آزمایش دیگوکسین(Digoxin) یک آزمایش خون است که پزشک می تواند از آن برای تعیین سطح داروی دیگوکسین در خون شما استفاده کند. دیگوکسین دارویی از گروه گلیکوزیدهای قلبی است. مردم آن را برای درمان نارسایی قلبی و ضربان نامنظم قلب مصرف می کنند.
اسامی دیگر:
- Serum Digoxin Level
چرا آزمایش دیگوکسین درخواست می شود؟
- برای تعیین اینکه آیا غلظت دیگوکسین در خون شما در سطح درمانی قرار دارد یا خیر
- برای تشخیص سطوح توکسیک دارو در خون شما
چه زمانی آزمایش دیگوکسین بایستی انجام شود؟
- پس از شروع درمان دیگوکسین و در فواصل منظم برای اطمینان از اینکه سطح دارو در محدوده درمانی قرار دارد (نه خیلی کم یا بیش از حد بالا به عنوان توکسیک)
نمونه مورد نیاز برای آزمایش دیگوکسین:
- ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد(ترجیحا همراه با ژل جداکننده)
- نوع نمونه: سرم
- حجم نمونه: 1 میلی لیتر
مطلب پیشنهادی:لوله های آزمایش و ضد انعقادها
مطلب پیشنهادی: روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه
آمادگی قبل از انجام آزمایش دیگوکسین:
- زمان بندی مجموعه نمونه مهم است، و از بیمار خواسته شود معمولا 6 تا 8 ساعت بعد از آخرین دوز دارو نمونه گیری شود. زمان دریافت آخرین دوز دارو یادداشت گردد(سطوح هایی که زودتر از شش ساعت پس از مصرف دوز گرفته می شوند به طور کاذب بالا می روند).
- به مدت 12 ساعت قبل از جمع آوری نمونه از مولتی ویتامین ها یا مکمل های غذایی حاوی بیوتین (ویتامین B7) که معمولا در مکمل ها و مولتی ویتامین های مو، پوست و ناخن یافت می شود، استفاده نکنید.
نام روش انجام آزمایش دیگوکسین:
ایمونواسی الکتروکمی لومینسانس
شرح روش
سنجش دیگوکسین یک روش ایمونواسی الکتروکمی لومینسانس رقابتی است که از یک آنتی بادی مونوکلونال علیه دیگوکسین استفاده می کند. دیگوکسین در نمونه با مشتقات دیگوکسین اضافه شده لیبل دار با بیوتین برای مکان‌های اتصال روی مجتمع آنتی‌بادی روتنیله رقابت می‌کند. ریزذرات پوشش داده شده با استرپتاویدین اضافه می شوند و مخلوط به داخل میژر سل آسپیره می شود که در آن ریزذرات به صورت مغناطیسی روی سطح الکترود جذب می شوند. اعمال ولتاژ به الکترود باعث القای انتشار نورتابی شیمیایی می شود که سپس اندازه گیری می شود.
چه چیزی در آزمایش دیگوکسین مورد بررسی قرار می گیرد؟
دیگوکسین(همچنین به عنوان دیجیتالیس نیز شناخته می شود، که دیگوکسین و دیژیتوکسین طولانی تر مشتقات آن هستند) به طور گسترده برای درمان نارسایی احتقانی قلب و اختلالات مختلف ریتم قلب تجویز می شود. دیگوکسین قدرت انقباض میوکارد را بهبود می بخشد و منجر به اثرات مفید افزایش برون ده قلبی، کاهش اندازه قلب، کاهش فشار وریدی و کاهش حجم خون می شود. درمان با دیگوکسین همچنین منجر به تثبیت و کاهش ضربان نبض بطنی می شود. این اثرات درمانی از طریق شبکه ای از فعل و انفعالات مستقیم و غیرمستقیم بر روی میوکارد، عروق خونی و سیستم عصبی خودمختار ایجاد می شود.
اثر مثبت مستقیم دیگوکسین، برون ده قلبی را در نارسایی قلبی افزایش می دهد. مشخص شده است که این اثر به دلیل افزایش غلظت کلسیم داخل سارکولمی است که به آن اجازه می دهد پروتئین هایی مانند تروپونین C را که در دستگاه انقباضی مهم هستند فعال کند.
