آزمایش CA 242 | آنتی ژن کربوهیدرات 242 | Carbohydrate Antigen 242
CA 242 که با نام کربوهیدرات آنتی ژن 242 نیز شناخته می شود، یک تومور مارکر است که در زمینه تشخیصی علوم آزمایشگاهی پزشکی استفاده می شود. این مارکر در درجه اول با سرطان های دستگاه گوارش، به ویژه سرطان روده بزرگ مرتبط است. CA 242 یک گلیکوپروتئین است و سطح آن در خون می تواند در افراد مبتلا به بدخیمی های خاص افزایش یابد.
چرا آزمایش CA 242 درخواست می شود؟
آزمایش CA 242 یا کربوهیدرات آنتی ژن 242 در درجه اول به منظور تشخیص، نظارت و ارزیابی سرطان های دستگاه گوارش، به ویژه سرطان کولورکتال درخواست می شود. در اینجا دلایل اصلی درخواست تست CA 242 آمده است:
- سرطان کولورکتال: CA 242 بیشتر با سرطان کولورکتال مرتبط است. برای تشخیص، مرحله بندی، ارزیابی پیش آگهی و نظارت بر این نوع سرطان استفاده می شود. افزایش سطح CA 242 می تواند نشان دهنده وجود سرطان کولورکتال یا پیشرفت آن باشد.
- سرطان پانکراس: CA 242 ممکن است در زمینه سرطان پانکراس نیز مورد استفاده قرار گیرد، اگرچه به اندازه مارکرهای دیگر مانند CA 19-9 اختصاصی نیست. این می تواند بخشی از ارزیابی سرطان لوزالمعده باشد، اما معمولاً در ترکیب با سایر مارکرها و تست های تشخیصی استفاده می شود.
- تومورهای گوارشی: CA 242 می تواند برای سایر تومورهای دستگاه گوارش نیز مرتبط باشد. ممکن است در ارزیابی تومورهای موثر بر سیستم گوارش مانند تومورهای معده و مری درخواست شود، اما حساسیت و ویژگی آن برای این سرطان ها می تواند متفاوت باشد.
- مرحله بندی و پیش آگهی: هنگامی که تشخیص سرطان دستگاه گوارش مشخص شد، می توان از تست CA 242 برای تعیین میزان یا مرحله بیماری استفاده کرد. این اطلاعات در برنامه ریزی درمان مناسب و ارزیابی پیش آگهی بسیار مهم است.
- نظارت بر پیشرفت بیماری: CA 242 همچنین برای نظارت بر پیشرفت سرطان های دستگاه گوارش در طول و بعد از درمان استفاده می شود. کاهش سطح CA 242 در طول زمان می تواند نشانگر پاسخ مثبت به درمان باشد، در حالی که افزایش سطوح ممکن است نشان دهنده پیشرفت بیماری باشد.
- ارزیابی اثربخشی درمان: پزشکان ممکن است برای ارزیابی اثربخشی درمان‌های سرطان، مانند جراحی، شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی، آزمایش‌های CA 242 را درخواست کنند. تغییرات در سطوح CA 242 می تواند بینش های ارزشمندی در مورد موفقیت این مداخلات ارائه دهد.
توجه به این نکته ضروری است که در حالی که CA 242 یک ابزار مفید در ارزیابی سرطان های دستگاه گوارش است، اما به عنوان یک روش تشخیصی مستقل استفاده نمی شود. ارزیابی بالینی، مطالعات تصویربرداری و سایر آزمایش‌های آزمایشگاهی معمولاً با نتایج CA 242 ترکیب می‌شوند تا ارزیابی دقیقی انجام شود.
چه زمانی آزمایش CA 242 بایستی انجام شود؟
تست CA 242 یک تست استاندارد یا معمول برای جمعیت عمومی نیست و معمولاً تنها بر اساس وجود علائم انجام نمی شود. در عوض، استفاده از آن محدود به موقعیت های بالینی خاص است. تصمیم برای انجام آزمایش CA 242 باید توسط یک پزشک معالج در حالات زیر گرفته شود:
- علائم حاکی از سرطان دستگاه گوارش: اگر فردی با علائمی که حاکی از سرطان های دستگاه گوارش است، مانند سرطان کولورکتال یا سرطان پانکراس، مراجعه کند، پزشک معالج ممکن است آزمایش CA 242 را به عنوان بخشی از یک کار تشخیصی جامع در نظر بگیرد. علائم شایع می تواند شامل کاهش وزن غیر قابل توضیح، تغییر در عادات روده، خونریزی مقعدی، درد شکم یا سایر شکایات گوارشی باشد.
- تشخیص و نظارت بر سرطان شناخته شده: تست CA 242 اغلب برای نظارت بر افرادی که قبلاً سرطان دستگاه گوارش در آنها تشخیص داده شده است استفاده می شود. این به ارزیابی پیشرفت بیماری، پاسخ به درمان و عود احتمالی کمک می کند.
نمونه مورد نیاز برای آزمایش CA 242:
- ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده)
- نوع نمونه: سرم
- حجم نمونه: یک میلی لیتر
لوله آزمایش مورد استفاده در آزمایش CA125
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی
روش های مختلف انجام آزمایش CA125:
روش سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA):
روش سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) برای آزمایش CA 242 یک تکنیک رایج در آزمایشگاه های بالینی برای اندازه گیری سطوح آنتی ژن CA 242 در خون بیمار است. این روش در تشخیص و نظارت بر برخی سرطان های دستگاه گوارش، که در آن CA 242 ممکن است بالا باشد، ارزشمند است. در اینجا شرح مفصلی از روش الایزا برای آزمایش CA 242 آورده شده است:
- جمع آوری نمونه: فرآیند با جمع آوری نمونه خون از بیمار آغاز می شود. این نمونه معمولاً از ورید گرفته می‌شود. پس از جمع آوری، نمونه خون برای جداسازی سرم حاوی پروتئین ها از جمله CA 242 از اجزای سلولی خون پردازش می شود. سرم برای آزمایش CA 242 ترجیح داده می شود زیرا حاوی غلظت بالاتری از آنالیت است.
- تهیه پلیت میکروتیتر: در الایزا از پلیت میکروتیتر استفاده می شود. این پلیت حاوی چندین چاهک است که هر کدام می توانند نمونه متفاوتی را در خود جای دهند. برای انجام ELISA CA 242، صفحه میکروتیتر با آنتی بادی های اختصاصی CA 242 پوشانده می شود. این آنتی بادی ها روی سطح چاهک ها بی حرکت می شوند.
- انکوباسیون با سرم بیمار: حجم کمی از سرم بیمار که حاوی CA 242 است به چاهک های پوشش داده شده اضافه می شود. اگر CA 242 در نمونه وجود داشته باشد، به آنتی بادی های بی حرکت روی صفحه متصل می شود.
- شستشو: پس از انکوباسیون، پلیت شسته می شود تا هرگونه مواد غیر متصل و آلاینده های احتمالی از بین برود. این مرحله برای اطمینان از ویژگی و دقت در آزمون بسیار مهم است.
- برچسب گذاری آنتی بادی و آنزیم ثانویه: یک آنتی بادی ثانویه، که مخصوص قسمت متفاوتی از آنتی ژن CA 242 است، به چاهک ها اضافه می شود. این آنتی بادی ثانویه اغلب با آنزیمی مانند پراکسیداز ترب کوهی کونژوگه می شود. اگر CA 242 به آنتی بادی های بی حرکت متصل شود، کونژوگه آنتی بادی-آنزیم ثانویه نیز به آن متصل می شود.
- انکوباسیون دوم: صفحه دوباره انکوبه می شود تا به کونژوگه آنتی بادی-آنزیم ثانویه اجازه داده شود تا به CA 242 متصل شود.
- شستشو: دور دیگری از شستشو برای حذف هرگونه مزدوج آنتی بادی-آنزیم ثانویه غیرمجاز انجام می شود.
- افزودن سوبسترا: یک سوبسترا مخصوص آنزیم به چاهک ها اضافه می شود. در حضور آنزیم، سوبسترا تحت یک واکنش شیمیایی قرار می گیرد و در نتیجه یک محصول رنگی ایجاد می شود.
- اندازه‌گیری: توسعه رنگ در هر چاه با استفاده از یک اسپکتروفتومتر، که جذب را در یک طول موج خاص اندازه‌گیری می‌کند، اندازه‌گیری می‌شود. مقدار رنگ تولید شده با غلظت CA 242 در نمونه بیمار نسبت مستقیم دارد.
- تجزیه و تحلیل داده ها: مقادیر جذب به دست آمده از اسپکتروفتومتر با استفاده از منحنی های استاندارد تولید شده از غلظت های شناخته شده CA 242 به غلظت های CA 242 تبدیل می شوند. این نتایج معمولاً در واحدهایی مانند واحد در میلی لیتر (U/mL) یا واحد کیلوگرم در لیتر (kU/L) گزارش می شوند.
روش الایزا برای تست CA 242 به دلیل دقت، حساسیت و توانایی ارائه نتایج کمی شناخته شده است. این یک ابزار مهم در تشخیص و نظارت بر سرطان های دستگاه گوارش و سایر شرایط مرتبط با افزایش سطح CA 242 است. این روش به طور گسترده در آزمایشگاه های بالینی و محیط های تحقیقاتی برای تست های تشخیصی مختلف استفاده می شود.
روش ایمونواسی کمی‌لومینسانس (CLIA):
CLIA برای آزمایش CA 242 یک روش آزمایشگاهی بسیار حساس و کمی است که برای اندازه‌گیری سطوح آنتی ژن CA 242 در سرم بیمار استفاده می‌شود. این روش معمولاً در تشخیص و نظارت بر برخی سرطان‌های دستگاه گوارش، که ممکن است CA 242 بالا باشد، استفاده می‌شود. در اینجا شرح مفصلی از روش CLIA برای آزمایش CA 242 آورده شده است:
- جمع آوری نمونه: فرآیند با جمع آوری نمونه خون از بیمار آغاز می شود. این نمونه معمولاً از ورید گرفته می‌شود. پس از جمع آوری، نمونه خون برای جداسازی سرم حاوی پروتئین ها از جمله CA 242 از اجزای سلولی خون پردازش می شود. سرم برای آزمایش CA 242 ترجیح داده می شود زیرا حاوی غلظت بالاتری از آنالیت است.
- تهیه پلیت میکروتیتر: در CLIA از پلیت میکروتیتر مشابه روش الایزا استفاده می شود. صفحه میکروتیتر حاوی چندین چاهک است که هر کدام می توانند نمونه های مختلفی را در خود جای دهند. آنتی بادی های اختصاصی CA 242 روی سطح چاهک ها بی حرکت می شوند.
- انکوباسیون با سرم بیمار: حجم کمی از سرم بیمار که حاوی CA 242 است به چاهک های پوشش داده شده اضافه می شود. اگر CA 242 در نمونه وجود داشته باشد، به آنتی بادی های بی حرکت روی صفحه متصل می شود.
- شستشو: پس از انکوباسیون، پلیت شسته می شود تا هرگونه مواد غیر متصل و آلاینده های احتمالی از بین برود. این مرحله شستشو برای اطمینان از ویژگی و دقت آزمایش بسیار مهم است.
- افزودن معرف های نورتابی شیمیایی: در روش CLIA، مولکول های نورتابی شیمیایی به چاهک ها اضافه می شود. این مولکول ها به طور خاص برای تولید نور در هنگام واکنش با آنزیم ها طراحی شده اند. معرف های نورتابی شیمیایی مورد استفاده با آنتی بادی های اختصاصی CA 242 کونژوگه می شوند.
- انکوباسیون برای نورتابی شیمیایی: صفحه انکوبه می شود تا به آنتی بادی های نورتابی شیمیایی اجازه دهد به هر CA 242 که به آنتی بادی های بی حرکت روی صفحه متصل شده است، متصل شوند.
- اندازه گیری نورتابی شیمیایی: سطح لومینسانس شیمیایی با استفاده از یک لومینومتر اندازه گیری می شود. شدت نور ساطع شده با مقدار CA 242 موجود در نمونه نسبت مستقیم دارد.
- تجزیه و تحلیل داده ها: نتایج بر اساس شدت سیگنال نورتابی شیمیایی اندازه گیری می شوند. این نتایج معمولاً در واحدهایی مانند واحد در میلی لیتر (U/mL) یا واحد کیلوگرم در لیتر (kU/L) گزارش می شوند.
روش CLIA برای تست CA 242 به دلیل حساسیت بالا و توانایی ارائه نتایج دقیق و کمی شناخته شده است. این به طور گسترده در آزمایشگاه های بالینی و محیط های تحقیقاتی برای تشخیص و نظارت بر سرطان های دستگاه گوارش و سایر شرایط مرتبط با افزایش سطح CA 242 استفاده می شود. این روش مزیت دامنه دینامیکی گسترده ای را ارائه می دهد و برای تشخیص سطوح پایین CA 242 در نمونه های بیمار مناسب است.
روش ایمونواسی الکتروکمی لومینسانس (ECLIA):
ECLIA برای آزمایش CA 242 یک روش آزمایشگاهی بسیار حساس و کمی است که برای اندازه گیری سطوح آنتی ژن CA 242 در خون بیمار استفاده می شود. ECLIA روشی است که به طور گسترده برای آزمایش نشانگر تومور استفاده می شود و دقت و ویژگی عالی را ارائه می دهد. در اینجا شرح مفصلی از روش ECLIA برای آزمایش CA 242 آورده شده است:
- جمع آوری نمونه: فرآیند با جمع آوری نمونه خون از بیمار آغاز می شود. این نمونه معمولاً از ورید گرفته می‌شود. پس از جمع آوری، نمونه خون برای جداسازی سرم حاوی پروتئین ها از جمله CA 242 از اجزای سلولی خون پردازش می شود. سرم برای آزمایش CA 242 ترجیح داده می شود زیرا حاوی غلظت بالاتری از آنالیت است.
- تهیه پلیت میکروتیتر: مشابه سایر روش های ایمونواسی، از پلیت میکروتیتر استفاده می شود. این پلیت شامل چاه های متعددی است که هر کدام می توانند نمونه های مختلفی را در خود جای دهند. آنتی بادی های اختصاصی CA 242 روی سطح چاهک ها بی حرکت می شوند.
- انکوباسیون با سرم بیمار: حجم کمی از سرم بیمار که حاوی CA 242 است به چاهک های پوشش داده شده اضافه می شود. اگر CA 242 در نمونه وجود داشته باشد، به آنتی بادی های بی حرکت روی صفحه متصل می شود.
- شستشو: پس از انکوباسیون، پلیت شسته می شود تا هرگونه مواد غیر متصل و آلاینده های احتمالی از بین برود. این مرحله شستشو برای اطمینان از ویژگی و دقت آزمایش بسیار مهم است.
- افزودن آنتی بادی ها و کمپلکس روتنیوم: در ECLIA از کمپلکس روتنیم به عنوان برچسب استفاده می شود. آنتی بادی های اختصاصی CA 242 به همراه کمپلکس روتنیوم به چاهک ها اضافه می شوند. کمپلکس روتنیوم با آنتی بادی ثانویه ای که برای تشخیص استفاده می شود، کونژوگه می شود.
- انکوباسیون دوم: صفحه دوباره انکوبه می شود تا آنتی بادی های نشاندار شده با روتنیوم به هر CA 242 که به آنتی بادی های تثبیت شده روی پلیت متصل شده است، متصل شوند.
- کاربرد میدان مغناطیسی: میدان مغناطیسی روی صفحه میکروتیتر اعمال می شود. میدان مغناطیسی کمپلکس های دارای برچسب روتنیوم را به سطح چاه ها جذب می کند.
- اندازه گیری نورتابی الکتروشیمیایی: کمپلکس روتنیوم تحت یک واکنش الکتروشیمیایی قرار می گیرد که منجر به گسیل نور می شود که به الکتروکمی لومینسانس معروف است. شدت این الکتروکمی لومینسانس مستقیماً با مقدار CA 242 موجود در نمونه متناسب است.
- تشخیص و تعیین کمیت: سیگنال الکتروکمی لومینسانس با استفاده از ابزار خاصی به نام آنالایزر الکتروکمی لومینسانس شناسایی و تعیین می شود. این ابزار شدت نور ساطع شده را اندازه گیری می کند.
- تجزیه و تحلیل داده ها: نتایج بر اساس شدت سیگنال الکتروکمی لومینسانس اندازه گیری می شوند. این نتایج معمولاً در واحدهایی مانند واحد در میلی لیتر (U/mL) یا واحد کیلوگرم در لیتر (kU/L) گزارش می شوند.
روش ECLIA برای تست CA 242 به دلیل حساسیت بالا و توانایی ارائه نتایج دقیق و کمی شناخته شده است. این به طور گسترده در آزمایشگاه های بالینی برای تشخیص و نظارت بر سرطان های دستگاه گوارش و سایر شرایط مرتبط با افزایش سطح CA 242 استفاده می شود. ECLIA محدوده دینامیکی گسترده ای را ارائه می دهد و برای تشخیص سطوح پایین CA 242 در نمونه های بیمار مناسب است. این یک ابزار ارزشمند در مراقبت های بهداشتی برای تشخیص زودهنگام و مدیریت برخی سرطان ها است.
آمادگی قبل از انجام آزمایش CA 242:
- به آمادگی خاصی نیاز ندارد
- به مدت 12 ساعت قبل از جمع آوری نمونه از مولتی ویتامین ها یا مکمل های غذایی حاوی بیوتین (ویتامین B7) که معمولا در مکمل ها و مولتی ویتامین های مو، پوست و ناخن یافت می شود، استفاده نکنید.
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
بیوتین؛ گیوتین ِ اعتبار آزمایشگاه ها
چه چیزی در آزمایش CA 242 مورد بررسی قرار می گیرد؟
تومور مارکرها به ابزاری ضروری در تشخیص و مدیریت سرطان های مختلف تبدیل شده اند. در میان آنها، CA242 یا کربوهیدرات آنتی ژن 242، نقش حیاتی در ارزیابی سرطان های دستگاه گوارش ایفا می کند.
CA242 مانند سایر نشانگرهای تومور یک گلیکوپروتئین است. از یک هسته پروتئینی تشکیل شده است که مولکول های کربوهیدرات به آن متصل هستند. ساختار خاص CA242 با حضور عوامل آنتی ژنیک منحصر به فرد مشخص می شود.
CA242 یک ساختار کربوهیدراتی حاوی اسید سیالیک جدید است که به صورت گلیکوپروتئین/گلیکولیپید در سطح سلول یا به صورت گلیکوپروتئین غنی شده با پیوند O (موسین) در سرم وجود دارد. این عوامل تعیین کننده آنتی ژنی توسط آنتی بادی های مورد استفاده در آزمایشات آزمایشگاهی شناسایی می شوند و CA242 را به یک نشانگر زیستی قابل اندازه گیری برای سرطان های دستگاه گوارش تبدیل می کنند.
عملکرد CA 242:
عملکرد فیزیولوژیکی دقیق CA242 در بدن انسان نامشخص است. برخلاف برخی دیگر از نشانگرهای تومور، CA242 با هیچ فرآیند یا عملکرد فیزیولوژیکی طبیعی مرتبط نیست. در عوض، اهمیت آن در نقش آن به عنوان تومورمارکر، به ویژه در سرطان های دستگاه گوارش نهفته است. افزایش سطح CA242 در خون نشان دهنده وجود این بدخیمی ها است و فرآیندهای تشخیصی و نظارتی را آغاز می کند.
تولید CA242 در ابتدا در سلول های مرتبط با تومورهای دستگاه گوارش خاص رخ می دهد. در حالی که ممکن است توسط بافت‌های سالم تولید نشود، انواع سلولهای تومور زیر برای تولید CA242 شناخته شده‌اند:
سلول های سرطانی کولورکتال: سرطان کولورکتال منبع اصلی افزایش سطح CA242 است. سلول های تومور در روده بزرگ و راست روده CA242 تولید می کنند که وارد جریان خون می شود.
سلولهای سرطان پانکراس: CA 242 نیز با سرطان پانکراس مرتبط است. سلول های تومور در پانکراس می توانند CA242 را در جریان خون آزاد کنند.
سایر تومورهای گوارشی: علاوه بر سرطان های کولورکتال و پانکراس، CA242 ممکن است توسط سلول های تومور در سایر قسمت های دستگاه گوارش مانند معده و مری تولید شود، اگرچه حساسیت و ویژگی آن برای این سرطان ها ممکن است متفاوت.
CA242، با ساختار متمایز خود، به عنوان یک بیومارکر در حوزه سرطان های دستگاه گوارش عمل می کند. این توسط سلول های تومور در بخش های مختلف دستگاه گوارش، به ویژه سرطان های روده بزرگ و پانکراس تولید می شود. اهمیت بالینی آن در تشخیص، مرحله بندی و پایش این بدخیمی ها مشهود است.
مطالعات بیشتر نشان داده است که CA242 دارای حساسیت ها و ویژگی های مشابهی با CA19-9 و CA50 در تشخیص است. سرطان پانکراس به طور کلی، حساسیت CA242 کمتر از CA50 و CEA است، اما CA242 هنگامی که برای تشخیص سرطان پانکراس استفاده می شود، ویژگی بالاتری دارد.
مطالعات متعدد نشان داد که سطح سرمی CA242 به خوبی با سطوح CA19-9 و CA 50 به عنوان نشانگرهای زیستی برای بدخیمی های دستگاه گوارش ارتباط دارد. افزایش سطح سرمی CA242 می تواند به عنوان یسومارکر نه تنها برای تشخیص سرطان پانکراس بلکه برای تشخیص سرطان روده بزرگ و سایر سرطان ها نیز مورد استفاده قرار گیرد.
مطالعات ایمونوهیستوشیمی نشان داده است که CA242 همیشه با CA50 بیان می شود، اما CA50 و CA242 توسط آنتی بادی های مونوکلونال مختلف با اپی توپ های کربوهیدرات کاملاً متفاوت که روی یک ماکرومولکول قرار دارند شناسایی می شوند.
CA242، زمانی که به طور عاقلانه در کنار سایر داده های بالینی استفاده شود، توانایی ما را برای ارزیابی دقیق، تعیین استراتژی های درمانی و بهبود نتایج بالینی بیمارانی که با سرطان های دستگاه گوارش مواجه هستند، افزایش می دهد. همانطور که علم پزشکی به پیشرفت خود ادامه می دهد، نقش CA 242 در سرطان شناسی همچنان یک حوزه حیاتی از تحقیقات و کاربرد بالینی است.
سوالات متداول
CA 242 چه تفاوتی با سایر تومور مارکرها مانند CA 19-9 دارد؟
CA 242 و CA 19-9 هر دو نشانگر تومور مرتبط با سرطان های دستگاه گوارش هستند، اما تفاوت هایی با هم دارند:
- ویژگی: CA 19-9 در درجه اول با سرطان پانکراس مرتبط است و بیشتر مختص این نوع سرطان است. در مقابل، CA242 با سرطان های مختلف دستگاه گوارش، از جمله سرطان روده بزرگ و پانکراس مرتبط است.
- حساسیت: CA 19-9 اغلب برای تشخیص سرطان پانکراس حساس تر از CA242 است. با این حال، CA242 ممکن است زمانی استفاده شود که نتایج CA 19-9 قطعی نباشد یا در مواردی که هر دو نشانگر بالا هستند.
- کاربرد بالینی: CA 19-9 معمولاً برای تشخیص و نظارت بر سرطان پانکراس استفاده می شود. CA242، در حالی که برای سرطان پانکراس مرتبط است، کاربرد وسیع تری دارد، از جمله سرطان های روده بزرگ و دیگر سرطان های دستگاه گوارش.
- تداخل: برخی از شرایط غیر بدخیم می توانند باعث افزایش سطح CA 19-9 شوند که می تواند منجر به مثبت کاذب شود. CA 242 ممکن است در هنگام برخورد با این موقعیت ها یک جایگزین ارائه دهد.
عملکرد اولیه CA 242 در بدن چیست؟
عملکرد اولیه CA242 در بدن به خوبی تثبیت نشده است. برخلاف برخی دیگر از مولکول های زیستی در بدن، CA242 نقش فیزیولوژیکی شناخته شده ای ندارد. این توسط بافت های سالم برای عملکرد خاصی تولید نمی شود. در عوض، اهمیت آن در نقش آن به عنوان نشانگر تومور است. سطوح بالا CA 242 در خون نشان دهنده وجود برخی سرطان های دستگاه گوارش است که به جای داشتن یک عملکرد بیولوژیکی شناخته شده، به عنوان یک ابزار تشخیصی و نظارتی عمل می کند.
آیا می توان از آزمایش CA 242 برای غربالگری سرطان های مختلف استفاده کرد؟
تست CA242 معمولاً برای غربالگری عمومی سرطان استفاده نمی شود زیرا حساسیت و ویژگی لازم برای تشخیص گسترده سرطان را ندارد. در درجه اول به عنوان یک ابزار تشخیصی و نظارتی در مواردی که مشکوک به سرطان های خاص دستگاه گوارش است استفاده می شود. غربالگری سرطان عموماً شامل روش‌ها و نشانگرهای دیگری است و CA242 همراه با ارزیابی بالینی و سایر آزمایش‌ها برای تأیید تشخیص سرطان استفاده می‌شود.
محدودیت های تست CA 242 در تشخیص سرطان چیست؟
- عدم ویژگی: CA242، مانند سایر مارکرهای تومور، کاملاً مختص سرطان نیست. سطوح بالا را می توان در شرایط مختلف غیر بدخیم مشاهده کرد که به طور بالقوه منجر به مثبت کاذب می شود.
- حساسیت متنوع: در حالی که CA242 برای برخی از سرطان های دستگاه گوارش مفید است، ممکن است همیشه نتایج قطعی ارائه نکند و حساسیت آن می تواند در بین افراد متفاوت باشد.
- استفاده محدود برای تشخیص زودهنگام: CA242 اغلب برای نظارت بر موارد شناخته شده سرطان نسبت به تشخیص زودهنگام سرطان ارزشمندتر است. معمولاً برای تشخیص سرطان های در مراحل اولیه به اندازه کافی حساس نیست.
- تداخل: برخی از شرایط غیر سرطانی، مانند پانکراتیت یا بیماری کبد، می توانند بر سطح CA242 تأثیر بگذارند و تفسیر را چالش برانگیز کنند.
محدوده مرجع برای CA 242 در افراد سالم چگونه است؟
محدوده مرجع برای CA242 بسته به آزمایشگاه و سنجش خاص مورد استفاده می تواند متفاوت باشد. به طور معمول، سطوح CA 242 در افراد سالم پایین است، اغلب در محدوده مرجع 0 تا 20 U/mL (واحد در میلی لیتر) یا محدوده مشابه، بسته به سنجش قرار می گیرد. با این حال، این محدوده های مرجع می توانند بین آزمایشگاه ها متفاوت باشند، بنابراین ضروری است که برای تفسیر دقیق به محدوده مرجع خاصی که توسط آزمایشگاه انجام دهنده آزمایش ارائه شده است، مراجعه کنید.
آیا شرایط غیر سرطانی می تواند باعث افزایش سطح CA 242 شود؟
بله، شرایط غیر سرطانی می تواند منجر به افزایش سطح CA242 شود. چندین بیماری غیر بدخیم مانند پانکراتیت، بیماری کبد و برخی اختلالات گوارشی می توانند بر سطح CA242 تأثیر بگذارند. این یکی از محدودیت های استفاده از CA242 به عنوان نشانگر تومور است، زیرا می تواند منجر به مثبت کاذب شود. بنابراین، نتایج CA242 باید همراه با یافته های بالینی و سایر تست های تشخیصی برای تفسیر دقیق داده ها در نظر گرفته شود.
آیا عوامل ژنتیکی بر سطح CA 242 تأثیر می گذارد؟
عوامل ژنتیکی می توانند تا حدی بر سطح CA242 تأثیر بگذارند. در حالی که سطوح CA242 در درجه اول با تولید تومور مرتبط است، تغییرات ژنتیکی فردی می تواند بر بیان CA242 تاثیر بگذارد.
آیا سن و جنسیت بیمار می تواند بر سطوح CA 242 تأثیر بگذارد؟
سن و جنسیت بیمار می تواند تا حدی بر سطح CA242 تأثیر بگذارد. مشاهده شده است که سطوح CA242 می تواند در بین افراد متفاوت باشد و این تنوع می تواند تحت تأثیر عواملی مانند سن، جنسیت و سلامت کلی باشد. با این حال، سطوح CA242 نباید صرفاً بر اساس سن یا جنسیت تفسیر شوند. آنها باید در زمینه ارزیابی بالینی و سایر داده های تشخیصی برای ارزیابی دقیق در نظر گرفته شوند.
در سایت Lippincott Williams & Wilkins در مورد CA 242 بیشتر بخوانید:
آنتی ژن کربوهیدرات 242 (CA 242) یک آنتی ژن کربوهیدرات سیالیله است که می تواند بر روی سطح سلول ها یا در سرم شناسایی شود. مطالعات نشان داد که بیان CA 242 به شدت با ویژگی های بالینی آسیب شناسی بسیاری از انواع تومورهای بدخیم دستگاه گوارش، مانند سرطان معده، سرطان کولورکتال (CRC) و سرطان پانکراس مرتبط است.
مطالب مرتبط در متااورگانون:
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
آزمایش CA 15-3 | آنتی ژن سرطانی 15-3 | کربوهیدرات آنتی ژن 15-3 | MUC-1 | Cancer Antigen 15-3
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
آزمایش CA19-9 | آنتی ژن مرتبط با سرطان 19-9 | کربوهیدرات آنتی ژن 19-9
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
آزمایش CA125 | تومور مارکر CA-125 | آنتی ژن سرطانی 125
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
آزمایش آنتی ژن سرطان پروستات 3 (PCA3) | DD3 | Prostate Cancer Antigen 3
شاید این مطلب برای شما مفید باشد:
آزمایش آنتی ژن کارسینومبریونیک (CEA)
منابع مقاله
- Yun L, Bin Z, Guangqi G, et al. Clinical significance in combined detection of serum pepsinogen I, pepsinogen II and carbohydrate antigen 242 in gastric cancer. Hepatogastroenterology 2014;61:255–8.
- Luo H, Shen K, Li B, et al. Clinical significance and diagnostic value of serum NSE, CEA, CA19-9, CA125 and CA242 levels in colorectal cancer. Oncol Lett 2020;20:742–50.
- Dong D, Jia L, Zhang L, et al. Periostin and CA242 as potential diagnostic serum biomarkers complementing CA19.9 in detecting pancreatic cancer. Cancer Sci 2018;109:2841–51.
- Zhang M, Dou H, Yang D, et al. Retrospective analysis of glycan-related biomarkers based on clinical laboratory data in two medical centers during the past 6 years. Prog Mol Biol Transl Sci 2019;162:141–63.
- Luo G, Liu C, Guo M, et al. Potential biomarkers in lewis negative patients with pancreatic cancer. Ann Surg 2017;265:800–5.
- Jing JX, Wang Y, Xu XQ, et al. Tumor markers for diagnosis, monitoring of recurrence and prognosis in patients with upper gastrointestinal tract cancer. Asian Pac J Cancer Prev 2014;15:10267–72.
- Jiexian J, Xiaoqin X, Lili D, et al. Clinical assessment and prognostic evaluation of tumor markers in patients with gastric cancer. Int J Biol Markers 2013;28:192–200.
- Muhammad T, Abdel Ghafar, Muhammad I, et al. Verification of quantitative analytical methods in medical laboratories. J Med Biochem 2020;39:1–2.
- CFDA. Guidelines for principle of analysis performance evaluation of in vitro diagnostic reagent. Available from: http://www.cmde.org.cn/CL0004/795.htmL. Accessed June 1, 2009.
- CLSI: EP9-A2: Method comparison and bias estimation using patient samples; Approved Guideline-Second Edition. 2000.
- CLSI: EP5-A: Evaluation of precision performance of clinical chemistry devices; Approved Guideline. 2000.
- CLSI: EP6-A: Evaluation of the Linearity of Quantitative Measurement Procedures: A Statistical Approach; Approved Guideline. 2003.
- CLSI: EP7-A: Interference testing in clinical chemistry; Approved Guideline. 2000.
- Dong D, Zhang L, Jia L, et al. Identification of serum periostin as a potential diagnostic and prognostic marker for colorectal cancer. Clin Lab 2018;64:973–81.
- Lei XF, Jia SZ, Ye J, et al. Application values of detection of serum CA199, CA242, and CA50 in the diagnosis of pancreatic cancer. J Biol Regul Homeost Agents 2017;31:383–8.
