آزمایش BNP و NT-proBNP | پپتید ناتریورتیک مغز | N-Terminal Pro B-Type Natriuretic Peptide

پپتید ناتریورتیک نوع B (BNP) هورمونی است که توسط قلب تولید می شود. هورمون NT-proBNP نیز یک پروهورمون غیر فعال است که از همان مولکولی که BNP را تولید می کند آزاد می شود. هر دو BNP و NT-proBNP در پاسخ به تغییرات فشار داخل قلب آزاد می شوند.

اسامی دیگر:

• پپتید ناتریورتیک مغز (Brain Natriuretic Peptide Test)
•  N-Terminal Pro B-Type Natriuretic Peptide Test
• تست پپتید ناتریورتیک (Natriuretic Peptide Test)

چرا آزمایش BNP و NT-proBNP درخواست می شود؟

• برای کمک به تشخیص و در برخی موارد ارزیابی شدت بیماری قلبی، از جمله نارسایی احتقانی قلب (CHF)

چه زمانی آزمایش BNP و NT-proBNP بایستی انجام شود؟

• هنگامی که علائمی مانند تنگی نفس، خستگی، مایع بیش از حد در شکم و تورم مچ دارید
• پس از حمله قلبی یا در طول درمان بیماری قلبی.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش BNP و NT-proBNP:

• ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده) / لوله با درب بنفش (حاوی ضد انعقاد EDTA)
• نوع نمونه: سرم
• حجم نمونه: 0/5 میلی لیتر

آمادگی قبل از انجام آزمایش BNP و NT-proBNP:

نیاز به ناشتایی ندارد.

این آزمایش ممکن است زمانی که نمونه از فردی که مکملی با دوز بالای بیوتین مصرف می‌کند (ویتامین B7 یا B8، ویتامین H یا کوآنزیم R)، تداخل نشان دهد. توصیه می شود از تمام بیمارانی که ممکن است برای این آزمایش اندیکاسیون شده باشند در مورد مکمل بیوتین سوال شود. باید به بیماران هشدار داده شود که مصرف بیوتین را حداقل 72 ساعت قبل از جمع آوری نمونه متوقف کنند.

نام روش انجام آزمایش BNP و NT-proBNP:

روش ایمونواسی الکتروکمی لومینسانس (ECLIA):

ایمونواسی الکتروکمی لومینسانس (ECLIA) یک روش آزمایشگاهی است که برای اندازه گیری سطوح BNP و NT-proBNP در نمونه های خون استفاده می شود. ECLIA نوعی ایمونواسی است که از یک واکنش الکتروشیمیایی برای تولید نور استفاده می کند و سپس برای تعیین غلظت BNP یا NT-proBNP در نمونه اندازه گیری می شود.

روش ECLIA شامل چندین مرحله است:

نمونه های خون از بیمار جمع آوری شده و برای جداسازی پلاسما یا سرم سانتریفیوژ می شود. سپس پلاسما یا سرم با محلولی حاوی آنتی بادی هایی مونوکلونال اختصاصی BNP یا NT-proBNP نشاندار شده با کمپلکس روتنیم، مخلوط می شود. مخلوط پلاسما یا سرم و آنتی بادی ها برای مدتی انکوبه می شوند تا آنتی بادی ها به BNP یا NT-proBNP در نمونه متصل شوند.

در طی انکوباسیون دوم، ریزذرات نشاندار شده با استرپتاویدین اضافه می‌شوند و کمپلکس حاصل از طریق تعامل بیوتین-استرپتاویدین به فاز جامد متصل می‌شود. مخلوط واکنش به‌دست‌آمده به داخل سلول اندازه‌گیری (Measuring cell) آسپیره می‌شود، جایی که ریزذرات به صورت مغناطیسی روی سطح الکترود جذب می‌شوند.

مواد غیر متصل شسته می شوند. سپس ولتاژ به الکترود اعمال می‌شود، که باعث انتشار نورتابی شیمیایی می‌شود که توسط یک مولتی‌پلایر نوری اندازه‌گیری می‌شود. نتایج با مقایسه این اندازه گیری در برابر منحنی کالیبراسیون به دست می آید. مقادیر تعیین شده برای کالیبراتورها با این استاندارد سازی قابل ردیابی هستند.