این افزایش غلظت کلسیم به دلیل اتصال دیگوکسین به زیر واحد α ATPase فعال شده با سدیم-پتاسیم است که باعث مهار آن و در نتیجه کاهش جریان سدیم و کاهش پتانسیل گذرنده می شود. با افزایش این پتانسیل، جریان کلسیم بیشتری رخ می دهد و در نتیجه انقباض عضلانی کمتر فعال می شود. بنابراین مسدود کردن جریان سدیم باعث تجمع کلسیم داخل سارکولمی و افزایش فعال شدن پروتئین های انقباضی می شود.
گزارش‌های مختلف نشان داده است که پلی‌مورفیسم ABCB1 3435T غلظت‌های بالای داروی سرمی دیگوکسین را با فرکانس بالاتر در میان زنان ارائه می‌کند، بنابراین توضیحی، در مورد افزایش عوارض زنان تحت درمان با دیگوکسین در مقایسه با پلاسبو ارائه می‌دهد. دیگوکسین به صورت قرص خوراکی، اکسیر، کپسول خوراکی و محلول داخل وریدی موجود است که به ترتیب دارای فراهمی زیستی 70%، 80%، 90% و 100% می باشد.
در مقابل، دیژیتوکسین نیمه عمر طولانی تری دارد (4 تا 6 روز) با شروع اثر نسبتاً کندتر (در مدت 1 تا 4 ساعت در صورت مصرف خوراکی، با حداکثر اثر در 8 ساعت). 90 تا 100 درصد از یک دوز جذب می شود و تقریباً 95 درصد به پروتئین پلاسما متصل می شود. محدوده کلی سطوح سرمی درمانی از 9 تا 25 نانوگرم در میلی لیتر است. این دارو به طور گسترده در کبد متابولیزه می شود (90 درصد) که دیگوکسین متابولیت فعال آن است.
دیگوکسین پس از مصرف خوراکی به خوبی جذب می شود و به طور گسترده در بافت ها، به ویژه قلب، کلیه و کبد توزیع می شود. تعدادی از عوامل می توانند جذب، توزیع و فراهمی زیستی طبیعی دارو را تغییر دهند، از جمله فلور نرمال روده، وجود غذا در روده، فعالیت بدنی شدید، مصرف کینین یا کینیدین، و استفاده همزمان از طیف وسیعی از داروها.
پس از مصرف خوراکی، افزایش زودهنگام غلظت سرمی وجود دارد. تعادل سطح سرمی و بافتی تقریباً در 6 تا 8 ساعت اتفاق می افتد. به همین دلیل، نمونه خون برای آنالیز دیگوکسین باید حداقل 6 تا 8 ساعت پس از تجویز دارو گرفته شود. دیگوکسین عمدتاً از طریق ادرار دفع می شود. متوسط نیمه عمر حذف 36 تا 40 ساعت است اما ممکن است در افراد مبتلا به بیماری کلیوی به میزان قابل توجهی طولانی شود و باعث تجمع و سمیت دیگوکسین شود.
دیگوکسین یک داروی مورد استفاده برای درمان نارسایی قلبی و ریتم های قلب غیر طبیعی است. نارسایی قلب، از جمله نارسایی احتقانی قلب (CHF)، باعث می شود که قلب در خون گردش خون کمتر موثر باشد. که نتیجه آن، برگشت خون از پاها، دست ها، ریه ها و کبد کمتر می شود، که منجر به تورم، تنگی نفس و خستگی می گردد. این آزمایش مقدار دیگوکسین را در خون اندازه گیری می کند.
دیگوکسین تجویز شده است تا برخی از علائم نارسایی قلبی را کاهش دهد. این انقباضات قلب را تقویت می کند و به آن کمک می کند تا خون را به طور موثر تر پمپ کند. دیگوکسین همچنین به کنترل ضربان قلب و ریتم های قلب غیر طبیعی شناخته شده به عنوان آریتمی کمک می کند. این دارو نارسایی قلبی یا آریتمی ها را که طولانی مدت (مزمن) هستند، را درمان نمی کند، اما می توانند به مدیریت علائم همراه با رژیم غذایی، ورزش و سایر داروها کمک کنند.
