آزمایش فلزات سنگین | آزمایش سمیت فلزات سنگین

دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
17 آبان 1402
آخرین بروزرسانی
17 آبان 1402
آزمایش فلزات سنگین | آزمایش سمیت فلزات سنگین

آزمایش فلزات سنگین گروهی از آزمایش ها است که سطح فلزات بالقوه مضر در خون را اندازه گیری می کند. متداول‌ترین فلزات برای آزمایش شامل: سرب، جیوه، آرسنیک و کادمیوم، مس، روی، آلومینیوم و تالیم هستند. فلزات سنگین به طور طبیعی در محیط، مواد غذایی خاص، داروها و حتی در آب یافت می شوند. شما ممکن است فلزات سنگین را از طریق پوست خود جذب کنید، آنها را تنفس کنید یا بخورید.

اسامی دیگر:

  • Heavy Metals Panel
  • Toxic Metals Testing
  • Heavy Metal Toxicity Test

چرا آزمایش فلزات سنگین درخواست می شود؟

برای غربالگری، شناسایی و مانیتورینگ قرار گرفتن بیش از حد در معرض فلزات سنگین خاص

چه زمانی آزمایش فلزات سنگین بایستی انجام شود؟

  • زمانی که با فلزات سنگین کار می کنید
  • زمانی که پزشک مشکوک است که ممکن است در معرض فلزات سنگین قرار گرفته باشید.
  • اگر پروتز فلزی دارید، بسته به اندازه و نوع ایمپلنت، ممکن است به نظارت سالانه یون‌های فلزی (مانند کروم و کبالت) در خون نیاز داشته باشید. برای مشاوره بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش فلزات سنگین:

  • ظرف/لوله: لوله با درب آبی سلطنتی(مخصوص فلزات سنگین)/ لوله با درب بنفش(حاوی ضد انعقاد EDTA)/ ظرف ادرار 24 ساعته
  • نوع نمونه: خون کامل/ ادرار
  • حجم نمونه:6 میلی لیتر/ 10 میلی لیتر 
لوله-های-مورد-نیاز-برای-نمونه-آزمایش-فلزات-سنگین

لوله های مورد نیاز برای نمونه آزمایش فلزات سنگین

شرایط-نگهداری-دمایی-نمونه-آزمایش-فلزات-سنگین(Heavy-Metal)

شرایط-قبول-یا-رد-نمونه-آزمایش-فلزات-سنگین(Heavy-Metal)نگهدارنده-های-ادرار-24-ساعتهادرار و خون هر دو را می‌توان برای آزمایش فلزات سنگین استفاده کرد، اما لزوماً اشکال مشابهی از یک فلز را آزمایش نمی‌کنند. به عنوان مثال، متیل جیوه – یک شکل ارگانیک بسیار سمی جیوه که در ماهی یافت می شود – را می توان در خون تشخیص داد اما نه در ادرار. ادرار نمونه ارجح برای اندازه گیری اشکال غیر آلی جیوه و برای اندازه گیری آرسنیک است.

تجزیه و تحلیل مو و ناخن می‌تواند نشانه‌ای از قرار گرفتن در معرض در طول زمان یا در گذشته باشد، اما تماس‌های اخیر را نشان نمی‌دهد. خون و ادرار منعکس کننده مواجهه هایی است که مزمن بوده یا در چند روز گذشته اتفاق افتاده است.

در موارد نادر، بیوپسی برای گرفتن نمونه بافت برای آزمایش انجام می شود.

آزمایش فلزات سنگین معمولاً بر روی نمونه خونی انجام می‌شود که با وارد کردن یک سوزن در ورید بازو یا جمع‌آوری ادرار 24 ساعته به دست می‌آید. برای به حداقل رساندن احتمال آلودگی نمونه توسط هر منبع خارجی فلزی، از ظروف مخصوص بدون فلز خون یا ادرار شسته شده با اسید استفاده می شود.

برای آزمایش کروم و کبالت باید از سوزن با آستر پلاستیکی برای نمونه برداری استفاده شود. از طرف دیگر، اگر این امکان وجود ندارد، می توان از یک سوزن فلزی استفاده کرد، اما توصیه می شود که 10 میلی لیتر اول خون جمع آوری شده دور ریخته شود یا برای سایر آزمایش های آزمایشگاهی (غیر فلزی) استفاده شود.

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

آمادگی قبل از انجام آزمایش فلزات سنگین:

غلظت بالای گادولینیوم و ید در اکثر آزمایش های فلزی تداخل دارد. اگر مواد حاجب حاوی گادولینیوم یا ید تجویز شده باشد، نمونه نباید به مدت 96 ساعت جمع آوری شود.

بیمار نباید به مدت 48 ساعت قبل از شروع یا در حین جمع آوری غذای دریایی بخورد.

نام روش انجام آزمایش فلزات سنگین

طیف سنجی جرمی- پلاسما جفت القایی (-MS)

شرح روش

آرسنیک (As)، کادمیوم (Cd)، جیوه (Hg) و سرب (Pb) توسط طیف‌سنجی جرمی پلاسما جفت القایی (ICP-MS) در حالت تمایز انرژی جنبشی (KED) با استفاده از هلیوم به عنوان یک گاز غیرواکنش برای برخورد تجزیه و تحلیل می‌شوند. با تداخل چند اتمی مانند کلرید آرگون (ArCl). استانداردهای داخلی مورد استفاده عبارتند از: گالیم (Ga) برای As، رودیوم (Rh) برای کادمیوم، و لوتیتیم (Lu) و ایریدیوم (Ir) برای جیوه و سرب جمع شده است. از کالیبراسیون ماتریس نمک استفاده شده است.

روش-ICP-MS

روش ICP MS

چه چیزی در آزمایش فلزات سنگین مورد بررسی قرار می گیرد؟

پانل فلزات سنگین گروهی از آزمایش ها است که مقدار فلزات خاص و بالقوه سمی را در خون، ادرار یا به ندرت در مو یا سایر بافت ها یا مایعات بدن اندازه گیری می کند. یک آزمایشگاه ممکن است چندین گروه بندی مختلف از پانل های فلزات سنگین و همچنین آزمایش هایی را برای فلزات جداگانه ارائه دهد.

رایج ترین ترکیب شامل سرب، جیوه و آرسنیک است. پانل های دیگر فلزات سنگین ممکن است شامل یک یا چند فلز اضافی مانند کادمیوم، مس یا روی باشد. برای مانیتور تعویض مفصل ران، پانل شامل کروم و کبالت است. یک پزشک بر اساس آنچه که فرد ممکن است علاوه بر علائم بالینی در معرض آن قرار گرفته باشد، فلزات را برای آزمایش انتخاب می کند.

فلزات سنگین

فلزات سنگین

اصطلاح “فلزات سنگین” به راحتی تعریف شده است. مربوط به جدول تناوبی عناصر است و به انواع عناصر با چگالی یا خواص فلزی بالا اشاره دارد. این عناصر به طور طبیعی در سراسر محیط یافت می شوند و همچنین توسط صنایع برای تولید طیف گسترده ای از محصولات رایج استفاده می شوند. برخی از آنها مانند آهن، مس، سلنیوم، مولیبدن و روی به مقدار کمی برای عملکرد طبیعی بدن مورد نیاز هستند اما در سطوح بالاتر می توانند سمی باشند.

غلظت قابل توجه هر یک از فلزات سنگین می تواند برای بدن تحریک کننده یا مضر باشد و می تواند خاک، هوا، غذا و آب را آلوده کند و به طور نامحدود در محیط باقی بماند. از آنجایی که آنها منبع آسیب احتمالی هستند، اصطلاح “فلزات سنگین” اغلب به جای واژه “فلزات توکسیک” استفاده می شود.

علائم و نشانه هایی که فرد ممکن است تجربه کند به نوع فلز، شکل آن، مقدار، مدت قرار گرفتن در معرض، نوع قرار گرفتن در معرض، سن فرد و وضعیت سلامت عمومی فرد بستگی دارد. برخی از فلزات بسیار سمی تر از سایرین هستند و یک شکل از فلز ممکن است مضرتر از سایر اشکال باشد.

نحوه قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین یک فرد می تواند بر میزان جذب فلز و قسمتی از بدن که تحت تأثیر قرار می گیرند تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، فلزی که وقتی در دست کسی نگه داشته می‌شود عملکرد کمی دارد، زمانی که بلعیده می‌شود مضر است و ممکن است بسیار سمی‌تر باشد. ممکن است هنگام استنشاق فلزات سنگین بخارات به ریه‌ها آسیب جدی وارد کند.

قرار گرفتن در معرض شدید و حاد فلزات سنگین می تواند باعث آسیب شود و در برخی موارد می تواند تهدید کننده زندگی باشد، اما قرار گرفتن در معرض متوسط ​​در طول زمان نیز باید تحت نظر باشد. بدن قادر است مقادیر کمی از فلزات سنگین را پردازش کند، اما مقادیر متوسط ​​تا زیاد می تواند در کلیه ها، کبد، استخوان ها و مغز جمع شود.

برخی از فلزات سرطان زا در نظر گرفته می شوند – آنها خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند – و برخی می توانند بر توانایی بدن برای تولید گلبول های قرمز و سفید تأثیر بگذارند. کودکان متولد نشده و خردسال در بالاترین خطر قرار دارند زیرا قرار گرفتن در معرض غلظت های کم یا متوسط ​​می تواند بر رشد جسمی و ذهنی تأثیر بگذارد و به طور دائمی به اندام ها و مغز آسیب برساند. بسیاری از فلزات سنگین می توانند از مادر به جنین منتقل شوند و برخی نیز می توانند در شیر مادر به نوزاد منتقل شوند.

تاثیر فلزات سنگین برای بدن

تاثیر فلزات سنگین برای بدن

آرسنیک:

آرسنیک (As) در تعدادی از اشکال سمی و غیر سمی وجود دارد. شکل‌های سمی آن گونه‌های معدنی (+5) As است که با نام As(V) نیز مشخص می‌شود، سمی‌تر (+3) As، همچنین به عنوان As (III) شناخته می‌شود، و متابولیت‌های نیمه‌زدایی‌شده آن‌ها، منومتی‌لارسین (MMA) و دی‌متیل‌آرسین. (DMA) است.

سم زدایی در کبد اتفاق می افتد زیرا As(3+) به As(5+) اکسید می شود و سپس به MMA و DMA متیله می شود. در نتیجه این مراحل سم زدایی، As(3+) و As(5+) اندکی پس از مصرف در ادرار یافت می شوند، در حالی که MMA و DMA گونه هایی هستند که بیش از 24 ساعت پس از مصرف غالب می شوند.

متابولیسم آرسنیک در بدن

متابولیسم آرسنیک در بدن

غلظت خون آرسنیک برای مدت کوتاهی پس از قرار گرفتن در معرض افزایش می یابد، پس از آن آرسنیک به سرعت در بافت ها ناپدید می شود زیرا میل آن به پروتئین های بافتی بالاست. بدن با آرسنیک مانند فسفات رفتار می کند و آن را در هر جایی که فسفات وارد می شود، ترکیب می کند. آرسنیک در مخزن طبیعی فسفات بدن ناپدید می شود و به همان سرعت فسفات دفع می شود (نیمه عمر دفع 12 روز). نیمه عمر آرسنیک معدنی در خون 4 تا 6 ساعت و نیمه عمر متابولیت های متیله 20 تا 30 ساعت است.

غلظت غیر طبیعی آرسنیک خون (بیش از 12 نانوگرم در میلی لیتر) نشان دهنده قرار گرفتن در معرض قابل توجه است اما فقط بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض آن تشخیص داده می شود. به احتمال زیاد آرسنیک در نمونه های خونی که بیش از 2 روز پس از قرار گرفتن در معرض آن گرفته شده اند، شناسایی نمی شود زیرا در بافت های غیر عروقی ادغام شده است. در نتیجه، خون نمونه مناسبی برای غربالگری آرسنیک نیست، اگرچه سطوح دوره‌ای خون را می‌توان برای پیگیری اثربخشی درمان تعیین کرد. ادرار نمونه ارجح برای ارزیابی قرار گرفتن در معرض آرسنیک است.

طیف وسیعی از علائم و نشانه‌ها ممکن است در مسمومیت حاد با آرسنیک از جمله سردرد، تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم، افت فشار خون، تب، همولیز، تشنج و تغییرات وضعیت روانی دیده شود. علائم مسمومیت مزمن که آرسنیازیس نیز نامیده می شود، بیشتر موذیانه و غیراختصاصی هستند. معمولا دستگاه گوارش، پوست و سیستم عصبی مرکزی درگیر هستند. حالت تهوع، درد اپی گاستر، قولنج (درد شکم)، اسهال و پارستزی دست و پا ممکن است رخ دهد.

اثرات آلودگی با آرسنیک در بدن

اثرات آلودگی با آرسنیک در بدن

بالاترین سطوح آرسنیک (در همه اشکال) در غذاها را می توان در غذاهای دریایی، برنج، غلات برنج (و سایر محصولات برنج)، قارچ و مرغ یافت، اگرچه بسیاری از مواد غذایی دیگر از جمله برخی آب میوه ها نیز می توانند حاوی آرسنیک باشند.

سرب:

سرب یک فلز سنگین است که معمولا در محیط یافت می شود و می تواند یک سم حاد و مزمن باشد.

در سال 1978 سرب از رنگ‌های خانگی ممنوع شد، اما هنوز در رنگ‌هایی که برای مصارف غیر خانگی تولید می‌شوند و در رنگدانه‌های هنری یافت می‌شود. محصولات سرامیکی موجود از تامین کنندگان غیرتجاری (مانند هنرمندان محلی) اغلب حاوی مقادیر قابل توجهی سرب هستند که می تواند توسط اسیدهای ضعیف مانند سرکه و آب میوه از سرامیک شسته شود.

سرب در خاک مناطق مجاور خانه های رنگ آمیزی شده با رنگ های سرب و بزرگراه هایی که سرب در اثر استفاده از بنزین انباشتهشده است، یافت می شود. استفاده از بنزین سرب دار از زمان معرفی بنزین های بدون سرب که از سال 1972 در اتومبیل های شخصی مورد نیاز بوده اند به طور قابل توجهی کاهش یافته است.

آبی که از طریق لوله های سرب یا سرب لحیم شده منتقل می شود حاوی مقداری سرب با غلظت های بالاتر است. برخی از غذاها و برخی از داروهای سنتی خانگی حاوی سرب هستند.

منابع آلوده کننده سرب

منابع حاوی سرب

رژیم غذایی معمولی روزانه 1 تا 3 میکروگرم سرب دارد که 1 تا 10 درصد آن جذب می شود. کودکان ممکن است تا 50 درصد از رژیم غذایی دریافتی را جذب کنند و کسری از سرب جذب شده با کمبود مواد مغذی افزایش می یابد.

طی یک تحقیق میانگین غلظت سرب در هر گروه غذایی اصلی برای گوشت (از جمله کله پاچه) و پس از آن ماهی (از جمله غذاهای دریایی)، سبزیجات و غلات بالاترین میزان بود. به دلیل مصرف زیاد، نوشیدنی ها بیشترین سهم را در مصرف عموم داشتند و پس از آن گروه های اصلی سبزیجات، میوه ها و آجیل ها و غلات قرار گرفتند.

اکثریت دریافت روزانه پس از عبور مستقیم از دستگاه گوارش از طریق مدفوع دفع می شود. در حالی که بخش قابل توجهی از سرب جذب شده به سرعت در استخوان و گلبول‌های قرمز ترکیب می‌شود، سرب در نهایت در بین تمام بافت‌ها توزیع می‌شود، با بافت‌های متراکم چربی مانند سیستم عصبی مرکزی به‌ویژه به اشکال آلی سرب حساس هستند. تمام سرب جذب شده در نهایت از طریق صفرا یا ادرار دفع می شود. چرخش بافت نرم سرب در حدود 120 روز اتفاق می افتد.

سرب سمیت خود را با مکانیسم های مختلفی بیان می کند. این عنصر به شدت آمینولوولینیک اسید دهیدراتاز و فروشلاتاز، 2 آنزیم که سنتز هم را کاتالیز می کنند، مهار می کند. نتیجه نهایی کاهش سنتز هموگلوبین و در نتیجه کم خونی است.

رسوب سرب در بافت ها

رسوب سرب در بافت ها

سرب همچنین یک الکتروفیل است که مشتاقانه با گروه سولفیدریل سیستئین موجود در پروتئین ها پیوندهای کووالانسی ایجاد می کند. بنابراین، پروتئین‌های موجود در تمام بافت‌هایی که در معرض سرب قرار دارند، به آنها سرب متصل می‌شود. شایع ترین مکان هایی که تحت تاثیر قرار می گیرند سلول های اپیتلیال دستگاه گوارش و سلول های اپیتلیال لوله پروگزیمال کلیه هستند.

اثرات آلودگی با سرب در بدن

اثرات آلودگی با سرب در بدن

اجتناب از قرار گرفتن در معرض سرب درمان انتخابی است. با این حال، درمان کیلاسیون برای درمان بیماری شدید در دسترس است. دیمرکاپرول خوراکی را می توان در شرایط سرپایی به جز در شدیدترین موارد استفاده کرد.

کادمیوم:

سمیت کادمیوم شبیه سایر فلزات سنگین (آرسنیک، جیوه و سرب) است، زیرا به کلیه ها حمله می کند. اختلال عملکرد کلیه همراه با پروتئینوری با شروع آهسته (در طی چند سال) تظاهرات معمولی است. تنفس بخارات کادمیوم منجر به زوال اپیتلیال بینی و احتقان ریوی شبیه آمفیزم مزمن می شود.

شایع ترین منبع قرار گرفتن در معرض مزمن ناشی از رنگ آمیزی رنگ های ارگانیک با اسپری بدون استفاده از دستگاه تنفس محافظ است. مکانیک تعمیر خودرو نشان دهنده یک گروه مستعد برای سمیت کادمیوم است. علاوه بر این، یکی دیگر از منابع رایج قرار گرفتن در معرض کادمیوم، دود تنباکو است.

کادمیوم

کادمیوم

جیوه:

جیوه (Hg) در شکل عنصری نسبتا غیر سمی است. اگر Hg(0) از نظر شیمیایی به گونه یونیزه و غیرآلی Hg(2+) تغییر یابد، سمی می شود. تبدیل زیستی بیشتر به یک آلکیل جیوه، مانند متیل جیوه (CH3Hg[+])، گونه‌ای از جیوه را تولید می‌کند که برای بافت‌های غنی از لیپید مانند نورون‌ها بسیار انتخابی است و بسیار سمی است. ترتیب نسبی سمیت:

کمترین سمی — جیوه (0) < جیوه (2+) << [CH3Hg](+) — بسیار سمی

جیوه را می توان به صورت شیمیایی از حالت عنصری به حالت یونیزه تبدیل کرد. در صنعت، این کار اغلب با قرار دادن Hg(0) در معرض عوامل اکسید کننده قوی مانند کلر انجام می شود.

Hg(0) می‌تواند توسط میکروارگانیسم‌هایی که هم در روده طبیعی انسان و هم در رسوبات کف دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها وجود دارند، به Hg(2+) و آلکیل جیوه تبدیل شود. هنگامی که Hg(0) وارد رسوب کف می شود، توسط باکتری ها، قارچ ها و میکروارگانیسم های کوچک جذب می شود. آنها بطور متابولیکی آن را به Hg(2+)، CH3Hg و C2H6Hg تبدیل می کنند. اگر این میکروارگانیسم ها توسط حیوانات دریایی و ماهی های بزرگتر مصرف شوند، جیوه به شکل نسبتاً سمی از زنجیره غذایی عبور می کند.

زنجیره-جیوه-در-طبیعت

زنجیره جیوه در طبیعت

جیوه سمیت خود را به 3 روش بیان می کند:

  • Hg(2+) به آسانی جذب می شود و با گروه های سولفیدریل پروتئین واکنش نشان می دهد و باعث تغییر در ساختار سوم پروتئین – یک تغییر استریو ایزومر – با از دست دادن فعالیت منحصر به فرد مرتبط با آن پروتئین می شود. از آنجایی که Hg(2+) در طی فرآیندهای پاکسازی منظم در کلیه متمرکز می شود، این اندام هدف بیشترین سمیت را تجربه می کند.
  • با تغییر درجه سوم که قبلا ذکر شد، برخی از پروتئین ها ایمنی زا می شوند و باعث تکثیر لنفوسیت های T می شوند که ایمونوگلوبولین ها را برای اتصال آنتی ژن جدید تولید می کنند. بافت های کلاژن به ویژه به این حساس هستند.
  • گونه های آلکیل جیوه، مانند (+)CH3Hg، چربی دوست هستند و مشتاقانه به بافت های غنی از چربی مانند نورون ها متصل می شوند. میلین به ویژه در معرض اختلال با این مکانیسم است.
افراد در معرض خطر

افراد در معرض خطر

عموم مردم گهگاه در مورد قرار گرفتن در معرض جیوه ناشی از آمالگام های دندانی نگران می شوند. دندانپزشکی ترمیمی تقریباً 90 سال است که از یک آمالگام جیوه-نقره به عنوان ماده پرکننده استفاده می کند. مقدار کمی جیوه (2-20 میکروگرم در روز) از یک آمالگام دندانی در هنگام دستکاری مکانیکی، مانند جویدن، آزاد می شود. عادت جویدن آدامس می تواند باعث آزاد شدن جیوه از آمالگام های دندانی بسیار بالاتر از حد معمول شود.

فلور باکتریایی طبیعی موجود در دهان کسری از آن را به Hg(2+) و (+)CH3Hg تبدیل می کند، که نشان داده شده است که در بافت های بدن قرار می گیرد. استاندارد ایمنی سازمان جهانی بهداشت برای قرار گرفتن روزانه در معرض جیوه 45 میکروگرم در روز است. بنابراین، اگر کسی منبع دیگری برای قرار گرفتن در معرض نداشته باشد، میزان جیوه آزاد شده از آمالگام‌های دندانی قابل توجه نیست.

آمالگام های دندانی

آمالگام های دندانی

بسیاری از غذاها حاوی جیوه هستند. به عنوان مثال، ماهی های تجاری که برای مصرف ایمن در نظر گرفته می شوند، حاوی کمتر از 0.3 میکروگرم در گرم جیوه هستند، اما برخی از ماهی های بازی حاوی بیش از 2.0 میکروگرم در گرم هستند و اگر به طور منظم مصرف شوند، بار قابل توجهی بر بدن وارد می کنند.

محتوای جیوه انواع ماهی

محتوای جیوه انواع ماهی

درمان معمولاً با پیگیری برون ده ادرار کنترل می شود. درمان ممکن است پس از دفع ادرار کمتر از 50 میکروگرم در روز خاتمه یابد.

عوامل مداخله گر در آزمایش فلزات سنگین

مصرف غذاهای دریایی قبل از جمع آوری نمونه ادرار برای آزمایش آرسنیک احتمالاً منجر به گزارش غلظت بالای آرسنیک موجود در ادرار می شود که می تواند از نظر بالینی گمراه کننده باشد.

جمع آوری نمونه های ادرار از طریق کاتتر اغلب منجر به افزایش مقادیر می شود زیرا لاستیک حاوی مقادیر کمی از کادمیوم است که هنگام عبور ادرار از کاتتر استخراج می شود.

مطلب پیشنهادی: تداخلات دارویی در آزمایش ها

محدوده مرجع آزمایش فلزات سنگین:

BLOOD:

ARSENIC

  1. <13 ng/mL 

LEAD

  • 0-5 years: <3.5 mcg/dL
  • > or =6 years: <5.0 mcg/dL
  • Critical values
  • Pediatrics (< or =15 years): > or =20.0 mcg/dL
  • Adults (> or =16 years): > or =70.0 mcg/dL

CADMIUM

  • <5.0 ng/mL 

MERCURY

  •  <10 ng/mL

URINE:

ARSENIC:

  • > or =18 years: <35 mcg/24 hour

CADMIUM:

  • > or =18 years: <0.7mcg/24 hour

MERCURY:

  • > or =18 years: <2 mcg/24 hour
  • Toxic concentration: >50 mcg/24 hour 

LEAD:

  • > or =18 years: <2 mcg/24 hour

مطلب پیشنهادی: مقادیر بحرانی در آزمایشگاه های تشخیص طبی

توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش فلزات سنگین استفاده می شود؟

آزمایش فلزات سنگین برای غربالگری یا تشخیص مسمومیت با فلزات سنگین در افرادی که ممکن است به طور حاد یا مزمن در معرض یک یا چند فلز سنگین قرار گرفته باشند و برای پایش غلظت بیش از حد فلز در افرادی که با فلزات سنگین مختلف کار می کنند استفاده می شود. آزمایش همچنین برای مانیتور اثربخشی درمان کیلاسیون، درمانی برای خلاص کردن بدن از مقادیر زیاد یک فلز سنگین (مانند آهن) انجام می شود.

پانل‌ها در گروه‌هایی از آزمایش‌ها تنظیم می‌شوند که قرار گرفتن در معرض فلزات بالقوه را منعکس می‌کنند. یک آزمایشگاه ممکن است چندین گروه مختلف را ارائه دهد که برای خون یا ادرار خاص هستند. پزشک مناسب‌ترین آزمایش‌هایی را که با شغل، سرگرمی، قرار گرفتن در معرض مشکوک و/یا علائم بالینی فرد مطابقت دارد، درخواست می‌کند. برخی از فلزاتی که بیشتر مورد آزمایش قرار می گیرند عبارتند از:

  • سرب
  • جیوه
  • آرسنیک
  • کادمیوم
  • کروم و کبالت

اگر پزشک مشکوک باشد که فردی در معرض فلز خاصی مانند سرب قرار گرفته است، ممکن است به جای یا علاوه بر گروهی از آزمایش ها، آن آزمایش خاص را درخواست کند. معمولاً هنگام غربالگری برای مواجهه، سرب به خودی خود درخواست می شود، به ویژه در کودکان به دلیل حساسیت آنها به اثرات آن. برخی از فلزات را می توان در مایع، مو، ناخن دست و بافت های بدن نیز اندازه گیری کرد. معمولاً اینها به صورت جداگانه درخواست می شوند.

چه زمانی آزمایش فلزات سنگین درخواست می شود؟

اگر پزشک مشکوک باشد که فردی به طور حاد یا مزمن در معرض یک یا چند فلز سنگین قرار گرفته است، ممکن است آزمایش فلزات سنگین درخواست شود. علائم و نشانه های قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین بسته به نوع و مقدار فلز درگیر از نظر ماهیت و شدت متفاوت خواهد بود. علائم اولیه مسمومیت را می توان نادیده گرفت زیرا اغلب غیر اختصاصی هستند.

قرار گرفتن در معرض بیش از حد و آسیب به چندین اندام مختلف می تواند رخ دهد حتی اگر فرد علائمی نداشته باشد، کم باشد یا علائم غیر اختصاصی نداشته باشد. برخی از علائم و نشانه های مسمومیت با فلز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • درد شکم، حالت تهوع، استفراغ و اسهال
  • علائم سیستم عصبی مانند بی حسی، گزگز دست و پا، ضعف
  • کم خونی
  • آسیب کلیه
  • آسیب کبدی
  • در ریه ها – تحریک، ادم
  • اختلال در عملکرد مغز، از دست دادن حافظه
  • خطوط میس (خطوط افقی روی ناخن)
  • تغییرات در رفتار
  • استخوان های ناقص در کودکان، استخوان های ضعیف
  • در زنان باردار – سقط جنین، زایمان زودرس
نمونه علایم آلودگی با فلزات سنگین

نمونه علایم آلودگی با فلزات سنگین

افرادی که ممکن است در محل کار در معرض فلزات قرار گیرند معمولا به صورت دوره ای تحت نظر قرار می گیرند. اقدامات ایمنی خطر را برای کارکنان به حداقل می رساند و به حل مشکلات در هنگام شناسایی کمک می کند. اداره بهداشت و ایمنی به عنوان یک تنظیم کننده مستقل مسائل مربوط به بهداشت و ایمنی کار، مشاوره، راهنمایی و قانون ارائه می کند. در صورت تشخیص غلظت بیش از حد، افراد مبتلا تحت نظر قرار می گیرند و اقداماتی برای کاهش قرار گرفتن در معرض آنها انجام می شود.

نتیجه آزمایش فلزات سنگین چه چیزی را نشان می دهد؟

در تفسیر نتایج آزمایش فلزات سنگین باید دقت شود. سطح پایین یک فلز سنگین در خون لزوماً به این معنی نیست که قرار گرفتن در معرض بیش از حد اتفاق نیفتاده است. فلزات سنگین در خون نمی مانند و برای مدت طولانی در ادرار وجود ندارند. به عنوان مثال، سرب از خون به اندام های بدن مهاجرت می کند و به مرور زمان به استخوان ها وارد می شود. اگر فردی بطور مزمن در معرض سرب قرار داشته باشد، ممکن است منجر به وجود سرب در خون، ادرار، اندام‌ها و استخوان‌ها شود.

سطوح بسیار پایین فلزات سنگین ممکن است در خون و ادرار افراد به ظاهر سالم وجود داشته باشد زیرا این فلزات در محیط ما وجود دارند. توصیه‌ها برای سطوح ایمن فلزات سنگین به سن افراد بستگی دارد و ممکن است در طول زمان با به دست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد ایمنی آنها تغییر کند.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

قرار گرفتن در معرض مقادیر و انواع یکسان فلزات سنگین لزوماً منجر به اثرات یکسانی در افراد مختلف نمی شود زیرا افراد با سرعت های متفاوتی فلزات را جذب و حذف می کنند. افرادی که دارای شرایط بهداشتی زمینه ای هستند ممکن است نسبت به سایرین در معرض خطرات مشابه آسیب پذیرتر باشند.

متیل جیوه، شکلی از جیوه که توسط باکتری های موجود در آب تولید می شود، می تواند در طول زمان در ماهی ها ایجاد شود. غلظت در منطقه و اندازه ماهی متفاوت است. بالاترین سطح معمولاً در ماهی های بزرگتر و مسن تر یافت می شود. در بیشتر موارد، فواید خوردن ماهی بیشتر از خطر کوچک خوردن جیوه اضافی است. با این حال، زنان باردار ممکن است بخواهند اقدامات احتیاطی بیشتری را انجام دهند توصیه می شود که زنان باردار از مصرف برخی از انواع ماهی در دوران بارداری خودداری کنند یا آن را محدود کنند، زیرا آلاینده‌ها یا مضرات بالقوه جیوه برای جنین هستند.

سرب زمانی به طور معمول در رنگ، لوله های لوله کشی و به عنوان یک افزودنی در بنزین استفاده می شد. این منابع زیست محیطی سرب کاهش یافته است، اما می تواند در رنگ و لوله کشی خانه های قدیمی وجود داشته باشد. هنگامی که رنگ خانه سربی خراب می شود، تراشه های سربی و گرد و غبار ایجاد می کند که می تواند با حرکت هوا به هم زده شود و به خاک اطراف خانه راه پیدا کند.

در حالی که هر فردی ممکن است از قرار گرفتن در معرض سرب آسیب ببیند، کودکان در بالاترین خطر قرار دارند. آنها ممکن است تراشه های رنگ، سطوح رنگ شده دهان، تنفس در گرد و غبار سرب و بازی در خاک آلوده را بخورند.

چگونه فردی در معرض فلزات سنگین قرار می گیرد؟

فلزات سنگین می توانند از طریق پوست یا از طریق استنشاق یا بلع وارد بدن شوند. سمیت زمانی اتفاق می افتد که فلزات عناصر ضروری را در بدن جابجا می کنند و شروع به تأثیرگذاری بر عملکرد طبیعی اندام های مختلف می کنند. اکثر مردم هرگز به اندازه کافی در معرض آسیب قرار نخواهند گرفت یا نیاز به آزمایش دارند.

اکثر مواجهه های حاد و مزمن در محل کار، به ویژه در صنایعی که از فلزات برای تولید محصولات استفاده می کنند، رخ می دهد. مانند کادمیوم، سرب و جیوه مورد استفاده در باتری ها و آرسنیک مورد استفاده در برخی آفت کش ها. همچنین ممکن است در کارگران کشاورزی، افرادی که کارشان پاکسازی مکان‌های آلوده محیطی است، افرادی که با محصولات خاصی مانند مکانیک‌های خودرو کار می‌کنند و با باتری‌های خودرو کار می‌کنند، و افرادی که سرگرمی‌هایی مانند استفاده از فلزات دارند، رخ دهد. سرب مورد استفاده صنعتگران شیشه رنگی

بیشتر قرار گرفتن در معرض غلظت های بیش از حد در جمعیت عمومی در درجه اول به دلیل افزایش سطوح فلزات در غذا یا آب، محصولاتی که استفاده می کنند یا آلودگی خاک در یا نزدیک مناطقی است که آنها کار و زندگی می کنند.

علاوه بر سرب، جیوه، آرسنیک، کادمیوم و کروم، چه فلزات دیگری ممکن است مورد آزمایش قرار گیرند؟

برخی از فلزاتی که کمتر مورد آزمایش مسمومیت مشکوک قرار می گیرند عبارتند از:

  • آلومینیوم
  • بریلیم
  • کبالت
  • مس
  • اهن
  • منگنز
  • نیکل
  • پلاتین
  • سلنیوم
  • سیلیکون
  • نقره ای
  • تالیم

مطالب مرتبط در متااورگانون:

در جای دیگر وب:

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

 

Adal A. Heavy metal toxicity. Wiener SW, ed. Medscape. Updated December 31, 2020. Accessed April 13, 2021. https://emedicine.medscape.com/article/814960-overview.

Beauchamp G, Kusin S, Elinder CG. Mercury toxicity. In: Curhan GC, Traub SJ, eds. UpToDate. Updated August 31, 2020. Accessed April 14, 2021. https://www.uptodate.com/contents/mercury-toxicity.

Elinder CG, Traub SJ. Epidemiology and toxicity of cadmium. In: Curhan GC, ed. UpToDate. Updated September 6, 2019. Accessed April 14, 2021. https://www.uptodate.com/contents/epidemiology-and-toxicity-of-cadmium.

Fisher RM, Gupta V. Heavy metals. In: StatPearls. Updated October 12, 2020. Accessed April 13, 2021. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK557806/.

Goldman RH. Arsenic exposure and poisoning. In: Burns MH, ed. UpToDate. Updated October 8, 2020. Accessed April 14, 2021. https://www.uptodate.com/contents/arsenic-exposure-and-poisoning.

Goldman RH, Hu H. Lead exposure and poisoning in adults. In: Elmore JG, Traub SJ, eds. UpToDate. Updated March 17. 2020. Accessed April 14, 2021. https://www.uptodate.com/contents/lead-exposure-and-poisoning-in-adults.

MedlinePlus: National Library of Medicine. Heavy metal blood test. Updated December 10, 2020. Accessed April 13, 2021. https://medlineplus.gov/lab-tests/heavy-metal-blood-test/.

Occupational Safety and Health Administration. Lead. Date unknown. Accessed April 14, 2021. https://www.osha.gov/lead.

U.S. Genetic and Rare Diseases Information Center. Heavy metal poisoning. Updated April 27, 2017. Accessed April 13, 2021. https://rarediseases.info.nih.gov/diseases/6577/heavy-metal-poisoning.

این مقاله برای شما مفید بود؟

ثبت دیدگاه

Go to Top