آزمایش جیوه | Hg | Mercury test

آزمایش جیوه برای تشخیص وجود مقدار بیش از حد جیوه در نمونه خون و/یا ادرار فرد استفاده می شود. جیوه فلزی عمدتاً هنگامی که به صورت بخار استنشاق می‌شود و از طریق ریه‌ها جذب می‌شود، اثرات سلامتی ایجاد می‌کند. علائم مواجهه طولانی مدت و/یا حاد عبارتند از: لرزش. تغییرات عاطفی (مانند نوسانات خلقی، تحریک پذیری، عصبی بودن، کمرویی بیش از حد) 

اسامی دیگر:

• Hg (chemical symbol)
• Mercury Urine and Blood

چرا آزمایش جیوه درخواست می شود؟

• برای تشخیص قرار گرفتن بیش از حد در معرض جیوه

چه زمانی آزمایش جیوه بایستی انجام شود؟

• هنگامی که علائم و نشانه های مسمومیت با جیوه را دارید یا در معرض جیوه قرار گرفته اید.
• برای پایش مواجهه شغلی با جیوه

نمونه مورد نیاز برای آزمایش جیوه:

• ظرف/لوله: لوله با درب آبی پررنگ(مخصوص جمع آوری عناصر)/ ظرف ادرار 24 ساعته
• نوع نمونه: خون کامل/ ادرار/ نمونه دیگری مانند مو، شیر مادر یا ناخن ممکن است مورد آزمایش قرار گیرد.
• حجم نمونه: 4 میلی لیتر خون/ 10 میلی لیتر ادرار

آمادگی قبل از انجام آزمایش جیوه:

غلظت های بالای گادولینیوم و ید به عنوان تداخل در اکثر آزمایش های فلزات شناخته شده است. اگر مواد حاجب حاوی گادولینیوم یا ید تجویز شده باشد، نمونه نباید به مدت 96 ساعت جمع آوری شود.

نام روش انجام آزمایش جیوه

طیف سنجی جرمی- پلاسما جفت القایی (ICP-MS)

شرح روش

جیوه (Hg) توسط طیف سنجی جرمی پلاسما جفت القایی (ICP-MS) در حالت تمایز انرژی جنبشی (KED) با استفاده از هلیوم به عنوان گاز غیر واکنشی برای برخورد با تداخلات چند اتمی مانند کلرید آرگون (ArCl) تجزیه و تحلیل می شود. استاندارد داخلی مورد استفاده لوتتیوم (Lu) و ایریدیوم (Ir) خلاصه شده است. کالیبراسیون ماتریس نمک استفاده می شود.

آمادگی قبل از انجام آزمایش جیوه:

غلظت های بالای گادولینیوم و ید به عنوان تداخل در اکثر آزمایش های فلزات شناخته شده است. اگر مواد حاجب حاوی گادولینیوم یا ید تجویز شده باشد، نمونه نباید به مدت 96 ساعت جمع آوری شود.

چه چیزی در آزمایش جیوه مورد بررسی قرار می گیرد؟

جیوه (Hg) در شکل عنصری خود نسبتاً غیر سمی است. اگر (0) Hg از نظر شیمیایی به گونه یونیزه و غیرآلی (2+) Hg تغییر یابد، سمی می شود. با تبدیل زیستی بیشتر به یک آلکیل جیوه، مانند متیل جیوه ([+]CH3Hg)، گونه‌ای از جیوه به دست می‌آید که برای بافت‌های غنی از لیپید مانند نورون‌ها بسیار انتخابی است و بسیار سمی است. ترتیب نسبی سمیت:

کمترین سمی – جیوه (0) < جیوه (2+) < (+) CH3Hg – بسیار سمی

جیوه را می توان از نظر شیمیایی از حالت عنصری به حالت یونیزه تبدیل کرد. در صنعت، این کار اغلب با قرار دادن (0) Hg در معرض عوامل اکسید کننده قوی مانند کلر انجام می شود.

