آزمایش های پوکی استخوان | Osteoporosis Tests

پوکی استخوان چیست؟

پوکی استخوان وضعیتی است که استخوان‌ شکننده می شوند و  می‌توانند در اثر افتادن‌های جزئی و فعالیت‌های روزمره مانند خم کردن یا بلند کردن اجسام دچار شکستگی شوند. این شایع ترین بیماری استخوانی است که افراد زیادی را تحت تأثیر قرار می دهد.

شایع ترین نوع شکستگی مرتبط با پوکی استخوان در مهره ها، که استخوان های ستون فقرات هستند، رخ می دهد. این شکستگی ها به عنوان شکستگی های فشاری شناخته می شوند که می توانند یک یا چند مهره را تحت تاثیر قرار دهند. شکستگی ها نیز اغلب در استخوان های مچ دست یا لگن رخ می دهد.

دلایل مختلفی برای ایجاد پوکی استخوان وجود دارد. دو نوع اصلی پوکی استخوان بر اساس علت ضعیف شدن استخوان ها تعیین می شوند:

پوکی استخوان اولیه: پوکی استخوان اولیه معمولاً با افزایش سن رخ می دهد و شایع ترین نوع پوکی استخوان است. برای اینکه استخوان ها قوی بمانند، بدن باید به طور مداوم استخوان جدید تولید کند و در فرآیندی به نام بازسازی، جایگزین استخوان های قدیمی شود. با افزایش سن، تولید استخوان جدید کند می شود که معمولاً به کاهش سطوح هورمون های خاص و همچنین تغییرات ویتامین ها و مواد مغذی در بدن مربوط می شود.

 پوکی استخوان ثانویه: پوکی استخوان ثانویه زمانی رخ می دهد که بیماری یا داروی دیگری باعث ضعیف شدن استخوان ها شود. به عنوان مثال، این می تواند با بیماری ها یا داروهایی که سطح هورمون ها را مختل می کنند یا بر جذب و عملکرد ویتامین ها و مواد مغذی تأثیر می گذارد، رخ دهد.

به ندرت، بزرگسالان جوان یا کودکان می توانند بدون هیچ دلیل مشخصی به پوکی استخوان مبتلا شوند. این به عنوان پوکی استخوان ایدیوپاتیک شناخته می شود.

افراد مبتلا به هر نوع پوکی استخوان اغلب علائم ظاهری ندارند، به همین دلیل است که پوکی استخوان را یک بیماری خاموش می نامند. طبیعی است که افراد تا زمانی که استخوان شکسته ای نداشته باشند ندانند که پوکی استخوان دارند.

درد می تواند از علائم پوکی استخوان پس از وقوع شکستگی باشد. با این حال، بسیاری از شکستگی‌های مهره‌ای باعث درد یا سایر علائم اولیه نمی‌شوند و تنها زمانی تشخیص داده می‌شوند که فرد برای سایر مشکلات سلامتی آزمایش انجام داده باشد.

شکستگی استخوان ها می تواند یک عارضه جدی سلامتی برای افراد مبتلا به پوکی استخوان باشد. صدمات ناشی از زمین خوردن اغلب در افراد مبتلا به این بیماری بدتر است. شکستگی لگن، ستون فقرات و سایر استخوان ها می تواند باعث درد قابل توجهی شود و ممکن است منجر به ناتوانی، به ویژه در افراد مسن شود.

چه کسانی در خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند؟

عوامل خطر زیادی در ارتباط با پوکی استخوان وجود دارد، اما مهم است که بدانید برخی از افراد بدون داشتن هیچ یک از آنها می توانند به این بیماری مبتلا شوند. عوامل خطر فقط شانس شما را برای ابتلا به پوکی استخوان افزایش می دهند، اما تضمین نمی کنند که به آن مبتلا شوید. برخی از این عوامل قابل پیشگیری هستند، در حالی که برخی دیگر خیر. اما دانستن و درک این خطرات ممکن است به پیشگیری از ابتلا به این بیماری یا حداقل عواقب مرتبط با آن کمک کند.

