آزمایش متانفرین | متانفرین آزاد پلاسما | متانفرین ادرار

دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
19 آبان 1402
آخرین بروزرسانی
19 آبان 1402
آزمایش متانفرین | متانفرین آزاد پلاسما | متانفرین ادرار

متانفرین ها – متانفرین و نورمتانفرین – محصولات تجزیه (متابولیت ها) کاتکول آمین های اپی نفرین (آدرنالین) و نوراپی نفرین هستند. آزمایش متانفرین های آزاد پلاسما میزان متانفرین و نورمتانفرین را در خون اندازه گیری می کند.

اسامی دیگر:

  • Plasma Metanephrines
  • Fractionated Plasma Free Metanephrines (Metanephrine and Normetanephrine)
  • Plasma Free Metanephrines
  • Normetanephrine

چرا آزمایش متانفرین درخواست می شود؟

برای کمک به تشخیص یا رد تومور نادر غده آدرنال به نام فئوکروموسیتوم یا تومور نادری که در خارج از غدد فوق کلیوی به نام پاراگانگلیوما رخ می دهد. این تومورها (PPGL) هورمون های اضافی به نام کاتکول آمین ها را تولید می کنند که به متانفرین تجزیه می شوند.

چه زمانی آزمایش متانفرین بایستی انجام شود؟

  • هنگامی که پزشک شما مشکوک است که توموری دارید که کاتکول آمین ها را تولید می کند یا می خواهد این احتمال را رد کند.
  • هنگامی که شما (مخصوصاً اگر کمتر از 40 سال سن دارید) علائم و نشانه های ناگهانی (پاروکسیسم) مانند فشار خون بالا (به ویژه اگر به درمان استاندارد پاسخ نمی دهد)، سردردهای شدید، ضربان قلب سریع (تپش قلب)، عرق کردن، لرزش و گرگرفتگی دارید.
  • هنگامی که شما یک خطر ارثی (ژنتیکی) برای ایجاد PPGL دارید.
  • هنگامی که یک تومور درمان یا برداشته شده است، برای مانیتور عود.
  • گاهی اوقات، زمانی که یک تومور آدرنال به طور تصادفی شناسایی می شود، مانند آزمایش تصویربرداری برای یک بیماری دیگر

نمونه مورد نیاز برای آزمایش متانفرین:

  • ظرف/لوله: لوله با درب بنفش(حاوی ضد انعقاد EDTA) / طرف ادرار 24 ساعته
  • نوع نمونه: پلاسما / ادرار
  • حجم نمونه: 1 میلی لیتر / 10 میلی لیتر
ظروف مورد نیاز برای آزمایش متانفرین

ظروف مورد نیاز برای آزمایش متانفرین

شرایط-نگهداری-دمایی-نمونه-برای-آزمایش-متانفرینشرایط-قبول-یا-رد-نمونه-آزمایش-متانفریننگهدارنده-های-ادرار-24-ساعته-برای-آزمایش-متانفرین

نام روش انجام آزمایش متانفرین:

کروماتوگرافی مایع – طیف سنجی جرمی پشت سر هم (LC-MS/MS)

شرح روش متانفرین آزاد پلاسما:

متانفرین و نورمتانفرین با استفاده از استخراج فاز جامد از پلاسما استخراج می شوند. محلول غلیظ با استفاده از کروماتوگرافی مایع-طیف سنجی جرمی پشت سر هم تجزیه و تحلیل می شود و با استفاده از استانداردهای داخلی نشاندار شده با ایزوتوپ پایدار، d3- متانفرین و d3-normetanephrine کمی سازی می شود.

شرح روش متانفرین ادرار:

متانفرین های ادراری توسط کروماتوگرافی مایع فاز معکوس- طیف سنجی جرمی پشت سر هم (LC-MS/MS) تجزیه و تحلیل رقت ایزوتوپ پایدار تعیین می شوند. متانفرین های ادراری عمدتاً به شکل کونژوگه ظاهر می شوند. پس از اسیدی شدن و هیدرولیز نمونه های ادرار به مدت 20 دقیقه در حمام آب جوش، متانفرین و نورمتانفرین از نمونه ها با استفاده از کارتریج های استخراج استخراج می شوند. متانفرین و نورمتانفرین با استفاده از متانول 20 درصد (MeOH) از کارتریج شسته شده و با LC-MS/MS با استفاده از نظارت بر واکنش چندگانه در حالت مثبت آنالیز می شوند.

