آزمایش های قارچ شناسی

آزمایش های قارچ شناسی برای تشخیص و شناسایی قارچ ها به منظور تشخیص عفونت و کمک به هدایت درمان آنها استفاده می شود. آزمایش قارچی معمولاً شامل بررسی میکروسکوپی نمونه بر روی یک اسلاید است که گاهی اوقات از یک آماده سازی یا لکه برای کمک به تشخیص عناصر قارچی استفاده می شود.

اسامی دیگر:

• KOH Prep
• اسمیر قارچی (Fungal Smear)
• کشت (Culture)
• تست آنتی ژن و آنتی بادی (Antigen and Antibody Tests)
• Mycology Tests
• Fungal Molecular Tests
• هیدروکسید پتاسیم (Potassium Hydroxide Preparation)
• کالکوفلور (Calcofluor White Stain)

چرا آزمایش های قارچ شناسی درخواست می شود؟

• برای تشخیص عفونت قارچی، تعیین اینکه کدام قارچ خاص وجود دارد و کمک به درمان

چه زمانی آزمایش های قارچ شناسی بایستی انجام شود؟

• هنگامی که یک پزشک مشکوک به عفونت قارچی پوست، ریه یا سیستمیک است.
• گاهی اوقات پس از درمان برای مانیتور اثربخشی آن

نمونه مورد نیاز برای آزمایش های قارچ شناسی:

• ظرف/لوله: ظروف استریل درپیچ دار
• نوع نمونه: نمونه جمع آوری شده بستگی به محل(های) مشکوک عفونت دارد. برخی از نمونه‌ها عبارتند از: خراشیدن نمونه‌های پوست، ناخن و مو، مایعات بدن، خون و/یا بیوپسی بافت

نمونه مورد نیاز

• نوع نمونه: مایع بدن
• ظرف/لوله: ظروف استریل درپیچ دار
• حجم نمونه: کل مجموعه

• نوع نمونه: مغز استخوان
• ظرف/لوله: ظروف استریل درپیچ دار
• حجم نمونه: کل مجموعه

• نوع نمونه: بافت یا مدفوع تازه
• لوله: ظرف جمع آوری مدفوع،
• حجم نمونه: اندازه نخود

• نوع نمونه: نمونه تنفسی
• ظرف/لوله: ظروف استریل درپیچ دار
• حجم نمونه: کل مجموعه

• نوع نمونه: ادرار
• ظرف/لوله: ظروف استریل درپیچ دار
• حجم نمونه: 2 میلی لیتر
• دستورالعمل های جمع آوری: یک نمونه ادرار تصادفی جمع آوری کنید.

بافت تازه یا مایع بدن، نوع نمونه ترجیحی به جای نمونه سواب است.

• نوع نمونه: سواب
• منابع: پوست، گوش، دهان، چشم، گلو یا زخم
• ظرف/لوله: سواب حمل و نقل کشت درون ظروف استریل درپیچ دار

دستورالعمل ها:

1. قبل از جمع آوری نمونه، در صورت لزوم، هرگونه ترشح و ترشح بیش از حد را پاک کنید.
2. ترشحات یا مایعات را از منبع با سواب استریل دریافت کنید.
3. در صورت درخواست اسمیر و کشت یا درخواست کشت باکتری و قارچ، سواب دوم را جمع آوری کنید تا حساسیت تست را به حداکثر برسانید.

نمونه جمع آوری شده بستگی به محل(های) مشکوک عفونت دارد. برای عفونت های سطحی، نمونه ممکن است شامل خراشیدن پوست، ناخن یا موی کوتاه یا تراشیده شده، ترشحات واژن جمع آوری شده با سواب یا نمونه ادرار باشد. برای بافت عمیق‌تر، عضو یا عفونت‌های سیستمیک، نمونه ممکن است شامل جمع‌آوری ادرار، خون از ورید، خلط از ریه‌ها، مغز استخوان و/یا جمع‌آوری بیوپسی بافتی باشد. اگر مشکوک به مننژیت باشد، نمونه ای از مایع مغزی نخاعی جمع آوری می شود.

نمونه را می توان از سایت های زیر تهیه کرد:

• پوست: محل مورد نظر را با یک لام شیشه ای یا چاقو خراش دهید و مقدار مناسبی از خراش ها را روی لام قرار دهید. خراش دادن باید در لبه ضایعه پوستی انجام شود. می توانید از کنار تیغه چاقوی جراحی یا لبه اسلاید شیشه استفاده کنید.
• موها: موها را با موچین ریشه دار بکنید زیرا قارچ عمیق است و نزدیک ریشه موها است.
• ناخن ها: از قسمت های زیرین ناخن و نه از سطح بیرونی آن استفاده کنید.
• خراش دادن زخم: از نمونه های سطحی خودداری کنید و سعی کنید خراش دادن عمیق، آسپیراسیون یا بیوپسی بافتی بهترین نمونه باشد. مواد را در گاز آغشته به نمک قرار دهید و از فرمالین استفاده نکنید.
• مایع مغزی نخاعی: CSF را با یک شیر نخاعی در یک ظرف استریل جمع آوری کنید.
• خون: محل را برای جلوگیری از آلودگی باکتریایی تمیز کنید. خون را در محیط های مخصوص قارچ جمع آوری کنید.
• مغز استخوان
• ادرار: نمونه صبح زود بهترین نمونه است که در یک ظرف استریل جمع آوری شده است.
• مدفوع
• شستشوی برونش ها
• خلط: این نمونه ممکن است با خلط عمیق، برونکوسکوپی یا شستشوی آلوئولار جمع آوری شود.
• ترشح پروستات
• بیوپسی بافت
• سواب های واژینال نمونه مناسبی هستند و این سواب ها را در محلول نمکی یا محیط های حمل و نقل نگهداری کنید.

نام روش انجام آزمایش های قارچ شناسی:

• لکه کالکوفلور/KOH
• کشت آگار معمولی/ماکروسکوپ/میکروسکوپ
• کشت معمولی براث/ماکروسکوپی/میکروسکوپی
• تست آنتی ژن و آنتی بادی
• آزمایش های مولکولی قارچی

شرح روش تهیه اسمیر:

کالکوفلور سفید، یک روشن کننده فلورسنت، به طور غیر اختصاصی با کیتین در دیواره سلولی قارچ ها متصل می شود. بررسی نمونه های رنگ آمیزی شده با استفاده از میکروسکوپ فلورسنت امکان تشخیص قارچ ها را به دلیل فلورسانس کالکوفلور سفید موجود در دیواره سلولی قارچ می دهد. هیدروکسید پتاسیم برای تسریع پاکسازی نمونه های چسبناک و آبی ایوانز برای جلوگیری از فلورسانس غیر اختصاصی اضافه می شود.

شرح روش کشت معمول:

نمونه‌ها روی محیط‌های قارچی انتخابی (مانند آگار کپک مهاری و آگار خون تزریقی قلب مغز با کلرامفنیکل و جنتامایسین) کشت داده می‌شوند. منابع تنفسی نیز روی آگار انفوزیون قلب مغز با کلرامفنیکل، جنتامایسین و سیکلوهگزیماید کشت داده می شوند. کشت ها به مدت 24 روز در دمای 30 درجه سانتیگراد انکوبه می شوند.

شرح روش کشت خون:

خون به لوله های MycoF Lytic و Isolator (Wampole) تلقیح می شود. ابزارهای کشت خون که به طور مداوم تحت نظارت هستند، امکان تشخیص عفونت های جریان خون ناشی از اکثر گونه های کاندیدا و گونه های کریپتوکوک را فراهم می کنند. لوله ایزولاتور حاوی ساپونین است که سلول های خون را لیز می کند و باعث آزاد شدن ارگانیسم های داخل سلولی می شود. سانتریفیوژ یک لایه غلیظ از ارگانیسم ها تولید می کند که برای بازیابی قارچ ها روی محیط جامد تلقیح می شود و به نظر می رسد که این حساس ترین روش برای بازیابی هیستوپلاسما کپسولاتوم، سایر قارچ های دو شکل و قارچ های رشته ای باشد.

آمادگی قبل از انجام آزمایش های قارچ شناسی:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

مصرف دارو های آنتی فانگال قبل از انجام تست نتیجه آزمایش را تحت تاثیر قرار می دهد.

چه چیزی در آزمایش های قارچ شناسی مورد بررسی قرار می گیرد؟

قارچ‌ها میکروب‌هایی هستند که در طبیعت به‌عنوان مخمرهای تک‌سلولی یا قالب‌های رشته‌ای شاخه‌دار وجود دارند (همچنین ممکن است “کپک” خوانده شوند). تنها حدود 20 تا 25 گونه قارچ عامل شایع عفونت هستند. آزمایش های قارچی عفونت ها را تشخیص می دهند و گاهی اوقات قارچ را شناسایی می کنند و به راهنمایی درمان کمک می کنند.

• قارچ ها سلول های یوکاریوتی هستند که فاقد کلروفیل هستند، بنابراین نمی توانند از طریق فتوسنتز انرژی تولید کنند.
• هسته قارچ حاوی چندین کروموزوم است و سیتوپلاسم دارای میتوکندری و ریبوزوم است.
• غشاها کروموزوم ها را احاطه کرده اند.
• نیاز به محیط هوازی دارد.

الگوی رشد قارچ ها:

• بسیاری از قارچ ها از طریق جنسی رشد می کنند (میوز).
• برخی از قارچ ها در رشته ها (هایف) رشد می کنند و شبکه ای به نام میسلیوم را تشکیل می دهند.
• برخی از قارچ ها جوانه تولید می کنند، مانند مخمر یک استثنا است.
• قارچ ها هوازی هستند و می توانند در محیط های ساده رشد کنند.

انواع قارچ ها:

مخمر:

• این قارچ های تک سلولی گرد تا بیضی شکل هستند که می توانند با جوانه زدن تکثیر شوند.
• اینها به صورت غیرجنسی تولید مثل می کنند.
• وقتی از طریق جوانه زدن نتواند جدا شوند، ممکن است شبه هیف تولید کنند.
• تعداد بسیار کمی می توانند هیف واقعی را تشکیل دهند.
• مخمر با سرعت کمتری نسبت به باکتری ها تولید مثل می کند.
• به عنوان مثال می توان به Candida، Cryptococcus و Candida glabrata اشاره کرد.

قارچ های رشته ای:

• اینها گروهی از قارچ ها هستند که باعث عفونت پوست، ناخن و مو می شوند.
• این قارچ ها بافت زنده را درگیر نمی کنند.
• مانند: Trichophyton، Microsporum و Epidermphyton

قارچ های دو شکل:

• اینها در دو قالب (شکل میسلیوم) و مخمر وجود دارد. بستگی به شرایط محیطی و دما دارد.
• شکل مخمر در بافت آلوده و در محیط های مصنوعی در دمای 37 درجه سانتی گراد یافت می شود.
• قارچ های رشته ای در خاک وجود دارند و در محیط های مصنوعی در دمای 22 تا 25 درجه سانتی گراد رشد می کنند.
• اینها شامل بلاستومیکوزیس، کوکسیدودیوئیدس، هیستوپلاسموز و اسپوروتریکس هستند.

هاگ یا اسپور:

• شکل در حال تکثیر کپک ها هستند.
• اسپورها به ندرت در تراشیدن پوست دیده می شوند.

کپک ها:

• به آنها میسلیوم نیز می گویند.
• کلونی های چند سلولی متشکل از توده های هیف های منشعب در هم تنیده وجود دارد.
• کپک ها با گسترش طولی رشد می کنند و هاگ تولید می کنند.

ساپروفیت ها:

• این قارچ ها از مواد آلی مانند خاک پوسیده و پوشش گیاهی به عنوان منبع انرژی استفاده می کنند

عفونت های قارچی از عفونت های سطحی پوست گرفته تا بیماری های عمیق بافتی، خونی، ریوی یا سیستمیک را شامل می شود.

عفونت های قارچی سطحی بسیار شایع هستند. آنها ممکن است باعث عفونت ناخن یا عفونت های پوستی خارش دار، قرمز و پوسته پوسته شوند، مانند عفونت هایی که معمولاً به عنوان پای ورزشکار، خارش جوک و کرم حلقوی شناخته می شوند، یا عفونت های مخمری که باعث ایجاد لکه های سفید در دهان (برفک) یا خارش و ترشح واژن می شوند. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تقریبا 75 درصد از زنان حداقل یک عفونت قارچی در طول زندگی خود خواهند داشت.