جنسیت:

پوکی استخوان می تواند هم در مردان و هم در زنان رخ دهد، اما زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می شوند. علاوه بر این، در مقایسه با 10 سال قبل، شیوع پوکی استخوان در زنان به طور قابل توجهی افزایش یافته است (از 14 درصد به 19/6 درصد)، اما در مردان (از 3/7 درصد به 4/4 درصد) افزایش یافته است.

زنان بیشتر در معرض ابتلا به پوکی استخوان هستند زیرا تمایل دارند استخوان‌های کوچک‌تر، نازک‌تر، طول عمر طولانی‌تر و هورمون استروژن کمتری در بدن پس از یائسگی داشته باشند (استروژن به حفظ تراکم استخوان کمک می‌کند). تخمین زده می شود که در بین افراد 50 ساله و بالاتر، از هر 2 زن، 1 نفر و از هر 4 مرد، 1 نفر به دلیل پوکی استخوان دچار شکستگی استخوان می شوند.

سن:

زنان بالای 50 سال، زنان یائسه و مردان بالای 70 سال بیشتر در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند. با افزایش سن، بدن شما به طور طبیعی استخوان را سریعتر از آن چیزی که بتواند جایگزین کند، تجزیه می کند. با گذشت زمان، استخوان های شما ضعیف می شوند و خطر شکستگی در شما افزایش می یابد.

اندازه بدن:

صرف نظر از سن و جنس شما، اگر بدنی باریک و استخوان هایی باریک دارید، احتمال ابتلا به پوکی استخوان در شما بیشتر است، زیرا معمولاً در مقایسه با زنان و مردانی که استخوان های بزرگتری دارند، استخوان کمتری دارید.

نژاد:

زنان سفیدپوست و آسیایی بالاترین خطر ابتلا به پوکی استخوان را دارند در حالی که زنان آفریقایی آمریکایی و اسپانیایی تبار کمتر در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند. مردان سفید پوست نیز در مقایسه با مردان آفریقایی آمریکایی و اسپانیایی تبار شانس بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان دارند.

سابقه خانوادگی:

اگر یکی از والدین یا هر دوی شما سابقه پوکی استخوان داشته باشند یا علائمی مانند شکستگی پس از یک زمین خوردن جزئی داشته باشند، احتمال ابتلا به پوکی استخوان افزایش می یابد.

تغییرات هورمونی:

برخی هورمون ها می توانند خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهند، از جمله سطوح پایین استروژن در زنان یائسه. زنانی که به دلیل اختلالات هورمونی یا فعالیت بدنی شدید سیکل های قاعدگی نامنظم دارند نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند. همچنین در مردانی که دارای اختلالاتی هستند که باعث کاهش سطح تستوسترون آنها می شود نیز دیده می شود. با این حال، کاهش تدریجی تستوسترون مرتبط با افزایش سن به عنوان یک عامل خطر برای پوکی استخوان در نظر گرفته نمی شود.

رژیم غذایی:

کلسیم و ویتامین D نقش مهمی در حفظ سلامت استخوان دارند. آنها با هم کار می کنند تا به ساخت و حفظ استخوان های قوی کمک کنند. رژیم غذایی با کمبود کلسیم و ویتامین D، به خصوص زمانی که در اوایل دوران کودکی شروع شود، می تواند خطر شکستگی و پوکی استخوان را افزایش دهد. رژیم غذایی شدید و مصرف ضعیف پروتئین نیز ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد.

