرم است که حاوی آنزیم هایی است که برای نفوذ به تخمک ضروری هستند. ACP ممکن است به فعال شدن این آنزیم ها و تسهیل واکنش آکروزوم کمک کند.

در نهایت، نشان داده شده است که ACP برای همجوشی اسپرم-اووسیت مهم است. همجوشی بین غشای اسپرم و تخمک یک مرحله مهم در لقاح است

منشا اسید فسفاتاز (ACP) در سرم چیست؟

اسید فسفاتاز (ACP) آنزیمی است که در چندین بافت در سراسر بدن از جمله کبد، طحال، مغز استخوان و غده پروستات یافت می شود. در افراد سالم، ACP عمدتاً در این بافت ها یافت می شود و معمولاً در سطوح بالایی در جریان خون وجود ندارد.

با این حال، افزایش سطح ACP در سرم (خون) می تواند نشان دهنده وجود برخی شرایط پزشکی مانند سرطان پروستات یا اختلالات استخوانی باشد. در این موارد، منبع ACP در سرم ممکن است با منشاء بافت طبیعی آن متفاوت باشد.

به عنوان مثال، در سرطان پروستات، ACP اغلب توسط خود سلول های سرطانی تولید می شود. همانطور که سرطان رشد می کند و گسترش می یابد، می تواند ACP را در جریان خون آزاد کند و منجر به افزایش سطح آنزیم در سرم شود.

در اختلالات استخوانی مانند بیماری پاژه یا ضایعات استخوانی استئوکلاستیک، ACP می‌تواند در نتیجه افزایش فعالیت استئوکلاست‌ها، سلول‌های مسئول تحلیل استخوان، وارد جریان خون شود.

به طور خلاصه، در حالی که ACP به طور معمول در چندین بافت در سراسر بدن یافت می شود، سطوح بالا در سرم می تواند نشان دهنده وجود برخی شرایط پزشکی باشد که در آن ACP توسط منابع خارج از منشاء بافتی معمول تولید می شود.

کاربردهای بالینی اندازه گیری سطوح TRAP چیست؟

TRAP (اسید فسفاتاز مقاوم در برابر تارتارات) آنزیمی است که در سطوح بالایی در استئوکلاست‌ها یافت می‌شود که سلول‌های مسئول تحلیل استخوان هستند. بنابراین، سطوح TRAP را می توان به عنوان نشانگر فعالیت استئوکلاست و گردش (turnover) استخوان استفاده کرد. اندازه گیری سطوح TRAP می تواند کاربردهای بالینی متعددی داشته باشد، از جمله:

تشخیص و نظارت بر بیماری های استخوانی: افزایش سطح TRAP با شرایطی مانند پوکی استخوان، بیماری پاژه و متاستازهای استخوانی ناشی از انواع خاصی از سرطان مرتبط است. اندازه گیری سطوح TRAP می تواند به تشخیص و نظارت بر این شرایط کمک کند.
ارزیابی سلامت استخوان در زنان یائسه: زنان یائسه در معرض افزایش خطر پوکی استخوان هستند و اندازه گیری سطح TRAP می تواند به ارزیابی سلامت استخوان آنها کمک کند.
نظارت بر پاسخ به درمان: تغییرات در سطوح TRAP می تواند نشان دهد که آیا بیمار به درمان بیماری یا بیماری استخوانی پاسخ می دهد یا خیر.
ارزیابی سلامت استخوان در ورزشکاران: ورزشکارانی که در ورزش های پرتحرک شرکت می کنند در معرض خطر بیشتری برای شکستگی های استرسی و سایر آسیب های استخوانی قرار دارند. اندازه گیری سطح TRAP می تواند به ارزیابی سلامت استخوان آنها و شناسایی افرادی که در معرض خطر آسیب دیدگی هستند کمک کند.
تشخیص و نظارت بر لوسمی سلول مویی: لوسمی سلول مودار نوع نادری از سرطان است که خون و مغز استخوان را تحت تاثیر قرار می دهد. اندازه‌گیری سطح TRAP می‌تواند در تشخیص و نظارت بر این وضعیت مفید باشد، زیرا سلول‌های لوسمی سلول‌های مودار اغلب دارای سطوح بالایی از TRAP هستند

فعالیت اسید فسفاتاز (ACP) در شرایط اسیدوز و آلکالوز بدن چگونه است؟

اسید فسفاتاز (ACP) آنزیمی است که در متابولیسم استرهای فسفات در بدن نقش دارد. فعالیت ACP می تواند تحت تأثیر تغییرات pH باشد، مانند تغییراتی که در اسیدوز و آلکالوز رخ می دهد.

در اسیدوز، که وضعیتی است که با اسید بیش از حد در بدن مشخص می شود، pH خون کاهش می یابد. این کاهش pH می تواند منجر به افزایش فعالیت ACP شود. این به این دلیل است که اسیدوز می تواند باعث آزاد شدن ACP از لیزوزوم ها شود، که اندامک های درون سلولی هستند که حاوی آنزیم هایی هستند که مولکول های زیستی مختلف را تجزیه می کنند. علاوه بر این، اسیدوز می تواند حلالیت ACP را افزایش داده و آن را برای واکنش های آنزیمی بیشتر در دسترس قرار دهد.

در مقابل، در آلکالوز، که وضعیتی است که با کاهش اسیدیته بدن مشخص می شود، pH خون افزایش می یابد. این افزایش pH می تواند منجر به کاهش فعالیت ACP شود. این به این دلیل است که آلکالوز می تواند آزاد شدن ACP را از لیزوزوم ها مهار کند و همچنین می تواند حلالیت ACP را کاهش دهد و آن را برای واکنش های آنزیمی کمتر در دسترس قرار دهد.

