آبله میمون | Monkeypox

آبله میمون یک بیماری است که توسط ویروس آبله میمون (Monkeypox virus) ایجاد می شود. آبله میمون یک بیماری مشترک بین انسان و دام است، به این معنی که آبله میمون می تواند از حیوانات به انسان سرایت کند. همچنین می تواند بین افراد پخش شود.

آبله میمون معمولا در کدام مناطق یافت می شود؟

آبله میمون معمولاً در مرکز و غرب آفریقا یافت می‌شود، جایی که جنگل‌های بارانی استوایی وجود دارد و حیواناتی که ممکن است حامل ویروس باشند معمولاً زندگی می‌کنند. افراد مبتلا به آبله میمون گهگاه در کشورهای دیگر خارج از مرکز و غرب آفریقا، پس از سفر از مناطقی که آبله میمون بومی است، شناسایی می شوند.

علائم آبله میمون چیست؟

علائم آبله میمون معمولاً شامل تب، سردرد شدید، دردهای عضلانی، کمردرد، انرژی کم، تورم غدد لنفاوی و بثورات یا ضایعات پوستی است. بثورات معمولاً در عرض یک تا سه روز پس از شروع تب شروع می شود. ضایعات می توانند صاف یا کمی برآمده باشند، با مایع شفاف یا زرد پر شوند و سپس پوسته شوند، خشک شوند و بریزند. تعداد ضایعات در یک فرد می تواند از چند تا چند هزار متغیر باشد. بثورات روی صورت، کف دست ها و کف پا متمرکز می شوند. آنها همچنین می توانند در دهان، اندام تناسلی و چشم یافت شوند.

علائم معمولا بین 2 تا 4 هفته طول می کشد و بدون درمان خود به خود از بین می رود. اگر فکر می کنید علائمی دارید که می تواند آبله میمون باشد، از پزشک خود مشاوره بگیرید. اگر با کسی که مشکوک به آبله میمونی است تماس نزدیک داشته اید، به آنها اطلاع دهید.

آیا امکان مرگ ومیربه واسطه آبله میمون وجود دارد؟

در بیشتر موارد، علائم آبله میمون در عرض چند هفته خود به خود از بین می رود، اما در برخی افراد می تواند منجر به عوارض پزشکی و حتی مرگ شود. نوزادان، کودکان و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه ای ممکن است در معرض خطر علائم جدی تر و مرگ ناشی از آبله میمون باشند.

عوارض ناشی از موارد شدید آبله میمون شامل عفونت های پوستی، ذات الریه، گیجی و عفونت های چشمی است که می تواند منجر به از دست دادن بینایی شود. حدود 3 تا 6 درصد از موارد گزارش شده منجر به مرگ در کشورهای بومی در چند مدت اخیر شده است، اغلب در کودکان یا افرادی که ممکن است شرایط سلامت نامناسبی داشته باشند.

آبله میمون چگونه از حیوانات به انسان سرایت می کند؟

Monkeypox می تواند به افراد در تماس فیزیکی با حیوان آلوده سرایت کند. میزبان حیوانات شامل جوندگان و پستانداران است. خطر ابتلا به آبله میمون از حیوانات را می توان با اجتناب از تماس محافظت نشده با حیوانات وحشی، به ویژه آنهایی که بیمار یا مرده هستند (از جمله گوشت و خون آنها) کاهش داد. در کشورهای بومی که حیوانات حامل آبله میمون هستند، هر غذای حاوی گوشت حیوانی یا قطعات آن باید قبل از خوردن کاملاً پخته شود.

