آزمایش کراتینین (Cr) | Creatinine | کراتینین ادرار

کراتینین (Cr) یک ترکیب نیتروژن دار غیر پروتئینی است که از تجزیه کراتین در ماهیچه ها تولید می شود. کراتینین در سرم، پلاسما و ادرار یافت می شود و از طریق فیلتراسیون گلومرولی با سرعت ثابت و در همان غلظت پلاسما دفع می شود. به طور معمول، کلیه های شما کراتینین را از خون شما فیلتر می کنند و آن را از طریق ادرار به خارج از بدن می فرستند. اگر مشکلی در کلیه‌های شما وجود داشته باشد، کراتینین می‌تواند در خون انباشته شود و کمتر در ادرار ترشح شود. اگر سطح کراتینین خون و/یا ادرار طبیعی نباشد، می تواند نشانه ای از بیماری کلیوی باشد.

چرا آزمایش کراتینین (Cr) درخواست می شود؟

• برای تعیین اینکه آیا کلیه های شما به طور طبیعی کار می کنند
• برای پایش درمان بیماری کلیوی
• کراتینین ممکن است در مایع آمنیوتیک برای ارزیابی سن بارداری (جنین) و (شاخص بلوغ جنین) و سفالوسپورین ها اندازه گیری شود.

چه زمانی آزمایش کراتینین (Cr) بایستی انجام شود؟

• به عنوان بخشی از یک آزمایش خون معمول، اگر شکایات سلامتی غیر اختصاصی دارید یا اگر پزشک فکر می‌کند ممکن است بیماری کلیوی داشته باشید.
• در فواصل زمانی برای مانیتور درمان بیماری کلیوی یا عملکرد کلیه در حین مصرف داروهای خاص

نمونه مورد نیاز برای آزمایش کراتینین (Cr):

• ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده) / ظرف ادرار 24 ساعته / ظرف ادرار رندوم
• نوع نمونه: سرم/ ادرار
• حجم نمونه: 0/5 میلی لیتر/ 5 میلی لیتر
• پلاسما ممکن است در فلوراید یا هپارین تهیه شود.
• فلوراید یا هپارین برای روش های آنزیمی کراتینین مناسب نیستند.
• نمونه های لیپمیک و همولیز شده سطح کاذب بالایی دارند.

روش انجام آزمایش کراتینین (Cr):

سنجش رنگ سنجی آنزیمی

شرح روش

روش آنزیمی بر اساس تعیین سارکوزین از کراتینین با کمک کراتینیناز، کراتیناز و سارکوزین اکسیداز است. پراکسید هیدروژن آزاد شده از طریق یک واکنش Trinder اصلاح شده با استفاده از یک نشانگر رنگ سنجی اندازه گیری می شود. بهینه سازی سیستم بافر و نشانگر رنگ سنجی، غلظت کراتینین (Cr) را به طور دقیق و به طور خاص اندازه گیری می کند.

آمادگی قبل از انجام آزمایش کراتینین (Cr):

ورزش بیش از حد و رژیم غذایی پر گوشت سطح را افزایش می دهد.

چه چیزی در آزمایش کراتینین (Cr) مورد بررسی قرار می گیرد؟

این آزمایش میزان کراتینین (Cr) خون و ادرار را اندازه گیری می کند. کراتینین (Cr) یک محصول کاتابولیک از کراتین فسفات است که در انقباض عضلات اسکلتی استفاده می شود. تولید روزانه کراتین و متعاقباً کراتینین (Cr) به توده عضلانی بستگی دارد که بسیار کم است. کراتینین (Cr) همراه با نیتروژن اوره خون (BUN) به طور کامل توسط کلیه ها دفع می شود و بنابراین با عملکرد دفع کلیه نسبت مستقیم دارد. بنابراین، با عملکرد طبیعی دفعی کلیه، سطح کراتینین (Cr) سرم باید ثابت و نرمال باقی بماند.