به طور کلی، فعالیت ACP می تواند تحت تأثیر تغییرات pH قرار گیرد که اسیدوز به طور کلی منجر به افزایش فعالیت و آلکالوز به طور کلی منجر به کاهش فعالیت می شود. با این حال، توجه به این نکته مهم است که اثرات دقیق تغییرات pH بر فعالیت ACP ممکن است به زمینه فیزیولوژیکی خاص و مکانیسم‌های درگیر بستگی داشته باشد.

آیا کاهش و افزایش اسید فسفاتاز (ACP) در باروری و ناباروری مردان اثر گذار است؟

رابطه بین سطوح اسید فسفاتاز (ACP) و باروری مردان کاملاً مشخص نیست. برخی از مطالعات هیچ رابطه مشخصی بین سطوح ACP مایع منی و پارامترهای مختلف باروری مانند حجم انزال، تحرک اسپرم، زنده ماندن، مورفولوژی، روی منی، منیزیم یا فروکتوز در هر دو گروه بارور و نابارور پیدا نکرده‌اند

با این حال، مطالعات دیگر گزارش کرده‌اند که قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی خاص، مانند آب‌های زیرزمینی و شیرابه‌ها، می‌تواند به طور قابل‌توجهی تعداد اسپرم، تحرک، مورفولوژی طبیعی، حجم بیضه و فعالیت ACP منی را کاهش دهد. در این مورد، کاهش فعالیت ACP با کاهش پارامترهای باروری همراه بود.

به طور خلاصه، رابطه بین سطوح ACP و باروری مردان به خوبی ثابت نشده است و تحقیقات بیشتری برای تعیین نقش دقیق ACP در باروری و ناباروری مردان مورد نیاز است.

آیا می توان از آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) برای تشخیص پوکی استخوان استفاده کرد؟

آزمایش اسید فسفاتاز (ACP) معمولاً برای تشخیص پوکی استخوان استفاده نمی شود. پوکی استخوان وضعیتی است که با کاهش تراکم استخوان مشخص می شود که منجر به افزایش خطر شکستگی می شود. استاندارد طلایی برای تشخیص پوکی استخوان، آزمایش تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) است که معمولاً با استفاده از جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DXA یا DEXA) انجام می شود. این آزمایش میزان مواد معدنی استخوان را در نواحی خاصی از اسکلت مانند ستون فقرات، لگن و مچ دست اندازه‌گیری می‌کند و امتیاز T را نشان می‌دهد که خطر را نشان می‌دهد.

در سایت Science Direct در مورد اسید فسفاتاز (ACP) بیشتر بخوانید:

اسید فسفاتاز (ACP) در پروستات تحت کنترل آندروژن سنتز می شود. در پلاسمای منی انسان در سطوح 100 تا 1000 برابر بیشتر از هر مایع بدن دیگر وجود دارد. ACP پروستات متعلق به خانواده ای از فسفاتازهای اسیدی است که به صورت آنزیمی بر اساس ویژگی برای سوبستراهای خاص فسفاتاز و مهار آن توسط تارتارات تعریف می شوند. ACPها در این خانواده در سطوح پایین در بسیاری از بافت ها از جمله، به طور قابل توجهی از دیدگاه پزشکی قانونی، مایعات واژن وجود دارند.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر علیرضا لطفی کیان

برچسب ها: ویدیو

منابع مقاله

جهت مشاهده منابع ضربه بزنید

Narayan P, Tewari A, Jacob G, et al.: Differential suppression of serum prostatic acid phosphatase and prostate-specific antigen by 5-alpha-reductase inhibitor, Br J Urol 75:642–646, 1995.

Kawamura M, Tanaka K, Toiyama Y, et al.: Clinical significance of tartrate-resistant acid phosphatase type-5 expression in human gastric cancer, Anticancer Res 34:3425– 3429, 2014.

Ricci LR, Hoffman SA: Prostatic acid phosphatase and sperm in the post-coital vagina, Ann Emerg Med 11:530–534, 1982.

Salo JO, Rannikko S, Haapiainen R: Serum acid phosphatase in patients with localised prostatic cancer, benign prostatic hyperplasia or normal prostates, Br J Urol 66:188– 192, 1990

Schiele F, Artur Y, Floc’h AY, et al.: Total, tartrate-resistant, and tartrate-inhibited acid phosphatases in serum: biological variations and reference limits, Clin Chem 34:685– 690, 1988.

Brehme CS, Roman S, Shaffer J, et al.: Tartrate-resistant acid phosphatase forms com- plexes with alpha 2-macroglobulin in serum, J Bone Miner Res 14:311–318, 1999. Chua C, Tifigiu E, Momeni A, Laskar D, Shaffique K, Zuretti AS, etatbaill.i:ty of val – ues for the activities of critical enzymes assayed in serum, Clin Diagn Pathology, 2017, https://doi.org/10.15761/CDP.1000115.

Moul JW, Connelly RR, Perahia B, McLeod DG: The contemporary value of pretreatment prostatic acid phosphatase to predict pathological stage and recurrence in radical prostatectomy cases. J Urol. 1998;159:935-940

Beaver TR, Schultz AL, Fink LM, et al: Discordance between concentration of prostate-specific antigen and acid phosphatase in serum of patients with adenocarcinoma of the prostate. Clin Chem. 1988;34:1524

Velonas VM, Woo HH, dos Remedios CG, Assinder SJ: Current status of biomarkers for prostate cancer. Int J Mol Sci. 2013 May 24;14(6):11034-60. doi: 10.3390/ijms140611034

Kong HY, Byun J: Emerging roles of human prostatic Acid phosphatase. Biomol Ther (Seoul). 2013 Jan;21(1):10-20. doi: 10.4062/biomolther.2012.095

این مقاله برای شما مفید بود؟

بله

خیر