علائم مسمومیت با دیگوکسین اغلب شبیه آریتمی قلبی است که دارو در ابتدا برای آن تجویز شده است (مانند بلوک قلبی و نارسایی قلبی). سایر علائم معمول مسمومیت عبارتند از اثرات گوارشی، مانند بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، درد شکمی و اسهال، و علائم عصبی روانی، مانند خستگی، ضعف، سرگیجه، تاری دید، توهم بینایی و شنوایی، افکار پارانوئید و افسردگی.
سمیت دیگوکسین ممکن است منعکس کننده چندین عامل باشد: دارو دوره درمانی باریکی دارد (تفاوت بسیار کمی بین سطوح بافت درمانی و توکسیک وجود دارد). افراد برای متابولیسم و پاسخ به دیگوکسین متفاوت هستند. جذب اشکال مختلف خوراکی دیگوکسین ممکن است در محدوده 2 برابری متفاوت باشد. حساسیت به توکسیکوسیتی ظاهراً با افزایش سن افزایش می یابد.
سطوح دیگوکسین باید تحت پایش قرار گیرد، زیرا دارو دارای محدوده ایمنی باریکی است. اگر سطح خون خیلی کم باشد، علائم ممکن است دوباره تکرار شود. اگر سطح بیش از حد بالا باشد، ممکن است توکسیک شود.
عوامل مداخله گر آزمایش دیگوکسین:
- داروهای تجویزی که می توانند با دیگوکسین ارتباط برقرار کنند عبارتند از: کینیدین، فلوچینید، وراپامیل، آمیودارون، آمیودارون، ضد قارچ Azole (مانند آنتراکونازول، کتوکونازول)، سیکلوسپورین، لاپاتینیب، آنتی بیوتیک های ماکرولیید (مانند کلاریترومایسین، اریترومایسین)، پروپفنون، راانولازین، ریفامپین، eliglustat و سیپروفلوکساسین.
- داروهای گیاهی مانند ST. JOHN’S WART، OLEANDER ممکن است سطوح دیگوکسین را در خون تاثیر بگذارد.
- خوردن شیرین بیان همچنین ممکن است سطح خون دارو را تحت تاثیر قرار دهد.
مطلب پیشنهادی: تداخلات دارویی در آزمایش ها
محدوده مرجع آزمایش دیگوکسین:
> or =16 years:
- Therapeutic range: 0.6-1.2 ng/mL
- Toxic concentration: > or =4.0 ng/mL
مطلب پیشنهادی: مقادیر بحرانی در آزمایشگاه های تشخیص طبی
توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.
سوالات متداول
چگونه از نتایج آزمایش دیگوکسین استفاده می شود؟
آزمایش دیگوکسین برای مانیتور سطح دارو در خون استفاده می شود. دوز دیگوکسین تجویز شده ممکن است بسته به سطح اندازه گیری شود. پزشک شما ممکن است یک یا چند آزمایش دیگوکسین را هنگام شروع درمان به منظور تعیین اینکه آیا دوز اولیه در محدوده درمانی قرار دارد یا خیر، و سپس آن را در فواصل منظم درخواست کند تا اطمینان حاصل شود که سطح درمانی حفظ شده است. یک آزمایش دیگوکسین نیز ممکن است برای تعیین اینکه علائم ناشی از مقدار کافی دارو یا سطح توکسیک دیگوکسین باشد، مورد استفاده قرار گیرد.
چه زمانی آزمایش دیگوکسین درخواست می شود؟
یک پزشک آزمایش را برای اندازه گیری دیگوکسین در ابتدای درمان دارویی برای اطمینان از دوز صحیح درخواست می کند. دیگوکسین تقریباً یک تا دو هفته طول می کشد تا به سطح ثابتی در خون و در اندام هدف یعنی قلب برسد. آزمایشی که در آن زمان انجام شود، با دقت بیشتری نشان می دهد که آیا مقدار مناسب دیگوکسین را دریافت می کنید یا خیر.
در صورت مصرف دارو و داشتن علائم نارسایی قلبی، ممکن است آزمایش دیگوکسین زمانی درخواست شود که مشکوک به پایین بودن سطح آن باشد:
- خستگی
- تنگی نفس
- تورم در دست و پا (ادم)
آزمایش ممکن است به دلیل مشکوک به توکسیک بودن با علائمی مانند موارد زیر درخواست شود:
- سرگیجه
- چشم انداز تاریکی یا دیدن هاله زرد یا سبز
- استفراغ
- اسهال
- ضربان قلب نامنظم
- دشواری تنفس
- از دست دادن اشتها
تغییرات در وضعیت سلامتی می تواند بر سطح دیگوکسین و توانایی آن در کنترل علائم تأثیر بگذارد. آزمایش دیگوکسین ممکن است انجام شود و در صورت لزوم، دوز دارو تنظیم شود، زمانی که شرایطی دارید که ممکن است بر سطح خون و اثربخشی دیگوکسین تأثیر بگذارد، مانند مشکلات کلیوی یا تیروئید، سرطان، یا بیماری معده یا روده
نتیجه آزمایش دیگوکسین چه چیزی را نشان می دهد؟
برای نارسایی احتقانی قلب، دامنه درمانی ممکن است بین 0.6 تا 1.2 نانوگرم / میلی لیتر (ng/ml) باشد. پاسخ هر فرد به داروها متفاوت است. بسیاری از عوامل، از جمله عملکرد کلیه و استفاده از داروهای دیگر، ممکن است درگیر شوند. اگر علائم شما بهبود نیافته یا اگر عوارض جانبی را تجربه کنید، در این صورت ممکن است پزشک شما نیاز به تنظیم دوز دیگوکسین بر اساس نیاز شما داشته باشد.
آیا چیز دیگری وجود دارد که باید بدانم؟
هنگامی که دیگوکسین تجویز شد، باید به پزشک و داروساز خود، درباره تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه، مکمل های غذایی و داروهای گیاهی که مصرف می کنید، اطلاع دهید. این می تواند سطح دیگوکسین را در خون و اثربخشی آن تاثیر بگذارد.
دیگوکسین در درجه اول توسط کلیه ها از بدن دفع می شود. اگر مشکلات کلیوی دارید، ممکن است پزشک شما بخواهد عملکرد کلیه و سطح پتاسیم خون را کنترل کند زیرا اختلال عملکرد کلیه و سطوح پایین پتاسیم می تواند منجر به علائم مسمومیت با دیگوکسین شود.
سمیت دیگوکسین می تواند توسط سطوح پتاسیم و منیزیم تشدید شود، بنابراین یک پزشک ممکن است سطح الکترولیت ها و منیزیم را کنترل کند.
به افراد مبتلا به نوع خاصی از ضربان قلب نامنظم به نام فیبریلاسیون دهلیزی توصیه می شود که دیگوکسین مصرف نکنند زیرا ممکن است خطر مرگ را در آنها افزایش دهد.
در مواردی که سطوح توکسیک دیگوکسین ظاهر می شود، یک پزشک ممکن است یک آنتی دیگوکسین تخصصی (دیگوکسین ایمنی FAB) برای معکوس کردن اثرات دیگوکسین تجویز کند.
چه مدت باید دیگوکسین مصرف کنم؟
دیگوکسین برای درمان نارسایی قلبی، یک بیماری مزمن طولانی مدت، تجویز می شود. نارسایی قلبی را درمان نمی کند اما به کنترل آن کمک می کند. ممکن است مجبور باشید تا پایان عمر دیگوکسین مصرف کنید – و آزمایش هایی برای پایش سطح آن در خون انجام دهید.
چرا مهم است که در زمان معینی آزمایش دیگوکسین خون از گرفته شود؟
زمان انجام آزمایش خون دیگوکسین مهم است، زیرا اگر نمونه خیلی زود پس از دوز گرفته شود، نتایج آزمایش ممکن است به اشتباه بالا باشد و سطح توکسیک را نشان دهد، در حالی که اینطور نیست. به طور معمول، نمونه خون باید 6 تا 8 ساعت پس از مصرف گرفته شود. بسیاری از اوقات، درست قبل از مصرف دوز بعدی، نمونه خون گرفته می شود.
مطالب مرتبط در متااورگانون:
- Creatinine
- Creatinine Clearance
- Potassium
- آزمایش نظارت بر داروهای درمانی (TDM)
در جای دیگر وب:
2020 review performed by Morgan E. Pacini, MS, Technical/General Supervisor, LSA Toxicology Laboratory.
(July 3, 2019) Chan, B. Clinical outcomes from early use of digoxin-specific antibodies versus observation in chronic digoxin poisoning (ATOM-4). Clinical Toxicology. Available online at https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/15563650.2018.1546010?scroll=top&needAccess=true. Accessed on 4/12/2020.
(January 7, 2020) Thibault, N. Effect of eliglustat on the pharmacokinetics of digoxin, metoprolol, and oral contraceptives and absorption of eliglustat when coadministered with acid-reducing agents. Molecular Genetics and Metabolism. Available online at https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1096719219305463. Accessed on 4/14/2020.
(May 8, 2019) Bennett, S. Use of digoxin in heart failure. Journal of Prescribing Practice. Available online at https://www.magonlinelibrary.com/doi/abs/10.12968/jprp.2019.1.5.224. Accessed on 4/11/2020.
University of Illinois-Chicago, Drug Information Group. (2018). Digoxin, Oral Tablet. Healthline. Available online at https://www.healthline.com/health/digoxin-oral-tablet. Accessed on 4/10/2020.
(March 19, 2017) AFib Patients Taking Digoxin Have Increased Risk of Death. ACC News Story. Available online at https://www.acc.org/latest-in-cardiology/articles/2017/03/13/17/58/sun-1045-am-aristotle-digoxin-and-mortality-in-afib-patients-with-and-without-hf-acc-2017. Accessed on 4/14/2020.
A Manual of Laboratory & Diagnostic Tests. 6th ed. Fischbach F, ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2000.
Clinical Chemistry: Principles, Procedures, and Correlations. Bishop M, Duben-Engelkirk J, Fody E, eds. 4th ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2000.
Sacher RA, McPherson RA, Campos J. Widmann’s Clinical Interpretation of Laboratory Tests. 11th ed. Philadelphia: F.A. Davis Company; 2000.
Goodman & Gilman’s The Pharmacological Basis Of Therapeutics. 11th Edition. Lazo J, Goodman L S, Parker K L, eds, McGraw-Hill, September 2005.
National Heart, Lung, and Blood Institute (September 2003). Heart and Vascular Diseases: Heart Failure: Summary page (On line information). Available onlin at http://www.nhlbi.nih.gov/health/dci/Diseases/Hf/HF_All.html.
Terra, S G, Washam J B, Dunham, G D, and Gattis W A, (Oct 1999). Therapeutic Range of Digoxin’s Efficacy in Heart Failure: What Is the Evidence? Pharmacotherapy, 19(10): 1123-1126, (On line journal). Available online at http://www.medscape.com/viewarticle/418044.
Gibbs C R, Davies M K Davies, Lip G Y H, (Feb 2000). Management: Digoxin and other inotropes, Beta-blockers, and antiarrhythmic and antithrombotic treatment, BMJ. 320(7233): 495-498. PDF available for download at http://www.pubmedcentral.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=1127534.
Mihai Gheorghiade, MD; Kirkwood F. Adams, Jr, MD; Wilson S. Colucci, MD (2004). Digoxin in the Management of Cardiovascular Disorders, Circulation; 109:2959-2964 (On line journal). Available online through http://circ.ahajournals.org.
Rich, M. (2003 September). Drug Therapy of Heart Failure in the Elderly. Am J Geriatr Cardiol 12(4):235-242 (On line journal). Available online at http://www.medscape.com/viewarticle/460844.
Yusuf, S (November 1997). Digoxin in heart failure: results of the recent digoxin investigation group trial in the context of other treatments for heart failure Eur Heart J, 18: 1685-1688. PDF available for download through http://eurheartj.oxfordjournals.org.
The Digitalis Investigation Group, (February 1997). The Effect Of Digoxin on Mortality and Morbidity in Patients with Heart Failure, NEJM volume 336:525-533 (On line journal). Available online at http://content.nejm.org/cgi/content/full/336/8/525.
Catherine A. Hammett-Stabler, PhD, DABCC, FACB. Pathology and Laboratory Medicine, UNC-Chapel Hill.
Pagana, K. D. & Pagana, T. J. (© 2007). Mosby’s Diagnostic and Laboratory Test Reference 8th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp 361-364.
Wu, A. (© 2006). Tietz Clinical Guide to Laboratory Tests, 4th Edition: Saunders Elsevier, St. Louis, MO. Pp 1334-1335.
(Revised 2010 January). What is Heart Failure? National Heart Lung and Blood Institute [On-line information]. Available online at http://www.nhlbi.nih.gov/health/dci/Diseases/Hf/HF_WhatIs.html. Accessed February 2010.
A.D.A.M. Editorial Team (Updated 2009 February 3). Cardiac glycoside overdose. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/002581.htm. Accessed February 2010.
Dugdale, D. (Updated 2009 January 23). Digitalis toxicity. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000165.htm. Accessed February 2010.
Ahmed, A. (2008 May 21). An Update on the Role of Digoxin in Older Adults with Chronic Heart Failure. Medscape Today from Geriatrics & Aging 2008;11(1):37-41 [On-line information]. Available online at http://www.medscape.com/viewarticle/573855. Accessed February 2010.
Patel, V. and James, P. (Updated 2010 January 6). Digitalis Toxicity. eMedicine [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/154336-overview. Accessed February 2010.
Digitalis toxicity. Medline Plus Medical Encyclopedia. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000165.htm. Last updated January 13, 2013. Accessed July 26, 2013.
Digoxin Drug Level. Health Encyclopedia. University of Rochester Medical Center. Available online at http://www.urmc.rochester.edu/encyclopedia/content.aspx?ContentTypeID=167&ContentID=digoxin_drug_level. Accessed July 26, 2013.
Moffett BS, Valdes SO, Kim JJ. Possible digoxin toxicity associated with concomitant ciprofloxacin therapy. Int J Clin Pharm. 2013 Abstract available online at http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23868369. Published online July 19, 2013. Accessed July 27, 2013.
Raja Rao MP, Panduranga P, Sulaiman K, and Al-Jufail. Digoxin Toxicity with Normal Digoxin and Serum Potassium Levels: Beware of Magnesium, the Hidden Malefactor. J Emerg Med. Abstract available online at http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23685098. Published May 16, 2013. Accessed July 27, 2013.
For Consumers: Avoiding Drug Interactions. U.S. Food and Drug Administration. Available online at http://www.fda.gov/ForConsumers/ConsumerUpdates/UCM096386. Last updated November 28, 2008. Accessed July 26, 2013.
Digoxin Oral Interactions. WebMD. Available online at http://www.webmd.com/drugs/drug-4358-Digoxin+Oral.aspx?drugid=4358&drugname=Digoxin+Oral. Last updated March 2013. Accessed July 31, 2013.
2016 review by Nicholas Heger, PhD, CC (NRCC), Assistant Director – Clinical Chemistry, Tufts Medical Center Boston.
Yancy CW, Jessup M, Bozkurt B, et al. American College of Cardiology Foundation/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines. 2013 ACCF/AHA guideline for the management of heart failure: a report of the American College of Cardiology Foundation/American Heart Association Task Force on practice guidelines. Circulation. 2013;128(16):e240-e327.
Baselt, Randall C. (©2014). Disposition of Toxic Drugs and Chemicals in Man 10th edition: Biomedical Publications, Seal Beach, CA. Pp 656-659.
Bilbault P1, Oubaassine R, Rahmani H, Lavaux T, Castelain V, Sauder P, Schneider F. Emergency step-by-step specific immunotherapy in severe digoxin poisoning: an observational cohort study. Eur J Emerg Med. 2009 Jun;16(3):145-9.
Brent, Jeffrey; Wallace, Kevin; Burkhart, Keith; Phillips, Scott and Donovan, J. Ward. (© 2005). Critical Care Toxicology – Diagnosis and Management of the Critically Poisoned Patient, 1st edition. Mosby, Inc., Philadelphia, PA. Pp. 1325-1333.
بدون دیدگاه