آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) | Cytomegalovirus
سیتومگالوویروس (CMV) یک ویروس رایج است که متعلق به خانواده هرپس ویروس است. این بیماری می تواند افراد در هر سنی را مبتلا کند و معمولاً از طریق تماس نزدیک با مایعات بدن مانند بزاق، ادرار، خون، مایع منی و شیر مادر از یک فرد آلوده منتقل می شود. CMV همچنین می تواند در طول پیوند عضو یا انتقال خون منتقل شود.
در افراد سالم، عفونت‌های CMV اغلب بدون علامت هستند یا علائم خفیفی شبیه آنفولانزا ایجاد می‌کنند و ویروس تا آخر عمر در بدن خفته باقی می‌ماند. با این حال، در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS، گیرندگان پیوند عضو و نوزادان، عفونت‌های CMV می‌توانند باعث مشکلات سلامتی جدی از جمله ذات‌الریه، هپاتیت، رتینیت و آنسفالیت شوند. زنان باردار آلوده به CMV نیز می توانند ویروس را به جنین خود منتقل کنند که می تواند منجر به نقص مادرزادی یا تاخیر در رشد شود.
اسامی دیگر:
- CMV Blood Test
- CMV IgG and IgM
- Cytomegalovirus Antibody (IgG and IgM)
- PCR
- Culture
چرا آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) درخواست می شود؟
- برای تشخیص عفونت سیتومگالوویروس (CMV) فعلی، گذشته یا فعال شده
- برای بررسی عفونت CMV، مانند قبل از دریافت پیوند عضو
- تشخیص انواع ژن های سیتومگالوویروس UL97 و UL54 که با مقاومت ضد ویروسی مرتبط هستند
چه زمانی آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) بایستی انجام شود؟
- هنگامی که یک زن باردار یا یک فرد دچار نقص ایمنی علائمی شبیه آنفولانزا دارد که نشان دهنده عفونت سیتومگالوویروس (CMV) است.
- هنگامی که نوزادی دارای ناهنجاری های مادرزادی، زردی یا کم خونی غیرقابل توضیح است،
- زمانی که نوزاد دچار تشنج یا مشکلات رشدی است که ممکن است به دلیل سیتومگالوویروس (CMV) باشد.
- قبل از دریافت پیوند عضو
نمونه مورد نیاز برای آزمایش سیتومگالوویروس (CMV):
- ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده) برای آزمایش آنتی بادی/ لوله با درب بنفش (حاوی ضد انعقاد EDTA) یا لوله های استریل حاوی نمونه های مختلف برای بررسی ژنتیکی ویروس (حضور خود ویروس) / ظرف ادرار
- نوع نمونه: سرم/ خون کامل/ ادرار، خلط، مایع آمنیوتیک، مایع مغزی نخاعی، مایع اثنی عشر، سایر بافت های بدن یا بزاق نوزادان
- حجم نمونه: 2 میلی لیتر
ظروف و لوله های مورد نیاز برای آزمایش توکسوپلاسما
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی
روش های انجام آزمایش آنتی بادی سیتومگالوویروس (CMV):
روش سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA):
الایزا یک روش رایج برای تشخیص وجود آنتی بادی های سیتومگالوویروس (CMV) در نمونه سرم خون است. روش الایزا شامل چندین مرحله است:
- جمع آوری نمونه: نمونه خون از فرد مورد آزمایش جمع آوری می شود و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال می شود.
- پوشش دهی: یک آنتی ژن اختصاصی CMV روی سطح صفحه میکروتیتر 96 چاهی پوشانده می شود. سپس صفحه شسته می شود تا هر گونه آنتی ژن غیرمجاز حذف شود. رایج ترین آنتی ژن CMV مورد استفاده برای آزمایش الایزا، آنتی ژن CMV فوری (IE) است. این آنتی ژن توسط ویروس CMV در زمان عفونت خیلی زود سنتز می شود و در سرم خون افراد آلوده ظرف چند روز پس از عفونت قابل تشخیص است.
- مسدود کردن: چاه ها با محلولی حاوی پروتئین هایی که به طور غیر اختصاصی به سطح صفحه متصل می شوند، مسدود می شوند، بنابراین هر محل اتصال خالی اضافی را مسدود می کند.
- انکوباسیون: نمونه سرم خون که حاوی آنتی بادی (ایمونوگلوبولین) علیه CMV است، به چاهک های صفحه پوشش داده شده اضافه می شود. سپس پلیت انکوبه می شود و به آنتی بادی های موجود در سرم اجازه می دهد تا به آنتی ژن CMV در سطح صفحه متصل شوند.
- شستشو: سرم غیر متصل با استفاده از محلول بافر شسته می شود و تنها آنتی بادی های اختصاصی CMV به چاه متصل می شوند.
- تشخیص: یک آنتی بادی ثانویه مرتبط با آنزیم، که به طور خاص به آنتی بادی های اولیه سرم متصل می شود، به هر چاهک اضافه می شود. این آنتی بادی ثانویه معمولاً به آنزیمی مانند پراکسیداز ترب کوهی (HRP) یا آلکالین فسفاتاز (AP) مرتبط است.
- افزودن سوبسترا: یک محلول بستر حاوی یک بستر کروموژنیک یا فلوروژنیک به چاهک ها اضافه می شود. اگر نمونه برای آنتی بادی های CMV مثبت باشد، مزدوج آنتی بادی-آنزیم ثانویه به آنتی بادی های گرفته شده متصل می شود و منجر به تغییر رنگ یا فلورسانس می شود که توسط اسپکتروفتومتر قابل تشخیص است.
- تفسیر: شدت رنگ یا فلورسانس تولید شده متناسب با مقدار آنتی بادی های CMV موجود در نمونه است. نتیجه مثبت نشان دهنده وجود آنتی بادی های CMV در سرم خون است، در حالی که یک نتیجه منفی نشان دهنده عدم وجود آنتی بادی CMV قابل تشخیص است.
روش الایزا بسیار حساس و اختصاصی است و آن را به ابزاری قابل اعتماد برای تشخیص آنتی بادی های CMV تبدیل می کند. با این حال، نتایج مثبت کاذب ممکن است به دلیل واکنش متقابل با سایر ویروس ها یا عفونت های باکتریایی رخ دهد، بنابراین ممکن است آزمایش تاییدی لازم باشد.
روش ایمونواسی کمی‌لومینسانس (CLIA):
CLIA نوعی آزمایش تشخیصی است که برای تشخیص آنتی‌بادی‌ها علیه پاتوژن‌های خاص استفاده می‌شود. وقتی صحبت از آزمایش آنتی بادی سیتومگالوویروس (CMV) می شود، روش CLIA یک ابزار تشخیصی بسیار حساس و اختصاصی است که می تواند وجود یا عدم وجود آنتی بادی های اختصاصی CMV را در نمونه خون بیمار به دقت تعیین کند.
در اینجا یک مرور گام به گام از نحوه استفاده از روش CLIA برای آزمایش آنتی بادی CMV آورده شده است:
نمونه خون از بیمار گرفته می شود و برای جداسازی سرم حاوی آنتی بادی پردازش می شود.
- سپس سرم به یک صفحه میکرو چاهک که با آنتی ژن های اختصاصی CMV پوشانده شده است اضافه می شود. این آنتی ژن ها برای اتصال به هر آنتی بادی اختصاصی CMV موجود در سرم بیمار طراحی شده اند.
- پس از انکوباسیون، پروتئین های سرم غیر متصل شسته می شوند تا هرگونه اتصال غیر اختصاصی از بین برود.
- سپس یک آنتی بادی ثانویه مرتبط با آنزیم به چاهک اضافه می شود و اجازه می دهد تا با هر آنتی بادی اختصاصی CMV که به آنتی ژن روی صفحه متصل شده است واکنش دهد.
- پس از یک مرحله شستشوی دیگر برای حذف هر گونه آنتی بادی ثانویه غیر متصل، یک سوبسترای نورتابی شیمیایی به چاه اضافه می شود.
- اگر آنتی‌بادی‌های اختصاصی CMV در سرم بیمار وجود داشته باشد، آنتی‌بادی ثانویه مرتبط با آنزیم، تبدیل سوبسترای نورتابی شیمیایی را به یک محصول ساطع کننده نور کاتالیز می‌کند.
- مقدار نور ساطع شده متناسب با مقدار آنتی بادی های اختصاصی CMV موجود در سرم بیمار است.
- سطح انتشار نور توسط یک ابزار اندازه گیری شده و با یک منحنی استاندارد تولید شده با استفاده از غلظت های شناخته شده آنتی بادی های اختصاصی CMV مقایسه می شود.
- بر اساس سطح انتشار نور، این ابزار می تواند تعیین کند که آیا سرم بیمار حاوی آنتی بادی های اختصاصی CMV است یا خیر.
به طور خلاصه، روش CLIA برای آزمایش آنتی‌بادی CMV یک سنجش بسیار حساس و اختصاصی است که بر استفاده از بسترهای نورتابی شیمیایی و آنتی‌بادی‌های ثانویه برچسب‌گذاری شده با آنزیم برای تشخیص وجود آنتی‌بادی‌های اختصاصی CMV در نمونه‌های بیمار متکی است.
روش ایمونواسی جریان چندگانه (MFI):
سنجش IgM و IgG سیتومگالوویروس (CMV) از فناوری ایمونواسی جریان چندگانه استفاده می کند. به طور خلاصه، بید های فلورسنت پوشش داده شده با آنتی ژن CMV با مقدار کمی از نمونه بیمار و رقیق کننده نمونه مخلوط می شوند و سپس در دمای 37 درجه سانتی گراد انکوبه می شوند. در این مدت، آنتی بادی های علیه آنتی ژن سیتومگالوویروس (CMV)، و IgM ، IgG در نمونه به آنتی ژن CMV روی بید ها متصل می شوند.
پس از یک چرخه شستشو، یک کونژوگه آنتی‌بادی IgM و IgG ضد آنتی بادی های انسانی با برچسب فلورسنت به مخلوط اضافه می‌شود و در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه می‌شود. پس از یک مرحله شستشو برای حذف کونژوگه متصل نشده، مخلوط بید از یک آشکارساز عبور می‌کند که بید را شناسایی می‌کند. فلورسانس رنگ و تعیین مقدار آنتی بادی جذب شده توسط آنتی ژن بر اساس فلورسانس گونژوگه ضد انسان-IgG مرتبط هستند. داده های خام در شدت فلورسانس نسبی محاسبه می شوند و برای تفسیر به شاخص آنتی بادی تبدیل می شوند.
روش ایمونواسی جریان چندگانه برای آزمایش سیتومگالوویروس (CMV)
روش انجام آزمایش مولکولی سیتومگالوویروس (CMV):
آزمایش مولکولی سیتومگالوویروس (CMV) یک روش تشخیصی است که برای تشخیص وجود DNA یا RNA CMV در نمونه‌های بیمار استفاده می‌شود. این روش می تواند برای تشخیص و پایش عفونت های CMV در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف، مانند گیرندگان پیوند یا بیماران HIV، استفاده شود.
روش‌های آزمایش مولکولی مختلفی برای CMV وجود دارد، از جمله واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR)، هیبریداسیون اسید نوکلئیک، و تقویت مبتنی بر توالی اسید نوکلئیک (NASBA).
واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR): رایج ترین روش مورد استفاده برای آزمایش مولکولی CMV است. این شامل تقویت مناطق خاصی از DNA CMV با استفاده از پرایمرهای خاص و سپس شناسایی محصول تقویت شده با استفاده از پروب های فلورسنت است. این روش دارای حساسیت و ویژگی بالایی است که امکان تشخیص سطوح پایین CMV در نمونه های بیمار را فراهم می کند. ویروس را هم می تواند به صورت کیفی و هم کمی اندازه گیری کند.
واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)
هیبریداسیون اسید نوکلئیک (Nucleic acid hybridization): روش دیگری است که برای آزمایش مولکولی CMV استفاده می شود. این شامل هیبریداسیون یک پروب نشاندار شده با DNA CMV در نمونه های بیمار و سپس تشخیص پروب هیبرید شده با استفاده از یک سیستم تشخیص است. این روش حساسیت کمتری نسبت به PCR دارد، اما همچنان می تواند در شرایط خاص مفید باشد.
هیبریداسیون اسید نوکلئیک (Nucleic acid hybridization)
NASBA (تقویت مبتنی بر توالی اسید نوکلئیک): روشی است که توالی‌های RNA را به جای توالی‌های DNA تقویت می‌کند و امکان تشخیص تکثیر ویروسی فعال را فراهم می‌کند. این روش پیچیده تر است و به تجهیزات تخصصی نیاز دارد، اما می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد فعالیت CMV در بیماران ارائه دهد. این یک روش همدما است، به این معنی که در دمای ثابت، معمولا در حدود 41 تا 45 درجه سانتیگراد عمل می کند. NASBA با استفاده از مجموعه ای از پرایمرها و آنزیم ها، از جمله رونوشت معکوس، RNase H و T7 RNA پلیمراز، توالی های RNA خاص را تقویت می کند.
NASBA (تقویت مبتنی بر توالی اسید نوکلئیک)
تکنیک NASBA شامل چندین مرحله است، از جمله:
- رونویسی معکوس: الگوی RNA توسط آنزیم ترانس کریپتاز معکوس به DNA مکمل (cDNA) تبدیل می شود.
- هضم RNase H: رشته RNA هیبرید RNA-DNA توسط RNase H هضم می شود و رشته cDNA به عنوان یک الگو برای تقویت باقی می ماند.