ECLIA یک روش بسیار حساس و اختصاصی برای اندازه گیری سطوح BNP و NT-proBNP است و به طور گسترده در آزمایشگاه های بالینی برای آزمایش های معمول استفاده می شود. با این حال، برای انجام آن به تجهیزات و تخصص نیاز دارد و ممکن است گران‌تر از سایر روش‌های ایمونواسی باشد.

روش سنجش‌ ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISAs):

الایزا نوعی از سنجش ایمنی هستند که برای تشخیص و تعیین کمیت غلظت مولکول‌های زیستی خاص در یک نمونه استفاده می‌شود. پپتید ناتریورتیک نوع B (BNP) و پپتید ناتریورتیک نوع N-ترمینال پرو-B (NT-proBNP) را می توان با استفاده از ELISA اندازه گیری کرد.

اساس ELISA ها استفاده از یک آنتی بادی ثانویه مرتبط با آنزیم است که به طور خاص به مجموعه آنتی ژن-آنتی بادی تشکیل شده توسط آنتی بادی اولیه و بیومولکول هدف متصل می شود. آنزیم یک سوبسترا را به یک سیگنال قابل تشخیص تبدیل می کند که متناسب با غلظت مولکول زیستی در نمونه است.

در اینجا شرح گام به گام نحوه استفاده از ELISA برای آزمایش BNP و NT-proBNP آمده است:

•  آماده‌سازی نمونه: نمونه‌های خون یا پلاسما باید از بیمار جمع‌آوری شده و از قبل تحت درمان قرار گیرند تا هرگونه مواد مزاحم احتمالی حذف شود. این ممکن است شامل سانتریفیوژ کردن نمونه برای جداسازی کسر پلاسما و/یا افزودن یک ماده نگهدارنده برای جلوگیری از تخریب مولکول زیستی هدف باشد.
• پوشش دهی میکروپلیت: یک میکروپلیت با چاهک با یک آنتی بادی اولیه مخصوص BNP یا NT-proBNP پوشانده می شود. صفحه در یک دما و دوره زمانی خاص انکوبه می شود تا امکان جذب آنتی بادی مناسب فراهم شود.
• مسدود کردن صفحه: پس از اینکه آنتی بادی اولیه روی صفحه بی حرکت شد، باید مسدود شود تا از اتصال غیراختصاصی سایر پروتئین ها به صفحه جلوگیری شود. این کار معمولاً با استفاده از محلولی حاوی آلبومین سرم گاوی (BSA) انجام می شود.
• افزودن نمونه: نمونه بیمار رقیق شده به پلیت اضافه شده و اجازه داده می شود تا به آنتی بادی اولیه بی حرکت متصل شود.
• افزودن آنتی بادی تشخیص: یک آنتی بادی ثانویه با یک آنزیم (اغلب پراکسیداز ترب کوهی، HRP) نشاندار شده به چاهک اضافه می شود. این آنتی بادی ثانویه مخصوص یک اپی توپ متفاوت روی بیومولکول هدف است، بنابراین با آنتی بادی اولیه رقابت نمی کند. اگر بیومولکول هدف در نمونه وجود داشته باشد، آنتی بادی ثانویه به آن متصل شده و یک کمپلکس آنتی ژن-آنتی بادی تشکیل می دهد.
•  افزودن سوبسترا: محلولی حاوی سوبسترای HRP (اغلب 3,3′,5,5′-tetramethylbenzidine, TMB) به هر چاهک اضافه می شود. آنزیم HRP اکسیداسیون TMB را کاتالیز می کند و منجر به تغییر رنگ می شود که با استفاده از اسپکتروفتومتر قابل تشخیص است.
• خواندن نتایج: جذب محصول رنگی در یک طول موج مشخص با استفاده از میکروپلیت خوان اندازه گیری می شود. شدت سیگنال متناسب با مقدار BNP یا NT-proBNP در نمونه بیمار است. یک منحنی استاندارد را می توان با استفاده از غلظت های شناخته شده بیومولکول هدف ایجاد کرد که امکان اندازه گیری کمی نمونه های بیمار را فراهم می کند.