عفونت‌های ریوی، خونی و سیستمیک: قارچ‌ها معمولاً باعث عفونت‌های جدی ریه، عفونت‌های خونی (سپتی سمی) یا عفونت‌های سیستمیک می‌شوند که می‌توانند بر هر عضوی از بدن تأثیر بگذارند. عفونت قارچی ریه معمولاً با استنشاق تصادفی اسپورهای میکروسکوپی قارچ شروع می شود.

در حالی که هر کسی ممکن است به یک عفونت قارچی جدی ریه یا سیستمیک مبتلا شود، اکثر افراد مبتلا فقط علائم خفیف تا متوسط ​​آنفولانزا را تجربه می کنند. با این حال، افرادی که دچار نقص ایمنی هستند، مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS، دریافت کنندگان پیوند عضو، و افراد مبتلا به بیماری زمینه ای مانند دیابت یا بیماری ریوی در معرض خطر ابتلا به عفونت قارچی شدید، عفونت سیستمیک و/یا هستند. عفونت های مکرر

تست های قارچی برای تشخیص و شناسایی قارچ ها به منظور تشخیص عفونت و کمک به راهنمایی درمان استفاده می شود. آزمایش قارچی معمولاً شامل بررسی میکروسکوپی نمونه روی یک اسلاید است که گاهی اوقات از یک آماده سازی یا لکه برای کمک به تشخیص عناصر قارچی استفاده می کند. این ممکن است برای تعیین اینکه عفونت ناشی از یک قارچ است کافی باشد و در صورت عفونت های سطحی، ممکن است آزمایش بیشتری لازم نباشد.

با این حال، در موارد عفونت‌های پایدار، عمیق یا سیستمیک که نیاز به تشخیص قطعی‌تر است، معاینه میکروسکوپی ممکن است با آزمایش‌های اضافی مانند کشت و آزمایش حساسیت، آزمایش‌های آنتی‌ژن یا آنتی‌بادی یا آزمایش‌های مولکولی که مواد ژنتیکی قارچی را تشخیص می‌دهند، انجام شود.

جدی‌ترین آنها عفونت‌های قارچی سیستمیک (میکوز) هستند که آزمایش‌های سرولوژیک برای آنها انجام می‌شود. به طور کلی، مایکوزها در اثر استنشاق اسپورهای قارچی موجود در هوا ایجاد می شوند. جدی ترین عفونت های قارچی کوکسیدیوئیدومیکوز، بلاستومایکوز، هیستوپلاسموز و پاراکوکسیدیوئیدومیکوزیس هستند. این عفونت ها به عنوان عفونت های ریوی اولیه شروع می شوند. عفونت‌های سیستمیک آسپرژیلوس، کاندیدا و کریپتوکوک معمولاً فقط بر روی آنهایی تأثیر می‌گذارند که ایمنی ضعیفی دارند

آزمایش آنتی بادی قارچی چندان قابل اعتماد نیست. به طور کلی، این آزمایش برای غربالگری آنتی‌بادی‌های قارچ‌های دوشکلی (بلاستومایسس، کوکسیدیوئید، هیستوپلاسما) و آنتی‌ژن کریپتوکوکوس نئوفورمانس در طول عفونت حاد استفاده می‌شود. آنتی بادی تنها در حدود 70 تا 80 درصد از بیماران آلوده وجود دارد. در صورت مثبت بودن، صرفاً نشان می‌دهند که فرد یک عفونت قارچی فعال دارد یا اخیراً یک عفونت قارچی داشته است

این آنتی بادی ها را می توان در خون یا مایع مغزی نخاعی شناسایی کرد. آنتی‌بادی‌های اختصاصی‌تر فقط پس از انجام آزمایش غربالگری آنتی‌بادی آزمایش می‌شوند. آنتی بادی ها را می توان به صورت منفرد یا به عنوان پانل قارچی آزمایش کرد. واکنش های متقابل ممکن است رخ دهد (به عنوان مثال، آنتی بادی های بلاستومیکوز می توانند با آنتی ژن های هیستوپلاسموز واکنش متقابل داشته باشند).

(1→3)-β-D-گلوکان یک سنجش ایمنی آنزیمی است که برای حمایت از تشخیص بیماری قارچی مهاجم (IFD) در بیماران در معرض خطر استفاده می شود. به طور معمول سرم حاوی سطوح پایینی از (1→3)-β-D-گلوکان، احتمالاً از مخمرهای موجود در دستگاه گوارش و دستگاه گوارش است. (1→3)-ß-D-گلوکان توسط اکثر موجودات قارچی مهاجم تولید می شود. D-گلوکان به خوبی قبل از علائم و نشانه های بالینی مرسوم IFD افزایش می یابد.

به عنوان عفونت های فرصت طلب، IFD ها در بین بیماران بدخیمی خونی و ایدز شایع هستند. تعداد فزاینده‌ای از عفونت‌های بیمارستانی، به‌ویژه در بین دریافت‌کنندگان پیوند عضو و سایر بیمارانی که درمان‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی دریافت می‌کنند، را تشکیل می‌دهند. (1،3)-ß-D- گلوکان توسط اکثر موجودات قارچی مهاجم تولید می شود. بلاستومایسس و کریپتوکوکوس سطوح بسیار کمی از (1،3)-β-D-گلوکان تولید می کنند. موکورمیست ها (1،3)-β-D-گلوکان تولید نمی کنند. توجه به این نکته مهم است که نتایج منفی علت قارچی را به ویژه در مراحل اولیه عفونت رد نمی کند.

سنجش آنتی ژن قارچی برای تشخیص بخشی از قارچ عفونی مانند Aspergillus galactomannan در دسترس است.

عوامل مداخله گر در آزمایش های قارچ شناسی:

• اگر مجرای روده بیمار با کاندیدا کلونیزه شود، نتایج مثبت کاذب ممکن است رخ دهد.
• نتایج مثبت کاذب در بیماران تحت همودیالیز با استفاده از غشاهای سلولزی رخ می دهد.
• نتایج منفی کاذب در سرمی که همولیز، ایکتریک، لیپمیک یا کدر است رخ می دهد.
• اسلایدهای مثبت به عنوان یک یا چند مورد زیر گزارش می شوند: مخمر یا هیف موجود، ارگانیسمی شبیه بلاستومایسس درماتیتیدیس، هیستوپلاسما کپسولاتوم، کوکسیدیوئیدس ایمیتیس، کریپتوکوکوس نئوفورمانس، یا مالاسزیا فورفور.

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش های قارچ شناسی استفاده می شود؟

تست های قارچی برای کمک به تشخیص و تشخیص عفونت قارچی، کمک به راهنمایی درمان و/یا مانیتور اثربخشی درمان استفاده می شود.

برای بسیاری از عفونت های سطحی پوست و مخمر، معاینه بالینی قسمت(های) آسیب دیده بدن و بررسی میکروسکوپی نمونه ممکن است برای تعیین وجود عفونت قارچی کافی باشد. ارگانیسم خاص همیشه شناسایی نمی شود. پزشک دارای چندین گزینه درمانی ضد قارچی موضعی و خوراکی است و انتخاب(ها) را بر اساس دستورالعمل ها و تجربه عمل می کند.

برای عفونت‌های پایدار، عمیق‌تر یا سیستمیک، ممکن است از چندین آزمایش برای تشخیص و نظارت استفاده شود.

برای شناسایی قارچ های خاص موجود از کشت قارچ استفاده می شود. بسیاری از قارچ ها به کندی رشد می کنند، بنابراین ممکن است هفته ها طول بکشد تا نتایج حاصل شود. تست حساسیت انجام شده بر روی قارچ های جدا شده از یک کشت برای تعیین اینکه کدام ضد قارچ برای درمان بهتر است استفاده می شود.

آزمایش‌های آنتی ژن و آنتی‌بادی‌های قارچی ممکن است برای تعیین اینکه آیا یک فرد مبتلا به عفونت قارچی خاص است یا اخیراً داشته است، استفاده شود. آنها سریعتر از کشت های قارچی هستند، اما فقط برای یک گونه قارچی خاص آزمایش می شوند، بنابراین پزشک باید بداند که چه ارگانیسم قارچی را آزمایش کند.

بسیاری از افراد از مواجهه قبلی با ارگانیسم آنتی بادی های قارچی دارند، بنابراین یک آزمایش آنتی بادی ممکن است وجود عفونت فعلی را تأیید نکند. گاهی اوقات، نمونه خون با فاصله 2 تا 3 هفته (نمونه های حاد و نقاهت) جمع آوری می شود و برای بررسی اینکه آیا سطح آنتی بادی (تیتر) در حال تغییر است یا خیر. ارزیابی این نتایج ممکن است چند هفته طول بکشد.

آزمایش‌های مولکولی ممکن است برای شناسایی قارچ‌های رشد یافته در کشت انجام شود و گاهی اوقات ممکن است برای شناسایی یک قارچ خاص به طور مستقیم در نمونه جمع‌آوری‌شده استفاده شود.

جداول زیر موارد استفاده از آزمایش های قارچی مختلف را خلاصه می کند:

چه زمانی آزمایش های قارچ شناسی درخواست می شود؟

هر زمان که پزشک مشکوک شود که علائم و نشانه‌های یک فرد به دلیل عفونت قارچی است، آزمایش‌های قارچی درخواست می‌شود. بسیاری از علائم و نشانه‌های عفونت‌های قارچی مشابه علائم ناشی از باکتری‌ها و/یا ویروس‌ها هستند و آزمایش‌های قارچی اغلب زمانی درخواست می‌شوند که مشخص نباشد چه چیزی باعث این بیماری شده است.

برای عفونت‌های سطحی، زمانی که علائم مربوط به پوست، ناخن یا غشاهای مخاطی ظاهر می‌شوند، ممکن است آزمایش‌هایی درخواست شود، برای مثال:

• نواحی خارش دار، قرمز و پوسته پوسته پوست
• ناخن هایی که ضخیم، شکننده و/یا تغییر شکل یافته اند
• لکه های سفید در دهان (برفک)
• خارش و ترشح واژن (عفونت قارچی)

عفونت‌های قارچی عمیق و سیستمیک ممکن است بسته به قسمتی از بدن که تحت تأثیر قرار گرفته است، علائم مختلفی ایجاد کند. برخی از نمونه ها عبارتند از:

• عفونت ریه ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا مانند سرفه، تب، دردهای عضلانی، سردرد و بثورات ایجاد کند.
• عفونت خون (سپتی سمی) ممکن است باعث لرز، تب، حالت تهوع و ضربان قلب سریع شود.
• عفونت های سیستم عصبی مرکزی (CNS) (مننژیت) ممکن است باعث سردرد شدید مداوم، سفتی گردن و حساسیت به نور شود.

همچنین ممکن است پس از درمان یا به طور دوره ای در طول درمان، آزمایش های قارچی برای ارزیابی اثربخشی آن یا مانیتور عود عفونت درخواست شود.

نتیجه این تست چه چیزی را نشان می دهد؟

تفسیر آزمایش های قارچی و بررسی اسلایدها و کشت ها اغلب نیاز به تجربه در مطالعه قارچ ها دارد. نتایج باید با دقت در نظر گرفته شود، همراه با علائم و نشانه ها و همچنین سابقه پزشکی، و گاهی اوقات سابقه سفر، فرد مورد آزمایش.

عفونت های سطحی

بسیاری از عفونت های قارچی سطحی بر اساس معاینه فیزیکی تشخیص داده می شوند. علاوه بر علائم عمومی، بسیاری از عفونت‌های پوستی دارای علائم مشخصه (مانند ظاهر ناخن‌های آلوده) و مکان‌های معمولی روی بدن (مانند پای ورزشکار بین انگشتان پا) هستند. با این حال، ارزیابی بالینی نمی تواند به طور قطعی به پزشک بگوید که کدام میکروب باعث عفونت قارچی می شود. گاهی اوقات معاینه میکروسکوپی یا کشت نمونه ممکن است در تشخیص و تایید عفونت قارچی مفید باشد و به راهنمایی درمان کمک کند.

چند نمونه از عفونت های سطحی عبارتند از:

• عفونت های مخمری ناشی از گونه های کاندیدا
• پای ورزشکار
• خارش سوارکار
• عفونت پوست سر یا مو
• عفونت انگشت یا ناخن پا
• درماتوفیتوز

بافت عمیق، ریه، خون و عفونت های سیستمیک

در موارد عفونت‌های مداوم، عمیق یا سیستمیک، تشخیص قطعی مورد نیاز است و ممکن است آزمایش‌های گسترده‌تری برای شناسایی قارچ عامل عفونت و هدایت درمان مورد نیاز باشد. این معمولاً شامل ترکیبی از چندین آزمایش است که ممکن است بر روی نمونه‌های خلط یا بافت بازیابی شده از ریه‌ها، خون، ادرار یا مایع نخاعی انجام شود. نمونه هایی از برخی عفونت های قارچی جدی که ممکن است نیاز به آزمایش های گسترده داشته باشند عبارتند از:

• آسپرژیلوزیس
• بلاستومیکوزیس
• کوکسیدیوئیدومیکوز
• کریپتوکوکوزیس
• هیستوپلاسموز

به طور کلی، نتیجه آزمایش منفی به این معنی است که عفونت قارچی وجود ندارد و علائم احتمالاً به دلیل دیگری است. منفی بودن تست پس از درمان عفونت قارچی به این معنی است که درمان موفقیت آمیز بوده است.

نتایج مثبت به طور کلی نشان می دهد که یک قارچ وجود دارد و گاهی اوقات نوع ایجاد کننده عفونت را مشخص می کند:

معاینات میکروسکوپی (KOH prep یا لکه سفید Calcofluor): به طور کلی، اگر عناصر قارچی دیده شوند، احتمالاً قارچ عامل علائم است. با این حال، این آزمایش ها قارچ را شناسایی نمی کنند.

کشت: هنگام تفسیر نتایج کشت باید دقت شود. تفسیر اغلب به نوع نمونه بستگی دارد.

برای مکان‌های غیر استریل، مانند پوست، کشت مثبت معمولاً قارچ یا قارچ‌های موجود را شناسایی می‌کند. قارچ‌های شناسایی‌شده ممکن است نوعی بیماری‌زا، نوعی که فقط در افراد با سیستم ایمنی ضعیف ایجاد می‌کنند (فرصت‌طلب)، یا آن‌هایی باشند که بخشی از فلور طبیعی هستند. مخلوطی از این انواع نیز ممکن است وجود داشته باشد.

نمونه‌های استریل مانند خون، CSF یا بافت‌هایی که به‌درستی جمع‌آوری شده‌اند، به فلور طبیعی آلوده نخواهند شد. کشت مثبت قارچ یا قارچ عامل عفونت را شناسایی می کند.

آنتی ژن :آزمایش آنتی ژن مثبت به این معنی است که احتمالاً قارچ آزمایش شده عامل عفونت فرد است.

آنتی بادی : نتیجه مثبت تست آنتی بادی در یک نمونه خون نشان دهنده قرار گرفتن در معرض یک قارچ خاص است، اما نشان نمی دهد که قرار گرفتن در معرض اخیر یا در گذشته بوده است. از طرف دیگر، افزایش سطح آنتی بادی (تیتر) بین دو نمونه سرم جمع آوری شده با فاصله 2-3 هفته (حاد و دوران نقاهت) نشان دهنده عفونت قارچی فعال یا اخیر است.

آزمایش‌های مولکولی: تشخیص یک قارچ خاص با آزمایش مولکولی نشان‌دهنده عفونت احتمالی با آن قارچ است اگر آزمایش روی نمونه‌ای از محل استریل بدن مانند خون، CSF یا بافت انجام شود.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

اگر قارچی که باعث عفونت می شود به مقدار کافی در نمونه وجود نداشته باشد، آزمایش برای تشخیص و/یا شناسایی قارچ ممکن است به طور کاذب منفی باشد.

برای آزمایش آنتی بادی، برخی از افراد آلوده با سیستم ایمنی ضعیف ممکن است آنتی بادی تولید نکنند.

عفونت های قارچی باید اغلب از عفونت های ناشی از سایر میکروب ها مانند باکتری ها متمایز شوند. در برخی موارد، عفونت ممکن است دارای باکتری و قارچ باشد. آزمایش هایی که ممکن است برای شناسایی یا رد علل دیگر مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از:

• رنگ آمیزی گرم – آزمایش سریعی که برای شناسایی میکروسکوپی باکتری ها و/یا قارچ ها در نمونه انجام می شود.
• کشت باکتریایی – برای رد عفونت باکتریایی یا تعیین اینکه آیا عفونت باکتریایی همزمان وجود دارد یا خیر.
• آزمایش AFB – زمانی که مشکوک به عفونت مایکوباکتریایی مانند سل باشد سفارش داده می شود.
• کشت خون – زمانی که مشکوک به سپتی سمی باشد سفارش داده می شود.

قارچ‌ها در محیط‌های مرطوب مانند سطوح داخل و اطراف استخرهای عمومی و رختکن باشگاه، داخل کفش‌ها و جوراب‌های عرق‌زده، در چین‌های پوستی و هر جا که پوست با لباس‌های منقبض مرطوب نگه داشته می‌شود، رشد می‌کنند. عفونت های قارچی پوست را می توان با پوشیدن دمپایی یا صندل هنگام راه رفتن در اطراف استخر یا رختکن، تعویض جوراب و لباس زیر حداقل یک بار در روز، خشک کردن کفش ها و تمیز و خشک نگه داشتن نواحی مرطوب بدن به حداقل رساند.

اگر سرفه و تب مداوم وجود داشته باشد، چرا پزشک می‌پرسد به کجا سفر کرده‌ایم و چه فعالیت‌هایی انجام داده‌ایم؟

برخی از قارچ‌ها در مناطق جغرافیایی مشخصی یافت می‌شوند، مانند جنوب غربی ایالات متحده یا میانه‌غرب ایالات متحده، اگر در حفاری‌ها یا غارها در حال غور کردن بوده‌اید، ممکن است در معرض هاگ‌های قارچی قرار گرفته باشید. این می تواند درست باشد، حتی اگر سفر اخیر نباشد. عفونت‌های ریوی ناشی از برخی قارچ‌ها ممکن است ماه‌ها تا حتی سال‌ها پس از مواجهه ظاهر شوند.

اگر پزشک فکر می کند که من یک عفونت قارچی دارم، چرا باید برای سل آزمایش شوم؟

بسیاری از علائم و نشانه‌های مرتبط با عفونت‌های قارچی ریه نیز می‌تواند ناشی از عفونت سل باشد. به طور کلی، پزشک آزمایش سل (مانند اسمیر و کشت AFB) را برای رد عفونت با مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (باکتری های ایجاد کننده سل) به عنوان علت علائم شما درخواست می کند. ارگانیسم هایی که هم باعث عفونت قارچی ریه و هم سل می شوند، هم در بدن و هم در آزمایشگاه رشد کندی دارند.

آیا عفونت قارچی در نهایت بدون درمان برطرف می شود؟

برخی ممکن است، اما بیشتر آنها بدون درمان باقی می مانند. عفونت‌های ریوی و سیستمیک ممکن است به تدریج بدتر شوند و حتی زمانی که علائم شدید نیستند باعث آسیب دائمی بافت و اندام شوند. برخی از عفونت های عمیق بدون درمان تقریباً به طور یکنواخت کشنده هستند.

آیا واقعاً ادامه درمان برای مدت طولانی ضروری است؟

بله. حتی اگر در مدت کوتاهی احساس بهتری پیدا کردید، باید توصیه های پزشک خود را دنبال کنید. در حالی که عفونت های قارچی ممکن است در عرض چند روز تا چند هفته برطرف شوند، برخی از عفونت های قارچی ممکن است نیاز به ماه ها یا حتی سال ها درمان مداوم داشته باشند.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• آزمایش باسیل اسید فست (AFB)
• CSF Analysis
• Susceptibility Testing
• آزمایش رنگ آمیزی گرم 
• آزمایش کشت زخم باکتریایی (Bacterial Wound Culture Test) 
• آزمایش کشت خلط
• آزمایش کشت خون
• Body Fluid Analysis

در جای دیگر وب:

• CDC: Fungal Diseases
• MedlinePlus: Fungal Infections
• Womenshealth.gov: Vaginal yeast infection
• Blastomycosis
• Candida Infection of the Bloodstream– Candidemia
• Coccidioidomycosis
• Histoplasmosis