پاتوفیزیولوژی کراتینین (Cr):

• کراتینین توسط متابولیسم ماهیچه ای تولید می شود. این بستگی به توده عضلانی بدن دارد، هر چه توده عضلانی بیشتر باشد، کراتینین سرم و ادرار بالاتر است.
• کراتینین محصول نهایی کاتابولیسم کراتین فسفات است.
• کراتینین آزاد، محصول زائد متابولیسم کراتین، در تمام مایعات و ترشحات بدن وجود دارد.
• گلومرول آزادانه آن را فیلتر می کند.
• بعد از غذا و مخصوصاً بعد از گوشت در رژیم غذایی مقدار آن کمی افزایش می یابد (20% تا 25%) زیرا مقدار کمی در گوشت وجود دارد.
• عملکرد کبد تأثیر بسیار کمی بر کراتینین دارد.
• کراتین فسفات با تامین انرژی در انقباض عضلات اسکلتی استفاده می شود.
• کراتینین در خون دارای غلظت ثابتی است و تغییرات آن کمتر از 10 درصد در 24 ساعت است.
• دفع روزانه کراتینین نسبتاً ثابت است و 15± درصد برای هر فرد در روز است و تولید آن به کاتابولیسم پروتئین یا سایر عوامل خارجی وابسته نیست.
• بنابراین کراتینین سرم بهترین معیار برای سنجش عملکرد گلومرولی (فیلتراسیون) است.
• کراتینین تنها زمانی افزایش می یابد که 50 درصد عملکرد کلیه از بین برود.
• مقدار کمی کراتینین در ادرار ناشی از ترشح لوله ای وجود دارد.
• با افزایش غلظت کراتینین در خون، کراتینین در ادرار افزایش می یابد.
• کلیه ها به طور کامل کراتینین را دفع می کنند، بنابراین مستقیماً با عملکرد کلیه متناسب است.

علاوه بر کم آبی، اختلالات کلیوی مانند گلومرولونفریت، پیلونفریت، نکروز حاد توبولار و انسداد ادراری باعث افزایش غیرطبیعی کراتینین (Cr) می شوند. در اینجا افزایش جزئی در سطح کراتینین (Cr) بعد از وعده های غذایی، به ویژه پس از مصرف مقادیر زیادی گوشت وجود دارد. علاوه بر این، ممکن است مقداری تغییرات روزانه در کراتینین (Cr) وجود داشته باشد (کمترین مقدار در ساعت 7 صبح و اوج آن در ساعت 7 بعد از ظهر).

آزمایش کراتینین (Cr) سرم، مانند BUN، برای تشخیص اختلال در عملکرد کلیه استفاده می شود. با این حال، بر خلاف BUN، سطح کراتینین (Cr) کمتر تحت تأثیر عملکرد کبد است. از کراتینین (Cr) به عنوان تقریبی از نرخ تصفیه گلومرولی (GFR) استفاده می شود. سطح کراتینین (Cr) سرم تقریباً به اندازه سطح BUN اهمیت دارد، اما تمایل به افزایش دیرتر دارد. بنابراین افزایش کراتینین (Cr) حاکی از مزمن بودن روند بیماری است.

به طور کلی، دو برابر شدن کراتینین (Cr) حاکی از کاهش 50 درصدی میزان تصفیه گلومرولی است. سطح کراتینین (Cr) در ارتباط با BUN تفسیر می شود. این آزمایش‌ها به عنوان مطالعات عملکرد کلیوی نامیده می‌شوند: نسبت BUN/کراتینین اندازه‌گیری خوبی برای عملکرد کلیه و کبد است. محدوده نرمال 6 تا 25 است که 15.5 مقدار بهینه بزرگسالان برای این نسبت است.

در حالی که کراتینین (Cr) سرم متداول‌ترین پارامتر بیوشیمیایی مورد استفاده برای تخمین GFR در عمل معمول است، برخی کاستی‌ها در استفاده از این پارامتر وجود دارد. عواملی مانند توده عضلانی و مصرف پروتئین می توانند بر کراتینین (Cr) سرم تأثیر بگذارند و منجر به تخمین نادرست GFR شود. علاوه بر این، در بیماران ناپایدار و بدحال، تغییرات حاد در عملکرد کلیه می‌تواند ارزیابی بلادرنگ GFR را با استفاده از کراتینین (Cr) سرم انجام دهد.

از سوی دیگر، سیستاتین C، پروتئینی که با سرعت ثابتی توسط تمام سلول های هسته دار تولید می شود، احتمالاً شاخص بهتری برای GFR است. به دلیل سرعت تولید ثابت، غلظت سرمی آن تنها با تصفیه گلومرولی تعیین می شود. سطح آن تحت تأثیر عوامل مؤثر بر کراتینین (Cr) و BUN نیست.

سیستاتین C ممکن است خطر ابتلا به بیماری مزمن کلیوی را پیش بینی کند، در نتیجه نشان دهنده وضعیت اختلال عملکرد کلیوی “پیش بالینی” است. چندین مطالعه نشان داده اند که افزایش سطح سیستاتین C با خطر مرگ، چندین نوع بیماری قلبی عروقی (از جمله انفارکتوس میوکارد، سکته مغزی، نارسایی قلبی، بیماری شریانی محیطی و سندرم متابولیک) مرتبط است.

کلیه اندام اصلی مسئول تشکیل ادرار و دفع داروها از بدن است. کلیه ها بین هفته پنجم و دوازدهم زندگی جنینی رشد می کنند و در نیمه دوم بارداری به طور قابل توجهی افزایش می یابند که به دلیل نفروژنز شدید (تشکیل نفرون) و افزایش قابل توجه تعداد نفرون ها است. در هفته سیزدهم، کلیه ها شروع به تولید ادرار می کنند که عمدتاً به دلیل افزایش تعداد نفرون ها است که نشان دهنده مستقیم ظرفیت عملکردی کلیه است.

عملکرد کلیه پس از زایمان را می توان با روش های مختلفی اندازه گیری کرد. با این حال، گزینه های محدودی برای ارزیابی عملکرد کلیه جنین در دسترس است. گزینه های موجود عبارتند از حجم مایع آمنیوتیک، ظاهر سونوگرافی کلیه ها، تولید ادرار و ترکیب بیوشیمیایی ادرار جنین. GFR یا به طور مستقیم بر اساس پاکسازی نشانگرهای فیلتراسیون اگزوژن مانند اینولین اندازه گیری می شود.

اندازه گیری GFR جنین جایگاه خود را در فارماکوکینتیک (PK) برای پیش بینی کلیرانس کلیوی جنینی آنتی بیوتیک ها و سطح آنها در مایع آمنیوتیک دارد. تعیین GFR جنین نیازمند تعیین کمیت متغیرهای آن از جمله جریان ادرار و غلظت نشانگرها در جنین و در ادرار جنین در هفته‌های مختلف بارداری است. از آنجایی که نمی توان اینولین را برای اندازه گیری GFR به جنین تزریق کرد، استفاده از کراتینین (Cr) درون زا یا سیستاتین C یک روش جایگزین است.

عوامل مداخله گر در آزمایش کراتینین (Cr):

• رژیم غذایی با محتوای گوشت بالا می تواند باعث افزایش گذرا کراتینین سرم شود.
• داروهایی که ممکن است مقادیر کراتینین را افزایش دهند عبارتند از: مهارکننده های ACE، آمینوگلیکوزیدها (مانند جنتامایسین)، سایمتیدین، عوامل شیمی درمانی فلزات سنگین (مانند سیس پلاتین)، و سایر داروهای نفروتوکسیک مانند سفالوسپورین ها (مثلاً سفوکسیتین)، آمفوتریسین B، آندروژن ها، آرژنین، اسید اسکوربیک، باربیتورات ها، کاپتوپریل،کلرتالیدون، سایمتیدین، کلوفیبرات، کلونیدین، کورتیکواستروئیدها، دکستران، دیسوپیرامید، داکسی سایکلین، فروکتوز، جنتامایسین، گلوکز، هیدرالازین، هیدروکسی اوره، کانامایسین، لوودوپا، لیتیوم، مانیتول، مکلوفنامات، متی سیلین، متیل پروتیل، پروتئل، متیل پروتیل، متی سیلین سولفونامیدها، استرپتوکیناز، تستوسترون
• داروهایی که ممکن است سطح کراتینین را کاهش دهند: سفوکسیتین، سایمتیدین، کلرپرومازین، ماری جوانا، دیورتیک های تیازیدی، وانکومایسین، ریفامپیسین، لوودوپا و کلسیم دوبزیلات (به عنوان مثال، دکسیوم)
• طبق توصیه CLSI، متیل دوپا باعث کاهش مصنوعی کراتینین می شود.
• دی سینون (اتامسیلات) در غلظت های درمانی ممکن است منجر به نتایج کاذب کم شود.
• سطح کراتینین در اواخر بعد از ظهر 20 تا 40 درصد بیشتر از صبح است.
• نتایج آزمایش ممکن است با همولیز نمونه خون و مصرف رژیم غذایی پر گوشت تغییر کند.

اهمیت بالینی آزمایش کراتینین (Cr):

افزایش سطح:

• بیماری های موثر بر عملکرد کلیه، مانند گلومرولونفریت، پیلونفریت، نکروز حاد توبولار، انسداد مجاری ادراری، کاهش افت خون کلیه (مانند شوک، کم آبی، نارسایی احتقانی قلب [CHF]، آترواسکلروز)، نفروپاتی دیابتی، نفریت: با این بیماری ها، عملکرد مختل شده و سطح کراتینین افزایش می یابد.
• رابدومیولیز: آسیب عضله اسکلتی باعث آزاد شدن میوگلوبین در جریان خون می شود. مقادیر زیاد آن نفروتوکسیک است. سطح کراتینین افزایش می یابد.
• آکرومگالی
• غول‌پیکری: بیماری‌های این بیماری با افزایش توده عضلانی همراه است که باعث می‌شود سطح کراتینین “طبیعی” بالا باشد.
• دیابت شیرین
• نقرس
• پرکاری تیروئید
• مولتیپل میلوما
• روماتیسم مفصلی
• اندوکاردیت باکتریایی تحت حاد
• لوپوس اریتماتوی سیستمیک

کاهش سطح:

• ناتوانی
• کاهش توده عضلانی (به عنوان مثال، دیستروفی عضلانی، میاستنی گراویس [MG]): این بیماری ها با کاهش توده عضلانی همراه هستند که باعث می شود سطح کراتینین “طبیعی” پایین بیاید.

ملاحظات بالینی آزمایش کراتینین (Cr):

BUN و کراتینین (Cr) هر دو باید قبل از تجویز هر داروی نفروتوکسیک ارزیابی شوند.

کراتینین (Cr) را در ابتدا و حداقل هر 12 ماه یکبار برای بیمارانی که متفورمین برای دیابت نوع 2 مصرف می کنند، کنترل کنید. این دارو می تواند تجمع یافته و به طور بالقوه باعث اسیدوز لاکتیک در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی شود.

محدوده مرجع آزمایش کراتینین (Cr):

• Less than 2 years: 0.1–0.4 mg/dL
• 2 years to <6 years: 0.2–0.5 mg/dL
• 6 years to <10 years: 0.3–0.6 mg/dL
• 10 years to <18 years: 0.4–1.0 mg/dL
• 18 years to <41 years: Female: 0.5–1.0 mg/dL
• 18 years to <41 years: Male: 0.6–1.2 mg/dL
• 41 years to <61 years: Female: 0.5–1.1 mg/dL
• 41 years to <61 years: Male: 0.6–1.3 mg/dL
•  61 years and above: Female: 0.5–1.2 mg/dL
•  61 years and above: Male: 0.7–1.3 mg/dL

مقادیر بحرانی:

• >4 mg/dL (indicates serious impairment in renal function)

توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش کراتینین (Cr) استفاده می شود؟

برای تشخیص اینکه آیا کلیه های شما به طور طبیعی کار می کنند استفاده می شود. نتایج حاصل از آزمایش کراتینین (Cr) خون به طور مستقیم در ارزیابی عملکرد کلیه استفاده می شود، یا به طور غیر مستقیم در نشانگرهای محاسبه شده کلیه استفاده می شود. اندازه گیری کراتینین خون همراه با سن و جنسیت برای محاسبه نشانگری به نام “نرخ فیلتراسیون گلومرولی تخمینی” (eGFR) استفاده می شود.

GFR تخمینی به عنوان یک نشانگر جایگزین برای “کلیرانس کراتینین” استفاده می شود، که تخمینی است از اینکه کلیه ها چگونه مولکول های کوچکی مانند کراتینین (Cr) را از خون شما فیلتر می کنند. مقدار تخمینی GFR به عنوان یک آزمایش غربالگری و نظارت برای جستجوی شواهد آسیب کلیوی استفاده می شود.

کراتینین (Cr) خون همچنین در الگوریتم هایی با هدف هشدار دادن به پزشکان در مورد بدتر شدن سریع عملکرد کلیه “آسیب حاد کلیه” (AKI) تعبیه شده است. GFR تخمینی در زمینه بیماری های مزمن کلیوی استفاده می شود، در حالی که AKI برای هشدار به پزشک شما در بیماری های حاد کلیه استفاده می شود.

کراتینین ادرار همچنین ممکن است همراه با انواع دیگر آزمایش های ادرار به عنوان یک فاکتور اصلاحی استفاده شود. از آنجایی که کراتینین (Cr) با سرعت نسبتاً ثابتی تولید و خارج می شود، می توان میزان کراتینین در ادرار را با مقدار ماده دیگری که اندازه گیری می شود مقایسه کرد.

نمونه هایی از این موارد زمانی است که کراتینین با پروتئین برای محاسبه نسبت پروتئین به کراتینین ادرار (UP/CR) اندازه گیری می شود و زمانی که با میکروآلبومین برای محاسبه نسبت میکروآلبومین به کراتینین (همچنین به عنوان نسبت آلبومین به کراتینین، ACR نیز شناخته می شود) اندازه گیری می شود. این آزمایش ها برای ارزیابی عملکرد کلیه و همچنین برای تشخیص سایر اختلالات دستگاه ادراری استفاده می شود.

چه زمانی آزمایش کراتینین (Cr) درخواست می شود؟

کراتینین ممکن است بخشی از یک آزمایش خون معمولی باشد که به طور گسترده در مواردی استفاده می‌شود که فردی شکایت‌های سلامتی غیر اختصاصی دارد، یا زمانی که پزشک مشکوک است که کلیه‌های شما به درستی کار نمی‌کنند.

برخی از علائم و نشانه های اختلال عملکرد کلیه عبارتند از:

• خستگی، عدم تمرکز، کم اشتهایی یا مشکل در خواب
• تورم یا پف، به ویژه در اطراف چشم ها یا در صورت، مچ دست، شکم، ران ها یا مچ پا
• ادراری که کف آلود، خونی یا قهوه ای رنگ است
• کاهش مقدار ادرار
• مشکلات ادرار، مانند احساس سوزش یا ترشحات غیرطبیعی در حین ادرار، یا تغییر در تکرر ادرار، به ویژه در شب.
• درد وسط پشت ( پهلو)، زیر دنده ها، نزدیک جایی که کلیه ها قرار دارند
• فشار خون بالا

این آزمایش همچنین برای پایش درمان بیماری کلیوی یا برای پایش عملکرد کلیه در زمانی که از داروهای خاصی استفاده می کنید استفاده می شود.

نتیجه آزمایش کراتینین (Cr) چه چیزی را نشان می دهد؟

افزایش سطح کراتینین در خون نشان دهنده بیماری هایی است که بر عملکرد کلیه تأثیر می گذارد. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آسیب یا تورم رگ های خونی در کلیه ها (گلومرولونفریت) ناشی از، عفونت یا بیماری های خودایمنی عفونت باکتریایی کلیه ها (پیلونفریت)
• مرگ سلول‌ها در لوله‌های کوچک کلیه (نکروز حاد لوله‌ای) که به‌عنوان مثال توسط داروها یا سموم ایجاد می‌شود.
• بیماری پروستات
• سنگ کلیه یا سایر علل انسداد مجاری ادراری
• یا کاهش جریان خون به کلیه به دلیل شوک، کم آبی، نارسایی احتقانی قلب، تصلب شرایین یا عوارض دیابت

سطح کراتینین خون نیز می تواند به طور موقت در نتیجه آسیب عضلانی افزایش یابد و به طور کلی در دوران بارداری کمی پایین تر است.

سطوح پایین کراتینین رایج نیست و معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست. از آنجایی که سطح کراتینین به میزان عضله فرد مرتبط است، سطوح پایین ممکن است نتیجه کاهش توده عضلانی (مانند افراد مسن) باشد، اما ممکن است گاهی اوقات در بیماری پیشرفته کبدی نیز دیده شود.

سطوح تصادفی کراتینین ادرار هیچ محدوده مرجع استانداردی ندارد. آنها معمولاً همراه با سایر آزمایش‌ها برای ارجاع سطوح سایر مواد اندازه‌گیری شده در ادرار استفاده می‌شوند. برخی از نمونه ها عبارتند از تست میکروآلبومینوری و تست پروتئین ادرار.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

از آنجایی که سطح کراتینین متناسب با توده عضلانی است، میزان کراتینین در زنان کمتر از مردان است.

به طور کلی، سطح کراتینین در صورت داشتن یک رژیم غذایی معمولی ثابت می ماند. با این حال، خوردن مقادیر زیاد گوشت ممکن است باعث افزایش کوتاه مدت در سطح کراتینین خون شود. مصرف مکمل های کراتین نیز ممکن است غلظت کراتینین را افزایش دهد.

چند دارو وجود دارند که با آزمایش کراتینین تداخل دارند، اگرچه داروهایی وجود دارند که می توانند باعث اختلال در عملکرد کلیه شوند. در صورت مصرف یکی از این داروها ممکن است سطح کراتینین شما کنترل شود.

آیا ورزش بر سطح آزمایش کراتینین (Cr) تأثیر می گذارد؟

به طور کلی، ورزش متوسط ​​بر سطح کراتینین شما تأثیری نخواهد داشت. با ادامه ورزش و ساخت توده عضلانی، سطح کراتینین شما ممکن است کمی افزایش یابد، اما نه به سطوح غیر طبیعی.

رژیم غذایی چگونه بر سطح آزمایش کراتینین (Cr) تأثیر می گذارد؟

به طور کلی، سطح کراتینین با یک رژیم غذایی معمولی متفاوت نخواهد بود. سطح کراتینین ممکن است در افرادی که از رژیم غذایی حاوی گوشت بسیار بالا استفاده می کنند 10 تا 30 درصد بیشتر باشد.

کراتین چیست؟ اگر کراتین مصرف شود، آیا سطح آزمایش کراتینین (Cr) بالا می رود؟

کراتین ترکیبی است که عمدتاً در کبد ساخته می شود و سپس به ماهیچه های شما منتقل می شود و در آنجا به عنوان منبع انرژی برای فعالیت عضلات استفاده می شود. هنگامی که در عضله قرار می گیرد، مقداری از کراتین خود به خود به کراتینین تبدیل می شود. مقدار کراتین و کراتینین هر دو به توده عضلانی بستگی دارد، بنابراین مردان معمولا سطوح بالاتری نسبت به زنان دارند.

کراتین در حال حاضر به عنوان یک مکمل غذایی در دسترس است. اگر کراتین مصرف می کنید، سطح کراتینین شما ممکن است بالاتر از زمانی باشد که مکمل را مصرف نمی کنید. شما باید تمام مکمل های غذایی را که مصرف می کنید به پزشک خود بگویید تا به او در ارزیابی نتایج آزمایشگاهی شما کمک کند.

آیا سطح آزمایش کراتینین (Cr) با افزایش سن تغییر می کند؟

سطح کراتینین هم به توده عضلانی و هم به عملکرد کلیه مربوط می شود. با افزایش سن، توده عضلانی شما کاهش می‌یابد، اما کلیه‌های شما به طور موثر کمتر عمل می‌کنند. نتیجه خالص تغییر چندانی در سطح کراتینین خون با افزایش سن نیست.

چه آزمایش های دیگری معمولاً با آزمایش کراتینین (Cr) درخواست می شود؟

کراتینین و اوره آزمایش‌های اولیه‌ای هستند که برای بررسی اینکه کلیه‌ها چقدر مواد زائد را از خون شما فیلتر می‌کنند، استفاده می‌شوند. پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش های الکترولیت مانند سدیم و پتاسیم یا کلسیم را برای کمک به درک نحوه عملکرد کلیه ها درخواست کند.

در سایت Mayo Clinic در مورد کراتینین بیشتر بخوانید:

آزمایش کراتینین معیاری است که نشان می‌دهد کلیه‌های شما چقدر کار خود را برای فیلتر کردن مواد زائد خون انجام می‌دهند. کراتینین یک ترکیب شیمیایی است که از فرآیندهای تولید انرژی در عضلات شما باقی مانده است. کلیه های سالم کراتینین را از خون دفع می کنند. کراتینین به عنوان یک ماده زائد در ادرار از بدن شما خارج می شود.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• آزمایش های پانل کلیه
• پانل متابولیک پایه (BMP)
• پانل متابولیک جامع (CMP) 
• آزمایش نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی (eGFR)
• Creatinine Clearance
• آزمایش نیتروژن اوره خون (BUN)
• آزمایش نسبت آلبومین به کراتینین ادرار (ACR)
• آزمایش پروتئین ادرار و نسبت پروتئین ادرار به کراتینین (UPCR)
• آزمایش الکترولیت ها و شکاف آنیونی (Anion Gap)
• پانل کلیه

در جای دیگر وب:

• National Library of Medicine: Kidneys and Urinary System
• National Library of Medicine: Kidney Diseases
• National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases: Kidney Disease