به طور کلی، ELISA یک روش قابل اعتماد و حساس برای اندازه گیری سطوح BNP و NT-proBNP در نمونه های بیمار است. آنها به طور گسترده در تحقیقات و تنظیمات بالینی برای تشخیص و مدیریت نارسایی قلبی استفاده می شوند.

ایمونواسی‌ کمی لومینسانس (CLIA):

CLIA نوعی از سنجش ایمنی هستند که برای تشخیص و تعیین کمیت غلظت مولکول‌های زیستی خاص در یک نمونه استفاده می‌شود. آنها معمولاً برای اندازه گیری پپتید ناتریورتیک نوع B (BNP) و پپتید ناتریورتیک نوع B-ترمینال (NT-proBNP) استفاده می شوند.

اساس CLIAها استفاده از برچسب کمی لومینسانس متصل به یک آنتی بادی ثانویه است که به طور خاص به مجموعه آنتی ژن-آنتی بادی تشکیل شده توسط آنتی بادی اولیه و زیست مولکول هدف متصل می شود. هنگامی که آنتی بادی ثانویه نشاندار شده به مجموعه آنتی ژن-آنتی بادی متصل می شود، یک واکنش شیمیایی رخ می دهد که نور ساطع می کند. شدت نور متناسب با غلظت مولکول زیستی در نمونه است.

در اینجا توضیح گام به گام نحوه استفاده از CLIA برای آزمایش BNP و NT-proBNP آمده است:

•  آماده‌سازی نمونه: نمونه‌های خون باید از بیمار جمع‌آوری شده و از قبل تحت درمان قرار گیرند تا هرگونه مواد مزاحم احتمالی حذف شود. این ممکن است شامل سانتریفیوژ کردن نمونه برای جداسازی سرم یا پلاسما باشد.
• پوشش میکروپلیت: یک میکروپلیت با چاهک با یک آنتی بادی اولیه مخصوص BNP یا NT-proBNP پوشانده می شود. صفحه در یک دما و دوره زمانی خاص انکوبه می شود تا امکان جذب آنتی بادی مناسب فراهم شود.
•  مسدود کردن صفحه: پس از اینکه آنتی بادی اولیه روی صفحه بی حرکت شد، باید مسدود شود تا از اتصال غیراختصاصی سایر پروتئین ها به صفحه جلوگیری شود. این کار معمولاً با استفاده از محلولی حاوی آلبومین سرم گاوی (BSA) انجام می شود.
• افزودن نمونه: نمونه بیمار رقیق شده به پلیت اضافه شده و اجازه داده می شود تا به آنتی بادی اولیه بی حرکت متصل شود.
•  افزودن آنتی بادی تشخیص: یک آنتی بادی ثانویه نشاندار شده با یک مولکول نورتابی شیمیایی (مانند استر آکریدینیم) به چاهک اضافه می شود. این آنتی بادی ثانویه مخصوص یک اپی توپ متفاوت روی بیومولکول هدف است، بنابراین با آنتی بادی اولیه رقابت نمی کند. اگر بیومولکول هدف در نمونه وجود داشته باشد، آنتی بادی ثانویه به آن متصل شده و یک کمپلکس آنتی ژن-آنتی بادی تشکیل می دهد.
• افزودن محلول تقویت کننده: محلولی حاوی مواد شیمیایی که واکنش نورتابی شیمیایی را تقویت می کند به هر چاهک اضافه می شود. این معمولاً شامل پراکسید هیدروژن و یک محلول بافر مانند لومینول یا ایزولومینول است.
• اندازه گیری انتشار نور: واکنش نورتابی شیمیایی نور تولید می کند که با استفاده از یک ابزار تخصصی به نام لومینومتر قابل تشخیص است. شدت انتشار نور متناسب با مقدار BNP یا NT-proBNP در نمونه بیمار است.
•  خواندن نتایج: دستگاه یک مقدار عددی برای شدت سیگنال تولید می کند که می تواند برای تعیین غلظت بیومولکول هدف در نمونه بیمار استفاده شود. منحنی‌های کالیبراسیون با استفاده از غلظت‌های شناخته شده بیومولکول هدف ایجاد می‌شوند و امکان اندازه‌گیری کمی نمونه‌های بیمار را فراهم می‌کنند.

