آزمایش ایمونوگلوبولین E

ایمونوگلوبولین E کمترین مقدار ایمونوگلوبولین سرم است و در محافظت از بیماری های انگلی و پاسخ های آلرژیک نقش اساسی دارد. از نظر پاتولوژیک، IgE از طریق فعال سازی ماست سل ها و بازوفیل ها و القای پاسخ های T helper2 واکنش های حساسیت نوع I را القا می کند.

اسامی دیگر:

• IgE (Immunoglobulin E)
• IgE, Total
• Total IgE (Immunoglobulin E)

چرا آزمایش ایمونوگلوبولین E درخواست می شود؟

ارزیابی بیماران مشکوک به بیماری های مرتبط با افزایش ایمونوگلوبولین E، از جمله بیماری های آلرژیک،نقص ایمنی اولیه،عفونت ها،بدخیمی ها یا سایر بیماری های التهابی

برای غربالگری بیماری آلرژیک

برای غربالگری عفونت انگلی

ارزیابی تشخیصی بیماران مشکوک به آسپرژیلوز برونکوپولمونری آلرژیک

شناسایی بیماران کاندید برای درمان با omalizumab (ضد IgE)

چه زمانی آزمایش ایمونوگلوبولین E بایستی انجام شود؟

هنگامی که علائم پوستی، ریه یا گوارشی به صورت دوره ای یا مداوم دارید که نشان دهنده حساسیت است.

هنگامی که پزشک مشکوک به عفونت انگلی است.

نمونه مورد نیاز  برا آزمایش ایمونوگلوبولین E:

ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد(ترجیحا همراه با ژل جداکننده)

نوع نمونه: سرم

حجم نمونه:  0/5 میلی لیتر

نام روش انجام آزمایش ایمونوگلوبولین E:

آنزیم ایمونواسی فلورسانس (FEIA)

شرح روش

آنتی ایمونوگلوبولین E که به صورت کووالانسی با ImmunoCAP جفت شده است، با IgE در یک نمونه سرم واکنش نشان می دهد. پس از شستشو، آنتی بادی های ضد IgE نشاندار شده با آنزیم برای تشکیل یک کمپلکس اضافه می شود. پس از انکوباسیون، آنتی IgE نشاندار شده با آنزیم غیر متصل شسته شده و کمپلکس متصل شده با یک عامل در حال توسعه انکوبه می شود. پس از توقف واکنش، فلورسانس مایع خروجی در چاه اندازه گیری می شود. فلورسانس مستقیماً با غلظت IgE در نمونه آزمایشی متناسب است.

آمادگی قبل از انجام آزمایش ایمونوگلوبولین E:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

چه چیزی در آزمایش ایمونوگلوبولین E مورد بررسی قرار می گیرد؟

ایمونوگلوبولین E یکی از 5 کلاس ایمونوگلوبولین است و با وجود زنجیره سنگین اپسیلون تعریف می شود. این ایمونوگلوبولین برای اولین بار در سال 1966 شناسایی شد. IgE به عنوان یک مونومر وجود دارد و در غلظت های بسیار کم، تقریباً 300 برابر کمتر از IgG، در گردش است. نقش فیزیولوژیکی IgE دفاع در برابر انگل‌ها، به‌ویژه کرم‌ها و واکنش های آلرژیک است.

عملکرد IgE از سایر ایمونوگلوبولین ها متمایز است زیرا باعث فعال شدن ماست سل ها و ائوزینوفیل ها از طریق گیرنده سطح سلولی Fc epsilon RI می شود. Fc epsilon RI یک گیرنده با میل ترکیبی بالا مخصوص IgE است که با تراکم بالا روی ماست سل ها و ائوزینوفیل ها وجود دارد.

به دلیل این برهمکنش با میل ترکیبی بالا، تقریباً تمام IgE تولید شده توسط سلول های B به ماست سل ها یا ائوزینوفیل ها متصل می شود که غلظت کم موجود در گردش خون را توضیح می دهد. اتصال متقاطع IgE متصل به Fc epsilon RI منجر به فعال شدن سلولی می شود که منجر به آزادسازی فوری اجزای شیمیایی از پیش ساخته شده (هیستامین و تریپتاز) و تولید واسطه های لیپیدی (پروستاگلاندین ها و لکوترین ها) و سیتوکین ها (اینترلوکین 4 و اینترلوکین 5) می شود.

ایمونوگلوبولین ها پروتئین هایی هستند که نقش کلیدی در سیستم ایمنی بدن دارند. آنها توسط سلولهای ایمنی خاصی به نام سلولهای پلاسما تولید می شوند. ایمونوگلوبولین ها در پاسخ به باکتری ها، ویروس ها و سایر میکروارگانیسم ها و همچنین موادی که به عنوان “غیر خود” شناخته می شوند یا آنتی ژن های مضر برای سیستم ایمنی بدن ایجاد می کنند، تولید می شوند.

ایمونوگلوبولین E با واکنش های آلرژیک، از جمله آسم و تا حدی با ایمنی در برابر انگل ها همراه است. در آلرژی، بدن بیش از حد به یک یا چند ماده در محیط به نام آلرژن واکنش نشان می دهد. هنگامی که فرد در معرض یک ماده حساسیت زا(آلرژن) مانند گرده گیاهان، بادام زمینی، تخم مرغ، توت فرنگی، زهر زنبور عسل و صدها ماده بالقوه دیگر قرار بگیرد، ممکن است آلرژی ایجاد شود.

هنگامی که بدن برای اولین بار در معرض یک ماده حساسیت زا(آلرژن) قرار می گیرد، که حساسیت نیز نامیده می شود، فرد آلرژیک ایمونوگلوبولین E تولید می کند، که برای آن ماده حساسیت زا اختصاصی است. IgE به گلبول های سفید(ائوزینوفیل و ماست سل) خون متصل می شود. در مواجهه بعدی بدن با سرعت بسیار بیشتری واکنش نشان می دهد و در نتیجه مواد شیمیایی از جمله هیستامین آزاد می شود. در افراد آلرژیک/آسم، این می تواند باعث انقباض برونش ها در ریه ها شود. این مواد همچنین مسئول آبریزش بینی، خارش چشم، خارش پوست و واکنش های آلرژیک شدید شود که در افراد مبتلا به آلرژی ایجاد می شود.

هر بار که یک فرد آلرژیک پس از قرار گرفتن در معرض یک آلرژن (ها) خاص قرار می گیرد ، IgE به سرعت بیشتری تولید می شود و به سطوحی می رسد که باعث واکنش آلرژیک می شود. شدت واکنش و علائم مربوط به هر قسمت می تواند از قرمزی و خارش موضعی پوست، ناراحتی تنفسی، استفراغ و اسهال و در برخی موارد تا آنافیلاکسی تهدید کننده زندگی متغیر باشد. شدت از فردی به فرد دیگر متفاوت است، می تواند از قسمت به قسمت دیگر متفاوت باشد و ممکن است با گذشت زمان بدتر شود.

آزمایش کل IgE مقدار کلی ایمونوگلوبولین E در خون را اندازه گیری می کند، نه مقدار واکنش به یک نوع خاص از ماده حساسیت زا. این آزمایش ممکن است اطلاعات ارائه شده توسط آزمایش های آلرژی را که IgE اختصاصی آلرژن را تشخیص می دهد، تکمیل کند.

برای بیمارانی که تشخیص قطعی بیماری آلرژیک دارند، اندازه‌گیری IgE کل برای شناسایی کاندیدهای درمان با omalizumab (ضد IgE) و برای تعیین دوز مناسب ضروری است. علاوه بر مشخصات دموگرافیک و تظاهرات بالینی خاص بیمار، کاندیدهای omalizumab باید غلظت IgE کلی بین 30 تا 700 KU/L داشته باشند.

عوامل مداخله گر در آزمایش ایمونوگلوبولین E:

داروهایی که ممکن است ایمونوگلوبولین ها را افزایش دهند:کاربامازپین،کلرپرومازین،دکستران،استروژن ها،ترکیبات طلا،متیل پردنیزولون،داروهای ضد بارداری خوراکی،پنی سیلامین،فنی توئین،اسید والپروئیک.

واکسیناسیون در 6 ماه گذشته می تواند ایمونوگلوبولین ها را افزایش دهد.

مطلب پیشنهادی: تداخلات دارویی در آزمایش ها

اهمیت بالینی:

افزایش سطح سرمی:

• آسم
• درماتیت
• اگزما
• آلرژی غذایی و دارویی
• تب یونجه
• میلوم IgE
• پمفیگوئید
• پری آرتریت ندوزا
• رینیت
• سینوزیت
• سندرم Wiskott-Aldrich

کاهش سطح سرمی:

• کارسینوم پیشرفته
• آگاماگلوبولینمی
• ایدز
• آتاکسی – تلانژکتازی
• کمبود IgE
• میلوم غیر IgE

محدوده مرجع ایمونوگلوبولین E:

مطلب پیشنهادی: مقادیر بحرانی در آزمایشگاه های تشخیص طبی

توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

سوالات متداول

چگونه از آزمایش ایمونوگلوبولین E استفاده می شود؟

آزمایش ایمونوگلوبولین E کل ممکن است برای کمک به غربالگری و تشخیص بیماری های آلرژیک مورد استفاده قرار گیرد. این آزمایش مقدار کلی ایمونوگلوبولین E را در خون اندازه گیری می کند. ممکن است قبل یا همراه با آزمایش های IgE اختصاصی آلرژن درخواست شود.

IgE را می تواند در عفونت های انگلی(به خصوص در واکنش به کرم ها) افزایش یابد، بنابراین گاهی اوقات در صورت مشکوک بودن به عفونت انگلی از آزمایش IgE کل استفاده می شود.

چه زمانی آزمایش ایمونوگلوبولین E درخواست می شود؟

هنگامی که فرد دارای علائم دوره ای یا مداوم است که ممکن است به دلیل واکنش آلرژیک باشد، به ویژه هنگامی که آلرژن بالقوه ناشناخته باشد، ممکن است آزمایش ایمونوگلوبولین E کامل انجام شود. علائم ممکن است شامل علائمی باشد که نشان دهنده درگیری پوستی، تنفسی و/یا گوارشی است، مانند:

• خارش دوره ای یا مداوم
• خارش چشم
• اگزما
• تهوع، استفراغ، اسهال مداوم
• عطسه، سرفه، احتقان
• مشکل در تنفس
• علائم آسم: خس خس سینه، تنگی نفس، سرفه، سفتی در قفسه سینه

گاهی اوقات هنگامی که فرد دچار اسهال مداوم است که ممکن است به دلیل عفونت انگلی باشد، ممکن است ایمونوگلوبولین E به عنوان آزمایش غربالگری درخواست شود. علاوه بر این، ممکن است شمارش کامل خون (CBC) با شمارش افتراقی گلبول های سفید تعیین شود که آیا تعداد ائوزینوفیل ها افزایش یافته است یا خیر.

نتایج آزمایش ایمونوگلوبولین E چه چیزی را نشان می دهد؟

افزایش سطح کل ایمونوگلوبولین E نشان می دهد که به احتمال زیاد فرد به یک یا چند آلرژین حساسیت دارد. سطح ایمونوگلوبولین E اختصاصی آلرژن پس از قرار گرفتن در معرض آن ماده افزایش می یابد و سپس با گذشت زمان کاهش می یابد، بنابراین سطح IgE کل را تحت تأثیر قرار می دهد.