- تقویت NASBA: توالی هدف RNA را با استفاده از یک جفت پرایمر که مختص توالی RNA هدف هستند، تقویت می شود. مخلوط واکنش حاوی RNA پلیمراز T7 است که محصول RNA تقویت شده را به چندین نسخه از RNA رونویسی می کند.
- تشخیص: محصولات RNA تقویت شده را می توان با استفاده از روش های مختلفی مانند الکتروفورز ژل، پروب های فلورسنت یا PCR بلادرنگ شناسایی کرد.
به طور کلی، آزمایش مولکولی CMV یک ابزار ارزشمند در تشخیص و مدیریت عفونت‌های CMV است که امکان تشخیص زودهنگام و نظارت بر فعالیت ویروسی را فراهم می‌کند.
روش تعیین مقاومت داروئی سیتومگالوویروس (CMV):
روش توالی یابی نسل بعدی (NGS):
این آزمایش شامل تقویت ژن‌های سیتومگالوویروس (CMV) UL97 و UL54 توسط واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) و به دنبال آن توالی‌یابی نسل بعدی (NGS) محصولات PCR تقویت‌شده است. نتایج توالی یابی با پایگاه داده مرجع انواع ژنی که قبلاً با مقاومت دارویی ضد ویروسی مرتبط است مقایسه می شود. فقط ژن های UL97 و UL54 توالی یابی می شوند. استفاده از NGS به این سنجش اجازه می‌دهد تا انواع مرتبط با مقاومت را حتی اگر در زیرمجموعه‌ای از توالی‌های تحلیل‌شده وجود داشته باشند، شناسایی کند. واریانت‌ها در صورتی گزارش می‌شوند که در 15 درصد یا بیشتر از خواندن‌های توالی تجزیه‌وتحلیل‌شده وجود داشته باشند.
توالی یابی نسل بعدی (NGS) برای تعیین مقاومت دارویی سیتومگالوویروس (CMV)
روش سنجش فنوتیپی:
این سنجش شامل رشد CMV در حضور داروهای ضد ویروسی مختلف برای تعیین سطح حساسیت یا مقاومت دارویی است. این را می توان با استفاده از سنجش کاهش پلاک انجام داد، که توانایی ویروس برای تشکیل پلاک را در حضور غلظت های مختلف داروهای ضد ویروسی اندازه گیری می کند. روش دیگر سنجش رقت نقطه پایانی است که مقدار داروی ضد ویروسی مورد نیاز برای کنترل تکثیر ویروس را اندازه گیری می کند.
روش سنجش های ژنوتیپی:
این سنجش ها به دنبال جهش های خاص در ژن هایی هستند که پروتئین های مورد هدف داروهای ضد ویروسی را کد می کنند. به عنوان مثال، جهش در ژن های UL97 و UL54 به ترتیب با مقاومت به گانسیکلوویر و فوسکارنت مرتبط است. برای شناسایی این جهش ها می توان از روش های واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) و تعیین توالی استفاده کرد.
روش سنجش‌های مبتنی بر کشت سلولی:
این سنجش‌ها شامل رشد CMV در کشت‌های سلولی و آزمایش حساسیت ویروس به عوامل ضد ویروسی مختلف است. به عنوان مثال، سنجش دوز عفونی کشت بافت 50 (TCID50)، میزان ویروس مورد نیاز برای ایجاد اثرات سیتوپاتیک را در 50 درصد سلول‌های کشت اندازه‌گیری می‌کند.
آمادگی قبل از انجام آزمایش سیتومگالوویروس (CMV):
به آمادگی خاصی نیاز ندارد
چه چیزی در آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) مورد بررسی قرار می گیرد؟
سیتومگالوویروس (CMV) عضوی از خانواده ویروس‌های هرپس ویریده است و معمولاً باعث عفونت بدون علامت می‌شود و پس از آن در بیماران نهفته باقی می‌ماند (عمدتاً در سلول‌های مشتق از مغز استخوان). عفونت اولیه CMV در افراد دارای ایمنی ممکن است به صورت یک سندرم نوع مونونوکلئوز، مشابه عفونت اولیه ویروس اپشتین بار (EBV)، همراه با تب، ضعف و لنفادنوپاتی ظاهر شود.
سیتومگالوویروس (CMV)
سیتومگالوویروس (CMV) ساختار پیچیده ای دارد که شبیه به سایر ویروس های هرپس است. این یک ویروس بزرگ و پوشیده با ژنوم DNA دو رشته ای است. این ویروس دارای کپسید ایکوزاهدرال است که توسط یک لایه ضخیم و یک پوشش لیپیدی بیرونی احاطه شده است. لایه تگمنت حاوی پروتئین های ویروسی مختلفی است که در تکثیر و مونتاژ ویروس نقش دارند.
ژنوم CMV حدود 230 کیلو باز طول دارد و شامل بیش از 200 ژن است. ژنوم به نواحی طولانی (UL) و کوتاه منحصر به فرد (US) و همچنین چندین منطقه تکراری مرتب شده است. ناحیه UL حاوی ژن هایی است که در تکثیر ویروسی نقش دارند، در حالی که ناحیه US حاوی ژن هایی است که در فرار و تقلید ایمنی نقش دارند.
این ویروس همچنین دارای چندین گلیکوپروتئین در پوشش خود است که در شناسایی و ورود سلول میزبان نقش دارند. این گلیکوپروتئین ها شامل گلیکوپروتئین B (gB)، گلیکوپروتئین H (gH) و گلیکوپروتئین L (gL) هستند.
ساختار سیتومگالوویروس (CMV)
به طور کلی، ساختار پیچیده CMV به آن اجازه می دهد تا به طور موثر سلول های میزبان را آلوده کند، از پاسخ ایمنی میزبان فرار کند و در داخل میزبان تکثیر شود تا ذرات ویروس جدید تولید کند.
چرخه زندگی سیتومگالوویروس (CMV) را می توان به چند مرحله خلاصه کرد:
- اتصال و ورود: CMV به غشای سلولی سلول های میزبان خود، در درجه اول سلول های سیستم ایمنی مانند ماکروفاژها، مونوسیت ها و سلول های دندریتیک متصل می شود. ویروس از طریق اندوسیتوز با واسطه گیرنده وارد سلول می شود.
- آزادسازی کپسید: پس از ورود به سلول میزبان، کپسید ویروس در سیتوپلاسم آزاد می شود.
- انتقال به هسته: DNA ویروسی به هسته سلول میزبان منتقل می شود.
- بیان ژن ویروسی: DNA ویروسی به RNA رونویسی می شود که به پروتئین های ویروسی ترجمه می شود. این پروتئین ها نقش مهمی در تکثیر ویروسی و فرار سیستم ایمنی دارند.
- همانندسازی: DNA ویروسی با استفاده از دستگاه سلول میزبان تکثیر می شود.
- مونتاژ: ذرات ویروسی جدید در سلول میزبان جمع می شوند.
- خروج: ویریون های تازه تشکیل شده از سلول میزبان آلوده آزاد می شوند، یا با جوانه زدن از غشای پلاسمایی یا با لیز سلولی.
- ایجاد نهفتگی (latency): CMV همچنین می تواند یک عفونت نهفته ایجاد کند، جایی که ویروس در ژنوم سلول میزبان ادغام می شود و تا زمانی که دوباره فعال شود در حالت خاموش باقی می ماند.
به طور کلی، چرخه زندگی CMV پیچیده است و شامل تعاملات متعدد با سلول های میزبان و سیستم ایمنی است.
چرخه زندگی سیتومگالوویروس (CMV)
سیتومگالوویروس (CMV) به ایجاد نهفتگی (latency) در انواع مختلف سلول ها، از جمله گلبول های سفید خون مانند مونوسیت ها و ماکروفاژها، و همچنین در سلول های اپیتلیال، سلول های اندوتلیال و فیبروبلاست ها معروف است. ویروس می تواند برای مدت طولانی در این سلول ها در حالت خفته باقی بماند و تحت شرایط خاصی مانند سرکوب سیستم ایمنی یا استرس دوباره فعال شود.
سیتومگالوویروس (CMV) عامل مهمی برای عوارض و مرگ و میر در بین گیرندگان پیوند مغز استخوان یا اندام جامد، افراد مبتلا به ایدز و سایر بیماران سرکوب شده سیستم ایمنی به دلیل فعال شدن مجدد ویروس یا یک عفونت تازه به دست آمده است. عفونت در این جمعیت‌های بیمار می‌تواند تقریباً بر هر عضوی تأثیر بگذارد و منجر به نارسایی چند ارگانی شود. سیتومگالوویروس (CMV) همچنین مسئول بیماری های مادرزادی در میان نوزادان است و یکی از عفونت های TORCH (توکسوپلاسموز، سایر عفونت ها از جمله سیفلیس، سرخجه، CMV و ویروس هرپس سیمپلکس) است.
مقایسه عوارض CMV و EBV
شیوع سرمی سیتومگالوویروس (CMV) با افزایش سن افزایش می یابد. شیوع آنتی بادی های اختصاصی CMV به ترتیب از 36% به بیش از 91% در کودکان بین 6 تا 11 سال و بزرگسالان بالای 80 سال افزایش می یابد.
سیتومگالوویروس (CMV) یک ویروس رایج است که معمولاً علائمی ندارد یا فقط بیماری خفیفی ایجاد می کند. آزمایش CMV آنتی بادی هایی را در خون که بدن در پاسخ به عفونت تولید می کند یا مستقیماً CMV را تشخیص می دهد.
حدود 60 درصد از مردم در برخی از مراحل زندگی خود در معرض CMV قرار گرفته اند. تقریباً از هر 3 کودک یک کودک در سن 5 سالگی در معرض سیتومگالوویروس (CMV) قرار گرفته است و بیش از نیمی از بزرگسالان تا سن 40 سالگی در معرض CMV قرار می گیرند.
بیشتر افراد در کودکی یا در بزرگسالی به این بیماری مبتلا می شوند، اما بسیاری از آن ها اطلاعی ندارند زیرا سیتومگالوویروس (CMV) معمولاً علائم قابل توجهی ایجاد نمی کند یا فقط بیماری خفیفی را در افراد سالم ایجاد نمی کند. افراد مبتلا به بیماری خفیف ممکن است علائم و نشانه های غیر اختصاصی مانند گلودرد، تب، خستگی و غدد متورم داشته باشند. در بزرگسالان سالم، عفونت سیتومگالوویروس (CMV) ممکن است گاهی اوقات باعث بیماری شبیه آنفولانزا یا علائم و نشانه‌های مشابه مونونوکلئوز (مونو)، مانند خستگی شدید، تب، لرز، بدن درد و/یا سردرد شود که معمولاً در عرض چند هفته برطرف می‌شوند.
سیتومگالوویروس (CMV) در بسیاری از مایعات بدن در طول یک عفونت فعال، از جمله بزاق، ادرار، خون، شیر مادر، مایع منی، مایع واژن و مایع مغزی نخاعی یافت می شود. سیتومگالوویروس (CMV) به راحتی از طریق تماس نزدیک با فردی که آلوده است یا از طریق تماس با مایعات یا اشیاء آلوده بدن مانند پوشک یا اسباب بازی از فردی به فرد دیگر سرایت می کند.
راه های انتقال سیتومگالوویروس (CMV)
هنگامی که شما آلوده می شوید، سیتومگالوویروس (CMV) بدون ایجاد علائم تا پایان عمر در بدن شما باقی می ماند. پس از برطرف شدن عفونت “اولیه” اولیه شما، CMV مانند سایر اعضای خانواده هرپس غیر فعال یا نهفته می شود. با این حال، اگر سیستم ایمنی بدن شما به طور قابل توجهی ضعیف شود، ویروس می تواند دوباره فعال شود (فعال شود) و باعث بیماری شود.
سیتومگالوویروس (CMV) می تواند مشکلات سلامتی قابل توجهی در این شرایط ایجاد کند:
زن بارداری که برای اولین بار در دوران بارداری آلوده می شود (عفونت اولیه) می تواند عفونت را از طریق جفت به جنین در حال رشد خود منتقل کند. این می تواند باعث مشکلات جدی جسمی و رشدی در کودک شود. اکثر نوزادان (حدود 90 درصد) که مبتلا هستند در بدو تولد سالم به نظر می رسند اما ممکن است چند ماه بعد دچار مشکلات شنوایی یا بینایی، ذات الریه، تشنج و/یا تاخیر در رشد ذهنی شوند.
تعداد کمی از نوزادان ممکن است مرده به دنیا بیایند، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائمی مانند زردی، کم خونی، بزرگ شدن طحال یا کبد و سر کوچک داشته باشند. تقریباً 10 درصد از نوزادان مبتلا آسیب دائمی، معمولاً عقب ماندگی ذهنی و آسیب شنوایی را نشان می دهند. عفونت جنین می تواند باعث میکروسفالی، هیدروسفالی، فلج مغزی، عقب ماندگی ذهنی یا مرگ شود.
عوارض سیتومگالوویروس (CMV) در نوزادان
سیتومگالوویروس (CMV) می تواند باعث بیماری جدی و مرگ در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف شود، مانند افراد مبتلا به HIV/AIDS، دریافت کنندگان پیوند عضو جامد یا مغز استخوان و بیماران سرطانی که شیمی درمانی می شوند. این افراد ممکن است شدیدترین علائم را تجربه کنند و عفونت CMV ممکن است فعال باقی بماند. سیتومگالوویروس (CMV) ممکن است در افرادی که قبلا در معرض تماس بوده اند دوباره فعال شود. عفونت می تواند بر موارد زیر تأثیر بگذارد:
- چشم ها باعث التهاب شبکیه می شود که می تواند منجر به نابینایی شود
- دستگاه گوارش، باعث اسهال خونی و درد شکم می شود
- ریه ها، باعث ذات الریه همراه با سرفه غیرمولد و تنگی نفس می شود
- مغز، باعث انسفالیت می شود
- طحال و کبد
- پیوند عضو یا مغز استخوان که باعث درجاتی از رد می شود
سیتومگالوویروس (CMV) فعال همچنین سیستم ایمنی را تضعیف می کند و امکان بروز سایر عفونت های ثانویه مانند عفونت های قارچی را فراهم می کند.
عفونت ها از تماس با ترشحات بدن یا ادرار به دست می آیند. انتقال خون معمولاً در گسترش سیتومگالوویروس (CMV) نقش دارد. حدود 35 درصد از بیمارانی که چندین تزریق دریافت می کنند به سیتومگالوویروس (CMV) آلوده می شوند
درمان CMV معمولاً شامل داروهای ضد ویروسی مانند گانسیکلوویر، والگانسیکلوویر و فوسکارنت است. با این حال، در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، درمان ممکن است همیشه موثر نباشد و پیشگیری از عفونت در وهله اول بهترین روش است. این را می توان از طریق اقداماتی مانند اجتناب از تماس نزدیک با افراد آلوده و رعایت بهداشت خوب، مانند شستن مرتب دست ها انجام داد.
ملاحظات بالینی آزمایش سیتومگالوویروس (CMV):
- پیوندهای خون و اعضای بدن که به بیماران سرکوب شده سیستم ایمنی داده می شود و مشخص شده است که آنتی بادی علیه CMV ندارند، باید از اهداکنندگانی باشد که دارای سرم منفی نیز هستند.
- خطر عفونت در محل رگ‌گیری به دلیل ضعف سیستم ایمنی. به بیمار آموزش دهید که در صورت بروز قرمزی، گرمی، ادم یا درد در محل یا تب، به ارائه دهنده خدمات بهداشتی اطلاع دهد.
سوالات متداول
چگونه از نتایج آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) استفاده می شود؟
آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) برای آزمایش عفونت CMV برای همه افراد مورد استفاده قرار نمی گیرد. ممکن است برای کمک به تشخیص عفونت CMV فعال، فعال شده، یا گذشته در موارد خاص، مانند موارد زیر استفاده شود:
- برخی از زنان باردار یا افراد دچار نقص ایمنی با علائم و نشانه ها
- افرادی که ممکن است پیوند عضو یا مغز استخوان دریافت کنند
- نوزادان با ناهنجاری های خاص هنگام تولد (مادرزادی).
بسته به هدف آزمایش ممکن است از چند روش مختلف آزمایش استفاده شود:
آزمایش آنتی بادی (سرولوژی) سیتومگالوویروس (CMV)
این نوع آزمایش آنتی بادی هایی را در خون که در پاسخ به عفونت سیتومگالوویروس (CMV) تولید می شوند، شناسایی می کند. می توان از آن برای تشخیص عفونت فعلی یا گذشته با شناسایی و اندازه گیری دو دسته از آنتی بادی های CMV استفاده کرد:
آنتی بادی های IgM ابتدا توسط بدن در پاسخ به عفونت سیتومگالوویروس (CMV) تولید می شود. آنها را می توان در طی یک یا دو هفته پس از مواجهه اولیه در خون شناسایی کرد. سطح IgM (تیترها) برای مدت کوتاهی افزایش می یابد، سپس کاهش می یابد و معمولاً پس از چند ماه به زیر سطح قابل تشخیص می رسد. با فعال شدن مجدد CMV نهفته سطح آنتی بادی IgM دوباره افزایش می یابد.
آنتی بادی های IgG چند هفته پس از عفونت اولیه سیتومگالوویروس (CMV) تولید می شوند. سطح IgG در طول عفونت فعال افزایش می یابد، سپس با برطرف شدن عفونت CMV و غیرفعال شدن ویروس، تثبیت می شود. هنگامی که در معرض سیتومگالوویروس (CMV) قرار می گیرید، مقدار قابل توجهی از آنتی بادی CMV IgG را تا آخر عمر در خون خود خواهید داشت که از ابتلا به عفونت اولیه دیگر (ایمنی) محافظت می کند.
پزشکان فقدان یا وجود آنتی‌بادی‌های IgG و IgM را در یک نمونه یا مقدار آنتی‌بادی موجود (تیتر) در نمونه‌های جمع‌آوری‌شده با فاصله یک تا سه ماه (نمونه‌های حاد و نقاهت) را مقایسه می‌کنند تا بین CMV فعال و نهفته تمایز قائل شوند.
Avidity IgG: اندازه‌گیری تمایل IgG اختصاصی سیتومگالوویروس (CMV) برای تشخیص عفونت‌های CMV اولیه از غیر اولیه استفاده می‌شود. در این آزمایش، قدرت اتصال IgG به آنتی ژن سیتومگالوویروس (CMV) اندازه گیری می شود. Avidity IgG با مدت زمان پس از عفونت اولیه بالغ می شود. بنابراین IgG تولید شده در چند ماه اول پس از تمام عفونت های اولیه CMV، “تمایل کم” را نشان می دهد. IgG تولید شده بیش از 6 تا 8 ماه پس از عفونت CMV، “تمایل بالا” خواهد داشت و نشان دهنده عفونت مزمن سیتومگالوویروس (CMV) غیر اولیه است.
تشخیص مستقیم سیتومگالوویروس (CMV):
روش‌های مولکولی مانند واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) برای تشخیص عفونت‌های مادرزادی در نوزادان استفاده می‌شود و ممکن است برای شناسایی و/یا تأیید عفونت‌های فعال در سایرین مورد استفاده قرار گیرد. این روش‌ها ممکن است برای تشخیص ماده ژنتیکی (DNA) CMV (آزمایش کیفی) و/یا اندازه‌گیری مقدار DNA ویروسی در یک نمونه (کمی، که بار ویروسی نیز نامیده می‌شود) استفاده شود. روش‌های مولکولی نسبت به کشت حساس‌تر هستند و نتایج مثبت و منفی در مدت زمان کوتاهی به دست می‌آیند.
افراد دچار نقص ایمنی با CMV فعال ممکن است با استفاده از انواع آزمایش های سیتومگالوویروس (CMV) تحت نظر باشند. اغلب، پزشکان برای تعیین پاسخ فرد به درمان ضد ویروسی، میزان ویروس موجود (بار ویروسی) را کنترل می کنند.
کشت های ویروسی:
به طور معمول در دسترس نیستند اما گاهی اوقات ممکن است برای تشخیص CMV برای مقاصد تحقیقاتی استفاده شوند.
مقاومت دارویی سیتومگالوویروس (CMV):
درمان CMV معمولاً شامل داروهای ضد ویروسی و همچنین کاهش درجه سرکوب سیستم ایمنی (در صورت وجود و توصیه پزشکی) است. در حال حاضر، داروهای ضد CMV به یک کیناز ویروسی (محصول ژن UL97) یا یک DNA پلیمراز ویروسی (محصول ژن UL54) متصل و آن ها را مهار می کنند.
انواع UL97 و UL54 با مقاومت ضد ویروسی مرتبط هستند. این تست از توالی یابی نسل بعدی (NGS) برای تجزیه و تحلیل توالی UL97 و UL54 استفاده می کند. گونه های شناسایی شده در صورتی گزارش می شوند که قبلاً با مقاومت ضد ویروسی CMV مرتبط بوده اند و حداقل در 15 درصد از توالی های مورد تجزیه و تحلیل وجود داشته باشند. این سنجش از پایگاه داده ای از انواع شناخته شده مرتبط با مقاومت استفاده می کند که به طور دوره ای با انواع جدیدی که در پایگاه داده ای گزارش شده اند به روز می شود.
چه زمانی آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) درخواست می شود؟
ممکن است آزمایش‌های سیتومگالوویروس (CMV) همراه با آزمایش‌های آنفولانزا، مونونوکلئوز (مونو) و EBV (ویروس اپشتین بار)، زمانی که یک زن باردار یا یک فرد دچار نقص ایمنی دارای علائم و نشانه‌هایی شبیه آنفولانزا یا مونو باشد، درخواست شود، مانند:
- خستگی، ضعف
- گلو درد
- تورم غدد لنفاوی
- تب
- سردرد
- دردهای عضلانی
آزمایش‌های سیتومگالوویروس (CMV) ممکن است در فواصل منظم پس از دریافت پیوند توسط فرد یا زمانی که یک پزشک در حال پایش اثربخشی درمان ضد ویروسی است، درخواست شود.
آزمایش مولکولی سیتومگالوویروس (CMV) ممکن است برای نوزادان در شرایط زیر انجام شود:
- زردی پوست و چشم (یرقان)
- تعداد پلاکت کم
- بزرگ شدن طحال و/یا کبد
- یک سر کوچک
- مشکلات شنوایی و بینایی
- پنومونی
- تشنج
- علائم تاخیر در رشد ذهنی
هنگامی که فردی کاندید پیوند عضو یا مغز استخوان است، ممکن است آزمایش آنتی بادی سیتومگالوویروس (CMV) برای تعیین اینکه آیا فرد در گذشته در معرض CMV قرار گرفته است یا خیر، درخواست شود.
نتیجه آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) چه چیزی را نشان می دهد؟
هنگام تفسیر نتایج آزمایش سیتومگالوویروس (CMV) باید دقت شود. یک متخصص نتایج را در ارتباط با یافته های بالینی، از جمله علائم و نشانه ها ارزیابی می کند. گاهی اوقات تشخیص عفونت سیتومگالوویروس (CMV) نهفته، فعال یا فعال شده، دشوار است. این به دلایل مختلفی است، از جمله:
- یک فرد سالم که قبلاً به سیتومگالوویروس (CMV) آلوده شده است همچنان به ویروس مبتلا می شود. CMV می تواند به طور متناوب دوباره فعال شود و مقادیر کمی از ویروس در مایعات بدن ظاهر شود اما علائمی ایجاد نکند.
- یک فرد دچار نقص ایمنی ممکن است پاسخ آنتی بادی قوی به عفونت سیتومگالوویروس (CMV) نداشته باشد. سطوح IgM و IgG فرد ممکن است کمتر از حد انتظار باشد حتی اگر فرد دارای یک مورد فعال CMV باشد.
- ویروس ممکن است به تعداد کافی در مایع یا بافت خاص آزمایش شده وجود نداشته باشد تا بتوان آن را تشخیص داد.
- آزمایش‌هایی که در مراحل اولیه عفونت حاد انجام می‌شوند می‌توانند سطوح غیرقابل شناسایی آنتی‌بادی‌های CMV داشته باشند.
آزمایش آنتی بادی
مثبت بودن IgG و IgM سیتومگالوویروس (CMV) هنگامی که علائم دارید به این معنی است که احتمالاً اخیراً برای اولین بار در معرض CMV قرار گرفته اید یا عفونت قبلی CMV دوباره فعال شده است. این را می توان با اندازه گیری مجدد سطح IgG یک تا 3 ماه بعد تأیید کرد. سطح بالای IgG به اندازه افزایش سطح مهم نیست. اگر بین نمونه اول و دوم 4 برابر افزایش IgG وجود داشته باشد، عفونت سیتومگالوویروس (CMV) فعال (اولیه یا فعال شده) دارید.
CMV IgM مثبت و IgG منفی به این معنی است که ممکن است اخیراً آلوده شده باشید.
سطوح IgG و/یا IgM منفی یا پایین ممکن است به این معنی باشد که علائم شما به دلیل عفونتی غیر از سیتومگالوویروس (CMV) است یا احتمالاً سیستم ایمنی بدن شما به طور طبیعی پاسخ نمی دهد (مقدار کافی آنتی بادی تولید نمی کند حتی اگر CMV وجود داشته باشد).
جدول زیر نتایج احتمالی آزمایش آنتی بادی را خلاصه می کند:
تشخیص ویروسی
مثبت بودن آزمایش DNA CMV ممکن است به این معنی باشد که CMV وجود دارد و شما یا نوزاد مورد آزمایش، عفونت فعال دارد. سطوح بالای DNA ویروسی ممکن است نشان دهنده عفونت شدیدتر با علائم جدی باشد. سطوح پایین ممکن است نشان دهنده عفونت کمتر شدید CMV باشد، معمولاً عفونتی بدون علائم یا مواردی که خفیف هستند، یا سطوح پایین ممکن است به معنای عدم وجود عفونت فعال باشد.
نتایج منفی در آزمایش DNA ممکن است به این معنی باشد که شما عفونت CMV ندارید، اما آن را رد نمی کند. ویروس ممکن است در تعداد بسیار کم وجود داشته باشد یا در نمونه آزمایش شده وجود نداشته باشد.
هنگامی که برای پایش اثربخشی درمان استفاده می شود، کاهش سطوح CMV (بارهای ویروسی) به این معنی است که شما به درمان ضد ویروسی پاسخ می دهید. سطوحی که در پاسخ به درمان ضد ویروسی کاهش نمی‌یابند ممکن است به این معنی باشد که ویروس در برابر درمان مقاوم است.
کشت CMV مثبت ممکن است به معنای ابتلای شما به عفونت فعال باشد. این اغلب می تواند در کمتر از یک تا دو روز تعیین شود. کشت هایی که برای ویروس منفی هستند باید به مدت سه هفته نگهداری شوند تا عدم وجود CMV تایید شود زیرا ویروس ممکن است در تعداد بسیار کم در نمونه اصلی وجود داشته باشد و/یا سویه CMV ممکن است کند رشد کند.
آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟
تست سیتومگالوویروس (CMV) یکی از تست های موجود در پنل تست TORCH است. این پانل از آزمایش‌ها، گروهی از بیماری‌های عفونی را که می‌توانند باعث بیماری در زنان باردار شوند و ممکن است باعث نقص مادرزادی در نوزادانشان شوند، بررسی می‌کند. TORCH مخفف: توکسوپلاسموز، سرخجه، سیتومگالوویروس و ویروس هرپس سیمپلکس است، اگرچه ممکن است عفونت های دیگر را نیز بررسی کند.
در صورت نیاز به انتقال خون، بیماران خاصی مانند بیماران HIV/AIDS CMV منفی و کاندیدهای پیوند قلب/ریه CMV منفی، باید اجزای خونی را دریافت کنند که آزمایش آنتی‌بادی‌های CMV (به اصطلاح فرآورده‌های خونی CMV سرم منفی) یا فرآورده‌ها منفی بوده است. که در این نمونه ها اکثرا لکوسیت ها کاهش می یابد.
چگونه می توان فهمید که سیتومگالوویروس (CMV) دوباره فعال شده است؟
اگر فرد نسبتاً سالمی هستید، احتمالاً فعال شدن مجدد علامتی نخواهید داشت یا ممکن است علائم خفیف شبیه آنفولانزا داشته باشید. اگر سیستم ایمنی بدن شما ضعیف است، ممکن است علائم جدی تری در ارتباط با ریه ها، دستگاه گوارش یا چشمان خود داشته باشید. در این مورد، مهم است که با پزشک خود در مورد نگرانی های سلامتی خود صحبت کنید.
نحوه انتقال سیتومگالوویروس (CMV):
اگر یک عفونت جدید یا قبلی با CMV دارید، می‌توانید آن را به دیگران منتقل کنید، حتی اگر علائم یا علائمی را نشان نمی‌دهید. اگر علائم ظاهر شوند، می توانند 9 تا 60 روز پس از عفونت اولیه ایجاد شوند. با این وجود، برای انتقال ویروس باید با دیگران در تماس نزدیک باشید. می تواند از طریق چندین نوع مایعات بدن از جمله بزاق، شیر مادر، مایعات واژن، مایع منی، ادرار و خون پخش شود.
آیا راهی برای جلوگیری از ابتلا به سیتومگالوویروس (CMV) وجود دارد؟
در حال حاضر هیچ واکسنی برای CMV وجود ندارد. رعایت بهداشت می تواند به جلوگیری از انتقال ویروس کمک کند. اما، از آنجایی که سیتومگالوویروس (CMV) بسیار شایع است، در بیشتر مایعات بدن وجود دارد و از طریق تماس نزدیک منتقل می شود، بیشتر افراد در اوایل زندگی آلوده می شوند. تخمین زده شده است که 70٪ از کودکان در مهدکودک در معرض CMV قرار گرفته اند و بین 8٪ تا 20٪ از ارائه دهندگان مراقبت از کودکان هر سال به سیتومگالوویروس (CMV) مبتلا می شوند.
در سایت Mayo Clinic در مورد این ویروس بیشتر بخوانید:
سیتومگالوویروس (CMV) یک ویروس رایج است. پس از آلوده شدن، بدن شما ویروس را تا آخر عمر حفظ می کند. اکثر مردم نمی دانند که CMV دارند زیرا به ندرت باعث ایجاد مشکل در افراد سالم می شود.
اگر باردار هستید یا اگر سیستم ایمنی شما ضعیف شده است، CMV جای نگرانی است. زنانی که در دوران بارداری دچار عفونت CMV فعال می‌شوند، می‌توانند ویروس را به نوزادان خود منتقل کنند، که ممکن است علائم را تجربه کنند. برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، به ویژه افرادی که پیوند عضو، سلول های بنیادی یا مغز استخوان داشته اند، عفونت CMV می تواند کشنده باشد.
CMV از فردی به فرد دیگر از طریق مایعات بدن مانند خون، بزاق، ادرار، مایع منی و شیر مادر منتقل می شود. هیچ درمانی وجود ندارد، اما داروهایی وجود دارند که می توانند به درمان علائم کمک کنند
مطالب مرتبط در متااورگانون:
- آزمایش آنتی بادی و آنتی ژن HIV
- آزمایش پاپیلوما ویروس انسانی (HPV)
- آزمایش سیفلیس
- آزمایش تریکومونیازیس
- آزمایش توکسوپلاسما
- آزمایش ویروس اپشتین بار (EBV)
- آزمایش ویروس VZV (آبله مرغان و زونا)
- آزمایش ویروس هرپس سیمپلکس (HSV)
- آزمایش بیماری های مقاربتی (STDs)
- بخش ویروس شناسی
- پانل عفونی
در جای دیگر وب:
منابع مقاله
(June 6, 2018) Cytomegalovirus (CMV) and Congenital CMV Infection—Interpretation of Laboratory Tests. Centers for Disease Control and Prevention. Available online at https://www.cdc.gov/cmv/clinical/lab-tests.html. Accessed on 10/30/18.
Cytomegalovirus (CMV). Medscape. Available online at https://emedicine.medscape.com/article/215702-overview. Accessed on 10/30/18.
CMV Transmission. National CMV Foundation. Available online at https://www.nationalcmv.org/overview/cmv-transmission. Accessed on 11/1/18.
(June 1, 2017) The Danger of Spreading CMV: How We Can Protect Our Children. ChildCare Aware of America. Available online at http://usa.childcareaware.org/2017/06/the-danger-of-spreading-cmv-how-we-we-can-protect-our-children/. Accessed on 11/1/18.
CMV Vaccines and Clinical Trials. National CMV Foundation. Available online at https://www.nationalcmv.org/cmv-research/vaccine-development. Accessed on 11/2/18.
Cytomegalovirus (CMV) Antibodies, IgM and IgG, Serum. Mayo Clinic Laboratories. Available online at https://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Clinical+and+Interpretive/62067. Accessed on 11/3/18.
TORCH Screen. MedlinePlus. Available online at https://medlineplus.gov/ency/article/003350.htm. Accessed on 11/4/18.
CMV Symptoms, Signs, and Presentation. National CMV Foundation. Available online at https://www.nationalcmv.org/overview/cmv-symptoms. Accessed on 11/4/18.
Thomas, Clayton L., Editor (1997). Taber’s Cyclopedic Medical Dictionary. F.A. Davis Company, Philadelphia, PA [18th Edition].
Pagana, Kathleen D. & Pagana, Timothy J. (2001). Mosby’s Diagnostic and Laboratory Test Reference 5th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO.
(2002 October 26). Cytomegalovirus (CMV) Infection. National Center for Infectious Diseases [On-line information]. Available online at http://www.cdc.gov/ncidod/diseases/cmv.htm.
(2004). Cytomegalovirus. ARUP’s Guide to Clinical Laboratory Testing [On-line information]. Available online at http://www.aruplab.com/guides/clt/tests/clt_a191.jsp#1372836.
Bonham, C. (2000). Prevention and Treatment of Cytomegalovirus Infection in Liver and Intestinal Transplantation. Medscape Transplantation 1(2), 2000 [From ‘Nonsurgical Issues in Liver Transplantation,’ a conference sponsored by MedImmune, Inc., Miami, Florida, June 2-4, 2000]. Available online at http://www.medscape.com/viewarticle/408776.
(2004) Cytomegalovirus Infection in Pregnancy. March of Dimes, Professionals and Researchers, Quick Reference and Fact Sheets [On-line information]. Available online at http://www.marchofdimes.com/professionals/681_1195.asp.
Muir, A. (2002 January 29). CMV – gastroenteritis/colitis. MedlinePlus Health Information, Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000667.htm.
Kotton, C. (2002 February 22). CMV – pneumonia. MedlinePlus Health Information, Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000664.htm.
Kotton, C. (2002 February 22). CMV retinitis. MedlinePlus Health Information, Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000665.htm.
Spruance, S. Cytomegalovirus Infection. The Merck Manual – Second Home Edition [On-line information]. Available online at http://www.merck.com/pubs/mmanual_home2/sec17/ch198/ch198g.htm.
Cytomegalovirus (CMV) DNA by PCR, Qualitative. LabCorp Facets [On-line information].
Rawlinson, W. and Scott, G. (2003 October). Cytomegalovirus, A common virus causing serious disease. Australian Family Physician Vol. 32, No. 10.
Brennan, C. (2001). Cytomegalovirus in Renal Transplantation. J Am Soc Nephrol 12:848-855 [On-line journal]. Available online at http://www.jasn.org/cgi/content/full/12/4/848.
Pagana, Kathleen D. & Pagana, Timothy J. (© 2007). Mosby’s Diagnostic and Laboratory Test Reference 8th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp 345-346.
Clarke, W. and Dufour, D. R., Editors (2006). Contemporary Practice in Clinical Chemistry, AACC Press, Washington, DC. Pp 1216-1217.
Wu, A. (2006). Tietz Clinical Guide to Laboratory Tests, Fourth Edition. Saunders Elsevier, St. Louis, Missouri. Pp 1551-1553.
(2006 February 6). About CMV. CDC [On-line information]. Available online at http://www.cdc.gov/cmv/facts.htm. Accessed on 12/9/07.
(2006 March 28). Frequently Asked Questions about CMV. CDC [On-line information]. Available online at http://www.cdc.gov/cmv/faqs.htm. Accessed on 12/9/07.
(2006 February 6). Signs and Symptoms of CMV. CDC [On-line information]. Available online at http://www.cdc.gov/cmv/signs.htm. Accessed on 12/9/07.
(2006 February 6). CMV Tests for You and Your Baby. CDC [On-line information]. Available online at http://www.cdc.gov/cmv/testing.htm. Accessed on 12/9/07.
(2005 November 4). CMV Diagnosis. CDC [On-line information]. Available online at http://www.cdc.gov/cmv/diagnosis.htm. Accessed on 12/9/07.
(2007 February 12). Neurological Consequences of Cytomegalovirus Infection Information Page. NINDS [On-line information]. Available online at http://www.ninds.nih.gov/disorders/cytomegalic/cytomegalic.htm. Accessed on 12/23/07.
CMV – immunocompromised host. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000663.htm. Accessed on 12/23/07.
(Updated 2010 December 6) Cytomegalovirus (CMV) and Congenital CMV Infection, Interpretation of Laboratory Tests. Centers for Disease Control and Prevention [On-line information]. Available online at http://www.cdc.gov/cmv/clinical/lab-tests.html. Accessed February 2011.
Akhter, K and Wills, T (Updated 2011 February 2). Cytomegalovirus. eMedicine [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/215702-overview. Accessed February 2011.
Hanson, K et al (Updated November 2010 ). Cytomegalovirus – CMV. ARUP Consult [On-line information]. Available online at http://www.arupconsult.com/Topics/CMV.html?client_ID=LTD. Accessed February 2011.
Mayo Clinic Staff (2009 May 1). Cytomegalovirus (CMV) infection. MayoClinic [On-line information]. Available online at http://www.mayoclinic.com/health/cmv/DS00938. Accessed February 2011.
Dugdale, D (Updated 2009 August 28). CMV serology test. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/003546.htm. Accessed February 2011.
(Updated 2010 December 6) Cytomegalovirus (CMV) and Congenital CMV Infection, Testing and Diagnosis of CMV Infection. Centers for Disease Control and Prevention [On-line information]. Available online at http://www.cdc.gov/cmv/testing-diagnosis.html. Accessed February 2011.
Pagana, K. D. & Pagana, T. J. (© 2011). Mosby’s Diagnostic and Laboratory Test Reference 10th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp 350-351.
Forbes BA, Sahm DF, Weissfeld AS. Bailey & Scott’s Diagnostic Microbiology 12th Edition: Mosby Elsevier, St. Louis, MO; 2007, Pp 728, 764-766.
Blood Bank Guy – Transfusion Medicine Education. Is Leukocyte Reduction Equivalent to CMV-seronegative Products for Prevention of Transfusion-transmitted CMV? Available online at http://www.bbguy.org/faq/transfusion-transmitted-cmv.asp. Accessed July 1, 2011.
CDC HIV/AIDS. You Can Prevent CMV. Available online at http://www.cdc.gov/hiv/resources/brochures/cmv.htm. Accessed July 1, 2011.
Akhter, K. and Wills, T. (Updated 2014 April 7). Cytomegalovirus. Medscape Drugs & Diseases [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/215702-overview. Accessed November 2014.
Dugdale, D. (Updated 2012 August 15). Acute cytomegalovirus (CMV) infection. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000568.htm. Accessed November 2014.
Vyas, J. (Updated 2013 September 1). CMV serology test. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/003546.htm. Accessed November 2014.
Mayo Clinic Staff (Updated 2014 April 4). Cytomegalovirus (CMV) infection. Mayo Clinic [On-line information]. Available online at http://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/cmv/basics/definition/CON-20029514?p=1. Accessed November 2014.
(Updated 2013 July). Cytomegalovirus. FamilyDoctor.org [On-line information]. Available online at http://familydoctor.org/familydoctor/en/diseases-conditions/cytomegalovirus.printerview.all.html. Accessed November 2014.
(© 1995– 2014). Cytomegalovirus (CMV) Antibodies, IgM, Serum. Mayo Clinic Mayo Medical Laboratories Interpretive Handbook [On-line information]. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/interpretive-guide/?alpha=C&unit_code=34971. Accessed November 2014.