متانفرین دوتره (d3-metanephrine، 200ng) و نورمتانفرین دوتره شده (d3-normetanephrine، 500ng) قبل از هیدرولیز به عنوان استاندارد داخلی اضافه می شوند. از یون های زیر برای تجزیه و تحلیل استفاده می شود:

  • متانفرین، (180/148)
  • نورمتانفرین، (166/134)
  • d3-metanephrine, (183/151)
  • d3-normetanephrine، (169/137)

غلظت متانفرین و نورمتنفرین با استفاده از نسبت نواحی پیک به استانداردهای داخلی نشاندار شده با دوتریوم توسط LC-MS/MS تعیین می شود. یک منحنی کالیبراسیون، تولید شده از استانداردهای 20 درصدی MeOH، همراه با هر دسته از نمونه‌های بیمار گنجانده شده است.

LC-MS-MS

مکانیسم روش LC MS

آمادگی قبل از انجام آزمایش متانفرین:

  • این تست ها تحت تاثیر داروها، غذاها و استرس های خاص قرار می گیرند. پزشک خود را از داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید و هر دستورالعمل آماده سازی را که قبل از جمع آوری نمونه به شما داده شده است دنبال کنید.
  • عوامل مؤثر در استرس و اضطراب بیمار را شناسایی و به حداقل برسانید.
  • فعالیت بدنی و استرس عاطفی ممکن است نتایج آزمایش متانفرین را تغییر دهد.
  • ممکن است از بیماران خواسته شود که قبل از جمع آوری نمونه به مدت 15 تا 30 دقیقه دراز بکشند و استراحت کنند.
  • نمونه خون ممکن است در حالت خوابیده جمع آوری شود.
  • داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، لابتالول و سوتالول ممکن است سطوح متانفرین را افزایش دهند و نتایجی را ایجاد کنند که قابل تفسیر نیستند. اگر از نظر بالینی امکان پذیر باشد، بهتر است این داروها را حداقل یک هفته قبل از جمع آوری قطع کنید. برای مشاوره در مورد ارزیابی خطر حذف بیماران از این داروها و داروهای جایگزین، با یک متخصص غدد درون ریز یا فشار خون بالا مشورت کنید.

چه چیزی در آزمایش متانفرین مورد بررسی قرار می گیرد؟

متانفرین ها – متانفرین و نورمتنفرین – محصولات تجزیه (متابولیت ها) کاتکول آمین های اپی نفرین (آدرنالین) و نوراپی نفرین هستند. آزمایش متانفرین های آزاد پلاسما میزان متانفرین و نورمتانفرین را در خون اندازه گیری می کند.

کاتکولامین ها توسط غدد فوق کلیوی (به عنوان هورمون)، اندام های مثلثی کوچکی که در بالای هر کلیه قرار دارند و توسط سلول های سیستم عصبی سمپاتیک (به نام مواد انتقال دهنده عصبی یا انتقال دهنده های عصبی) تولید می شوند. کاتکول آمین های اولیه دوپامین، اپی نفرین (آدرنالین) و نوراپی نفرین هستند.

ساختار غدد فوق کلیوی

ساختار غدد فوق کلیوی

کاتکولامین ها در پاسخ به استرس فیزیکی یا احساسی آزاد می شوند. آنها به انتقال تکانه های عصبی در مغز، افزایش آزادسازی گلوکز و اسیدهای چرب برای انرژی، گشاد شدن مجاری کوچک هوا در ریه ها به نام برونشیول و گشاد شدن مردمک ها کمک می کنند. نوراپی نفرین همچنین عروق خونی را منقبض می کند که باعث افزایش فشار خون می شود و اپی نفرین ضربان قلب و میزان مصرف انرژی (متابولیسم) را در بدن افزایش می دهد.

کاتکول آمین ها پس از اتمام فعالیت خود به ترکیبات غیر فعال متابولیزه می شوند. اپی نفرین به متانفرین و اسید وانیل ماندلیک (VMA) تجزیه می شود و نوراپی نفرین به نورمتانفرین و VMA تبدیل می شود. هم هورمون ها و هم متابولیت های آنها از طریق ادرار از بدن دفع می شوند.

متابولیسم کاتکولامین ها

متابولیسم کاتکولامین ها

کاتکول آمین ها و فرآورده های تجزیه آنها به طور معمول در مقادیر کم نوسان در خون و ادرار یافت می شوند و فقط در طول و مدت کوتاهی پس از یک موقعیت استرس زا به میزان قابل توجهی افزایش می یابند.

با این حال، تومورهای نادر غدد فوق کلیوی به نام فئوکروموسیتوم و تومورهای نادری که در خارج از غدد فوق کلیوی به نام پاراگانگلیوما رخ می‌دهند، می‌توانند مقادیر زیادی از هورمون‌ها را تولید کنند و در نتیجه غلظت آن در خون و ادرار به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. (این سندروم ها اغلب با هم گروه بندی می شوند و به اختصار PPGL نامیده می شوند.) این می تواند باعث ایجاد دوره های مداوم یا دوره ای فشار خون بالا شود که ممکن است منجر به سردردهای شدید شود. علائم دیگر عبارتند از تپش قلب، تعریق، حالت تهوع، اضطراب و گزگز در دست و پا.

PPGL

سندرم های PPGL شرایطی هستند که ممکن است باعث ایجاد تومورهایی به نام پاراگانگلیوما یا فئوکروموسیتوم شوند. این سندرم ها در اثر تغییرات ژنی (جهش) ایجاد می شوند که می توانند در خانواده ها منتقل شوند

فئوکروموسیتوم یک تومور نادر، هر چند بالقوه کشنده، از سلول های کرومافین مدولای آدرنال است که دوره هایی از فشار خون بالا همراه با تپش قلب، سردردهای شدید و تعریق ایجاد می کند. بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوم نیز ممکن است بدون علامت باشند و با فشار خون بالا یا توده آدرنال به طور تصادفی کشف شده باشند.

فئوکروموسیتوم

فئوکروموسیتوم

فئوکروموسیتوم ها و سایر تومورهای مشتق شده از سلول های تاج عصبی (مانند پاراگانگلیوما و نوروبلاستوما) کاتکول آمین ها (اپی نفرین، نوراپی نفرین و دوپامین) ترشح می کنند. متانفرین و نورمتانفرین (که در مجموع به عنوان متانفرین شناخته می شوند) به ترتیب متابولیت های 3 متوکسی اپی نفرین و نوراپی نفرین هستند.

متانفرین ها متابولیت های پایداری هستند و مستقیماً با کاتکول آمین ها توسط فئوکروموسیتوم ها و سایر تومورهای تاج عصبی ترشح می شوند. این منجر به افزایش مداوم در سطوح متانفرین آزاد پلاسما می شود و آنها را نسبت به کاتکول آمین های پلاسما در شناسایی بیماران فئوکروموسیتوم حساس تر و اختصاصی تر می کند.

فئوکروموسیتوم و پاراگانگلیوما نادر هستند. اکثر آنها خوش خیم بوده و به خارج از محل اصلی خود گسترش نمی یابند. با این حال، اگر این تومورها درمان نشوند، ممکن است به رشد خود ادامه دهند و علائم بدتر شوند. با گذشت زمان، فشار خون بالا ناشی از هورمون های اضافی ممکن است باعث آسیب کلیوی، بیماری قلبی و افزایش خطر سکته مغزی یا حمله قلبی شود.

اگرچه نادر هستند، اما تشخیص این تومورها مهم است زیرا باعث ایجاد یک نوع بالقوه قابل درمان فشار خون می شوند. در بیشتر موارد، تومورها را می توان با جراحی برداشت و/یا درمان کرد تا مقدار کاتکول آمین تولید شده را از بین ببرند یا به میزان قابل توجهی کاهش دهند و علائم و عوارض مرتبط با آنها را از بین ببرند.

حساسیت بالای آزمایش متانفرین آزاد پلاسما، ارزش اخباری منفی بالایی را برای آزمایش فراهم می کند. به این معنی که اگر غلظت متانفرین آزاد در خون طبیعی باشد، احتمال اینکه بیمار مبتلا به فئوکروموسیتوم باشد بسیار کم است. مثبت کاذب اتفاق می افتد، هرچند به ندرت. برتری تشخیصی متانفرین های پلاسما نسبت به کاتکول آمین های پلاسما یا ادراری و VMA ادراری مشخص است. در حدود 80 درصد از بیماران مبتلا به فئوکروموسیتوم، میزان افزایش متانفرین های آزاد پلاسما آنقدر زیاد است که تومور را می توان با احتمال نزدیک به 100 درصد تأیید کرد. غلظت‌های متوسط ​​نورمتانفرین و متانفرین نامشخص در نظر گرفته می‌شوند.

هنگام تفسیر نتایج، موارد زیر ممکن است مفید باشد:

  • هر نمونه ای که در آن غلظت نورمتانفرین و متانفرین کمتر از محدوده مرجع باشد، باید طبیعی در نظر گرفته شود و احتمال وجود فئوکروموسیتوما بسیار بعید است.
  • هر نمونه ای که غلظت نورمتانفرین یا متانفرین از محدوده مرجع فراتر رود، باید افزایش یافته در نظر گرفته شود.
  • هر زمان که غلظت نورمتانفرین یا متانفرین از محدوده نامشخص فراتر رود، وجود فئوکروموسیتوم بسیار محتمل است و باید از طریق تکنیک های تصویربرداری شناسایی شود. سرکوب فئوکروموسیتوم و آزمایش تحریک آمیز ممکن است به شناسایی این تومور کمک کند.

عوامل مداخله گر در آزمایش متانفرین:

  • افزایش سطوح متانفرین ممکن است ناشی از کافئین یا الکل باشد.
  • ورزش شدید، استرس و گرسنگی ممکن است باعث افزایش سطح متانفرین شود.
  • داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطح متانفرین شوند عبارتند از داروهای حاوی اپی نفرین یا نوراپی نفرین، لوودوپا، لیتیوم و نیتروگلیسیرین.
  • استامینوفن می تواند با آزمایش HPLC متانفرین ها تداخل داشته باشد و باید 48 ساعت قبل از آزمایش از مصرف آن اجتناب شود.

اهمیت بالینی آزمایش متانفرین:

فئوکروموسیتوم: یک تومور عصبی غدد درون ریز در بصل النخاع غدد فوق کلیوی است (منشا سلول های کرومین) که مقادیر زیادی کاتکول آمین ترشح می کند که متعاقباً به متانفرین متابولیزه می شود.

محدوده مرجع آزمایش متانفرین:

:Plasma free Metanephrines

  • <0.50 nmol/L

:Plasma free Normetanephrines

  • <0.90 nmol/L

 METANEPHRINE ,24 Hour, Urine

Males:

  • 3-8 years: 29-92 mcg/24 hours
  • 9-12 years: 59-188 mcg/24 hours
  • 13-17 years: 69-221 mcg/24 hours
  • > or =18 years: 44-261 mcg/24 hours
  • Hypertensives: <400 mcg/24 hours

Females:

Normotensives

  • 3-8 years: 18-144 mcg/24 hours
  • 9-12 years: 43-122 mcg/24 hours
  • 13-17 years: 33-185 mcg/24 hours
  • > or =18 years: 30-180 mcg/24 hours
  • Hypertensives: <400 mcg/24 hours

NORMETANEPHRINE ,24 Hour, Urine

Males:

  • 3-8 years: 34-169 mcg/24 hours
  • 9-12 years: 84-422 mcg/24 hours
  • 13-17 years: 91-456 mcg/24 hours
  • 18-29 years: 103-390 mcg/24 hours
  • 30-39 years: 111-419 mcg/24 hours
  • 40-49 years: 119-451 mcg/24 hours
  • 50-59 years: 128-484 mcg/24 hours
  • 60-69 years: 138-521 mcg/24 hours
  • > or =70 years: 148-560 mcg/24 hours
  • Hypertensives: <900 mcg/24 hours

Females:

  • 3-8 years: 29-145 mcg/24 hours
  • 9-12 years: 55-277 mcg/24 hours
  • 13-17 years: 57-286 mcg/24 hours
  • 18-29 years: 103-390 mcg/24 hours
  • 30-39 years: 111-419 mcg/24 hours
  • 40-49 years: 119-451 mcg/24 hours
  • 50-59 years: 128-484 mcg/24 hours
  • 60-69 years: 138-521 mcg/24 hours
  • > or =70 years: 148-560 mcg/24 hours
  • Hypertensives: <900 mcg/24 hours

TOTAL METANEPHRINE

Males:

  • 3-8 years: 47-223 mcg/24 hours
  • 9-12 years: 201-528 mcg/24 hours
  • 13-17 years: 120-603 mcg/24 hours
  • 18-29 years: 190-583 mcg/24 hours
  • 30-39 years: 200-614 mcg/24 hours
  • 40-49 years: 211-646 mcg/24 hours
  • 50-59 years: 222-680 mcg/24 hours
  • 60-69 years: 233-716 mcg/24 hours
  • > or =70 years: 246-753 mcg/24 hours
  • Hypertensives: <1,300 mcg/24 hours

Females:

  • 3-8 years: 57-210 mcg/24 hours
  • 9-12 years: 107-394 mcg/24 hours
  • 13-17 years: 113-414 mcg/24 hours
  • 18-29 years: 142-510 mcg/24 hours
  • 30-39 years: 149-535 mcg/24 hours
  • 40-49 years: 156-561 mcg/24 hours
  • 50-59 years: 164-588 mcg/24 hours
  • 60-69 years: 171-616 mcg/24 hours
  • > or =70 years: 180-646 mcg/24 hours
  • Hypertensives: <1,300 mcg/24 hours

توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

سوالات متداول

چگونه از آزمایش متانفرین استفاده می شود؟

آزمایش متانفرین آزاد پلاسما برای کمک به تشخیص یا رد وجود یک تومور نادر به نام فئوکروموسیتوم یا پاراگانگلیوما (PPGL) که متانفرین اضافی را ترشح می کند، استفاده می شود. همچنین ممکن است زمانی که تومور درمان شده یا برداشته شده است برای مانیتور عود، از آزمایش استفاده شود.

انجمن غدد درون ریز، انجمن شیمی بالینی آمریکا، و انجمن اروپایی غدد درون ریز دستورالعمل های عمل بالینی را برای تشخیص و مدیریت فئوکروموسیتوم و پاراگانگلیوما منتشر کرده اند. دستورالعمل ها استفاده از آزمایش متانفرین های آزاد پلاسما یا متانفرین ادرار را برای ارزیابی یک فرد از نظر PPGL توصیه می کنند.

  • آزمایش خون ممکن است زمانی مفید باشد که شما فشار خون مداوم دارید یا در حال حاضر دچار یک انفجار ناگهانی فشار خون هستید. این به این دلیل است که هورمون ها مدت زیادی در خون باقی نمی مانند. آنها توسط بدن استفاده می شوند و به سرعت تجزیه می شوند (متابولیز می شوند) و/یا سپس از بین می روند.
  • آزمایش ادرار میزان کل متانفرین آزاد شده در ادرار را در 24 ساعت اندازه گیری می کند. از آنجایی که سطوح هورمون ممکن است در این دوره به طور قابل توجهی نوسان داشته باشد، آزمایش ادرار ممکن است تولید اضافی را که با آزمایش خون از دست رفته است، تشخیص دهد.

با این حال، پزشک شما ممکن است هر یک (یا بیش از یک) از این آزمایش ها را بسته به علائم و نشانه های شما، سابقه خانوادگی و/یا مشخصات ژنتیکی شما انتخاب کند.

چه زمانی آزمایش متانفرین درخواست می شود؟

آزمایش متانفرین های آزاد پلاسما در درجه اول زمانی درخواست می شود که پزشک شما مشکوک باشد که توموری دارید که کاتکول آمین ها را تولید می کند یا می خواهد احتمال آن را رد کند. ممکن است زمانی درخواست شود که شما (مخصوصاً اگر کمتر از 40 سال سن دارید) علائم و نشانه‌های ناگهانی ترکیدگی (پاراکسیسم) داشته باشید، مانند:

  • فشار خون بالا، به ویژه زمانی که فشار خون بالا دارید که به درمان پاسخ نمی دهد (افراد مبتلا به این تومورها اغلب به درمان های استاندارد مقاوم هستند)
  • سردردهای شدید
  • تعریق بیش از حد
  • گرگرفتگی
  • ضربان قلب سریع (تپش قلب)
  • لرزش

همچنین ممکن است زمانی که توموری که کاتکول آمین‌ها را آزاد می‌کند تحت درمان از نظر عود بررسی شود.

گاهی اوقات، زمانی که تومور آدرنال به طور تصادفی شناسایی می شود، مانند هنگام اسکنی که برای هدف دیگری انجام می شود، یا زمانی که خطر ارثی (ژنتیکی) یا سابقه خانوادگی فئوکروموسیتوم دارید، ممکن است این آزمایش درخواست شود.

نتیجه آزمایش متانفرین چه چیزی را نشان می دهد؟

سطوح طبیعی متانفرین و نورمتانفرین خون به این معنی است که بعید به نظر می رسد که شما توموری داشته باشید که کاتکول آمین ها را تولید می کند. آزمایش متانفرین های آزاد پلاسما بسیار حساس است و این تومورها نادر هستند، بنابراین بهترین آزمایش برای حذف PPGL است.

سطوح بالای متانفرین و نورمتانفرین در صورت داشتن علائم و نشانه ها نشان دهنده وجود تومور است. توصیه می شود بیمارانی که نتیجه مثبت دارند، با توجه به مقادیر تست ذکر شده و تظاهرات بالینی، پیگیری مناسب را دریافت کنند. اسکن های تصویربرداری مانند MRI باید برای تعیین محل تومور انجام شود.

اگر پس از درمان یکی از این تومورها سطح آن افزایش یابد، ممکن است نشانه ای باشد که درمان به طور کامل مؤثر نبوده یا تومور عود می کند و نیاز به پیگیری مناسب است.

آزمایش متانفرین بسیار حساس است و نتایج مثبت کاذب رخ می دهد. این تست تحت تاثیر استرس، مواد مخدر، سیگار کشیدن و غذاهای مختلف است. اگر شما فقط متانفرین نسبتاً بالایی دارید، ممکن است پزشک شما داروها، رژیم غذایی و سطح استرس شما را مجدداً ارزیابی کند تا به دنبال مواد یا شرایط مزاحم باشد. پس از برطرف شدن این موارد، ممکن است دوباره مورد آزمایش قرار بگیرید تا مشخص شود که آیا متانفرین هنوز بالاست یا خیر.

گاهی اوقات آزمایش متانفرین آزاد پلاسما همراه با آزمایش 24 ساعته متانفرین ادرار و/یا پس از آزمایش کاتکول آمین ها یا روش های تصویربرداری انجام می شود تا به تصمیم گیری در مورد وجود تومور ترشح کننده کاتکولامین کمک کند.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

در حالی که آزمایش متانفرین آزاد پلاسما می تواند به تشخیص وجود توموری که کاتکول آمین ها تولید می کند کمک کند، نمی تواند به پزشک محل تومور یا خوش خیم یا بدخیم بودن آن را بگوید (اگرچه بیشتر آنها خوش خیم هستند). ممکن است از مطالعات تصویربرداری برای تعیین محل تومور و آزمایش ژنتیکی برای تعیین بدخیمی بالقوه استفاده شود.

حدود 25 درصد از PPGL در شرایط یک سندرم ارثی همراه با تغییرات در ژن های خاص رخ می دهد. بنابراین این سندرم های ژنتیکی به عنوان حامل افزایش خطر تومور شناخته شده اند. به عنوان مثال می توان به بیماری فون هیپل-لینداو [VHL] و نئوپلازی غدد درون ریز متعدد نوع 2 [MEN2] اشاره کرد

آیا می توانم همزمان بیش از یک فئوکروموسیتوم داشته باشم؟

بله. معمولاً یک تومور آدرنال منفرد در یک یا غده دیگر ایجاد می شود، اما تومورهای متعددی می توانند ایجاد شوند. این احتمال در افرادی که سابقه خانوادگی قوی فئوکروموسیتوم دارند بیشتر است. شما ممکن است تومور در هر غده فوق کلیوی یا گاهی اوقات در مکان های دیگر داشته باشید.

آیا میزان متانفرین های آزاد پلاسما شناسایی شده با اندازه تومور ارتباط دارد؟

خیر، این بیشتر به ویژگی های تومور مربوط می شود. حتی یک تومور بسیار کوچک می تواند مقادیر زیادی کاتکول آمین تولید کند.

آیا رعایت محدودیت های غذایی ضروری است؟

سطح کاتکول آمین ها (و متابولیت های آنها) در خون تحت تأثیر رژیم غذایی است. برای دقت تست، باید از مواد مزاحم اجتناب شود. غذاهای مختلف، از جمله غذاهای حاوی کافئین مانند قهوه و نوشیدنی های انرژی زا، و شکلات، و همچنین سیگار کشیدن ممکن است در آزمایش اختلال ایجاد کنند و باید قبل از انجام آزمایش از مصرف آنها خودداری شود. پیروی از دستورالعمل های ارائه شده توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و محل جمع آوری نمونه بسیار مهم است.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

در جای دیگر وب:

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

 

2019 review performed by Ghaith Altawallbeh, PhD, Clinical Chemistry Fellow.

(August 10, 2018) Blake, MA. Pheochromocytoma Workup, Medscape. Available online at https://emedicine.medscape.com/article/124059-workup. Accessed on 07/05/19.

Lenders JWM and Eisenhofer G (2017). Update on modern management of pheochromocytoma and paraganglioma. Endocrinol Metab (Seoul) 32:152–161. Available online at https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5503859/. Accessed on 07/05/19.

Metanephrines, Fractioned, Free, Plasma. Mayo Medical Laboratories. Available online at https://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog.org/show/PMET. Accessed on 07/05/19.

(January 4, 2018) Pacak K, Tella SH. Pheochromocytoma and Paraganglioma. In: Feingold KR, Anawalt B, Boyce A, et al., editors. Endotext [Internet]. South Dartmouth (MA): MDText.com, Inc.; 2000-. Available online at https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK481899/. Accessed on 07/05/19.

Thomas, Clayton L., Editor (1997). Taber’s Cyclopedic Medical Dictionary. F.A. Davis Company, Philadelphia, PA [18th Edition].

Pagana, Kathleen D. & Pagana, Timothy J. (2001). Mosby’s Diagnostic and Laboratory Test Reference 5th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp (900-903).

(© 2004). Metanephrines, Plasma. ARUP’s Guide to Clinical Laboratory Testing [On-line information]. Available online at http://www.aruplab.com/guides/clt/tests/clt_a76b.jsp#2461156.

(© 2004). Metanephrines, Plasma. ARUP’s User’s Guide [On-line test information]. Available online at http://www.aruplab.com/guides/ug/tests/0050184.jsp.

Eisenhofer, G. et. al. (© 2003). Biochemical Diagnosis of Pheochromocytoma: How to Distinguish True- from False-Positive Test Results. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism Vol. 88, No. 6 2656-2666 [On-line journal]. Available online at http://jcem.endojournals.org/cgi/content/full/88/6/2656.

Yogish, C. (2003 October). The Laboratory Diagnosis of Adrenal Pheochromocytoma: The Mayo Clinic Experience. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism Vol. 88, No. 10 4533-4539 [On-line journal]. Available online at http://jcem.endojournals.org/cgi/content/full/88/10/4533.

(1999 June 16). Researchers Develop Better Means to Diagnose Adrenal Gland Tumors. NIH News Release [On-line press release]. Available online at http://www.nih.gov/news/pr/jun99/ninds-16.htm.

Sadovsky, R. (2003 September 15). Management of the Clinically Inapparent Adrenal Mass. American Family Physician, Tips from Other Journals [On-line journal]. Available online at http://www.aafp.org/afp/20030915/tips/9.html.

(2003 December 18). Pheochromocytoma (PDQ®): Treatment, Health Professional Version. National Cancer Institute [On-line information]. Available online at http://www.cancer.gov/cancertopics/pdq/treatment/pheochromocytoma/HealthProfessional.

Howard, S. (2002 August 29). heochromocytoma. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000340.htm.

(2002 September). Pheochromocytoma. NIH, Warren Grant Magnuson Clinical Center, Patient Information Publications [On-line information]. PDF available for download at http://www.cc.nih.gov/ccc/patient_education/pepubs/pheo.pdf.

Schwartz, G. and Sheps, S. (2004 May 6). Hypertension. Medscape from ACP Medicine 2004. © 2004 WebMD Inc. [On-line article]. Available online at http://www.medscape.com/viewarticle/474790.

(© 2004). Pheochromocytoma. The Merck Manual Second Home Edition [On-line information]. Available online at http://www.merck.com/mmhe/sec13/ch164/ch164f.html.

Wu, A. (2006). Tietz Clinical Guide to Laboratory Tests, Fourth Edition. Saunders Elsevier, St. Louis, Missouri. Pp 728-279.

(2008 June 18, Modified). Pheochromocytoma Treatment, Patient Version. National Cancer Institute [On-line information]. Available online at http://www.cancer.gov/cancertopics/pdq/treatment/pheochromocytoma/patient/allpages. Accessed on 7-28-08.

(2007 April 17, Updated). Pheochromocytoma. National Institute of Child Health and Human Development [On-line information]. Available online at http://www.nichd.nih.gov/health/topics/pheochromocytoma.cfm. Accessed on 7-27-08.

Nanda, R. (2006 September 11, Update). Pheochromocytoma. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000340.htm. Accessed on 7-28-08.

Sweeney, A. et. al. (2007 September 11, Updated). Pheochromocytoma. eMedicine [On-line information]. Available online at http://www.emedicine.com/med/TOPIC1816.HTM. Accessed on 7-28-08.

(© 2006-2008). Pheochromocytoma. ARUP Consult [On-line information]. Available online at http://www.arupconsult.com/Topics/OncologicDz/NeuroendocrineTumors/Pheochromocytoma.html. Accessed on 7-28-08.

Pagana, K. D. & Pagana, T. J. (© 2011). Mosby’s Diagnostic and Laboratory Test Reference 10th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp 673-675.

Vuguin, P. M. (Updated 2011 October 4). Pediatric Pheochromocytoma. Medscape Reference [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/988683-overview. Accessed December 2011.

(Reviewed 2011 January). Pheochromocytoma. American Urological Association AUA Foundation [On-line information]. Available online at http://www.urologyhealth.org/urology/index.cfm?article=14. Accessed December 2011.

Blake, M. and Sweeney, A. (Updated 2011 October 19). Pheochromocytoma. Medscape Reference [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/124059-overview. Accessed December 2011.

Frank, E. et. al. (Updated 2011 June). Pheochromocytoma. ARUP Consult [On-line information]. Available online at http://www.arupconsult.com/Topics/Pheochromocytoma.html?client_ID=LTD. Accessed December 2011.

Blake, M. and Sweeney, A. (2014 June 16, Updated). Pheochromocytoma. Medscape Drugs & Diseases [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/124059-overview. Accessed on 4/25/15.

Vuguin, P. (2013 June 27 Updated). Pediatric Pheochromocytoma. Medscape Drugs & Diseases [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/988683-overview. Accessed 04/25/15.

Baldwin, E. et. al. (2015 April, Updated). Pheochromocytoma. ARUP Consult [On-line information]. Available online at http://www.arupconsult.com/Topics/Pheochromocytoma.html?client_ID=LTD. Accessed 4/25/15.

(© 1995–2015). Metanephrines, Fractionated, Free, Plasma. Mayo Clinic Mayo Medical Laboratories [On-line information]. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Overview/81609. Accessed 04/25/15.

(2015 April 10, Updated). Unusual Cancers of Childhood Treatment (PDQ®). National Cancer Institute [On-line information]. Available online at http://www.cancer.gov/cancertopics/pdq/treatment/unusual-cancers-childhood/Patient/page7. Accessed 04/25/15.

Pagana, K. D., Pagana, T. J., and Pagana, T. N. (© 2015). Mosby’s Diagnostic & Laboratory Test Reference 12th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp 636-637.

National Cancer Institute: PDQ® Pheochromocytoma and Paraganglioma Treatment. Bethesda, MD: National Cancer Institute. Date last modified 04/30/2015. Available online at http://www.cancer.gov/types/pheochromocytoma/hp/pheochromocytoma-treatment-pdq. Accessed 07/21/2105.

Lenders, J.W.M. et al. Guidelines on Pheochromocytoma and Paraganglioma. J Clin Endocrinol Metab, June 2014, 99(6): 1915-42

Eisenhofer, G. and Peitzch, M. Laboratory Evaluation of Pheochromocytoma and Paraganglioma. Clinical Chemistry, 2014, 60(12) 1486–1499.

این مقاله برای شما مفید بود؟

ثبت دیدگاه

Go to Top