خوشه تمایز (CD)

خوشه تمایز (CD) یا CD مارکر چیست؟

خوشه تمایز (CD) به پروتئین های موجود در سطح سلول ها اشاره دارد. به هر مولکول سطحی منحصربه‌فرد عدد متفاوتی اختصاص داده می‌شود که امکان شناسایی فنوتیپ‌های سلولی را فراهم می‌کند. بیان سطحی یک CD مارکر خاص برای توصیف فنوتیپ های سلولی مفید است. CD مارکرها ممکن است فقط برای یک سلول یا دودمان سلولی خاص باشند، یا ممکن است نباشند.  عوامل تشخیصی اختصاصی CD مارکر برای تعیین عملکرد پروتئین ها و برای شناسایی توزیع آنها در جمعیت های مختلف سلولی مفید بوده اند. آنها همچنین برای اندازه گیری تغییرات در نسبت سلول های حامل آن نشانگرها در بیماران مبتلا به بیماری مفید بوده اند.

خوشه تمایز (CD) یا CD مارکر
خوشه تمایز (CD) یا CD مارکر

از نظر فیزیولوژیکی، CD مارکرها به هیچ کلاس خاصی از مولکول ها تعلق ندارند. آنها می توانند به روش های متعددی عمل کنند، اغلب به عنوان گیرنده یا لیگاندهای مهم برای سلول عمل می کنند، برخی از پروتئین های CD مارکر نقشی در سیگنال دهی سلول ایفا نمی کنند، اما عملکردهای دیگری مانند چسبندگی سلولی دارند.

مولکول‌های خوشه تمایز (CD) معمولاً به‌عنوان نشانگر سلولی استفاده می‌شوند که امکان شناسایی و جداسازی جمعیت‌های لکوسیتی، زیر مجموعه‌ها و مراحل تمایز را فراهم می‌کند. ثابت شده است که mAbs علیه این مولکول ها برای تحقیقات و تشخیص زیست پزشکی و همچنین در بیوتکنولوژی ضروری هستند. اخیراً آنها به عنوان ابزاری ارزشمند برای درمان چندین بدخیمی و بیماری های خود ایمنی شناخته شده اند.

نامگذاری خوشه تمایز (CD):

در ابتدا، تعیین CD مارکرها برای توصیف خوشه‌ای از mAbs یا  monoclonal antibodies که واکنش سلولی مشابهی را نشان می‌دهند و گونه‌های مولکولی یکسانی را شناسایی می‌کنند، در نظر گرفته شد. به عنوان مثال، mAbs CD2 معرف هایی هستند که با یک گلیکوپروتئین گذرنده 50 کیلو دالتونی که در سلول های T در حال استراحت بیان می شود، واکنش می دهند. بعداً از نام‌های خوشه تمایز (CD) برای توصیف مولکول‌های شناسایی شده استفاده شد، اما باید با چسباندن اصطلاح آنتی ژن یا مولکول به نام (مثلاً مولکول CD2) روشن می‌شد. در حال حاضر، CD2 به طور کلی برای تعیین مولکول، و آنتی بادی CD2 برای تعیین آنتی بادی استفاده می شود.

mAbs یا  monoclonal antibodies
mAbs یا  monoclonal antibodies

کارگاه‌های آموزشی آنتی‌ژن‌های تمایز لکوسیت‌های انسانی (HLDA) برای نظم بخشیدن به هرج و مرج موجود در سال 1984 آغاز شد، زیرا ایمونولوژیست‌ها تعداد زیادی آنتی‌بادی مونوکلونال واکنش‌پذیر با مولکول‌های سطح سلولی لکوسیت، هر کدام با نام‌گذاری‌های مرتبط متفاوت تولید کردند. این روش تحلیلی دسته‌هایی از آنتی‌بادی‌ها را با الگوهای بسیار مشابه اتصال به لکوسیت‌ها در مراحل مختلف تمایز شناسایی کرد.

این یک نامگذاری مشترک را ارائه کرد که به جامعه علمی اجازه داد تا نتایج را به یک زبان جهانی در میان بگذارد. در طول 30 سال گذشته، داده های تولید شده توسط 10 کارگاه آموزشی آنتی ژن تمایز لکوسیت انسانی منجر به شناسایی و تعیین رسمی بیش از 400 مولکول خوشه تمایز (CD) شده است.

خوشه تمایز (CD) چگونه عمل می کنند؟

خوشه تمایز (CD) یا CD مارکر پروتکلی است که برای شناسایی و بررسی مولکول‌های سطح سلولی استفاده می‌شود که اهدافی را برای ایمونوفنوتایپ کردن سلول‌ها فراهم می‌کند. از نظر فیزیولوژی، CD مارکرها می توانند به روش های متعددی عمل کنند، اغلب به عنوان گیرنده یا لیگاند (مولکولی که گیرنده را فعال می کند) مهم برای سلول عمل می کنند. معمولاً یک آبشار سیگنال آغاز می شود و رفتار سلول را تغییر می دهد. برخی از CD مارکرها نقشی در سیگنال دهی سلول ایفا نمی کنند، اما عملکردهای دیگری مانند چسبندگی سلولی، فعال سازی سلولی و مهار سلولی دارند.

نحوه عملکرد CD مارکرها
نحوه عملکرد CD مارکرها

CD مارکرها معمولاً به عنوان نشانگرهای سلولی در ایمونوفنوتایپینگ استفاده می شوند و به سلول ها اجازه می دهند بر اساس مولکول های موجود در سطح آنها تعریف شوند. این نشانگرها اغلب برای ارتباط دادن سلول‌ها با عملکردهای ایمنی خاص استفاده می‌شوند. در حالی که استفاده از یک CD مارکر برای تعریف جمعیت غیرمعمول است (اگرچه چند نمونه وجود دارد).

خوشه تمایز (CD) یا CD مارکرها در ایمونوفنوتایپینگ سلولی با استفاده از روش های مختلف از جمله فلوسیتومتری استفاده می شوند.

شاید این مطلب نیز برای شما مفید باشد

آزمایش فلوسایتومتری

آزمایش فلوسایتومتری | Flow Cytometry

نوشته شده توسط: دکتر فرزاد باباخانی
فلوسایتومتری تکنیکی است که برای شناسایی و اندازه گیری ویژگی های فیزیکی و شیمیایی جمعیتی از سلول ها یا ذرات است ...

**جدول حاوی 21 صفحه می باشد.**

انواع CD مارکر و اهمیت آنها:

CD مارکرنام فرعیسلول های بیان کنندهعملکرد
CD1a *تیموسیت های قشری، سلول های لانگرهانس، سلول های دندریتیک و برخی سرطان خون های سلول Tواسطه ارائه آنتی ژن های لیپید و گلیکولیپید به سلول های T
CD1b *تیموسیت های قشری، سلول های لانگرهانس و سلول های دندریتیک*
CD1c *تیموسیت های قشری، سلول های لانگرهانس، سلول های دندریتیک و زیر مجموعه های سلول Bارائه آنتی ژن غیر پپتیدی به گیرنده های سلول T در سلول های NKT
CD1d R3G1سلول های اپیتلیال روده، زیرمجموعه های سلول B، تیموسیت های قشر مغز، سلول های دندریتیک و برخی سرطان خون های سلول T.*
CD1e R2G1، HSCDIELتیموسیت های قشری، سلول های لانگرهانس، سلول های دندریتیک و برخی سرطان خون های سلول Tارائه آنتی ژن غیر پپتیدی
CD2 SRBC، T11سلول های کشنده طبیعی، سلول های T و B، مونوسیت ها/ ماکروفاژها، سلول های دندریتیک. فعال سازی سلول های T چسبندگی بین سلول های T و سایر انواع سلول. پاسخ سیگنالینگ سلول T پروگزیمال قوی را تحریک می کند. التهاب آلرژیک راه هوایی را تنظیم می کند.
CD3d T3D، OKT3 زنجیره ثابت بیان شده بر روی سلول های T بالغ و تیموسیت ها توسعه سلول T و انتقال سیگنال.
CD3e T3E، TCRE سلول های T بالغ و تیموسیت ها.سیگنالینگ فعال سازی سلول T و تنظیم بیان TCR. در تشکیل و عملکرد کمپلکس TCR-CD3 برای جفت کردن تشخیص آنتی ژن به مسیرهای سیگنال دهی داخل سلولی مشارکت دارد.
CD3g T3G سلول های T بالغ و تیموسیت ها.در تشکیل و عملکرد کمپلکس TCR-CD3 برای جفت کردن تشخیص آنتی ژن به مسیرهای سیگنال دهی داخل سلولی مشارکت دارد.
CD4 *زیر مجموعه‌های تیموسیت، سلول‌های کمکی T، سلول‌های T تنظیم‌کننده، سلول‌های B، ماکروفاژها و گرانولوسیت‌ها. مرحله اولیه فعال سازی سلول های T را آغاز می کند. گیرنده تعدادی از ویروس ها مانند HIV. ممکن است به عنوان یک واسطه مهم آسیب عصبی غیر مستقیم در بیماری های CNS عفونی و با واسطه ایمنی عمل کند.
CD5 LEU1، T1زیر مجموعه سلول های T و B. تنظیم سلول های T: فعل و انفعالات سلول های B. سیگنالینگ با واسطه TCR را مهار می کند.
CD6 OX52، T12، TP120تیموسیت ها، سلول های T بالغ، برخی از پیش سازهای سلول های خون ساز، زیر مجموعه های نورون، سلول های B و زیر مجموعه های NK. در تثبیت و بلوغ سیناپس ایمنی و در پاسخ های تکثیری سلول T عمل می کند.
CD7 LEU 9، GP40، TP41، Tp40تیموسیت ها و سلول های T بالغ بیان بالا در سلول های T در تعامل سلول های T ضروری است، و همچنین در سلول های T: تعامل سلول های B در طول رشد اولیه لنفوئید.
CD8a MAL، Leu2، p32سلول‌های T سیتوتوکسیک، سلول‌های کشنده طبیعی، تیموسیت‌های قشر مغز و زیر مجموعه‌های سلول‌های دندریتیک. واسطه سلول کارآمد: فعل و انفعالات سلولی در سیستم ایمنی.
CD8b CD8B1، LYT3، Leu2، Ly3زیر مجموعه های تیموسیت و سلول های T سیتوتوکسیک.گیرنده مشترک برای مولکول های MHC کلاس 1.
CD9 MIC3، BA2، DRAP-27، MRP-1پلاکت ها، پیش سلول های B، ائوزینوفیل ها، بازوفیل ها، سلول های T فعال شده، اووسیت ها و میوبلاست ها. تهاجم سلولی، آپوپتوز و مقاومت به شیمی درمانی.
CD10 Neprilysin، CALLA، SFE، MME، NEPپیش سازهای سلول های B و T، فیبروبلاست ها، نورون ها و سلول های استرومایی مغز استخوان.پپتیداز، رشد سلول های B را تنظیم می کند. پس از تنظیم، در تکثیر سلولی، رگزایی و مقاومت آپوپتوز نقش دارد.
CD11a Integrin alpha-L, LFA-1A, ITGAL لکوسیت ها، لنفوسیت ها، گرانولوسیت ها، مونوسیت ها و ماکروفاژها. تقریباً در تمام دودمان‌های خونساز بیان می‌شود، اما در HSCs تنظیم می‌شود. چسبندگی و تحریک درون سلولی. با CD18 متصل می شود و LFA1 را تشکیل می دهد، که سپس با ICAM-1 تعامل می کند.
CD11b Integrin alpha-M, CR3A, ITGAM, MAC-1 ماکروفاژها، سلول های T و سلول های دندریتیک میلوئیدی. پلاریزاسیون ماکروفاژها را تنظیم می کند، سرکوب سیستم ایمنی را مهار می کند، نئوواسکولاریزاسیون و سرطان را تعدیل می کند.
CD11c Integrin alpha-X, ITGAX, SLEB6مونوسیت‌ها، ماکروفاژها، گرانولوسیت‌ها، سلول‌های دندریتیک، سلول‌های NK، سلول‌های T و B فعال، زیر مجموعه‌های سلول‌های T و B. چسبندگی سلولی دروازه بان برای قاچاق لنفوسیت.
CD11d Integrin-alpha-D، ADB2، ITGADسلول های میلومونوسیتی، زیر مجموعه های لکوسیت خون محیطی و سلول های تخصصی بافت گیرنده برای ICAM3 و VCAM1 در صورت اتصال با CD18. ممکن است در فرآیند آترواسکلروتیک و فاگوسیتوز پاتوژن های منتقله از خون نقش داشته باشد.
CD13 ANPEP، APN، PEPN، LAP1، gp150گرانولوسیت ها، مونوسیت ها (+ پیش سازها)، سلول های اندوتلیال و سلول های اپیتلیال. گیرنده فاگوسیتیک قادر به واسطه درونی سازی ذرات بزرگ است.
CD14 *سلول های دندریتیک، مونوسیت ها و ماکروفاژها.گیرنده برای کمپلکس LPS و LBP.
CD15 ELFT، FCT3A، FUC-TIV سلول های میلوئیدی: نوتروفیل ها، ائوزینوفیل ها، برخی مونوسیت ها، پوشانده شده روی بازوفیل ها. چسبندگی سلولی فاگوسیتوز و کموتاکسی را واسطه می کند. در خانه‌سازی لکوسیت‌ها و چسبندگی سلول‌های سرطانی به اندوتلیوم مغز نقش دارد. چسبندگی نوتروفیل‌ها به سلول‌های دندریتیک را واسطه می‌کند.
CD16a Fc-gamma RIII-alpha, FCGR3A, FCG3, FCGR3, IGFR3نوتروفیل ها، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت ها و ماکروفاژها.فاگوسیتوز و ADCC را واسطه می کند. گیرنده Fc میل ترکیبی کم
CD16b Fc-gamma RIII-beta, FCGR3B, FCG3, FCGR3, IGFR3نوتروفیل ها و ائوزینوفیل های تحریک شده. گیرنده Fc میل ترکیبی کم
CD17 لاکتوزیل سرامید (Lactosylceramide)مونوسیت ها / ماکروفاژها، پلاکت ها، زیر مجموعه های سلول B، گرانولوسیت ها، سلول های دندریتیک لوزه ها. گلیکوسفنگولیپید سطح سلول. ممکن است در فاگوسیتوز باکتریایی نقش داشته باشد.
CD18 Integrin beta-2, ITGB2, MFI7, LAD, LCAMB, LFA-1 نوتروفیل ها، مونوسیت ها، ماکروفاژها.زنجیره بتا 2 CD11a-c را تشکیل می دهد که باعث چسبندگی سلولی می شود.
CD19 B-lymphocyte surface antigen B4, MGC12802, CVID3 سلول های B (اما نه سلول های پلاسما) و سلول های دندریتیک فولیکولی. رشد، فعال سازی و تمایز سلول های B را تنظیم می کند. Co-receptor برای BCR، مسیرهای سیگنالینگ را فعال می کند.
CD20 B-lymphocyte surface antigen B1, Bp35, Leukocyte surface antigen Leu-16, MS4A2 زیر مجموعه های سلول های T و B. فعال سازی و تکثیر سلول های B. توسعه و تمایز سلول های B به سلول های پلاسما
CD21 Complement receptor type 2, CR2, C3DR, Complement C3d receptor, Epstein-Barr virus receptor سلول های B بالغ، سلول های دندریتیک فولیکولی و زیر مجموعه های سلول T.هدایت سیگنال. گیرنده برای اجزای مکمل C3Dd و iC3b و همچنین گلیکوپروتئین gp350/220 ویروس اپشتین بار (EBV).
CD22 SIGLEC2, BL-CAM, T-cell surface antigen Leu-14 سلول های B بالغ (به جز سلول های پلاسما). چسبندگی سلول B و انتقال سیگنال. ممکن است به بومی سازی سلول های B در بافت لنفاوی کمک کند
CD23 Low affinity immunoglobulin epsilon Fc receptor, Fc epsilon RII, FCER2, CLEC4Jسلول های B بالغ، مونوسیت ها، سلول های دندریتیک فولیکولی، پلاکت ها و ائوزینوفیل ها. گیرنده میل ترکیبی پایین برای IgE، لیگاند برای CD19، CD21 و CD81. برای رشد و تمایز سلول های B ضروری است. در شکل محلول، به عنوان عامل رشد میتوژن عمل می کند.
CD24 CD24A سلول های B، گرانولوسیت ها، سلول های اپیتلیال و مونوسیت ها.تنظیم تکثیر و تمایز سلول های B.
CD25 Interleukin-2 receptor subunit alpha, IL2RA, TAC antigen, TCGFRسلول های T فعال، برخی از تیموسیت ها، سلول های T تنظیم کننده و الیگودندروسیت ها. گیرنده برای IL2 در کمپلکس با CD122 و CD132.
CD26 DPP4، ADABP، ADCP2، DPPIV، TP103 تیموسیت‌های بالغ، سلول‌های T (با فعال شدن تنظیم می‌شوند)، سلول‌های B فعال و Th17. اگزوپروتئاز، پاتوژنز HIV، در بیماری های التهابی به شدت بیان می شود. مهاجرت سلول های +T CD4 را کنترل می کند.
CD27 TNF receptor superfamily member 7, TNFRSF 7, CD27L receptor, T14, MGC20393, S152, Tp55 سلول های T، تیموسیت های مدولاری، سلول های B و سلول های NK.تحریک فعال سازی سلول های B و T پس از اتصال به لیگاند CD70 برای تولید حافظه سلول T بسیار مهم است.
CD28 TP44 اکثر سلول های T، تیموسیت ها، سلول های پلاسما، سلول های استرومایی، نوتروفیل ها و ائوزینوفیل ها. تحریک سلول های T باعث فعال شدن و بقای سلول های T، تولید اینترلوکین 2، توسعه سلول های T-helper نوع 2 و گسترش کلونال می شود.
CD29 باIntegrin beta-1, ITGB1, Fibronectin receptor subunit beta, FNRB, GPIIA, MDF2, MSK12, VLABلکوسیت ها، سلول های بنیادی مشتق از چربی و BM-MSCs. CD49a در اینتگرین VLA-1 تعامل دارد. برهمکنش های سلولی با پروتئین های ماتریکس خارج سلولی را واسطه می کند. تکثیر تومور، بقا، رگزایی و متاستاز را کنترل می کند.
CD30 TNF receptor superfamily member 8, TNFRSF8, Ki-1 antigen, D1S166Eسلول های T و B فعال شده، مونوسیت ها، سلول های رید استرنبرگ و لنفوم های سلول T تکثیر لنفوسیت ها و مرگ سلولی را تنظیم می کند. نقش مهمی در پاتوفیزیولوژی بیماری هوچکین و سایر لنفوم‌های +CD30
CD31 Platelet endothelial cell adhesion molecule, PECAM1 مونوسیت ها، پلاکت ها، سلول های T، نوتروفیل ها و سلول های اندوتلیال. چسبندگی سلولی نقش کلیدی در حذف نوتروفیل های پیر دارد.
CD32 Fc gamma RII, FCGR2A, FCGR2B, FCGR2C سلول های B، پلاکت ها، سلول های لانگرهانس، نوتروفیل ها، مگاکاریوسیت ها و مونوسیت ها. FcgRIIA گیرنده های Fc از نوع فعال هستند، در حالی که FCGRIIB یک نقطه بازرسی ایمنی کلیدی است. همه به عنوان گیرنده ایمونوگلوبولین عمل می کنند.
CD33 p67, Sialic acid-binding Ig-like lectin 3 (SIGLEC3) پیش سازهای سلول میلوئید طبیعی، سلول های T فعال و سلول های NK. فعالیت و چسبندگی لکتین گیرنده ای که از تکثیر سلول های میلوئیدی و لنفوئیدی طبیعی، لوسمیک جلوگیری می کند.
CD34 *سلول های بنیادی خونساز و پیش سازها و سلول های اندوتلیال مویرگی. لیگاند سلکتین عروقی اصلی - برای اولین مرحله مهاجرت سلولی ضروری است.
CD35 Complement receptor type 1, C3BR گلبول های قرمز، لکوسیت ها، پادوسیت های گلومرولی، هیالوسیت ها و سلول های دندریتیک فولیکولی طحال. گیرنده برای اجزای مکمل C3b و C4b.46 چسبندگی و فاگوسیتوز را واسطه می کند.
CD36 Fatty acid translocase, Glycoprotein IIIb, GP3B, GP4, GPIV, PASIV, SCARB3در بسیاری از سلول ها و بافت ها یافت می شود. روده، بافت چربی، قلب، ماهیچه های اسکلتی و ماکروفاژها. جذب و اکسیداسیون اسیدهای چرب بافت را تسهیل می کند. در انتقال سیگنال در ایمنی و تصلب شرایین نقش دارد. گیرنده میل ترکیبی بالا برای لیپوپروتئین های بومی HDL، LDL و VLDL.
CD37 Tetraspanin 26، TSPAN26، GP52-40 سلول های B بالغ و سلول های میلوئیدیهدایت سیگنال. تکثیر سلول های T را تنظیم می کند. در سازماندهی فضایی غشای پلاسمایی سلول B نقش دارد.
CD38 ADP ribosyl cyclase 1, NAD(+) nucleosidase سلول های T، سلول های B و سلول های NK.هموستاز NAD درون سلولی و خارج سلولی را تنظیم می کند. داستیلازهای وابسته به NAD مربوط به پیری را تنظیم می کند.
CD39 NTPDase 1، TPDase فیبروبلاست ها، سلول های میلوئیدی، سلول های اندوتلیال عروقی، Tregs و سلول های T خاص تومور. ATP خارج سلولی را هیدرولیز می کند، سطوح بالایی که در تومورها یافت می شود و ATP تحریک کننده ایمنی را کاهش می دهد.
CD40 Bp50, p50سلول های B، مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های اندوتلیال، سلول های T و سلول های مقیم CNS. تحریک رشد سلول های B. تمایز و تعویض ایزوتیپ. با CD40L، نقش کلیدی در پاتوژنز بیماری خودایمنی ایفا می کند، رشد آکسون سمپاتیک را تنظیم می کند، و عصب دهی بافت های خاصی را در ایجاد PNS ایجاد می کند.
CD41 Integrin alpha-IIb, GPalpha IIb, ITGA2B, GP2B, GTA پلاکت ها و مگاکاریوسیت ها. فعال سازی و تجمع پلاکت ها
CD42a Platelet glycoprotein IX, GP9پلاکت ها و مگاکاریوسیت ها.چسبندگی و تجمع پلاکت ها. پاسخ پلاکتی به ترومبین را تقویت می کند.
CD42b Platelet glycoprotein Ib alpha chain, BSS, GP1B پلاکت ها و مگاکاریوسیت ها. چسبندگی و تجمع پلاکت ها.
CD42c Platelet glycoprotein Ib beta chain, GP1BB پلاکت ها و مگاکاریوسیت ها.چسبندگی و تجمع پلاکت ها.
CD42d Platelet glycoprotein V, GP5پلاکت ها و مگاکاریوسیت ها. چسبندگی و تجمع پلاکت ها.
CD43 Leukosialin, Galactoglycoprotein, Leukocyte sialoglycoprotein, SPN, GPL115, LSN لکوسیت ها (به جز سلول های B در حال استراحت). بیان کم در پلاکت ها ضد چسبندگی. CD45 را برای واسطه چسبندگی متصل می کند. برای عملکرد سیستم ایمنی مهم است و ممکن است بخشی از کمپلکس گیرنده برای فعال سازی سلول های T باشد.
CD44 Epican، HUTCH-I، LHR، PGP-1، ECMR-III، IN، INLU، MC56، MDU2، MIC4، MUTCH-1اکثر سلول های لنفو هماتوپویتیک. غلطیدن لکوسیت، خانه سازی و تجمع. چسبندگی لکوسیت ها به سلول های اندوتلیال، سلول های استرومایی و ماتریکس خارج سلولی. در چسبندگی سلول های اپیتلیال (سلول-سلول و ماتریکس سلول) به هیالورونات در غشاهای پایه و حفظ جهت قطبی سلول ها اهمیت دارد.
CD45 Leukocyte common antigen, L-CA, PTPRC سلول های خونساز (نه گلبول های قرمز و پلاکت ها).برای فعال سازی با واسطه گیرنده سلول های B و T حیاتی است. همچنین برای انتخاب تیموس مورد نیاز است.
CD45RA برPTPRC زیرمجموعه های B و ساده سلول های T، مونوسیت ها و تیموسیت های مدولاری.ای فعال سازی با واسطه گیرنده سلول های B و T حیاتی است. همچنین برای انتخاب تیموس مورد نیاز است.
CD45RB PTPRC زیر مجموعه های سلول T، سلول های B، مونوسیت ها، ماکروفاژها، گرانولوسیت ها، سلول های دندریتیک و سلول های کشنده طبیعی. برای فعال سازی با واسطه گیرنده سلول های B و T حیاتی است.
CD45RC PTPRC سلول‌های B، سلول‌های کشنده طبیعی، سلول‌های T CD8+، زیر مجموعه‌های سلول T CD4+، تیموسیت‌های مدولاری، مونوسیت‌ها و سلول‌های دندریتیک.برای فعال سازی با واسطه گیرنده سلول های B و T حیاتی است.
CD45RO PTPRC زیرمجموعه های سلول T فعال، زیر مجموعه سلول های B و T حافظه، مونوسیت ها/ماکروفاژهای فعال و گرانولوسیت ها.برای فعال سازی با واسطه گیرنده سلول های B و T حیاتی است.
CD46 Membrane cofactor protein, TLX, MCP, TRA2.10همه جا حاضر: در تمام سلول های هسته دار انسان یافت می شود.عامل کمکی برای برش پروتئولیتیک فاکتور 1 C3b و C4b. از فعال سازی نامناسب مکمل محافظت می کند. فعال سازی سلول های T را کنترل می کند.
CD47 چIntegrin associated protein, MER6, OA3تقریباً توسط هر سلول بیان می شود.سبندگی. نشانگری از خود که به گیرنده بازدارنده آلفا SIRP در سلول‌های ماکرو و دندریتیک متصل می‌شود تا فاگوسیتوز را مهار کند. کموتاکسی و فعال شدن لکوسیت ها را تنظیم می کند. می تواند آپوپتوز را القا کند.
CD48 BLAST1، BCM1، MEM-102، SLAMF2اکثر سلول های خونساز چسبندگی سلولی و تحریک سلولی T بیان در شرایط التهابی افزایش می یابد. هدف فرار سیستم ایمنی توسط ویروس ها.
CD49a Integrin alpha-1, VLA-1, ITGA1 سلول های T فعال، مونوسیت ها، سلول های ملانوما و سلول های اندوتلیال.چسبندگی و رشد جنین. در بیماری التهابی با واسطه سلول T نقش دارد.
CD49b تIntegrin alpha-2, VLAA2, BR, ITGA2 Tregs، سلول‌های NK بالغ و زیر مجموعه‌های سلول‌های T حافظه +CD4.اکثر سلول های T ساده را سرکوب می کند. به محل های التهاب و پوست مهاجرت می کند.
CD49c Integrin alpha-3, VLA-3 subunit alpha, ITGA3, GAPB3, MSK118, VCA-2اکثر خطوط سلولی چسبنده بیان کم در سلول های B و T. چسبندگی و انتقال سیگنال. تخریب ماتریکس برای ترویج تهاجم سلولی.