جیوه را می توان به صورت شیمیایی از حالت عنصری به حالت یونیزه تبدیل کرد. در صنعت، این کار اغلب با قرار دادن Hg(0) در معرض عوامل اکسید کننده قوی مانند کلر انجام می شود.

Hg(0) می‌تواند توسط میکروارگانیسم‌هایی که هم در روده طبیعی انسان و هم در رسوبات کف دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها وجود دارند، به Hg(2+) و آلکیل جیوه تبدیل شود. هنگامی که Hg(0) وارد رسوب کف می شود، توسط باکتری ها، قارچ ها و میکروارگانیسم های کوچک جذب می شود. آنها بطور متابولیکی آن را به Hg(2+)، CH3Hg و C2H6Hg تبدیل می کنند. اگر این میکروارگانیسم ها توسط حیوانات دریایی و ماهی های بزرگتر مصرف شوند، جیوه به شکل نسبتاً سمی از زنجیره غذایی عبور می کند.

جیوه سمیت خود را به 3 روش بیان می کند:

• Hg(2+) به آسانی جذب می شود و با گروه های سولفیدریل پروتئین واکنش نشان می دهد و باعث تغییر در ساختار سوم پروتئین – یک تغییر استریو ایزومر – با از دست دادن فعالیت منحصر به فرد مرتبط با آن پروتئین می شود. از آنجایی که Hg(2+) در طی فرآیندهای پاکسازی منظم در کلیه متمرکز می شود، این اندام هدف بیشترین سمیت را تجربه می کند.
• با تغییر درجه سوم که قبلا ذکر شد، برخی از پروتئین ها ایمنی زا می شوند و باعث تکثیر لنفوسیت های T می شوند که ایمونوگلوبولین ها را برای اتصال آنتی ژن جدید تولید می کنند. بافت های کلاژن به ویژه به این حساس هستند.
• گونه های آلکیل جیوه، مانند (+)CH3Hg، چربی دوست هستند و مشتاقانه به بافت های غنی از چربی مانند نورون ها متصل می شوند. میلین به ویژه در معرض اختلال با این مکانیسم است.

بر خلاف جیوه عنصری و معدنی، ترکیبات جیوه آلی حاوی بخش‌های آلکیل، آریل و آلکوکسی آلکیل، آلاینده‌های محیطی هستند. این ترکیبات حاوی حداقل یک پیوند کووالانسی جیوه-کربن هستند. هر دو ترکیبات جیوه آلکوکسی آلکیل و آریل تحت تجزیه متابولیک و تبدیل زیستی برای تولید جیوه معدنی هستند که از نظر سم شناسی مانند ترکیبات معدنی جیوه که قبلا ذکر شد، عمل کرده و مسمومیت را نشان می دهد.

در مقابل، پیوندهای جیوه-کربن که در فرم های متیل و اتیل ایجاد می شوند بسیار پایدار هستند و سمیت بیشتری نسبت به فرم های آریل و آلکوکسی آلکیل ایجاد می کنند. اشکال آلکیل بیشتر در چربی محلول هستند، به آسانی از غشاهای بیولوژیکی عبور می کنند و در هنگام مصرف، جذب عموماً بیشتری در بدن نشان می دهند. اثر شیمیایی عمده آنها بر روی CNS است

از آنجایی که صفرا راه اصلی دفع است، متیل جیوه می‌تواند از طریق سیستم انتروهپاتیک به خون بازجذب شود و تا حدودی نیمه عمر طولانی‌تر آن را در نظر بگیرد. مکانیسم اصلی اثر مسمومیت با جیوه از طریق پیوند کووالانسی با گروه‌های سولفیدریل پروتئین است که باعث اختلال در عملکرد آنزیمی گسترده و غیراختصاصی، غیرفعال شدن و دناتوره شدن می‌شود.

جیوه آنزیم کاتکول آمین-O- متیل ترانسفراز را مهار می کند، آنزیم اصلی در متابولیسم کاتکول آمین ها، به ویژه اپی نفرین و نوراپی نفرین، و در نتیجه فشار خون، تاکی کاردی، و تعریق ایجاد می شود. بنابراین، مسمومیت با جیوه می تواند به عنوان یک فئوکروموسیتوم ظاهر شود، که باید با انجام تعیین کاتکول آمین ادرار 24 ساعته رد شود. در همان زمان، سطح جیوه خون باید تعیین شود (محدوده مرجع <10 میکروگرم در لیتر).

مواجهه مزمن با جیوه عنصری می تواند منجر به دو سندرم شود: آکرودینیا و ارثیسم.

آکرودینیا که بیماری صورتی، بیماری فیرسوئیفت و سندرم فیر نیز نامیده می‌شود، عمدتاً در کودکان رخ می‌دهد، اما می‌تواند در بزرگسالان نیز رخ دهد و مجموعه‌ای از علائم را شامل می‌شود که شامل پوسته پوسته شدن پوست، بثورات اریتماتوز کف دست و پا، تعریق،تاکی کاردی، خارش، تون عضلانی ضعیف و ضعف کمربند پروگزیمال لگنی و فشار خون بالا می‌شود.

ارتیسم مجموعه ای از علائم عصبی است که به طور برجسته شامل تغییرات شخصیتی از دست دادن حافظه، خواب آلودگی، گوشه گیری، افسردگی و تحریک پذیری است. لرزش با قصد حرکتی ظریف دست ها نیز رخ می دهد. جیوه غیر آلی می تواند باعث آسیب شدید لوله های کلیوی، به ویژه در لوله پروگزیمال شود.

مواجهه مزمن می تواند باعث گلومرولونفریت غشایی و سندرم نفروتیک شود. به طور کلی، مسمومیت حاد، با اشکال عنصری، معدنی یا ارگانیک، از سطح ادرار 24 ساعته قابل تشخیص است. سطح خون ممکن است پس از مواجهه حاد به سرعت افزایش یابد، اما به سرعت کاهش می یابد و ممکن است بار کل بدن را منعکس نکند. در مقابل، از آنجایی که ترکیبات جیوه آلی آلکیل با زنجیره کوتاه عمدتاً در صفرا دفع می شوند، سطح خون شاخص بهتری برای سطوح بافتی و قرار گرفتن در معرض حاد قابل توجه است.

عموم مردم گهگاه در مورد قرار گرفتن در معرض جیوه ناشی از آمالگام های دندانی نگران می شوند. دندانپزشکی ترمیمی تقریباً 90 سال است که از یک آمالگام جیوه-نقره به عنوان ماده پرکننده استفاده می کند. مقدار کمی جیوه (2-20 میکروگرم در روز) از یک آمالگام دندانی در هنگام دستکاری مکانیکی، مانند جویدن، آزاد می شود. عادت جویدن آدامس می تواند باعث آزاد شدن جیوه از آمالگام های دندانی بسیار بالاتر از حد معمول شود.

فلور باکتریایی طبیعی موجود در دهان کسری از آن را به Hg(2+) و (+)CH3Hg تبدیل می کند، که نشان داده شده است که در بافت های بدن قرار می گیرد. استاندارد ایمنی سازمان جهانی بهداشت برای قرار گرفتن روزانه در معرض جیوه 45 میکروگرم در روز است. بنابراین، اگر کسی منبع دیگری برای قرار گرفتن در معرض نداشته باشد، میزان جیوه آزاد شده از آمالگام‌های دندانی قابل توجه نیست.

بسیاری از غذاها حاوی جیوه هستند. به عنوان مثال، ماهی های تجاری که برای مصرف ایمن در نظر گرفته می شوند، حاوی کمتر از 0.3 میکروگرم در گرم جیوه هستند، اما برخی از ماهی های بازی حاوی بیش از 2.0 میکروگرم در گرم هستند و اگر به طور منظم مصرف شوند، بار قابل توجهی بر بدن وارد می کنند.

