آزمایش کرایوگلوبولین | Cryoglobulins | کرایوکریت | کرایوپروتئین

دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
22 آبان 1402
آخرین بروزرسانی
22 آبان 1402
آزمایش کرایوگلوبولین | Cryoglobulins | کرایوکریت | کرایوپروتئین

کرایوگلوبولین ها آنتی بادی هایی هستند که در دمای پایین (دمای کمتر از 37 درجه سانتیگراد) در خون و سرم به صورت برگشت پذیر رسوب می کنند و از حالت محلول خارج می شوند و حالت ژل مانند می گیرند. کرایوگلوبولین ها ایمونوگلوبولین های سرد رسوب پذیر با تعدادی از اختلالات عفونی، خودایمنی و نئوپلاستیک در ارتباط هستند. ظهور آنها همراه با فاکتور روماتوئید (RF) را می توان یک رویداد طبیعی در پاکسازی کمپلکس های ایمنی در نظر گرفت و به ندرت علائمی ایجاد می کند.

اسامی دیگر:

  • Cryocrit
  • Cryoprotein

چرا آزمایش کرایوگلوبولین درخواست می شود؟

  • برای تعیین اینکه آیا علائمی مانند حساسیت اندام ها به سرما به دلیل وجود پروتئین های غیرطبیعی به نام کرایوگلوبولین ها در خون است که می تواند با انواع بیماری ها مرتبط باشد.
  • برای بررسی: پورپورا، آرترالژی، پدیده رینود

چه زمانی آزمایش کرایوگلوبولین بایستی انجام شود؟

  • هنگامی که علائمی مانند بثورات پوستی، کبودی، درد، ضعف، درد مفاصل و/یا رنگ پریدگی و خنکی اندام‌ها در دمای سرد رخ می‌دهد.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش کرایوگلوبولین:

  • ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد(ترجیحا همراه با ژل جداکننده)
  • نوع نمونه: سرم
  • حجم نمونه: 5 میلی لیتر

دستورالعمل جمع آوری:

  1. لوله باید در دمای 37 درجه سانتیگراد باقی بماند.
  2. اجازه دهید خون در دمای 37 درجه سانتیگراد لخته شود.
  3. سانتریفیوژ در دمای 37 درجه سانتیگراد (از سانتریفیوژ یخچالی استفاده نکنید. در صورت لزوم دمای محیط قابل قبول است.) بسیار مهم است که نمونه تا پس از جداسازی سرم از گلبولهای قرمز در دمای 37 درجه سانتیگراد باقی بماند.
  4. سرم را در یک ویال پلاستیکی با برچسب مناسب قرار دهید.
لوله لخته(Clot Activator1)

لوله های مورد استفاده برای آزمایش کرایوگلوبولین

شرایط قبول یا رد نمونه آزمایش کرایوگلوبولین (Cryoglobulins)

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

روش انجام آزمایش کرایوگلوبولین:

  •  رسوب در 4 درجه سانتیگراد.
  • ایمونوفیکساسیون

شرح روش

پروتئین های معمولی سرم در سرما رسوب نمی کنند. مقدار کمی از سرم به مدت 24 ساعت در دمای 4 درجه سانتیگراد انکوبه می شود. اگر رسوبی در سرم ایجاد شود، نمونه سانتریفیوژ شده و درصد رسوب گزارش می شود. نمونه های منفی به مدت 7 روز در دمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری می شوند و مجددا بررسی می شوند. همه کرایوگلوبولین های مثبت با ایمونوفیکساسیون تجزیه و تحلیل می شوند تا مشخص شود که آیا رسوب یک پروتئین مونوکلونال، پروتئین پلی کلونال یا یک کرایوگلوبولین مخلوط است یا خیر

رسوب کرایوگلوبولین

رسوب کرایوگلوبولین

آزمایش کرایوگلوبولین به روش ایمونو فیکساسیون

آزمایش کرایوگلوبولین به روش ایمونو فیکساسیون

آمادگی قبل از انجام آزمایش کرایوگلوبولین:

  • به بیمار اطلاع دهید که ممکن است 8 ساعت ناشتایی لازم باشد. ناشتایی کدورت سرم ناشی از مصرف یک وعده غذایی اخیر (به ویژه چرب) را به حداقل می رساند. کدورت ممکن است تشخیص رسوب را دشوار کند.
  • در صورت وجود کرایوگلوبولین، به بیمار هشدار دهید که از دمای سرد و تماس با اجسام سرد خودداری کند تا علائم رینود به حداقل برسد. به بیمار بگویید در هوای سرد دستکش بپوشد

چه چیزی در آزمایش کرایوگلوبولین مورد بررسی قرار می گیرد؟

کرایوگلوبولین‌ها پروتئین‌های در گردش هستند، به‌ویژه ایمونوگلوبولین‌ها (یعنی IgG، IgM، IgA یا زنجیره‌های سبک)، که وقتی در معرض سرما قرار می‌گیرند رسوب می‌کنند و وقتی گرم می‌شوند، حل می‌شوند. آنها ممکن است به مقدار کم در خون برخی افراد سالم وجود داشته باشند، اما اغلب با تولید پروتئین غیرطبیعی و انواع بیماری ها و شرایط مرتبط هستند. این آزمایش مقدار نسبی کرایوگلوبولین ها را در خون شناسایی و اندازه گیری می کند.

کرایوگلوبولین

کرایوگلوبولین

کرایوگلوبولین های رسوبی می توانند جریان خون را کند کرده و رگ های خونی کوچک را مسدود کنند. وجود مقادیر زیادی کرایوگلوبولین در خون که کرایوگلوبولینمی نامیده می‌شود، می‌تواند علائمی مانند کبودی، بثورات، درد مفاصل، ضعف و پدیده رینود – درد، رنگ پریدگی، کبودی، بی‌حسی، گزگز و سردی انگشتان دست و پا را با قرار گرفتن در معرض سرما ایجاد کند (این علائم می تواند در افرادی که کرایوگلوبولینمی ندارند نیز رخ دهد).

کرایوگلوبولینکرایوگلوبولین ها می توانند باعث آسیب بافتی شوند که منجر به زخم های پوستی و در موارد شدید به قانقاریا می شود. آنها می توانند سیستم ایمنی را فعال کرده و منجر به رسوب کمپلکس های ایمنی در بافت ها شوند و باعث التهاب، خونریزی و لخته شدن شوند که می تواند بر گردش خون در اندام هایی مانند کلیه ها و کبد تأثیر بگذارد.

لام خون محیطی در افراد مبتلا به کرایوگلوبولینمی

لام خون محیطی در افراد مبتلا به کرایوگلوبولینمی

سه نوع کرایوگلوبولینمی وجود دارد:

نوع I. که از یک ایمونوگلوبولین مونوکلونال تشکیل شده است – یک نوع پروتئین منفرد که توسط یک سلول شبیه سازی شده غیر طبیعی تولید می شود. این نوع با گاموپاتی مونوکلونال با اهمیت نامشخص، ماکروگلوبولینمی یا مولتیپل میلوما همراه است.

  • این نوع توسط لنفوسیت های نئوپلاستیک و پلاسما سل ها تولید می شوند. اینها معمولاً انواع ایمونوگلوبولین IgM هستند.
  • همراه با مولتیپل میلوما، ماکروگلوبولینمی و نئوپلاسم نادر سلول های پلاسما و لنفوسیت ها.
    هنگام نمونه گیری ممکن است خون حالت ژل مانند بگیرد.
  • گاهی اوقات ایدیوپاتیک هستند.
  • ممکن است IgG را نیز ببیند. به ندرت فقط IgA را می بینید.
  • این نوع ممکن است 25 درصد از کرایوگلوبولین ها را تشکیل دهند.
  • اغلب در مقادیر زیاد > 5 میلی گرم در دسی لیتر در سرم وجود دارد.
  • علائم شدید هستند و اغلب ممکن است قانقاریا بدون هیچ دلیل دیگری وجود داشته باشد. بیمار ممکن است علائمی شبیه به سندرم رینود داشته باشد.

نوع II. که از مخلوطی از ایمونوگلوبولین های مونوکلونال و پلی کلونال تشکیل شده است. این نوع اغلب در افراد مبتلا به هپاتیت C یا سایر عفونت ها(مونونوکلئوز عفونی، سیتومگالوویروس و توکسوپلاسموز)، اختلالات خودایمنی، مانند واسکولیت، گلومرولونفریت، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت روماتوئید و سندرم شوگرن همراه است.

  • این نوع ایمونوگلوبولین های مونوکلونال هستند که با یک نوع ایمونوگلوبولین های پلی کلونال مخلوط شده اند. رایج ترین آنها IgM و IgG پلی کلونال است که همیشه با RF دیده می شود.
  • در 25 درصد موارد دیده می شود.
  • شکل مونوکلونال به عنوان فاکتور روماتوئید دیده می شود و معمولا IgM با زنجیره کاپا سبک است.
  • دومی IgG پلی کلونال است که همیشه به عنوان یک فاکتور روماتوئید (RF) دیده می شود.
  • RF ممکن است به عنوان یک تیتر بالا بدون بیماری دیده شود.
  • اغلب با عفونت HCV و کمتر با HBV، EBV و سایر بیماری ها مانند عفونت باکتریایی، آلودگی انگلی، اختلالات خودایمنی، سندرم شوگرن، و نفریت کمپلکس ایمنی دیده می شود.
  • در این نوع سطح C4 کاهش می یابد.

نوع III. که از ایمونوگلوبولین های پلی کلونال تشکیل شده است. ممکن است تا 7 روز طول بکشد تا ظاهر شود. این نوع اغلب با همان طیف بیماری کرایوگلوبولینمی نوع II همراه است.

  • این نوع کرایوگلوبولین های مخلوط و رایج ترین ترکیب IgG و IgM (معمولا با RF) هستند.
  • در 50% موارد دیده می شود.
  • معمولاً در مقدار کمی کمتر از 1 میلی گرم در دسی لیتر در سرم رخ می دهد.
  • بیش از 90٪ حاوی IgM، فاکتور روماتوئید و IgG است.
  • اغلب با اختلالات لنفوپرولیفراتیو و بیماری های بافت همبند مانند SLE دیده می شود.
  • این موارد در بیماران مبتلا به عفونت مداوم HCV نیز دیده می شود.
  • بیشتر در بیماری های خودایمنی دیده می شود.
  • کمپلکس های ایمنی در گردشی وجود دارند که توسط آنتی ژن های مختلف مانند آنتی ژن های ویروسی، باکتریایی و اتولوگ تولید می شوند.
انواع کرایوگلوبولین

انواع کرایوگلوبولین

آزمایش اولیه بین این سه نوع کرایوگلوبولین تمایز قائل نمی شود، اما پروتئین های درگیر را می توان از طریق آزمایش الکتروفورز و ایمونوفیکساسیون

تعیین کرد.

انواع کرایوگلوبولین و بیماری های مرتبط

عوامل مداخله گر در آزمایش کرایوگلوبولین 

  •  پیروی نکردن از دستورالعمل ها نمونه ممکن است باعث نتایج منفی کاذب شود.
  • نمونه لیپمیک در شناسایی درست پرسیپیتاسیون اشکال ایجاد می کند
  • قدرت یونی، pH، دما

اهمیت بالینی آزمایش کرایوگلوبولین 

لیستی از بیماری های مرتبط با حضور کرایوگلوبولین ها در زیر آمده است:

  • بیماری بافت همبند (به عنوان مثال، لوپوس اریتماتوز، سندرم شوگرن، RA)
  • بدخیمی های لنفوئیدی (مانند مولتیپل میلوما، لوسمی، ماکروگلوبولینمی والدنستروم، لنفوم)
  • عفونت های حاد و مزمن (مانند مونونوکلئوز عفونی، اندوکاردیت، گلومرولونفریت پس از استرپتوکوکی)
  • بیماری کبد (به عنوان مثال، هپاتیت، سیروز)

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش کرایوگلوبولین استفاده می شود؟

آزمایش کرایوگلوبولین ها برای کمک به تشخیص وجود و مقدار نسبی کرایوگلوبولین ها در خون استفاده می شود. ممکن است همراه با آزمایش های دیگر برای کمک به تعیین یا رد علل احتمالی کرایوگلوبولینمی درخواست شود. آزمایش های درخواست شده به شرایط یا بیماری مشکوک بستگی دارد.

نمونه در طول آماده سازی نمونه در دمای بدن یا نزدیک به آن نگهداری می شود. سپس سرم فرد به مدت 72 ساعت در یخچال نگهداری می شود و روزانه (تا 7 روز) از نظر رسوب بررسی می شود. در صورت وجود، مقدار تخمین زده می شود و نمونه گرم می شود تا مشخص شود که آیا رسوبات حل می شوند یا خیر. اگر چنین کنند، کرایوگلوبولین ها وجود دارند

اگر تست کرایوگلوبولین مثبت باشد، الکتروفورز پروتئین و الکتروفورز ایمونوفیکساسیون (IFE) انجام می شود تا مشخص شود کدام نوع پروتئین به عنوان کرایوگلوبولین وجود دارد و فرد دارای کدام نوع کرایوگلوبولینمی است.

چه زمانی آزمایش کرایوگلوبولین درخواست می شود؟

آزمایش کرایوگلوبولین‌ها زمانی درخواست می‌شود که فرد علائمی داشته باشد که ممکن است با کرایوگلوبولینمی همراه باشد. برخی از این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • کبودی
  • بثورات
  • پورپورا (لکه های بنفش)
  • درد مفاصل، عضلات
  • ضعف، خستگی
  • پدیده رینود که با درد، رنگ پریدگی، کبودی، بی حسی، گزگز و سردی انگشتان دست و پا همراه با قرار گرفتن در معرض سرما مشخص می شود.
  • زخم های پوستی
  • مرگ پوستی، قانقاریا

علایم کرایوگلوبولینمی

علایم کرایوگلوبولینمی

علایم کرایوگلوبولینمی

نتیجه آزمایش کرایوگلوبولین چه چیزی را نشان می دهد؟

تست کرایوگلوبولین ها در اکثر افراد سالم منفی است (هیچ کرایوگلوبولین یافت نشد) و به طور معمول برای افراد بدون علائم درخواست نمی شود.

هنگامی که آزمایش مثبت است، به این معنی است که کرایوگلوبولین ها وجود دارند و پتانسیل رسوب در مواجهه با سرما را دارند. علائمی که هنگام وقوع این اتفاق می افتد از فردی به فرد دیگر متفاوت است، ممکن است با هر مواجهه متفاوت باشد، و لزوماً با مقدار کرایوگلوبولین های موجود مرتبط نیست.

یک آزمایش مثبت برای کرایوگلوبولین ها ممکن است در شرایط متعدد دیده شود. برخی از نمونه ها عبارتند از:

  • عفونت هایی مانند بیماری لایم، مونونوکلئوز عفونی (مونو)، هپاتیت C و HIV/AIDS
  • بیماری کلیوی
  • بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک، آرتریت روماتوئید و سندرم شوگرن
  • بیماری هایی که با افزایش لنفوسیت ها مشخص می شوند مانند مولتیپل میلوما، لنفوم و لوسمی لنفوئیدی
  • اختلالات مرتبط با التهاب عروق خونی (واسکولیت)

آزمایش کرایوگلوبولین ها نشان نمی دهد که کدام نوع از کرایوگلوبولین ها وجود دارد و تشخیصی برای یک بیماری زمینه ای خاص نیست.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

اکثر افرادی که کرایوگلوبولینمی دارند بطور مزمن به ویروس هپاتیت C مبتلا هستند، اگرچه همه افراد مبتلا به HCV (کمتر از 3٪) به کرایوگلوبولینمی مبتلا نمی شوند.

آیا می توان از علائم مرتبط با کرایوگلوبولین جلوگیری کرد؟

اجتناب از تماس با اجسام سرد و قرار گرفتن در معرض سرما می تواند به پیشگیری یا به حداقل رساندن علائم کمک کند.

آیا کاری وجود دارد که بتوان برای از بین بردن کرایوگلوبولین انجام داد؟

به طور کلی، خیر. اگر آنها به دلیل یک بیماری موقت، مانند عفونت باکتریایی باشند، ممکن است با برطرف شدن عفونت از بین بروند. اگر آنها به دلیل یک بیماری مزمن مانند یک اختلال خودایمنی باشند، احتمالاً ادامه خواهند داشت. در برخی موارد، آفرزیس ممکن است برای حذف کرایوگلوبولین ها از خون و تسکین علائم انجام شود، اما این ممکن است به طور موقت کمک کند.

چه آزمایش های دیگری ممکن است برای تعیین علت زمینه ای کرایوگلوبولینمی انجام شود؟

علاوه بر الکتروفورز پروتئین و بسته به شرایط مشکوک زمینه‌ای، آزمایش‌های دیگری که ممکن است انجام شوند شامل هپاتیت C، مونو تست، ANA و فاکتور روماتوئید می‌شود.

کرایوگلوبولینمی چگونه درمان می شود؟

در درجه اول با پرداختن به شرایط زمینه ای درمان می شود. داروهایی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، کورتیکواستروئیدها و سایر سرکوب‌کننده‌های سیستم ایمنی ممکن است گاهی برای کمک به کاهش علائم و به حداقل رساندن عوارض مورد نیاز باشد. اگر علائم شدید باشد، پلاسمافرزیس ممکن است برای کاهش مقدار کرایوگلوبولین‌ها در خون با تعویض پلاسمای خون با پلاسمای اهداکننده انجام شود. هیچ درمان دائمی یا درمان خاصی برای کرایوگلوبولینمی وجود ندارد.

پلاسمافرزیس

پلاسمافرزیس

در سایت up to date در مورد کرایوگلوبولین بیشتر بخوانید:

رسوب پروتئین های خون در دمای کمتر از 37 درجه سانتیگراد را کرایو رسوب می گویند. دو نوع اصلی از کرایو رسوبات شناخته شده است. کرایوگلوبولین زمانی وجود دارد که پروتئین ها از سرم و پلاسمای فرد رسوب می کنند و کرایوفیبرینوژن تنها به رسوب پلاسما اشاره دارد. کرایوگلوبولین ها یا از ایمونوگلوبولین ها (Igs) یا مخلوطی از Igs و اجزای مکمل تشکیل شده اند.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

در جای دیگر وب:

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

 

Edgerton, C. (2017 December 18, Updated). Cryoglobulinemia. Medscape Drugs & Diseases. Available online at https://emedicine.medscape.com/article/329255-overview. Accessed on 2/11/18.

Gulli, F. et. al. (2017 January 1). Cryoglobulin Test and Cryoglobulinemia Hepatitis C-Virus Related. Mediterr J Hematol Infect Dis. 2017 Jan 1;9(1):e2017007. Available online at https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28101312. Accessed on 2/11/18.

Delgado, J. and Tebo, A. (2017 October, Updated). Cryoglobulinemia. ARUP Consult. Available online at https://arupconsult.com/content/cryoglobulinemia. Accessed on 2/11/18.

(© 1995–2018). Cryoglobulin, Serum. Mayo Clinic Mayo Medical Laboratories. Available online at https://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Clinical+and+Interpretive/80988. Accessed on 2/11/18.

Starkebaum, G. et. al. (2017 February 8, Updated).Cryoglobulinemia. MedlinePlus Medical Encyclopedia. Available online at https://medlineplus.gov/ency/article/000540.htm. Accessed on 2/11/18.

Starkebaum, G. et. al. (2017 February 8, Updated). Cryoglobulins. MedlinePlus Medical Encyclopedia. Available online at https://medlineplus.gov/ency/article/003555.htm. Accessed on 2/11/18.

Samiappan, A. and Saenz, A. (2014 April 29, Updated). Cryoproteins. Medscape Laboratory Medicine. Available online at https://emedicine.medscape.com/article/2086953-overview#showall. Accessed on 2/11/18.

(2013 March). Cryoglobulinemic Vasculitis. Vasculitis Foundation. Available online at https://www.vasculitisfoundation.org/education/forms/cryoglobulinemia/. Accessed on 2/11/18.

Pagana, K. D. & Pagana, T. J. (© 2007). Mosby’s Diagnostic and Laboratory Test Reference 8th Edition: Mosby, Inc., Saint Louis, MO. Pp 328-329.

Clarke, W. and Dufour, D. R., Editors (© 2006). Contemporary Practice in Clinical Chemistry: AACC Press, Washington, DC. Pp 209.

(Updated 2009 November) Cryoglobulinemia. ARUP Consult [On-line information]. Available online at http://www.arupconsult.com/Topics/Cryoglobulinemia.html?client_ID=LTD. Accessed November 2009.

Teitel, A. (Updated 2009 February 22). Cryoglobulins. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/003555.htm. Accessed November 2009.

(Revised 2009 August 4). Detailed Guide: Waldenstrom Macroglobulinemia. American Cancer Society [On-line information]. Available online at http://www.cancer.org/docroot/CRI/CRI_2_3x.asp?dt=76. Accessed November 2009.

Ainsworth, C. et. al. (Updated 2009 July 17). Cryoglobulinemia. Emedicine [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/329255-overview. Accessed November 2009.

(© 1995-2009). Cryoglobulin, Serum and Plasma. Mayo Clinic, Mayo Medical Laboratories [On-line information]. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/print.php?unit_code=83659. Accessed November 2009.

Chan, A. et. al. (2008 February). Cryoglobulinaemia: clinical and laboratory Perspectives. Hong Kong Medical Journal v14 (1) [On-line information]. PDF available for download at http://www.hkmj.org/article_pdfs/hkm0802p55.pdf. Accessed November 2009.

Bui, T. and Short, M. (2008 January 1). Photo Quiz, Localized Rash After Skin Exposure to Cold Temperature. American Family Physician [On-line information]. Available online at http://www.aafp.org/afp/20080101/photo.html. Accessed November 2009.

The John Hopkins Vasculitis Center: Cryoglobulinemia. Available online at http://vasculitis.med.jhu.edu/typesof/cryoglobulinemia.html. Accessed November 2009.

American College of Rheumatology: HCV-Associated Arthritis. Available online at http://www.rheumatology.org/public/factsheets/diseases_and_conditions/hcvassociatedarthritis.asp?aud=pat. Accessed November 2009.

Henry’s Clinical Diagnosis and Management by Laboratory Methods. 21st ed. McPherson RA and Pincus MR, eds. Philadelphia: 2007, Pp 704, 843.

MedlinePlus Medical Encyclopedia. Cryoglobulins. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/003555.htm. Accessed November 2013.

MedlinePlus Medical Encyclopedia. Cryoglobulinemia. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000540.htm. Accessed November 2013.

ARUP Consult. Cryoglobulinemia. Available online at http://www.arupconsult.com/Topics/Cryoglobulinemia.html. Accessed November 2013.

Mayo Medical Laboratories. Cryoglobulin and Cryofibrinogen Panel. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Clinical+and+Interpretive/83659. Accessed November 2013.

University of Maryland Medical Center. Cryoglobulinemia. Available online at http://umm.edu/health/medical/ency/articles/cryoglobulinemia. Accessed November 2013.

Mayo Clinic. Cryoglobulinemia. Available online at http://www.mayoclinic.org/cryoglobulinemia/treatment.html. Accessed November 2013.

Vasculitis Foundation. Cryoglobulinemia. Available online at http://www.vasculitisfoundation.org/education/forms/cryoglobulinemia/. Accessed November 2013.

این مقاله برای شما مفید بود؟

ثبت دیدگاه

Go to Top