آزمایش سرولوپلاسمین | Ceruloplasmin

سرولوپلاسمین پروتئینی است که در کبد ساخته می شود. مس را از کبد به جریان خون و قسمت هایی از بدن که به آن نیاز دارند ذخیره و منتقل می کند. مس یک ماده معدنی است که در چندین غذا از جمله آجیل، شکلات، قارچ، صدف و جگر یافت می شود.

چرا آزمایش سرولوپلاسمین درخواست می شود؟

• برای اندازه گیری مقدار سرولوپلاسمین در خون خود
• برای کمک به تشخیص بیماری ویلسون
•  گاهی اوقات به شناسایی شرایط مرتبط با کمبود مس کمک می کند
• یک پروتئین فاز حاد است.

چه زمانی آزمایش سرولوپلاسمین بایستی انجام شود؟

• وقتی زردی، خستگی، درد شکم، تغییرات رفتاری، لرزش یا علائم دیگری دارید که پزشک معتقد است ممکن است ناشی از بیماری ویلسون یا به ندرت کمبود مس باشد.
• به صورت دوره ای هنگامی که مانیتورینگ بیماری مد نظر است.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش سرولوپلاسمین:

• ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده)
• نوع نمونه: سرم
• حجم نمونه: یک میلی لیتر

روش های انجام آزمایش سرولوپلاسمین:

روش ایمونوتربیدیمتری (Immunoturbidimetry):

ایمونوتربیدیمتری روشی رایج برای اندازه گیری غلظت سرولوپلاسمین در سرم یا پلاسمای خون است. این روش بر اساس اصل کدورت است که به پراکندگی نور توسط ذرات در محلول اشاره دارد.

برای انجام آزمایش سرولوپلاسمین به روش ایمونوتوربیدیمتری، نمونه ای از سرم یا پلاسمای خون از بیمار جمع آوری شده و از طریق سانتریفیوژ از اجزای سلولی خون جدا می شود. سپس نمونه با یک معرف حاوی آنتی بادی مخصوص سرولوپلاسمین مخلوط می شود.

هنگامی که آنتی بادی به مولکول های سرولوپلاسمین در نمونه متصل می شود، باعث تجمع آنها و تشکیل ذرات می شود. این ذرات نور را پراکنده می کنند و باعث کدر یا کدر شدن محلول می شوند. مقدار کدورت با غلظت سرولوپلاسمین در نمونه نسبت مستقیم دارد.

برای اندازه گیری کدورت از اسپکتروفتومتر استفاده می شود. اسپکتروفتومتر پرتویی از نور را در یک طول موج مشخص (معمولاً 578 نانومتر) ساطع می کند و سپس مقدار نوری را که از نمونه عبور می کند اندازه گیری می کند. هرچه محلول کدورتر باشد، نور کمتری از آن عبور می کند و بالعکس.

نتایج آزمایش به صورت غلظت سرولوپلاسمین در نمونه گزارش می شود که معمولاً بر حسب میلی گرم در دسی لیتر (mg/dL) یا میکروگرم در میلی لیتر (μg/mL) بیان می شود. روش ایمونوتربیدیمتری روشی پرکاربرد و قابل اعتماد برای اندازه گیری سطح سرولوپلاسمین است و اغلب در تشخیص و مدیریت شرایطی مانند بیماری ویلسون و بیماری کبدی استفاده می شود.

روش سنجش ایمونوسوربنت متصل با آنزیم (ELISA):

الایزا یک روش آزمایشگاهی پرکاربرد برای تعیین کمیت مقدار سرولوپلاسمین در نمونه خون بیمار است. روش الایزا شامل یک سری مراحل از جمله جمع آوری نمونه، آماده سازی و تجزیه و تحلیل است. در اینجا مراحل اصلی درگیر در این روش آمده است:

• جمع آوری نمونه: نمونه خون از بیمار گرفته می شود سپس نمونه برای جداسازی سرم پلاسما سانتریفیوژ می شود.
• آماده سازی نمونه: سرم یا پلاسما با یک محلول بافر تا غلظت خاصی رقیق می شود. این مرحله کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که نتایج آزمایش دقیق و قابل تکرار هستند.
• پوشش دهی صفحه: نمونه رقیق شده به یک صفحه میکروتیتر که با آنتی بادی مخصوص سرولوپلاسمین پوشانده شده است اضافه می شود. صفحه انکوبه می شود تا آنتی بادی به سرولوپلاسمین موجود در نمونه متصل شود.
• شستشو: پروتئین های متصل نشده با استفاده از محلول شستشوی ملایم از صفحه شسته می شوند. این مرحله به حذف هر گونه اتصال غیر اختصاصی که ممکن است با دقت آزمایش تداخل داشته باشد، کمک می کند.
• تشخیص: آنتی بادی دوم که به یک آنزیم مرتبط است به پلیت اضافه می شود. این آنتی بادی به طور خاص به سرولوپلاسمینی که قبلاً به صفحه متصل شده است متصل می شود. پس از یک دوره انکوباسیون، هر گونه آنتی بادی غیر متصل با شستشو حذف می شود.
• واکنش آنزیمی: یک سوبسترای آنزیمی به صفحه اضافه می شود که با آنزیم مرتبط با آنتی بادی دوم واکنش نشان می دهد. این واکنش یک سیگنال قابل اندازه گیری تولید می کند، معمولاً تغییر رنگ یا فلورسانس، که نشان دهنده میزان سرولوپلاسمین موجود در نمونه است.
• تعیین کمیت: مقدار سرولوپلاسمین موجود در نمونه با استفاده از اسپکتروفتومتر یا فلورسنج اندازه گیری می شود. سیگنال تولید شده توسط واکنش آنزیمی متناسب با مقدار سرولوپلاسمین موجود در نمونه است که امکان تعیین کمیت دقیق را فراهم می کند.

روش الایزا معمولاً در آزمایشگاه های بالینی برای تشخیص و مانیتور بیماری های مختلف از جمله بیماری ویلسون و همچنین برای اهداف تحقیقاتی استفاده می شود. این یک روش حساس و اختصاصی است که می تواند سطوح بسیار پایین سرولوپلاسمین را در نمونه های بیمار تشخیص دهد و آن را به ابزاری ارزشمند برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی تبدیل می کند.

اسپکتروفتومتری جذب اتمی (AAS):

AAS یک روش تحلیلی پرکاربرد برای اندازه‌گیری غلظت عناصر مختلف در یک نمونه است. در مورد سرولوپلاسمین، AAS می تواند برای تعیین محتوای مس در نمونه سرم یا پلاسما استفاده شود.

برای انجام اندازه‌گیری AAS برای سرولوپلاسمین، مقدار کمی از نمونه معمولاً با اسید نیتریک هضم می‌شود تا هر پروتئینی تجزیه شود و یون‌های مس متصل شده آزاد شود. سپس محلول به دست آمده تا غلظت مناسب برای تجزیه و تحلیل با آب مقطر رقیق می شود.

سپس نمونه رقیق شده به یک ابزار AAS که از یک منبع نور، یک تک رنگ و یک آشکارساز تشکیل شده است، وارد می شود. منبع نور طول موج خاصی از نور را ساطع می کند که با فرکانس جذب اتم های مس مطابقت دارد. با عبور نور از نمونه، مقداری از آن توسط اتم های مس موجود در محلول جذب می شود. سپس نور باقیمانده توسط آشکارساز اندازه گیری می شود که سیگنالی متناسب با مقدار نور جذب شده تولید می کند.

با مقایسه سیگنال جذب از نمونه با سیگنال یک استاندارد شناخته شده مس، می توان غلظت مس در نمونه را محاسبه کرد. سپس از این غلظت برای محاسبه غلظت سرولوپلاسمین در نمونه اصلی استفاده می شود، زیرا هر مولکول سرولوپلاسمین حاوی شش یون مس است.

به طور کلی، AAS یک روش بسیار حساس و دقیق برای اندازه گیری محتوای مس در یک نمونه است و می تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد غلظت سرولوپلاسمین در مایعات بیولوژیکی ارائه دهد.

روش الکتروفورز (electrophoresis):

یکی از روش های انجام تست سرولوپلاسمین از طریق الکتروفورز است. الکتروفورز یک تکنیک آزمایشگاهی است که مولکول ها را بر اساس اندازه و بار آنها جدا می کند. در مورد سرولوپلاسمین می توان از الکتروفورز برای جداسازی این پروتئین از سایر پروتئین های خون استفاده کرد.

روش الکتروفورز برای آزمایش سرولوپلاسمین به شرح زیر است:

• • • جمع‌آوری نمونه خون: یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی نمونه‌ای از خون را از بیمار جمع‌آوری می‌کند.
    • آماده سازی سرم: نمونه خون سپس سانتریفیوژ می شود تا سرم که جزء مایع خون است که حاوی پروتئین هایی مانند سرولوپلاسمین است جدا شود.
    • آماده سازی ژل الکتروفورز: یک ماتریس ژل با یک سری چاهک یا شکاف تهیه می شود. این ماتریس ژل معمولاً از آگارز، پلی آکریل آمید یا استات سلولز ساخته شده است.
    • لود نمونه: نمونه سرم به دقت روی یکی از چاهک ها یا شکاف ها در ماتریس ژل اعمال می شود.
    • الکتروفورز: جریان الکتریکی از ماتریکس ژل عبور می کند و باعث می شود پروتئین های مختلف در سرم به سمت الکترود مثبت مهاجرت کنند. سرعت مهاجرت هر پروتئین تحت تأثیر اندازه، شکل و بار آن است.
    • رنگ‌آمیزی: پس از الکتروفورز، ماتریکس ژل با رنگ مخصوصی رنگ‌آمیزی می‌شود که امکان مشاهده پروتئین‌ها را فراهم می‌کند. سرولوپلاسمین باید به عنوان یک نوار مجزا در ماتریکس ژل ظاهر شود.
    • تفسیر: نتایج آزمایش الکتروفورز با مقایسه موقعیت باند سرولوپلاسمین با استانداردهای مرجع تفسیر می شود. سطح سرولوپلاسمین در خون را می توان با اندازه گیری شدت باند تخمین زد.

به طور کلی، الکتروفورز یک روش مفید برای اندازه گیری سطح سرولوپلاسمین در خون است. این یک آزمایش نسبتا ساده و ارزان است که می تواند اطلاعات بالینی مهمی در مورد متابولیسم مس و بیماری های خاص ارائه دهد.

آمادگی قبل از انجام آزمایش سرولوپلاسمین:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

چه چیزی در آزمایش سرولوپلاسمین مورد بررسی قرار می گیرد؟

سرولوپلاسمین یک آلفا-گلوبولین است که به مس برای انتقال در جریان خون پس از جذب از دستگاه گوارش (GI) متصل می شود. سطوح سرولوپلاسمین  در اکثر موارد بیماری ویلسون که یک اختلال ارثی است کاهش می یابد. بیماری ویلسون یک اختلال ارثی نادر در حمل و نقل مس است که منجر به کاهش مس و سرولوپلاسمین سرم و تجمع مس در بافت های مختلف می شود.

• • • سرولوپلاسمین یک گلیکوپروتئین α2 حاوی مس با فعالیت های آنزیمی مانند اکسیداز مس، هیستامیناز و اکسیداز آهن است.
    • این در کبد سنتز می شود، جایی که 6 تا 8 اتم مس، نیمی به عنوان +Cu و نیمی به عنوان ++Cu، به آپو سرولوپلاسمین متصل است.

پاتوفیزیولوژی سرولوپلاسمین

• • • سرولوپلاسمین آلفا 2 گلوبولین است.
    • غلظت کم در هنگام تولد به تدریج تا سطح بزرگسالان افزایش می یابد و به آرامی با افزایش سن ادامه می یابد.
    • زنان بالغ سطوح بالاتری نسبت به مردان دارند.
    • نیمه عمر آن 4/5 روز و وزن مولکولی آن 132000 دالتون است.
    • حاوی 90 تا 95 درصد مس سرم است که به آن رنگ آبی می دهد.
    • در مورد افزایش سرولوپلاسمین، پلاسما رنگ مایل به سبز دارد. این ظاهر سبز اغلب در کیسه های پلاسمای اهدایی برای انتقال خون مشاهده می شود.
    • سرولوپلاسمین مس را برای انتقال در خون متصل می کند.
    • سرولوپلاسمین در کبد سنتز می شود.
    • بیماری ویلسون یک اختلال ارثی است که در آن سطح سرولوپلاسمین کاهش می یابد.
    • در سرولوپلاسمین کم، افزایش مس غیر متصل برای بافت ها سمی است.
    • نقش فیزیولوژیکی سرولوپلاسمین احیا و اکسیداسیون (Redox) است.
    • سرولوپلاسمین ممکن است یک اکسیدان یا آنتی اکسیدان باشد، بسته به عاملی مانند وجود یون های آهن آزاد (+++Fe) و محل های اتصال فریتین دارد. آهن از یون های فروس به فریک توسط سرولوپلاسمین اکسید می شود، که ممکن است وسیله ای برای آزاد کردن آهن از فریتین برای اتصال به ترانسفرین باشد.
    • سرولوپلاسمین برای حفظ حالت یونی آهن، به ویژه اکسید کردن ++Fe به +++Fe و جلوگیری از تشکیل محصولات سمی آهن ضروری است.

متابولیسم مس:

• • • مس در غذا از دستگاه گوارش جذب می شود.
    • 1/5 تا 3 میلی گرم در روز مس رژیم غذایی برای بدن بی خطر و کافی است.
    • مس اضافی توسط سرولوپلاسمین که توسط کبد تولید می شود به صفرا دفع می شود.
    • در صورت کمبود سرولوپلاسمین، مس در بدن تجمع می یابد.
    • سرولوپلاسمین یک پروتئین حاوی مس است که بیش از 95 درصد مس موجود در پلاسما را تشکیل می دهد.
    • مس با فعالیت فرواکسیداز به سرولوپلاسمین (گلوبولین α-2) متصل می شود.
    • مس همچنن در پلاسما به صورت آزادانه به آلبومین منتقل می شود.
    • بخش کوچکی از مس با اسیدهای آمینه کمپلکس شده است.
    • دفع مس عمدتاً در صفرا و بخش کوچکی از آن در ادرار (<40 میکروگرم در روز) اتفاق می‌افتد.
    • مس پلاسما شاخص قابل اعتمادی برای سطح مس خون نیست.
    • همولیز، نکروز و سایر تغییرات سلولی ممکن است در اثر پراکسیداسیون لیپیدی، اثر سمی شناخته شده مس، ایجاد شود.
    • مس برای تا شدن طبیعی زنجیره پلی پپتیدی ضروری است.

اعمال مس:

در توسعه موارد زیر نقش دارد:

• • • اعصاب
    • استخوان ها. مس باعث حفظ سلامت استخوان ها می شود. از پوکی استخوان جلوگیری می کند.
    • رنگدانه های پوست
    • کلاژن
    • به سیستم ایمنی بدن کمک می کند.
    • به جذب آهن کمک می کند.
    • از بیماری های قلبی عروقی جلوگیری می کند.
    • از پوکی استخوان جلوگیری می کند.

مس جزء فلزی آنزیم های مختلف است:

• • • سیتوکروم اکسیداز
    • سوپراکسید دیسموتاز
    • تیروزیناز

مس می تواند در موارد زیر رسوب کند:

• • • چشم
    • کبد
    • مغز
    • کلیه ها

کمبود مس با موارد زیر مرتبط است:

• • • بیماری های قلبی
    • آرتروز استخوان و مفاصل
    • پوکی استخوان
    • دمینرالیزاسیون نیز با کمبود مس همراه است
    • کم خونی میکروسیتیک و هیپوکرومیک
    • نوتروپنی وجود دارد
    • ممکن است هیپوترمی وجود داشته باشد
    • هیپرکلسترولمی وجود دارد
    • محافظت از آنتی اکسیدان ها کاهش می یابد
    • کمبود مس نیز با دژنراسیون مخچه و مغز همراه است
    • ممکن است هماتوم ساب دورال وجود داشته باشد
    • ممکن است ترومبوز عروق در مغز وجود داشته باشد

عواملی که باعث افزایش سطح مس می شوند عبارتند از:

• • • داروهای ضد بارداری خوراکی
    • بارداری
    • التهاب یا فرآیند عفونی

منابع مس:

• • • جگر
    • کلیه یا قلوه
    • تخم مرغ
    • صدف
    • حبوبات

تجمع پاتولوژیک مس در کبد، مغز، قرنیه و کلیه به ترتیب باعث سیروز، علائم عصبی روانی، حلقه های Kayser-Fleischer و هماچوری/پروتئینوری می شود. بیمارانی که برای این بیماری هموزیگوت هستند سرولوپلاسمین بسیار کمی تولید می کنند. بیماری ویلسون کشنده است مگر اینکه درمان اولیه انجام شود. اگر این بیماری قبل از اینکه رسوبات قابل توجه مس بر اندام های اصلی تأثیر بگذارد شناسایی شود، می توان از آسیب های بیماری جلوگیری کرد

بیماری منکس یک اختلال مرتبط با X است که در آن مس رژیم غذایی از دستگاه گوارش جذب می‌شود اما نمی‌تواند منتقل شود، بنابراین مس برای ادغام به سرولوپلاسمین در کبد در دسترس نیست.

در افراد مبتلا به هپاتیت، سیروز یا ناهماهنگی عصبی عضلانی مکرر (علائم سازگار با بیماری ویلسون) نیز باید این آزمایش را انجام دهند. تشخیص زودهنگام مهم است، زیرا درمان در بیشتر موارد موثر است.

سرولوپلاسمین همچنین یک پروتئین واکنش دهنده فاز حاد است که در طول استرس، عفونت و بارداری افزایش می یابد. با این حال، نسبت به سایر واکنش‌دهنده‌های فاز حاد، مانند پروتئین واکنش‌گر C و سرعت رسوب گلبول‌های قرمز، کندتر افزایش می‌یابد.

سرولوپلاسمین یک آنزیم حاوی مس است که در متابولیسم آهن بدن نقش دارد. این آزمایش میزان سرولوپلاسمین خون را اندازه گیری می کند.

مس یک ماده معدنی ضروری است که در تنظیم متابولیسم آهن، تشکیل بافت همبند، تولید انرژی در سلول ها و عملکرد سیستم عصبی نقش دارد. از طریق غذا و مایعات توسط روده ها جذب می شود و سپس به کبد منتقل می شود و در آنجا ذخیره می شود یا برای تولید انواع آنزیم ها مورد استفاده قرار می گیرد.

کبد مس را به پروتئینی متصل می کند تا سرولوپلاسمین تولید کند و سپس آن را در جریان خون آزاد می کند. حدود 95 درصد مس موجود در خون به سرولوپلاسمین متصل است. به همین دلیل  از آزمایش سرولوپلاسمین می توان به همراه یک یا چند آزمایش مس برای تشخیص بیماری ویلسون استفاده کرد.

بیماری ویلسون (دژنراسیون لنتیکول کبد) ناشی از اختلال در متابولیسم مس است که در آن دفع مس از طریق کبد به صفرا مختل می شود و منجر به رسوب سمی مس در بافت ها می شود. به طور معمول، پروتئین انتقال دهنده مس ATP7B باعث ادغام مس در سرولوپلاسمین می شود که سپس به پلاسما ترشح می شود. در بیماری ویلسون، این فرآیند مختل می شود و مسی که توسط بدن جذب شده و به کبد منتقل شده است، نمی تواند به عنوان بخشی از سرولوپلاسمین دوباره وارد گردش خون شود.

دفع طبیعی مس از طریق صفرا با افزایش کلی رسوبات مس در بدن که برای کبد، مغز، قرنیه، کلیه ها، استخوان ها و پاراتیروئید سمی هستند، کاهش می یابد. تشخیص معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی، زمانی که آسیب به کبد برای اولین بار مشاهده می شود، انجام می شود. سایر افراد مبتلا ممکن است در اواخر زندگی خود که تغییرات عصبی نیز رخ می دهد، مراجعه کنند. درمان، شلیت طولانی مدت با پنی‌سیلامین یا در موارد شدید، پیوند کبد است که ممکن است درمانی باشد.

تشخیص بیماری ویلسون بر اساس یافته های فیزیکی (بیماری کبد، علائم عصبی، حلقه کیسر فلیشر در قرنیه)، اندازه گیری سطح سرلوپلاسمین سرم پایین با روش هایی مانند ایمونواسی و افزایش غلظت مس در ادرار است. و در بیوپسی کبد فعالیت اکسیداز سرولوپلاسمین را می توان در یک سنجش رنگ سنجی، با p-phenylenediamine به عنوان سوبسترا، برای کمی سازی استفاده کرد.

علاوه بر این، از روش‌های ایمونوشیمیایی استفاده می‌شود، زیرا باند آنقدر ضعیف است که نمی‌توان به‌طور قابل اعتمادی در الکتروفورز پروتئین از آن استفاده کرد. اگر ترکیب یافته‌های بالینی و تست‌های آزمایشگاهی کلاسیک برای تشخیص بیماری ویلسون کافی نباشد، می‌توان از روش‌های RT-PCR برای تشخیص جهش در ژن ATP7B استفاده کرد. بیش از 650 جهش وجود دارد که با سرولوپلاسمین ناکارآمد مرتبط هستند. جهش در ژن سرولوپلاسمین که منجر به آسرولوپلاسمینمی می شود منجر به اضافه بار آهن می شود که بر پانکراس، کبد و مغز با طیفی از بیماری های عصبی تأثیر می گذارد.

عوامل مداخله گر در آزمایش سرولوپلاسمین:

• • • سطح سرولوپلاسمین در دوران بارداری افزایش می یابد.
    • داروهایی که ممکن است باعث افزایش سطوح شوند عبارتند از: قرص های ضد بارداری، استروژن، متادون، فنی توئین و تاموکسیفن.

اهمیت بالینی آزمایش سرولوپلاسمین:

افزایش سطح سرمی:

• • • بارداری
    • هیروتوکسیکوز
    • سرطان
    • واکنش التهابی حاد (مانند عفونت، آرتریت روماتوئید [RA])،
    • سیروز صفراوی: این بیماری ها باعث سنتز سرولوپلاسمین به عنوان یک واکنش دهنده فاز حاد می شود.
    • مسمومیت با مس: افزایش مس باعث تحریک سرولوپلاسمین در افراد سالم می شود.
    • نفارکتوس میوکارد
    • اشکال مختلف کم خونی
    • بسیاری از اختلالات عصبی مبهم
    • قرص های ضد بارداری و بارداری باعث افزایش سطح سرولوپلاسمین می شوند

کاهش سطح سرمی:

• • • بیماری ویلسون: بیماران مبتلا به این بیماری دارای ژن های هموزیگوت یا هتروزیگوت هستند و قادر به ساخت سرولوپلاسمین نیستند. بیماران هموزیگوت سطح سرولوپلاسمین کمتری نسبت به بیماران هتروزیگوت دارند.
    • نوزادان عادی (6 ماه): نوزادان خردسال معمولاً تا سن 6 ماهگی قادر به ساخت مقادیر کافی از پروتئین های واکنش دهنده فاز حاد (آلفا2-گلوبولین ها) نیستند.
    • سندرم نفروتیک
    • اسپرو: اینها بیماریهای از دست دادن پروتئین هستند. سرولوپلاسمین پروتئینی است که در این بیماری ها از بین می رود و در نتیجه سطح خون پایین می آید.
    • کواشیورکور
    • گرسنگی: کمبودهای تغذیه ای با پروتئین های کم سرم، از جمله سرولوپلاسمین مرتبط است.
    • سندرم منکس (موی پیچ خورده): او یک اختلال ارثی است که با نقص در تولید آلفا-گلوبولین‌هایی مانند سرولوپلاسمین همراه است.

ملاحظات بالینی آزمایش سرولوپلاسمین:

بستگان درجه یک هر بیمار که به تازگی بیماری ویلسون تشخیص داده شده است باید از نظر بیماری غربالگری شوند.

محدوده مرجع آزمایش سرولوپلاسمین:

• • • Adults: 23–50 mg/dL or 230–500 mg/L (SI units)
    •  Neonates: 2–13 mg/dL or 20–130 mg/L (SI units)

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش سرولوپلاسمین استفاده می شود؟

آزمایش سرولوپلاسمین در درجه اول، همراه با آزمایش خون و/یا مس ادرار، برای کمک به تشخیص بیماری ویلسون، یک بیماری نادر ارثی همراه با ذخیره بیش از حد مس در چشم ها، کبد، مغز و سایر اندام ها و کاهش سطح سرولوپلاسمین استفاده می شود. به ندرت، ممکن است آزمایش سرولوپلاسمین با آزمایش مس برای تشخیص متابولیسم غیر طبیعی مس، کمبود مس یا اختلال نادر ارثی سندرم موهای پیچشی (Menks kinky hair syndrome) درخواست شود

چه زمانی آزمایش سرولوپلاسمین درخواست می شود؟

هنگامی که علائم و نشانه هایی دارید که پزشک مشکوک به علت بیماری ویلسون است، ممکن است آزمایش سرولوپلاسمین به تنهایی یا همراه با آزمایش خون و مس ادرار 24 ساعته انجام شود، مانند:

• • • کم خونی
    • حالت تهوع، درد شکم
    • زردی
    • خستگی
    • تغییرات رفتاری
    • لرزش
    • مشکل در راه رفتن
    • انقباضات غیر ارادی مداوم عضلات که باعث حرکات مکرر یا پیچشی می شود (دیستونی)
    • اسهال و استفراغ
    • مشکل در بلع یا صحبت کردن
    • حلقه های قهوه ای تیره در اطراف عنبیه چشم (حلقه های Kayser-Fleischer)

هنگامی که پزشک مشکوک به کمبود مس می شود، ممکن است سرولوپلاسمین همراه با آزمایش مس درخواست شود. علائم کمبود مس شامل رنگ پریدگی پوست، پوکی استخوان، خستگی و سوزن سوزن شدن دست و پا است. نوزادان ممکن است در صورت داشتن علائم سندرم موهای پیچشی (Menks kinky hair syndrome) مورد آزمایش قرار گیرند، که شامل موهای شکننده، نازک یا درهم پیچیده، مشکلات تغذیه، عدم رشد، تشنج، تاخیر در رشد یا تن ماهیچه ای پایین است.

ممکن است به طور دوره ای سرولوپلاسمین برای پایش کمبود یا کمبود مس و ارزیابی دوره ای اثربخشی درمان درخواست شود.

سطح سرولوپلاسمین تشخیص بیماری خاصی نیست و معمولاً همراه با آزمایش مس مورد ارزیابی قرار می گیرد.

نتایج آزمایش ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• • • کاهش غلظت سرولوپلاسمین و مس خون و افزایش سطح مس ادرار ممکن است نشان دهنده بیماری ویلسون باشد.
    • برخی از افراد مبتلا به بیماری ویلسون که دارای علائم عصبی هستند، سطوح سرولوپلاسمین طبیعی دارند، مانند بسیاری از افراد با علائم آسیب کبدی، به ویژه اگر آنها به شدت بیمار هستند.
    • اگر غلظت سرولوپلاسمین و ادرار و/یا مس خون پایین باشد، فرد مورد آزمایش ممکن است کمبود مس داشته باشد.
    • هر چیزی که در تامین مس یا در توانایی بدن در متابولیسم مس اختلال ایجاد کند، می تواند بر غلظت سرولوپلاسمین و مس خون تأثیر بگذارد.
    • سطوح بالای سرولوپلاسمین معمولی می تواند نشانه عفونت جدی، بیماری قلبی، آرتریت روماتوئید، لوسمی یا لنفوم هوچکین باشد.

آیا باید بیوپسی کبد انجام شود؟

در صورت مشکوک بودن به بیماری ویلسون بر اساس نتایج آزمایش خون، ادرار و تصویربرداری، ممکن است بیوپسی کبد برای ارزیابی میزان مس در کبد و میزان آسیب کبدی انجام شود.

سندرم موهای پیچشی (Menks kinky hair syndrome) چیست؟

سندرم موهای مینکی Menkes، که بیماری انتقال مس نیز نامیده می شود، یک اختلال ارثی نادر است که باعث کمبود مس می شود. این سندرم در اثر جهش در ژن ATP7A واقع در کروموزوم X ایجاد می شود. از والدین به فرزند به صورت مغلوب وابسته به X منتقل می شود. این بدان معناست که دختران باید دو نسخه از ژن جهش یافته را به ارث ببرند تا تحت تأثیر قرار گیرند. از آنجایی که پسران فقط یک کروموزوم X دارند، اگر جهش در کروموزوم X وجود داشته باشد، می توانند تحت تأثیر قرار گیرند ، که این امر را در مردان بسیار شایع می کند.

این جهش منجر به توزیع ناهموار مس در بدن می شود. به عنوان مثال، ممکن است در بافتهای روده و کلیه تجمع یابد، اما ممکن است در مناطقی مانند مغز کمبود داشته باشد. علائم سندرم به طور معمول در دوران نوزادی بروز می کند و بسیاری از کودکان در سن 3 سالگی می میرند. علائم و نشانه ها شامل موهای نازک، پیچ خورده، عدم رشد با سرعت مورد انتظار و تاخیر در رشد، تحلیل سیستم عصبی، ضعف عضلانی و تشنج است. میزان بروز این سندرم حدود یک در 100000 نوزاد است.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

ممکن است سرولوپلاسمین در شرایط مختلف، که از آزمایش به عنوان ابزار بالینی استفاده نمی شود افزایش یابد. با این حال، این شرایط می تواند بر تفسیر آزمایش و توانایی تشخیص بیماری ویلسون یا کمبود مس تأثیر بگذارد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• • • سرولوپلاسمین یک واکنش دهنده فاز حاد است. اغلب با التهاب، عفونت شدید، آسیب بافتی افزایش می یابد و ممکن است با برخی از سرطان ها افزایش یابد.
    • ممکن است در دوران بارداری و با استفاده از استروژن، داروهای ضد بارداری خوراکی و داروهایی مانند کاربامازپین، فنوباربیتال و والپروئیک اسید افزایش یابد.
    • سطوح کاذب پایین سرولوپلاسمین می تواند در هر شرایطی که باعث کمبود پروتئین می شود، مانند سندرم نفروتیک، سوء جذب، از دست دادن پروتئین از دستگاه گوارش (انتروپاتی از دست دادن پروتئین) و سوء تغذیه رخ دهد.

در سایت Cleveland Clinic در مورد سرولوپلاسمین بیشتر بخوانید:

آزمایش سرولوپلاسمین یک آزمایش خون برای بررسی سطح سرولوپلاسمین شما است. سرولوپلاسمین پروتئینی است که کبد شما می سازد. به مس متصل می شود و آن را در سراسر بدن شما حمل می کند. اگر سرولوپلاسمین کم دارید، می تواند به یک بیماری ژنتیکی به نام بیماری ویلسون، کمبود مس یا سایر شرایط پزشکی اشاره کند.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• • • آزمایش مس (Cu)
    • آزمایش آهن سرم
    • آزمایش فریتین

در جای دیگر وب:

• • • EuroWilson
    • Wilson Disease Association
    • American Liver Foundation: Wilson Disease
    • NIDDK: Wilson Disease