CD49d Integrin alpha-4, VLA-4 subunit alpha, ITGA4 لکوسیت ها، نوتروفیل ها.درگیر با حفظ و آزادسازی نوتروفیل ها. 70 نقش مهم در قاچاق لکوسیت ها، فعال سازی و بقا.
CD49e Integrin alpha-5, VLA-5, ITGA5, FNRAتیموسیت ها، سلول های T، مونوسیت ها، پلاکت ها، سلول های B اولیه و فعال شده، سلول های اندوتلیال و سلول های اپیتلیال. چسبندگی، تنظیم بقای سلولی و آپوپتوز. گیرنده فیبرونکتین و فیبرینوژن.
CD49f Integrin alpha-6, VLA-6, ITGA6 سلول های B حافظه، سلول های T، تیموسیت ها، مونوسیت ها، پلاکت ها، مگاکاریوسیت ها، سلول های اپیتلیال، سلول های اندوتلیال و سیتوتروفوبلاست ها. در تخمک ها وجود دارد و در همجوشی اسپرم و تخمک نقش دارد. گیرنده لامینین روی پلاکت ها
CD50 ICAM3، CDw50، ICAM-Rلکوسیت ها، با بیان بالا در گرانولوسیت های خون محیطی، مونوسیت ها و لنفوسیت ها. به پروتئین LFA-a متصل می‌شود. در جذب لکوسیت، حذف سلول‌های آپوپتوز و تعامل لنفوسیتی با APCها مهم است.
CD51 Integrin alpha chain V, ITGAV, MSK8, VNRAسلول های بنیادی/ استروما مزانشیمیچسبندگی و انتقال سیگنال.
CD52 Campath-1 سلول های B و T، مونوسیت ها، ماکروفاژها، ائوزینوفیل ها، سلول های NK، سلول های دندریتیک و سلول های اپیتلیال اپیدیدیم. گلیکوزیل فسفاتیدیلینوزیتول (GPI) آنتی ژن مهار شده که ممکن است در حمل و جهت دهی کربوهیدرات نقش داشته باشد.
CD53 MOX44 سلول های خون ساز و به شدت در سلول های B بالغ بیان می شوندهدایت سیگنال. تعدیل فعالیت سلول B
CD54 ICAM1، BB2سلول‌های اندوتلیال، بیان کم بر روی لنفوسیت‌های در حال استراحت، پس از فعال‌سازی تنظیم می‌شوند و در بسیاری از انواع تومور بیان می‌شوند. خروج لکوسیت ها از رگ های خونی. فعال سازی سلول های T را تنظیم می کند. در تومورزایی انواع سرطان نقش دارد.
CD55 Complement decay accelerating factor, DAF, CR, TC سلول های اپیتلیال و تمام سلول هایی که در تماس نزدیک با پروتئین های کمپلمان پلاسما هستند. فعال سازی کمپلمان را تنظیم می کند. لیگاند یا مولکول محافظ در لقاح. هدایت سیگنال.
CD56 NCAM1، MSK39 بافت‌های عصبی، سلول‌های کشنده طبیعی، زیر مجموعه‌های سلول T، کارسینوم سلول کوچک ریه. چسبندگی هموفیل و هتروفیل. مرتبط با فعال شدن یا سمیت سلولی در سلول های ایمنی.
CD57 Human natural killer 1, HNK1, LEU7 زیر مجموعه های سلول های کشنده طبیعی، زیر مجموعه های سلول T و مونوسیت ها. چسبندگی. در سلول های پیر تمایز نهایی را تعریف می کند.
CD58 LFA3 سلول های خونساز و غیر خونساز. چسبندگی APC-T-cell. تعامل سلول هدف قاتل تحریک سلول های +T CD58 و +CD2 که منجر به چسبندگی و فعال شدن می شود.
CD59 Protectin, MAC-inhibitory protein, MSK21 سلول های خونساز و غیر خونساز (به طور گسترده بیان می شوند).از پلیمریزاسیون مکمل ها جلوگیری می کند. از سلول ها در برابر لیز ناشی از کمپلمان محافظت می کند.
CD60a CDw60، GD3زیرمجموعه‌های سلول‌های T محیطی +CD4 و +CD8 ، پلاکت‌ها، مونوسیت‌ها، ملانوسیت‌ها، سلول‌های مدولاری آدرنال، سلول‌های گلیال، نورون‌ها، تیموسیت‌ها، زیرمجموعه‌های سلول‌های T محیطی، سلول‌های B و گرانولوسیت‌ها.خانواده CD60 الیگوساکاریدهای موجود در گانگلیوزیدها هستند و در تحریک همزمان سلول‌های T نقش دارند. تنظیم کننده آپوپتوز درون سلولی در سلول های T.
CD60b UM4D4، 9-O-acetyl-GD3زیرمجموعه‌های سلول‌های T محیطی +CD4 و +CD8 ، پلاکت‌ها، مونوسیت‌ها، زیرمجموعه‌های سلول T، سلول‌های B فعال و سلول‌های نورواکتودرمی.خانواده CD60 الیگوساکاریدهای موجود در گانگلیوزیدها هستند و در تحریک همزمان سلول‌های T نقش دارند.
CD60c 7-O-acetyl-GD3 زیر مجموعه‌های سلول‌های T محیطی +CD4 و +CD8 ، پلاکت‌ها، مونوسیت‌ها و سلول‌های T. خانواده CD60 الیگوساکاریدهای موجود در گانگلیوزیدها هستند و در تحریک همزمان سلول‌های T نقش دارند.
CD61 Integrin beta-3, ITGB3, GP3A با CD41 روی پلاکت ها، با CD51 روی ماکروفاژها، سلول های اندوتلیال، فیبروبلاست ها، مگاکاریوسیت ها، استئوکلاست ها، ماست سل ها و ماکروفاژها. سیگنال های خارج سلولی و مسیرهای درون سلولی را تنظیم می کند. نقش کلیدی در رشد جنین و بلوغ اسپرم دارد.
CD62E E-selectin، SELE، ELAM1، LECAM2سلول های اندوتلیال مغز فعال شده است. چرخش لکوسیت و چسبندگی به اندوتلیوم فعال در محل های التهابی. چسبندگی سلول های تومور و رگ زایی.
CD62L L-selectin, SELL, LAM1, LECAM1, LYAM1, Leu-8 زیرمجموعه های سلول های B و T، مونوسیت ها، گرانولوسیت ها، سلول های کشنده طبیعی، نوتروفیل ها 89 و تیموسیت ها. غلطیدن لکوسیتها و قرار گرفتن روی اندوتلیوم فعال شده.
CD62P P-selectin، SELP، LECAM3، GRMP، PADGEM پلاکت های فعال، سلول های اندوتلیال تیموس و مگاکاریوسیت ها. اتصال و چرخش لکوسیت ها بر روی سطح سلول های اندوتلیال فعال شده.
CD63 LAMP-3، Granulophysin، MLA1، ME491پلاکت‌ها، مونوسیت‌ها، نوتروفیل‌ها، سلول‌های دندریتیک، روده و سلول های ملانومدر تنظیم ترافیک پروتئین های غشایی، جذب لکوسیت و فرآیندهای چسبندگی نقش دارد.
CD64 IgG Fc receptor I, FCGR1A, IGFR1 مونوسیت ها، ماکروفاژها، ائوزینوفیل ها و گرانولوسیت های نوتروفیل.با میل ترکیبی بالا به ناحیه Fc IgG متصل می شود، بیان ناشی از عفونت باکتریایی است.
CD65s VIM2 گرانولوسیت ها و سلول های میلوئیدی. بیان کم روی مونوسیت ها کربوهیدرات چسپنده. نقطه عطف تمایز سلول های میلوئید را نشان می دهد.
CD66a CEACAM1, Biliary glycoprotein 1, BGPگرانولوسیت های بالغ، سلول های اپیتلیال، بافت های خون ساز، نوتروفیل ها، کولون و کبد. فعال سازی نوتروفیل. در انتقال سیگنال نقش دارد.
CD66b CEACAM8، CD67، CGM6، NCA-95 گرانولوسیت ها، ائوزینوفیل ها و نوتروفیل ها. چسبندگی سلولی تولید سوپراکسید دگرانولاسیون ائوزینوفیل ها.95 فعال شدن نوتروفیل ها.
CD66c CEACAM6، NCA، CEAL اپیتلیوم مخاطی روده بزرگ، گرانولوسیت های ریه و سرطان های اپیتلیال. چسبندگی و تجمع سلولی. فعال شدن نوتروفیل ها بیان در برخی از سرطان ها تنظیم می شود
CD66d CEACAM3، CGM1نوتروفیل ها چسبندگی سلولی و فعال شدن نوتروفیل ها.
CD66e CEACAM5، CEAسلول های اپیتلیال، اندوتلیوسیت ها، هموسیت ها، پلاکت ها و سلول های ایمنی. چسبندگی هموفیل و هتروفیل. ممکن است باعث رشد تومور شود.
CD66f Pregnancy-specific beta-1-glycoprotein 1, PSG1, PSBG1, B1G1, SP1 سلول های اپیتلیال، سینسیتیوتروفوبلاست های جفتی و کبد جنینی. تنظیم ایمنی و محافظت از جنین در برابر سیستم ایمنی مادر.
CD67 CEACAM6، NCA، CEAL اپیتلیوم مخاطی روده بزرگ، گرانولوسیت های ریه و سرطان های اپیتلیال.چسبندگی و تجمع سلولی. فعال شدن نوتروفیل ها بیان در برخی از سرطان ها تنظیم می شود
CD68 SCARD1، KP1 مونوسیت ها، ماکروفاژها، نوتروفیل ها، بازوفیل ها، سلول های دندریتیک و پیش سازهای میلوئیدی.نشانگر اختصاصی برای ماکروفاژهای مرتبط با تومور (TAMs). سلول های مثبت به تومورها نفوذ می کنند که نشان دهنده شدت آن است. به لکتین ها یا سلکتین های خاص بافت و اندام متصل می شود و اجازه می دهد تا زیرمجموعه های ماکروفاژها به مکان های خاص منتقل شوند. نقش احتمالی در فعالیت فاگوسیتیتیک ماکروفاژهای بافتی. ممکن است به ماکروفاژها اجازه دهد تا روی بسترهای حاوی سلکتین یا سلول های دیگر بخزند.
CD69 Activation inducer molecule, AIM, CLEC2C, EA1سلول های بنیادی خون ساز، سلول های T، سلول های کشنده طبیعی و سایر سلول های ایمنی. نشانگر فعال‌سازی اولیه، در تمایز سلول‌های T و NKT2s و همچنین در حفظ لنفوسیت در اندام‌های لنفاوی نقش دارد.
CD70 CD27L، TNFSF7سلول های B و T، سلول های دندریتیک و ماکروفاژهاd فعال شده.لیگاند برای CD27 که پاسخ‌های سلول +TCD8 را افزایش می‌دهد. تکثیر/ مهاجرت تومور را ترویج می کند. یک ریزمحیط تومور سرکوب کننده سیستم ایمنی ایجاد می کند.
CD71 Transferrin receptor protein 1, TFRC سلول های اریتروئید و سلول های اندوتلیال BBB. جذب آهن را در طول تکثیر سلولی کنترل می کند.
CD72 LYB2 سلول های B (اما نه سلول های B پلاسما)، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک فولیکولی، سلول های اپیتلیال و سلول های اندوتلیال. گیرنده مشترک BCR در تکثیر سلول های B، آپوپتوز و تمایز نقش دارد.
CD73 5'-nucleotidase, NT5E, E5NTسلول های بنیادی مزانشیمی، سلول های بنیادی سرطانی، سلول های دندریتیک فولیکولی، سلول های اندوتلیال و نسبت های متغیر سلول های ایمنی سازگار. نوکلئوتیداز نقشی را در چسبندگی برای تعاملات سلول: سلول و سلول: ماتریس ایفا می کند.
CD74 DHLAG، Ia-GAMMA، HLADGسلول های B، سلول های T فعال، مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های لانگرهانس، سلول های دندریتیک، سلول های استرومایی، سلول های اندوتلیال و سلول های اپیتلیال. همچنین در بدخیمی های خونی بیان می شود. مرتب سازی درون سلولی مولکول های MHC کلاس II. نقش متنوعی در پاسخ های ایمنی ایفا می کند
CD75 ST6GAL1, Sialyltransferase 1, CDw75 سلول های B بالغ و فعال شده و زیر مجموعه های سلول های T و گلبول های قرمز. انتقال اسید سیالیک از سیالیک اسید CMP به بسترهای حاوی گالاکتوز را کاتالیز می کند. چسبندگی سلولی
CD75s *زیر مجموعه سلول های B و T.آنتی ژن های تمایز CD75s تعیین کننده کربوهیدرات سطح سلول هستند که توسط CD75 تولید می شوند.
CD77 Globotriaosylceramide، BLA، Gb3سلول های B و ماکروفاژهای مرکز ژرمینال. بیان بالا در لنفوسیت های بورکیت.باعث آپوپتوز سلول های B می شود. گیرنده وروتوکسین E. coli.
CD79a MB1، IGA سلول های B و سلول های میلوئیدی مغز استخوان نابالغ. زیر واحد گیرنده آنتی ژن سلول B (CD79a+CD79b). در اثرات تقویت کننده تومور سلول های میلوئیدی نقش دارد.
CD79b B29، IGBبدخیمی های سلول B، سلول های پیش-B و سلول های B بالغ (به استثنای سلول های پلاسما). زیر واحد گیرنده آنتی ژن سلول B (CD79a+CD79b). نقش مهمی در بلوغ و فعال شدن سلول های B دارد.
CD80 B7-1سلول های B و T، ماکروفاژها و سلول های دندریتیک فعال شدهتحریک همزمان فعال سازی و تکثیر سلول های T. در فعالیت سلول های B نقش دارد. نقش مهمی در پاسخ های خودایمنی، هومورال و پیوند دارد.
CD81 TAPA1، Tetraspanin-28، S5.7سلول های B و T، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت ها، تیموسیت ها، سلول های دندریتیک، سلول های اندوتلیال و سلول های اپیتلیال. واسطه انتقال سیگنال شامل تنظیم رشد، فعال سازی، رشد و تحرک سلولی است. تشخیص مکمل را تسهیل می کند.
CD82 KAI1، Tetraspanin-27، 4F9، C33، GR15، SAR2، ST6لکوسیت ها (با فعال شدن تنظیم می شوند) و پلاکت ها. سرکوب کننده متاستاز بیان در پیشرفت تومور کاهش می یابد.
CD83 HB15، BL11 سلول های B و T فعال، سلول های T تنظیم کننده، سلول های دندریتیک در گردش و سلول های لانگرهانس. نمایش آنتی ژن و تکثیر سلول های T آلوژنیک وابسته به سلول دندریتیک را تنظیم می کند.
CD84 LY9B، SLAMF5 سلول های B بالغ، زیر مجموعه های سلول T، مونوسیت ها، ماکروفاژها، پلاکت ها و گرانولوسیت ها. مولکول چسبندگی هموفیل. فعال سازی سلول های T و NK و تولید سیتوکین را افزایش می دهد.
CD85a LILRB3، ILT5، LIR3، HL9مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های میلوئیدی، برخی از سلول های T، سلول های کشنده طبیعی، نوتروفیل ها، بازوفیل ها، ائوزینوفیل ها و سلول های B. گیرنده مهاری برای مولکول های MHC کلاس I. تحریک پاسخ ایمنی را مهار می کند و خود واکنشی را محدود می کند.
CD85b LILRA6، ILT8مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های T و زیر مجموعه های سلول های کشنده طبیعی، سلول های دندریتیک و سلول های B.در سمیت سلولی با واسطه سلول های کشنده طبیعی نقش دارد.
CD85c LILRB5، LIR8سلول های کشنده طبیعی، لنفوسیت ها، ماست سل ها، مونوسیت ها، ماکروفاژها و استئوکلاست ها. در تنظیم منفی فعال شدن سلول های ایمنی نقش دارد. ممکن است به عنوان گیرنده آنتی ژن های کلاس I MHC عمل کند.
CD85d LILRB2، ILT4، LIR2، MIR10 مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های B و T، سلول های دندریتیک، ائوزینوفیل ها و سلول های کشنده طبیعی.گیرنده برای آنتی ژن های MHC کلاس I. پاسخ ایمنی را کاهش می دهد و در ایجاد تحمل نقش دارد.
CD85e LILRA3، ILT6، LIR4سلول های B، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت های خون محیطی و ریه. ممکن است به عنوان یک گیرنده محلول برای آنتی ژن های کلاس MHC I عمل کند.
CD85f LILRB7، ILT11، LIR9، LILRA5سلول های خونساز، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت ها، سلول های B و T.ممکن است در تحریک پاسخ های ایمنی ذاتی نقش داشته باشد.
CD85g .LILRA4، ILT7 ائوزینوفیل ها، نوتروفیل ها، سلول های دندریتیک پلاسماسیتوئید و مونوسیت ها. ممکن است به عنوان یک گیرنده برای آنتی ژن های کلاس MHC I عمل کند
CD85h LILRA2، ILT1، LIR7 مونوسیت ها، سلول های B، NK و سلول های دندریتیک.گیرنده فعال شده تمایز سلول های دندریتیک، ارائه آنتی ژن را مهار می کند و پاسخ ایمنی ذاتی را سرکوب می کند.
CD85i LILRA1، LIR6 سلول های Bبه تنظیم پاسخ های ایمنی کمک می کند
CD85j LILRB1، ILT2، LIR1، MIR7سلول های B، مونوسیت ها، سلول های دندریتیک، زیر مجموعه های کشنده طبیعی و سلول های T. در مهار نقاط بازرسی تقسیم و سلول، حفظ هموستاز سلول های T و پیشگیری از تورم حافظه با افزایش سن و عفونت CMV نقش دارد.
CD85k LILRB4، ILT3، LIR5، HM18 مونوسیت ها، ماکروفاژها و سلول های دندریتیک. واسطه تحمل ایمنی
CD86 CD28LG2، B7-2، LAB72مونوسیت ها، APC ها، سلول های اندوتلیال، سلول های B و T فعال شده. تحریک فعال سازی و تکثیر سلول های T. همراه با CD80، لیگاند CD28 برای فعال سازی بهینه سلول های T است که واکنش های ایمنی را آغاز می کند.
CD87 UPAR، PLAURگرانولوسیت ها، مونوسیت ها، سلول های کشنده طبیعی، سلول های T، سلول های اندوتلیال، فیبروبلاست ها و هپاتوسیت ها. به شدت در سلول های پیر، تومورهای بدخیم، CAF بیان می شود. فرآیندهای طبیعی و پاتولوژیک مربوط به فعال شدن پلاسمینوژن سطح سلول و تخریب موضعی ECM را تحت تأثیر قرار می دهد.
CD88 C5R1، C5ARگرانولوسیت ها، مونوسیت ها، ماکروفاژها، نوتروفیل ها، آستروسیت ها، میکروگلیا و نورون ها. پاسخ های التهابی، توسعه چاقی و سرطان ها را تعدیل می کند. گیرنده برای C5a.
CD89 FCAR مونوسیت ها، ماکروفاژها، ائوزینوفیل ها و نوتروفیل ها.گیرنده IgA Fc (IgA متصل می شود و اهداف پوشش داده شده IgA را از بین می برد). باعث فاگوسیتوز، دگرانولاسیون، انفجار تنفسی و کشتن میکروارگانیسم ها می شود.
CD90 THY1 سلول های بنیادی مزانشیمی، سلول های خون ساز، سلول های عصبی، فیبروبلاست ها، سلول های استرومایی و سلول های اندوتلیال فعال شده. در تکثیر سلولی، سلول: چسبندگی سلولی و مهاجرت سلولی نقش دارد.
CD91 LRP1، A2MR، APOER APC ها برای نظارت کارآمد سیستم ایمنی تومورها، فعال کردن پاسخ‌های سلول‌های کشنده طبیعی و پرایمینگ سلول‌های T حیاتی است.
CD92 CTL1، SLC44A1، CHTL1 BMSC ها، با افزایش بیان در هنگام تمایز به دودمان استخوانی و چربی. ناقل کولین ممکن است در سنتز غشاء و تولید میلین نقش داشته باشد.
CD93 C1qR، C1QR1، MXRA4سلول های اندوتلیال و نوتروفیل ها. برای مورفوژنز لوله ای، مهاجرت و چسبندگی سلول اندوتلیال مورد نیاز است. اسکلت سلولی اندوتلیال و اتصالات سلولی را سازماندهی می کند.
CD94 KLRD1، NKG2سلول های کشنده طبیعی و زیر مجموعه های سلول T.مهار عملکرد سلول های کشنده طبیعی فعالیت سیتولیتیک و تولید سیتوکین را تحریک می کند.
CD95 Apoptosis antigen ligand, FASLG, APTL, TNFSF6, APO-1 همه جا در بدن بیان می شود، اما در تیموس، کبد، قلب و کلیه فراوان است. آپوپتوز را القا می کند.
CD96 Tactile سطوح پایین در سلول های T محیطی. به شدت پس از فعال شدن سلول T تنظیم می شود.همراه با PD-1، TIGIT، و سایر نقاط بازرسی برای تنظیم فعالیت لنفوسیتی و ایمنی ضد تومور.