شرایط پزشکی:

پوکی استخوان همچنین می تواند ناشی از سایر شرایط پزشکی باشد که به راحتی قابل درمان یا مدیریت هستند. اگر هر یک از این شرایط را دارید، مهم است که بر سلامت استخوان خود تاکید بیشتری داشته باشید:

بیماری های خودایمنی: آرتریت روماتوئید، لوپوس، مولتیپل اسکلروزیس، اسپوندیلیت آنکیلوزان

بیماری های دستگاه گوارش: بیماری سلیاک، بیماری التهابی روده

بیماری های خونی: بیماری سلول داسی شکل، تالاسمی

بیماری های هورمونی: دیابت، تیروئید پرکار/کم فعال، سندرم کوشینگ، تیروتوکسیکوز، پریودهای نامنظم، یائسگی زودرس یا زودرس

بیماری های عصبی: سکته مغزی، بیماری پارکینسون، مولتیپل اسکلروزیس، آسیب نخاعی

سرطان: پستان، پروستات، لوسمی، لنفوم، مولتیپل میلوم

بیماری های روانی: افسردگی، اختلالات خوردن

سایر موارد: HIV/AIDS، COPD، بیماری مزمن کلیه، بیماری کبد، فلج اطفال، اسکولیوز، سوء تغذیه، کاهش وزن

برخی از روش‌های پزشکی نیز می‌توانند خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهند، مانند پیوند اعضا، عمل جراحی معده، عمل‌های بای پس گوارشی، و سایر جراحی‌های کاهش وزن.

بارداری و شیردهی:

پوکی استخوان مرتبط با بارداری و شیردهی (PLO) کاهش موقت تراکم استخوان در دوران بارداری و در دوران شیردهی زن است. شکستگی‌ها بسیار نادر هستند، اما زمانی که اتفاق می‌افتند، بیشتر در ستون فقرات رخ می‌دهند و با کمردرد شدید تظاهر می‌کنند.

داروها:

بسیاری از داروها می توانند باعث تحلیل استخوان شوند، به خصوص زمانی که طولانی مدت یا در دوزهای بالاتر مصرف شوند. این شامل:

استروئیدها: کورتیزون، پردنیزون

ضد تشنج: فنی توئین، فنوباربیتال

ضد سرطان: داروهای شیمی درمانی، سیکلوسپورین، تاکرولیموس، تاموکسیفن، متوترکسات

مهارکننده های پمپ پروتون و آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم

داروهای ضد افسردگی: Lexapro®، Prozac®، Zoloft® (SSRIs)، لیتیوم

داروهای ضد دیابت: Actos®، Avandia® (thiazolidinediones)

مهارکننده های آروماتاز: Arimidex®، Aromasin®، Femara®

هپارین

سبک زندگی:

یک سبک زندگی سالم می تواند به شما کمک کند چندین عامل خطر پوکی استخوان را برطرف کنید. به این دلیل که بسیاری از شیوه های زندگی مضر می توانند از دست دادن استخوان را افزایش دهند مانند:

عدم تحرک بدنی: می تواند شما را مستعد افتادن و شکستگی استخوان کند. ورزش های ساده  مانند پیاده روی، می تواند به تقویت استخوان ها و عضلات شما کمک کند.

مصرف بیش از حد الکل: میزان الکلی که می نوشید به طور مستقیم با خطر شکستگی شما مرتبط است. هر چه بیشتر بنوشید، خطر شما بیشتر می شود.

سیگار کشیدن: سیگار با کاهش تراکم استخوان ارتباط مستقیم دارد. هنوز مشخص نیست که آیا سیگار خود دلیل آن است یا اینکه سیگاری ها تمایل بیشتری به سایر عوامل خطر پوکی استخوان دارند، مانند نوشیدن الکل بیشتر. صرف نظر از این، ثابت شده است که سیگار کشیدن می تواند باعث افزایش خطر شکستگی شود و تأثیر منفی بر بهبود استخوان پس از شکستگی دارد.

نقش تست های پوکی استخوان

تست های پوکی استخوان را می توان برای اهداف مختلف توصیه کرد. آزمایش معمولاً برای غربالگری، تشخیص، ارزیابی خطر یا مانیتورینگ استفاده می شود.