به طور کلی، CLIA یک روش بسیار حساس و اختصاصی برای اندازه گیری سطوح BNP و NT-proBNP در نمونه های بیمار است. آنها به طور گسترده در تحقیقات و تنظیمات بالینی برای تشخیص و مدیریت نارسایی قلبی استفاده می‌شوند و مزایای متعددی نسبت به سایر روش‌های ایمونواسی از جمله سرعت، حساسیت و دامنه دینامیکی گسترده دارند.

چه چیزی در آزمایش BNP و NT-proBNP مورد بررسی قرار می گیرد؟

پپتید ناتریورتیک مغز یا BNP در ابتدا پپتید ناتریورتیک مغزی نامیده می شد زیرا ابتدا در بافت مغز یافت شد (و برای تمایز آن از پروتئین مشابه ساخته شده در دهلیزها، یا حفره های فوقانی قلب، که ANP نامیده می شود).

پپتید ناتریورتیک نوع B (پپتید ناتریورتیک مغز: BNP) یک پپتید کوچک حلقه‌دار است که توسط قلب ترشح می‌شود تا فشار خون و تعادل مایعات را تنظیم کند. فرم حرفه ای (proBNP). هنگامی که از قلب در پاسخ به انبساط حجم بطن یا اضافه بار فشار آزاد می شود، قطعه N ترمینال (NT) از 76 اسید آمینه (NT-proBNP) به سرعت توسط آنزیم های کورین و فورین جدا می شود تا پپتید 32 اسید آمینه فعال آزاد شود (BNP).

BNP با اتصال به گیرنده کلیرانس (NPR-C) و همچنین از طریق عمل اندوپپتیدازها در سرم حذف می شود. نیمه عمر گردشی BNP تقریباً 22 دقیقه است. نیمه عمر گردشی NT-proBNP به طور قابل توجهی طولانی تر است (60-120 دقیقه) و مکانیسم کلیرانس آن به نظر عمدتا کلیوی است.

پپتیدهای ناتریورتیک (NPs) برای شناسایی و طبقه بندی بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب (CHF) استفاده می شود. NP ها پپتیدهای عصبی غدد درون ریز هستند که با فعالیت سیستم رنین-آنژیوتانسین مخالف هستند. در اینجا سه ​​NP اصلی وجود دارد: ANP، BNP و CNP  CNP در عضله دهلیزی قلب سنتز می شود. منبع اصلی BNP گرانول های غشایی در بطن قلب است، اگرچه در ابتدا در مغز خوک یافت شد. CNP ابتدا در سیستم عصبی موضعی یافت شد اما بعداً مشخص شد که توسط سلول های اندوتلیال تولید می شود

پپتیدهای قلبی به طور مداوم توسط سلول های ماهیچه قلب در سطوح پایین آزاد می شوند. اما، سرعت رهاسازی را می توان با انواع فاکتورهای عصبی غدد درون ریز و فیزیولوژیک، از جمله بار همودینامیک، برای تنظیم پیش بار قلبی و بارگذاری مجدد افزایش داد. به دلیل این خواص، BNP و ANP در پاتوفیزیولوژی فشار خون بالا، CHF و آترواسکلروز نقش دارند.

هر دو ANP و BNP به ترتیب در پاسخ به کشش دهلیزی و بطنی آزاد می شوند و باعث شل شدن عروق، مهار ترشح آلدوسترون از غده فوق کلیوی و رنین از کلیه می شوند و در نتیجه باعث افزایش ناتریورز و کاهش حجم خون می شوند. CNP اثر شل کنندگی عروق دارد اما ناتریورز را تحریک نمی کند.