CD97 TM7LN1لنفوسیت ها، مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک، گرانولوسیت ها، عضلات صاف. در چسبندگی سلولی، مهاجرت و تنظیم اتصالات بین سلولی نقش دارد.
CD98 4F2hc، SLC3A2، MDU1، NACAE مونوسیت ها، لنفوسیت ها، سلول های کشنده طبیعی و گرانولوسیت ها. گلیکوپروتئین سطح سلول برای محلی سازی غشای ناقل آن (LAT1) ضروری است تا اسیدهای آمینه را به سلول ها ارائه کند.
CD99 MIC2 لنفوسیت ها، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت ها، گرانولوسیت ها، سلول های اندوتلیال، سلول های اپیتلیال، برخی از سلول های تومور و تیموسیت ها. در آپوپتوز، چسبندگی، تمایز و ترافیک پروتئین ها نقش دارد.
CD100 Semaphorin 4D, SEMA4D, M-sema Gسلول های خونساز، با بیان بالاتر روی سلول های T. در پرایمینگ سلول T، تولید آنتی بادی و چسبندگی سلول: سلول نقش دارد.
CD101 ف IGSF2، EWI101زیر مجموعه های میلوئید و لنفوئید. عال شدن و تکثیر سلول های T را مهار می کند. بیان IL2RA را در سلول های T فعال مهار می کند.
CD102 ICAM2 لنفوسیت ها، مونوسیت ها، پلاکت ها و سلول های اندوتلیال عروقی در حال استراحت. به LFA-1 متصل می‌شود و نقش عمده‌ای در اسپرم‌زایی و احتمالاً گردش مجدد لنفوسیت دارد. واسطه فعل و انفعالات چسپندگی.
CD103 Integrin alpha E, ITGAE لنفوسیت های داخل اپیتلیال، برخی لنفوسیت های خون محیطی، لنفوسیت های فعال و زیر مجموعه های سلول های دندریتیک در روده. احتباس لنفوسیت ها گیرنده برای E-cadherin. پاسخ های التهابی ریه را تنظیم می کند.
CD104 Integrin beta 4, ITGB4 لایه بازال سلول ها. گیرنده چسبندگی (برای لامینین ها) در اپیتلیوم طبیعی، با زیر واحد آلفا 6 مرتبط است. در مهاجرت و متاستاز تومور در کنار تکثیر، بقا و بهبود زخم نقش دارد.
CD105 Endoglin، ENG، END، ORW سلول های اندوتلیال، سلول های بنیادی مزانشیمی، پیش سازهای اریتروئیدی، مونوسیت های فعال و ماکروفاژها. آنژیوژنز. جزء تنظیم کننده مجتمع گیرنده TGF-بتا. پاسخ سلولی به TGF beta 1 را تعدیل می کند.
CD106 VCAM1، L1CAM سلول های اندوتلیال فعال شده چسبندگی لکوسیت. انتقال و تحریک همزمان سلول های T.
CD107a LAMP1پلاکت‌های فعال، سلول‌های T فعال، سلول‌های NK فعال، سلول‌های اندوتلیال فعال و گرانولوسیت‌های فعال. نشانگر لیز سلولی هدف با واسطه. در بقای سلول های NK در برابر دگرانولاسیون نقش دارد.
CD107b LAMP2 پلاکت های فعال، سلول های T فعال و سلول های اندوتلیال فعال. برای عملکرد لیزوزیم حیاتی است. ممکن است در چسبندگی لکوسیت ها نقش داشته باشد.
CD108 Semaphorin 7A, SEMA7A, SEMA-K1, SEMAL لنفوسیت های فعال، گلبول های قرمز و چندین بافت بالغ. لیگاند برای پلکسین C1. نقش مهمی در تنظیم ایمنی مغز دارد.
CD109 FLJ38569 سلول های T فعال، پلاکت های فعال، زیر مجموعه سلول های +CD34 و سلول های اندوتلیال. ممکن است نقش مهمی در پیشرفت تومور داشته باشد.
CD110 TPOR، MPLزیر مجموعه سلول های بنیادی و سلول های دودمان مگاکاریوسیتی و همچنین پلاکت ها.اتصال به ترومبوپوئیتین باعث تکثیر و تمایز مگاکاریوسیت ها می شود و از آپوپتو جلوگیری می کند.
CD111 Nectin1، PVRL1، HVECبه طور گسترده در رده های سلولی دودمان های مختلف، از جمله سلول های عصبی بیان می شود. واسطه ورود برای چندین ویروس هرپس (HSV1، HSV2، PRV، BHV1). اعتقاد بر این است که در مکانیسم های چسبندگی سلولی نقش دارد.
CD112 Nectin2، PVRL2، HVEB به طور گسترده بر روی سلول های اپیتلیال، عصبی و فیبروبلاستین طبیعی، با بیان بالا در رده های سلولی تومور بیان می شود. لیگاند برای CD226، پس از برهمکنش، به یک تنظیم کننده منفی عملکرد موثر سلول NK تبدیل می شود.
CD113 Nectin3، PVRL3سلول های T مولکول چسبنده که با آفادین که نکتین را به اسکلت سلولی اکتین متصل می کند، تعامل دارد.
CD114 GCSFR، CSF3Rرگ های خونی بطن های قلب، روده، گلومرول های کلیه و CNS. سلول های اندوتلیال در جنین، ماهیچه ها و اجداد آنها. نورون ها در توسعه اولیه سیستم عصبی و عملکرد سلول های گلیال شعاعی نقش دارد.
CD116 GM-CSF-R-alpha، GMCSFR، CSF2RAمونوسیت ها، ماکروفاژها، نوتروفیل ها، فیبروبلاست ها، سلول های دندریتیک میلوئیدی، سلول های اندوتلیال، تروفوبلاست های جفت و ائوزینوفیل ها. خون سازی سلول های میلوئیدی و تولید WBCs
CD117 c-kit، KIT، SCFRانواع سلول های خون ساز و لنفوئیدی مانند سلول های دندریتیک، سلول های NK و ماست سل ها. گیرنده تیروزین کیناز که چندین پروتئین درون سلولی را فسفریله می کند که در تکثیر، تمایز، مهاجرت و آپوپتوز نقش دارند.
CD118 LIFR، SWS، STWSسلول های اپیتلیوم سرکوب کننده تومور در سرطان سینه بر تمایز، بقا و تکثیر طیف گسترده ای از سلول ها تأثیر می گذارد.
CD119 IFNGR1 لنفوسیت ها، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت ها، ماکروفاژها، گرانولوسیت ها، سلول های اندوتلیال و سلول های اپیتلیال. گیرنده اینترفرون گاما، نقش در دفاع میزبان و فرآیندهای آسیب شناسی ایمنی
CD120a TNF Receptor I, TNFRSF1A, FPFبیان سازنده سطح پایین تقریباً در تمام سلول های هسته دار. گیرنده برای TNF. خانواده کاسپاز را فعال می کند که باعث مرگ سلولی می شود.
CD120b TNF Receptor II, TNFRSF1B بیان القا شده بر روی سلول های میلوئید، سلول های T محیطی، لنفوسیت های آلوئولی و ماکروفاژها گیرنده TNF158 که منجر به رونویسی NF-kB و القای تکثیر، تمایز، تولید سیتوکین و آپوپتوز می شود.
CD121a IL-1R type I, IL1R1 فیبروبلاست ها، لنفوسیت ها، مونوسیت ها، ماکروفاژها، گرانولوسیت ها، سلول های دندریتیک. سلول های اپیتلیال و سلول های عصبی. گیرنده IL1A، IL1B و IL1RN. واسطه بسیاری از پاسخ های ایمنی و التهابی ناشی از سیتوکین است.
CD121b IL-1R type II, IL1R2 سلول های B، مونوسیت ها، ماکروفاژها، برخی از سلول های T و کراتینوسیت ها.گیرنده غیر سیگنالینگ برای IL1A، IL1B و IL1RN. با اتصال رقابتی به IL1B و جلوگیری از اتصال آن به IL1R1 به عنوان یک گیرنده فریب عمل می کند.
CD123 IL3RA بیان کم بر روی سلول های بنیادی خونساز طبیعی، پیش سازهای عصبی و سلول های عصبی با بیان بالا در سلول های لوسمیک. گیرنده IL3. با گیرنده GM-CSF مرتبط است. در رشد طبیعی سلول نقش دارد.
CD124 IL4RA، IL4Rسلول های اندوتلیال، سلول های اپیتلیال، فیبروبلاست ها، سلول های B و T بالغ. بیان کم روی لکوسیت ها و پیش سازها. گیرنده IL4 و IL13 که در تنظیم تولید IgE نقش دارند.
CD125 IL5RA، IL5R ائوزینوفیل ها، بازوفیل ها، نوتروفیل ها، سلول های B فعال و ماست سل ها. گیرنده برای IL5. در سرکوب تشکیل ROS نقش دارد. رشد و تمایز پیش سازهای ائوزینوفیل را تقویت می کند. ائوزینوفیل های بالغ را فعال می کند.
CD126 IL6R، gp80 سلول های B و پلاسما، سلول های T، مونوسیت ها، سلول های اپیتلیال و فیبروبلاست ها فعال شده .همراه با CD130، یک گیرنده برای IL6 است و نقش اصلی را در تکثیر و بقای سلول های میلوما ایفا می کند.ز
CD127 IL7R سلول های T ساده و حافظه دار CD4 و CD8.گیرنده برای IL7. درگیر با هموستاز و عملکرد سلول T.
CD128a CXCR1, IL8R alpha نوتروفیل ها گیرنده IL8 پس از اتصال منجر به کموتاکسی و فعال شدن نوتروفیل می شود.
CD128bCD128bنوتروفیل ها گیرنده برای IL8 و CXCL1/MGSA. مهاجرت نوتروفیل ها به محل های التهاب را واسطه می کند.
CD129 IL9R سلول های خونساز شامل سلول های T، نوتروفیل ها، ماست سل ها و ماکروفاژها. گیرنده برای IL9. از تشکیل کلنی اریتروئید پشتیبانی می کند و با IL4 در تولید IgE و IgG هم افزایی می کند.
CD130 IL6ST، gp130سلول های T، سلول های B فعال، سلول های پلاسما، مونوسیت ها و سلول های اندوتلیال. فعالیت های IL6، IL11، LIF و CNF را منتقل می کند. در انتقال سیگنال مهم است.
CD131 IL3RB، IL5RB، CSF2RBمونوسیت ها، نوتروفیل ها، ائوزینوفیل ها، فیبروبلاست ها، سلول های اندوتلیال و سلول های بنیادی خونساز. جزء گیرنده های IL3، GM-CSF و IL5 با میل ترکیبی بالا. نقش مهمی در رشد / فعال سازی ائوزینوفیل ها و در پاسخ التهابی. همراه با EPO-R موضعی می شود و مشاهده می شود که اثرات محافظ بافت را ارائه می دهد.
CD132 IL2RG، IMD4، SCIDX انواع لکوسیت ها شامل سلول های B و T، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت ها، ماکروفاژها و نوتروفیل ها. با سایر پروتئین های سطح سلولی از جمله CD25، CD122، CD124، CD127 و غیره کمپلکس تشکیل می دهد. با سایر پروتئین های سطح سلولی برای تشکیل گیرنده های سیتوکین های IL2، IL4، IL7، IL9 و IL15 ترکیب می شود. این سیتوکین ها که از طریق کمپلکس های حاوی CD132 عمل می کنند، رشد و فعال شدن لنفوسیت ها را تنظیم می کنند.
CD133 Prominin-1، PROM1، AC133 زیر مجموعه های سلول های بنیادی خون ساز، پیش سازهای سلول های اپیتلیال، اندوتلیال و عصبی. کلسترول را در ریز دامنه های غشای پلاسمایی حاوی کلسترول متصل می کند. در تنظیم مسیرهای سیگنالینگ MAPK و Akt نقش دارد. با رشد سلولی، هموستاز یونی و ارتباط سلولی مرتبط است
CD134 TNFRSF4، ACT35، OX40 سلول های T فعال، سلول های NK، سلول های NKT و نوتروفیل ها. به عنوان یک گیرنده تحریک کننده NF-kB عمل می کند.
CD135 FLT3، FLK2، STK1سلول های مغز استخوان در مراحل اولیه خون سازی لیگاند FLT3 را برای ترویج رشد و تمایز سلول های پیش ساز متصل می کند. برای هموستاز سلول های دندریتیک مورد نیاز است.
CD136 RON، PTK8، MST1R سلول های اپیتلیال پوست، کلیه، ریه، کبد، روده، کولون و روی برخی سلول های خونساز، سلول های عصبی غدد درون ریز و کراتینوسیت ها. بیان بر روی مونوسیت ها، گرانولوسیت ها و ماکروفاژهای ساکن. گیرنده پروتئین محرک ماکروفاژ (MSP) که چسبندگی، تحرک، رشد و بقای سلول را تنظیم می کند. در پیشرفت چندین سرطان اپیتلیال نقش دارد.
CD137 TNFRSF9، ILA، 4-1BBسلول های T فعال شده تحریک فعال سازی سلول های T پاسخ های ایمنی وابسته به سلول های T را تنظیم می کند. در توسعه و فعال سازی سلول های ایمنی نقش دارد.
CD138 Syndecan، SDC1، SYND1سلول های اپیتلیال. فرآیندهای مرتبط با پیشرفت تومور را تعدیل می کند. گیرنده مشترک فاکتورهای رشد، عوامل رگ زایی، مورفوژن ها و کموکاین ها.
CD139 * لنفوسیت های B، مونوسیت ها، گرانولوسیت ها، به طور ضعیفی در گلبول های قرمز بیان می شوند. ناشناخته
CD140a PDGFR-alpha، PDGFRA فیبروبلاست ها، سلول های مزانشیمی، پلاکت ها، OPC ها و کندروسیت ها. تکثیر، تمایز و بقای سلولی.
CD140b PDGFR-beta, PDGFRB, JTK12سلول های بنیادی مشتق شده از چربی، فیبروبلاست ها، سلول های مزانشیمی، پلاکت ها، سلول های گلیال و سلول های غضروفی. تکثیر سلولی، تمایز و بقا. پتانسیل رگ زایی سلول های اندوتلیال را افزایش می دهد.
CD141 Thrombomodulin, THBD, THRM, BDCA-3 مونوسیت ها، نوتروفیل ها، پلاکت ها، سلول های اندوتلیال، کراتینوسیت ها و زیرجمعیت های کوچک سلول های دندریتیک میلوئیدی. عامل کمکی در فعال سازی پروتئین C و شروع مسیر ضد انعقاد پروتئین C.
CD142 Tissue factor, F3سلول های عروقی: عضله صاف، پری سیت ها و فیبروبلاست های اضافی. لخته شدن خون را آغاز می کند. تنظیم کننده کلیدی هموستاز
CD143 Angiotensin Converting Enzyme 1 (ACE), DCP1 سلول های اندوتلیال، سلول های اپیتلیال، سلول های دندریتیک، سلول های عصبی، سلول های بنیادی مزانشیمی بالغ و ماکروفاژهای فعال شده. آنژیوتانسین I را با آزادسازی His-Leu انتهایی به آنژیوتانسین II تبدیل می کند که منجر به افزایش فعالیت منقبض کننده عروق آنژیوتانسین می شود.
CD144 VE-cadherin، Cadherin-5، CDH5، 7B4 سلول های اندوتلیال و زیر مجموعه های سلول های بنیادی. چسبندگی سلولی، واسطه سلول: تماس سلولی بین سلول های اندوتلیال.
CD146 MCAM، MUC18 سلول های اندوتلیال، سلول های دندریتیک فولیکولی، سلول های T فعال و ماهیچه صاف. در تشکیل استخوان، مهاجرت ترانس اندوتلیال و بازگشت به محل های استخوانی آسیب دیده نقش دارد.
CD147 Basigin، BSG، 5F7، EMMPRIN، M6، OK، TCSFانواع سلول های اپیتلیال، عصبی، لنفاوی و میلوئیدی. چسبندگی سلولی و فعال سازی سلول های T. در عملکرد MMP، تنظیم بازسازی اسکلت سلولی، شناسایی سلول در طول الگوی عصبی-گلیال و تجمع نقش دارد.
CD148 DEP1، PTPRJ، SCC1مونوسیت ها و ماکروفاژها.سیگنالینگ سلولی تیروزین فسفاتاز، رشد و تمایز سلولی، چرخه میتوزی، و تبدیل انکوژنیک. ممکن است انتقال سیگنال را تنظیم کند، فعالیت فسفریله کننده را سرکوب کند و تخریب EGFR را تسریع کند.
CD150 SLAM، SLAMF1، IPO-3سلول‌های T (با فعال‌سازی تنظیم می‌شوند)، سلول‌های T تنظیم‌کننده، سلول‌های B، سلول‌های دندریتیک، ماکروفاژها و مونوسیت‌های فعال شده. تحریک سلول های T و سلول های B، گیرنده اصلی ورود سرخک.
CD151 GP27، SFA-1، PETA-3زیرجمعیت های سلول T، سلول های اندوتلیال و سلول های اپیتلیال. نشانگر تکثیر سلولی تهاجمی و تهاجمی برای انواع سرطان. با اینتگرین های اتصال به لامینین مرتبط است. تحرک سلولی را از طریق پروتئازها تنظیم می کند.
CD152 CTLA-4سلول های T فعال شده تنظیم منفی فعال سازی سلول های T. به حفظ تحمل سلول های T محیطی به آنتی ژن های خود کمک می کند. این اثرات عمده خود را از طریق تنظیم چرخه سلولی بر پاسخ های ایمنی سلول T اعمال می کند.
CD153 CD30 ligand, TNFSF8 سلول های B. به CD30 متصل می شود و باعث تکثیر سلول های T می شود.
CD154 CD40 ligand, Gp39, TRAP, HIGM1سلول های +TCD4 فعال و پلاکت های فعال. تکثیر سلول های B و تولید IgE را در حضور IL4 واسطه می کند. همچنین در تعویض کلاس آنتی بادی، مدولاسیون آپوپتوز در مرکز ژرمینال از طریق تعامل با سلول های B بیان کننده CD40 و فعال سازی سلول های +TCD4 نقش دارد.
CD155 Poliovirus Receptor, NECL-5, TAGE4 به طور گسترده در انواع سلول ها و بافت های طبیعی، با بیان بالا در تومورهای بدخیم توزیع شده است. چسبندگی سلول های کشنده طبیعی را واسطه می کند و عملکردهای موثر آنها را تحریک می کند. نقش واسطه ای در تهاجم و مهاجرت سلول های تومور ایفا می کند. گیرنده اتصال به ویروس فلج اطفال
CD156a ADAM8، MS2مونوسیت ها، گرانولوسیت ها و سلول های B که روی نورون ها، سلول های گلیا فعال و الیگودندروسیت ها نیز یافت می شوند. نقش مهمی در مورفوژنز استخوان دارد و در فرآیند التهابی آلرژیک نقش دارد.
CD156b ADAM17، TACE، cSVPدر همه جا بیان می شود - مغز، قلب، کلیه، ماهیچه های اسکلتی. فرم غشایی TNF-α را برای تولید فرم فعال محلول می شکافد.
CD156c ADAM10، MADM، HsT18717طحال، غدد لنفاوی، تیموس، لکوسیت‌های خون محیطی، مغز استخوان، سلول‌های غضروفی، نورون‌ها و کبد جنین.واسطه ریزش اکتودومین چندین پروتئین گذرنده است. پروتئین پیش ساز آمیلوئید را می شکند که از تشکیل پپتید آمیلوئید AB جلوگیری می کند.
CD157 BST-1 سطوح پایین در نوتروفیل‌ها، سلول‌های سرکوبگر میلوئید و سلول‌های مزوتلیوما، سلول‌های استرومایی مغز استخوان، ماکروفاژها، مونوسیت‌ها، اندوتلیوم عروقی و سلول‌های اندوتلیوم در گردش یافت می‌شوند. در ایمنی، سرطان و متابولیسم از طریق چسبندگی/ مهاجرت سلولی نقش دارد.
CD158a NKAT-1، KIR2DL1، CL-43، p58.1سلول های کشنده طبیعی و زیر مجموعه های سلول T. گیرنده روی سلول های کشنده طبیعی برای آلل های HLA-C. فعالیت سلول های کشنده طبیعی را مهار می کند و در نتیجه از لیز سلولی جلوگیری می کند.
CD158b1 NKAT-6، KIR2DL2، CL-43، p58.2سلول های کشنده طبیعی و زیر مجموعه های سلول T. گیرنده روی سلول های کشنده طبیعی برای HLA-Cw: آلوتیپ های 1، 3، 7 و 8. فعالیت سلول های کشنده طبیعی را مهار می کند، بنابراین از لیز سلولی جلوگیری می کند، تکثیر HIV-1 را مهار می کند.
CD158b2 NKAT-2, KIR2DL3, CL-6, p58 سلول های کشنده طبیعی و زیر مجموعه های سلول T. گیرنده روی سلول های کشنده طبیعی برای آلل های HLA-C (HLA-Cw1، HLA-Cw3 و HLA-Cw7). فعالیت سلول های کشنده طبیعی را مهار می کند و در نتیجه از لیز سلولی جلوگیری می کند
