آزمایش مایکوپلاسما | Mycoplasma

مایکوپلاسماها گروهی از باکتری ها است که فاقد دیواره سلولی(پپتیدوگلیکان) در اطراف غشای سلولی خود هستند. این ویژگی آنها را به طور طبیعی در برابر آنتی بیوتیک هایی که سنتز دیواره سلولی را هدف قرار می دهند مقاوم می کند باکتری مایکوپلاسما پنومونیه معمولا باعث عفونت های دستگاه تنفسی می شود. شایع ترین بیماری ناشی از این باکتری ها، به ویژه در کودکان، تراکئوبرونشیت (سرماخوردگی قفسه سینه) است.

اسامی دیگر:

• Mycoplasma by PCR
• Mycoplasma Culture
• Ureaplasma Culture
• Mycoplasma pneumoniae IgG and IgM Antibodies

چرا آزمایش مایکوپلاسما درخواست می شود؟

برای تشخیص عفونت فعال یا اخیر باکتری مایکوپلاسما

چه زمانی آزمایش مایکوپلاسما بایستی انجام شود؟

هنگامی که پزشک شما مشکوک است که علائم تنفسی یا سایر علائم ناشی از عفونت مایکوپلاسما است. هنگامی که عفونت تناسلی ممکن است توسط مایکوپلاسما یا اوره پلاسما (نوع خاصی از مایکوپلاسما) ایجاد شود.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش مایکوپلاسما:

• ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد(ترجیحا همراه با ژل جداکننده) برای تست آنتی بادی/ ظرف استریل برای ترشحات / ظرف ادرار
• نوع نمو نه: سرم(برای آنتی بادی)/ پلور، پریکارد، گلو، مغزی نخاعی، بینی یا نازوفارنکس، شستشوی برونش، شستشوی برونش آلوئولار، ترشحات نای، خلط یا نمونه بافت.گاهی اوقات سواب دستگاه تناسلی یا مجرای ادرار
• حجم نمونه: 1 میلی لیتر

تشخیص مستقیم مایکوپلاسما ممکن است بر روی نمونه های مختلف انجام شود. برای عفونت تنفسی، نمونه ها ممکن است شامل خلط، شستشوی برونش ها در ریه ها یا سواب گلو باشد. اگر عفونت سیستمیک تشخیص داده شود، ممکن است نمونه‌های خون، مایع مفصلی، مایعات بدن یا بافت‌ها کشت شود. برخی از نمونه ها ممکن است نیاز به روش خاصی برای جمع آوری آنها داشته باشند. برای تشخیص عفونت تناسلی، ممکن است یک سواب از دهانه رحم یا مجرای ادرار جمع آوری شود.

نام روش انجام انجام آزمایش آنتی بادی مایکوپلاسما:

ایمونو اسی آنزیمی (EIA)

سنجش ایمونوفلورسانس غیر مستقیم (IFA)

شرح روش

IgG:

سرم های رقیق شده در ریز چاهک های پوشش داده شده با آنتی ژن انکوبه می شوند. هر آنتی بادی اختصاصی آنتی ژن در نمونه ها به آنتی ژن بی حرکت متصل می شود. صفحه شسته می شود تا آنتی بادی غیر متصل و سایر اجزای سرم حذف شود. IgG کونژوگه پراکسیداز بز و ضد انسان به چاهک ها اضافه شده و انکوبه می شود.

کونژوگه با آنتی بادی/آنتی ژن IgG در فاز جامد واکنش می دهد.چاهک ها برای حذف کونژوگه واکنش نداده شسته می شوند. ریز چاه های حاوی کونژوگه بی حرکت با محلول بستر پراکسیداز انکوبه می شوند. هیدرولیز سوبسترا توسط پراکسیداز باعث تغییر رنگ می شود. پس از مدتی واکنش با افزودن اسید رقیق شده متوقف می شود و تغییرات رنگ به روش فتومتریک اندازه گیری می شود. شدت رنگ محلول بستگی به غلظت آنتی بادی در نمونه سرم دارد.

ایمونواسی آنزیمی IgM:

سرم های آزمایش با رقیق کننده نمونه ارائه شده رقیق می شوند. رقیق کننده نمونه حاوی IgG ضد انسانی است که IgG را رسوب می دهد و از نمونه خارج می کند و IgM را آزاد می گذارد تا با آنتی ژن بی حرکت واکنش نشان دهد. سرم های رقیق شده در ریز چاهک های پوشش داده شده با آنتی ژن انکوبه می شوند. هر آنتی بادی اختصاصی آنتی ژن در نمونه ها به آنتی ژن بی حرکت متصل می شود. صفحه شسته می شود تا آنتی بادی غیر متصل و سایر اجزای سرم حذف شود.

IgM ضد انسانی بز کونژوگه با پراکسیداز (مخصوص زنجیره) به چاهک ها اضافه شده و انکوبه می شود. کونژوگه با آنتی بادی/آنتی ژن IgM در فاز جامد واکنش نشان می دهد. چاه ها شسته می شوند تا کونژوگه ناپیوسته حذف شود. ریز چاه های حاوی کونژوگه بی حرکت با محلول بستر پراکسیداز انکوبه می شوند. هیدرولیز سوبسترا توسط پراکسیداز باعث تغییر رنگ می شود. پس از مدتی واکنش با افزودن اسید رقیق شده متوقف می شود و تغییرات رنگ به روش فتومتریک اندازه گیری می شود. شدت رنگ محلول بستگی به غلظت آنتی بادی در نمونه سرم دارد.

سنجش ایمونوفلورسانس IgM:

سوبسترای آنتی ژنی مایکوپلاسما پنومونیه روی چاهک های اسلاید میکروسکوپ ثابت می شود. سرمی که برای حذف آنتی بادی های IgG از قبل تیمار شده است با سوبسترا انکوبه می شود. اگر آنتی بادی IgM برای مایکوپلاسما پنومونیه وجود داشته باشد، به سوبسترا متصل می شود. کونژوگه ضد انسان-IgM نشاندار شده با فلورسئین به چاهک های اسلاید اضافه می شود و لام انکوبه می شود. اگر آنتی بادی وجود داشته باشد، می توان آن را به عنوان یک واکنش فلورسنت مثبت، روشن و سبز سیبی مشاهده کرد که لام روی میکروسکوپ فلورسانس خوانده می شود.

نام روش انجام مولکولی آزمایش مایکوپلاسما:

مایکوپلاسما PCR

شرح روش

سواب گلو، سواب نازوفارنکس، خلط، مایع لاواژ برونکوآلوئولار، مایع پریکارد/پلور/قفسه سینه، و نمونه‌های مایع مغزی نخاعی بر اساس نوع نمونه پردازش می‌شوند. اسید نوکلئیک استخراج می شود. یک توالی هدف خاص از مایکوپلاسما توسط پرایمرها و پروب های هیبریداسیون انتقال انرژی تشدید فلورسانس (FRET) مورد هدف قرار می گیرد. LightCycler توسعه توالی های اسید نوکلئیک هدف را پس از مرحله آنلینگ در طی چرخه واکنش زنجیره ای پلیمراز تقویت و نظارت می کند. تشخیص هدف M پنومونیه از طریق تجزیه و تحلیل منحنی ذوب با استفاده از نرم افزار LightCycler انجام می شود.

آمادگی قبل از انجام آزمایش مایکوپلاسما:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

چه چیزی در آزمایش مایکوپلاسما مورد بررسی قرار می گیرد؟

مایکوپلاسماها کوچکترین میکروب های آزاد شناخته شده هستند. آنها ممکن است به عنوان بخشی از فلور طبیعی موجود در گلو، دستگاه تنفسی فوقانی و دستگاه ادراری تناسلی وجود داشته باشند. مایکوپلاسماها از بسیاری جهات بر خلاف انواع دیگر باکتری ها هستند و کشت و شناسایی آنها دشوار است. آزمایش مایکوپلاسما برای تعیین اینکه آیا فردی در حال حاضر عفونت مایکوپلاسما داشته یا اخیراً داشته است استفاده می شود.

آزمایش مایکوپلاسما شامل گروهی از آزمایش‌ها می‌شود که یا آنتی‌بادی‌های خون تولید شده در پاسخ به عفونت مایکوپلاسما را اندازه‌گیری می‌کنند یا میکروب را مستقیماً از طریق کشت یا با شناسایی ماده ژنتیکی آن (DNA) در یک نمونه بدن شناسایی می‌کنند. اغلب برای تشخیص مایکوپلاسما پنومونیه (M. pneumoniae)، عامل ایجاد کننده عفونت های تنفسی که اغلب به عنوان “پنومونی غیر معمول” شناخته می شود، استفاده می شود.

مایکوپلاسما پنومونیه یکی از علل شایع عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی است که هر سال حدود 2 میلیون مورد در ایالات متحده گزارش می شود. این بیماری مسئول 15 تا 20 درصد موارد ذات الریه اکتسابی از جامعه است که به صورت موارد منفرد و به صورت اپیدمی های دوره ای ظاهر می شود، به ویژه در کودکان در سن مدرسه و در جمعیت های نظامی یا سایر مکان هایی که افراد در محله های نزدیک زندگی می کنند. عفونت در هر زمانی از سال ممکن است رخ دهد، اما شیوع آن در اواخر تابستان و اوایل پاییز بیشتر است.

بیشتر موارد عفونت M. pneumoniae خفیف و خود محدود شونده است و باعث علائم غیر اختصاصی مانند برونشیت، آبریزش بینی و سرفه غیرمولد می شود که ممکن است برای چند هفته ادامه داشته باشد. علائم ممکن است شدیدتر شوند و باعث تب، گلودرد، سردرد و درد عضلانی شوند، زمانی که عفونت به دستگاه تنفسی تحتانی گسترش می‌یابد و باعث ” پنومونی راه رفتن” می‌شود، یا به ندرت به سایر قسمت‌های بدن سرایت می‌کند.

این امر به ویژه در نوزادان بسیار کم سن و سال، در کسانی که دارای بیماری های زمینه ای مانند آسم هستند، یا افرادی که سیستم ایمنی بدنشان به خطر افتاده است، مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS صادق است. بسته به اینکه چه قسمت‌هایی از بدن آلوده می‌شود، عوارض ممکن است از مننژیت تا مشکل تنفس، التهاب قلبی و آریتمی، بثورات پوستی، ضایعات یا گره‌ها، آرتریت، کم خونی یا سندرم گیلن باره متغیر باشد.

ممکن است گاهی اوقات آزمایش برای شناسایی گونه های دیگر مایکوپلاسما انجام شود. عفونت‌های مایکوپلاسما هومینیس، مایکوپلاسما ژنیتالیوم و اوره‌آپلاسما اوره‌آلیتیکوم کمتر از مواردی است که با M. pneumoniae مشاهده می‌شود.

در بزرگسالان، این ارگانیسم‌ها عمدتاً از راه جنسی منتقل می‌شوند و باعث اورتریت غیرگنوکوکی (NGU) و مقداری التهاب پروستات (پروستاتیت) در مردان می‌شوند و گاهی اوقات با ترشحات واژن و بیماری التهابی لگن (PID) در زنان همراه است. M. hominis و U. urealyticum می توانند در هنگام تولد از مادر به نوزاد منتقل شوند، زمانی که نوزاد از کانال زایمانی آلوده عبور می کند. به ندرت، آنها می توانند باعث عفونت های سیستمیک در نوزادان و در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، شوند.

سوالات متداول

چگونه از آزمایش مایکوپلاسما استفاده می شود؟

آزمایش مایکوپلاسما در درجه اول برای کمک به تعیین اینکه آیا مایکوپلاسما پنومونیه علت عفونت دستگاه تنفسی است یا خیر استفاده می شود. همچنین ممکن است برای کمک به تشخیص عفونت سیستمیک که تصور می شود به دلیل مایکوپلاسما باشد استفاده شود.

آزمایش خون برای آنتی بادی مایکوپلاسما پنومونیه

دو نوع آنتی بادی تولید شده در پاسخ به عفونت مایکوپلاسما پنومونیه ممکن است در خون اندازه گیری شود، IgM و IgG.

آنتی بادی های IgM اولین آنتی بادی هایی هستند که در پاسخ به عفونت توسط بدن تولید می شوند. سطح IgM برای مدت کوتاهی افزایش می یابد و سپس کاهش می یابد و اغلب برای چندین ماه در خون قابل تشخیص باقی می ماند.

تولید آنتی بادی IgG به دنبال تولید IgM است که در طول زمان افزایش می یابد و سپس تثبیت می شود. هنگامی که فردی دچار عفونت مایکوپلاسما شده باشد، معمولاً مقدار قابل اندازه‌گیری آنتی‌بادی IgG مایکوپلاسما را تا پایان عمر در خون خود خواهد داشت.

به منظور تشخیص عفونت فعال مایکوپلاسما پنومونیه، یک پزشک ممکن است هر دو آزمایش آنتی بادی IgM و IgG را به عنوان نمونه حاد درخواست کند و سپس دو تا چهار هفته بعد یک آزمایش IgG دیگر مایکوپلاسما پنومونیه را به عنوان نمونه نقاهت جمع آوری کند. این ترکیبی از آزمایش‌ها به این دلیل درخواست می‌شود که تغییر در مقدار IgG قابل ارزیابی باشد و به این دلیل که برخی از افراد، به‌ویژه نوزادان و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، ممکن است مقادیر مورد انتظار IgG یا IgM را تولید نکنند.

تشخیص مستقیم

تشخیص مایکوپلاسما پنومونیه شامل یافتن میکروب در ترشحات تنفسی، خون، مایع یا نمونه بافت است. این کار را می توان با کشت مایکوپلاسما در یک محیط حمایتی یا با شناسایی ماده ژنتیکی آن (DNA) انجام داد.

کشت مایکوپلاسما روش سنتی تشخیص است، اما می تواند چالش برانگیز باشد و همیشه موفقیت آمیز نیست. کشت مایکوپلاسما دشوارتر از کشت باکتری های معمولی مانند استافیلوکوک یا استرپتوکوک است. مایکوپلاسما فاقد دیواره‌های سلولی است و در محیط‌های کشت معمولی باکتری به خوبی رشد نمی‌کند. آنها فاقد دیواره سلولی هستند و نمی توان با رنگ آمیزی گرم مانند اکثر باکتری ها تجسم کرد. رشد مایکوپلاسما شامل جوجه کشی نمونه بیمار در یک محیط غذایی خاص برای ترویج رشد این میکروب ها است که رشد آهسته دارند.

کشت منفی مایکوپلاسما پنومونیه باید به مدت 3 تا 4 هفته انجام شود تا تأیید شود که مایکوپلاسما وجود ندارد، در مقایسه با 2 تا 4 روز برای اکثر باکتری ها. آزمایش آنتی بادی، یا گاهی اوقات آزمایش DNA، معمولاً علاوه بر یا به جای کشت مایکوپلاسما پنومونیه به دلیل این دوره نهفتگی طولانی قبل از انتشار نتایج، درخواست می شود.

آزمایش DNA سریع و حساس است، اما به طور معمول در بسیاری از آزمایشگاه‌های میکروبیولوژی ارائه نمی‌شود، زیرا منبع تجاری برای این آزمایش وجود کمبود است. اکنون پانل های سندرمی موجود است که امکان تشخیص پاتوژن های تنفسی متعدد از جمله M. pneumoniae را فراهم می کند و توانایی آزمایشگاه ها را برای آزمایش این میکروب افزایش می دهد.

با این حال، تشخیص DNA مایکوپلاسما عفونت فعلی را تایید نمی کند. وجود DNA مایکوپلاسما ممکن است نشان دهنده این باشد DNA مایکوپلاسما ممکن است پس از برطرف شدن علائم عفونت قابل تشخیص باشد و ارگانیسم ها دیگر زنده نباشند.

گاهی اوقات ممکن است آزمایش DNA M. pneumoniae همراه با سایر آزمایش‌ها مانند آزمایش کلامیدیا پنومونیه، Bordetella pertussis و گونه‌های Legionella برای کمک به تمایز بین این ارگانیسم‌ها به عنوان عامل عفونت تنفسی تجویز شود.

گاهی اوقات، آزمایش ممکن است برای تعیین اینکه آیا مایکوپلاسما هومینیس، مایکوپلاسما ژنیتالیوم یا اوره‌آپلاسما اوره‌آلیتیکوم علت عفونت دستگاه تناسلی یا ادراری است، استفاده شود. نمونه‌های تناسلی M. hominis و U. urealyticum معمولاً با استفاده از روش کشت آزمایش می‌شوند که چند روز طول می‌کشد تا میکروب‌ها بازیابی شوند، اما M. genitalium که رشد آن 1 تا 2 ماه طول می‌کشد، ممکن است با آزمایش DNA با اطمینان بیشتری شناسایی شود.

انتخاب آزمایش‌ها و نمونه‌های بدن جمع‌آوری‌شده به سن فرد مورد آزمایش، وضعیت سلامت عمومی و علائم او، و یافته‌های بالینی پزشک و مشکوک به درگیری عضو بستگی دارد. یک فرد مشکوک به عفونت مایکوپلاسما ممکن است بر اساس یافته های بالینی و مطالعات تصویربرداری با یا بدون آزمایش آزمایشگاهی درمان شود.

چه زمانی آزمایش مایکوپلاسما درخواست می شود؟

آزمایش مایکوپلاسما پنومونیه ممکن است زمانی درخواست شود که فردی علائم تنفسی شدید داشته باشد که به دلیل عفونت باکتریایی معمولی مانند پنوموکوکی نیست. برخی از این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سرفه غیرمولد که ممکن است برای چند هفته ادامه داشته باشد
• تب
• گلو درد
• سردرد و درد عضلانی

آزمایش ممکن است زمانی انجام شود که عفونت به دستگاه تنفسی تحتانی گسترش یابد و باعث «پنومونی راه رفتن» شود و/یا به سایر قسمت‌های بدن سرایت کند و عوارضی مانند راش، آرتریت، آنسفالیت، التهاب عضله قلب یا پوشش داخلی ایجاد کند. قلب یا کم خونی همولیتیک را احاطه می کند و زمانی که فرد به درمان های استاندارد پاسخ نمی دهد. همچنین ممکن است برای کمک به ردیابی و کنترل گسترش عفونت‌های M.pneumoniae در طول شیوع درخواست شود.

آزمایش سایر گونه‌های مایکوپلاسما ممکن است علاوه بر آزمایش M. pneumoniae، زمانی که نوزادان بسیار جوان و آنهایی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، دارای عفونت‌های ریوی و/یا سیستمیک یا عوارضی هستند که می‌تواند ناشی از عفونت مایکوپلاسما باشد، انجام شود.

به طور کلی، آزمایش IgM و IgG زمانی انجام می‌شود که پزشک مشکوک باشد که فردی دارای عفونت فعال M. pneumoniae است و آزمایش IgG دیگری ممکن است 2 تا 4 هفته بعد برای ثبت افزایش سطح آنتی‌بادی در پاسخ به عفونت انجام شود. کشت M. pneumoniae و آزمایش DNA نیز ممکن است در صورت مشکوک شدن به عفونت فعال درخواست شود.

آزمایش نمونه های تناسلی اغلب انجام نمی شود زیرا مایکوپلاسما اغلب بخشی از فلور طبیعی دستگاه تناسلی است. با این حال، گاهی اوقات ممکن است زمانی که یک مرد فعال جنسی دارای التهاب مجرای ادرار است که به دلیل سوزاک یا کلامیدیا (اورتریت غیر گنوکوکی، NGU) نیست یا زمانی که زن مشکوک به داشتن عفونت مایکوپلاسمای تناسلی، پس از منفی شدن آزمایش های سوزاک و کلامیدیا باشد، کشت برای M. hominis و U. urealyticum درخواست شود.

نتیجه آزمایش مایکوپلاسما چه چیزی را نشان می دهد؟

آزمایش آنتی بادی

غلظت قابل توجه IgM مایکوپلاسما پنومونیه و/یا افزایش چهار برابری سطح IgG بین نمونه اولیه و نمونه در حال نقاهت نشان دهنده عفونت فعال یا اخیر M. Pneumoniae است. افزایش IgG، بدون IgM، با عفونت مجدد نیز قابل مشاهده است.

اگر هیچ یک از IgM یا IgG در غلظت های قابل تشخیص وجود نداشته باشند، به این معنی است که فردی که مورد آزمایش قرار می گیرد یا عفونت فعال ندارد، یا عفونت مایکوپلاسما (اخیر یا در گذشته) نداشته است، یا اینکه سیستم ایمنی فرد آنتی بادی در پاسخ به میکروب تولید نکرده است.

تشخیص مستقیم

تشخیص یکی از مایکوپلاسماها یا U. urealyticum در نمونه کشت شده ممکن است نشان دهنده این باشد که فرد مورد آزمایش عفونت مایکوپلاسما دارد، به ویژه اگر نمونه از یک محل بدن است که به طور معمول استریل است، مانند مایع مفصلی یا خون. با این حال، اگر نمونه از دستگاه تنفسی یا دستگاه تناسلی باشد، کشت مثبت ممکن است به این معنی باشد که مایکوپلاسما به عنوان بخشی از فلور طبیعی آنها وجود دارد. به عنوان مثال، U. urealyticum در دستگاه تناسلی حدود 60٪ از زنان سالم و M. hominis در حدود 20٪ وجود دارد.

اگر مایکوپلاسما در یک کشت شناسایی نشد، ممکن است به این معنی باشد که فرد توسط آن میکروب آلوده نشده است یا اینکه ارگانیسم به اندازه کافی برای شناسایی در نمونه آزمایش شده وجود نداشته است.

با آزمایش DNA برای مایکوپلاسما پنومونیه، اگر مایکوپلاسما در نمونه وجود داشته باشد، ممکن است فرد مبتلا به M.pneumoniae باشد یا ممکن است توسط ارگانیسم کلونیزه شود. اگر تشخیص داده نشود، ممکن است فرد مبتلا به عفونت M. pneumoniae نباشد یا تعداد میکروب بسیار کم باشد که قابل تشخیص نباشد.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

عفونت های مایکوپلاسما اغلب علائمی شبیه عفونت های ویروسی ایجاد می کنند. بر خلاف ویروس ها، آنها به آنتی بیوتیک های خاصی که این نوع میکروب را درمان می کنند پاسخ می دهند و طول مدت علائم را کاهش می دهند. ابتلا به عفونت مایکوپلاسما باعث ایجاد ایمنی نمی شود. یک فرد می تواند دوباره آلوده شود.

مایکوپلاسما را نمی توان در زیر میکروسکوپ روی یک رنگ آمیزی گرم مشاهده کرد، آزمایشی که اغلب برای کمک به شناسایی باکتری ها استفاده می شود.

گاهی اوقات ممکن است یک آزمایش قدیمی به نام آگلوتینین سرد برای کمک به تشخیص عفونت M.pneumoniae درخواست شود. این بر اساس این مفهوم است که در طول یک عفونت فعال مایکوپلاسما، یک آنتی بادی در خون تولید می شود که باعث می شود گلبول های قرمز در هنگام سرد شدن به هم جمع شوند. این آزمایش برای مایکوپلاسما اختصاصی نیست، اما بیش از نیمی از مبتلایان به عفونت M.pneumoniae مقادیر قابل توجهی آگلوتینین سرد خواهند داشت.

آیا می توان از عفونت های مایکوپلاسما جلوگیری کرد؟

مایکوپلاسما در محیط بسیار شایع است و همیشه نمی توان از عفونت جلوگیری کرد. موارد ناشی از شیوع مایکوپلاسما پنومونیه از طریق قطرات تنفسی منتقل می شود و ممکن است از طریق شستشوی خوب دست ها، پوشاندن بینی و دهان هنگام سرفه یا عطسه و اجتناب از تماس نزدیک با افراد بیمار اجتناب شود. مایکوپلاسماهایی که از طریق تماس جنسی منتقل می شوند می توانند مانند سایر بیماری های مقاربتی (STD) پیشگیری شوند. پیش بینی یا پیشگیری از انتقال از مادر به نوزاد دشوار است.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• Influenza Tests
• Respiratory Syncytial Virus (RSV) Testing
• Legionella Testing
• Cold Agglutinins
• Chlamydia Testing
• آزمایش پانل پاتوژن های تنفسی

در جای دیگر وب:

• Centers for Disease Control and Prevention: Mycoplasma pneumoniae Infection
• MedlinePlus Medical Encyclopedia: Mycoplasma pneumonia
• New York State Department of Health: Mycoplasma Infection Factsheet
• American Lung Association: Learn About Pneumonia
• KidsHealth.org: Pneumonia
• Cleveland Clinic: Nongonococcal Urethritis (NGU) in Men