BNP، به ویژه، به خوبی با فشارهای بطنی ارتباط دارد. در نتیجه، BNP نشانگر خوبی برای CHF است. سطوح BNP به خودی خود از هر یافته تاریخی یا فیزیکی یا مقادیر آزمایشگاهی در شناسایی نارسایی احتقانی قلب به عنوان علت تنگی نفس دقیق تر است. دقت تشخیصی BNP در کات آف 100 پیکوگرم در میلی لیتر در مطالعات تحقیقاتی 83/4 درصد بود.

هر چه سطوح BNP بالاتر باشد، CHF شدیدتر است. این آزمایش در تنظیمات مراقبت های فوری برای کمک به تشخیص افتراقی تنگی نفس (SOB) استفاده می شود. اگر BNP بالا باشد، SOB به دلیل CHF است. اگر سطح BNP نرمال باشد، SOB ریوی است و قلبی نیست. این تست به ویژه در ارزیابی SOB در بیماران مبتلا به بیماری قلبی و مزمن ریوی مفید است.

علاوه بر این، BNP یک پیش بینی کننده مفید است و در طبقه بندی خطر CHF استفاده می شود. بیماران مبتلا به CHF که سطح BNP آنها با درمان به سرعت به حالت عادی باز نمی گردد، نسبت به بیمارانی که سطح BNP آنها به سرعت با درمان عادی می شود، خطر مرگ و میر بیشتری را در ماه های بعدی تجربه می کنند. در رد زودهنگام پیوند قلب، سطح BNP می تواند افزایش یابد. بهترین کاربرد اندازه گیری BNP و NT-proBNP برای تشخیص بیماران مبتلا به بیماری حاد است که با تنگی نفس به خدمات اورژانس مراجعه می کنند

اندازه گیری غلظت BNP پلاسما به عنوان یک روش غربالگری انبوه بسیار کارآمد و مقرون به صرفه برای شناسایی بیماران مبتلا به ناهنجاری های مختلف قلبی در حال تکامل است. اندازه گیری او صرف نظر از علت و درجه اختلال عملکرد سیستولیک بطن لت (LV) که می تواند به طور بالقوه به نارسایی قلبی آشکار تبدیل شود و خطر بالایی برای یک رویداد قلبی عروقی داشته باشد، مهم است.

در برخی از آزمایشگاه ها، BNP به عنوان یک قطعه N ترمینال از پپتید ناتریورتیک پرو مغزی (نوع B) (NT-proBNP) اندازه گیری می شود. اطلاعات بالینی ارائه شده توسط BNP یا NT-proBNP تقریباً یکسان است و آزمایش ها به جای یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرند. غربالگری بیماران دیابتی از نظر افزایش BNP برای تعیین خطر بیماری های قلبی به دلیل هزینه پایین انجام آزمایش در مقایسه با اکوکاردیوگرام استفاده می شود. BNP همچنین در بیماران مبتلا به فشار خون طولانی مدت سیستمیک و بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد (MI) افزایش می یابد.

توجه به این نکته ضروری است که نارسایی قلبی یک اصطلاح نادرست است. قلب هنوز خون را پمپ می کند، فقط در انجام این کار مشکل دارد. اگر پزشکان شما را با نارسایی قلبی درمان می کنند، بسته به شدت بیماری رویکردهای مختلفی دارند.

ACS، بیماری دریچه‌ای و سایر بیماری‌های قلبی، BNP را افزایش می‌دهند، مانند بسیاری از شرایط غیر قلبی، از جمله افزایش سن، کم خونی، نارسایی کلیوی، بیماری ریوی، آپنه خواب، بیماری بحرانی، سپسیس و سوختگی‌های شدید. چاقی تمایل به کاهش سطوح دارد و بیماران مبتلا به HF علامت دار، به ویژه زمانی که مزمن و پایدار باشد، می توانند سطوح طبیعی داشته باشند. تنوع درون فردی نسبتاً زیاد است. در گروهی از بیماران مبتلا به HF مزمن پایدار، تنوع هفته به هفته برای BNP و NT-proBNP حدود 30 تا 40 درصد بود.