CD158c KIR3DP1، KIR2DS6، KIRXسلول های کشنده طبیعی به محیط خارج سلولی ترشح می شود و در سرکوب سمیت سلولی با واسطه سلول های کشنده طبیعی نقش دارد.
CD158d KIR2DL4، KIR-103AS سلول های کشنده طبیعی گیرنده بر روی سلول های کشنده طبیعی و دارای هر دو حوزه سیگنالینگ فعال و مهار کننده است.
CD158e1 NKAT-3، KIR3DL1، AMB11، CL-2سلول های کشنده طبیعی گیرنده روی سلول های کشنده طبیعی برای آلل HLA Bw4. فعالیت سلول های کشنده طبیعی را مهار می کند و در نتیجه از لیز سلولی جلوگیری می کند.
CD158e2 NKAT-1، KIR3DS1 ناشناخته. ناشناخته.
CD158f KIR2DL5، KIR2DL5.1، KIR2DL5.3 سلول های کشنده طبیعی، S100B = سلول های شوان. تکثیر سلولی را به روشی وابسته به AKT/mTOR تنظیم می کند.
CD158g NKAT-9، KIR2DS5 سلول های کشنده طبیعی گیرنده روی سلول های کشنده طبیعی برای آلل های HLA-C. وجود نشانه کاهش خطر اندومتریوز در زنان است.
CD158h KIR2DS1، EB6ActI، p50.1 سلول های کشنده طبیعی گیرنده روی سلول های کشنده طبیعی برای آلل های HLA-C. لیگاند را از سلول های آلوده به HCMV تشخیص می دهد.
CD158i NKAT-8، KIR2DS4، KKA3، PAX سلول های کشنده طبیعی گیرنده روی سلول های کشنده طبیعی برای آلل های HLA-C. فعال کننده قوی سلول های NK و محافظت در برابر پره اکلامپسی و گلیوبلاستوما. فعالیت سلول های کشنده طبیعی را مهار نمی کند.
CD158j NKAT-5، KIR2DS2، 183ACTI، CL-49، p50.2سلول های کشنده طبیعیگیرنده روی سلول های کشنده طبیعی برای آلل های HLA-C. سلول های NK را برای افزایش پتانسیل سیتوتوکسیک تحریک می کند.
CD158k NKAT-4، KIR3DL2، CL-5سلول های کشنده طبیعی و سلول های T. گیرنده روی سلول های کشنده طبیعی برای آلل های HLA-A و -B27، عملکرد موثر سلول های NK و T را به طور منفی تنظیم می کند. 206 به عنوان گیرنده ای روی آستروسیت ها عمل می کند و ممکن است از نورون ها در برابر سمیت ناشی از آستروسیت محافظت کند.
CD159a NKG2A، KLRC1 سلول های کشنده طبیعی و سلول های +TCD8. تنظیم منفی فعال سازی سلول های کشنده طبیعی در شناسایی مولکول‌های MHC کلاس یک HLA-E توسط سلول‌های کشنده طبیعی و برخی از سلول‌های T سیتوتوکسیک نقش دارد.
CD159c NKG2C، KLRC2 سلول های کشنده طبیعی و سلول های +TCD8.نقش گیرنده ای برای شناسایی مولکول های MHC کلاس یک HLA-E توسط سلول های کشنده طبیعی و برخی از سلول های T سیتوتوکسیک ایفا می کند. DAP12 را فرا می خواند.
CD160 BY55، NK28سلول‌های کشنده طبیعی خون محیطی و سلول‌های +T CD8 با فعالیت عامل سیتولیتیک.گیرنده ای که ویژگی گسترده ای را برای مولکول های کلاسیک و غیر کلاسیک MHC کلاس I نشان می دهد، که فعال شدن و تمایز سلول را تنظیم می کند. ممکن است نقش مهاری در عملکرد سلول های CD8+ T داشته باشد.
CD161 NKR-P1A، KLRB1 سلول های Tسمیت سلولی با واسطه سلول های کشنده طبیعی را مهار می کند. باعث تکثیر تیموسیت نابالغ می شود.
CD162 PSGL-1، SELPLGمونوسیت ها، گرانولوسیت ها، اکثر سلول های T و B و سلول های بنیادی.سلکتین های E، P و L را متصل می کند و در مراحل اولیه التهاب، غلتیدن سریع لکوسیت ها بر روی سطوح عروقی را واسطه می کند. در مهار پاسخ های سلول T نقش دارد.
CD163 M130 مونوسیت ها و ماکروفاژها. پاکسازی و اندوسیتوز کمپلکس های هموگلوبین/هاپتوگلوبین توسط ماکروفاژها، بیان شده بر روی TAMs و شاخص قوی پیش آگهی ضعیف.
CD164 MUC-24, MGC-24, endoyn ایزوفرم 1: تومورهای سرطان پروستات و متاستازهای استخوانی. ایزوفرم 2: روده کوچک و بزرگ و همچنین اپیتلیوم ریه و تیروئید. ایزوفرم 4: سلول های پیش ساز خون ساز و سلول های استرومایی مغز استخوان. تنظیم تکثیر، چسبندگی و مهاجرت سلول های پیش ساز خونساز، ممکن است رشد عضلات را تنظیم کند.
CD165 AD2، gp37 زیر مجموعه های لنفوسیتی، مونوسیت ها، تیموسیت های نابالغ، پلاکت ها و سلول های اپیتلیال. برای چسبندگی تیموسیت ها به سلول های اپیتلیال تیموس مهم است.
CD166 ALCAM، MEMDسلول های T و B، مونوسیت ها، سلول های اپیتلیال تیموس و سلول های عصبی فعال می شوند. در تومورهای اپیتلیال بیش از حد بیان می شود. با اتصال به CD6، چسبندگی سلول را واسطه می کند. در گسترش نوریت نقش دارد و ممکن است در اتصال سلول های T و B به آن نقش داشته باشد
CD167a DDR1، CAK، EDDR1، NTRK4، PTK3 بیشترین بیان در سلول های اپیتلیال در مغز، دستگاه گوارش، ریه، جفت و کلیه است. در برخی از تومورها بیش از حد بیان می شود. تیروزین کیناز که به عنوان گیرنده سطح سلولی برای کلاژن فیبریل عمل می کند و اتصال سلولی به ماتریکس خارج سلولی، بازسازی ماتریکس خارج سلولی، مهاجرت سلولی، تمایز، بقا و تکثیر سلولی را تنظیم می کند.
CD167b DDR2، TKT، NRKR3، TYRO10 استئوسیت ها، سلول های استئوبلاستیک و سلول های پوششی استخوان. همچنین در قلب و ریه و تومورهای مهاجم سینه انسان بیان می شود. تیروزین کیناز که به عنوان گیرنده سطح سلولی برای کلاژن فیبریل عمل می کند و تمایز سلولی، بازسازی ماتریکس خارج سلولی، مهاجرت سلولی و تکثیر سلولی را تنظیم می کند. برای رشد طبیعی استخوان مورد نیاز است.
CD168 HMMR، RHAMM به طور غیر طبیعی در سلول های میلوما و سایر لنفوسیت های B نئوپلاستیک بیان می شود. گیرنده هیالورونان در مهاجرت سلولی، چسبندگی و سیگنال دهی. با CD44، کمپلکس هایی را تشکیل می دهد که مسیر MAP/ERK1،2 را فعال می کند. در طول متاستاز در EMT نقش دارد.
CD169 Sialoadhesin, Siglec-1, SNماکروفاژها در محل ورود بافت‌های لنفاوی قرار دارد و اولین نوع سلولی است که آنتی‌ژن‌های ذره‌ای را برای فیلتر کردن و حذف ذرات خارجی متصل می‌کند.
CD170 SIGLEC5، OB-BP2نوتروفیل ها، مونوسیت ها و سلول های B. مولکول چسبندگی واسطه اتصال وابسته به اسید سیالیک به سلول ها. فعال شدن مونوسیت ها، ماکروفاژها و نوتروفیل ها را مهار می کند.
CD171 NCAM-L1، L1CAM، CAML1، SPG1زیر مجموعه های سلول های T و B، مونوسیت ها و نورون ها. بیان بیش از حد در کارسینوم های ریه تخمدان، آندومتر، کولورکتال و سلول های غیر کوچک.مولکول چسبندگی در رشد آکسون، فاسیکلاسیون، مهاجرت عصبی و تمایز نورونی نقش دارد. همچنین برای مورفوژنز کلیه و همچنین برهمکنش بین لکوسیت ها و سلول های اندوتلیال ضروری است
CD172a SHPS-1، SIRPA، PTPNS1 مونوسیت ها، گرانولوسیت ها، سلول های دندریتیک، سلول های بنیادی مغز و بافت های مختلف. در تنظیم منفی فرآیندهای سیگنال دهی زوج های تیروزین کیناز گیرنده، سرکوب رشد سلولی مستقل از لنگرگاه، کنترل هسته ماکروفاژها و تمایز عضلات اسکلتی نقش دارد. از چسبندگی نورون های مخچه، رشد نوریت و اتصال سلول های گلیال پشتیبانی می کند. اتصال CD47 از بلوغ سلول های دندریتیک نابالغ جلوگیری می کند و تولید سیتوکین توسط سلول های دندریتیک بالغ را مهار می کند.
CD172b SIRPB1، SIRP-BETA-1 مونوسیت ها، ماکروفاژها، گرانولوسیت ها و سلول های دندریتیک. گیرنده سطح سلولی شبه ایمونوگلوبولین که در تنظیم منفی فرآیندهای سیگنال دهی همراه با تیروزین کیناز گیرنده نقش دارد. همچنین در افزایش تمایز استئوکلاست و تحلیل استخوان نقش دارد.
CD172g SIRPG، SIRPB2سلول های +T CD4 و +CD8 و سلول های NK فعال شده. گیرنده سطح سلولی شبه ایمونوگلوبولین که واسطه چسبندگی سلول به سلول در اتصال با CD47 است. ممکن است در پاسخ سلول های T نقش داشته باشد.
CD173 Blood group H type 2گلبول های قرمز، زیر مجموعه های سلول های بنیادی و پلاکت ها. پیش ساز آنتی ژن های گروه خونی A و B. ممکن است برای شناسایی سلول های بنیادی مزانشیمی نابالغ استفاده شود.
CD174 Lewis Y, FUT3 زیر مجموعه های سلول های بنیادی، گلبول های قرمز و سلول های اپیتلیال. واکنش فوکوزیلاسیون را برای تولید آنتی ژن گروه خونی لوئیس کاتالیز می کند. ممکن است در فرآیند انتقال سلول های بنیادی خونساز به مغز استخوان نقش داشته باشد.
CD175 Tn مقدار محدودی در بافت طبیعی، سلول‌های خونساز و اپیتلیال یافت می‌شود، اما بیان بیشتر روی سلول‌های سرطانی و بافت جنینی. آنتی ژن کربوهیدرات مربوط به گروه خونی. ممکن است با چسبندگی و تعامل با سلول های ایمنی درگیر باشد.
CD175s Sialyl Tn اریتروبلاست ها، سلول های اندوتلیال و سلول های اپیتلیال.به CD22 و Siglec-3، 5 و 6 متصل می شود. در القای متاستاز و تهاجم تومورها نقش دارد. سمیت سلولی NKC را مهار می کند. در چندین کارسینوم بیش از حد بیان می شود و با پیش آگهی ضعیف همراه است.
CD176 Thomsen-Friedenreich antigenسلول های خون ساز و سلول های اپیتلیال.به عنوان یک آنتی ژن انکوفتال عمل می کند، با بیان کم در بافت های طبیعی بالغ، اما در هیپرپلازی یا بدخیمی تا سطح بیان جنین افزایش می یابد. ممکن است در برابر القای آپوپتوز محافظت کند.
CD177 NB1 glycoprotein, HNA-2a زیر مجموعه نوتروفیل ها با اینتگرین های B2 و PECAM-1 برای دخالت در مهاجرت نوتروفیل ها مرتبط است
CD178 Fas ligand, CD95 ligand, TNFSF6 لنفوسیت های +CD4 و +CD8 ، سلول های NK فعال نشده، سلول های پارانشیمی شبکیه و قرنیه، سلول های اپیتلیال رنگدانه شبکیه، نوتروفیل ها، تیموسیت های خودایمنی و سلول های دندریتیک نابالغ. سمیت سلولی با واسطه سلول T باعث ایجاد آپوپتوز در سلول های هدف بیان کننده Fas می شود. در تنظیم پاسخ ایمنی نقش دارد.
CD179a VpreB1، IGVPBمراحل اولیه رشد سلول B تنظیم مجدد ژن Ig در مراحل اولیه تمایز سلول B
CD179b λ5, IGLL1 مراحل اولیه رشد سلول B در انتقال سیگنال‌ها برای تکثیر سلولی، تمایز، حذف آللی در جایگاه زنجیره سنگین Ig و ترویج بازآرایی‌های ژنی زنجیره سبک Ig نقش دارد.
CD180 RP105، LY64ماکروفاژها، سلول های دندریتیک و سلول های B. واسطه پاسخ ایمنی ذاتی به LPS باکتریایی در سلول های B است. به شدت با پاتوژنز بیماری های خود ایمنی مرتبط است.
CD181 CXCR1, IL8R alpha نوتروفیل ها گیرنده IL8 پس از اتصال منجر به کموتاکسی و فعال شدن نوتروفیل می شود.
CD182 XCR2, IL8RB نوتروفیل ها گیرنده برای Il8 و CXCL1/MGSA. مهاجرت نوتروفیل ها به محل های التهاب را واسطه می کند.
CD183 CXCR3، GPR9، MigRزیر مجموعه های سلول T، سلول های B، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت ها، ماکروفاژها و سلول های اندوتلیال در حال تکثیر. گیرنده برای CXCL9، CXCL10 و CXCL11. پس از اتصال لیگاند، پاسخ هایی را القا می کند که در ترافیک لکوسیت ها، فعال سازی اینتگرین، تغییرات اسکلت سلولی و مهاجرت کموتاکتیک دخیل هستند.
CD184 CXCR4، HM89، LESTR، WHIM زیر مجموعه های سلول T، سلول های B، سلول های دندریتیک، مونوسیت ها و سلول های اندوتلیال. در آبشار سیگنالینگ AKT نقش دارد، مهاجرت سلولی، خانه سازی سلول های پیش ساز خونساز را تنظیم می کند و به عنوان گیرنده مشترک با CD4 برای ورود به سلول HIV-1 عمل می کند. گیرنده برای CXCL12.
CD185 CXCR5، BLR1، MDR15 سلول های B بالغ، سلول های کمکی فولیکولی T و سلول های لنفوم بورکیت.جذب شیمیائی سلول B . در مهاجرت سلول های B به فولیکول های سلول B طحال و Peyer patches نقش دارد.
CD186 CXCR6، BONZO، STRL33، TYMSTR سلول های Th1، سلول های T کشنده طبیعی و زیر مجموعه های سلول های کشنده طبیعی.گیرنده برای CXCL16. در فراخون سلول های T نقش دارد و یک گیرنده کمکی HIV-1 است.
CD191 CCR1، CMKBR1، SCYAR1مونوسیت ها، نوتروفیل ها، لنفوسیت ها و سلول های دندریتیک. گیرنده MIP-1-alpha، MIP-1-delta، RANTES و MCP-3. در کموتاکسی لکوسیت، دفاع میزبان، خون سازی و تعادل سلولی کمک کننده نوع 1 نقش دارد.
CD192 CCR2، CKR2، MCP-1-R مونوسیت ها، سلول های B، سلول های T فعال و سلول های دندریتیک.گیرنده پروتئین جذب کننده شیمیایی مونوسیت-1 که واسطه کموتاکسی مونوسیت/ماکروفاژ است و می تواند یک گیرنده کمکی HIV باشد.
CD193 CCR3، CKR3، CMKBR3ائوزینوفیل‌ها، بازوفیل‌ها، سلول‌های Th1، Th2، سلول‌های اپیتلیال راه هوایی مقادیر کمی در نوتروفیل‌ها و مونوسیت‌ها دارند.گیرنده ای برای چندین کموکاین که ممکن است به تجمع و فعال شدن ائوزینوفیل ها و سایر سلول های التهابی در راه هوایی آلرژیک کمک کند. گیرنده کمکی ورودی برای HIV-1.
CD194 CCR4، CKR4، HGCNسلول های +T CD4، بازوفیل ها، پلاکت ها، ماکروفاژها و سلول های کشنده طبیعی. گیرنده MIP-1، RANTES، TARC، و MCP-1 برای تنظیم قاچاق سلولی لکوسیت ها. گیرنده مشترک HIV-2.
CD195 CCR5، CCCKR5، CKR5، CMKBR5 ماکروفاژها، سلول های کشنده طبیعی و زیر مجموعه های سلول T. ممکن است در کنترل تکثیر یا تمایز دودمان گرانولوسیتی نقش داشته باشد. گیرنده کمکی HIV
CD196 CCR6، CKR-L3، GPRCY4سلول‌های دندریتیک نابالغ، سلول‌های مخاطی روده، سلول‌های T و B ساده و حافظه دارگیرنده برای یک کموکاین نوع C:C، MIP-3-alpha/LARC. بر کموتاکسی سلول های دندریتیک تأثیر می گذارد. برای بلوغ دودمان B و تمایز سلول های B مبتنی بر آنتی ژن مهم است.
CD197 CCR7، BLR2، CMKBR7بافت های لنفاوی مختلف، سلول های T و B فعال می شوند. به شدت در سلول های B آلوده به اپشتین بار تنظیم می شود. لنفوسیت های B و T را فعال می کند، مهاجرت سلول های B و سلول های T حافظه را به بافت های ملتهب کنترل می کند، مهاجرت سلول های دندریتیک را تحریک می کند.
CD198 گ CCR8، CKR-L1، GPRCY6، TER1تیموس.یرنده برای I-309، TARC و MIP-1-بتا. جذب سلول های Th2 را در محل های التهاب آلرژیک ترویج می کند. گیرنده مشترک برای عفونت HIV-1.
CD199 CCR9، GPR28 سلول های T که به طور انتخابی به دستگاه گوارش مهاجرت می کنند. گیرنده برای CCL25. ممکن است در جذب و رشد تیموسیت ها و همچنین در اختلالات التهابی روده نقش داشته باشد. گیرنده جایگزین برای عفونت HIV-1.
CD200 OX-2، MOX1سلول های اندوتلیال و نورون ها. در سرکوب سیستم ایمنی و تنظیم فعالیت ضد تومور نقش دارد.
CD201 EPCR، PROCR، CCCAزیر مجموعه سلول های اندوتلیالگیرنده پروتئین C فعال و درگیر در مسیر پروتئین C کنترل انعقاد خون.
CD202b TIE2، TEK، TIE2، VMCM سلول های اندوتلیال و آنژیوبلاست ها.گیرنده آنژیوپویتین-1 و واسطه مراحل درگیر با رشد عروقی جنینی است. برای خون سازی پس از زایمان، رگ زایی طبیعی و رشد قلب مورد نیاز است.
CD203c ENPP3، B10، PDNP3بازوفیل ها، ماست سل ها و رحم. پاسخ ماست سل ها و بازوفیل ها را در حین التهاب محدود می کند و زمانی که این سلول ها در اثر آلرژی فعال می شوند، بیان آن افزایش می یابد. آنزیم کاتالیزور هیدرولیز دئوکسی نوکلئوتیدها، قندهای نوکلئوتیدی و NAD.
CD204 MSR1، SCARA1، phSR2 ماکروفاژهای مرتبط با تومور (TAMs). گیرنده دخیل در فرآیندهای مرتبط با ماکروفاژ، مانند چسبندگی، فاگوسیتوز، تولید ROS و دفاع میزبان.
CD205 DEC205، LY75، CLEC13B سلول های دندریتیک، سلول های B، ماکروفاژها و سلول های اپیتلیال تیموس. گیرنده اندوسیتی با افزایش تظاهر آنتی ژن، باعث کاهش تکثیر سلول های B می شود.
CD206 MMR، MRC1، CLEC13Dماکروفاژها، مونوسیت ها و سلول های دندریتیک. گیرنده ای که واسطه اندوسیتوز گلیکوپروتئین ها توسط ماکروفاژها است.
CD207 Langerin, CLEC4K سلول های لانگرهانس مانوز را متصل می کند که ممکن است به درونی شدن آنتی ژن منجر شود و دسترسی به مسیر غیرکلاسیک پردازش آنتی ژن را فراهم کند.
CD208 LAMP3، DCLAMP، TSC403 سلول های دندریتیک نشانگر بلوغ سلولی دندریتیک، که در تکثیر سلولی و ایمنی تطبیقی نقش دارد.
CD209 DC-SIGN در شروع پاسخ ایمنی نقش دارد، آندوسیتوز آنتی ژن را واسطه می کند و تخریب به آنتی ژن های بیماری زا مانند HIV1 gp120 متصل می شود. در شروع پاسخ ایمنی نقش دارد، آندوسیتوز آنتی ژن را واسطه می کند و تخریب به آنتی ژن های بیماری زا مانند HIV1 gp120 متصل می شود.
CD210a IL10RA، IL10R1مونوسیت ها، سلول های B و T و لنفوسیت های دانه ای بزرگ. گیرنده IL10، فعال شدن ماکروفاژها را توسط اینترفرون گاما مهار می کند.
CD210b IL10RB، IL10R2، CDw210Bمونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک، سلول های B و T. بیان همزمان با IL10RA برای انتقال سیگنال ناشی از IL10 مورد نیاز است. بخشی از کمپلکس های گیرنده IL10، IL22، IL26، IL28 و IL29 را تشکیل می دهد.
CD212 IL12RB1، MGC34454سلول های T فعال و سلول های کشنده طبیعی. بخشی از کمپلکس های گیرنده IL12 و IL23 را تشکیل می دهد.
CD213a1 IL13RA1، NR4سلول های B و T، مونوسیت ها و سلول های اندوتلیال. بخشی از کمپلکس های گیرنده IL13 و IL4 را تشکیل می دهد.
CD213a2 IL13RA2، IL13BPسلول های B و مونوسیت ها. بیان بالا در برخی از تومورها. به IL13 با میل ترکیبی بالا متصل می شود و ممکن است در درونی سازی IL13 نقش داشته باشد.
CD215 IL15RA به طور گسترده در بافت و در گردش خون بیان می شود.گیرنده IL15 و در عملکرد استئوبلاست نقش دارد.
CD217 IL17R، IL-17RAبیان همه جا حاضر، عمدتا در فیبروبلاست ها و سلول های اندوتلیال یافت می شود. گیرنده IL17A و IL17F، درگیر با سرکوب سیستم ایمنی.
CD218a IL18R1، IL1RRP، IL-1Rrpزیر مجموعه سلول های B و T (سلول های Th1)، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت ها، گرانولوسیت ها و سلول های اندوتلیال. بخشی از مجموعه گیرنده IL18 را تشکیل می دهد و نقش مهمی در کنترل ایمنی ذاتی و تطبیقی ایفا می کند.
CD218b IL18Rbeta، IL18RAP، ACPL سلول های کشنده طبیعی، زیر مجموعه های سلول T، مونوسیت ها و سلول های اندوتلیال. بخشی از مجموعه گیرنده IL18 را تشکیل می دهد و نقش مهمی در فشار خون بالا ایفا می کند.
CD221 Insulin-like growth factor 1 receptor, IGF1R, JTK13 بیان بافت وسیع در رشد و بقای سلول های طبیعی و نئوپلاستیک نقش دارد.
CD222 M6PR, IGFII-R, MPRI, CIMPR لنفوسیت ها، مونوسیت ها، گرانولوسیت ها و فیبروبلاست ها، در همه جا بیان می شوند. آنزیم های لیزوزومی فسفریله شده را از مجموعه گلژی و سطح سلول به لیزوزوم ها منتقل می کند.
CD223 LAG-3 سلول های T حافظه موثر روی سلول‌های +CD4 و CD8+ T فعال شده و زیر مجموعه سلول‌های NK تنظیم می‌شود.گیرنده ایست بازرسی ایمنی که یک سیگنال بازدارنده منفی ذاتی سلول را واسطه می کند.
CD224 GGT1 لنفوسیت ها و همچنین بافت های مختلف مانند کلیه، کبد، پانکراس، معده، روده، جفت، ریه. تخریب GSH خارج سلولی را کاتالیز می کند تا تولید آمینو اسیدهای تشکیل دهنده را افزایش دهد و به حفظ GSH داخل سلولی کمک می کند.
CD225 IFITM1، Leu-13، Sep-27استخوان، با سطوح بسیار بالا در سرطان روده بزرگ، دهانه رحم، مری و تخمدان. همچنین در رده های سلولی گلیوم یافت می شود. ورود ویروس را مهار می کند که در چسبندگی سلولی، کنترل رشد و مهاجرت سلول نقش دارد.
CD226 DNAM-1، PTA1 اکثر سلول های ایمنی، از جمله سلول های T و سلول های کشنده طبیعی.گیرنده فعال کننده مهم، هنگامی که با لیگاند درگیر می شود، سلول های NK را فعال می کند.
CD227 MUC1، PUM، EMA سلول های T، مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های اپیتلیال و زیر مجموعه های سلول های بنیادی. چسبندگی سلولی و سیگنال دهی از طریق فسفریلاسیون و برهمکنش های پروتئین-پروتئین.
CD228 Melanotransferrin, MFI2, MAP97.سلول های اندوتلیال مویرگی مغز، سلول های بنیادی و سلول های ملانوما. نسخه محلول موجود در سرم در جذب آهن سلولی نقش دارد. ممکن است یک نشانگر زیستی برای بیماری آلزایمر باشد.
CD229 Ly9، SLAMF3 سلول های T و B. بیان بالا در سلول های NKT و سلول های B منطقه حاشیه ای. در چسبندگی بین سلول های T و سلول های جانبی نقش دارد. به عنوان گیرنده مهاری سیگنالی عمل می کند که در حفظ تحمل سلول های ایمنی نقش دارد.
CD230 PrP، PRNP، ASCRبه وفور در سلول های عصبی بیان می شوددر کمپلکس هایی نقش دارد که محافظت عصبی را تعدیل می کنند. اشکال تغییر یافته پروتئین مسئول بیماری های پریون هستند.
CD231 Tspan-7، TALLA-1، A15، TM4SF2bسلول های T و سلول های اندوتلیال. بیش از حد در برخی سرطان ها بیان می شود. نقش مهمی در چسبندگی بین سلولی و تهاجم
CD232 Plexin-C1، VESP-Rملانوسیت ها، مونوسیت ها، سلول های B و سلول های کشنده طبیعی.گیرنده SEMA7A، سمافورین A39R آبله، سمافورین A39R ویروس واکسینیا و پروتئین سما ویروس هرپس. نقش بالقوه ضد تومور در ملانوم
CD233 BND3، AE1، SLC4A1گلبول های قرمز و سلول های کلیه. به عنوان یک مبدل الکترو خنثی کلرید/بی کربنات عمل می کند.
CD234 Duffy antigen receptor, DARC, CCBP1, GPD گلبول های قرمز، ماکروفاژها، سلول های اندوتلیال و سلول های اپیتلیال. گیرنده پلاسمودیوم spp. گیرنده کموکاین غیر اختصاصی
CD235a Glycophorin-A، GYPA، MNS گلبول های قرمز. حامل آنتی ژن های گروه خونی، پروتئین اصلی غشای گلبول قرمز است. تجمع گلبول های قرمز را به حداقل می رساند. یک گیرنده برای ویروس آنفولانزا، پلاسمودیوم فالسیپاروم و ویروس هپاتیت A.
CD235b Glycophorin-B (GYPB) گلبول های قرمز. سیالوگلیکوپروتئین جزئی در غشاهای گلبول قرمز، گیرنده پلاسمودیوم فالسیپاروم.
CD236 Glycophorin, GPCدو ایزوفرم تولید شده توسط پیوند جایگزین: گلوکوفورین-C در گلبول های قرمز بیان می شود، گلیکوفورین-D در همه جا بیان می شود.گلیکوفورین C ثبات گلبول های قرمز را تنظیم می کند.
CD238 Kell blood group glycoprotein, KELگلبول های قرمز، سلول های سرتولی و سلول های دندریتیک فولیکولی. زینک اندوپپتیداز اندوتلین شکافنده 3.
CD239 Lutheran blood group antigen, B-CAM گلبول های قرمز، سلول های اندوتلیال، سلول های اپیتلیال و سلول های سرطانی. گیرنده لامینین آلفا-5، در چسبندگی سلولی به غشای پایه نقش دارد.
CD240CE Blood group Rh(CE) polypeptide, RH30A, Rh4 گلبول های قرمز. بخشی از یک کمپلکس الیگومری با عملکرد انتقال یا کانال احتمالی در غشای گلبول قرمز.
CD240D Blood group Rh(D) polypeptide, RHPII گلبول های قرمز. بخشی از یک کمپلکس الیگومری با عملکرد انتقال یا کانال احتمالی در غشای گلبول قرمز.
CD241 RHAG, RH50A گلبول های قرمز.ناقل آمونیوم و دی اکسید کربن، مرتبط با بیان آنتی ژن گروه خونی رزوس.
CD242 ICAM-4، LWگلبول های قرمز. لیگاند برای پروتئین چسبندگی لکوسیت LFA-1، حیاتی در تشکیل جزیره اریتروبلاستیک.
CD243 MDR-1، ABCB1، ABC20 غشای سلولی آپیکال از رابط های اپیتلیال و اندوتلیال در روده، بیضه، کلیه، کبد، مغز و جفت، سلول های بنیادی و سلول های تومور مقاوم به دارو.بر جذب، توزیع، دفع و سم شناسی سوبستراهای اگزوژن تأثیر می گذارد.
CD244 2B4، NAIL، SLAMF4سلول های کشنده طبیعی، بازوفیل ها، مونوسیت ها و سلول های لوسمیک. فعال سازی سلول های کشنده طبیعی برای فعال کردن SHP-2 با c-Kit و p27 همکاری می کند. به حفظ ساقه سلول های شروع کننده لوسمی کمک می کند.
CD245 p220/240لنفوسیت های خون محیطی و لنفوسیت های NK. آنزیم حرکتی بسیار حفاظت شده، لازم برای سازماندهی اسکلت سلولی و جوانه زدن گلژی. گیرنده احتمالی برای سورفکتانت پروتئین A.
CD246 ALK نورون های جنینی CNS و PNS. آنزیمی که نقش مهمی در رشد مغز دارد و همچنین یک محرک انکوژنیک است.
CD247 TCR Z chain, CD3Hسلول های T و سلول های کشنده طبیعی بخشی از مجموعه TCR. برای شناخت پپتید آنتی ژنیک و سرکوب کننده سیستم ایمنی ضروری است.
CD248 Endosialin, CD164L1 فیبروبلاست های استرومایی، پری سیت ها، سلول های عضله صاف عروقی، استئوبلاست ها، در محیط رشد تومور تنظیم می شوند. به عنوان حسگر ریزمحیطی عمل می کند که بخشی از پاسخ بافت چربی به هیپوکسی را واسطه می کند.
CD249 EAP, Aminopeptidase A, ENPEP سلول های اپیتلیال و سلول های اندوتلیال بسیاری از اندام ها، غالب در کلیه ها. متالوپروتئاز روی که آنژیوتانسین II را به آنژیوتانسین III تبدیل می کند.
CD252 OX40L، TNFSF4، GP34سلول های دندریتیک، سلول های B فعال، ماکروفاژها، سلول های NKT، سلول های اندوتلیال و ماست سل ها. عضوی از ابرخانواده TNF، که در تکثیر و بقای سلول های T نقش دارد.
CD253 Apo-2L، TRAIL، TNFSF10سلول های T فعال و سلول های کشنده طبیعی. آپوپتوز سلول های تومور را با اتصال به گیرنده های DR4 یا DR5 آغاز می کند.
CD254 ODF، OPGK، RANKL، TRANCE، TNFSF11سلول های لنفوسیت +CD4 تمایز یافته و سلول های DC بالغ تحریک شده. تکثیر سلول های T و برهمکنش های سلول های T: DC را افزایش می دهد. برای رشد استئوکلاست ها و غدد لنفاوی بسیار مهم است.
CD256 APRIL، TALL-2، TRDL-1، TNFSF13لکوسیت ها، سلول های پانکراس و کولون. رشد سلول های AML را با سرکوب آپوپتوز و فعال کردن NF-kB افزایش می دهد.
CD257 BAFF، TALL-1، TNFSF13B، BLYS، ZTNF4 سلول های B بالغ و پلاسماسل ها، مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های T و سلول های دندریتیک. در تحریک عملکرد سلول های B و T نقش دارد و اغلب در بیماری های خودایمنی افزایش می یابد.
CD258 TNFRSF14, HVEM-L, LIGHT سلول های T فعال و سلول های دندریتیک، مونوسیت های فعال و سلول های B. با LTbR برای افزایش بقا و تکثیر BM-MSCs تعامل دارد.
CD261 DR4، TRAIL-R1، TNFRSF10A، Apor2 سلول های T فعال، سلول های B محیطی و سلول های تومور انتخاب شده. با اتصال به TRAIL باعث ایجاد آپوپتوز می شود و باعث ایجاد DiSC می شود. همچنین مسیرهای سیگنالینگ غیر آپوپتوتیک را فعال می کند که منجر به تکثیر می شود.
CD262 DR5، TRAIL-R2، TNFRSF10B، TRICKBلکوسیت ها و سلول های تومور انتخاب شده توسط TNFSF10 / TRAIL فعال می شود و سیگنال آپوپتوز را انتقال می دهد.
CD263 DcR1، TRAIL-R3، TNFRSF10C، LIT، TRIDبیان کم در اکثر سلول ها، بیان بالا در سلول های اپیتلیال تومور. گیرنده برای TRAIL، با TRAIL-R1 و TRAIL-R2 رقابت می کند و بنابراین آپوپتوز را مهار می کند.
CD264 DCR2، TRAIL-R4، TNFRSF10D، TRUNDDبیان کم در اکثر سلول ها و بیان بیش از حد در سلول های تومور خاص. گیرنده برای TRAIL، به طور منفی آپوپتوز ناشی از TRAIL را تنظیم می‌کند و می‌تواند بر حساسیت سلول‌های دیگر در ریزمحیط تومور به آپوپتوز ناشی از TRAIL تأثیر بگذارد.
CD265 RANK, ODFR, TNFRSF11A, TRANCER قلب، ریه، مغز، ماهیچه های اسکلتی، کلیه، کبد، پوست و برخی سرطان ها. پیام رسانی درون سلولی را واسطه می کند، در حالی که بیان بیش از حد در سلول های سرطانی منجر به تکثیر غیر طبیعی و اختلال در تمایز می شود و بروز تومورزایی را افزایش می دهد.
CD266 TWEAKR، TNFRSF12A، FN14سلول های پیش ساز، با بیان بالا در سرطان ها، و سلول های اندوتلیال. گیرنده برای TWEAK. ممکن است به اختلال عملکرد اندوتلیال کمک کند و ممکن است در پاتوژنز بیماری خودایمنی تیروئید نقش داشته باشد.
CD267 TACI، TNFRSF13B، CVID، TNFRSF14B سلول های B.گیرنده ای که نقش اساسی در انتخاب متقابل سلول های B اولیه ایفا می کند که BCR های خود واکنشی را بیان می کنند. از نوترکیبی سوئیچ کلاس، تمایز سلول های پلاسما و ترشح آنتی بادی پشتیبانی می کند.
CD268 BAFF receptor, TNFRSF13C سلول های B در حال استراحت و بالغ. گیرنده سلول B برای CD257. تکثیر سلول های B، بقا، بلوغ و تمایز به سلول های پلاسما را تنظیم می کند.
CD269 BCMAسلول های B بالغ، سلول های پلاسما طبیعی، بیان بالا در سلول های مولتیپل میلوما. گیرنده CD256 و CD257، NFkB و JNK را فعال می کند. بقای سلول های B را افزایش می دهد و در تنظیم ایمنی هومورال نقش دارد.
CD270 HveA، TR2، TNFRSF14، ATAR، HVEMسلول های کمکی فولیکولی T و سلول های ارائه دهنده آنتی ژن.هنگامی که به گیرنده BTLA (CD272) متصل می شود، مهار و تحریک چند بازیکن کلیدی در سیستم ایمنی را تنظیم می کند. نقش مهمی در پاتوژنز ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) دارد.
CD271 NGF receptor, p75NTR به طور گسترده در سیستم عصبی مرکزی و محیطی بیان می شود. در بسیاری از سرطان های متاستاتیک بیان می شود. رشد نورون ها، مهاجرت، تمایز و مرگ سلولی را تنظیم می کند. ممکن است باعث مهاجرت و تهاجم تومور در سرطان های متاستاتیک شود.
CD272 BTLA سلول های +T CD4 و +CD8، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک و NK. ایست بازرسی ایمنی که پاسخ های ایمنی را سرکوب می کند. عملکرد سلول های B را کاهش می دهد.
CD273 PD-L2، B7-DC، PDCD1LG2سلول های دندریتیک و مونوسیت های فعال شده. بیان می تواند توسط سیتوکین های التهابی از سلول های ایمنی و غیر ایمنی القا شود.لیگاند برای PD-1 و ایست بازرسی ایمنی نظارتی کلیدی برای حفظ تحمل آنتی ژن های خودی. بیان با بهبود بقای کلی در برخی از سرطان های متاستاتیک مرتبط است.
CD274 PD-L1، B7-H1سلول های T و B، سلول های دندریتیک، کراتینوسیت ها، مونوسیت ها و سلول های تومور فعال می شوند.لیگاند برای PD-1 و ایست بازرسی ایمنی نظارتی کلیدی برای حفظ تحمل آنتی ژن های خودی. برای تکثیر سلول های T و تولید اینترفرون گاما و IL10 ضروری است.
CD275 B7-H2، B7RP-1، ICOSLG، LICOS مونوسیت ها، ماکروفاژها و سلول های دندریتیک فعال می شوند.لیگاند برای CD278. سیگنال تحریک کننده برای تکثیر سلول های T و ترشح سیتوکین. بیان مرتبط با بیماری های ناشی از سیستم ایمنی
CD276 B7-H3 بیان محدود در بافت های طبیعی انسان (پروستات، سینه، جفت، کبد، کولون و اندام های لنفاوی) اما در ریزمحیط تومور بیش از حد بیان می شود. مولکول نقطه بازرسی ایمنی که القای سلول‌های T سیتوتوکسیک را افزایش می‌دهد و به طور انتخابی تولید گامای اینترفرون را در حضور سیگنال‌دهی گیرنده سلول T تحریک می‌کند.
CD277 BTN3A1، BTF5زیر مجموعه ای از سلول های T، سلول های کشنده طبیعی، مونوسیت ها، سلول های دندریتیک و سلول های اندوتلیال. در فعال سازی سلول های T توسط فسفوآنتی ژن های سلول های بدخیم نقش دارد.
CD278 ICOS، AILIMسلول های T فعال شده حفظ سلول های کمکی فولیکولی T را تنظیم می کند.
CD279 PD-1، PDCD1، SLEB2 سلول های T و B فعال شده است. در بافت تومور تنظیم می شود. گیرنده مهاری سطح سلولی و مهارکننده ایمون بازرسی. بیان بالا پیش بینی کننده بقای ضعیف.
CD280 MRC2، UPARAPسلول های اندوتلیال، فیبروبلاست ها و ماکروفاژها. در انواع سرطان ها تنظیم می شود و مربوط به متاستاز است. گیرنده اندوسیتی که از نزدیک با متاستاز سرطان درگیر است. در گردش کلاژن در سلول و در ECM عمل می کند.
CD281 TRL1، TIL سلول های پردندریتی پلاسماسیتوئید شناسایی پاتوژن و فعال سازی ایمنی ذاتی. عملکرد TLR2 را تنظیم می کند و به لیپوپروتئین های باکتریایی پاسخ می دهد. مسیرهای MAPK و NK-kB را درگیر می کند.
CD282 TLR2، TIL4 سلول های پردندریتی پلاسماسیتوئیددرگیر با ترشح IFN. مسیر PI3K را فعال می کند. در پاسخ به باکتری های گرم مثبت نقش دارد.
CD283 TLR3 ماکروفاژهای آلوئولی. مولکول تشخیص پاتوژن مرتبط با عفونت ویروسی از dsRNA
CD284 TLR4، TOLL، hToll سلول های ایمنی ذاتی، نورون ها، آستروسیت ها و میکروگلیاها. در رشد سیستم عصبی نقش دارد. تمایز و تکثیر سلول های پیش ساز عصبی بالغ را تنظیم می کند.
CD286 TLR6 سلول های اپیتلیال سطوح بالایی در اپیتلیوم کولون طبیعی یافت می شود. TLR6: دایمرهای TLR2 فعال سازی ماکروفاژها توسط باکتری های گرم مثبت و زیموسان قارچی را هماهنگ می کنند. آبشارهای پیش التهابی و پاسخ های آپوپتوز را آغاز می کند.
CD288 TLR8 مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک و نورون ها. گیرنده داخل سلولی که RNA تک رشته ای ویروسی را تشخیص می دهد. تنظیم کننده منفی رشد نوریت و القای آپوپتوز عصبی.
CD289TLR9 لکوسیت‌های خون محیطی، سلول‌های پیش دندریتیک پلاسماسیتوئید و سلول‌های لنفوم. به موتیف های DNA CpG غیر متیله موجود در اسیدهای نوکلئیک میکروبی متصل می شود و پاسخ ایمنی را فعال می کند.
CD290 TLR10 سلول های B و سلول های دندریتیک، با بیان بالا در لنفوم، AML و گلیوبلاستوما.گیرنده تعدیل کننده ایمنی با خاصیت مهاری.
CD292 BMPR-1A، ALK-3، ACVRLK3سلول های بنیادی مزانشیمی، سلول های مختلف. گیرنده برای BMP-2 و BMP-4. در آپوپتوز و رشد سلول های چربی، تمایز سلولی و رسوب ماتریکس خارج سلولی توسط استئوبلاست ها نقش دارد.
CDw293 BMPR-1B، ALK6 سلول های مزانشیمی، سلول های پیش ساز استخوان، سلول های غضروفی و سلول های اپیتلیال. واسطه انتقال TGF-b. ممکن است به عنوان یک سرکوب کننده تومور در سرطان آندومتر عمل کند.
CD294 GPR44، CRTH2 سلول های Th2 و ائوزینوفیل ها.در کموتاکسی و مهاجرت ائوزینوفیل نقش دارد.
CD295 LEP-R، OB-Rسلول های خونساز، سلول های قلب، کبد، کلیه، نورون و پانکراس. گیرنده لپتین به عنوان یک سیتوکین التهابی عمل می کند و بر پاتوژنز تومورهای متعدد تأثیر می گذارد.
CD296 ART1، RT6نوتروفیل ها، سلول های عضلانی قلبی و اسکلتی. برای ubiquitylation و اندوسیتوز ناشی از متیونین ناقل متیونین Mup1 مورد نیاز است.
CD297 ART4، DOK1گلبول های قرمز، مونوسیت ها، ماکروفاژها، بازوفیل ها و سلول های اندوتلیال. به طور کووالانسی سوبستراهای خارج سلولی را با انتقال یک باقیمانده ADP-ریبوز از +NAD به یک اسید آمینه خاص در پروتئین هدف اصلاح می‌کند. آنتی ژن سیستم گروه خونی دامبروک
CD298 ATP1B3 سلول های عصبی، به طور کلی بیان می شود.یکی از سه زیرواحد B تنظیمی پمپ +Na+ - K بر روی غشاهای عصبی. در انتشار HBV نقش دارد.
CD299 CLEC4M، L-SIGN، DC-SIGNRسلول های اندوتلیال کبد و غدد لنفاوی. گیرنده تشخیص پاتوژن که در نظارت بر سیستم ایمنی محیطی در کبد نقش دارد. در چسبندگی، مهاجرت، تهاجم و متاستاز سلول های سرطانی روده بزرگ نقش دارد.
CD300a CMRF-35-H9، IRC1، IRp60، CLM8، MAIRسلول های میلوئیدی (شامل ماکروفاژها، سلول های دندریتیک، گرانولوسیت ها)، ماست سل های مشتق شده از مغز استخوان، زیر مجموعه سلول های B، مونوسیت ها و سلول های کشنده طبیعی. گیرنده مهاری که از ریزش دانه های IgE از ماست سل ها جلوگیری می کند.
CD300c CMRF-35A، LIR مونوسیت ها و ماست سل ها. ماست سل ها و مونوسیت ها را به روشی وابسته به FcRg فعال می کند.
CD300d CLM-4 زیر مجموعه های سلول های B و ماکروفاژهای صفاقی. سیتوکین های پیش التهابی و ترشحات کموکاین را از ماکروفاژهای صفاقی تحریک می کند.
CD300e CLM-2، IREM-2مونوسیت ها، ماکروفاژها و سلول های دندریتیک میلوئیدی. گیرنده فعال کننده سیستم ایمنی که سیگنال های بقای سلول ها را فراهم می کند و نشانگرهای فعال سازی را تحریک می کند.
CD300f CLM-1، IREM-1، LMIR3 مونوسیت ها، ماکروفاژها، ماست سل ها، میکروگلیاها، الیگودندروسیت ها و نورون ها. به عنوان یک گیرنده مهاری برای سلول های میلوئید و ماست سل ها عمل می کند. تشکیل استئوکلاست را مهار می کند. پاکسازی سلول های آپوپتوز را تنظیم می کند.
CD300g CLM-9, TREM4 اندوتلیوم. ممکن است غلتیدن لنفوسیت وابسته به ال-سلکتین را واسطه کند.
CD301 CLEC10A، HML2ماکروفاژها، مونوسیت های میانی و ماکروفاژهای مرتبط با تومور (TAMs). در تنظیم پاسخ های ایمنی تطبیقی و ذاتی نقش دارد.
CD302 DCL-1، BIMLEC مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک و گرانولوسیت ها. در اندوسیتوز و فاگوسیتوز و همچنین در چسبندگی و مهاجرت سلولی عمل می کند.
CD303 CLEC4C، BCDA-2سلول های دندریتیک پلاسماسیتوئیدتولید سیتوکین های ناشی از TLR را در PDC ها تنظیم می کند.
CD304 Neuropilin 1, NRP1 سلول های دندریتیک، سلول های T، نورون ها و سلول های اندوتلیال. در سرطان معده و کلانژیوکارسینوما بیش از حد بیان می شود. رگزایی ناشی از VEGF، برهمکنش سلول های دندریتیک و سلول های T و همچنین مسیرهای سیگنالینگ تنظیم شده با EGF و HGF را تنظیم می کند.
CD305 LAIR1 سلول های T و B، سلول های کشنده طبیعی، سلول های دندریتیک، مونوسیت ها، ماکروفاژها، ائوزینوفیل ها، ماست سل ها و بازوفیل ها. با لیگاندها تعامل دارد تا از فعال شدن یا تمایز سلول های ایمنی جلوگیری کند.
CD306 LAIR2 سلول های T و B، سلول های کشنده طبیعی، سلول های دندریتیک، مونوسیت ها، ماکروفاژها، ائوزینوفیل ها، ماست سل ها و بازوفیل ها. گیرنده محلول که به مولکول های کلاژن متصل می شود و رقیب طبیعی LAIR-1 است.
CD307a FcRL1، FCRH1، IFGP1، IRTA5 زیر مجموعه های سلول B بالغ ممکن است در فعال سازی و تمایز سلول های B عمل کند و به عنوان یک تنظیم کننده مثبت فعال سازی سلول های B عمل کند.
CD307b FcRL2، FCRH2، IRTA4زیر مجموعه های سلول B حافظه هنگامی که با گیرنده سلول B همبسته می شود، فعال شدن را مهار می کند.
CD307c FcRL3، FCRH3، IRTA3، SPAP2سلول های B، زیر مجموعه ای از سلول های T حافظه و سلول های کشنده طبیعی. پیش بینی می شود که هموستاز را از طریق تنظیم پاسخ های ایمنی حفظ کند.
CD307d FcRL4، IRTA1، FCRH4سلول های B حافظه در مهار چرخه سلولی عمل می کند و باعث خستگی سلول های B می شود. گیرنده برای IgA
CD307e FcRL5، BXMAS1، FCRH5، IRTA2 زیر مجموعه سلول های B حافظهگیرنده مهاری با بیان مرتبط با کاهش IgD و بلوغ حافظه.
CD309 VEGFR-2، KDR، FLK1سلول های اندوتلیال و سلول های بنیادی اولیه. فعال شدن این گیرنده توسط VEGF در رگزایی، توسعه، بهبود زخم، تکثیر سلولی، مهاجرت و تمایز نقش دارد.
CD312 EMR2 نوتروفیل ها به چسبندگی نوتروفیل ها، مهاجرت کمک می کند و ممکن است التهاب سیستمیک را افزایش دهد.
CD314 NKG2D، KLRK1سلول های کشنده طبیعی نظارت بر استرس بافت را واسطه می کند و در کنترل تومورها و عفونت ها نقش دارد.
CD315 PTGFRN، FPRP، SMAP-6، EWI-F مگاکاریوسیت ها، هپاتوسیت ها، سلول های اپیتلیال و سلول های اندوتلیال. بیان برای رگزایی ضروری است و سطوح با وضعیت متاستاتیک سرطان ریه ارتباط دارد.
CD316 IGSF8، EWI-2، KCT-4، PGRLمغز، پوست، نورون های حسی بویایی و بافت های مختلف. تنظیم کننده منفی تحرک و قطبیت سلول. تنظیم کننده حیاتی اتصال و عملکرد میکرو مدار CA3.
CD317 BST2, Tetherin سلول های استرومایی مغز استخوان و تیموسیت ها.نقش اساسی در ایمنی ذاتی دارد، در برابر عوامل بیماری زا مهاجم مانند ویروس ها دفاع می کند. بیان نابجا با بدخیمی ها و پیش آگهی ضعیف ارتباط دارد.
CD318 CDCP1، SIMA135، gp140، Trask سلول های بنیادی خون ساز و سلول های اپیتلیال.بیش از حد در انواع سرطان های انسانی بیان می شود. انکوژن قوی در ایجاد سرطان، تهاجم و متاستازها
CD319 SLAMF7، CRACC، CS-1انواع مختلف سلول های ایمنیبه سلول های بیان کننده EAT-2 متصل می شود که منجر به فعال شدن پاسخ های ایمنی سلولی می شود. در غیاب EAT-2، با به کارگیری فسفاتازهای مهاری، پاسخ های سلولی را مهار می کند.
CD320 FDC-SM-8D6، TCbIR بیان همه جا، از جمله زیر مجموعه ای از سلول های ایمنی. گیرنده جذب ویتامین B12
CD321 JAM-A، JAM-1، PAM-1، F11R، KATسلول های اپیتلیال، سلول های اندوتلیال و لکوسیت ها. مولکول چسبندگی اتصالی که تکثیر، مهاجرت و قطبیت را در لنفوسیت ها و همچنین سلول های اندوتلیال تنظیم می کند. بر تشکیل اتصال تنگ اپیتلیال تأثیر می گذارد.
CD322 JAM-B, JAM-2, VE-JAM قلب، اندوتلیوم، تروفوبلاست های جفت، ونول های اندوتلیال بالا و اندوتلیوم شریانی. در تنظیم نفوذپذیری پاراسلولی اندوتلیال و اپیتلیال، جذب لکوسیت در طول التهاب، رگزایی، تکثیر سلولی و مهاجرت نقش دارد.
CD324 E-Cadherin، CDH1سلول های اپیتلیال، کراتینوسیت ها، تروفوبلاست ها و پلاکت ها. سرکوب کننده قوی تهاجم و متاستاز. نقش کلیدی در تعیین قطبیت و تمایز سلول ایفا می کند. در طول چرخه زندگی یک موجود زنده ضروری است.
CD325 N-Cadherin، Cadherin-2، CDH2 نورون ها، سلول های ماهیچه ای مخطط و قلبی و سلول های مزانشیمی. چسبندگی ترانس سیناپسی را واسطه می کند، سیگنال دهی را از طریق سیناپس ها امکان پذیر می کند. واسطه سلول: چسبندگی سلولی.
CD326 Ep-CAM، EGP314، TACSTD1، TROP1، hEGP-2سلول های بنیادی جنینی و لایه های فوق بازال مخاط طبیعی. بیان قوی در کارسینوم های اولیه مولکول چسبندگی سلولی و پروتئین سیگنال دهنده که تکثیر و تمایز سلولی را در سرطان و سلول های بنیادی تنظیم می کند. در تکثیر و تمایز سلول های بنیادی جنینی نقش دارد.
CD327 Siglec-6، OB-BP1، CD33Lماست سل ها، سلول های B، بازوفیل ها و سلول های تروفوبلاستیک جفت. گیرنده مهاری که در ریزمحیط تومور عمل می کند و فعالیت ماست سل را تعدیل می کند.
CD328 Siglec-7، AIRM-1، QA79 ائوزینوفیل ها فعال سازی ائوزینوفیل ها را کاهش می دهد اما بر بقا تأثیر نمی گذارد.
CD329 Siglec-9، SAF-2 لکوسیت ها گیرنده ای که به hAOC3 متصل می شود و فعالیت آن را در جذب لکوسیت ها به محل های التهاب افزایش می دهد.
CD331 FGFR1، BFGFR، FLT-2بیان تقریبا در همه جا. گیرنده سطح سلولی برای فاکتورهای رشد فیبروبلاست که دارای فعالیت تیروزین کیناز هستند. برای تشکیل طبیعی بافت های عضلانی و استخوانی مهم است.
CD332 FGFR2، KGFRاندودرم اولیه افزایش بیان در مغز گیرنده سطح سلولی برای فاکتورهای رشد فیبروبلاست. نقش اساسی در رشد جنینی و پس از تولد و همچنین در نگهداری بافت بزرگسالان دارد.
CD333 FGFR3، ACH، JTK4 پوست، CNS و بیضه های بالغ. گیرنده سطح سلولی برای فاکتورهای رشد فیبروبلاست. نقش اساسی در تنظیم تکثیر سلولی، تمایز و آپوپتوز دارد. سیگنال دهی ناهنجار گیرنده در بسیاری از سرطان ها یافت می شود.
CD334 FGFR4، TKF، JTK2تقریبا در همه جا بیان می شود. گیرنده سطح سلولی برای فاکتورهای رشد فیبروبلاست. در تنظیم تکثیر سلولی، بقا و مهاجرت در طول رشد جنینی نقش دارد. به شدت در انواع مختلف سرطان بیان می شود.
CD335 NCR1، NK-p46، LY94سلول های کشنده طبیعی نشانگر اولیه برای تعریف سلول های NK، گیرنده سمیت سلولی است که در تماس با لیگاند، لیز سلول هدف NK را آغاز می کند.
CD336 NCR2، NK-p44، LY95سلول های کشنده طبیعی فعال شده گیرنده فعال کننده سمیت سلولی که ممکن است به افزایش کارایی سلول های کشنده طبیعی فعال شده برای واسطه سازی لیز سلول های تومور کمک کند.
CD337 NCR3، NK-p30، LY117سلول های کشنده طبیعیگیرنده فعال کننده سمیت سلولی که به افزایش کارایی سلول های کشنده طبیعی فعال شده برای لیز سلول های تومور، سلول های آلوده به ویروس، سلول های قارچی و سلول های دندریتیک کمک می کند.
CD338 ABCG2، MXR، BMDP، BCRP1عمدتاً در رابط های بافتی (سد خونی-مغزی، جفت، کبد، روده) یافت می شود. پروتئین انتقال دهنده در جذب، توزیع، متابولیسم و دفع داروهای مختلف نقش دارد. همچنین در مقاومت چند دارویی در سلول های سرطانی نقش دارد.
CD339 Jagged1، JAG1، AHD، AWSبه طور گسترده در سراسر رشد پستانداران و در بسیاری از بافت ها بیان می شود. لیگاند برای چندین گیرنده Notch. در میانجیگری سیگنالینگ Notch، تعیین سرنوشت سلولی در خونسازی و توسعه قلبی عروقی نقش دارد.
CD340 ERBB2، MLN 19، NEU، HER2 سلول های اپیتلیال و اندوتلیال، کراتینوسیت ها، زیر مجموعه های سلول های بنیادی خونساز، سلول های مزودرم جنین و بافت های خارج جنینی. پروتئین تیروزین کیناز که بخشی از چندین مجتمع گیرنده سطح سلولی است. جزء ضروری مجموعه گیرنده نورولین، رشد و تثبیت میکروتوبول های محیطی را تنظیم می کند.
CD344 Frizzled-4 (Fz-4)، FzE4، EVR1سیستم عصبی روده، نورون های بالغ و سلول های گلیال. گیرنده پروتئین های Wnt ممکن است در انتقال و انتقال بین سلولی اطلاعات قطبیت در طول مورفوژنز بافت نقش داشته باشد.
CD349 Frizzled-9، Fz-9، FZD9سلول های بنیادی مزانشیمی، پیش سازهای عصبی، سلول های اپیتلیال پستان، نورون ها، بیضه ها و کلیه ها. گیرنده پروتئین Wnt، Wnt7a، و هنگامی که متصل شود منجر به حفظ اپیتلیوم طبیعی ریه می شود.
CD350 Frizzled-10، Fz-10، FZD10مغز بالغ، جفت، بالغ، کلیه جنین، ریه و مغز. گیرنده پروتئین های Wnt ممکن است در انتقال و انتقال بین سلولی اطلاعات قطبیت در طول مورفوژنز بافت و/یا در بافت های تمایز یافته نقش داشته باشد.
CD351 FCAMR، FKSG87 سلول های دندریتیک فولیکولی در اندام های لنفاوی و سلول های B منطقه حاشیه ای. گیرنده برای قطعه Fc IgA و IgM. احتباس آنتی ژن مستقل از T را سرکوب می کند تا تشکیل مرکز ژرمینال و پاسخ های ایمنی هومورال را کاهش دهد.
CD352 NTB-A، SLAMF6، KALI، Ly108 سلول های T استراحت و فعال، سلول های کشنده طبیعی، سلول های B و سلول های دندریتیک. به عنوان گیرنده بازرسی بازدارنده روی سلول های T عمل می کند. در صورت عدم وجود، سلول های تومور ایجاد شده توسط سلول های CD8+ T ریشه کن می شوند.
CD353 SLAMF8، BLAME، SBBI42 ماکروفاژها و مونوسیت ها. فعالیت Nox2 را به طور منفی تعدیل می کند.
CD354 TREM-1 مونوسیت ها، ماکروفاژهای بافتی و نوتروفیل ها. درگیر شدن گیرنده منجر به فعال شدن یک آبشار از رویدادهای درون سلولی می شود که منجر به تولید بسیاری از کموکاین ها می شود که پاسخ های التهابی را تقویت می کند.
CD355 CRTAM زیر مجموعه های NK و T-cell، اسپلنوسیت ها، تیموسیت ها، لکوسیت های خون محیطی و سلول های پورکنژ.در پاسخ ایمنی اولیه به برخی عفونت ها نقش دارد. نشانگری برای شناسایی سلول های NK.
CD357 TNFRSF18، AITR، GITR سلول های T (با افزایش بیان پس از فعال شدن سلول)، سلول های NK، لنفوسیت ها، لکوسیت های خون محیطی و برخی از جمعیت های میلوئیدی. نقش مهمی در تنظیم پاسخ های ایمنی با ارائه سیگنال هایی برای تقویت فعال سازی سلول های T ایفا می کند.
CD358 TNFRSF21, Death receptor 6 (DR6) بیان ضعیف در سلول های CD4+ T محیطی در حال استراحت، اما با تحریک TCR تنظیم مثبت می شود. سلول های TFH مرتبط با تنظیم عملکرد سلول های T در بیماری های ایمنی. ممکن است NF-kB را فعال کرده و آپوپتوز را تقویت کند.
CD360 . IL-21R، IMD56بافت های لنفاوی، به ویژه تیموس و طحال. گیرنده برای اینترلوکین-21، برای تکثیر و تمایز سلول های T-، B-، و NK، و همچنین پیشرفت تومور مهم است
CD361 EVI2B، D17S376، EVDBسلول‌های B، مغز استخوان، سلول‌های تک هسته‌ای خون محیطی، فیبروبلاست‌ها و رده‌های سلولی لنفوبلاستوئیدی تبدیل‌شده توسط ویروس اپشتین بار. در اکثر جمعیت های خون ساز بیان می شود. در تنظیم تمایز میلوئید و عملکرد HSPC نقش دارد.
CD362 Syndecan-2، HSPG، SDC2، SYND2 سلول های T، سلول های استرومایی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و بند ناف. به عنوان پروتئین غشایی یکپارچه عمل می کند و تکثیر سلولی، مهاجرت سلولی و تعاملات سلول-ماتریکس را واسطه می کند.
CD363 S1PR1، D1S3362، edg-1 سلول های اندوتلیال، سلول های ماهیچه صاف عروق، فیبروبلاست ها و ملانوسیت ها. گیرنده لیزوسفنگولیپید اسفنگوزین 1-فسفات (S1P). این گیرنده جفت شده با پروتئین G سلول های اپیتلیال القایی ممکن است در فرآیندهایی که تمایز سلول های اندوتلیال و تنظیم سلول های ایمنی را تنظیم می کند، دخیل باشد.
CD364 PI-16، dj90K10.5، MGC45378، CRISP9سلول های اندوتلیال. هنگامی که بیش از حد بیان شود، مهاجرت سلولی را مهار می کند.
CD365 HAVCR1، TIM-1 سلول های T، سلول های ایمنی تنظیم کننده و APCs.گیرنده ویروس هپاتیت A و TiMD4. ممکن است در تعدیل آسم و بیماری های آلرژیک نقش داشته باشد.
CD366 HAVCR2، TIM-3، TIMD3سلول های +T CD4و+CD8، سلول های Th17، سلول های T تنظیم کننده و سلول های ایمنی ذاتی. نشانگر ایست بازرسی ایمنی که باعث فرسودگی سلول های T CD8+ می شود.
CD367 CLEC4، DCIR، DDB27، CLECSF6سلول های دندریتیک در پاسخ به پاتوژن ها از طریق پشتیبانی از سیگنال دهی IFN نوع I برای محافظت از بافت میزبان نقش دارد.
CD368 CLEC4D، MCL، CLECSF8، CLEC-6، MPCLزیر مجموعه مونوسیت هافعال کننده گیرنده C-لکتین، به عنوان گیرنده برای مایکوباکتری ها عمل می کند.
CD369 Dectin-1, CLECSF12, CLEC7A HSPC ها نقش اصلی را در پلاریزاسیون ماکروفاژها ایفا می کند.
CD370 د. HEEE9341، UNQ9341، DNGR1، CLEC9Aسلول های دندریتیک، زیر جمعیت های مونوسیتی به عنوان گیرنده فعال سازی پس از اتصال بقایای سلول مرده عمل می کند. آترواسکلروز و پانکراتیت را تقویت می کن
CD371 CLEC12A، CLL-1، MICL، DCAL-2مونوسیت ها، ماکروفاژها، سلول های دندریتیک میلوئیدی، بیان قوی در B-ALL. گیرنده C-لکتین درگیر در گرفتن آنتی ژن. التهاب را در پاسخ به مرگ سلولی تنظیم می کند.

در سایت Clinical flow در مورد CD مارکرها بیشتر بخوانید:

خوشه تمایز (CD) پروتکلی است که برای شناسایی و بررسی مولکول های سطح سلولی موجود بر روی لکوسیت ها استفاده می شود. مولکول‌های CD می‌توانند به روش‌های متعددی عمل کنند، اغلب به‌عنوان گیرنده یا لیگاند (مولکولی که گیرنده‌ای را فعال می‌کند) مهم برای سلول عمل می‌کنند. معمولاً یک آبشار سیگنال شروع می شود و رفتار سلول را تغییر می دهد

منابع مورد استفاده در این مطلب

1. Bernard AR, et al. eds. Leucocyte Typing:Human Leucocyte Differentiation Antigens Detected by Monoclonal antibodies. Berlin: Springer-Verlag, 1984.
2. Zola H, et al. CD molecules 2005: human cell differentiation molecules. Blood 2005. July 14 DOI 10.1182/blood-2005-03-1338.
3. Zola H, et al. CD molecules 2006–human cell differentiation molecules. J Immunol Methods 2007. 318 (1–2): 1–5.
4. Reichert JM, Pavlou AK. Monoclonal antibodies market. Nat Rev Drug Discov 2004; 3:383-4.

5.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7158181/

دکتر فرزاد باباخانی

آزمایش هاCبخش خون شناسی (هماتولوژی)بر اساس بخش های آزمایشگاهبر اساس حروف الفبابراساس اعضای بدن و شرایط بیماریپانل بیماری های خونیطبقه‌ بندی‌ آزمایش ها

واتس اپتلگرامایمیلچاپلینک کوتاه

دکتر فرزاد باباخانیمشاهده نوشته ها

PHD ویروس‌شناسی پزشکی از دانشگاه علوم پزشکی تهران

شاید براتون مفید باشه

4 دیدگاه

    • سلام و درود
      مارکر CD117 که با نام c-Kit یا گیرنده فاکتور سلول های بنیادی نیز شناخته می شود، معمولاً در لوسمی میلوئید حاد (AML) بیان می شود. با این حال، برای زیرگروه خاصی از AML اختصاصی نیست. بیان CD117 را می توان در زیرگروه های مختلف AML یافت، از جمله آنهایی که دارای جهش در ژن هایی مانند FLT3، NPM1 و KMT2A هستند. بیان CD117 را می توان در سایر بدخیمی های خونی مانند برخی موارد لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) و ماستوسیتوز نیز مشاهده کرد. بنابراین، وجود CD117 به تنهایی برای طبقه بندی AML در یک زیر گروه خاص یا پیش بینی پاسخ درمانی کافی نیست. آزمایشات مولکولی و ژنتیکی اضافی معمولاً برای طبقه بندی دقیق AML و هدایت تصمیمات درمانی مورد نیاز است.

      پاسخ

  • سلام و عرض ادب
    ما آزمایش فلوسیتومتری و تست مولکولی را انجام داده ایم و نتایج زیر بدست آمده است، و تشخیص هم AML اعلام شده. من تو اینترنت سرچ کردم متوجه شدم که زیر گروه های خاصی داره. اگه امکان داره راهنمایی بفرمایید که کدوم زیر گروه از AML امکان داره باشه؟
    CD117 مثبت
    CD33 مثبت
    CD7 منفی
    CD10 منفی
    CD34 منفی
    CD13 منفی
    CD20 منفی
    CD19 منفی
    HLA-DR منفی
    t(8;21) منفی
    inv(16) منفی

    پاسخ

    • سلام و درود
      ایمونوفنوتیپی که توضیح دادید با یک زیرگروه AML به نام “لوسمی/لنفوم سلول NK (NKL) مطابقت دارد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که NKL یک زیرگروه نادر از AML است و سایر آزمایش‌های تشخیصی مانند آزمایش‌های مولکولی و ژنتیکی باید برای تأیید تشخیص انجام شوند.

      NKL با حضور یک جمعیت غیر طبیعی از سلول های کشنده طبیعی نابالغ (NK) که مارکرهای میلوئیدی را دارا هستند مشخص می شود. ایمونوفنوتیپ NKL به طور معمول CD117 مثبت، CD33 مثبت، CD7 مثبت، CD10 منفی، CD34 منفی، CD13 منفی، CD20 منفی، CD19 منفی و HLA-DR منفی است.

      از آنجایی که در مواردی که که ارائه کردید CD7 منفی و CD117 و CD33 مثبت است، با زیرگروهی از AML به نام AML “فاکتور اتصال هسته” (CBF-AML) سازگارتر است. با این حال، عدم وجود ناهنجاری‌های سیتوژنتیک t(8;21) و inv(16) نشان می‌دهد که این ممکن است یک شکل متفاوت از CBF-AML باشد، که کمتر شایع است و ممکن است پیش آگهی متفاوتی در مقایسه با CBF-AML معمولی داشته باشد. توجه به این نکته مهم است که تست های تشخیصی اضافی، از جمله تجزیه و تحلیل مولکولی و سیتوژنتیک، برای تأیید تشخیص و هدایت تصمیمات درمانی ضروری است. و در نهایت با توجه به تصمیمات و پروتکل درمانی پزشک معالج اقدام نمایید.
      آرزوی سلامتی و شادکامی

      پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *