آنالیت های آزمایشگاهی حساس به سرما
آنالیت های آزمایشگاهی حساس به سرما:
خونگیری [phlebotomy] یکی از پروسیجرهای پزشکی مهم محسوب می گردد که در تشخیص، مدیریت و درمان بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه کلینیکال بسیار اثرگذار می باشد. چون نتایج تست های آزمایشگاهی اساس و بنیان بخش بزرگی (60 تا 70 درصد) از تصمیمات پزشکی را تشکیل می دهند به طوریکه هرخطایی در پروسه ی خونگیری، جداسازی، لیبلینگ (برچسب گذاری) و نگهداری نمونه های بیولوژیک می تواند تأثیرات مهم و شدیدی را بر جای گذارد.
با هدف کاهش دادن خطاهای پره آنالیتیکال (قبل از آنالیز) جداسازی و نگهداری نمونه ها تا پیش از سنجش آزمایشگاهی [analytical phase] برای آنالیت های مختلف باید آموزش های لازم توسط مدیران آزمایشگاه ها به پرسنل بخش فلبوتومی ارائه داده شده و بر رعایت آن نیز نظارت دقیق داشته باشند.
خطاهای آزمایشگاهی
برخی نمونه ها ی پلاسما یا سرم که برای اندازه گیری آنالیت های خاصی گرفته می شوند به پروسیجرهای حمل و نگهداری ویژه ای پس از خونگیری نیاز دارند مانند آنالیت های حساس به سرما [cold sensitive].
آنالیت های آزمایشگاهی حساس به سرما کمی پس از خونگیری نیازمند نگهداری و انتقال در شرایط حرارت ۳۷ درجه سانتی گراد هستند که در جدول پیوست ارائه شده اند. آنالیت های آزمایشگاهی حساس به سرما شامل کُلد آگلوتینین (Cold agglutinin)، کرایوگلوبولین (Cryoglobulin) و کرایوفیبربینوژن (Cryofibrinogen) می باشند. فلبوتومیست ها در بخش نمونه گیری باید لوله های لازم برای آنالیت های نامبرده را پیش از نمونه گیری گرم کرده و بلافاصله پس از نمونه گیری به بن ماری ۳۷ درجه منتقل کنند و تا حداکثر یک ساعت بعد هم اقدام به جداسازی سرم و پلاسمای بیماران کنند و در این مدت به هیچ وجه لوله ها را از بن ماری خارج نکنند.
توصیه می شود مدیران آزمایشگاه های کلینیکال در صورت ورود تست ها و آنالیت های جدید به حوزه تشخیص آزمایشگاهی درمورد رعایت نحوه صحیح جداسازی، حمل و نقل و نگهداری نمونه های آنها الزامات و آموزش های لازم را به پرسنل و فلبوتومیست های خود اعلام کنند.
نگارش و ترجمه:
دکترعلیرضا لطفی کیان
دکترای علوم آزمایشگاهی بالینی
از دانشگاه علوم پزشکی ایران