غربالگری به دنبال نشانه هایی از وضعیت سلامت در فردی است که هیچ علامتی ندارد. هدف از غربالگری تشخیص استخوان های ضعیف در افرادی است که درد یا سایر علائم پوکی استخوان ندارند. شناسایی استخوان های شکننده ممکن است به جلوگیری از شکستگی های آینده کمک کند.

تشخیص آزمایشی است که برای تعیین علت علائم فرد انجام می شود. تست‌ها می‌توانند پوکی استخوان را پس از تشخیص شکستگی استخوان بررسی کنند. تست های تشخیصی همچنین می توانند به تمایز بین پوکی استخوان و سایر شرایط سلامتی که می توانند بر استخوان ها تأثیر بگذارند کمک کنند.

ارزیابی ریسک روشی برای پیش‌بینی میزان احتمال تجربه یک مشکل سلامتی است. افراد مبتلا به پوکی استخوان ممکن است درجات مختلفی از ضعف استخوانی داشته باشند و آزمایش می تواند تشخیص دهد که چه کسانی در معرض خطر شکستگی بیشتری هستند. فرمول های خاصی برای کمک به پزشکان برای تخمین احتمال شکستگی استخوان در یک فرد ایجاد شده است.

مانیتورینگ ارزیابی می کند که چگونه یک بیماری به درمان پاسخ می دهد یا چگونه وضعیت یک فرد در طول زمان تغییر می کند. برای افراد مبتلا به پوکی استخوان، آزمایش دوره ای می تواند به ردیابی خطر شکستگی و تعیین اینکه آیا درمان موثر است یا خیر کمک کند.

بسیاری از آزمایش‌ها را می‌توان برای بیش از یک هدف مورد استفاده قرار داد، بنابراین برای بیمار مهم است که با پزشک خود در مورد نوع آزمایش پوکی استخوان توصیه شده و نقش خاص آن در مراقبت‌های بهداشتی صحبت کند.

چه افرادی باید آزمایش های پوکی استخوان  انجام بدهد؟

موقعیت های زیادی وجود دارد که در آن تست پوکی استخوان مناسب است. تعیین اینکه چه کسی باید آزمایش شود، بر اساس موقعیت خاص بیمار و اینکه آیا آزمایش برای غربالگری، تشخیص، ارزیابی خطر یا مانیتورینگ استفاده می شود یا خیر، بستگی دارد.

غربالگری

آزمایش های غربالگری نشانه های ضعف استخوان را در افرادی که هیچ علامتی از پوکی استخوان ندارند بررسی می کند. غربالگری پوکی استخوان معمولاً در افرادی انجام می شود که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

پوکی استخوان در افراد مسن شایع تر است. در زنان بیشتر اتفاق می افتد و این خطر پس از یائسگی افزایش می یابد، زمانی که تغییرات در سطح هورمون می تواند استحکام استخوان را کاهش دهد.

در نتیجه، غربالگری پوکی استخوان معمولاً در زنان یائسه و بالای 65 سال توصیه می شود. اگر خطر پوکی استخوان در آنها بالا باشد، ممکن است غربالگری برای افراد یائسه زیر 65 سال توصیه شود. عواملی که می توانند خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهند عبارتند از:

• داشتن والدینی که شکستگی لگن را تجربه کرده است
• مصرف بیش از حد الکل
• سیگار کشیدن
• وزن کم بدن

در مورد غربالگری پوکی استخوان در مردان اتفاق نظر گسترده ای وجود ندارد. برخی از متخصصان غربالگری را برای افراد بالای 70 سال توصیه می کنند، اما متخصصان دیگر تنها در صورت داشتن عوامل خطر برای پوکی استخوان در مردان مسن آزمایش می کنند.

غربالگری ممکن است در افراد تراجنسیتی که از سن 65 سالگی شروع می شود، صرف نظر از جنسیت تعیین شده در بدو تولد، توصیه شود. غربالگری ممکن است بسته به عوامل خطر فرد برای پوکی استخوان، از جمله هرگونه سابقه پزشکی درمان‌های پزشکی تأییدکننده جنسیت، زودتر شروع شود.

غربالگری پوکی استخوان ممکن است در افرادی که شرایط سلامتی دارند یا داروهایی مصرف می کنند که می تواند منجر به ضعیف شدن استخوان ها شود، در نظر گرفته شود. برای مثال، غربالگری ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری التهابی روده، HIV و برخی از بیماری‌های کلیوی و همچنین افرادی که انواع خاصی از داروهای استروئیدی مصرف می‌کنند، توصیه شود.

هر فردی که در مورد خطر ابتلا به پوکی استخوان نگران است، باید با پزشک خود صحبت کند تا بتواند مزایا و معایب غربالگری را در موقعیت خود بررسی کند.

تشخیص

آزمایش برای تشخیص پوکی استخوان اغلب در صورتی انجام می شود که فرد دارای علائم یا علائم استخوان های شکننده باشد.

پوکی استخوان ممکن است تا زمانی که شکستگی رخ ندهد هیچ علامتی ایجاد نکند. حتی در این صورت، بسیاری از افراد دچار شکستگی، مانند شکستگی فشاری مهره، بدون هیچ علامت فوری خواهند شد. در برخی موارد، شکستگی‌ای که هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند ممکن است در آزمایش تصویربرداری برای یک مشکل سلامتی دیگر، دیده شود.

هنگامی که علائم ظاهر می شوند، درد می تواند نشانه اولیه شکستگی باشد. درد ممکن است به شدت ظاهر شود یا به تدریج در طول زمان ایجاد شود. شکستگی مهره ها ممکن است علائم دیگری مانند حالت خمیدگی و کاهش قد ایجاد کند.

شکستگی‌هایی که در اثر زمین خوردن کم ضربه یا فعالیت‌های روزمره به وجود می‌آیند، که بیشتر در افراد مبتلا به پوکی استخوان رخ می‌دهند. افرادی که این نوع شکستگی‌های استخوانی دارند ممکن است توسط پزشک برای آزمایش برای بررسی علائم ضعف استخوان و پوکی استخوان معرفی شوند.

ارزیابی ریسک

آزمایش برای ارزیابی خطر شکستگی استخوان در هر فردی که از طریق آزمایش‌های غربالگری اولیه یا پس از داشتن علائم یا نشانه‌های این بیماری به پوکی استخوان مبتلا شده است، رایج است. این ارزیابی خطر به پزشک اجازه می دهد تا عوامل مختلفی را در نظر بگیرد که بر میزان احتمال شکستگی استخوان بیمار در آینده تأثیر می گذارد.

مانیتورینگ

افرادی که به پوکی استخوان مبتلا هستند ممکن است آزمایش های نظارتی را به صورت دوره ای انجام دهند تا ببینند آیا استخوان های آنها هنوز شکننده است و آیا درمان به کاهش خطر شکستگی آنها کمک می کند یا خیر. تعداد دفعات این آزمایش می تواند به علت و شدت ضعف استخوان بستگی داشته باشد. برخی از افراد ممکن است هر چند سال یک بار آزمایش را تکرار کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است 10 سال یا بیشتر بین تست های نظارتی فاصله داشته باشند.

انواع تست های پوکی استخوان

انواع مختلفی از آزمایش ها و معاینات برای پوکی استخوان وجود دارد. تقریباً برای همه بیماران، معاینه فیزیکی و بررسی سلامت بخش‌های مهم ارزیابی سلامت استخوان است. طیف وسیعی از آزمایش های اضافی ممکن است بر اساس شرایط فردی شما در نظر گرفته شود.

سابقه سلامتی

تاریخچه سلامت شامل سؤالات مختلفی در مورد وضعیت سلامتی شما توسط پزشک شما می شود. این شامل بحث در مورد علائم فعلی شما و همچنین تجربیات پزشکی گذشته و سابقه خانوادگی شما در مورد مسائل مختلف سلامتی است.

در طول این بررسی سلامت، ممکن است در مورد شکستگی‌های قبلی استخوان، سایر شرایط سلامتی که دارید، داروهایی که مصرف می‌کنید، عادات سبک زندگی‌تان، یائسگی و/یا اینکه آیا اعضای خانواده پوکی استخوان داشته‌اند یا خیر، سؤال شود.

علاوه بر این، پزشک ممکن است در مورد هر گونه تغییر سلامتی، از جمله علائمی که می تواند با شکستگی استخوان همراه باشد، سوال کند. اگر اخیراً دچار شکستگی استخوان شده اید، پزشک از علت آن می پرسد. اگر شکستگی شکنندگی داشتید، بررسی سلامت خود ممکن است برای تشخیص پوکی استخوان کافی باشد.

معاینه بدنی

یک معاینه فیزیکی به پزشک شما اجازه می دهد تا هرگونه نشانه ای از یک مشکل اساسی سلامتی را بررسی کند. این می تواند شامل نگاه دقیق به مناطقی باشد که ممکن است درد را تجربه کنید.

معاینه فیزیکی برای پوکی استخوان ممکن است شامل بررسی وضعیت بدن، اندازه گیری قد و وزن، ارزیابی قدرت عضلانی و تجزیه و تحلیل نحوه راه رفتن باشد.

یافته‌های غیرطبیعی در معاینه فیزیکی می‌تواند شواهدی از ضعف استخوان یا وضعیت سلامت دیگری ارائه دهد. این یافته ها می تواند به پزشک شما کمک کند تا تشخیص دهد که آیا آزمایشات اضافی برای پوکی استخوان ضروری است یا خیر.

اسکن مرکزی DXA

جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DXA) یا DEXA نوعی آزمایش است که تراکم استخوان را اندازه گیری می کند که به عنوان تراکم معدنی استخوان (BMD) نیز شناخته می شود. یک اسکن مرکزی DXA تراکم استخوان را در مناطقی که مستعد شکستگی هستند ارزیابی می کند. در بیشتر موارد،  DXA مرکزی تراکم استخوان را در ستون فقرات و لگن اندازه گیری می کند.

اسکن DXA مرکزی هم دقیق ترین و هم رایج ترین نوع تست تراکم استخوان است. از یک اشعه ایکس با دوز کم برای تعیین میزان مواد معدنی در ناحیه خاصی از استخوان استفاده می کند.

با بررسی استخوان ها در حداقل دو محل، یک تست مرکزی DXA می تواند نمرات تراکم استخوانی خاصی را ارائه دهد:

T-score تراکم استخوان شما را با یک جوان سالم مقایسه می کند.

Z-score تراکم استخوان شما را با یک فرد متوسط ​​هم سن شما مقایسه می کند.

اسکن DXA مرکزی نقش مهمی در تست پوکی استخوان دارد. آنها اغلب برای غربالگری ضعف استخوان و برای تشخیص پوکی استخوان استفاده می شوند. امتیازات T یا Z می‌تواند ارزیابی خطر شکستگی‌ها را امکان‌پذیر کند و اسکن‌های دوره‌ای DXA مرکزی به پزشکان اجازه می‌دهد تا تغییرات در تراکم استخوان را در طول زمان و در پاسخ به درمان بررسی کنند.

ماشین‌های مختلف برای اسکن DXA روش‌های محاسبه خاص خود را دارند، بنابراین امتیازات یک دستگاه ممکن است با امتیازات سایر دستگاه‌ها قابل مقایسه نباشد. اگر چندین آزمایش DXA مرکزی در طول زمان انجام شود، آن‌ها روی یک ماشین یا ماشین‌هایی انجام می‌شوند که برای محاسبه این تفاوت کالیبره شده‌اند.

ارزیابی شکستگی مهره ها

ارزیابی شکستگی مهره ها (VFA) نوعی آزمایش است که اغلب همزمان با اسکن DXA مرکزی انجام می شود. در طول یک VFA، از اشعه ایکس با دوز بسیار پایین برای بررسی ستون فقرات برای نشانه‌های شکستگی یا سایر ناهنجاری‌ها استفاده می‌شود. این می تواند به شناسایی شکستگی های فشاری مهره ها و ارزیابی خطر شکستگی های آینده کمک کند.

اسکن DXA محیطی

اسکن DXA محیطی، تراکم استخوان را در پاشنه، انگشتان یا مچ دست اندازه گیری می کند نه در ستون فقرات یا لگن. دستگاه‌های DXA جانبی کوچک و قابل حمل هستند، بنابراین این نوع آزمایش ممکن است در برخی نمایشگاه‌ها یا مراکز در دسترس باشد.

در حالی که اسکن DXA محیطی معمولا راحت تر از اسکن DXA مرکزی است، خطر شکستگی را به درستی پیش بینی نمی کند و نمی تواند برای تشخیص پوکی استخوان استفاده شود. به همین دلیل، نتایج غیرعادی در اسکن DXA محیطی معمولاً باید با اسکن مرکزی DXA تأیید شود.

سایر آزمایش های شکنندگی استخوان

در حالی که اسکن DXA رایج‌ترین روش برای ارزیابی سلامت استخوان است، آزمایش‌های دیگری ممکن است در زمانی که اسکن DXA امکان‌پذیر یا در دسترس نباشد استفاده شود. نمونه هایی از سایر آزمایشات شکنندگی استخوان عبارتند از:

سونوگرافی کمی(QUS): این آزمایش از اولتراسوند برای ایجاد تصویری از استخوان، معمولاً در اطراف پاشنه، استفاده می کند. این می تواند به پیش بینی خطر شکستگی کمک کند، اما تراکم مواد معدنی استخوان را اندازه گیری نمی کند. در حالی که یک دستگاه QUS قابل حمل است و می تواند اطلاعات مفیدی را ارائه دهد، این آزمایش نمی تواند به تنهایی برای تشخیص پوکی استخوان یا نظارت بر پاسخ به درمان استفاده شود.

توموگرافی کامپیوتری کمی (QCT): این نوع آزمایش از اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) برای اندازه گیری تراکم استخوان ستون فقرات استفاده می کند. اسکن‌های QCT بر چندین عکس اشعه ایکس تکیه دارند که یک کامپیوتر آن‌ها را در یک تصویر چند بعدی ترکیب می‌کند. سی تی اسکن کمی می تواند تراکم استخوان را به درستی اندازه گیری کند، اما در مقایسه با اسکن DXA، مستلزم قرار گرفتن در معرض تشعشع بیشتری است و کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.

سایر آزمایش های تصویربرداری

آزمایش پوکی استخوان می‌تواند شامل آزمایش‌های دیگری باشد که تصویری از استخوان‌ها ارائه می‌دهند. این آزمایش ها می توانند شکستگی هایی را که ممکن است با پوکی استخوان مرتبط هستند را تشخیص دهند. نمونه هایی از تست های تصویربرداری عبارتند از:

اشعه ایکس: اشعه ایکس می تواند به سرعت تصویری از یک یا چند استخوان ایجاد کند. پزشکان ممکن است عکسبرداری با اشعه ایکس از قسمت‌های مختلف بدن مانند لگن، قسمتی یا تمام ستون فقرات یا استخوان‌های قفسه سینه و ستون فقرات را درخواست کنند.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی: (MRI) از آهنرباهای قدرتمند برای تولید تصاویری از داخل بدن استفاده می کند. MRI را می توان برای نقاط مختلف بدن به منظور بررسی علائم آسیب استفاده کرد. به عنوان مثال، MRI ناحیه کمر ممکن است شکستگی های ستون فقرات تحتانی مرتبط با پوکی استخوان را پیدا کند.

تست های آزمایشگاهی

پس از تشخیص پوکی استخوان، پزشک ممکن است آزمایش‌های آزمایشگاهی خاصی را به منظور بررسی بیماری‌های زمینه‌ای که می‌تواند بر استخوان‌ها تأثیر بگذارد، توصیه کند.

این آزمایش اغلب شامل جمع آوری نمونه خون است. چندین ماده مختلف را می‌توان در خون اندازه‌گیری کرد تا ناهنجاری‌هایی را که می‌تواند نشانه‌ای از سایر مشکلات سلامتی، از جمله بیماری‌هایی باشد که بر کلیه‌ها تأثیر می‌گذارند، جستجو کند.

چندین نوع آزمایش خون وجود دارد که ممکن است در افراد مبتلا به پوکی استخوان یا تراکم استخوان پایین انجام شود. برخی از این آزمایش‌ها سطوح ویتامین‌ها و مواد معدنی مختلف را بررسی می‌کنند، مانند:

• کلسیم
• ویتامین D
• فسفر
• الکترولیت ها

آزمایش همچنین ممکن است موادی را در خون اندازه گیری کند که می تواند نشان دهد که اندام هایی مانند کبد و کلیه چقدر خوب کار می کنند. این تست ها عبارتند از:

• آلبومین
• پروتئین کل
• کراتینین
• آلکالین فسفاتاز (ALP)
• آلانین آمینوترانسفراز (ALT)
• آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)

بسیاری از این اندازه‌گیری‌ها در یک تست چند جزئی مانند پانل متابولیک جامع (CMP) گنجانده شده‌اند. علاوه بر این، آزمایش‌های آزمایشگاهی زیر ممکن است برای بررسی ناهنجاری‌های سلول‌های خونی و سطوح هورمون‌های خاص تجویز شود:

• شمارش کامل خون (CBC)
• هورمون محرک تیروئید (TSH)
• هورمون پاراتیروئید (PTH)

در برخی موارد، آزمایش ادرار نیز ممکن است برای بررسی شرایط زمینه ای توصیه شود. انواع دقیق آزمایش‌های آزمایشگاهی که درخواست می‌شوند به علائم و سابقه سلامتی بیمار بستگی دارد.

آزمایش مارکرهای بازسازی استخوان

آزمایش مارکرهای بازسازی استخوان (BTM) سعی می‌کنند تعیین کنند که استخوان چقدر سریع شکسته و اصلاح می‌شود. این تست ها به طور گسترده در تست پوکی استخوان استفاده نمی شوند، اما ممکن است در شرایط خاصی توصیه شوند. به عنوان مثال، آزمایشات BTM ممکن است به تشخیص پوکی استخوان ناشی از پیری طبیعی از تحلیل استخوان مربوط به بیماری های کلیوی کمک کند. تحقیقات بیشتر برای روشن شدن و گسترش نقش تست‌های نشانگر چرخش استخوان در افراد مبتلا به پوکی استخوان ضروری است.

بیوپسی استخوان عملی برای برداشتن یک قطعه کوچک از استخوان است که می‌توان آن را زیر میکروسکوپ مشاهده کرد یا از نظر وجود ناهنجاری‌ها آزمایش کرد.

بیوپسی استخوان به ندرت برای آزمایش پوکی استخوان مورد نیاز است، اما ممکن است در برخی موارد ضروری باشد. برای مثال، بیوپسی استخوان ممکن است برای تعیین اینکه آیا آسیب استخوان ناشی از بیماری کلیوی یا پوکی استخوان است، لازم باشد.

درجای دیگر وب:

• National Institute on Aging: Osteoporosis
• National Library of Medicine: Osteoporosis
• National Institute of Arthritis and Musculoskeletal and Skin Diseases: Osteoporosis Overview