درمان معمولاً با پیگیری برون ده ادرار کنترل می شود. درمان ممکن است پس از دفع ادرار کمتر از 50 میکروگرم در روز خاتمه یابد.

جیوه عنصری است که می تواند به اشکال مختلف سمی باشد که در نمونه های مختلف آزمایش می شود:

جیوه فلزی یا عنصری مایعی است که اغلب در پرکردن دندان، برخی دماسنج ها و باتری ها استفاده می شود. نمونه‌های ادرار معمولاً برای تشخیص این شکل از جیوه آزمایش می‌شوند.

• نمک های غیر آلی جیوه که از واکنش ترکیبات غیر کربنی با جیوه تولید می شوند، معمولاً به شکل پودر یا کریستال هستند و گاهی اوقات در آماده سازی های موضعی مانند کرم های روشن کننده پوست یا ضد عفونی کننده استفاده می شوند. معمولاً از نمونه ادرار برای تشخیص این شکل از جیوه استفاده می شود.

• متیل جیوه و سایر ترکیبات آلی جیوه محصولات واکنش بین جیوه و ترکیبات آلی مبتنی بر کربن هستند. باکتری‌هایی با سطوح بالای متیل جیوه اغلب در ماهی‌های بزرگ، مسن‌تر و شکارچی مانند کوسه‌ها و شاه خال مخالی یافت می‌شوند. افرادی که این ماهی ها را می خورند ممکن است در معرض این شکل از جیوه باشند. خون در درجه اول برای شناسایی سطح بالایی از متیل جیوه استفاده می شود.

جیوه به مقدار کم در سراسر محیط یافت می شود. این ماده با تجزیه مواد معدنی در سنگ ها و خاک ها و به عنوان یک محصول جانبی از احتراق سوخت های فسیلی و سوزاندن زباله آزاد می شود. با هوایی که تنفس می کنیم، از طریق پوست جذب می شود و همراه با غذا خورده می شود. جیوه همچنین در برخی از پوشش های آینه، داروها و مواد شیمیایی کشاورزی استفاده می شود. لامپ های فلورسنت فشرده کم مصرف (CFL) حاوی مقادیر کمی جیوه هستند که برای ساخت تجهیزات الکتریکی، سیم و دستگاه های سوئیچینگ نیز استفاده می شود.

مقادیر اندکی که اکثریت قریب به اتفاق افراد در معرض آن قرار می گیرند، به طور کلی باعث نگرانی سلامتی نمی شوند. با این حال، افراد در صورت قرار گرفتن در معرض غلظت های خطرناک جیوه، مانند محل زباله های خطرناک، یا قرار گرفتن در معرض جیوه برای مدت طولانی، به خصوص اگر با فلزات سنگین کار می کنند، ممکن است دچار علائم یا عوارض مرتبط با جیوه شوند.

قرار گرفتن در معرض مقادیر بیش از حد جیوه می تواند سمی باشد. میزان جیوه جذب شده توسط یک فرد و اثرات آن بر سلامت فرد بستگی به نوع جیوه، غلظت آن و ماهیت قرار گرفتن در معرض آن دارد. طبق گزارش آژانس ثبت مواد سمی و بیماری ها (ATSDR)، جیوه فلزی بسیار کم (کمتر از 0.01٪) توسط بدن جذب می شود، حتی اگر بلعیده شود. با این حال، اگر همان جیوه به صورت بخار استنشاق شود، حدود 80 درصد به جریان خون جذب می شود.

حدود 95 درصد از متیل جیوه، که در ماهی و سایر غذاهای دریایی یافت می شود، توسط دستگاه گوارش جذب می شود. شایع ترین منبع قرار گرفتن انسان در معرض متیل جیوه، خوردن غذاهای دریایی آلوده است. ماهی‌هایی که از آب‌های آلوده به دست می‌آیند و ماهی‌های شکارچی بزرگی که ماهی‌های کوچک‌تری خورده‌اند ممکن است سطح متیل جیوه را به‌طور قابل‌توجهی افزایش دهند. مهم است که منبع ماهی مصرفی خود را بدانید و میزان مصرف ماهی های شکارچی بزرگ را محدود کنید.

هنگامی که جیوه جذب می شود، بدن ممکن است آن را در اندام های مختلف بدن از جمله کلیه ها و مغز رسوب کند. بدن به آرامی خود را از طریق ادرار و مدفوع از شر جیوه خلاص می کند، اما اگر مقدار بیش از حد آن جمع شود، می تواند برای همیشه به کلیه ها، سیستم عصبی و مغز آسیب برساند.

زنان باردار با سطوح بالای جیوه می‌توانند آن را به جنین خود منتقل کنند و بر رشد مغز، کلیه‌ها و اعصاب نوزاد تأثیر بگذارند. جیوه همچنین می تواند در طول شیردهی از طریق شیر مادر از مادر به نوزاد منتقل شود.

عوامل مداخله گر در آزمایش جیوه:

غلظت های بالای گادولینیوم و ید به عنوان تداخل در اکثر آزمایش های فلزات شناخته شده است.

مطلب پیشنهادی: تداخلات دارویی در آزمایش ها

محدوده مرجع آزمایش جیوه:

Mercury, 24 Hour, Urine

• > or =18 years: <2 mcg/24 hour
• Toxic concentration: >50 mcg/24 hour

غلظتی که در آن سمیت بیان می شود به طور گسترده ای بین بیماران متغیر است. 50 میکروگرم در 24 ساعت کمترین غلظتی است که معمولاً سمیت در آن آشکار است.

Mercury, Blood

• <10 ng/mL

مطلب پیشنهادی: مقادیر بحرانی در آزمایشگاه های تشخیص طبی

توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

سوالات متداول

چگونه از آزمایش جیوه استفاده می شود؟

آزمایش جیوه برای تشخیص وجود مقدار بیش از حد جیوه در نمونه خون و/یا ادرار فرد استفاده می شود. ممکن است پزشک برای تعیین اینکه آیا یک فرد در معرض سطح سمی جیوه (قرار گرفتن در معرض حاد) کوتاه مدت قرار گرفته است یا برای مدت طولانی در معرض قرار گرفته است (قرار گرفتن در معرض مزمن) توسط یک پزشک دستور داده شود. همچنین ممکن است از آزمایش جیوه برای نظارت بر افرادی که در محل کار در معرض جیوه هستند استفاده شود.

برای آزمایش اشکال مختلف جیوه، ممکن است بیش از یک نوع نمونه جمع آوری و آزمایش شود.

آزمایش جیوه خون در درجه اول برای تشخیص وجود متیل جیوه آزمایش می شود. اشکال دیگر جیوه (فلزی و معدنی) نیز در خون قابل تشخیص است، اما مقدار موجود تقریباً هر 3 روز به نصف کاهش می یابد زیرا جیوه به اندام هایی مانند مغز و کلیه ها حرکت می کند. بنابراین، آزمایش خون باید ظرف چند روز پس از مشکوک شدن در معرض انجام شود.

آزمایش جیوه ادرار برای آزمایش جیوه فلزی و اشکال غیر آلی جیوه استفاده می شود، اما نمی توان از آن برای تعیین قرار گرفتن در معرض متیل جیوه استفاده کرد.

آزمایش جیوه مو ممکن است برای تشخیص قرار گرفتن در معرض متیل جیوه که چندین ماه قبل رخ داده است مفید باشد، اما آزمایش مو نسبتاً پیچیده است و اغلب استفاده نمی شود.

نشان داده شده است که جیوه در ناخن‌ها، شیر مادر، مدفوع و تنفس وجود دارد.

سایر آزمایش‌های آزمایشگاهی عمومی ممکن است برای کمک به ارزیابی سلامت سیستم‌های اندام مختلف در فردی که در معرض سطوح سمی جیوه قرار گرفته یا تصور می‌شود در معرض آن قرار گرفته است، استفاده شود. برخی از نمونه ها عبارتند از پانل متابولیک جامع (CMP) و شمارش کامل خون (CBC).

چه زمانی آزمایش جیوه درخواست می شود؟

آزمایش جیوه ممکن است زمانی درخواست شود که فرد دارای علائم و نشانه هایی باشد که نشان دهنده قرار گرفتن بیش از حد در معرض جیوه است. علائم و نشانه های حاد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سوزش در دهان و ریه
• سرفه، مشکل در تنفس، سفتی قفسه سینه
• مشکل در ادرار کردن و کاهش خروجی ادرار
• حالت تهوع، استفراغ، اسهال، یا گرفتگی شکم
• افزایش ضربان قلب
• تب یا لرز
• سرگیجه
• سردرد

کسانی که به طور مزمن در معرض تماس هستند ممکن است علائم غیر اختصاصی داشته باشند که ریه ها، کلیه ها و سیستم عصبی را درگیر می کند. برخی از علائم مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکلات شنوایی، چشایی و بویایی
• تاری دید یا گاهی اوقات دید تونلی
• گزگز یا لرزش در بازوها یا پاها
• مشکل در راه رفتن
• تحریک پذیری
• از دست دادن حافظه

حتی در صورت عدم وجود علائم زمانی که مشخص است که یک فرد در معرض جیوه قرار گرفته است، ممکن است آزمایش جیوه انجام شود تا به ارزیابی میزان قرار گرفتن در معرض آن کمک کند.

آزمایش جیوه ممکن است به طور منظم برای پایش افرادی که در صنایعی که از جیوه استفاده می کنند، درخواست شود. ممکن است برای افرادی که با انواع مواد بالقوه خطرناک کار می کنند، همراه با آزمایش هایی برای تشخیص سرب و/یا سایر فلزات سنگین درخواست شود.

نتیجه آزمایش جیوه چه چیزی را نشان می دهد؟

سطح جیوه در خون و ادرار به طور معمول بسیار پایین است. نتیجه آزمایش جیوه ای که جیوه را شناسایی نمی کند یا سطح آن پایین است، نشان می‌دهد که احتمالاً فرد مورد آزمایش در معرض سطوح بیش از حد جیوه قرار نگرفته است، حداقل در بازه زمانی که آزمایش در حال اندازه‌گیری است.

افزایش سطح خون نشان دهنده مواجهه نسبتاً اخیر با جیوه است. به طور کلی، سطح خون بیشتر از 10 میکروگرم در لیتر نشان دهنده سطح غیرعادی قرار گرفتن در معرض برای افرادی است که به طور منظم با جیوه کار نمی کنند.

برخلاف سطوح جیوه در خون، یک نمونه ادرار 24 ساعته بیشتر از میانگین سابقه قبلی قرار گرفتن در معرض جیوه فلزی یا معدنی را نشان می دهد. سطوح طبیعی ادرار معمولاً برای افرادی که خطر مواجهه شغلی ندارند کمتر از 10 میکروگرم در لیتر است.

سطوح جیوه در خون یا ادرار نشان دهنده شکل یا مقدار جیوه ای نیست که فرد در معرض آن قرار گرفته است.

افزایش سطح جیوه در آزمایش جیوه مو ممکن است نشان‌دهنده قرار گرفتن در معرض افزایش سطوح متیل جیوه باشد، اما نمونه‌های مو به ندرت استفاده می‌شوند زیرا مسائل مربوط به استانداردسازی آزمایش، آلودگی نمونه و این واقعیت که مو در معرض بسیاری از متغیرهای پیش‌تحلیلی قرار می‌گیرد.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

در سال های اخیر اقداماتی برای کاهش و کنترل قرار گرفتن مردم در معرض جیوه انجام شده است. مقررات و توصیه های سخت گیرانه تر می تواند مقادیر مجاز در هوا، آب، خاک، غذا و در محل کار را کاهش دهد.

آیا خوردن ماهی برای زنان باردار و کودکان خردسال خوب است؟

سطوح بالای جیوه موجود در ماهی های خاص ممکن است به سیستم عصبی در حال رشد در نوزادان متولد نشده و کودکان خردسال آسیب برساند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) توصیه می کند که زنان باردار، زنانی که ممکن است باردار شوند، کودکان خردسال و مادران شیرده از خوردن ماهی هایی با سطح جیوه افزایش یافته مانند کوسه، اره ماهی، شاه خال مخالی و کاشی ماهی خودداری کنند. این گروه به این گروه ها توصیه می کند که از ماهی هایی استفاده کنند که معمولاً دارای سطوح پایین تری جیوه هستند مانند کنسرو ماهی تن، میگو یا سالمون.

Thimerosal چیست؟

Thimerosal یک ترکیب ارگانیک جیوه است که در مقادیر کم به عنوان نگهدارنده در برخی از واکسن ها استفاده شده است. اگرچه به طور کلی ایمن در نظر گرفته می شود، استفاده از تیمروسال اکنون به تدریج کنار گذاشته شده است. Thimerosal دیگر به عنوان نگهدارنده در هیچ واکسن دوران کودکی استفاده نمی شود، به جز واکسن آنفولانزا.

آیا پر کننده های دندان نقره ای رنگ، حاوی جیوه است؟

بله. آمالگام های دندانی (پر کردن دندان ها) از حدود 50 درصد جیوه فلزی تشکیل شده اند. برخی از مردم احساس می کنند که مقدار کمی بخار جیوه که هنگام جویدن فرد آزاد می شود ممکن است بر سلامت آنها تأثیر بگذارد، اما در سطح بین المللی، اکثر سازمان های بهداشتی بزرگ احساس می کنند که آمالگام ها در این زمان بی خطر هستند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تشخیص داده است که آمالگام‌های دندانی برای بزرگسالان و کودکان بالای 6 سال بی‌خطر هستند. چند کشور استفاده از آن‌ها را برای احتیاط محدود کرده‌اند.

چه نوع ماهی هایی دارای سطوح بالاتر جیوه هستند؟

ماهی های شکارچی، آنهایی که ماهی های دیگر را می خورند، دارای سطوح بالاتری از جیوه هستند. برخی از آنها عبارتند از کوسه، اره ماهی، کاشی ماهی و شاه ماهی خال مخالی. برخی از ماهی‌های با سطوح پایین‌تر جیوه عبارتند از میگو، ماهی تن سبک کنسرو شده، پولاک، سالمون و گربه‌ماهی.

برای کاهش قرار گرفتن در معرض جیوه چه کاری می توان انجام داد؟

علاوه بر اجتناب از مصرف ماهی‌هایی که حاوی سطوح بالاتر جیوه هستند، می‌توانید از خرید و استفاده از محصولات مصرفی حاوی جیوه مانند ترموستات‌ها و دماسنج‌ها و داروهای جایگزین حاوی جیوه خودداری کنید. باتری ها، اسباب بازی های جدید روشن کننده، دماسنج ها، ترموستات ها و سایر جیوه ها را دور بریزید.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• آزمایش سرب (Lead) 
• Complete Blood Count (CBC)
• آزمایش فلزات سنگین(Heavy Metal Testing)

در جای دیگر وب:

• Occupational Safety and Health Administration: Mercury, OSHA Standards
• EPA: Mercury in Your Environment
• Agency for Toxic Substances and Disease Registry: Mercury
• National Library of Medicine: Tox Town, Mercury
• March of Dimes: Mercury and Pregnancy
• American Pregnancy Association: Mercury Levels in Sushi
• Mayo Clinic: Pregnancy and Fish – What is safe to eat?
• EPA: Advisories and Technical Resources for Fish and Shellfish Consumption
• FDA: Advice About Eating Fish, What Pregnant Women & Parents Should Know