آزمایش CA125 | تومور مارکر CA-125 | آنتی ژن سرطانی 125

آزمایش CA125 میزان پروتئین CA125 (آنتی ژن سرطان 125) را در خون اندازه گیری می کند. در برخی شرایط، این آزمایش ممکن است برای بررسی علائم اولیه سرطان تخمدان در افرادی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، استفاده شود.

اسامی دیگر:

• آنتی ژن سرطانی 125
• نشانگر تومور CA-125
• آزمایش خون CA 125
• Cancer Antigen 125
• CA125 Tumor Marker
• CA 125 Blood Test

چرا آزمایش CA125 درخواست می شود؟

آزمایش CA125 در درجه اول برای اهداف زیر درخواست می شود:

• نظارت بر سرطان تخمدان: رایج ترین کاربرد آزمایش CA125 برای نظارت بر زنانی است که سرطان تخمدان در آنها تشخیص داده شده است. این به پزشکان کمک می کند تا اثربخشی درمان را پیگیری کنند و عود سرطان را تشخیص دهند. افزایش سطح CA-125 ممکن است نشان دهنده بازگشت سرطان باشد.
•  تشخیص سرطان تخمدان: در حالی که معمولاً به عنوان یک ابزار تشخیصی مستقل استفاده نمی شود، سطوح بالای CA125 گاهی اوقات می تواند شک به سرطان تخمدان را افزایش دهد. با این حال، این سرطان مختص سرطان تخمدان نیست و می تواند در شرایط دیگر افزایش یابد، بنابراین آزمایش های تشخیصی بیشتری برای تأیید لازم است.
• ارزیابی توده های لگنی: سطح CA125 ممکن است زمانی اندازه گیری شود که زنی دارای توده لگنی یا علائمی مانند درد لگن و نفخ باشد. افزایش سطح CA125 می تواند عاملی در ارزیابی احتمال تومور تخمدان باشد.
• نظارت بر سرطان های دیگر: علاوه بر سرطان تخمدان، CA125 ممکن است در برخی سرطان های دیگر مانند سرطان آندومتر، لوله فالوپ و صفاق افزایش یابد. از این تست می توان در نظارت بر این شرایط نیز استفاده کرد.

توجه به این نکته مهم است که CA125 یک آزمایش تخصصی برای تشخیص سرطان تخمدان نیست، زیرا شرایط غیرسرطانی مانند آندومتریوز و کیست‌های تخمدان نیز می‌توانند باعث افزایش سطح CA125 شوند. بنابراین، اغلب همراه با سایر روش‌های تشخیصی، مانند مطالعات تصویربرداری و بیوپسی، برای ارائه ارزیابی جامع‌تری از وضعیت بیمار استفاده می‌شود. تفسیر نتایج CA125 باید با مشورت یک متخصص مراقبت های بهداشتی انجام شود که می تواند کل تصویر بالینی را در نظر بگیرد.

چه زمانی آزمایش CA125 بایستی انجام شود؟

آزمایش CA125 معمولاً در شرایط زیر در نظر گرفته می شود که علائم یا شرایط خاصی وجود داشته باشد:

• علائم سرطان تخمدان: آزمایش CA125 ممکن است زمانی در نظر گرفته شود که یک زن علائمی داشته باشد که می تواند با سرطان تخمدان مرتبط باشد، مانند درد لگن، نفخ، و ناراحتی شکمی. با این حال، یادآوری این نکته ضروری است که این علائم شایع هستند و می توانند ناشی از شرایط مختلفی به جز سرطان باشند.
• نظارت بر درمان سرطان تخمدان: برای زنان مبتلا به سرطان تخمدان، آزمایش CA125 اغلب برای نظارت بر اثربخشی درمان و تشخیص عود سرطان استفاده می شود. آزمایش دوره ای ممکن است به عنوان بخشی از مراقبت های بعدی توصیه شود.
• ارزیابی توده های لگنی: هنگامی که یک توده لگنی در طی معاینه فیزیکی یا مطالعات تصویربرداری کشف می شود، ممکن است آزمایش CA125 برای کمک به ارزیابی احتمال تومور تخمدان درخواست شود. سطوح بالا CA125 ممکن است نیاز به بررسی بیشتر را نشان دهد.
•  سابقه خانوادگی: در برخی موارد، به افراد با سابقه خانوادگی قوی سرطان تخمدان توصیه می شود که آزمایش دوره ای CA125 را انجام دهند، به خصوص اگر حامل جهش های ژنتیکی خاص مرتبط با خطر بالای سرطان تخمدان، مانند جهش های BRCA1 یا BRCA2 باشند.

تاکید بر این نکته مهم است که آزمایش CA125 یک آزمایش غربالگری معمول برای سرطان تخمدان در جمعیت عمومی نیست. محدودیت هایی دارد، از جمله پتانسیل مثبت کاذب و منفی کاذب. افزایش سطح CA125 می تواند در شرایط غیر سرطانی رخ دهد و برخی از سرطان های تخمدان در مراحل اولیه ممکن است سطح CA125 را افزایش ندهند.

تصمیم برای انجام آزمایش CA125 باید با مشورت پزشک معالج و با در نظر گرفتن سابقه پزشکی، علائم و عوامل خطر بیمار اتخاذ شود. در بسیاری از موارد، مطالعات تصویربرداری اضافی، مانند سونوگرافی، و احتمالاً ارزیابی جراحی ممکن است برای تأیید تشخیص ضروری باشد.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش CA125:

• ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده)
• نوع نمونه: سرم
• حجم نمونه: یک میلی لیتر

روش های مختلف انجام آزمایش CA125:

روش سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA):

ELISA برای آزمایش CA 125 یک روش آزمایشگاهی رایج در تشخیص وجود پروتئین CA 125 در خون است. روش الایزا شامل چندین مرحله است، از جمله:

•  نمونه گیری: نمونه خون از بیمار جمع آوری می شود.
•  آماده سازی نمونه: نمونه خون سانتریفیوژ می شود تا سرم از سلول های خون جدا شود. سپس سرم برای آزمایش الایزا استفاده می شود.
•  پوشش دهی صفحه: یک صفحه میکروتیتر 96 چاهکی با آنتی بادی هایی که مخصوص پروتئین CA 125 هستند پوشیده شده است. سپس پلیت انکوبه می شود تا آنتی بادی ها به سطح صفحه بچسبند.
• مسدود کردن: سپس صفحه شسته می شود تا هر گونه آنتی بادی غیرمجاز حذف شود و با محلولی مسدود می شود تا از اتصال غیر اختصاصی پروتئین های دیگر جلوگیری شود.
• انکوباسیون نمونه: نمونه سرم به چاهک های صفحه میکروتیتر اضافه شده و انکوبه می شود تا پروتئین CA 125 به آنتی بادی های روی پلیت متصل شود.
•  شستشو: چاهک ها مجدداً شسته می شوندد تا هر گونه پروتئین غیرمجاز حذف شود.
• تشخیص: یک آنتی بادی ثانویه که مخصوص پروتئین CA 125 است به چاهک های صفحه میکروتیتر اضافه می شود. این آنتی بادی ثانویه به آنزیمی مانند پراکسیداز ترب کوهی (HRP) مرتبط است.
• افزودن بستر: یک محلول بستر به چاهک های صفحه میکروتیتر اضافه می شود. آنزیم متصل به آنتی بادی ثانویه واکنشی را کاتالیز می کند که سیگنال قابل تشخیصی مانند تغییر رنگ تولید می کند.
•  اندازه گیری سیگنال: سیگنال تولید شده توسط واکنش با استفاده از اسپکتروفتومتر اندازه گیری می شود. شدت سیگنال متناسب با مقدار پروتئین CA 125 موجود در نمونه است.

روش الایزا برای آزمایش CA 125 یک آزمایش حساس و اختصاصی است که می تواند سطوح بسیار پایین پروتئین CA 125 را در خون تشخیص دهد. این یک روش به طور گسترده برای نظارت بر سرطان تخمدان و سایر شرایطی است که می تواند باعث افزایش سطح CA 125 شود.

روش ایمونواسی کمی‌لومینسانس (CLIA):

CLIA یک روش رایج برای تشخیص سطوح آنتی ژن سرطانی 125 (CA125) در نمونه‌های خونی است. CA 125 پروتئینی است که توسط برخی از انواع سلول های سرطانی از جمله سرطان تخمدان تولید می شود و می تواند در افراد مبتلا به این نوع سرطان افزایش یابد.

روش CLIA شامل استفاده از آنتی بادی های مخصوص CA 125 برای گرفتن آنتی ژن از نمونه خون است. نمونه ابتدا با محلولی حاوی ریزذرات پوشش داده شده با آنتی بادی های ضد CA 125 انکوبه می شود. CA 125 موجود در نمونه از طریق برهمکنش آنتی بادی-آنتی ژن به میکروذرات متصل می شود و یک کمپلکس را تشکیل می دهد.

سپس، محلول دوم حاوی یک سوبسترای نورتابی شیمیایی به مخلوط اضافه می شود. این سوبسترا برای واکنش با آنزیمی طراحی شده است که به یک آنتی بادی ثانویه مخصوص CA 125 کونژوگه شده است. آنتی بادی ثانویه CA 125 را که قبلاً به میکروذرات متصل شده است، شناسایی کرده و به آن متصل می شود و یک کمپلکس ساندویچ مانند ایجاد می کند.

هنگامی که بستر شیمیایی با آنتی بادی ثانویه کونژوگه با آنزیم واکنش می دهد، نور تولید می کند. مقدار نور تولید شده متناسب با مقدار CA 125 موجود در نمونه خون اصلی است. این نور سپس توسط دستگاهی به نام لومینومتر شناسایی می شود که شدت نور را اندازه گیری می کند و اندازه گیری کمی غلظت CA 125 در نمونه خون را ارائه می دهد.

به طور کلی، روش CLIA یک تکنیک بسیار حساس و اختصاصی برای تشخیص CA125 در نمونه‌های خون است که آن را برای تشخیص و نظارت بر سرطان تخمدان و سایر انواع سرطان‌هایی که این پروتئین را تولید می‌کنند مفید است.

روش ایمونواسی الکتروکمی لومینسانس (ECLIA):

روش ECLIA نیاز به کیت تخصصی دارد که حاوی مواد و معرف های لازم برای انجام آزمایش باشد. محتویات کیت ممکن است بسته به سازنده متفاوت باشد، اما معمولا شامل موارد زیر است:

• مهره های مغناطیسی پوشش داده شده: دانه های مغناطیسی که با آنتی بادی هایی که مخصوص پروتئین CA125 هستند پوشیده شده اند. این دانه ها برای گرفتن پروتئین CA125 از نمونه خون استفاده می شوند.
• آنتی بادی ثانویه: آنتی بادی که مخصوص پروتئین CA125 است و به ماده شیمیایی مرتبط است که هنگام واکنش با ماده شیمیایی دیگر، نورتابی الکتروشیمیایی تولید می کند.
• استانداردهای کالیبراسیون: مجموعه ای از نمونه ها با غلظت های شناخته شده پروتئین CA125 که برای کالیبره کردن سنجش و اطمینان از نتایج دقیق استفاده می شود.
• نمونه های کنترل: مجموعه ای از نمونه ها با غلظت های شناخته شده پروتئین CA125 که برای نظارت بر عملکرد سنجش و اطمینان از نتایج سازگار استفاده می شود.
• بافر شستشو: محلولی که برای شستن دانه های مغناطیسی و حذف هر گونه پروتئین غیر متصل استفاده می شود.
• بافر سنجش: محلولی که برای رقیق کردن نمونه سرم و آماده سازی آن برای سنجش استفاده می شود.
• محلول سوبسترا: محلولی که برای شروع واکنش الکتروکمی لومینسانس و تولید یک سیگنال قابل تشخیص استفاده می شود.

روش ECLIA برای انجام تست CA125 شامل چندین مرحله است، از جمله:

• نمونه گیری: نمونه خون از بیمار جمع آوری می شود.
•  آماده سازی نمونه: نمونه خون سانتریفیوژ می شود تا سرم از سلول های خون جدا شود. سپس سرم برای آزمایش ECLIA استفاده می شود.
• پوشش دانه های مغناطیسی: دانه های مغناطیسی پوشش داده شده به چاهک های یک صفحه میکروتیتر اضافه می شود.
• انکوباسیون نمونه: نمونه سرم به چاهک های صفحه میکروتیتر اضافه می شود و انکوبه می شود تا پروتئین CA125 به آنتی بادی های روی دانه های مغناطیسی متصل شود.
• شستشو: صفحه میکروتیتر شسته می شود تا هر گونه پروتئین غیرمجاز حذف شود.
• تشخیص: آنتی بادی ثانویه به چاهک های صفحه میکروتیتر اضافه می شود. این آنتی بادی ثانویه به یک ماده شیمیایی مرتبط است که هنگام واکنش با ماده شیمیایی دیگر، نورتابی الکتروشیمیایی تولید می کند.
•  اندازه گیری سیگنال: صفحه میکروتیتر در دستگاهی قرار داده می شود که الکتروکمی لومینسانس تولید شده توسط واکنش شیمیایی را تشخیص می دهد. شدت نورتابی الکتروشیمیایی با مقدار پروتئین CA125 موجود در نمونه متناسب است.

روش ECLIA برای انجام تست CA125 یک تست بسیار حساس و اختصاصی است که می تواند سطوح بسیار پایین پروتئین CA125 را در خون تشخیص دهد. این یک روش به طور گسترده برای نظارت بر سرطان تخمدان و سایر شرایطی است که می تواند باعث افزایش سطح CA125 شود. روش ECLIA به تجهیزات و معرف های تخصصی نیاز دارد که معمولاً در یک کیت توسط سازنده ارائه می شود.

روش ایمونواسی فلورسانس (FIA):

FIA روشی است که برای تشخیص حضور و غلظت پروتئین های خاص مانند CA125 استفاده می شود. این روش از میل ترکیبی یک آنتی بادی برای آنتی ژن آن استفاده می کند که در این مورد CA125 است.

روش FIA با پوشش دادن یک سطح جامد، مانند یک میکروپلیت یا مهره، با یک آنتی بادی که به طور خاص به CA125 متصل می شود، شروع می شود. سپس یک نمونه حاوی CA125 به سطح پوشش داده شده اضافه می شود و به آنتی ژن اجازه می دهد تا به آنتی بادی بی حرکت متصل شود. پس از انکوباسیون برای یک دوره زمانی برای حداکثر اتصال، هر ماده غیرمحصولی شسته می شود.

به منظور تشخیص وجود CA125، یک آنتی بادی ثانویه اضافه می شود که با یک برچسب فلورسنت مانند فلورسین ایزوتیوسیانات (FITC) برچسب گذاری شده است. این آنتی بادی ثانویه به CA125 متصل می شود که قبلاً به آنتی بادی اولیه بی حرکت متصل شده است. پس از یک مرحله انکوباسیون و شستشو، شدت فلورسانس آنتی بادی نشاندار شده با FITC با استفاده از فلورومتر اندازه گیری می شود.

مواد شیمیایی مورد استفاده در روش FIA شامل آنتی بادی های اولیه و ثانویه است که معمولاً آنتی بادی های مونوکلونال هستند که برای CA125 بسیار اختصاصی هستند. سایر معرف های مورد استفاده در سنجش ممکن است شامل عوامل مسدود کننده برای جلوگیری از اتصال غیر اختصاصی، بافرهای شستشو برای حذف مواد غیر متصل، و استانداردها یا کنترل هایی برای اطمینان از تعیین کمیت دقیق CA125 باشد.

به طور کلی، روش FIA یک تکنیک حساس و اختصاصی برای تشخیص CA125 است که یک نشانگر مفید برای سرطان تخمدان و سایر شرایط است. استفاده از برچسب های فلورسنت امکان تشخیص سریع و کمی CA125 در نمونه های بالینی را فراهم می کند.

آمادگی قبل از انجام آزمایش CA125:

• به آمادگی خاصی نیاز ندارد
• به مدت 12 ساعت قبل از جمع آوری نمونه از مولتی ویتامین ها یا مکمل های غذایی حاوی بیوتین (ویتامین B7) که معمولا در مکمل ها و مولتی ویتامین های مو، پوست و ناخن یافت می شود، استفاده نکنید.

چه چیزی در آزمایش CA125 مورد بررسی قرار می گیرد؟

آنتی ژن سرطانی 125 (CA125) یک آنتی ژن گلیکوپروتئینی است که به طور معمول در بافت های مشتق شده از اپیتلیوم سلومیک (تخمدان، لوله فالوپ، صفاق، پلور، پریکارد، روده بزرگ، کلیه، معده) بیان می شود. به طور معمول در جریان خون یافت نمی شود. تنها زمانی که چنین بافتی تخریب شده باشد، مانند سرطان آندومتر یا تخمدان، CA125 در خون قابل تشخیص است. به عنوان نشانگر سرطان تخمدان استفاده می شود. با این حال، سطوح CA125 ممکن است در انواع دیگر شرایط غیر سرطانی، از جمله قاعدگی، بارداری و بیماری التهابی لگن نیز بالا باشد.

هدف از آزمایش CA125 اندازه گیری مقدار CA125 در خون است. اگرچه CA125 ممکن است در شرایط متفاوت و انواع مختلف سرطان افزایش یابد، آزمایش CA125 معمولاً برای بیماران مشکوک یا تایید شده سرطان تخمدان اختصاص دارد. پزشک ممکن است آزمایش CA-125 را به چند دلیل درخواست کند:

 تشخیص توده لگنی: آزمایش CA125 ممکن است برای کمک به تعیین اینکه آیا توده لگنی مشاهده شده در آزمایش تصویربرداری می‌تواند با سرطان تخمدان مرتبط باشد استفاده شود. حدود 80 درصد از بیماران مبتلا به شایع ترین نوع سرطان تخمدان، سطح CA125 را افزایش می دهند.

غربالگری در بیماران پرخطر: آزمایش CA125 برای غربالگری سرطان تخمدان در بیمارانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان تخمدان به دلیل سندرم‌های سرطان ارثی هستند، مانند افرادی که دارای جهش‌های ژنی BRCA1 و BRCA2 هستند، استفاده می‌شود. آزمایش CA125 برای غربالگری سرطان تخمدان در بیمارانی که در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری نیستند استفاده نمی شود.

مانیتورینگ پاسخ درمانی: آزمایش سطوح CA125 به پزشکان کمک می کند تا میزان پاسخ سرطان تخمدان بیمار به درمان را بررسی کنند.

تخمین پیش آگهی: اگرچه همه گروه های متخصص موافق نیستند، برخی اندازه گیری سطوح CA125 را برای کمک به تخمین پیش آگهی بیمار یا شانس بهبودی از سرطان تخمدان توصیه می کنند.

پایش عود سرطان: پایش سطح CA125 به پزشکان کمک می کند تا پس از اتمام درمان سرطان تخمدان، علائم بازگشت سرطان را بررسی کنند.

CA125 سرم تقریباً در 80 درصد از زنان مبتلا به سرطان تخمدان اپیتلیال پیشرفته افزایش می یابد، اما حساسیت آزمایش در مراحل اولیه بیماری کمتر از حد مورد انتظار است. میانگین حساسیت های گزارش شده 50 درصد برای مرحله I و 90 درصد برای مرحله II یا بیشتر است.

افزایش مداوم ارزش CA125 نشان دهنده بیماری بدخیم پیشرونده و پاسخ درمانی ضعیف است.

نیمه عمر فیزیولوژیکی CA 125 تقریباً 5 روز است.

اخیراً، پروتئین اپیدیدیم انسانی 4 (HE4) برای بهبود حساسیت و ویژگی تشخیص سرطان تخمدان مورد مطالعه قرار گرفته است. HE4 عمدتاً در دستگاه تناسلی و تنفسی بیان می شود و در سرطان تخمدان اپیتلیال بیش از حد بیان می شود.
محصول ژن HE4 یک پروتئین N-گلیکوزیله است که در محیط خارج سلولی ترشح می شود و می تواند در جریان خون بیماران مبتلا به سرطان تخمدان شناسایی شود. HE4 در بیش از نیمی از تومورهای تخمدانی که CA 125 را بیان نمی کنند، افزایش می یابد.

این یافته باعث ایجاد یک الگوریتم نشانگر دوگانه شد که HE4 و CA 125 را با وضعیت های قبل و بعد از یائسگی بیمار ترکیب می کرد که به عنوان الگوریتم خطر بدخیمی تخمدان (ROMA) شناخته می شود. در چندین مطالعه نشان داده شده است که ROMA وجود توده بدخیم تخمدانی را بهتر از سایر مارکرها با حساسیت و ویژگی بالا پیش بینی می کند.

**جدول دارای صفحات متعدد است.**

عوامل مداخله گر در آزمایش CA125:

برخی از افراد دارای آنتی بادی‌هایی علیه پروتئین موش (HAMA) هستند که می‌تواند باعث تداخل در سنجش‌های ایمنی که از آنتی‌بادی‌های موش استفاده می‌کنند، شود. به طور خاص، گزارش شده است که نمونه‌های سرم بیمارانی که تحت روش‌های درمانی یا تشخیصی قرار گرفته‌اند که شامل تزریق آنتی‌بادی‌های مونوکلونال موش می‌شود، ممکن است نتایج اشتباهی را در چنین سنجش‌هایی ایجاد کنند. اجرای مجدد نمونه مورد نظر پس از درمان مسدود کننده اضافی ممکن است مشکل را حل کند.

هیچ تداخلی از فاکتورهای روماتوئید تا غلظت 1200IU/mL مشاهده نشد.

اهمیت بالینی آزمایش CA 125

سطوح افزایش یافته سرمی:

• پانکراتیت حاد
• سرطان سینه
• سیروز
• نئوپلاسم روده بزرگ
• سرطان آندومتر اندومتریوز
• سرطان لوله فالوپ
• سرطان کبد
• سرطان ریه
• قاعدگی
• سرطان تخمدان
• سرطان پانکراس
• پانکراتیت
• بیماری التهابی لگن
• پریتونیت
• بارداری
• سرطان رحم

ملاحظات بالینی

• بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان قرار دارند، شامل بیمارانی هستند که میزان باروری پایین، کاهش باروری و تأخیر در بچه دار شدن دارند که با افزایش سن، بروز آن افزایش می یابد. قوی ترین پیش بینی کننده سرطان تخمدان، شواهد خانوادگی سرطان تخمدان است.
• جراحی های ناحیه شکم باعث افزایش گذرا در مقدار تست می شود، نمونه پس از جراحی تا سه هفته پس از آن نبایستی گرفته شود.
• در دوران قاعدگی هم ممکن است مقادیر CA125 افزایش یابد

محدوده مرجع آزمایش CA 125:

<35 U/mL (<35 kU/L SI units)

توجه : واحد تست و محدوده نرمال تست وابسته به روش و کیت انجام دهنده تست می باشد و از آزمایشگاهی به آزمایشگاه دیگر ممکن است متغیر باشد.

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش CA125 استفاده می شود؟

CA125 عمدتاً برای پایش درمان، در طول درمان سرطان تخمدان استفاده می شود. CA125 همچنین برای تشخیص اینکه آیا سرطان پس از تکمیل درمان، عود کرده است یا خیر استفاده می شود. این آزمایش گاهی اوقات برای پیگیری زنانی که به دلیل داشتن سابقه خانوادگی سرطان تخمدان در معرض خطر بالایی هستند، اما هنوز به این بیماری مبتلا نشده اند، استفاده می شود.

همچنین CA125 همراه با سونوگرافی لگن در زنان بالای 50 سال که دارای شکم درد مداوم و غیر قابل توضیح هستند، و یا نفخ، احساس سیری و/یا از دست دادن اشتها یا مشکلات ادراری دارند و پزشک در مورد احتمال بروز مشکل در آنها نگران است پیشنهاد می‌شود.

سطوح CA125 می تواند از بیمار به بیمار دیگر متفاوت باشد، بنابراین پزشک باید موقعیت منحصر به فرد بیمار را هنگام تفسیر نتایج آزمایش CA125 در نظر بگیرد. پزشک شما در بهترین موقعیت برای قرار دادن نتایج آزمایش شما و توضیح اینکه آنها می توانند برای سلامتی شما معنی داشته باشند، است.

در بیمارانی که از نظر توده لگنی مورد ارزیابی قرار می‌گیرند، آزمایش غیرطبیعی CA125 می‌تواند یکی از نشانه‌های مرتبط بودن توده با سرطان تخمدان باشد. این آزمایش در بیمارانی که یائسگی را پشت سر گذاشته اند، کمک کننده تر است.

برای غربالگری بیمارانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان تخمدان هستند، سطح بالای CA125 برای تشخیص سرطان به تنهایی کافی نیست. سطح CA125 در کنار سایر آزمایش‌ها برای تأیید یا رد سرطان، مانند آزمایش‌های خون بیشتر، آزمایش‌های تصویربرداری و بیوپسی در نظر گرفته می‌شود.

اگر تحت درمان سرطان تخمدان هستید، پزشکان سطح CA125 قبل از درمان شما را با نتایج آزمایش های بعدی مقایسه خواهند کرد. اگر سطح CA125 پس از افزایش نتیجه قبل از درمان کاهش یابد، ممکن است نشان دهنده موثر بودن درمان سرطان باشد. اگر سطوح افزایش یابد یا تغییر نکند، درمان ممکن است موثر نباشد.

اگر درمان سرطان تخمدان را کامل کرده اید، ممکن است به صورت دوره ای آزمایش CA125 را پیگیری کنید. نتیجه آزمایش غیرطبیعی CA125 می تواند نشانه اولیه بازگشت سرطان باشد.

آزمایشگاه ها ممکن است از روش های مختلفی برای آزمایش CA125 استفاده کنند. اگر CA125 در طول زمان تحت نظارت باشد، استفاده از همان آزمایشگاه برای پردازش هر آزمایش مفید است. نتایج به‌دست‌آمده از آزمایشگاه‌های مختلف ممکن است مستقیماً قابل مقایسه نباشند.

چه زمانی  آزمایش CA 125 درخواست می شود؟

قبل از اینکه بیمار درمان سرطان تخمدان را شروع کند، پزشک CA125 را اندازه گیری می کند تا بتواند آن را با اندازه گیری های آینده مقایسه کند. در طول درمان، پزشکان از آزمایش CA125، در فواصل زمانی، برای پیگیری پاسخ به درمان استفاده می کنند. همچنین ممکن است CA125 چندین بار پس از اتمام درمان اندازه‌گیری شود تا علائم اولیه بازگشت سرطان مشاهده شود. در صورت داشتن علائم مداوم یا مکرر (مانند درد شکم غیرقابل توضیح، نفخ، احساس سیری و یا از دست دادن اشتها یا مشکلات ادرار) برای تعیین اینکه آیا نیاز به سونوگرافی از شکم و لگن دارید یا خیر نیز آزمایش درخواست می شود.

 نتیجه  تست CA125 چه چیزی را نشان می دهد؟

اگر سطح CA125 در طول درمان کاهش یابد، این به طور کلی نشان می دهد که سرطان به درمان پاسخ می دهد. اگر سطح CA 125 افزایش یابد، سرطان ممکن است به درمان پاسخ ندهد. سطوح بالای CA125 پس از اتمام درمان ممکن است نشان دهنده بازگشت سرطان باشد. در زنان بدون تشخیص سرطان تخمدان، افزایش CA125 ممکن است نشان دهنده نیاز به سونوگرافی از شکم و لگن باشد.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

نتایج CA 125 که بالاتر از حد طبیعی است همیشه به این معنی نیست که بیمار مبتلا به سرطان تخمدان است. CA125 می تواند در بسیاری از شرایط طبیعی یا خوش خیم (به عنوان مثال، بارداری، قاعدگی، فیبروم رحم، آندومتریوز و بیماری التهابی لگن) بالا باشد. تست CA125 برای غربالگری سرطان تخمدان در جمعیت عمومی به اندازه کافی دقیق نیست، زیرا بسیاری از شرایط غیر سرطانی (مانند مواردی که در بالا توضیح داده شد) می توانند نتیجه CA 125 را افزایش دهند.

احتمالا از سطوح CA125 برای پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به نارسائی احتقانی قلب(CHF) می توان استفاده کرد.

احتمالا اندازه گیری لیزوفسفاتیدیک اسید(Lysophosphatidic acid) در مراحل ابتدائی کانسر تخمدان حساسیت بهتری نسبت به CA125 خواهد داشت.

لیزوفسفاتیدیک اسید (LPA) یک فسفولیپید سرم با فعالیت های فاکتور رشد برای بسیاری از انواع سلول است. از طریق گیرنده های خاص جفت شده با پروتئین G بر روی سطح سلول عمل می کند. LPA تکثیر سلولی، مهاجرت و بقا را تحریک می کند. مکانیسم های تولید LPA زیست فعال تا همین اواخر ناشناخته بود.

اسید لیزوفسفاتیدیک (LPA) در ابتدا به عنوان یک عامل رشد سرطان تخمدان شناخته شد و به عنوان یک فعال کننده سرطان تخمدان و نشانگر بالقوه سرطان تخمدان مورد بررسی قرار گرفت. LPA می تواند تشکیل آسیت و تومورزایی را القا کند.

آیا CA125 همیشه در سرطان تخمدان افزایش می یابد؟

خیر ، همه سرطان های تخمدان سطح CA 125 را افزایش نمی دهند. سطوح بالا در حدود 80 درصد از زنان مبتلا به سرطان تخمدان مشاهده شده است.

CA 125 من بالا رفته است. یعنی سرطان دارم؟

سطح CA 125 ممکن است در چندین بیماری دیگر افزایش یابد. CA 125 به طور معمول ممکن است در اوایل بارداری و در طول قاعدگی افزایش یابد. همچنین می تواند در بیماری هایی مانند بیماری التهابی لگن یا اندومتریوز و گاهی در هپاتیت و سیروز کبدی افزایش یابد.

آیا سرطان تخمدان در خانواده ها شایع است؟

سابقه خانوادگی یکی از عوامل خطر سرطان تخمدان است. اگر اعضای نزدیک خانواده شما مبتلا به سرطان تخمدان هستند، نسبت به افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری را ندارند در معرض خطر بیشتری قرار دارید. مطمئن شوید که پزشک از سابقه پزشکی خانوادگی شما اطلاع دارد.

اگر سابقه خانوادگی قوی سرطان تخمدان دارید یا دارای جهش ژن BRCA1 یا BRCA2 هستید، ممکن است پزشک آزمایش CA125 را به عنوان یکی از راه‌های غربالگری سرطان تخمدان توصیه کند.

در سایت Cleveland Clinic در مورد تومور مارکر CA125 بیشتر بخوانید:

CA125 نوعی بیومارکر یا ماده ای در خون است که ممکن است نشانه یک بیماری یا بیماری باشد. سطح بالای CA125 می تواند نشانه سرطان تخمدان باشد. تخمدان ها یک جفت غده تولید مثلی هستند که تخمک ها را ذخیره و آزاد می کنند و هورمون تولید می کنند.

تست CA125 می تواند هم یافته های مثبت کاذب و هم منفی کاذب داشته باشد. سطوح CA125 حتی در صورت ابتلا به سرطان می تواند طبیعی باشد (منفی کاذب)، یا زمانی که سرطان ندارید (مثبت کاذب) می تواند افزایش یابد. به همین دلیل، آزمایش CA125 غربالگری موثری برای سرطان تخمدان نیست.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

در جای دیگر وب:

• • • • • National Library of Medicine: Ovarian Cancer
        • National Cancer Institute: Ovarian, Fallopian Tube, and Primary Peritoneal Cancer
        • CDC: Ovarian Cancer
        • Foundation for Women’s Cancer