آزمایش میوگلوبین | Myoglobin

میوگلوبین پروتئینی است که در ماهیچه های مخطط یافت می شود که شامل ماهیچه های اسکلتی (عضلات متصل به استخوان ها و تاندون ها) و ماهیچه های قلب است. عملکرد اصلی آن تامین اکسیژن به سلول های ماهیچه (میوسیت ها) است. تمام سلول های بدن برای عملکرد به اکسیژن نیاز دارند.

چرا آزمایش میوگلوبین درخواست می شود؟

• برای تعیین اینکه آیا عضله آسیب دیده است یا خیر.
• برای کمک به تشخیص شرایط مرتبط با آسیب عضلانی
•  برای تشخیص سطوح بالای ادرار که می تواند باعث آسیب کلیه پس از آسیب شدید عضلانی شود.
•  گاهی اوقات برای کمک به تعیین اینکه آیا دچار حمله قلبی شده اید یا خیر، اگرچه برای تشخیص حمله قلبی، این آزمایش تا حد زیادی با تروپونین جایگزین شده است.

تایید وجود میوپاتی مرتبط با هر یک از اختلالات زیر

• میوگلوبینوری ارثی
• کمبود فسفوریلاز
• میوگلوبینوری پراکنده
• میوگلوبینوری ورزشی در افراد آموزش ندیده
• سندرم کراش
• سکته قلبی
• میوگلوبینوری بیماری پیشرونده عضلانی
• آسیب حرارتی

چه زمانی آزمایش میوگلوبین بایستی انجام شود؟

• زمانی که ضعف عضلانی، دردهای عضلانی و/یا ادرار تیره دارید و پزشک شما به آسیب عضلانی مشکوک است.
•  هنگامی که آسیب تروماتیک شدید به عضلات اسکلتی وجود داشته باشد

نمونه مورد نیاز برای آزمایش میوگلوبین:

• ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد(ترجیحا همراه با ژل جداکننده)/ ظرف ادرار
• حجم نمونه: 1 میلی لیتر/ 5 میلی لیتر

اطلاعات اضافی: میوگلوبین ادراری بسیار ناپایدار است مگر اینکه با نگهدارنده کربنات سدیم قلیایی شود. حتی با قلیایی شدن، زوال میوگلوبین متغیر و وابسته به نمونه است (میانگین تقریبی 10% در 1 روز، 20% در 3 روز و 30% در 7 روز).

نام روش انجام آزمایش میوگلوبین:

سنجش ایمونو توربیدومتری تقویت شده با ذرات لاتکس

شرح روش

آنتی بادی های آنتی میوگلوبین متصل به لاتکس با آنتی ژن موجود در نمونه واکنش می دهند و یک کمپلکس آنتی ژن/آنتی بادی تشکیل می دهند که پس از آگلوتیناسیون می توان کدورت سنجی تعیین کرد.

آمادگی قبل از انجام آزمایش میوگلوبین:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

چه چیزی در آزمایش میوگلوبین مورد بررسی قرار می گیرد؟

میوگلوبین پروتئین کوچکی است که در قلب و ماهیچه های اسکلتی یافت می شود و اکسیژن را به هم متصل می کند. اکسیژن را در سلول های ماهیچه ای به دام می اندازد و به سلول ها اجازه می دهد تا انرژی لازم برای انقباض ماهیچه ها را تولید کنند.

هنگامی که قلب یا ماهیچه اسکلتی آسیب می بیند، میوگلوبین در خون آزاد می شود. سطوح بالا را می توان در عرض چند ساعت پس از آسیب اندازه گیری کرد. مزیت میوگلوبین نسبت به CPK-MB این است که ممکن است در برخی بیماران زودتر افزایش یابد. ممکن است مفید باشد زیرا درمان ترومبولیتیک باید در 6 ساعت اول پس از سکته قلبی شروع شود.

افزایش میوگلوبین سرم ممکن است در نتیجه ضربه عضلانی، احیاء، میوپاتی، AMI، شوک، فعالیت شدید بدن، یا کاهش دفع در طی نارسایی کلیوی رخ دهد. افزایش شدید در رابدومیولیز رخ می دهد.

میوگلوبین توسط کلیه ها از خون فیلتر شده و در ادرار آزاد می شود. مقادیر زیادی از میوگلوبین برای کلیه ها سمی است. اگر مقادیر قابل توجهی از میوگلوبین در جریان خون آزاد شود، که می تواند پس از ضربه شدید یا آسیب عضلانی اتفاق بیفتد، میوگلوبین اضافی ممکن است به کلیه ها آسیب برساند و در نهایت منجر به نارسایی کلیه شود.

اندازه گیری میوگلوبین در ادرار به تشخیص شرایط مرتبط با میوگلوبینوری کمک می کند، مانند:

• میوگلوبینوری ارثی
• کمبود فسفوریلاز
• میوگلوبینوری پراکنده
• میوگلوبینوری ورزشی در افراد آموزش ندیده
• سندرم کرا
• سکته قلبی
• میوگلوبینوری بیماری پیشرونده عضلانی
• آسیب حرارتی

میوگلوبین ادرار با نکروز عضلانی افزایش می یابد، اما پیامدهای بالینی متغیر است. بنابراین، میوگلوبین می تواند تشخیص بالینی میوپاتی را تایید کند، اما افزایش دفع میوگلوبین در ادرار برای یک اختلال بالینی خاص نیست.

عوامل مداخله گر در آزمایش میوگلوبین:

• افزایش سطح میوگلوبین می تواند پس از تزریق عضلانی (IM) رخ دهد. تزریق می تواند باعث آسیب موضعی عضلانی شود و یک پاسخ التهابی را تحریک کند که می تواند سطح میوگلوبین را افزایش دهد.
• همولیز نمونه خون و اسکن های اخیر رادیواکتیو نتایج آزمایش را تغییر می دهد.
• داروهایی که ممکن است سطح میوگلوبین را افزایش دهند: استاتین ها، تئوفیلین.

اهمیت بالینی آزمایش میوگلوبین:

افزایش سطح:

• انفارکتوس میوکارد: آسیب به عضله قلب باعث می شود سلول ها لیز شده و میوگلوبین را به جریان خون خارج کنند.
• التهاب ماهیچه های اسکلتی (میوزیت): آسیب به ماهیچه های اسکلتی باعث لیز شدن سلول ها و دفع میوگلوبین به جریان خون می شود.
• هیپرترمی بدخیم
• دیستروفی عضلانی
• ایسکمی عضلات اسکلتی
• ترومای عضلانی اسکلتی
• رابدومیولیز: همه این بیماری ها بر عضلات اسکلتی تأثیر می گذارد. او باعث می شود سلول های ماهیچه ای لیز شده و میوگلوبین را به جریان خون دفع کنند.
• تشنج: فعالیت مداوم تشنج باعث آسیب بافت ماهیچه ای اسکلتی می شود. او باعث می شود سلول های ماهیچه ای لیز شده و میوگلوبین را به جریان خون دفع کنند.

کاهش سطح:

• پلی میوزیت: در برخی موارد، آنتی بادی های آنتی میوگلوبین وجود دارد و میوگلوبین را در خون کاهش می دهد.

ملاحظات بالینی آزمایش میوگلوبین:

از آنجایی که میوگلوبین در اسکلتی و همچنین عضله قلبی یافت می شود، آزمایشات دیگری مانند CK-MB یا تروپونین معمولاً برای تعیین اینکه آیا افزایش سطح میوگلوبین به دلیل آسیب قلبی است لازم است.

محدوده مرجع آزمایش میوگلوبین:

Myoglobin,Serum

< or =90 mcg/L

Myoglobin,Urine

< or =65 mcg/L for 18-83 years of age

توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

سوالات متداول

چگونه از آزمایش میوگلوبین استفاده می شود؟

ممکن است از آزمایش خون میوگلوبین برای تشخیص آسیب عضلانی استفاده شود. هنگامی که قلب یا ماهیچه اسکلتی آسیب می بیند، میوگلوبین در خون آزاد می شود. سطح میوگلوبین خون می تواند با آسیب شدید عضلانی خیلی سریع افزایش یابد و می تواند در عرض چند ساعت پس از آسیب اندازه گیری شود.

میوگلوبین توسط کلیه ها از خون فیلتر شده و در ادرار آزاد می شود. گاهی از آزمایش ادرار برای ارزیابی سطح میوگلوبین در افرادی که آسیب زیادی به ماهیچه های اسکلتی خود داشته اند (رابدومیولیز) استفاده می شود. سطح میوگلوبین ادرار نشان دهنده میزان آسیب عضلانی است و از آنجایی که میوگلوبین برای کلیه ها سمی است، منعکس کننده خطر آسیب کلیه است.

چه زمانی آزمایش میوگلوبین درخواست می شود؟

آزمایش خون میوگلوبین ممکن است زمانی درخواست شود که آسیب به ماهیچه‌ها را تجربه کرده باشید که به‌عنوان مثال، تروما یا دیستروفی عضلانی ایجاد شده است.

آزمایش میوگلوبین ادرار ممکن است زمانی درخواست شود که آسیب وسیعی به عضله اسکلتی وارد شده باشد که منجر به تجزیه سریع عضله شود و مشکوک به آسیب به کلیه ها از میوگلوبین اضافی در ادرار باشد.

نتیجه آزمایش میوگلوبین چه چیزی را نشان می دهد؟

افزایش میوگلوبین خون به این معنی است که اخیراً آسیبی به بافت عضلانی وارد شده است. چند مثال از علل افزایش سطح عبارتند از:

• حوادثی که منجر به آسیب عضلانی می شود
• تشنج
• عمل جراحی
• هر گونه بیماری عضلانی، مانند دیستروفی عضلانی
• التهاب عضلات اسکلتی (میوزیت)
• حمله قلبی

سطح قابل توجهی از میوگلوبین ممکن است توسط رابدومیولیز ایجاد شود

سطح میوگلوبین معمولاً بسیار پایین است یا در ادرار قابل تشخیص نیست. سطوح بالای میوگلوبین ادرار نشان دهنده افزایش خطر آسیب و نارسایی کلیه است. آزمایش های اضافی مانند BUN، کراتینین و آزمایش ادرار برای پایش عملکرد کلیه در این افراد انجام می شود.

چند نمونه از شرایط مرتبط با میوگلوبین در ادرار عبارتند از:

• فعالیت بدنی بیش از حد در افراد آموزش ندیده
• صدمات و آسیب های دیگر را خرد کنید
• عفونت های ویروسی (یک علت شایع در کودکان)
• سموم یا داروهای خاص
• بیماری عضلانی پیشرونده
• آسیب گرمایی
• اختلالات ارثی (ژنتیکی) یا متابولیک که بر عضلات تأثیر می گذارد

رابدومیولیز چیست؟

رابدومیولیز تجزیه سریع بافت عضلانی است. این وضعیت می تواند در اثر آسیب جدی به عضلات از منابع مختلف ایجاد شود. مثالها عبارتند از:

• تروما، صدمات خرد کننده مانند تصادفات رانندگی
• شوک الکتریکی از منابع ولتاژ بالا
• سوختگی های جدی و/یا گسترده
• لخته خون (ترومبوز) که جریان خون را به بافت ها و اندام ها مسدود می کند
• قرار گرفتن در معرض سمومی مانند فلزات سنگین، زهر مار یا مونوکسید کربن
• عفونت هایی مانند اچ آی وی، آنفولانزا، استرپتوکوک (این می تواند در کودکان بیشتر از بزرگسالان رخ دهد)
• اختلالات ژنتیکی یا متابولیکی که بر عضلات تأثیر می گذارد
• بیماری هایی مانند دیستروفی عضلانی یا بیماری های زمینه ای مانند دیابت که به خوبی کنترل نشده است، کم کاری تیروئید یا پرکاری تیروئید
• دارو

هنگامی که پس از آسیب عضله، سلول ها محتویات خود را به سرعت در خون آزاد می کنند، عوارض ممکن است رخ دهد. این باعث آسیب به کلیه ها (آسیب حاد کلیه، AKI) و انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) می شود. پس از تشخیص این بیماری و بسته به شدت، فرد مبتلا به رابدومیولیز ممکن است با مایعات داخل وریدی و سایر مراقبت‌های حمایتی درمان شود. روش های دیگری ممکن است برای محافظت از اندام های فرد انجام شود. به عنوان مثال، فرد ممکن است برای جلوگیری و/یا محدود کردن آسیب به کلیه ها تحت دیالیز قرار گیرد.

چه داروهایی می توانند باعث رابدومیولیز شوند؟

برخی از نمونه ها عبارتند از:

• مواد مخدر مانند الکل (اتانول)، هروئین و کوکائین
• آنتی بیوتیک ها (آمفوتریسین B، آمپی سیلین)
• داروهای بیهوشی
• داروهای ضد افسردگی
• آنتی هیستامین ها
• آسپرین (سالیسیلات)
• کورتیکواستروئیدها
• لیدوکائین
• لیتیوم
• استاتین ها (برای درمان کلسترول بالا استفاده می شود)
• تئوفیلین

آیا همه افرادی که درد و ضعف عضلانی دارند باید آزمایش میوگلوبین انجام دهند؟

معمولاً آزمایش معمولی برای میوگلوبین ضروری نیست. درد و ضعف عضلانی علائم رایج بسیاری از بیماری های موقتی است که بدون درمان خاصی از بین می روند. با این حال، اگر فردی دارو مصرف می‌کند یا در معرض ماده‌ای قرار گرفته است که با آسیب احتمالی عضلانی مرتبط است، ممکن است آزمایش لازم باشد.

آیا از آزمایش میوگلوبین برای کمک به تشخیص حملات قلبی استفاده می شود؟

آزمایش خون میوگلوبین همراه با آزمایش تروپونین به عنوان نشانگرهای زیستی قلبی برای کمک به تشخیص زودهنگام حمله قلبی استفاده شده است. با این حال آزمایش میوگلوبین کمتر برای تشخیص حملات قلبی در مراحل اولیه استفاده می شود و مطالعات جدیدتر نشان داده اند که نشانگرهای جدیدتر (مانند تروپونین) برای این منظور بهتر هستند.

سطح میوگلوبین خون در عرض 2 تا 3 ساعت پس از حمله قلبی یا سایر آسیب های عضلانی شروع به افزایش می کند، در عرض 12-8 ساعت به بالاترین سطح خود می رسد و به طور کلی در عرض یک روز به حالت عادی باز می گردد. افزایش میوگلوبین زودتر از تروپونین قابل تشخیص است، اما برای آسیب قلبی خاص نیست و تا زمانی که تروپونین بالا نخواهد ماند.

اگر میوگلوبین در عرض 12 ساعت پس از شروع درد قفسه سینه افزایش نیابد، احتمال حمله قلبی بسیار کم است. اگر چه یک نتیجه منفی میوگلوبین به طور موثر حمله قلبی را رد می کند، نتیجه مثبت باید با آزمایش تروپونین تایید شود.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

افزایش سطح میوگلوبین می تواند پس از تزریق عضلانی یا ورزش شدید رخ دهد. از آنجایی که کلیه ها میوگلوبین را از خون خارج می کنند، سطح میوگلوبین ممکن است در افرادی که کلیه هایشان از کار می افتد بالا باشد. مصرف زیاد الکل و برخی داروها نیز می تواند باعث آسیب عضلانی و افزایش میوگلوبین در خون شود.

آزمایش ادرار برای هموگلوبین نیز می تواند در حضور میوگلوبین مثبت باشد. اگر آزمایش دیپ استیک ادرار مثبت باشد و مشکوک به میوگلوبین باشد، باید با آزمایش های اختصاصی تری برای میوگلوبین پیگیری شود.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• Creatine Kinase (CK)
• Troponin
• آزمایش بیومارکرهای قلبی

در جای دیگر وب:

• MedlinePlus Medical Encyclopedia: Rhabdomyolysis
• MedlinePlus Medical Encyclopedia: Myositis
• Muscular Dystrophy Association: About Neuromuscular Diseases