چرا بیلی روبین دایرکت بیشتر از بیلی روبین توتال می شود؟

دکتر علیرضا لطفی کیان
آخرین بروزرسانی
22 آبان 1402
آخرین بروزرسانی
22 آبان 1402
چرا بیلی روبین دایرکت بیشتر از بیلی روبین توتال می شود؟

بیلی روبین (Bilirubin) یک رنگ دانه زرد رنگ است که در طی تجزیه گلبول های قرمز ساخته می شود. بیلی روبین از کبد عبور می کند و در نهایت از طریق مدفوع و ادرار از بدن دفع می شود. سطوح بالاتر از حد معمول بیلی روبین ممکن است نشان دهنده انواع مختلف مشکلات کبدی یا مجاری صفراوی باشد.

تحوه تولید بیلی روبین

تحوه تولید بیلی روبین

چرا بیلی روبین دایرکت بیشتر از بیلی روبین توتال می شود؟!

یک پیرمرد ۷۷ ساله مبتلا به میلوم مالتیپل که اخیراً جای گذاری لوله کوله سیستوستومی کرده با علائم پنومونی به اورژانس مراجعه نموده است. گفته شده لوله کوله سیستوستومی دچار گرفتگی و مسدود شده است. اندازه گیری بیلی روبین توتال و دایرکت وی به ترتیب ۰٬۲۰ و ۱٬۶۶ به دست آمده است. با رقت دادن ِ سرم بیمار نتایج تغییر کردند( جدول یک).
چرا بیلی روبین دایرکت بیشتر از بیلی روبین توتال می شود؟!آیا واقعاً ممکن است بیلی روبین کونژوگه یا دایرکت از بیلی روبین تام یا توتال بالاتر باشد؟ چه توضیحی برای این دیس هارمونی در برخی کیس ها وجود دارد؟
بیلی روبین توتال و دایرکت هر دو با تشکیل آزوبیلی روبین و خوانش آن در طول موج ۵۷۰/۶۶۰ نانومتر مورد سنجش قرار می گیرند. واکنش بیلی روبین توتال شامل سورفاکتانت و کافئین است که بیلی روبین غیرکونژوگه یا غیر مستقیم را حل می کند و واکنش را سرعت می بخشد.
بیلی روبین دایرکت یک جزئی از بیلی روبین توتال است و قاعدتاً باید همیشه غلظتی کمتر از بیلی روبین توتال داشته باشد.‌ حضور یک ایمونوگلوبولین مونوکلونال با غلظت بالا (۲۲۲۰ میلی گرم در دسی لیتر) در کیس مذکور، به طور کاذب باعث افزایش بیلی روبین دایرکت یا کونژوگه شده است در حالی که نمی تواند همزمان بیلی روبین توتال را نیز افزایش دهد و بدین ترتیب در سنجش بیلی روبین بیمار تداخل ایجاد می کند. همولیز و لیپمی هم در مقادیر بالا می توانند در واکنش بیلی روبین تداخل کنند.
 ایمونوگلوبولین مونوکلونال، که به عنوان یک پاراپروتئین شناخته می شود، با سنجش های شیمی متعددی که امروزه معمولاً در آنالایزرهای شیمی خودکار استفاده می شوند، تداخل دارد. با این حال، ماهیت تداخل در روش‌ها و واکنش‌های مختلف متفاوت است.
آزمایش‌های شیمی که گزارش شده است با آنها تداخل دارند شامل کراتینین، بیلی روبین تام، بیلی روبین مستقیم، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا، و چندین سنجش الکترولیت می‌شوند. به طور کاذب افزایش یا کاهش یافته است. بسیاری از مطالعات از روش های مختلفی برای اثبات این موضوع استفاده کرده اند که این ایمونوگلوبولین، به ویژه ایمونوگلوبولین G (IgG)، مسئول تداخل است.
 ایمونوگلوبولین های مونوکلونال و تداخل آنها در در اندازه گیری آنالیت ها

ایمونوگلوبولین های مونوکلونال و تداخل آنها در در اندازه گیری آنالیت ها

همانطور که ذکر شد، پاراپروتئین ها می توانند منجر به تداخل در تخمین چندین سنجش بیوشیمیایی شوند. علت احتمالی تداخل در سنجش مستقیم بیلی روبین به‌عنوان تشکیل رسوب سفید ریز هنگام نمونه با افزودن پارپروتئین به معرف به‌ویژه در شرایط شدید اسیدی گزارش شده است.

اگرچه روش سنجش بیلی روبین تام و مستقیم کاملاً مشابه است، بزرگترین تفاوت این است که معرف سنجش بیلی روبین کل حاوی عامل حل کننده و سورفکتانت برای تشخیص سطح بیلی روبین غیر مستقیم است.

از سوی دیگر، سنجش بیلی روبین مستقیم نه تنها دارای موادی است که در بالا ذکر شد، بلکه از محیط اسیدی قوی برای حذف ایزومرهای کونژوگه بیلی روبین استفاده می کند. با این وجود، سنجش بیلی روبین مستقیم حاوی عوامل تثبیت کننده پروتئین برای جلوگیری از بارش (precipitation) است. تداخل پاراپروتئین در سنجش بیلی روبین عمدتاً به عنوان نتایج مثبت کاذب در نمونه هایی که ایکتروس نیستند گزارش شده است.

برای حل این مشکل، بسیاری از مطالعات راه حل های متعددی را برای جلوگیری از این تداخل پیشنهاد کرده اند. با این حال، برخی از راه حل ها بر چگونگی شناسایی تداخل در طول واکنش یا جلوگیری از گزارش های جعلی تمرکز می کنند. در حال حاضر، هیچ یک از این روش ها مقرون به صرفه نیستند، وسیله ای آسان برای از بین بردن تداخل فراهم نمی کنند، یا ارزش واقعی سنجش را به دست نمی آورند.

استفاده از روش‌های دیگر مانند روش‌های شیمی خشک می‌تواند از تداخل پارپروتئین جلوگیری کرده و مقدار واقعی را به دست آورد. با این حال، پرهزینه است و در سیستم های پزشکی فعلی عملی نیست. استفاده از تکنیک های بارش (precipitation) برای از بین بردن پارپروتئین ها احتمالاً یک راه حل آسان و ارزان است. با این حال، معرف ها همیشه در دسترس نیستند یا به طور معمول در طول تجزیه و تحلیل روزانه در محیط بالینی استفاده نمی شوند. با این حال، اینکه چگونه می توان نتیجه را بدون تداخل یا تحت تأثیر رقت قرار داد، قابل اعتماد است، یک سوال بزرگ باقی می ماند.

در سایت Mayo Clinic از آزمایش بیلی روبین بیشتر خواهید خواند:

آزمایش بیلی روبین سطح بیلی روبین را در خون شما اندازه گیری می کند. بیلی روبین (bil-ih-ROO-bin) یک رنگدانه زرد رنگ است که در طی تجزیه گلبول های قرمز ساخته می شود. بیلی روبین از کبد عبور می کند و در نهایت از بدن دفع می شود.

سطوح بالاتر از حد معمول بیلی روبین ممکن است نشان دهنده انواع مختلف مشکلات کبدی یا مجاری صفراوی باشد. گاهی اوقات، سطوح بالاتر بیلی روبین ممکن است به دلیل افزایش سرعت تخریب گلبول های قرمز خون باشد.

 Reference:

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی
برچسب ها:

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

این مقاله تالیف شده است و یا منابع مربوطه ثبت نشده است.

این مقاله برای شما مفید بود؟

2 دیدگاه

  1. Avatar
    امین دلاوری 25 تیر 1402 در 4:21 ب.ظ - پاسخ دادن

    ممنونم.بسیار عالی بود

ثبت دیدگاه

Go to Top