آبله میمون چگونه از فردی به فرد دیگر سرایت می کند؟

افراد مبتلا به Monkeypox در حالی که علائم دارند، عفونی هستند (به طور معمول بین دو تا چهار هفته). آبله میمون از طریق تماس فیزیکی نزدیک با فردی که علائم دارد، منتقل می شود. به ویژه بثورات، مایعات بدن (مانند مایع، چرک یا خون ناشی از ضایعات پوستی) و دلمه ها عفونی هستند. لباس، ملافه، حوله یا اشیایی مانند ظروف غذاخوری که در اثر تماس با فرد آلوده به ویروس آلوده شده اند نیز می توانند دیگران را آلوده کنند.

زخم ها و ضایعات دهان نیز می توانند عفونی باشند، به این معنی که ویروس می تواند از طریق بزاق گسترش یابد. افرادی که از نزدیک با فرد عفونی در ارتباط هستند، از جمله کارکنان بهداشتی، اعضای خانواده و شرکای جنسی، در معرض خطر بیشتری برای عفونت هستند.

این ویروس همچنین می تواند از طریق مادر باردار،از طریق جفت به جنین یا از والدین آلوده به کودک منتقل شود.

مشخص نیست که آیا افرادی که علائمی ندارند می توانند بیماری را گسترش دهند یا خیر.

چه کسانی در خطر ابتلا به آبله میمون هستند؟

هر شخصی که با با حیوان آلوده یا فردی که دارای علائم آبله میمونی است در تماس فیزیکی نزدیک باشد، بیشتر در معرض خطر عفونت است. افرادی که در برابر آبله(smallpox) واکسینه شده اند، احتمالاً در برابر عفونت آبله میمون محافظت می شوند. افراد جوان‌تر در برابر آبله واکسینه نشده اند، زیرا پس از اینکه آبله اولین بیماری انسانی بود که در سال 1980 ریشه‌کن شد، واکسیناسیون آبله در سراسر جهان متوقف شد. حتی افرادی که علیه آبله واکسینه شده‌اند، با اینکه در برابر آبله ایمن می‌مانند،اما آنها نیز باید اقدامات احتیاطی برای محافظت از خود و دیگران انجام دهند.

نوزادان، کودکان و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه ای ممکن است در معرض خطر، علائم جدی تر و مرگ ناشی از Monkeypox باشند. کارکنان بهداشتی نیز به دلیل قرار گرفتن طولانی تر در معرض ویروس در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

چگونه می توانم از خودم و دیگران در برابر آبله میمون محافظت کنم؟

شما می توانید با محدود کردن تماس با افرادی که مشکوک به آبله میمون هستند یا بیماری آنها تایید است، خطر ابتلای خود را کاهش دهید.

اگر به دلیل اینکه کارمند بهداشت هستید یا با فرد مبتلا زندگی می کنید، نیاز به تماس فیزیکی با فردی که به آبله میمون مبتلا است، دارید، فرد مبتلا را تشویق کنید تا خود را ایزوله کند و در صورت امکان، هرگونه ضایعه پوستی را بپوشاند (مثلاً با پوشیدن لباس روی بثورات).

وقتی از نظر فیزیکی به آنها نزدیک هستید، آنها باید از ماسک طبی استفاده کنند، به خصوص اگر سرفه می کنند یا ضایعاتی در دهان خود دارند. شما هم باید ماسک بزنید تا حد امکان از تماس پوست با پوست خودداری کنید و در صورت تماس مستقیم با ضایعات از دستکش یکبار مصرف استفاده کنید. در صورتی که خود شخص نمی تواند این کار را انجام دهد، هنگام دست زدن به لباس یا ملافه از ماسک استفاده کنید.

مرتباً دستان خود را با آب و صابون یا ضدعفونی کننده های دست حاوی الکل تمیز کنید، مخصوصاً پس از تماس با فرد آلوده، لباس‌ها، ملحفه‌های تخت، حوله‌ها و سایر وسایل یا سطوحی که ممکن است بیمار با آنها تماس داشته است. بثورات یا ترشحات تنفسی، لباس ها، حوله ها و ملحفه ها و ظروف غذای فرد را با آب گرم و مواد شوینده بشویید. سطوح آلوده را تمیز و ضد عفونی کنید و زباله های آلوده (مانند پانسمان ها) را به طور مناسب امحا کنید.

آیا کودکان می توانند به آبله میمون مبتلا شوند؟

کودکان معمولاً بیشتر از نوجوانان و بزرگسالان مستعد ابتلا به علائم شدید هستند. این ویروس همچنین می تواند از طریق تولد یا تماس فیزیکی اولیه به جنین یا نوزاد تازه متولد شده منتقل شود.

اگر مشکوک به ابتلا به آبله میمون باشم، چه کاری باید انجام دهم؟

اگر فکر می‌کنید علائمی دارید یا در تماس نزدیک با فردی مبتلا به آبله میمون بوده‌اید، برای مشاوره، آزمایش و مراقبت‌های پزشکی با پزشک تماس بگیرید. در صورت امکان، خود را ایزوله کنید و از تماس نزدیک با دیگران خودداری کنید. دست ها را به طور مرتب تمیز کنید و برای محافظت از دیگران در برابر عفونت، اقدامات ذکر شده در بالا را انجام دهید. سریعا به نزدیکترین مرکز بهداشت محل زندگی خود اطلاع دهید.

آیا واکسنی برای آبله میمون وجود دارد؟

چندین واکسن برای پیشگیری از آبله وجود دارد که محافظت در برابر آبله میمون را نیز فراهم می کند. واکسن جدیدتری که برای آبله ساخته شده است (MVA-BN که با نام های Imvamune، Imvanex یا Jynneos نیز شناخته می شود) در سال 2019 برای استفاده در پیشگیری از آبله میمون تایید شد و هنوز به طور گسترده در دسترس نیست. WHO با سازنده برای بهبود دسترسی در حال تعامل است.

افرادی که در گذشته علیه آبله واکسینه شده اند نیز در برابر آبله میمون محافظت می شوند. واکسن های اصلی آبله دیگر در دسترس عموم نیستند و افراد زیر 40 تا 50 سال بعید به نظر می رسد واکسینه شده باشند، زیرا واکسیناسیون علیه آبله در سال 1980 پس از اینکه اولین بیماری ریشه کن شد به پایان رسید. برخی از پرسنل آزمایشگاه یا کارکنان بهداشت ممکن است با واکسن جدیدتر آبله واکسینه شده باشند.

آیا درمانی برای آبله میمون وجود دارد؟

علائم آبله میمون اغلب خود به خود و بدون نیاز به درمان برطرف می شوند. مراقبت از بثورات پوستی با پوشاندن با یک پانسمان مرطوب برای محافظت از ناحیه در صورت نیاز بسیار مهم است. از لمس هرگونه زخم در دهان یا چشم خودداری کنید. تا زمانی که از محصولات حاوی کورتیزون اجتناب شود، می توان از دهانشویه و قطره چشم استفاده کرد. واکسینیا ایمونوگلوبولین (VIG) ممکن است برای موارد شدید توصیه شود. یک داروی ضد ویروسی که برای درمان آبله ساخته شده بود (تکوویریمات، تجاری شده با نام TPOXX) نیز در ژانویه 2022 برای درمان آبله میمون تایید شد.

در حال حاضر در کجای دنیا خطر ابتلا به آبله میمون وجود دارد؟

از سال 1970، موارد انسانی آبله میمون در 11 کشور آفریقایی – بنین، کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو، گابن، ساحل عاج، لیبریا، نیجریه، جمهوری کنگو، سیرالئون و سودان جنوبی گزارش شده است.

موارد گهگاه در کشورهای غیر بومی رخ می دهد. اینها معمولاً در افرادی که به کشورهای بومی سفر کرده اند گزارش می شود. یکی از شیوع ها در اثر تماس با حیواناتی بود که توسط پستانداران کوچک وارداتی دیگر آلوده شده بودند.

در می 2022، موارد متعدد آبله میمون در چندین کشور غیر بومی شناسایی شد. این نمونه ای از الگوهای گذشته آبله میمون نبودند.

در مورد شیوع آبله میمون که در چندین کشور در ماه می 2022 شناسایی شد، چه می دانیم؟

چندین کشور که آبله میمون در آنجا  آندمیک نیست مواردی را در ماه مه 2022 گزارش کرده اند. از 19 مه 2022، موارد از بیش از 10 کشور در مناطق غیر بومی گزارش شده است. پرونده های تکمیلی در حال بررسی است. برای آخرین اطلاعات، لطفا اینجا را ببینید.

در حال حاضر (از می 2022) هیچ ارتباط واضحی بین موارد گزارش شده و سفر از کشورهای بومی و هیچ ارتباطی با حیوانات آلوده وجود ندارد.

قابل درک است که این شیوع برای بسیاری نگران کننده است. آنچه در حال حاضر مهم است این است که ما آگاهی در مورد آبله میمون را در میان افرادی که بیشتر در معرض خطر عفونت هستند افزایش دهیم و در مورد چگونگی محدود کردن شیوع بیشتر بین افراد توصیه هایی ارائه کنیم. همچنین مهم است که کارکنان بهداشت عمومی قادر به شناسایی و مراقبت از بیماران باشند.

ضروری است که هیچ کس به کسی که تحت تأثیر این رویداد است انگ نزند. سازمان جهانی بهداشت در حال تلاش برای حمایت از کشورهای عضو در زمینه نظارت، آمادگی و فعالیت های واکنش به شیوع بیماری آبله میمون در کشورهای آسیب دیده است.

مطالعات در کشورهای آسیب دیده برای تعیین منبع عفونت هر مورد شناسایی شده و اقداماتی برای ارائه مراقبت های پزشکی و محدود کردن گسترش بیشتر در حال انجام است.

آیا خطر تبدیل این بیماری به یک شیوع بزرگتر وجود دارد؟

آبله میمون معمولاً بسیار مسری در نظر گرفته نمی شود زیرا برای انتشار بین افراد نیاز به تماس فیزیکی نزدیک با فردی دارد که عفونی است (به عنوان مثال پوست به پوست). خطر برای عموم مردم کم است. سازمان جهانی بهداشت برای جلوگیری از شیوع بیشتر به این شیوع به عنوان یک اولویت بالا پاسخ می دهد و برای سال ها آبله میمون را یک پاتوژن اولویت دار می داند.

مواردی که در حال حاضر مشاهده می کنیم برای شیوع آبله میمون معمولی نیستند زیرا هیچ سفری از کشورهای بومی یا حیوانات صادر شده از کشورهای بومی گزارش نشده است. شناسایی نحوه انتشار ویروس و محافظت از افراد بیشتر از آلوده شدن، اولویت سازمان جهانی بهداشت است. افزایش آگاهی در مورد این وضعیت جدید به جلوگیری از انتقال بیشتر کمک می کند.

آیا آبله میمون یک عفونت مقاربتی است؟

آبله میمون می تواند از طریق تماس فیزیکی نزدیک از جمله تماس جنسی از فردی به فرد دیگر سرایت کند. در حال حاضر مشخص نیست که آیا آبله میمون می تواند از طریق راه های انتقال جنسی (مثلاً از طریق مایع منی یا واژینال) منتقل شود یا خیر، اما تماس مستقیم پوست به پوست با ضایعات در طول فعالیت های جنسی می تواند ویروس را گسترش دهد.

بثورات آبله میمون گاهی در اندام تناسلی و در دهان یافت می شود که احتمالاً در انتقال در طول تماس جنسی نقش دارد. بنابراین تماس دهان به پوست می تواند باعث انتقال در جایی که ضایعات پوستی یا دهانی وجود دارد، شود.

راش آبله میمون می تواند شبیه برخی از بیماری های مقاربتی از جمله تبخال و سیفلیس باشد. این ممکن است توضیح دهد که چرا چندین مورد در شیوع فعلی در میان مردانی که به دنبال مراقبت در کلینیک های سلامت جنسی هستند شناسایی شده است.

خطر ابتلا به آبله میمون به افرادی که از نظر جنسی فعال هستند یا مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند محدود نمی شود. هرکسی که تماس فیزیکی نزدیک با فرد عفونی داشته باشد در معرض خطر است. هرکسی که علائمی دارد که می تواند آبله میمون باشد، باید فوراً با یک کارمند بهداشت مشورت کند.

آیا مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند (همجنسگرا) بیشتر در معرض ابتلا به آبله میمون هستند؟

آبله میمون از طریق تماس فیزیکی نزدیک از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. خطر ابتلا به آبله میمون به افرادی که از نظر جنسی فعال هستند یا مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند محدود نمی شود. هرکسی که تماس فیزیکی نزدیک با فرد عفونی داشته باشد در معرض خطر است. هر کسی که علائمی دارد که می تواند آبله میمون باشد، باید فوراً از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشاوره بگیرد. این شامل افرادی می شود که با جوامعی که موارد گزارش شده در آنها ارتباط دارند.

چندین مورد که از کشورهای غیر بومی گزارش شده است در مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند شناسایی شده است. این موارد در کلینیک های سلامت جنسی شناسایی شدند. دلیل اینکه ما در حال حاضر گزارش های بیشتری از موارد ابتلا به آبله میمون در جوامع مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند می شنویم، ممکن است به دلیل رفتار سلامت جویانه مثبت در این جمعیت شناسی باشد.

بثورات آبله میمون می‌تواند شبیه برخی از بیماری‌های مقاربتی از جمله تبخال و سیفلیس باشد که ممکن است توضیح دهد که چرا این موارد در کلینیک‌های سلامت جنسی مشاهده می‌شوند. این احتمال وجود دارد که با داشتن اطلاعات بیشتر، مواردی را در جامعه وسیع‌تر شناسایی کنیم.

چرا این بیماری «آبله میمون» نامیده می شود؟

این بیماری آبله میمون نامیده می شود زیرا اولین بار در سال 1958 در مستعمرات میمون هایی که برای تحقیق نگهداری می شدند شناسایی شد. تنها بعداً در سال 1970 در انسان مشاهده شد.

در سایت World Health Organization (WHO) در مورد آبله میمون بیشتر بخوانید:

• Mpox یک بیماری ویروسی است که توسط ویروس آبله میمون، گونه ای از جنس Orthopoxvirus ایجاد می شود. دو کلاد مختلف وجود دارد: کلاد I و کلاد II
• علائم شایع mpox عبارتند از بثورات پوستی یا ضایعات مخاطی که می تواند 2 تا 4 هفته همراه با تب، سردرد، دردهای عضلانی، کمردرد، کم انرژی و تورم غدد لنفاوی باشد.
• Mpox می تواند از طریق تماس فیزیکی با فردی که عفونی است، با مواد آلوده یا با حیوانات آلوده به انسان منتقل شود.
• تایید آزمایشگاهی mpox با آزمایش مواد ضایعه پوستی توسط PCR انجام می شود.
• Mpox با مراقبت های حمایتی درمان می شود. واکسن ها و داروهایی که برای آبله ساخته شده و برای استفاده در برخی کشورها تایید شده اند، می توانند در برخی شرایط برای mpox استفاده شوند.
• در سال 2022-2023 شیوع جهانی mpox توسط سویه ای به نام clade IIb ایجاد شد.
• با پرهیز از تماس فیزیکی با فردی که مبتلا به mpox است می توان از MPOX جلوگیری کرد. واکسیناسیون می تواند به پیشگیری از عفونت برای افراد در معرض خطر کمک کند.

مطالب مرتبط در متااورگانون: