آزمایش هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) | تست تنفس هلیکوباکتر پیلوری | تست تنفس اوره | آزمایش آنتی ژن مدفوع H. pylori

دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
17 آبان 1402
آخرین بروزرسانی
17 آبان 1402
آزمایش هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) | تست تنفس هلیکوباکتر پیلوری | تست تنفس اوره | آزمایش آنتی ژن مدفوع H. pylori

هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) نوعی باکتری است. این میکروب ها می توانند وارد بدن شما شده و در دستگاه گوارش شما زندگی کنند. پس از سال‌ها، آنها می‌توانند زخم‌هایی در پوشش معده یا قسمت بالایی روده کوچک ایجاد کنند. برای برخی افراد، عفونت می تواند فرد را به سمت سرطان معده سوق دهد. چندین آزمایش و روش برای تعیین اینکه آیا عفونت هلیکوباکتر پیلوری دارید یا خیر استفاده می شود. آزمایش ها ممکن است با استفاده از نمونه مدفوع، از طریق آزمایش تنفس، نمونه خون برای بررسی آنتی بادی و معاینه آندوسکوپی انجام شود.

اسامی دیگر:

  • H. pylori stool antigen
  • H. pylori breath tests
  • Urea breath test
  • CLO test
  • Rapid urease test (RUT) for H. pylori

چرا آزمایش هلیکوباکتر پیلوری درخواست می شود؟

  • برای تشخیص عفونت با هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori)، باکتری که می تواند باعث زخم معده شود، که زخمی در پوشش معده، روده کوچک یا مری است.
  • برای تعیین اینکه آیا درمان عفونت را از بین برده است یا خیر

چه زمانی آزمایش هلیکوباکتر پیلوری بایستی انجام شود؟

  • هنگامی که علائم زخم معده، مانند سوء هاضمه مداوم، درد گوارشی (سوزش معده) که می آید و می رود، کاهش وزن بدون دلیل، تهوع و/یا استفراغ دارید.
  • حدود 4 تا 6 هفته پس از اتمام درمان عفونت

نمونه مورد نیاز برای آزمایش هلیکوباکتر پیلوری:

  • ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد برای تست سرولوژی / ظرف مخصوص مدفوع برای تست آنتی ژن / کیسه تست تنفسی / ظرف مخصوص بیوپسی بافت آندسکوپی
  • نوع نمونه: سرم / مدفوع / نفس بازدم / بافت معده
ظروف و لوله های لازم برای نمونه های مختلف آزمایش هلیکوباکتر پیلوری

ظروف و لوله های لازم برای نمونه های مختلف آزمایش هلیکوباکتر پیلوری

شرایط-نگهداری-دمایی-نمونه-آزمایش-هلیکوباکتر-پیلوری-(H

شرایط-قبول-یا-رد-نمونه-آزمایش-هلیکوباکتر-پیلوری-(Hنمونه جمع آوری شده به آزمایش درخواست شده بستگی دارد:

  • برای آزمایش تنفس اوره، یک متخصص مراقبت های بهداشتی نمونه اولیه تنفس شما را با تنفس در یک کیسه جمع آوری می کند. به شما مایعی داده می شود که حاوی ماده ای به نام اوره است. نمونه تنفس دیگری پس از گذشت مدت زمان مشخصی جمع آوری می شودurea brea breath 1
  • برای آزمایش آنتی ژن مدفوع، نمونه مدفوع در یک ظرف تمیز جمع آوری می شود.
  • برای آزمایش سرولوژیک و اندازه گیری آنتی بادی های مختلف نمونه خون مورد نیاز است.
  • برای کشت باکتری از نمونه مخاط معده استفاده می شود.
  • یک آزمایش تهاجمی تر به روشی به نام آندوسکوپی نیاز دارد که شامل قرار دادن یک لوله نازک با یک دوربین کوچک در انتهای گلو به داخل معده است. این به پزشک شما اجازه می دهد تا پوشش معده را مشاهده کند و یک قطعه کوچک از بافت (بیوپسی) را برای معاینه بردارید.
آندوسکوپی

آندوسکوپی

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

آمادگی قبل از انجام آزمایش هلیکوباکتر پیلوری:

  • برای آزمایش خون نیازی به ناشتا نیست.
  • اگر قرار است کشت انجام شود، مطمئن شوید که بیمار به مدت 5 تا 14 روز قبل از آندوسکوپی هیچ گونه آنتی بیوتیک، آنتی اسید یا بیسموت درمان نکرده است.
  • در صورت انجام آندوسکوپی، ممکن است ناشتا، معمولاً یک شبه، لازم باشد. فقط آب ممکن است مجاز باشد
  • برای آزمایش تنفس، ممکن است از شما خواسته شود که از مصرف برخی داروها خودداری کنید:
  1. چهار هفته قبل از آزمایش، هیچ گونه آنتی بیوتیک یا بیسموت ساب سالیسیلات خوراکی (Pepto Bismol®) مصرف نکنید.
  2. دو هفته قبل از انجام آزمایش، از هیچ داروی مهارکننده پمپ پروتون با نسخه یا بدون نسخه مانند امپرازول، لانسوپرازول یا اسموپرازول استفاده نکنید.
  3. یک ساعت قبل از آزمایش، از خوردن و آشامیدن چیزی (از جمله آب) خودداری کنید.

روش های مختلف آزمایشگاهی تشخیص هلیکوباکتر پیلوری:

  • تست تنفسی: اسپکتروفتومتری کیفی (SP)
  • تست سرلوژیک: سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA)
  • تست آنتی ژن: سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA)
  • کشت باکتری: روش کشت متعارف با حداقل غلظت بازدارنده (MIC) (رقت آگار یا میکرورقیق کردن براث یا انتشار گرادیان) یا دیسک دیفیوژن (در صورت لزوم)
  • تست اوره آز: نمونه برداری توسط اندوسکوپی

روش سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) برای بررسی آنتی ژن در مدفوع:

الایزا یک روش آزمایشگاهی است که برای تشخیص وجود آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) در نمونه های مدفوع استفاده می شود. روش الایزا شامل مراحل مختلفی از جمله آماده سازی نمونه، جذب آنتی ژن، تشخیص و تعیین کمیت است.

  • آماده سازی نمونه: اولین مرحله در روش الایزا، آماده سازی نمونه مدفوع برای تجزیه و تحلیل است. نمونه مدفوع معمولاً در یک ظرف استریل جمع آوری می شود و تا زمان تجزیه و تحلیل در دمای 2 تا 8 درجه سانتیگراد نگهداری می شود. قبل از تجزیه و تحلیل، نمونه مدفوع همگن شده و در یک محلول بافر رقیق می شود تا تداخل سایر مواد در مدفوع کاهش یابد.
  • جذب آنتی ژن: مرحله بعدی در روش الایزا گرفتن آنتی ژن های هلیکوباکتر پیلوری از نمونه مدفوع با استفاده از آنتی بادی های خاص است. آنتی بادی ها معمولاً روی یک میکروپلیت یا سایر تکیه گاه های جامد تثبیت می شوند. سپس نمونه مدفوع رقیق شده به میکروپلیت اضافه می شود و برای مدت زمان انکوبه می شود. در طول این مدت، هر گونه آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری موجود در نمونه مدفوع به آنتی بادی های بی حرکت متصل می شود.
  • تشخیص: پس از مرحله گرفتن آنتی ژن، مجموعه دوم آنتی بادی که مخصوص آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری است به میکروپلیت اضافه می شود. این آنتی بادی ها به آنزیمی مانند پراکسیداز ترب کوهی یا آلکالین فسفاتاز مرتبط هستند. آنتی بادی های مرتبط با آنزیم به هر آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری که روی میکروپلیت وجود دارد متصل می شود.
  • کمی سازی: پس از یک دوره انکوباسیون، میکروپلیت شسته می شود تا هر گونه آنتی بادی یا آنتی ژن غیر متصل شده از بین برود. سپس یک محلول سوبسترا به میکروپلیت اضافه می شود که با آنزیم مرتبط با مجموعه دوم آنتی بادی ها واکنش می دهد. این واکنش یک سیگنال قابل تشخیص مانند تغییر رنگ یا فلورسانس تولید می کند. شدت سیگنال متناسب با مقدار آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری موجود در نمونه مدفوع است.
  • تفسیر: مرحله نهایی در روش الایزا، تفسیر نتایج است. سیگنال را می توان با استفاده از اسپکتروفتومتر یا دستگاه تشخیص دیگر اندازه گیری کرد. اگر سیگنال بالاتر از یک آستانه مشخص باشد، آزمایش برای عفونت هلیکوباکتر پیلوری مثبت در نظر گرفته می شود.

روش الایزا روشی حساس و اختصاصی برای تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری در نمونه های مدفوع است. این غیر تهاجمی است، انجام آن آسان است و می توان از آن برای نظارت بر اثربخشی درمان استفاده کرد. با این حال، ممکن است در بیمارانی که اخیرا آنتی بیوتیک یا مهارکننده های پمپ پروتون مصرف کرده اند، نتایج منفی کاذب ایجاد کند، زیرا این داروها می توانند رشد هلیکوباکتر پیلوری را در دستگاه گوارش سرکوب کنند

شرح روش تست تنفسی:

ابتدا از بیمار خواسته می شود که حداقل 6 ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشد تا از خالی بودن معده اطمینان حاصل شود.در آزمایش تنفس اوره هلیکوباکتر پیلوری، قرص 75 میلی گرم کربن اوره C13 و 4/3 گرم پودر سیتریکا در آب حل می شود و محلول حاصل توسط بیمار می خورد.

وجود سیتریکا یک محیط اسیدی در معده ایجاد می کند و انتقال محلول خورده شده به دوازدهه را به تاخیر می اندازد. این دو ویژگی در صورت وجود، تجزیه اوره توسط هلیکوباکتر پیلوری را تسهیل می کند. بنابراین، در حضور اوره آز مرتبط با هلیکوباکتر پیلوری معده، اوره C13 به (13) CO2 و آمونیاک تجزیه می شود.

پس از نوشیدن محلول، بیمار نفس خود را به داخل لوله ای خارج می کند که سپس مهر و موم شده و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود.
در آزمایشگاه، نمونه تنفس بازدم شده از نظر وجود دی اکسید کربن مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد که با تجزیه اوره هلیکوباکتر پیلوری تولید می شود.

CO2 (13) در خون جذب می شود و سپس در نفس بازدم می شود. جذب و توزیع (13) CO2 سریع است. بنابراین، برش اوره توسط اوره آز هلیکوباکتر پیلوری که CO2 (13) را تولید می کند، بلافاصله پس از مصرف محلول رخ می دهد و امکان تشخیص فوری افزایش (13) CO2 در تنفس بازدم بیماران هلیکوباکتر پیلوری مثبت را فراهم می کند. در مورد بیماران هلیکوباکتر پیلوری منفی، اوره C13 در معده (13) CO2 تولید نمی کند زیرا هیچ آنزیم انسانی وجود ندارد که بتواند اوره را در معده تجزیه کند.

اگر سطح دی اکسید کربن در نمونه تنفسی بالاتر از حد معینی باشد که نشان دهنده وجود هلیکوباکتر پیلوری در معده است، آزمایش مثبت در نظر گرفته می شود.

تست تنفسی اوره

تست تنفسی اوره

روش سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA) برای بررسی آنتی بادی:

الایزا یک سنجش ایمونولوژیک است که معمولاً برای تشخیص وجود آنتی بادی های هلیکوباکتر پیلوری در سرم استفاده می شود. روش کار به این صورت است:

  •  ابتدا نمونه ای از خون بیمار جمع آوری شده و اجازه لخته شدن داده می شود. سپس سرم با سانتریفیوژ از بقیه اجزای خون جدا می شود.
  • سپس، یک صفحه 96 چاهکی با آنتی ژن های هلیکوباکتر پیلوری خالص پوشانده می شود. این آنتی ژن ها مولکول های خاصی هستند که روی سطح باکتری ها یافت می شوند و می توانند پاسخ ایمنی را در بدن ایجاد کنند.
  • نمونه سرم سپس به چاهک های پلیت اضافه می شود و اجازه می دهد تا برای مدتی انکوبه شود. در طول این مدت، هر آنتی بادی موجود در سرم (بسته به هدف ما از تست که دنبال کدام آنتی بادی می گردیم) به آنتی ژن های روی صفحه متصل می شود.
  •  پس از دوره انکوباسیون، پلیت شسته می شود تا هر گونه پروتئین سرم متصل نشده حذف شود.
  • یک آنتی بادی ثانویه مخصوص ایمونوگلوبولین انسانی به پلیت اضافه می شود. این آنتی بادی ثانویه به آنزیمی مانند پراکسیداز ترب کوهی کونژوگه می شود.
  •  پس از انکوباسیون با آنتی بادی ثانویه، پلیت مجدداً شسته می شود تا هرگونه آنتی بادی غیرمجاز حذف شود.
  • سپس یک محلول بستر به چاهک های صفحه اضافه می شود. اگر آنتی بادی ثانویه به آنتی بادی های انسانی موجود در سرم متصل شده باشد، واکنشی را با محلول سوبسترا کاتالیز می کند که باعث تغییر رنگ می شود.
  • شدت تغییر رنگ متناسب با مقدار آنتی بادی موجود در نمونه سرم است. این را می توان با استفاده از اسپکتروفتومتر یا با بازرسی بصری اندازه گیری کرد.
  • در نهایت، نتایج آزمایش بر اساس مقادیر چگالی نوری به دست آمده تفسیر می شود. نتیجه مثبت نشان دهنده وجود آنتی بادی های هلیکوباکتر پیلوری در سرم است که نشان می دهد بیمار در گذشته به این باکتری آلوده شده است.

به طور کلی، روش الایزا روشی حساس و اختصاصی برای تشخیص آنتی بادی هلیکوباکتر پیلوری در سرم است. معمولاً در محیط های بالینی هم برای تشخیص و هم برای نظارت بر عفونت هلیکوباکتر پیلوری استفاده می شود.

روش کشت (Culture):

کشت روشی قابل اعتماد و پرکاربرد برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) در نمونه های مدفوع است. این روش شامل جمع آوری یک نمونه مدفوع از بیمار و تلقیح نمونه بر روی یک محیط انتخابی است که برای رشد هلیکوباکتر پیلوری طراحی شده است.

نمونه مدفوع ابتدا در یک محلول بافر همگن می شود تا یک سوسپانسیون یکنواخت ایجاد شود. سپس سوسپانسیون بر روی یک محیط آگار انتخابی تلقیح می شود، که سپس در دمای خاص و در جوی خاص که برای رشد هلیکوباکتر پیلوری بهینه است، انکوبه می شود.

کشت هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) به محیط های کشت خاصی نیاز دارد که برای ترویج رشد باکتری ها و مهار رشد سایر میکروارگانیسم ها طراحی شده اند. متداول ترین محیط های کشت برای هلیکوباکتر پیلوری عبارتند از:

  • کلمبیا آگار با 5 تا 10 درصد خون گوسفند: این یک محیط غیر انتخابی است که معمولاً برای جداسازی هلیکوباکتر پیلوری استفاده می شود. افزودن خون گوسفند مواد مغذی را برای باکتری ها فراهم می کند، در حالی که آگار یک سطح جامد برای رشد باکتری ها فراهم می کند.
  • بروسلا آگار با 5 تا 10 درصد خون گوسفند: این یک محیط انتخابی است که معمولاً برای جداسازی هلیکوباکتر پیلوری استفاده می شود. این محیط حاوی آنتی بیوتیک هایی مانند وانکومایسین، پلی میکسین B و آمفوتریسین B است که از رشد سایر میکروارگانیسم ها جلوگیری می کند.
  •  Skirrow agar: این یک محیط انتخابی است که معمولاً برای جداسازی هلیکوباکتر پیلوری استفاده می شود. این محیط حاوی آنتی بیوتیک هایی مانند وانکومایسین، پلی میکسین B و تری متوپریم است که از رشد سایر میکروارگانیسم ها جلوگیری می کند.
  • کمپیلوباکتر آگار: این یک محیط انتخابی است که معمولاً برای جداسازی هلیکوباکتر پیلوری استفاده می شود. این محیط حاوی آنتی بیوتیک هایی مانند سفوپرازون، وانکومایسین و آمفوتریسین B است که از رشد سایر میکروارگانیسم ها جلوگیری می کند.

علاوه بر این محیط های کشت، هلیکوباکتر پیلوری را می توان با استفاده از محیط های تخصصی دیگر مانند اسکیرو آگار اصلاح شده، دنت آگار و آگار مولر هینتون نیز کشت داد. انتخاب محیط کشت به نیازهای خاص آزمایشگاه و در دسترس بودن منابع بستگی دارد.

پس از یک دوره انکوباسیون، وجود کلنی های هلیکوباکتر پیلوری بر روی محیط آگار با بازرسی بصری یا با استفاده از تست های خاص مانند تست اوره آز یا تست اکسیداز تایید می شود. آزمایش اوره آز شامل تشخیص آنزیم اوره آز است که توسط هلیکوباکتر پیلوری تولید می شود و با افزودن نشانگر pH به محیط آگار قابل تشخیص است. آزمایش اکسیداز شامل تشخیص آنزیم سیتوکروم اکسیداز است که توسط هلیکوباکتر پیلوری نیز تولید می شود و با افزودن یک معرف خاص به محیط آگار قابل تشخیص است.

روش کشت برای شناسایی هلیکوباکتر پیلوری

روش کشت برای شناسایی هلیکوباکتر پیلوری

روش کشت به عنوان استاندارد طلایی برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع در نظر گرفته می شود، زیرا بسیار اختصاصی است و می تواند اطلاعاتی در مورد حساسیت آنتی بیوتیکی باکتری ارائه دهد. با این حال، آن نیز نسبتا کند است و به تجهیزات و تخصص تخصصی نیاز دارد، که می تواند در برخی از آزمایشگاه ها در دسترس بودن آن را محدود کند.

روش تست اوره آز براساس بیوپسی:

تست اوره آز شامل استفاده از نمونه بیوپسی به دست آمده از پوشش معده در طی یک روش آندوسکوپی است. نمونه بیوپسی در محیط مخصوصی که حاوی اوره و نشانگر pH است قرار می گیرد. اگر هلیکوباکتر پیلوری در نمونه بیوپسی وجود داشته باشد، آنزیم اوره آز تولید می کند که اوره موجود در محیط را به آمونیاک و دی اکسید کربن تجزیه می کند. تولید آمونیاک باعث افزایش pH محیط می شود که با تغییر رنگ در نشانگر PH قابل تشخیص است.

انواع مختلفی از تست اوره آز وجود دارد، از جمله تست اوره آز سریع (RUT) و تست اوره آز مبتنی بر بافت شناسی (HUT). RUT شامل استفاده از نمونه بیوپسی است که مستقیماً روی یک محیط حاوی اوره آز قرار می گیرد، در حالی که HUT شامل استفاده از نمونه بیوپسی است که ابتدا در فرمالین ثابت شده و سپس روی یک محیط حاوی اوره آز قرار می گیرد.

تست اوره

تست اوره آز

تست اوره آز یک روش ساده و سریع برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در نمونه های بیوپسی با حساسیت و ویژگی بیش از 90 درصد است. با این حال، باید توجه داشت که آزمایش می تواند نتایج مثبت کاذب را در حضور سایر باکتری های تولید کننده اوره آز ایجاد کند و اگر نمونه بیوپسی به درستی جمع آوری یا پردازش نشود، نتایج منفی کاذب رخ می دهد.

روش هیستوپاتولوژیک (Histopathological):

روش هیستوپاتولوژیک یکی از چندین تکنیک مورد استفاده برای شناسایی وجود هلیکوباکتر پیلوری در نمونه های بافتی است. این روش شامل بررسی نمونه بیوپسی به دست آمده از پوشش معده با استفاده از میکروسکوپ پس از رنگ آمیزی نمونه با رنگ های مخصوص است. این روند به این صورت است:

  • گرفتن نمونه بیوپسی: نمونه بیوپسی معمولاً در طی یک روش آندوسکوپی گرفته می شود که شامل قرار دادن یک لوله انعطاف پذیر با دوربین به داخل دهان بیمار و از طریق مری و معده به پایین است.
  • فیکساسیون: سپس نمونه بیوپسی بلافاصله در محلولی مانند فرمالین ثابت می شود تا ساختار بافت حفظ شود.
  • پردازش: بافت ثابت در آزمایشگاه پردازش می شود و درون قالب های از جنس چارافین قرار میگیرد. تا بخش هایی از بافت ایجاد شود که می توانند رنگ آمیزی شوند، توسط میکروتوم برش داده شوند.
  • رنگ آمیزی: از رنگ های مختلف می توان برای تجسم هلیکوباکتر پیلوری در داخل بافت استفاده کرد. پرکاربردترین لکه ها عبارتند از:
  1. رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین (H&E): این یک رنگ معمولی است که برای تجسم معماری بافت و شناسایی هرگونه ناهنجاری استفاده می شود. هلیکوباکتر پیلوری به صورت باکتری های منحنی یا مارپیچی شکل ظاهر می شود که در لایه مخاطی پوشش معده قرار دارند.
  2.  رنگ گیمسا: این یک رنگ خاص است که برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در نمونه های بیوپسی استفاده می شود. رنگ به دیواره سلولی باکتری متصل می شود و باعث می شود باکتری به صورت میله های بنفش یا قرمز در زیر میکروسکوپ ظاهر شود.
  3. رنگ Warthin-Starry: این یک رنگ نقره ای است که برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در نمونه های بیوپسی استفاده می شود. رنگ به دیواره سلولی باکتری متصل می شود و باعث می شود باکتری به صورت میله های سیاه یا قهوه ای تیره در زیر میکروسکوپ ظاهر شود.
  • بررسی لام: مقاطع بافت رنگ آمیزی شده توسط پاتولوژیست یا میکروبیولوژیست زیر میکروسکوپ بررسی می شوند تا وجود هلیکوباکتر پیلوری مشخص شود.
روش هیستوپاتولوژی برای شناسایی هلیکوباکتر پیلوری

روش هیستوپاتولوژی برای شناسایی هلیکوباکتر پیلوری

در زیر میکروسکوپ، هلیکوباکتر پیلوری به صورت باکتری میله ای شکل ظاهر می شود که به طور معمول در لایه مخاطی پوشش معده یافت می شود. این باکتری همچنین می تواند به سلول های اپیتلیال پوشش معده حمله کند. شدت عفونت با درجه التهاب و آسیب بافتی ناشی از باکتری تعیین می شود.

چه چیزی در آزمایش هلیکوباکتر پیلوری

مورد بررسی قرار می گیرد؟

هلیکوباکتر پیلوری، یک باکتری است که مخاط پوشاننده مخاط معده و سلول های مخاطی که معده را پوشانده اند را آلوده می کند. این یک عامل خطر اصلی برای زخم معده و اثنی عشر، گاستریت مزمن یا حتی ازوفاژیت اولسراتیو است. همچنین یک سرطان‌زای کلاس I معده است.

  • هلیکوباکتر پیلوری یک باسیل کوچک گرم منفی و میله ای مارپیچی است که در سال 1982 کشف شد.
  • هلیکوباکتر پیلوری در گذشته کمپیلوباکتر پیلوری یا پیلوریدیس نامیده می شد.
  •  به شدت اوره آز مثبت هستند.
  • میله های مارپیچی شکل گرم منفی(این یک ویژگی مشترک با کمپیلوباکتر است).
  • دارای تاژک های متعدد در یک قطب است و به طور فعال متحرک است.
  • رشد هلیکوباکتر پیلوری زمانی که در دمای 37 درجه سانتیگراد در یک محیط میکروآئروفیل رشد می کند 3 تا 6 روز طول می کشد.
  • کلنی ها شفاف هستند و 1 تا 2 میلی متر قطر دارند. این کلنی ها مورفولوژی مشخصی دارند.
  • هلیکوباکتر پیلوری اکسیداز مثبت و کاتالاز مثبت است.
  • باکتری ها تولید کنندگان قوی و متحرک اوره آز هستند

کلونیزاسیون معده توسط این ارگانیسم در حدود 90 تا 95 درصد از بیماران مبتلا به زخم اثنی عشر، 60 تا 70 درصد از بیماران مبتلا به زخم معده و حدود 20 تا 25 درصد از بیماران مبتلا به سرطان معده گزارش شده است. اگرچه برخی از بیماران مبتلا بدون علامت هستند، اما بیشتر افراد در عرض 2 هفته پس از قرار گرفتن در معرض علائم پپتیک ایجاد می کنند. تقریباً 10 درصد افراد سالم زیر 30 سال دارای هلیکوباکتر پیلوری بدون علایم هستند.

عوارض-هلیکوباکتر

عوارض هلیکوباکتر

پاتوفیزیولوژی عفونت هلیکوباکتر پیلوری

  • رشدبهینه هلیکوباکتر پیلوری در pH حدود 6.0 تا 7.0 است و در pH لومن معده از بین می رود یا نمی تواند رشد کند.
  • مخاط معده نسبت به اسید غیر قابل نفوذ است و به عنوان یک سیستم بافر عمل می کند.
  • هلیکوباکتر پیلوری یک آنزیم پروتئاز تولید می کند که مخاط معده را اصلاح کرده و توانایی انتشار اسید از طریق مخاط را کاهش می دهد.
  • هلیکوباکتر پیلوری فعالیت اوره آزی قوی دارد و منجر به تولید NH3 و بافر بیشتر اسید می شود.
  • سموم و لیپو پلی ساکارید تولید شده توسط باکتری ممکن است به سلول های مخاطی آسیب برساند، در حالی که NH3 می تواند باعث آسیب مستقیم به سلول های اپیتلیال شود.

یافته های میکروسکوپی عبارتند از:

  1. گاستریت با نفوذ سلول های التهابی مزمن و حاد مشخص می شود.
  2. نوتروفیل ها و سلول های فاگوسیتیک تک هسته ای در اپیتلیوم و لایه پروپریا دیده می شوند.
  3. در سلول های اپیتلیال واکوئل وجود دارد.
  4. اپیتلیوم آسیب می بیند.
  5. آتروفی غدد وجود دارد.

بیماری یا علائم “کلونیزاسیون” معده با افزایش سن افزایش می‌یابد، به طوری که افراد بالای 60 سال درصدی مشابه سن خود دارند. آزمایش فقط باید بر روی بیماران علامت دار انجام شود زیرا درصد زیادی از افراد درگیر با هلیکوباکتر پیلوری نتایج مثبت خواهند داشت. تمام بیمارانی که آزمایش هلیکوباکتر پیلوری مثبت دارند باید با آنتی بیوتیک های تهاجمی درمان شوند.

در اینجا چندین روش برای تشخیص وجود این ارگانیسم وجود دارد. ارگانیسم را می توان از نمونه ای از مخاط به دست آمده از طریق گاستروسکوپ کشت داد. نمونه روی یک محیط غنی شده (مانند شکلات یا محیط Skirrow) قرار می گیرد و به مدت 5 تا 7 روز در دمای 37 درجه سانتی گراد انکوبه می شود. اگرچه تأخیر در تشخیص ترجیح داده نمی شود، اما کشت می تواند حساسیت هایی را برای انتخاب های درمانی آنتی بیوتیکی ایجاد کند.

کشت-هلیکوباکتر-پیلوری

کشت هلیکوباکتر پیلوری

همچنین می توان ارگانیسم را در بافت شناسی بیوپسی مخاط معده (از آنتروم و انحنای بیشتر جسم) با استفاده از رنگ های گرم، نقره، گیمسا یا نارنجی آکریدین یا با روش های ایمونوفلورسانس یا ایمونوپروکسیداز تشخیص داد. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا نتایج حاصل از کشت یا بافت شناسی گسترده در دسترس باشد. شروع درمان قبل از آن زمان برای بیمار مبتلا به بیماری زخم علامت دار یا فعال ترجیح داده می شود. به همین دلیل، آزمایش اوره آز سریع برای هلیکوباکتر پیلوری در دسترس است. هلیکوباکتر پیلوری به دلیل توانایی تولید اوره قادر به تجزیه مقادیر زیادی اوره است

هیستولوژی هلیکوباکتر پیلوری

هیستولوژی هلیکوباکتر پیلوری

مقادیر زیادی آنزیم به نام اوره آز که در پوشش معده بیماران آلوده یافت می شود. در آزمایش اوره آز سریع، یک قطعه کوچک از مخاط معده (که از طریق گاستروسکوپی به دست می آید) روی یک ژل/آگار تست تخصصی حاوی نشانگر pH قرار می گیرد. اگر ارگانیسم های هلیکوباکتر پیلوری در مخاط معده وجود داشته باشند، اوره آز (ساخته شده توسط هلیکوباکتر پیلوری) pH و رنگ ماده آزمایش را تغییر می دهد.

آزمایش تنفس نیز برای تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در دسترس است. ممکن است به عنوان آزمایش خط اول در بیماران علامت دار استفاده شود. در تست تنفس، اوره کربن رادیواکتیو (اوره 13C) به صورت خوراکی تجویز می شود. اوره از طریق مخاط معده جذب می شود، جایی که در صورت وجود هلیکوباکتر پیلوری، اوره 13C به آمونیاک و 13CO2 تبدیل می شود. سپس 13CO2 توسط مویرگ های دیواره معده گرفته شده و به ریه ها می رسد. در اینجا 13CO2 بازدم می شود و در بازدم تشخیص داده می شود. تست تنفس بسیار قابل اعتماد است، اما گران و پر کار است.

اگرچه هلیکوباکتر پیلوری در مدفوع زنده نمی‌ماند، یک سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (EIA) با استفاده از آنتی‌هیچ پلی کلونال انجام می‌شود. آنتی بادی جذب کننده پیلوری می تواند وجود آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری را در نمونه مدفوع تازه تشخیص دهد. آزمایش مدفوع بسیار دقیق است. آزمایش های مدفوع بیشتر در پایش ریشه کنی درمان هلیکوباکتر پیلوری استفاده می شود.

تشخیص آنتی ژن باکتری در مدفوع

تشخیص آنتی ژن باکتری در مدفوع

تست سرولوژیک روشی ارزان و غیرتهاجمی برای تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری است. همچنین به عنوان یک تشخیص حمایتی استفاده می شود که در آن هیچ آمادگی یا پرهیز از آنتی اسیدها لازم نیست. این تست کمترین حساسیت در بین تست های هلیکوباکتر پیلوری است. آنتی بادی IgG بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد.

2 ماه پس از عفونت افزایش می یابد و برای بیش از یک سال پس از درمان بالا می ماند. آنتی بادی IgA ، مانند IgG، حدود 2 ماه پس از عفونت افزایش می یابد اما 3 تا 4 هفته پس از درمان کاهش می یابد. آنتی بادی IgM اولین آنتی بادی است که افزایش می یابد (حدود 3 تا 4 هفته پس از عفونت) و 2 تا 3 ماه پس از درمان شناسایی نمی شود. این آنتی بادی ها را می توان با استفاده از مقدار کمی از خون به دست آمده تشخیص داد.

آزمایش سرولوژیک معمولاً چندین ماه پس از درمان برای مستند کردن ریشه‌کنی عفونت هلیکوباکتر پیلوری استفاده می‌شود. آزمایش سرولوژیک نیز برای تأیید نتایج سایر روش های آزمایش هلیکوباکتر پیلوری استفاده می شود. از آنجایی که روش سرولوژی ممکن است ویژگی خاصی نداشته باشد، آزمایش‌های غیرسرولوژیکی شرح داده شده در پاراگراف‌های قبل می‌توانند برای تایید عفونت هلیکوباکتر پیلوری مورد استفاده قرار گیرند.

منحنی سرولوژیک هلیکوباکتر پیلوری

منحنی سرولوژیک هلیکوباکتر پیلوری

عفونت های دستگاه گوارش هلیکوباکتر پیلوری بسیار شایع است و تقریباً نیمی از جمعیت جهان به این عفونت مبتلا هستند. با این حال، اکثر افراد مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری هرگز علائمی ندارند. با این حال، عفونت هلیکوباکتر پیلوری خطر ابتلا به زخم (بیماری زخم معده)، التهاب معده (گاستریت) و سرطان معده (معده) را افزایش می دهد. این باکتری توانایی معده برای تولید مخاط را کاهش می دهد و معده را مستعد آسیب ناشی از اسید گوارشی و زخم معده می کند.

پراکندگی هلیکوباکتر در جهان

پراکندگی هلیکوباکتر در جهان

عوامل مداخله گر در آزمایش هلیکوباکتر پیلوری

  • هلیکوباکتر پیلوری می تواند توسط تجهیزات آندوسکوپی آلوده در طی مراحل آندوسکوپی منتقل شود.
  • اگر بیمار یک هفته قبل از آزمایش از درمان آنتی اسید استفاده کند، آزمایش اوره آز سریع می تواند به طور کاذب منفی باشد.
  • بیسموت (پپتو بیسمول) یا سوکرالفات (کارافات) جذب مخاطی اوره را سرکوب کرده و با نتایج آزمایش تداخل خواهد داشت.
  • استفاده همزمان از یک مهارکننده پمپ پروتون، مانند Prilosec، Nexium، Prevacid یا Protonix، همچنین باعث مهار جذب اوره و کاهش حساسیت تمام روش‌های آزمایش می‌شود.

مطلب پیشنهادی: تداخلات دارویی در آزمایش ها

اهمیت بالینی آزمایش هلیکوباکتر پیلوری

  • گاستریت حاد و مزمن
  • زخم عودکننده اثنی عشر
  • زخم معده
  • کارسینوم معده

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش هلیکوباکتر پیلوری استفاده می شود؟

آزمایش هلیکوباکتر پیلوری برای شناسایی باکتری های موجود در دستگاه گوارش، تشخیص عفونت و ارزیابی اینکه آیا درمان عفونت را درمان کرده است یا خیر، استفاده می شود.

انواع مختلفی از آزمایش هلیکوباکتر پیلوری وجود دارد که می توان انجام داد. جداول زیر خلاصه ای از این آزمون ها را نشان می دهد:

نوع آزمایشچه چیزی را اندازه گیری می کند؟
آزمایش آنتی ژن مدفوعوجود آنتی ژن هلیکوباکتر پیلوری را در نمونه مدفوع تشخیص می دهد
تست تنفس اورهیک متخصص با کشیدن نفس در کیسه، نمونه اولیه تنفس شما (خط پایه) را می گیرد.
از شما خواسته می شود که مایعی حاوی ماده ای به نام اوره بنوشید که به طور ویژه با کربن 13 برچسب شده است و سپس حدود 15 دقیقه صبر کنید. در طول این مدت، اگر هلیکوباکتر پیلوری در دستگاه گوارش شما وجود داشته باشد، باکتری اوره را به گاز دی اکسید کربن برچسب خورده تجزیه می کند که در تنفس شما دفع می شود. (دی اکسید کربن بخش طبیعی تنفسی است که بازدم می کنید).
نمونه تنفس دوم جمع آوری می شود.
نمونه اولیه و دوم هر دو برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاده می شوند. اگر نمونه تنفس دوم شما دارای سطح بالاتری از دی اکسید کربن نشاندار نسبت به حالت عادی باشد، شما هلیکوباکتر پیلوری در دستگاه گوارش خود دارید.
بافت شناسی بافت زیر میکروسکوپ توسط پاتولوژیست بررسی می‌شود که به دنبال باکتری هلیکوباکتر پیلوری و سایر علائم بیماری است که ممکن است علائم فرد را توضیح دهد.
آزمایش سریع اوره آز هلیکوباکتر پیلوری اوره آز تولید می کند، آنزیمی که به آن اجازه می دهد در محیط اسیدی معده زنده بماند. تست هایآزمایشگاهی می تواند اوره آز را در نمونه بافت تشخیص دهد.
کشت باکتری ها روی/در یک محیط غذایی رشد می کنند. نتایج ممکن است چندین هفته طول بکشد. اگر پزشک بخواهد ارزیابی کند که کدام آنتی بیوتیک عفونت را درمان می کند، این آزمایش ضروری است.
PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز) قطعات DNA هلیکوباکتر پیلوری تکثیر شده و برای شناسایی باکتری استفاده می شود. در درجه اول در محیط های تحقیقاتی استفاده می شود.
آزمایش آنتی بادیمیزان واکنش بدن و مقدار آنتی بادی های مختلف را اندازه گیری می کند.

چه زمانی آزمایش هلیکوباکتر پیلوری درخواست می شود؟

زمانی که شما درد در دستگاه گوارش و سایر علائم و نشانه های زخم دارید، ممکن است آزمایش انجام شود. مثال ها عبارتند از:

  • درد شکمی که به مرور زمان می آید و می رود
  • کاهش وزن بی دلیل
  • سوء هاضمه
  • احساس سیری یا نفخ
  • حالت تهوع
  • آروغ زدن

برخی از افراد ممکن است علائم و نشانه های جدی تری داشته باشند که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند، از جمله درد شدید، ناگهانی و مداوم معده، مدفوع خونی یا سیاه، یا استفراغ خونی یا استفراغی که شبیه تفاله قهوه است.

علائم گاستریت

علائم گاستریت

آزمایش هلیکوباکتر پیلوری نیز ممکن است حدود 4 تا 6 هفته پس از پایان مصرف آنتی‌بیوتیک‌های تجویز شده برای تأیید درمان عفونت درخواست شود. با این حال، آزمایش پیگیری برای همه افراد انجام نمی شود.

نتیجه آزمایش هلیکوباکتر پیلوری چه چیزی را نشان می دهد؟

آنتی ژن مدفوع هلیکوباکتر پیلوری مثبت، تست تنفسی یا بیوپسی نشان می دهد که علائم و نشانه های شما احتمالاً ناشی از زخم گوارشی ناشی از این باکتری ها است. درمان با ترکیبی از آنتی بیوتیک ها و سایر داروها برای از بین بردن باکتری ها و توقف درد و زخم درخواست می شود.

نتیجه آزمایش منفی به این معنی است که بعید است شما عفونت هلیکوباکتر پیلوری داشته باشید و علائم و نشانه های شما ممکن است به دلیل دیگری باشد. با این حال، در صورت تداوم علائم، ممکن است آزمایش‌های اضافی، از جمله نمونه‌برداری بافت تهاجمی‌تر، برای رد قطعی‌تر عفونت انجام شود.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

افراد ممکن است به دلایل زیادی دچار درد دستگاه گوارش شوند. زخم ناشی از هلیکوباکتر پیلوری تنها یکی از آنهاست.

اگر یک هفته قبل از آزمایش از آنتی اسیدها استفاده می کنید، آزمایش اوره آز سریع ممکن است منفی کاذب باشد. آنتی بیوتیک ها، مهارکننده های پمپ پروتون، و آماده سازی بیسموت ممکن است با نتایج آزمایش تداخل داشته باشند.

درمان زخم گوارشی ناشی از هلیکوباکتر پیلوری چیست؟

درمان معمولاً شامل ترکیبی از آنتی‌بیوتیک‌ها و داروها برای کاهش میزان اسید معده تولید شده، مانند:

  • مهارکننده های پمپ پروتون (PPIs): این داروها از تولید اسید در معده جلوگیری می کنند. برخی از نمونه‌های PPI عبارتند از: امپرازول (Prilosec)، اسموپرازول (Nexium)، لانسوپرازول (Prevacid) و پانتوپرازول (Protonix).
  • بیسموت ساب سالیسیلات: این دارو که بیشتر با نام تجاری Pepto-Bismol شناخته می شود، با پوشاندن زخم و محافظت از آن در برابر اسید معده عمل می کند.
  • مسدود کننده های هیستامین (H-2): این داروها ماده ای به نام هیستامین را مسدود می کنند که باعث تولید اسید می شود. یک مثال سایمتیدین (Tagamet HB) است. مسدود کننده های H-2 فقط برای عفونت هلیکوباکتر پیلوری در صورتی تجویز می شوند که PPI ها نتوانند مورد استفاده قرار گیرند.

آیا همه مبتلایان به هلیکوباکتر پیلوری زخم معده می‌گیرند؟

خیر، بسیاری از افراد شواهدی از عفونت دارند اما هیچ علامتی از بیماری اولسراتیو ندارند. دلیل اینکه چرا برخی از افراد مبتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری به زخم معده مبتلا می شوند و برخی دیگر به زخم معده مبتلا نمی شوند هنوز شناخته نشده است.

آیا همه باید برای میکروب هلیکوباکتر پیلوری آزمایش شوند؟

از آنجایی که عفونت بسیار شایع است و اکثر افراد هرگز زخم نمی‌گیرند، آزمایش معمولاً فقط برای کسانی توصیه می‌شود که علائم و نشانه‌ها را دارند.

راه های انتقال هلیکوباکتر پیلوری چیست؟

اعتقاد بر این است که این باکتری از طریق خوردن غذا یا آب آشامیدنی آلوده به مدفوع انسان یا احتمالاً از طریق تماس با مدفوع، استفراغ یا بزاق یک فرد آلوده منتقل می شود. قرار گرفتن در معرض اعضای خانواده با هلیکوباکتر پیلوری محتمل ترین فرصت برای انتقال به نظر می رسد.

آیا همه افراد مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری درمان می شوند ؟

اکثر افرادی که درمان ترکیبی آنتی بیوتیک را با موفقیت انجام می دهند، این باکتری ها را از دستگاه گوارش خود خلاص می کنند. با این حال، مقاومت به برخی از آنتی بیوتیک ها ممکن است رخ دهد و بنابراین، باکتری ها ممکن است علیرغم درمان مناسب به تکثیر خود ادامه دهند.

اگر درمان کامل شود و عفونت از بین برود، آیا می توان دوباره به عفونت هلیکوباکتر پیلوری مبتلا شد؟

درمان باعث مصونیت فرد نمی شود، بنابراین همیشه احتمال ابتلای مجدد وجود دارد.

چرا آزمایش خون برای آنتی بادی های هلیکوباکتر پیلوری توصیه نمی شود؟

انجمن گوارش آمریکا، کالج آمریکایی گوارش، انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا و انجمن میکروبیولوژی آمریکا آزمایش خون آنتی‌بادی را برای استفاده معمول در تشخیص عفونت هلیکوباکتر پیلوری یا ارزیابی درمان آن توصیه نمی‌کنند، زیرا آزمایش نمی‌تواند بین عفونت فعلی و قبلی تمایز قائل شود.

در ستایت Mayo Clinic در مورد باکتری هلیکوباکتر پیلوری یا H. pylori بیشتر بخوانید:

عفونت هلیکوباکتر پیلوری (H. پیلوری) زمانی رخ می دهد که باکتری هلیکوباکتر پیلوری معده شما را آلوده کند. این معمولا در دوران کودکی اتفاق می افتد. یکی از علل شایع زخم معده (زخم معده)، عفونت هلیکوباکتر پیلوری ممکن است در بیش از نیمی از مردم جهان وجود داشته باشد.

اکثر مردم متوجه نمی شوند که به عفونت هلیکوباکتر پیلوری مبتلا هستند زیرا هرگز از آن بیمار نمی شوند. اگر علائم و نشانه‌های زخم گوارشی در شما ایجاد شود، احتمالاً پزشک شما را برای عفونت هلیکوباکتر پیلوری آزمایش می‌کند. زخم معده زخمی است که در پوشش معده (زخم معده) یا قسمت اول روده کوچک (زخم اثنی عشر) قرار دارد.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

در جای دیگر وب:

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی
دکتر فرزاد باباخانی

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

 

Santacroce, L. and Bhutani, M. (2018 August 9, Updated). Helicobacter Pylori Infection. Medscape Gastroenterology. Available online at https://emedicine.medscape.com/article/176938-overview. Accessed on 9/08/18.

Lai, S. (2017 August 1, Updated). Tests for H. pylori. MedlinePlus Medical Encyclopedia. Available online at https://medlineplus.gov/ency/article/007501.htm. Accessed on 9/08/18.

Couturier, M. and Jarboe, E. (2018 August, Updated). Helicobacter pylori. ARUP Consult. Available online at https://arupconsult.com/content/helicobacter-pylori. Accessed on 9/08/18.

Zingman, B. et. al. (2017 October 12, Updated). Helicobacter pylori infection. MedlinePlus Medical Encyclopedia. Available online at https://medlineplus.gov/ency/article/007715.htm. Accessed on 9/08/18.

(© 1995– 2018). Helicobacter pylori Breath Test. Mayo Clinic Mayo Medical Laboratories. Available online at https://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Clinical+and+Interpretive/81590. Accessed on 9/08/18.

(© 1995– 2018). Helicobacter pylori Antigen, Feces. Mayo Clinic Mayo Medical Laboratories. Available online at https://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Clinical+and+Interpretive/81806. Accessed on 9/08/18.

Sultan, M. et. al. (2018 February 12, Updated). Pediatric Helicobacter Pylori Infection. Medscape Pediatrics: General Medicine. Available online at https://emedicine.medscape.com/article/929452-overview. Accessed on 9/08/18.

(April 5, 2017) Armand W. H. pylori, a true stomach “bug”: Who should doctors test and treat? Harvard Health. Available online at https://www.health.harvard.edu/blog/h-pylori-a-true-stomach-bug-who-should-doctors-test-and-treat-2017040511328. Accessed Sep 2018.

(© 1995–2018). Helicobacter pylori Diagnostic Algorithm. Mayo Clinic Mayo Medical Laboratories. Available online at https://www.mayocliniclabs.com/it-mmfiles/Helicobacter_pylori_Diagnostic_Algorithm.pdf. Accessed Sep 2018.

© 2018 ARUP Laboratories. Helicobacter pylori Breath Test. Available online at https://www.aruplab.com/testing/0020646. Accessed Sep 2018.

The Cleveland Clinic Health Information Center. Breath Test for H. pylori (Online information). Available online at http://www.clevelandclinic.org/health/. Accessed February 2008.

Pagana K, Pagana T. Mosby’s Manual of Diagnostic and Laboratory Tests. 3rd Edition, St. Louis: Mosby Elsevier; 2006.

Forbes BA, Sahm DF, Weissfeld AS. Bailey & Scott’s Diagnostic Microbiology 12th Edition: Mosby Elsevier, St. Louis, MO; 2007.

Chisholm SA, Owen RJ. Application of polymerase chain reaction-based assays for rapid identification and antibiotic resistance screening of Helicobacter pylori in gastric biopsies. Diagn Microbiol Infect Dis. 2008 Jan 11.

Siddique I, et. al Diagnosis of Helicobacter pylori: Improving the Sensitivity of CLOtest by Increasing the Number of Gastric Antral Biopsies. J Clin Gastroenterol. 2008 Apr;42(4):356-360.

Clinical Chemistry: Principles, Procedures, Correlations. Bishop M, Duben-Engelkirk J, Fody E, eds. 4th ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2000.

Clinical Chemistry: Theory, Analysis, and Correlations. Kaplan L, Pesce A, eds. 2nd ed. St. Louis: The C. V. Mosby Company; 1989.

National Digestive Diseases Information Clearinghouse. H. pylori and Peptic Ulcer. Available online at http://digestive.niddk.nih.gov/ddiseases/pubs/hpylori/. Accessed June 2011.

Michael Selgrad, Arne Kandulski and Peter Malfertheiner. Helicobacter pylori: Diagnosis and Treatment: Diagnosis of Helicobacter pylori. Curr Opin Gastroenterol. 2009;25(6):549-556. Available online at http://www.medscape.com/viewarticle/711405_2. Accessed June 2011.

Baumann, A. and Katz, P. (Updated 2014 January 27). Helicobacter Pylori Antigen Test. Medscape Drugs & Diseases [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/2117821-overview. Accessed October 2014.

Santacroce, L. and Bhutani, M. (Updated 2014 September 11). Helicobacter Pylori Infection. Medscape Drugs & Diseases [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/176938-overview. Accessed October 2014.

Longstreth, G.(Updated 2013 August 22). Tests for H pylori. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/007501.htm. Accessed October 2014.

DiMarino, M. (Revised 2014 May). Helicobacter pylori Infection. The Merck Manual Professional Edition [On-line information]. Available online through http://www.merckmanuals.com. Accessed October 2014.

(© 1995–2014). Helicobacter pylori Antibody, IgA, Serum. Mayo Clinic Mayo Medical Laboratories [On-line information]. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Overview/35755. Accessed October 2014.

(2013 November). Helicobacter pylori Infection: Test Utilization Strategies for Diagnosis. Communique, Mayo Clinic Mayo Medical Laboratories [On-line information]. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/articles/communique/2013/11-hpylori-infection/. Accessed October 2014.

Kelly, J. (2014 September 30). WHO Urges H pylori Screening to Prevent Gastric Cancer. Medscape News [On-line information]. Available online at http://www.medscape.com/viewarticle/832581. Accessed October 2014.

Baron, E. et. al. (2013 July 10). A Guide to Utilization of the Microbiology Laboratory for Diagnosis of Infectious Diseases: 2013 Recommendations by the Infectious Diseases Society of America (IDSA) and the American Society for Microbiology (ASM). [On-line information]. Available online through http://www.idsociety.org. Accessed October 2014.

Pagana, K. D., Pagana, T. J., and Pagana, T. N. (© 2015). Mosby’s Diagnostic & Laboratory Test Reference 12th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp 494-496.

این مقاله برای شما مفید بود؟

2 دیدگاه

  1. Avatar
    محدثه 22 اسفند 1401 در 5:58 ق.ظ - پاسخ دادن

    سلام
    مادر من رفته آزمایش داده آنتی ژن هلیکوباکترش مثبت شده، از اون ور هم CA19-9 شون هم بالاست. امکان داره این بالا بودن ca19-9 به خاطر این باکتری باشه؟

    • Avatar
      دکتر فرزاد باباخانی 22 اسفند 1401 در 10:42 ق.ظ - پاسخ دادن

      سلام و درود
      شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد وجود عفونت هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) می‌تواند سطوح تومور مارکر CA19-9 را در برخی موارد افزایش دهد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که افزایش سطح CA19-9 همیشه نشان دهنده سرطان نیست و تعدادی از عوامل وجود دارد که می تواند بر سطح CA19-9 تأثیر بگذارد.

      برخی از مطالعات نشان داده اند که عفونت هلیکوباکتر پیلوری می تواند منجر به التهاب در معده و لوزالمعده شود که به نوبه خود باعث افزایش سطح CA19-9 می شود. علاوه بر این، عفونت هلیکوباکتر پیلوری با افزایش خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده همراه است که می تواند منجر به افزایش سطح CA19-9 شود.

      با این حال، شایان ذکر است که عوامل دیگری مانند بیماری کبد، بیماری کیسه صفرا و پانکراتیت نیز می توانند بر سطوح CA19-9 تأثیر بگذارند. بنابراین، تشخیص افزایش سطح CA19-9 باید در ارتباط با سایر یافته‌های بالینی و تست‌های تشخیصی، به جای تکیه بر این مارکر انجام شود.
      آرزوی سلامتی

ثبت دیدگاه

Go to Top