آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) | Human Papilloma Virus

پاپیلوما ویروس انسانی (HPV)، گروه وسیعی از ویروس ها هستند که باعث ایجاد زگیل در نقاط مختلف بدن می شوند و می توانند از طریق تماس جنسی منتقل شوند. آنها به عنوان شایع ترین عفونت منتقله از راه جنسی (STI) در جهان شناخته می شوند.

اسامی دیگر:

• HPV DNA Testing
• High-Risk HPV Testing
• HPV Genotypes 16 and 18 Testing
• Genital Human Papilloma Virus

چرا آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) درخواست می شود؟

غربالگری عفونت با انواع پرخطر پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) تناسلی که با سرطان دهانه رحم مرتبط است.

چه زمانی آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) بایستی انجام شود؟

در بیشتر موارد، آزمایش ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) فقط بر اساس علائم کلینیکال درخواست نمی شود، زیرا معمولاً هیچ علامت قابل توجهی از عفونت HPV وجود ندارد. در واقع، بسیاری از افرادی که این ویروس را دارند ممکن است حتی ندانند که آلوده شده اند.

آزمایش HPV معمولاً به عنوان یک آزمایش غربالگری روتین برای زنان در صورت داشتن سایر عوامل خطر سرطان دهانه رحم توصیه می شود. همچنین اگر فردی نتیجه غیرطبیعی پاپ اسمیر داشته باشد یا یافته های مشکوک دیگری در طول معاینه زنان داشته باشد، ممکن است به عنوان یک آزمایش پیگیری توصیه شود.

برخی از افراد مبتلا به انواع خاصی از HPV ممکن است دچار زگیل تناسلی یا علائم دیگری مانند خارش، سوزش یا درد در ناحیه تناسلی شوند. در این موارد، پزشک ممکن است آزمایش HPV را برای تعیین ژنوتیپ خاص ایجاد کننده علائم و ارزیابی خطر کلی فرد برای ابتلا به سرطان دهانه رحم توصیه کند.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV):

• ظرف/لوله: ظرف پاپ اسمیر (جهت نمونه گیری واژینال) / سواپ استریل / ظرف حاوی فرمالین جهت نمونه بافتی
• نوع نمونه:نمونه لیکوئید (مایع) از مخاط واژینال / نمونه بافتی بیوپسی از پوست یا مخاط / ترشحات ناحیه تناسلی / ادرار
• حجم نمونه: 2 میلی لیتر

نمونه آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) چگونه جمع آوری می شود؟

آزمایش عفونت HPV معمولاً به عنوان بخشی از غربالگری دهانه رحم (آزمایشی که برای تشخیص سلول‌های غیرطبیعی یا شرایطی که ممکن است منجر به سرطان در دهانه رحم شود) انجام می‌شود. یک اسپکولوم در واژن قرار داده می شود تا با استفاده از یک برس کوچک، نمونه ای از سلول ها از دهانه رحم برداشته شود. اگر آزمایش سلول های غیرطبیعی را نشان دهد، این نمونه یا نمونه بعدی ممکن است برای آزمایش HPV استفاده شود. یک فرآیند غربالگری جایگزین ابتدا نمونه دهانه رحم را از نظر HPV آزمایش می کند و سپس سلول های غیرطبیعی را بررسی می کند.

گاهی اوقات در خانم ها از نمونه بیوپسی دهانه رحم استفاده می شود.

در آقایان بسته به جایگاهی که زائده های زگیل وجود دارند نوع نمونه گیری متفاوت است. اگر در نواحی پوستی باشد با یک جسم استریل تیز، لایه های انتهایی پوست را تراشیده و در محیط انتقالی می ریزیم. گاهی اوقات، پزشک ممکن است از یک سواب یا برس برای جمع‌آوری نمونه‌ای از سلول‌ها یا ترشحات مجرای ادرار استفاده کند. بیمار در روز انجام آزمایش نباید آلت تناسلی خود را بشوید و تا دو روز قبل از انجام آزمایش نیز نباید تماس جنسی داشته باشد.

مناطق نمونه برداری HPV در مردان:

• سطح آلت تناسلی (penile surface)
• حفره حشفی یا حفره پوستی نزدیک به سر آلت  (the glans / coronal sulcus=Preputial cavity)
• ختنه گاه (Glans)  و یا همان پوست ختنه گاه (prepuce)
• کیسه بیضه (Scrotum)
• ترشحات مجرا (Urethra)
•  مایع منی
• ادرار
• پوست دور مقعد
• کانال مقعد

نمونه گیری در عفونت با پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) بسیار مهم است، از آنجا که این ویروس یه صورت لوکال (یعنی در محل ثابت) عفونت ایجاد می کند، اگر در تعیین محل نمونه گیری یا بیوپسی دقت کافی به کار گرفته نشود موجب نتایج منفی کاذب می گردد.

روش های انجام آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV):

روش واکنش زنجیره ای پلیمراز در زمان واقعی (Real Time PCR)

آزمایش ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) با استفاده از فناوری واکنش زنجیره ای پلیمراز بلادرنگ (Real Time PCR) اسید نوکلئیک را از ناحیه L1 ژنوم HPV مورد هدف قرار داده و شناسایی می کند. تست HPV برای تشخیص کیفی آزمایشگاهی انواع تیپ پرخطر و کم خطر HPV که معمولاً با سرطان دهانه رحم مرتبط هستند استفاده می شود. این سنجش قادر است به طور خاص وجود یا عدم وجود ژنوتیپ های 16 و 18 HPV را ارزیابی کند و همزمان انواع پرخطر و کم خطر باقی مانده را شناسایی کند.

روش های هیبریداسیون (Hybridization methods):

روش های هیبریداسیون یکی دیگر از روش های آزمایشگاهی است که برای تشخیص ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) استفاده می شود. روش های هیبریداسیون بر اساس اصل هیبریداسیون اسید نوکلئیک است، جایی که یک پروب نشاندار برای تشخیص وجود توالی های اسید نوکلئیک مکمل در یک نمونه استفاده می شود. دو نوع اصلی روش هیبریداسیون برای تشخیص HPV وجود دارد: ساترن بلات و هیبریداسیون درجا. در اینجا شرح مفصلی از هر روش وجود دارد:

ساترن بلات (Southern Blot):

ساترن بلات یک تکنیک هیبریداسیون است که برای تشخیص DNA HPV در نمونه های بالینی استفاده می شود. این شامل انتقال قطعات DNA از ژل آگارز به غشای نیتروسلولزی توسط عمل مویرگی است. سپس غشاء با محلول دناتوره کننده انکوبه می شود که DNA دو رشته ای را به تک رشته ها جدا می کند. سپس یک پروب مخصوص HPV نشاندار شده به DNA تک رشته ای روی غشاء هیبرید می شود.

پروب هیبرید شده با استفاده از اتورادیوگرافی یا نورتابی شیمیایی تشخیص داده می شود. ساترن بلات یک تکنیک بسیار حساس است که می تواند DNA HPV با تعداد کپی پایین را تشخیص دهد، اما کار فشرده و زمان بر است.

هیبریداسیون درجا (In Situ Hybridization):

هیبریداسیون درجا یک تکنیک هیبریداسیون است که برای تشخیص DNA HPV در نمونه های بافتی استفاده می شود. این شامل هیبریداسیون یک پروب مخصوص HPV نشاندار شده با DNA HPV در محل (در نمونه بافت) است. نمونه بافت ثابت می شود و با یک محلول دناتوره کننده انکوبه می شود تا DNA تک رشته ای در معرض دید قرار گیرد. سپس پروب نشاندار شده با DNA در معرض در نمونه بافت هیبرید می شود.

پروب هیبرید شده با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی تشخیص داده می شود که امکان تجسم سیگنال هیبریداسیون را فراهم می کند. هیبریداسیون درجا یک تکنیک بسیار خاص است که امکان تشخیص DNA HPV در انواع سلول ها و مکان های بافتی خاص را فراهم می کند.

روش‌های ژنوتیپ تکنیک‌های آزمایشگاهی هستند که برای شناسایی و طبقه‌بندی انواع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) استفاده می‌شوند. روش‌های مختلفی برای تعیین ژنوتیپ HPV وجود دارد، اما متداول‌ترین روش‌ها، سنجش‌های مبتنی بر PCR هستند، مانند روش هیبریداسیون بلات معکوس (RLB) و تعیین توالی. در اینجا شرح مفصلی از هر روش وجود دارد:

سنجش هیبریداسیون بلات خط معکوس (RLB):

سنجش RLB یک روش مبتنی بر PCR است که برای تعیین ژنوتیپ HPV استفاده می شود. این شامل تکثیر DNA HPV با استفاده از پرایمر هایی است که ناحیه بسیار حفاظت شده ژنوم HPV را هدف قرار می دهد. سپس DNA تکثیر شده به یک نوار غشایی حاوی پروب های خاص برای انواع مختلف HPV هیبرید می شود. پروب‌ها با برچسب‌های مختلفی برچسب‌گذاری می‌شوند که امکان شناسایی انواع خاص HPV را فراهم می‌کند. سنجش RLB می تواند چندین نوع HPV را در یک واکنش تشخیص دهد و بسیار خاص و حساس است.

روش تعیین توالی (Sequencing):

تعیین توالی یکی دیگر از روش های مبتنی بر PCR است که برای تعیین ژنوتیپ HPV استفاده می شود. این شامل تکثیر DNA HPV با استفاده از پرایمرهای نوع خاص است که مناطق خاصی از ژنوم HPV را هدف قرار می دهد. سپس DNA تکثیر شده با استفاده از توالی یابی Sanger یا توالی یابی نسل بعدی (NGS) تعیین توالی می شود. سپس داده های توالی یابی با پایگاه داده مرجع توالی های HPV برای شناسایی نوع خاص HPV مقایسه می شود. توالی یابی یک تکنیک بسیار خاص است که امکان تشخیص انواع و گونه های جدید HPV را فراهم می کند.

سایر سنجش های مبتنی بر PCR:

سایر سنجش‌های مبتنی بر PCR مانند TaqMan PCR، Luminex و microarray نیز برای تعیین ژنوتیپ HPV استفاده می‌شوند. این سنجش ها شامل تکثیر DNA HPV با استفاده از پرایمرهای نوع خاص و تشخیص DNA تقویت شده با استفاده از پروب های فلورسنت یا میکروبیدها است. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار برای شناسایی انواع خاص HPV تجزیه و تحلیل می شوند.

آمادگی قبل از انجام آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV):

قبل از انجام آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) برای غربالگری سرطان دهانه رحم، برای بیماران مهم است که چندین احتیاط را در نظر داشته باشند:

• در دوران قاعدگی آزمایش HPV انجام ندهید
• دو روز قبل از آزمایش HPV از تامپون خودداری کنید
• دو روز قبل از آزمایش HPV از داروهای واژینال یا فوم های ضد بارداری استفاده نکنید
• ظرف دو روز پس از آزمایش HPV دوش نگیرید
• دو روز قبل از تست HPV از داشتن رابطه جنسی خودداری کنید

چه چیزی در آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) مورد بررسی قرار می گیرد؟

پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) یک ویروس تومور دئوکسی ریبونوکلئیک اسید (DNA) کوچک، بدون پوشش، دو رشته‌ای و دایره‌ای است که در دسته ویروس‌های پاپیلومای خانواده ویروس‌های Papovaviridae طبقه‌بندی می‌شود. بیش از 200 ژنوتایپ مجزای HPV شناسایی شده است که نواحی تناسلی، گلو و دهان مردان و زنان را آلوده می کند. تقریباً 50 ژنوتایپ از این ویروس غشاهای اپیتلیال دستگاه تناسلی زنان را آلوده می کند.

پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) ماده ژنتیکی خود را در ژنوم سلول های دهانه رحم قرار می دهد و اثرات آن را از طریق فعال شدن انکوژن ها و سرکوب پاسخ ایمنی سلول میزبان تقویت می کند. محصولات پروتئینی HPV از ترمیم DNA و مرگ برنامه ریزی شده سلولی جلوگیری می کند که می تواند منجر به بی ثباتی و رشد بی رویه سلولی شود. پتانسیل انکوژنیک HPV ی پرخطر عمدتاً توسط پروتئین های ویروسی E6 و E7 انجام می شود که به ترتیب پروتئین های سرکوبگر تومور انسانی p53 و Rb را مهار می کنند

پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) اپیتلیوم تناسلی را آلوده می کند و از طریق تماس پوست به پوست پخش می شود. برخی از گونه‌های HPV باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شوند، اما عفونت‌های HPV اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی‌کنند. در نتیجه، افراد آلوده اغلب از ناقل بودن خود آگاه نیستند و انتقال ناآگاهانه اتفاق می افتد.

سویه های HPV تناسلی بر اساس پتانسیل انکوژنیک و توانایی القای تومورهای مرتبط با ویروس به دو گروه (کم و پرخطر) تقسیم می شوند:

• سویه های کم خطر (6، 11، 42، 43، و 44) با زگیل تناسلی کندیلوماتا و تغییرات دهانه رحم با درجه پایین، مانند دیسپلازی خفیف همراه هستند. ضایعات ناشی از عفونت کم خطر HPV، احتمال رگرسیون بالا و پتانسیل کمی برای پیشرفت دارند و خطر سرطان زایی ندارند یا کم در نظر گرفته می شوند.
• سویه های پرخطر (16، 18، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58، 59، 66، و 68) با نئوپلازی داخل اپیتلیال همراه هستند و احتمال پیشرفت به ضایعات شدید و سرطان دهانه رحم بیشتر است.

توجه: تایپ های ذکر شده در بیماری های عنوان شده طی مطالعات انجام شده شناسایی شده اند. امکان دارد فرد به یک تایپ آلوده شود اما هرگز به بیماری مرتبط با آن مبتلا نشد.

یک رابطه واضح بین عفونت پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) و سرطان دهانه رحم ایجاد شده است. HPV تقریباً در تمام موارد بدخیمی دهانه رحم در سراسر جهان یافت می شود. از میان گونه‌های پرخطر پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) 16 و 18 سرطان‌زاترین و شایع‌ترین گونه‌ها هستند (بیش از 90 درصد سرطان‌های دهانه رحم به ویژه به تایپ های 16 و 18 مربوط می‌شوند). تایپ 16 سویه غالب در جهان است.

ضایعات داخل اپیتلیال دهانه رحم با درجه بالا معمولاً با تایپ 16 و 18 مرتبط هستند، با این حال این سویه ها نیز اغلب به عنوان عامل اتیولوژیک در ضایعات جزئی و دیسپلازی خفیف شناخته می شوند. دوره نهفتگی بین HPV اولیه و قرار گرفتن در معرض و توسعه سرطان دهانه رحم ممکن است ماه ها یا سال ها باشد. زنانی که نتایج تست پاپ طبیعی دارند و عفونت HPV ندارند، در معرض خطر بسیار پایین (0/2 درصد) برای ابتلا به سرطان دهانه رحم هستند.

تظاهرات بالینی عفونت HPV جلدی هم به نوع HPV و هم به وضعیت ایمنی میزبان بستگی دارد. در حالی که بسیاری از این عفونت‌ها بدون علامت هستند، برخی با زگیل‌های پوستی/وروکا، اغلب با ویژگی‌های خاص نوع HPV (مانند زگیل‌های کف پا با HPV-1، زگیل‌های قصابی روی دست با HPV-7) همراه هستند.

در بیماران مبتلا به اپیدرمودیسپلازی وروسی فرمیس، عفونت بتاپاپیلوماویروس (به ویژه تایپ های 5 و 8) می تواند منجر به کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی (SCC) شود. داده های نوظهوری وجود دارد مبنی بر اینکه ویروس های بتاپاپیلوم ممکن است با ایجاد SCC پوستی در سایر بیماران نیز مرتبط باشد.

اکثر عفونت های پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) مخاطی خود به خود از بین می روند. عفونت مداوم HPV کم خطر (عمدتاً 6 و 11) منجر به زگیل های آنوژنیتال می شود که از طریق جنسی منتقل می شوند. HPV کم خطر که از طریق کانال زایمان منتقل می شود می تواند منجر به پاپیلوماتوز تنفسی عود کننده، یک نئوپلاسم خوش خیم اما مرضی حنجره در کودکان شود.

عفونت مداوم توسط پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) پر خطر منجر به دیسپلازی و کارسینوم دهانه رحم و سایر نقاط آنوژنیتال (مقعد، فرج، واژن، آلت تناسلی) می شود و با SCC های سر و گردن (عمدتاً کارسینوم اوروفارنکس) در جمعیت های خاص همراه است. با وجود درمان ضد رتروویروسی، خطر تبدیل بدخیم در همه مکان‌ها برای بیماران HIV مثبت بیشتر است.

گارداسیل واکسنی است که میتواند در مقابل چهار تایپ 6، 11، 16 و 18 محافظت ایجاد کند (نسل جدید این واکسن افراد را در مقابل 9 تایپ محافظت می کند). مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) گارداسیل را برای همه دختران و پسران 11 یا 12 ساله توصیه می کند. واکسن همچنین در مردان و زنان جوان ۱۳ تا ۲۶ ساله که قبلا واکسن را دریافت نکرده‌اند یا تمام واکسن‌های تقویت‌کننده را تکمیل نکرده‌اند، توصیه می‌شود.

گارداسیل به صورت تزریق عضلانی در یک سری سه واکسن تزریق می شود. دوزهای تقویت کننده های دوم و سوم در 2 ماهگی و 6 ماه بعد از اول ارائه می شوند. آزمایش HPV در حال حاضر به طور معمول برای اکثر زنان انجام می شود، به ویژه آنهایی که تست پاپ غیرطبیعی دارند. نتایج آزمایش پاپ اسمیر مانند «سلول‌های سنگفرشی آتیپیک با اهمیت نامشخص (ASC-US)» یا «ضایعات داخل اپیتلیال سنگفرشی درجه پایین» آزمایش روتین HPV را ضروری می‌سازد.

منابع متعدد نشان می دهد که بیش از 60 درصد از زنان با تست پاپ اسمیر غیرطبیعی تست HPV پرخطر مثبت خواهند داشت. اگر تست HPV مثبت باشد، زن باید کولپوسکوپی یا سیتولوژی را تکرار کند تا به دنبال ضایعه جدی‌تر گردن رحم مانند سرطان باشد. به خوبی شناخته شده است که برخی از عفونت‌های HPV در زنان جوان‌تر شایع‌تر است و به‌طور خودبه‌خودی خوب می شوند، به‌ویژه در افراد زیر 30 سال.

در مقابل، عفونت‌های پرخطر مداوم در زنان بالای 30 سال به اوج خود می‌رسد. در نتیجه، دستورالعمل‌های غربالگری اخیر توصیه می‌کنند که آزمایش HPV برای استفاده بالینی در ارزیابی زنان بالای 30 سال و شاید برای زنان جوان‌تر با ضایعات داخل اپیتلیال سنگفرشی درجه بالا اختصاص داده شود. ترکیبی از سیتولوژی دهانه رحم و غربالگری DNA HPV نیز غربالگری مناسب برای زنان 30 ساله و بالاتر است.

اینکه آیا تست پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) می تواند جایگزین تست پاپ اسمیر سیتولوژیک معمولی برای غربالگری سرطان دهانه رحم شود یا خیر، در انتظار مطالعه بیشتر است. آزمایش HPV معمولاً به عنوان بخشی از غربالگری منظم با آزمایش پاپ اسمیر در این زنان گنجانده می شود.

شواهد بالینی در حال افزایش است که نشان می دهد غربالگری DNA HPV با تریاژ سیتولوژی (Pap Smear/ ThinPrep)، در صورت مثبت بودن، دقیق تر از غربالگری مرسوم سرطان دهانه رحم با استفاده از Pap Smear/ ThinPrep به تنهایی است. بیشتر سرطان دهانه رحم با تایپ 16 و 18 مرتبط است که در سنین پایین‌تر رخ می‌دهند. هنگامی که یک زن با گارداسیل واکسینه شد، غربالگری سرطان دهانه رحم ممکن است به تعویق بیفتد.

چندین انجمن حرفه ای بالینی توصیه هایی در مورد استفاده مناسب از تست HPV پرخطر ارائه کرده اند. آزمایش پرخطر HPV (انکوژنیک) برای زنانی پیشنهاد می شود که:

• 30 تا 65 (بدون هیچ گونه ناهنجاری قبلی دهانه رحم). در صورت استفاده از تست HPV همراه با تست پاپ، ممکن است فاصله بین غربالگری ها تا 5 سال افزایش یابد.
• 30 سال و بالاتر با آزمایش مثبت قبلی برای HPV کم خطر
• 30 سال و بالاتر با سلول های آتیپیک با اهمیت نامشخص (ASC-US)
• بیش از 21 سال و دارای سلول های سنگفرشی آتیپیک با اهمیت نامشخص
• پس از یائسگی و دارای ASC-US یا ضایعه داخل اپیتلیال سنگفرشی با درجه پایین. زنان بالای 65 سال نباید با پاپ یا HPV غربالگری شوند، تا زمانی که تست پاپ به طور مداوم نرمال داشته باشند و در معرض خطر بالای سرطان دهانه رحم نباشند.
• در هر سنی و دارای سلول های غده ای آتیپیک یا ضایعات داخل اپیتلیال سنگفرشی با درجه بالا پس از کولپوسکوپی
• هر سنی برای نظارت پس از درمان

عفونت های ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در همه جا وجود دارند، از طریق تماس مستقیم منتقل می شوند و معمولاً خود به خود برطرف می شوند. با این حال، عفونت مداوم با برخی از انواع HPV می تواند منجر به ایجاد سرطان شود که 4/5 درصد از کل سرطان ها را در سراسر جهان تشکیل می دهد. اکثر این موارد سرطان دهانه رحم در کشورهای با درآمد کم و متوسط است.

در کشورهای با درآمد بالا مانند ایالات متحده، بروز سرطان دهانه حلق و سرطان مقعد مرتبط با پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) در حال افزایش است در حالی که بروز سرطان دهانه رحم در حال کاهش است. چشم انداز اپیدمیولوژیک بیماری های مرتبط با HPV با گسترش دسترسی و نشانه های واکسیناسیون HPV به سرعت تغییر خواهد کرد.

عوامل مداخله گر در آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV)

• نمونه های دهانه رحم با سلولی کم ممکن است حساسیت آزمایش را کاهش دهند.
• غلظت بالای کرم ضد قارچ یا ژله ضد بارداری ممکن است حساسیت آزمایش را کاهش دهد.

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) استفاده می شود؟

هدف از آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) تشخیص عفونت با سویه پرخطر HPV است. آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) ممکن است در چندین موقعیت انجام شود:

• غربالگری سرطان دهانه رحم: آزمایش‌های غربالگری سرطان قبل از اینکه فرد علائمی را تجربه کند، سرطان یا شرایط پیش سرطانی را بررسی می‌کند تا زمانی که درمان آسان‌تر است، آن‌ها را زود تشخیص دهند. بیشتر سرطان های دهانه رحم توسط HPV ایجاد می شوند. تست HPV به بیماران مبتلا به HPVهای پرخطر اجازه می دهد تا به طور موثر تحت نظر باشند و سلول های غیرطبیعی دهانه رحم را قبل از تبدیل شدن به سرطان از بین ببرند. غربالگری سرطان دهانه رحم برای هر کسی که دهانه رحم دارد، از جمله زنان و مردان تراجنسیتی که دهانه رحم دارند، مناسب است.
• پیگیری: تست پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) ممکن است به عنوان یک آزمایش پیگیری پس از پاپ اسمیر غیرطبیعی استفاده شود.
• برنامه ریزی درمان سرطان اوروفارنکس: سرطان اوروفارنکس نوعی سرطان است که از لوزه ها یا پشت گلو شروع می شود. اکثر سرطان های دهان و حلق توسط HPV ایجاد می شوند. سرطان های دهان و حلق با HPV مثبت ممکن است متفاوت از سرطان های دهانی حلق HPV منفی درمان شوند، بنابراین آزمایش HPV بخش مهمی از برنامه ریزی درمانی است.

آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) شواهدی از عفونت با سویه پرخطر HPV را شناسایی می کند. بیش از 200 گونه شناخته شده HPV وجود دارد که تنها برخی از آنها از طریق تماس جنسی منتقل می شوند. سویه های HPV منتقله از راه جنسی به دو دسته تقسیم می شوند:

• پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) کم خطر: سویه های کم خطر HPV به ندرت با سرطان مرتبط هستند. در حالی که اکثر عفونت‌های کم خطر HPV هیچ بیماری ایجاد نمی‌کنند، برخی از گونه‌های HPV کم خطر می‌توانند باعث ایجاد زگیل در ناحیه تناسلی و مقعد یا در دهان و گلو شوند. پزشکان معمولاً می توانند HPV کم خطر را بر اساس علائم بیمار تشخیص دهند، بنابراین آزمایش برای این گونه ها انجام نمی شود.
• پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) پرخطر: این گونه ها می توانند باعث سرطان شوند. آزمایش HPV نشان می دهد که آیا یک فرد در حال حاضر به یک سویه پرخطر مبتلا شده است یا خیر، اما هر آزمایش HPV سویه خاصی از HPV را که باعث عفونت می شود، شناسایی نمی کند. تعیین سویه خاص HPV ژنوتیپ HPV نامیده می شود.

انواع تست های پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) به طور کلی به سه دسته تقسیم می شوند:

• آزمایش DNA HPV: در آزمایش DNA HPV، سلول‌های بیمار در آزمایشگاه برای یافتن ماده ژنتیکی (DNA) HPV بررسی می‌شوند. اگر شواهدی از HPV شناسایی شود، ممکن است برای تعیین سویه خاص HPV که باعث عفونت می شود، ژنوتیپ HPV انجام شود.
• آزمایش HPV ریبونوکلئیک اسید (RNA): در آزمایش HPV RNA، نمونه ای از سلول ها در آزمایشگاه از نظر نوع متفاوتی از مواد ژنتیکی به نام RNA بررسی می شود. این آزمایش ویژگی بهبود یافته ای را در مقایسه با آزمایش DNA HPV ارائه می دهد و میزان مثبت کاذب و پیگیری های غیرضروری را کاهش می دهد. آزمایش RNA HPV ممکن است شامل ژنوتیپ HPV نیز باشد.
• تشخیص نشانگرهای سلولی: برخلاف سایر انواع تست HPV، تشخیص نشانگر سلولی به دنبال ماده ژنتیکی ویروس HPV نیست. در عوض، این نوع آزمایش به دنبال شواهدی از دو پروتئین به نام‌های p16 و Ki-67 است. مقدار این پروتئین ها در نمونه های سلولی آلوده به ویروس HPV افزایش می یابد.

چه زمانی آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) درخواست می شود؟

هنگامی که به عنوان آزمایشی برای غربالگری سرطان دهانه رحم استفاده می شود، هر چند وقت یک بار یک فرد باید آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) را انجام دهد به سن، سلامتی و سابقه غربالگری سرطان دهانه رحم بستگی دارد. غربالگری سرطان دهانه رحم ممکن است شامل آزمایش پاپ اسمیر، آزمایش HPV یا آزمایش همزمان با هر دو آزمایش باشد.

سازمان های پزشکی حرفه ای توصیه های غربالگری سرطان دهانه رحم را ارائه می دهند. به عنوان مثال، گروه ویژه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده توصیه می کند که اکثر افراد مبتلا به دهانه رحم بین سنین 21 تا 65 سال به طور منظم غربالگری سرطان دهانه رحم را انجام دهند:

سن 21 تا 29 سال: اکثر افراد دارای دهانه رحم بین 21 تا 29 سال باید هر سه سال یکبار با آزمایش پاپ اسمیر به تنهایی غربالگری سرطان دهانه رحم را انجام دهند. بسیاری از گروه های متخصص آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) را در این گروه سنی توصیه نمی کنند زیرا HPV در افراد جوان بسیار شایع است و بیشتر عفونت های پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) بدون درمان برطرف می شوند، بنابراین آزمایش مثبت ممکن است گمراه کننده باشد. همچنین سال ها طول می کشد تا عفونت HPV باعث سرطان شود.

سنین 30 تا 65 سال: برای افراد دارای دهانه رحم بین 30 تا 65 سال، چندین گزینه برای غربالگری سرطان دهانه رحم وجود دارد. بیماران در این گروه سنی ممکن است هر سه سال یکبار با آزمایش پاپ اسمیر به تنهایی، هر پنج سال یک بار با آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) به تنهایی یا هر پنج سال یک بار با آزمایش پاپ اسمیر و آزمایش HPV غربالگری شوند.

اگر بیماران یکی از عوامل خطر زیر را داشته باشند، ممکن است نیاز به غربالگری بیشتر برای سرطان دهانه رحم داشته باشند:

• سابقه پاپ اسمیر غیر طبیعی
• ایدز
• مادری که در دوران بارداری در معرض دی اتیل استیل‌بسترول (DES) قرار گرفته است
• یک سیستم ایمنی ضعیف

گروه های دیگر که نیازی به غربالگری منظم سرطان دهانه رحم ندارند. شامل:

• افراد زیر 21 سال
• افراد بالای 65 سال که در گذشته غربالگری کافی انجام داده اند و در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم نیستند.
• افرادی که هیسترکتومی انجام داده اند و سابقه پاپ اسمیر غیرطبیعی یا سرطان دهانه رحم ندارند.

زنان و مردانی که از نظر جنسی با بیش از یک شریک فعال هستند – یا شریک آنها بیش از یک شریک جنسی دارد – باید معاینه منظم برای بیماری های مقاربتی از جمله HPV داشته باشند.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) تناسلی یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی است که در جهان منتقل می شود. در 90 درصد زنان مبتلا به عفونت پاپیلوما ویروس انسانی (HPV)، عفونت در عرض دو سال غیرقابل تشخیص می شود. تعداد کمی از زنان عفونت مداوم دارند که یک عامل خطر کلیدی برای سرطان دهانه رحم است. آزمایش‌های منظم غربالگری دهانه رحم می‌تواند این خطر را کنترل کند و هشداری اولیه در مورد نیاز به درمان ارائه دهد.

پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) چگونه منتقل می شود؟

عفونت پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) تناسلی از طریق تماس جنسی – عمدتاً از طریق واژینال، مقعدی، و مقاربت دهانی منتقل می شود. امکان انتقال ویروس از طریق تماس جنسی بدون مقاربت وجود دارد، اگرچه احتمال کمتری دارد. به ندرت، یک زن باردار HPV را در حین زایمان واژینال به نوزاد خود منتقل می کند و در نتیجه پاپیلوماتوز حنجره (زگیل روی جعبه صدا) ایجاد می کند.

HPV از طریق مایعات بدن مانند مایع منی یا بزاق منتقل نمی شود، بلکه از طریق تماس پوست به پوست منتقل می شود.  اگر HPV با هر غشای مخاطی (مانند دهان، لب‌ها، مقعد و قسمت‌هایی از اندام تناسلی) یا با شکستگی یا پارگی پوست در هر جای بدن تماس پیدا کند، ممکن است اتفاق بیفتد. یک فرد مبتلا به HPV می تواند عفونت را به فردی منتقل کند حتی اگر هیچ علامت یا علامتی نداشته باشد. استفاده از حوله یا لباس زیر مشترک هم باعث انتقال ویروس می شود.

رفتار جنسی مدت‌هاست با خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم از جمله تعداد زیاد شرکای جنسی، فحشا و رفتارهای جنسی پرخطر شرکای مرد مرتبط است. با این حال، کارایی انتقال HPV در هر عمل جنسی از 5 تا 100 درصد متغیر است.

علائم عفونت پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) چیست؟

انواع خاصی از پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) باعث ایجاد زگیل تناسلی و سایر ضایعات می شود، اما این ویروس معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی کند. اکثر افراد مبتلا به عفونت پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) تناسلی نمی دانند که آلوده هستند. به همین دلیل است که معاینات منظم و غربالگری دهانه رحم بسیار مهم است.

عفونت پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) چگونه درمان می شود؟

اگر عفونت پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) باعث ایجاد زگیل شود، می توان آنها را به روش های مختلفی از بین برد:

• با مواد شیمیایی
• با انجماد
• با سوختن الکتریکی
• از طریق جراحی یا لیزر

برای اکثر افراد، این درمان زگیل ها را پاک می کند. اگر زگیل های شما به طور مکرر عود کند، پزشک ممکن است داروی اینترفرون را به آنها تزریق کند.

اگرچه درمان علائم را از بین می برد، اما ممکن است ویروس اغلب در بدن شما باقی بماند. هیچ داروی ضد ویروسی توانایی حذف کامل ویروس را ندارد. البته نکته حائز اهمیت این است که در درصد زیادی از افراد سیستم ایمنی بدن به صورت خودبخودی ویروس را از بدن پاک می کند، حتی آنهایی که به تایپ های پرخطر مبتلا می شوند.

در بعضی از منابع عنوان شده است که، عفونت در آقایان زودتر از خانم ها برطرف می گردد. از آنجای که روند انتقال و حذف ویروس از یک الگوی ثابت پیروی نمی کند و بستگی به شرایط فیزیولوژیک، وضعیت ژنتیکی و ایمنی افراد دارد، گاها این موضوع موجب بروز اختلافات درون خانوادگی می گردد. که در این شرایط اکیدا توصیه می گردد با یک متخصص در آن حوضه مشورت نمایید.

سلول‌های غیرطبیعی دهانه رحم را می‌توان به روش‌های مختلفی درمان کرد، از نظارت در طی یک دوره چند ماهه برای دیدن اینکه آیا به حالت عادی برمی‌گردند یا خیر، تا کرایوسرجری که سلول‌های عفونی را منجمد و از بین می‌برد، تا روش‌هایی که بافت غیرطبیعی را حذف می‌کند.

اگر تحت درمان قرار نگیرم چه اتفاقی می افتد؟

زگیل تناسلی درمان نشده می تواند ناپدید شود، ثابت بماند یا رشد کند (در اندازه و/یا تعداد). برخی از انواع این ویروس می توانند باعث سرطان دهانه رحم، آلت تناسلی یا سایر سرطان های تناسلی شوند.

عفونت پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) چقدر شایع است؟

پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی در جهان است. تخمین زده می شود که حدود 50 تا 75 درصد از مردان و زنان فعال جنسی در مقطعی از زندگی خود به عفونت HPV تناسلی مبتلا می شوند.

آیا به آزمایش های بعدی نیاز است؟

اگر تست پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) منفی باشد، نیاز به آزمایش بعدی بستگی به نتایج آزمایش‌های قبلی غربالگری سرطان دهانه رحم بیمار دارد. در بسیاری از موارد، پزشک ممکن است به بیماران توصیه کند که قبل از غربالگری مجدد برای سرطان دهانه رحم، پنج سال صبر کنند.

به طور مشابه، آزمایش بعدی پس از مثبت شدن تست پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) به نتایج آزمایش پاپ اسمیر (در صورت انجام تست مشترک) و سابقه آزمایش پاپ و پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) توسط فرد بستگی دارد. بر اساس این عوامل و همچنین سن و سابقه سلامتی بیمار، پزشکان خطر آنی و پنج ساله بیمار را برای ایجاد سلول‌های دهانه رحم غیرطبیعی تخمین می‌زنند.

بسته به سطح خطر تخمینی بیمار، آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) مثبت ممکن است نیاز به فواصل کوتاه‌تر بین آزمایش‌های HPV در آینده، آزمایش پاپ اسمیر یا نیاز به درمان سریع برای برداشتن سلول‌های غیرطبیعی دهانه رحم را نشان دهد. ملاحظات اضافی پس از تست پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) مثبت عبارتند از:

تشخیص تایپ 16 یا 18: اگر ژنوتیپ HPV عفونت با 16 یا 18 را تشخیص دهد، پزشکان ممکن است کولپوسکوپی را برای بررسی دهانه رحم و بیوپسی برای جستجوی سلول های غیر طبیعی که نیاز به درمان دارند توصیه کنند.

اولین نتیجه مثبت: اگر فردی بعد از منفی بودن آزمایش قبلی، آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) مثبت داشته باشد، معمولاً به معنای عفونت جدید HPV است. در حالی که اکثر عفونت های جدید HPV با یک نتیجه منفی در 6 تا 12 ماه پیگیری می شوند، این همیشه به این معنی نیست که بدن عفونت را پاک کرده است. ویروس HPV می تواند به حالت خفته برود و در آزمایش های بعدی دوباره ظاهر شود.

نتیجه مثبت مکرر: یک نتیجه مثبت مکرر یک آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) مثبت است، به دنبال آن یک آزمایش HPV منفی و به دنبال آن یک آزمایش مثبت دیگر است. بیشتر عفونت‌های مثبت مکرر، فعال‌سازی مجدد عفونت‌های خفته‌ای هستند که بلافاصله پس از شروع فعالیت جنسی فرد ایجاد شده‌اند. نتایج مثبت مکرر خطر ابتلا به عفونت HPV مداوم را افزایش می دهد.

نتایج مثبت دائمی: در حالی که اکثر افراد ویروس پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) را طی یک تا دو سال بدون عارضه پاک می کنند، تقریباً 10 درصد از بیماران مبتلا به عفونت HPV در دهانه رحم دچار عفونت های مداوم می شوند. عفونت مداوم پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) به عنوان دو تست HPV مثبت متوالی با فاصله حداقل 12 ماه تعریف می شود. بیماران مبتلا به عفونت مداوم پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) در معرض بالاترین خطر ایجاد تغییرات سلولی غیرطبیعی در دهانه رحم هستند، بنابراین برای این بیماران مهم است که با پزشک برای برنامه ریزی برای پیگیری مناسب همکاری کنند.

تست پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) چه تفاوتی با پاپ اسمیر دارد؟

سویه‌های پرخطر پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) می‌توانند باعث تغییرات غیرطبیعی سلولی شوند که ممکن است در طول زمان به سرطان دهانه رحم تبدیل شوند. تست پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) عفونت‌های دارای گونه‌های پرخطر و کم خطر را تشخیص می‌دهد، در حالی که آزمایش پاپ اسمیر تغییرات سلولی غیرطبیعی را که قبلاً روی دهانه رحم ایجاد شده‌اند را تشخیص می‌دهد.

در سایت Mayo Clinic در مورد پاپیلوما ویروس انسانی (HPV) بیشتر بخوانید:

عفونت HPV یک عفونت ویروسی است که معمولاً باعث رشد پوست یا غشای مخاطی (زگیل) می شود. بیش از 100 نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وجود دارد. برخی از انواع عفونت HPV باعث ایجاد زگیل می شوند و برخی می توانند انواع مختلفی از سرطان را ایجاد کنند.

اکثر عفونت های HPV منجر به سرطان نمی شوند. اما برخی از انواع HPV تناسلی می توانند باعث سرطان قسمت تحتانی رحم شوند که به واژن (دهانه رحم) متصل می شود. انواع دیگر سرطان ها، از جمله سرطان های مقعد، آلت تناسلی، واژن، فرج و پشت گلو (اوروفارنکس)، با عفونت HPV مرتبط هستند.

این عفونت ها اغلب از طریق تماس جنسی یا سایر تماس های پوستی منتقل می شوند. واکسن ها می توانند به محافظت در برابر سویه های HPV کمک کنند که احتمال ایجاد زگیل تناسلی یا سرطان دهانه رحم وجود دارد.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• آزمایش پاپ اسمیر | Pap Smear
• آزمایش بیماری های مقاربتی (STDs) 
• Chlamydia Testing
• آزمایش ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) 
• آزمایش HIV
• آزمایش سیفلیس
• آزمایش تریکومونیازیس
• آزمایش رنگ آمیزی گرم 
• آزمایش سوزاک

در جای دیگر وب:

• Centers for Disease Control and Prevention: Genital HPV Infection – CDC Fact Sheet
• CDC: HPV and Men – CDC Fact Sheet
• National Cervical Cancer Coalition: HPV and Cervical Cancer
• American Cancer Society: HPV Vaccines