آزمایش رنگ آمیزی فلاژل یا تاژک | Flagella Staining

رنگ‌آمیزی فلاژل یا تاژک یک تکنیک میکروبیولوژیکی است که برای تجسم تاژک‌ها، که ساختارهای شلاق مانندی هستند که از سطح باکتری‌های خاصی گسترش می‌یابند، استفاده می‌شود. رنگ آمیزی تاژک بسیار مهم است زیرا این ساختارها اغلب نازک و شفاف هستند و نمی توانند زیر میکروسکوپ استاندارد دیده شوند. با رنگ‌آمیزی تاژک‌ها، میکروبیولوژیست‌ها بهتر می‌توانند ترتیب، تعداد و توزیع آن‌ها را روی سلول‌های باکتریایی مشاهده و مطالعه کنند.

تاژک ها ساختار سیتوپلاسمی رشته ای پیچیده ای هستند که از دیواره سلولی بیرون زده اند. اینها ساختارهای نخی مانند بدون شاخه و بلند هستند که عمدتاً از پروتئین فلاژلین تشکیل شده اند که به طور پیچیده در پوشش سلولی تعبیه شده است. قطر آنها در حدود 12 تا 30 نانومتر و طول آنها 5 تا 16 میکرومتر است. آنها مسئول تحرک باکتری ها هستند. تحرک نقش مهمی در بقا و توانایی باکتری های خاص برای ایجاد بیماری دارد.

ساختار و بخش های مختلف تاژک یا فلاژل:

تاژک باکتریایی یک زائده پیچیده است که به باکتری اجازه حرکت می دهد. از چندین بخش مجزا تشکیل شده است که با هم کار می کنند تا حرکت ایجاد کنند. ساختار تاژک را می توان به چند جزء تقسیم کرد:

رشته (Filament):

رشته ساختار طولانی و مارپیچی است که از سطح سلول باکتری امتداد می یابد و قسمت قابل مشاهده تاژک است. این ماده عمدتاً از پروتئینی به نام فلاژلین تشکیل شده است. این رشته مانند یک ملخ می چرخد و باکتری را در محیط خود به حرکت در می آورد.

قلاب (Hook):

قلاب یک بخش انعطاف پذیر و منحنی است که رشته را به بدنه پایه متصل می کند. به عنوان یک مفصل عمل می کند و به رشته اجازه می دهد تا آزادانه بچرخد. قلاب به رشته اجازه می دهد تا در حالی که بدنه پایه ثابت می ماند تغییر جهت دهد.

پایه بدنه (Basal Body):

بازال بادی ساختار پیچیده ای است که تاژک را به غشای سلولی و دیواره باکتری متصل می کند. پوشش سلول را می پوشاند و به عنوان موتوری عمل می کند که چرخش تاژک را به حرکت در می آورد. بدن پایه از چندین حلقه تشکیل شده است که هر کدام عملکرد خاصی دارند:

• L-Ring (حلقه لیپوپلی ساکارید): تاژک را به غشای خارجی در باکتری های گرم منفی متصل می کند. این حلقه در باکتری های گرم مثبت وجود ندارد.
• P-Ring (حلقه پپتیدوگلیکان): تاژک را به دیواره سلولی متصل می کند.
• MS-Ring (Membrane-Spanning Ring): غشای سلولی را می پوشاند و پشتیبانی می کند.
• C-Ring (حلقه سیتوپلاسمی): که در غشای سیتوپلاسمی قرار دارد، با پروتئین های Mot که گشتاور و چرخش را تولید می کنند، تعامل دارد.

مجتمع موتور و استاتور (Motor and Stator Complex):

موتور درون غشای سلولی قرار دارد و نیروی چرخشی ایجاد می کند که حرکت تاژک را هدایت می کند. این شامل حلقه C و پروتئین های مختلفی است که به عنوان پروتئین Mot شناخته می شوند. کمپلکس استاتور که از پروتئین‌های Mot نیز تشکیل شده است، با شیب پروتون در سراسر غشای سلولی برهمکنش می‌کند تا انرژی لازم برای چرخش تاژک‌ها را فراهم کند.

مجموعه سوئیچ (Switch Complex):

کمپلکس سوئیچ یک ساختار پروتئینی است که در پایه تاژک قرار دارد، جایی که رشته به قلاب می رسد. به عنوان یک کلید مولکولی عمل می کند و جهت چرخش تاژک را کنترل می کند. سوئیچ می‌تواند بین چرخش در جهت عقربه‌های ساعت (CW) و خلاف جهت عقربه‌های ساعت (CCW) تغییر کند و تعیین کند که آیا باکتری در یک خط مستقیم حرکت می‌کند یا تغییر جهت می‌دهد.

به طور کلی، تاژک باکتریایی نمونه قابل توجهی از ماشین های بیولوژیکی است که حرکت باکتری ها را امکان پذیر می کند. ساختار پیچیده و عملکرد هماهنگ آن به توانایی باکتری ها برای حرکت در محیط خود در جستجوی مواد مغذی، اجتناب از شرایط مضر یا یافتن زیستگاه های مناسب کمک می کند.

شایان ذکر است که می‌تواند در ساختار تاژک‌ها در میان گونه‌های مختلف باکتری تفاوت‌هایی وجود داشته باشد، و تحقیقات در حال انجام ممکن است جزئیات بیشتری را در مورد این اندامک جذاب نشان دهد.

انواع تاژک یا فلاژل:

باکتری ها می توانند انواع مختلفی از توزیع تاژک را بر روی سطوح خود نشان دهند. ترتیب و تعداد تاژک ها نقش بسزایی در تحرک و رفتار باکتری ها دارد. در اینجا چند نوع رایج توزیع تاژک آورده شده است:

• یکنواخت (Monotrichous): باکتری‌هایی با این حالت دارای یک تاژک منفرد در یک انتهای سلول هستند. این آرایش به باکتری ها اجازه می دهد تا با چرخش تاژک در جهت خاصی حرکت کنند. به عنوان مثال می توان به Vibrio cholerae اشاره کرد.
• لوفوتریکوس (Lophotrichous): در توزیع تاژک‌های لوفوتریک، تاژک‌های متعدد در یک یا هر دو انتهای سلول باکتری جمع می‌شوند. این دسته از تاژک ها می توانند تحرک بیشتری ایجاد کنند. به عنوان مثال می توان به برخی از گونه های سودوموناس و اسپیریلوم اشاره کرد.
• آمفیتریک (Amphitrichous): باکتری های آمفیتریک دارای تاژک در هر دو انتهای سلول هستند. این تاژک‌ها می‌توانند توانایی حرکت در جهات مختلف را فراهم کنند که منجر به تحرک همه‌کاره‌تر می‌شود. به عنوان مثال می توان به Alcaligenes faecalis اشاره کرد.
• پریتریکوس (Peritrichous): باکتری‌هایی که تاژک‌های پریتریش دارند، تاژک‌هایی دارند که در سراسر سطح سلول پخش شده‌اند. این آرایش باکتری ها را قادر می سازد در جهات مختلف حرکت کنند و اغلب حرکت غلتشی از خود نشان می دهند. به عنوان مثال می توان به اشریشیا کلی و سالمونلا اشاره کرد.
• آتریکوس (Atrichous): این باکتری ها به طور کلی فاقد تاژک بوده و غیر متحرک هستند. آنها نمی توانند به تنهایی حرکت کنند و به ابزارهای دیگر پراکندگی متکی هستند.
• آمفیفیلیک (Amphiphilic): برخی از باکتری ها آرایش تاژک دار منحصر به فردی به نام تاژک آمفیفیلیک دارند. در این آرایش، تاژک ها در تمام سطح سلول پخش می شوند اما بیشتر در قطب ها متمرکز می شوند. این آرایش امکان حرکت کارآمد در محیط های چسبناک را فراهم می کند. به عنوان مثال می توان گونه های Sphingomonas را نام برد.

انواع تاژک یا فلاژل

توجه به این نکته مهم است که توزیع تاژک‌ها می‌تواند حتی در یک گونه یا جنس باکتری متفاوت باشد. علاوه بر این، وجود و چینش تاژک ها می تواند تحت تأثیر شرایط محیطی و مرحله رشد باکتری باشد.

مشاهده توزیع تاژک ها می تواند اطلاعات ارزشمندی را برای شناسایی و طبقه بندی گونه های باکتریایی و همچنین درک استراتژی های حرکتی آنها ارائه دهد. عباراتی که در بالا توضیح داده شد نشان دهنده ترتیبات رایج تاژک است، اما می تواند تغییرات و استثناهایی در رفتار باکتری وجود داشته باشد.

اعمال مختلف تاژک یا فلاژل:

تاژک های باکتریایی عملکردهای مختلفی را انجام می دهند که به بقا، رفتار و تعامل باکتری ها در محیط آنها کمک می کند. برخی از عملکردهای کلیدی تاژک های باکتریایی عبارتند از:

• تحرک: عملکرد اصلی تاژک های باکتریایی فعال کردن حرکت است. باکتری ها از تاژک ها برای حرکت خود در محیط های مایع مانند آب، مخاط یا سایر مایعات بدن استفاده می کنند. این تحرک به باکتری ها اجازه می دهد تا شرایط بهینه برای رشد، فرار از محیط های مضر و مکان یابی مواد مغذی را پیدا کنند.
• کموتاکسی: باکتری ها اغلب در پاسخ به شیب های شیمیایی مانند غلظت مواد مغذی یا سموم حرکت می کنند. تاژک‌ها باکتری‌ها را قادر می‌سازند تا کموتاکسی را انجام دهند، که حرکتی است به سمت یا دور از نشانه‌های شیمیایی خاص. با تشخیص تغییرات در غلظت مولکول های خاص، باکتری ها می توانند به سمت شرایط مطلوب حرکت کنند و از مواد مضر دور شوند.
• فتوتاکسی: برخی از باکتری های فتوسنتزی از تاژک های خود برای حرکت به سمت منابع نور یا دور شدن از آنها استفاده می کنند. این فرآیند به عنوان فوتوتاکسی شناخته می شود. این باکتری ها می توانند قرار گرفتن در معرض نور را برای فتوسنتز کارآمد یا جلوگیری از نور بیش از حدی که می تواند به دستگاه فتوسنتزی آنها آسیب برساند، بهینه کنند.
• هاپتو تاکسی: باکتری ها همچنین می توانند با حرکت در امتداد یا روی آنها به ویژگی ها و بافت های سطح پاسخ دهند. این پدیده هاپتوتاکسی نامیده می شود و به ویژه در محیط هایی با سطوحی مانند بافت میزبان یا بسترهای مختلف مرتبط است.
• چسبندگی و کلونیزاسیون: تاژک می تواند به باکتری ها در چسبیدن به سطوح، از جمله بافت میزبان کمک کند. این اتصال برای کلونیزاسیون، تشکیل بیوفیلم و ایجاد عفونت بسیار مهم است. برخی از پاتوژن ها از تاژک ها برای عبور از لایه های مخاطی و چسبیدن به سلول های اپیتلیال استفاده می کنند.
• حد نصاب سنجی (Quorum Sensing): برخی از باکتری ها از حرکت تاژک برای کمک به سنجش حد نصاب استفاده می کنند، مکانیزمی که باکتری ها را قادر می سازد تا رفتارها را بر اساس تراکم جمعیت ارتباط برقرار کرده و هماهنگ کنند. این ارتباط به باکتری ها کمک می کند تا به طور جمعی به تغییرات محیطی واکنش نشان دهند.
• اجتناب از شکار: تحرک تاژک می تواند به باکتری ها کمک کند تا از شکارچیان دور شوند و به آنها اجازه می دهد به سرعت از مناطقی که شکارچیان وجود دارند دور شوند. این می تواند بقای باکتری ها را در اکوسیستم هایی با فعل و انفعالات میکروبی پیچیده افزایش دهد.
• پراکندگی: باکتری ها می توانند از تاژک ها برای پراکندگی استفاده کنند و به آنها اجازه می دهد در محیط های جدید پخش شوند یا مکان های جدید را مستعمره کنند. این می تواند برای انطباق با شرایط متغیر و جلوگیری از ازدحام بیش از حد مهم باشد.
• تقابلات سلول به سلول: باکتری ها می توانند از تحرک تاژک برای تعامل با سایر سلول های باکتری استفاده کنند، از جمله رقابت برای منابع، همکاری در تشکیل بیوفیلم، یا حتی شرکت در رفتارهای اجتماعی.
• حسگر محیطی: حرکت تاژک ها می تواند به باکتری ها در نمونه برداری از محیط خود و جمع آوری اطلاعات در مورد محیط اطرافشان کمک کند. این عملکرد حسی به توانایی باکتری ها در تصمیم گیری و سازگاری با شرایط متغیر کمک می کند.

تاژک های باکتریایی، با عملکردهای متنوع خود، ابزار همه کاره ای هستند که باکتری ها برای حرکت و تعامل موثر با محیط خود تکامل یافته اند. عملکردهای خاص تاژک بسته به گونه های باکتریایی و جایگاه اکولوژیکی آنها می تواند متفاوت باشد.

اصول رنگ آمیزی تاژک یا فلاژل:

اصل رنگ آمیزی تاژک ها این است که ساختارهای تاژک نازک و شفاف باکتری ها را با استفاده از تکنیک های رنگ آمیزی خاص در زیر میکروسکوپ قابل مشاهده کنند. رنگ‌آمیزی تاژک شامل استفاده از رنگ هایی است که به تاژک‌ها می‌چسبند و آن‌ها را در برابر سلول‌ها و پس‌زمینه باکتری برجسته می‌کنند. این به میکروبیولوژیست ها اجازه می دهد تا ترتیب، تعداد و توزیع تاژک ها را روی سلول های باکتریایی مشاهده و مطالعه کنند.

روش های مختلف رنگ آمیزی و بررسی تاژک یا فلاژل:

روش رنگ‌آمیزی ساده یا Wet Mount:

این روش نسبتاً ساده است و بدون نیاز به روش های پیچیده رنگ آمیزی یک تجسم اولیه از تاژک ها را ارائه می دهد.

• ارگانیسم ها را برای رنگ آمیزی در دمای اتاق روی آگار خون به مدت 16 تا 24 ساعت رشد دهید.
• یک قطره کوچک آب به یک اسلاید میکروسکوپی اضافه کنید.
• یک لوپ تلقیح استریل را به داخل آب استریل فرو کنید.
• به طور مختصر، لوپ حاوی آب را با کناره کلنی تماس دهید (به این ترتیب سلول­های متحرک وارد قطره آب می­شوند).
• اسلاید را بلافاصله با عدسی 40 برابر از نظر سلول های متحرک بررسی کنید.
• اگر سلول های متحرک دیده می شوند، لام را به مدت 5 تا 10 دقیقه در دمای اتاق بگذارید.
• 2 قطره از لکه تاژک RYU را به آرامی روی لبه لامل و لام بریزید. لکه با عمل مویرگی جریان یافته و با سوسپانسیون سلولی مخلوط می شود.
• پس از 5 تا 10 دقیقه در دمای اتاق، سلول ها را از نظر تاژک بررسی کنید.

روش  رنگ آمیزی موردانت (روش لیفسون):

رنگ‌آمیزی موردانت، به‌ویژه روش لیفسون، تکنیکی است که برای افزایش رنگ‌آمیزی تاژک‌های باکتریایی استفاده می‌شود و آنها را زیر میکروسکوپ بیشتر قابل مشاهده می‌کند. این روش شامل استفاده از ماده ای است که باعث افزایش اتصال لکه به ساختارهای تاژک می شود. روش لیفسون به دلیل توانایی آن در ایجاد کنتراست بهبود یافته و دید تاژک های ظریف معمولاً برای رنگ آمیزی تاژک استفاده می شود.

•  یک اسمیر باکتریایی روی یک لام میکروسکوپ تمیز تهیه کنید.
• اسمیر را کاملاً با هوا خشک کنید.
• لکه کریستال ویولت را روی اسمیر بریزید و آن را به طور کامل بپوشانید. اجازه دهید حدود 1 تا 2 دقیقه بماند.
• لکه اضافی را با آب مقطر بشویید.
• محلول تانیک اسید لیفسون را روی اسمیر بریزید. بگذارید 1 تا 2 دقیقه بماند. موردانت چسبندگی رنگ به ساختارهای تاژک را افزایش می دهد.
• محلول اضافی را با آب مقطر بشویید.
• اجازه دهید اسمیر به طور کامل در هوا خشک شود.
• با استفاده از غوطه وری در روغن، سلول های باکتریایی رنگ شده را زیر میکروسکوپ مشاهده کنید. تاژک ها به صورت رشته های رنگ آمیزی که از سلول ها امتداد یافته اند ظاهر می شوند.

روش رنگ آمیزی غلاف (Sheath Staining):

رنگ آمیزی غلاف روشی است که برای برجسته کردن غلاف بیرونی تاژک های باکتریایی استفاده می شود و آنها را زیر میکروسکوپ قابل مشاهده تر می کند. این تکنیک رنگ آمیزی کنتراست بین ساختارهای تاژک و سلول های باکتریایی را افزایش می دهد. در اینجا یک روش دقیق برای رنگ آمیزی غلاف برای بررسی و رنگ آمیزی تاژک های باکتریایی آورده شده است:

• یک اسمیر باکتریایی روی یک لام میکروسکوپ تمیز تهیه کنید.
• اسمیر را کاملاً در هوا خشک کنید.
• رنگ مخصوص رنگ آمیزی غلاف (به عنوان مثال قرمز کنگو) را روی اسمیر باکتریایی خشک شده بیزید. اسمیر را کاملا با رنگ بپوشانید.
• رنگ اضافی را با آب مقطر بشویید.
• اجازه دهید اسمیر به طور کامل در هوا خشک شود.
• سلول های باکتریایی رنگ شده را با استفاده از غوطه وری در روغن زیر میکروسکوپ مشاهده کنید. تاژک ها همراه با غلافشان مشخص تر به نظر می رسند.

روش رنگ آمیزی منفی (Negative Staining):

رنگ‌آمیزی منفی تکنیکی است که برای ایجاد یک پس‌زمینه تیره در اطراف سلول‌های باکتریایی و تاژک‌های آنها استفاده می‌شود و تاژک‌ها را بیشتر نمایان می‌کند. این روش رنگ آمیزی به ویژه برای مشاهده ساختارهای ظریف مانند تاژک مفید است.

• یک قطره کوچک از رنگ اسیدی (به عنوان مثال جوهر هندی) را در نزدیکی یک انتهای یک لام میکروسکوپ تمیز قرار دهید.
• با استفاده از یک حلقه، کشت باکتری را به آرامی با قطره لکه مخلوط کنید.
• مخلوط را با کشیدن حلقه پخش کنید تا لکه نازکی ایجاد شود.
• اجازه دهید اسمیر به طور کامل در هوا خشک شود.
• سلول های باکتریایی رنگ شده را زیر میکروسکوپ مشاهده کنید. تاژک به صورت مناطق واضح در پس زمینه تاریک ظاهر می شود.

روش رنگ آمیزی فلورسنت (fluorescent staining):

رنگ‌آمیزی فلورسنت یک تکنیک قدرتمند است که از رنگ‌های فلورسنت برای برچسب‌گذاری و تجسم ساختارهای خاص مانند تاژک‌ها در سلول‌های باکتریایی استفاده می‌کند. این روش کنتراست و حساسیت را افزایش می دهد و آن را به ویژه برای مشاهده ساختارهای ظریف مانند تاژک مفید می کند.

• یک رنگ فلورسنت مناسب برای رنگ آمیزی تاژک انتخاب کنید (به عنوان مثال، FITC، رودامین).
• اسمیر باکتریایی را روی یک لام میکروسکوپ تمیز تهیه کنید. اجازه دهید اسمیر باکتریایی به طور کامل در هوا خشک شود. این مرحله به چسبیدن سلول های باکتری به لام کمک می کند.
• رنگ فلورسنت مناسب را روی اسمیر بریزید و طبق دستورالعمل سازنده انکوبه کنید.
• پس از دوره انکوباسیون مناسب، رنگ اضافی را به آرامی با شستشوی دقیق لام با محلول بافر (مانند PBS) بشویید. مراقب باشید که سلول های باکتریایی را از بین نبرید.
• اجازه دهید اسمیر در هوا خشک شود.
• سلول های باکتریایی رنگ شده را با استفاده از میکروسکوپ فلورسانس مشاهده کنید. فلاژل تحت طول موج های تحریک مناسب فلورسانس ساطع می کند.

روش میکروسکوپ الکترونی:

استفاده از میکروسکوپ الکترونی برای بررسی و تجسم تاژک های باکتریایی به دلیل ماهیت وضوح بالای این روش تصویربرداری به تجهیزات و تکنیک های تخصصی نیاز دارد. میکروسکوپ الکترونی تصاویر دقیقی از ساختارهای باکتریایی، از جمله تاژک، در مقیاس نانومتری ارائه می دهد. در اینجا یک روش دقیق برای استفاده از میکروسکوپ الکترونی برای بررسی و تجسم تاژک های باکتریایی آورده شده است:

مواد و تجهیزات مورد نیاز:

• کشت باکتری با تاژک
• محلول ثابت کننده (مانند گلوتارآلدئید)
• تتروکسید اوسمیم (OsO4) یا دیگر تثبیت کننده فلزات سنگین
• عوامل کم‌آبی (مانند سری اتانول)
• رزین تعبیه شده (به عنوان مثال رزین اپوکسی)
• اولترامیکروتوم
• شبکه هایی برای مقاطع بسیار نازک
• اورانیل استات و سیترات سرب برای رنگ آمیزی
• میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) یا میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)

روش انجام:

• تهیه نمونه های باکتریایی: با کشت باکتری حاوی سلول های تاژک دار شروع کنید. مقدار کمی از کشت را به محلول ثابت کننده (مثلا گلوتارآلدئید) برای حفظ ساختار سلولی منتقل کنید.
• تثبیت: به سلول های باکتری اجازه دهید تا در محلول ثابت کننده برای مدت زمان مناسب که توسط سازنده مشخص شده یا بر اساس پروتکل های تعیین شده ثابت شوند.
• تثبیت با لکه فلزی سنگین: سلول های باکتریایی ثابت شده را با بافر بشویید و سپس آنها را با یک لکه فلز سنگین مانند تتروکسید اسمیم (OsO4) ثابت کنید. این مرحله کنتراست را برای میکروسکوپ الکترونی افزایش می دهد.
• آبگیری: سلول های باکتریایی ثابت را با استفاده از یک سری غلظت های فزاینده اتانول یا سایر عوامل خشک کننده به تدریج آبگیری کنید. مراحل آبگیری، آب را از بین می برد و سلول ها را برای نفوذ رزین آماده می کند.
• جاسازی در رزین (Embedding): با یک رزین جاسازی شده (مثلاً رزین اپوکسی) به سلول های دهیدراته نفوذ کنید. این مرحله از سلول های باکتریایی در طول برش فوق نازک (ultrathin sectioning) پشتیبانی می کند.
• بخش بسیار نازک (Ultrathin Sectioning): با استفاده از اولترامیکروتوم، بخش های بسیار نازک (تقریباً 50 تا 100 نانومتر ضخامت) از سلول های باکتریایی جاسازی شده در رزین را برش دهید. این بخش ها حاوی سلول های باکتریایی و ساختارهای داخلی آنها از جمله تاژک هستند.
• رنگ آمیزی مقاطع بسیار نازک: مقاطع فوق نازک را با رنگ های فلزات سنگین مانند اورانیل استات و سیترات سرب رنگ دار کنید. این لکه ها کنتراست ساختارهای سلولی را در میکروسکوپ الکترونی افزایش می دهند.
• نصب روی شبکه ها یا mesh: مقاطع فوق نازک رنگ آمیزی شده را روی شبکه های میکروسکوپ الکترونی انتقال دهید. این شبکه‌ها معمولاً از یک ماده نازک پشتیبان (مثلاً مس) با توری ظریف ساخته می‌شوند.
• میکروسکوپ الکترونی: شبکه ها را با بخش های بسیار نازک روی TEM یا SEM بارگذاری کنید. از تنظیمات بزرگنمایی مناسب برای مشاهده و گرفتن تصاویر از سلول های باکتریایی و تاژک های آنها استفاده کنید.
• حلیل تصویر: تصاویر TEM یا SEM را برای مشاهده جزئیات با وضوح بالا تاژک های باکتریایی، مانند ساختار، آرایش و توزیع آن ها تجزیه و تحلیل کنید.

اطمینان حاصل کنید که از شیوه‌های ایمنی آزمایشگاهی و دستورالعمل‌های سازنده مناسب برای استفاده از تجهیزات میکروسکوپ الکترونی، فیکساتورها و محلول‌های رنگ‌آمیزی پیروی می‌کنید. میکروسکوپ الکترونی وضوح استثنایی را برای تجسم تاژک های باکتریایی و جزئیات پیچیده آنها فراهم می کند.

 در سایت Microbiology Note در مورد رنگ آمیزی فلاژل یا تاژک بیشتر بخوانید:

تاژک یا فلاژل از قسمت های مختلفی مانند فیلامنت، هوک و بدن بازال تشکیل شده است. تاژک‌ یا فلاژل در فعالیت‌های مختلفی مانند حرکت، حس، انتقال سیگنال، چسبندگی و غیره شرکت دارند. رنگ‌آمیزی تاژک‌ها یا فلاژل باکتریایی فرآیند بسیار پیچیده‌ای است که نیاز به مراقبت فوق‌العاده برای اسلایدها، لکه‌ها و سلول‌ها دارد.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• آزمایش DNase 
• آزمایش آمینو اسید دکربوکسیلاز
• واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)
• آزمایش CAMP
• آزمایش بررسی حرکت باکتری