اگر فردی به یک ماده فصلی مانند گرده گل حساسیت دارد، انتظار می رود که ایمونوگلوبولین E اختصاصی و ایمونوگلوبولین E کل در طول زمانی که آن آلرژن وجود دارد افزایش یابد. اگر فردی دارای یک یا چند حساسیت غذایی باشد، افزایش سطح کل ایمونوگلوبولین E نشان دهنده قرار گرفتن در معرض این غذاها است. اگر کسی به چیزی که دائماً در اطراف آن است حساسیت داشته باشد، مانند کپک در خانه یا شوره گربه، ممکن است سطح IgE کل به طور مداوم افزایش یابد.

افزایش سطح ایمونوگلوبولین E کل نشان می دهد که احتمالاً یک فرآیند آلرژیک وجود دارد، اما نشان نمی دهد که فرد به چه چیزی حساسیت دارد. به طور کلی، هرچه تعداد مواردی که فرد به آنها حساسیت دارد بیشتر باشد، سطح ایمونوگلوبولین E کل ممکن است بیشتر باشد. افزایش ایمونوگلوبولین E همچنین می تواند وجود عفونت انگلی را نشان دهد اما نمی تواند برای تعیین نوع عفونت استفاده شود.

گاهی اوقات فردی دارای شرایطی است که بر سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد و مقدار طبیعی ایمونوگلوبولین تولید نمی کند. در این مورد، یک فرد ممکن است آلرژی داشته باشد که در نتیجه آزمایش IgE کل نشان داده نمی شود.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

به منظور تشخیص آلرژن های خاص، پزشک باید آزمایش هایی را برای تشخیص ایمونوگلوبولین E اختصاصی آلرژن درخواست کند. به همین دلیل، پزشکان ممکن است با آزمایش IgE کل، غربالگری کرده و سپس پانل های آزمایش IgE مخصوص مواد را اجرا کنند. این پانل ها ممکن است شامل طیف وسیعی از آلرژن های معمولی یا انواع مشابه آلرژن ها، مانند علف های مختلف، گرده گل، کپک، شوره حیوانات خانگی و/یا غذاها باشد.

علائم یک فرد در طول یک دوره آلرژیک لزوماً با سطح IgE کل آن فرد ارتباط ندارد.

به ندرت، آزمایش IgE ممکن است برای تشخیص بیماری ارثی بسیار نادر به نام سندرم هایپریمونوگلوبولین E (سندرم کار) درخواست شود. افراد مبتلا به این بیماری اغلب به طور قابل توجهی بالاتر از حد طبیعی IgE هستند و ممکن است دچار اگزما، عفونت های سینوسی و ریه های مکرر، نقایص استخوانی و عفونت های شدید پوستی شوند. افزایش غلظت IgE به میزان زیاد ممکن است نشان دهد که فردی این بیماری را به ارث برده است. آزمایش های اضافی را می توان برای تشخیص جهش در ژن STAT3 که با این اختلال همراه است انجام داد.

به ندرت ، آزمایش IgE برای کمک به تشخیص و پایش میلوم متعدد که IgE مونوکلونال تولید می کند، استفاده می شود.

آیا می توان برای کاهش سطح ایمونوگلوبولین E کاری انجام داد؟

بجز محدود کردن قرار گرفتن در معرض مواردی که به آنها حساسیت دارید، خیر. غلظت کل IgE تحت تأثیر تغییر سبک زندگی نیست و کاهش آن بر تعداد یا نوع حساسیت های شما تأثیر نمی گذارد.

آزمایش پوستی برای تشخیص نوع آلرژن چقدر موثر است؟

به پوست داخلی ساعد یا پشت، با یک سوزن آلرژن های مختلف تزریق می شود و در صورت مثبت شدن، تورم و قرمزی ایجاد می شود. این بسیار اختصاصی است اما این آزمایش باید توسط یک متخصص آموزش دیده تفسیر شود.

مطالب مرتبط در این سایت:

• Allergy Blood Testing

در جای دیگر وب: