آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد | Growth test at 42°C

آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتی گراد یک تکنیک میکروبیولوژیکی است که برای ارزیابی توانایی میکروارگانیسم ها برای رشد در دماهای بالاتر استفاده می شود. این آزمایش به ویژه برای تشخیص و شناسایی باکتری های گرمادوست و سایر میکروارگانیسم های مقاوم به گرما مرتبط است.

میکروب ها را می توان تقریباً بر اساس محدوده دمایی که در آن رشد می کنند طبقه بندی کرد. نرخ رشد در دمای بهینه رشد برای ارگانیسم بالاترین میزان است. کمترین دمایی که ارگانیسم می تواند در آن زنده بماند و تکثیر شود، حداقل دمای رشد آن است. بالاترین دمایی که در آن رشد می تواند رخ دهد حداکثر دمای رشد آن است. با این حال، رشد در دماهای بسیار سرد و گرم نیاز به تنظیمات تکاملی در ماکرومولکول ها و فرآیندهای بیولوژیکی دارد.

فقط تعداد کمی از موجودات زنده در چنین محدوده های دمایی به خوبی رشد می کنند. بنابراین تأثیر دما بر موجودات را می توان برای تمایز موجودات مشاهده کرد.

نقش آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد در تشخیص گونه های باکتری:

هدف از آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد:

هدف از آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد تشخیص و شناسایی میکروارگانیسم هایی است که قادر به رشد و تکثیر در دماهای بالا هستند. این آزمایش به ویژه برای شناسایی باکتری های گرمادوست و سایر میکروارگانیسم های مقاوم به گرما مفید است. توانایی رشد در دماهای بالا یک ویژگی متمایز از گونه های میکروبی خاص است و مطالعه رفتار رشد آنها در دمای 42 درجه سانتی گراد می تواند بینش های ارزشمندی را برای کاربردهای مختلف در علوم آزمایشگاهی پزشکی و میکروبیولوژی ارائه دهد:

شناسایی و خصوصیات: آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد به تشخیص و شناسایی میکروارگانیسم های گرمادوست که برای زنده ماندن و تولیدمثل در شرایط دمایی شدید سازگار شده اند کمک می کند. این موجودات اغلب دارای ویژگی های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی منحصر به فردی هستند که آنها را از همتایان مزوفیل (دوستدار دمای متوسط) متمایز می کند.

کاربردهای بیوتکنولوژیکی: برخی از میکروارگانیسم های ترموفیل به دلیل توانایی آنها در عملکرد در دماهای بالا دارای ارتباط صنعتی و بیوتکنولوژیکی هستند. آنزیم های تولید شده توسط ترموفیل ها در فرآیندهای مختلفی مانند تقویت DNA (واکنش زنجیره ای پلیمراز یا PCR) و تولید سوخت های زیستی استفاده می شوند.

پایش محیطی: میکروارگانیسم های گرمادوست در اکوسیستم های مختلف از جمله چشمه های آب گرم، دریچه های گرمابی و محیط های کمپوست نقش دارند. آزمایش‌های رشد در دمای 42 درجه سانتی‌گراد می‌تواند به محققان در درک تنوع میکروبی و پویایی در این زیستگاه‌ها کمک کند

به طور کلی، آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتی گراد به عنوان یک ابزار ارزشمند برای تشخیص قابلیت های فیزیولوژیکی میکروارگانیسم ها در پاسخ به شرایط دما عمل می کند. هم در تحقیقات علمی و هم در کاربردهای عملی در زمینه هایی مانند میکروبیولوژی بالینی، ایمنی مواد غذایی، علوم محیطی و بیوتکنولوژی کمک می کند.

اساس آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد:

از این آزمایش برای تعیین توانایی یک ارگانیسم برای رشد در 42 درجه سانتیگراد استفاده می ­شود. برخی انواع سودوموناس ها که از نمـونه­ های بالینی جدا می­ شوند قادرند در حرارت­ های بالاتر رشد کنند.

سودوموناس آئروژینوزا (Pseudomonas aeruginosa) از دسته باکتری های گاما پروتئوباکتری است. این یک باسیل گرم منفی هوازی و متعلق به خانواده باکتریایی Pseudomonadaceae است. این باکتری در همه جا در خاک و آب و در سطوح در تماس با خاک یا آب وجود دارد. دمای مطلوب آن برای رشد 37 درجه است، اما به طور منحصر به فردی قادر به رشد در دمای 42 درجه است. رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد به عنوان یک آزمایش افتراقی کلیدی برای جداسازی P. aeruginosa غیر رنگدانه و سایر گونه های سودومونادها مانند سودوموناس فلورسنس در نظر گرفته شده است.

بنابراین این آزمایش برای تعیین توانایی یک موجود زنده برای رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد استفاده می شود. برای این کار ارگانیسم در محیط آگار کشت می شود و سپس در دمای بالای 42 درجه سانتی گراد انکوبه می شود. فقط موجوداتی که قادر به تحمل دما هستند رشد می کنند در حالی که بقیه نمی توانند. چندین گونه سودوموناس در آزمایشگاه های بالینی جدا شده اند که قادر به رشد در دماهای بالا هستند. تمایز سودوموناس آئروژینوزا از سایر سودومونادهای فلورسنس به دلیل جدی بودن عفونت های ناشی از P. aeruginosa از نظر بالینی مهم است.

این باکتری نه تنها در گیاهان و حیوانات، بلکه در افراد نیز ایجاد می‌کند و باعث ایجاد عفونت‌های شدید در بیماران سرطانی با نقص ایمنی و افراد مبتلا به سوختگی‌های شدید و فیبروز کیستیک (CF) می‌شود.

روش انجام آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد:

• با استفاده از سوزن (آنس) از قله یک کلنی 13 تا 24 ساعته را برداردید
• سپس آن بر روی قسمت شیب دار دو لوله تریپتیکاز سویا آگار (TSA) به صورت زیگزاگی کشت دهید.
• یک لوله را بلافاصله در دمای 35 درجه سانتیگراد و دیگری را در دمای 42 درجه سانتیگراد انکوبه کنید.
• پس از 18 تا 24 ساعت، وجود رشد را روی هر دو لوله ثبت کنید.

• رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد برای تمایز گونه‌های گروه سودوموناس فلورسنت و همچنین تمایز سایر باکتری‌های غیر تخمیری توصیه می‌شود.
• این آزمایش بیشتر برای افتراق سودومونادهای پیوسیانوژنیک از سایر سودوموناها استفاده می شود.

محتویات محیط تریپتیکاز سویا آگار (TSA):

• 45 گرم از پودر محیط را در 1000 سی سی آب خالص / مقطر مخلوط کنید.
  
• برای حل شدن کامل محیط، آن را به جوش بیاورید.
  
• با فشار 15 پوند (121 درجه سانتیگراد) به مدت 15 دقیقه اتوکلاو کنید تا استریل شود.
  
• در دمای 45 تا 50 درجه سانتیگراد خنک کنید. کاملا مخلوط کنید و سپس در ظروف پتری استریل شده بریزید.

محدودیت های آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد:

• این تست با مسائل فنی مواجه است. متغیرها عبارتند از انتخاب محیط، اندازه تلقیح، سن تلقیح و شاید دستگاه انکوباسیون.
• تلقیح یک محیط آگار شیب دار با یک حلقه از کشت آبگوشت یک شبه و انکوبه کردن به مدت 18 تا 24 ساعت روش ترجیحی است.
• ناهماهنگی رشد در دمای انتخاب بین گونه ها توانایی تشخیص گونه های نزدیک به هم را به شدت محدود می کند. هنگامی که معیار رشد یا عدم رشد برای تفسیر نتایج آزمایش استفاده می شود، رشد سبک P. putida، کارایی آزمایش را کاهش می دهد.

برنامه کنترل کیفی (QC) آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد:

• مثبت: سودوموناس آئروژینوزا (ATCC10145)
• منفی: سودوموناس فلورسنس (ATCC13525)

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

آزمایش رنگ آمیزی فلاژل یا تاژک | Flagella Staining

بروزرسانی شده در22 آبان 1402 | توسط دکتر فرزاد باباخانی

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

آزمایش DNase | آزمایش هیدرولیز DNA

بروزرسانی شده در22 آبان 1402 | توسط دکتر فرزاد باباخانی

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

آزمایش آمینو اسید دکربوکسیلاز | Amino Acid Decarboxylase Test

بروزرسانی شده در22 آبان 1402 | توسط دکتر فرزاد باباخانی

در سایت Microbiology Note در مورد آزمایش رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد بیشتر بخوانید:

از نظر تاریخی، رشد در دمای 42 درجه سانتیگراد به عنوان یک آزمایش مهم برای تشخیص P. aeruginosa بدون رنگدانه از سایر گونه‌های سودوموناد فلورسنس در نظر گرفته شده است.