همانطور که انتظار می رود، سطوح BNP و NT-proBNP با درمان موثر HF کاهش می یابد و آزمایش سریال، احتمالاً همراه با سایر نشانگرها مانند cTn، ممکن است برای ارزیابی پاسخ درمانی و پیش آگهی استفاده شود.

همانند تروپونین، BNP و N-BNP از نظر بالینی توسط ایمونواسی اندازه گیری می شوند. متأسفانه، استانداردسازی این سنجش‌ها به دلیل واکنش‌های متقابل متفاوت با پپتیدهای مختلف و عدم وجود مواد مرجع مورد توافق با تاخیر مواجه شده است. نتایج حاصل از سنجش های مختلف را نمی توان به طور قابل اعتماد مقایسه کرد. روش های طیف سنجی جرمی قدرتمند در محیط تحقیق به کار گرفته شده است. اینها ممکن است در کوتاه مدت به استانداردسازی ایمونواسی کمک کنند و برای کاربردهای بالینی در طولانی مدت مناسب شوند

عوامل مداخله گر در آزمایش BNP و NT-proBNP:

• • • سطح BNP عموماً در زنان سالم بیشتر از مردان سالم است.
    • سطح BNP در بیماران مسن بالاتر است.
    • سطح BNP در بیمارانی که به مدت یک ماه پس از عمل جراحی قلب انجام داده اند، افزایش می یابد. و در این بیماران وجود CHF را منعکس نمی کند.
    • چندین روش مختلف برای اندازه گیری BNP وجود دارد. مقادیر طبیعی فرق می کند چه کل پروتئین یک قطعه پروتئین BNP اندازه گیری شود یا نه.
    • Natrecor (nesiritide)، شکل نوترکیب پپتید درون زا انسانی که برای درمان CHF استفاده می شود، سطوح BNP پلاسما را برای چند روز افزایش می دهد.

اهمیت بالینی آزمایش BNP و NT-proBNP:

افزایش سطح سرمی:

• نارسایی احتقانی قلب
• انفارکتوس میوکارد
• فشار خون سیستمیک
• رد پیوند قلب
• Cor pulmonale

این بیماری ها همگی با افزایش فشار قلب بطنی و/یا دهلیزی همراه هستند. در نتیجه، پپتیدهای ناتریورتیک قلبی ترشح می‌شوند که باعث شل شدن رگ‌های خونی (اتساع عروق)، افزایش دفع سدیم (ناتریورز) و مایع (دیورز) و کاهش هورمون‌های عصبی آسیب‌رسان (اندوتلین، آلدوسترون، آنژیوتانسین II) می‌شوند. همه این اعمال به طور هماهنگ بر روی عروق، قلب و کلیه کار می کنند تا بار مایع روی قلب را کاهش دهند و به قلب اجازه عملکرد بهتر و بهبود عملکرد قلبی را می دهند.

کاهش سطح سرمی:

• پاسخ درمانی به داروهای ضد فشار خون
• پاسخ درمانی به درمان دیورتیک

ملاحظات بالینی آزمایش BNP و NT-proBNP:

• بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی دارای سطوح BNP افزایش یافته هستند، اما ممکن است پایدار باشند.
• بیماران با BNP به تازگی افزایش یافته نیاز به ارزیابی بیشتر از جمله اکوکاردیوگرافی دارند.

محدوده مرجع آزمایش BNP و NT-proBNP:

Males

• • • < or =45 years: < or =51 pg/mL
    • 46 years: < or =53 pg/mL
    • 47 years: < or =55 pg/mL
    • 48 years: < or =56 pg/mL
    • 49 years: < or =58 pg/mL
    • 50 years: < or =59 pg/mL
    • 51 years: < or =61 pg/mL
    • 52 years: < or =62 pg/mL
    • 53 years: < or =64 pg/mL
    • 54 years: < or =67 pg/mL
    • 55 years: < or =68 pg/mL
    • 56 years: < or =70 pg/mL
    • 57 years: < or =71 pg/mL
    • 58 years: < or =73 pg/mL
    • 59 years: < or =76 pg/mL
    • 60 years: < or =77 pg/mL
    • 61 years: < or =79 pg/mL
    • 62 years: < or =82 pg/mL
    • 63 years: < or =83 pg/mL
    • 64 years: < or =85 pg/mL
    • 65 years: < or =88 pg/mL
    • 66 years: < or =89 pg/mL
    • 67 years: < or =92 pg/mL
    • 68 years: < or =95 pg/mL
    • 69 years: < or =97 pg/mL
    • 70 years: < or =100 pg/mL
    • 71 years: < or =103 pg/mL
    • 72 years: < or =104 pg/mL
    • 73 years: < or =107 pg/mL
    • 74 years: < or =110 pg/mL
    • 75 years: < or =113 pg/mL
    • 76 years: < or =116 pg/mL
    • 77 years: < or =119 pg/mL
    • 78 years: < or =122 pg/mL
    • 79 years: < or =125 pg/mL
    • 80 years: < or =128 pg/mL
    • 81 years: < or =131 pg/mL
    • 82 years: < or =135 pg/mL
    • > or =83 years: < or =138 pg/mL

Females

• • • < or =46 years: < or =140 pg/mL
    • 47 years: < or =141 pg/mL
    • 48 years: < or =144 pg/mL
    • 49 years: < or =146 pg/mL
    • 50 years: < or =149 pg/mL
    • 51 years: < or =150 pg/mL
    • 52 years: < or =152 pg/mL
    • 53 years: < or =155 pg/mL
    • 54 years: < or =157 pg/mL
    • 55 years: < or =160 pg/mL
    • 56 years: < or =162 pg/mL
    • 57 years: < or =166 pg/mL
    • 58 years: < or =168 pg/mL
    • 59 years: < or =171 pg/mL
    • 60 years: < or =173 pg/mL
    • 61 years: < or =177 pg/mL
    • 62 years: < or =179 pg/mL
    • 63 years: < or =183 pg/mL
    • 64 years: < or =185 pg/mL
    • 65 years: < or =189 pg/mL
    • 66 years: < or =193 pg/mL
    • 67 years: < or =196 pg/mL
    • 68 years: < or =199 pg/mL
    • 69 years: < or =202 pg/mL
    • 70 years: < or =206 pg/mL
    • 71 years: < or =210 pg/mL
    • 72 years: < or =214 pg/mL
    • 73 years: < or =218 pg/mL
    • 74 years: < or =222 pg/mL
    • 75 years: < or =227 pg/mL
    • 76 years: < or =230 pg/mL
    • 77 years: < or =235 pg/mL
    • 78 years: < or =239 pg/mL
    • 79 years: < or =244 pg/mL
    • 80 years: < or =248 pg/mL
    • 81 years: < or =253 pg/mL
    • 82 years: < or =258 pg/mL
    • > or =83 years: < or =263 pg/mL 

مقادیر بحرانی

BNP: >400 pg/mL (نارسایی احتمالی قلبی)

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش BNP و NT-proBNP استفاده می شود؟

آزمایش BNP یا NT-proBNP در درجه اول برای کمک به تشخیص، پشتیبانی از تشخیص و در برخی موارد ارزیابی شدت نارسایی قلبی مورد استفاده قرار می گیرد. این دو آزمون قابل تعویض نیستند و نباید با هم استفاده شوند. پزشک شما باید یکی یا دیگری را درخواست کند اما نه هر دو را.

از تست BNP یا NT-proBNP می توان در کنار سایر تست های نشانگر زیستی قلب برای تشخیص استرس و آسیب قلب و/یا آزمایش های عملکرد ریه برای تشخیص علل تنگی نفس استفاده کرد. اشعه ایکس قفسه سینه و آزمایش سونوگرافی به نام اکوکاردیوگرافی نیز ممکن است انجام شود. پزشک ممکن است تست ورزش را که بر روی تردمیل انجام می شود ، تجویز کند.

نارسایی قلبی را می توان با سایر بیماری ها اشتباه گرفت و ممکن است با آنها همراه باشد. سطوح BNP و NT-proBNP می تواند به پزشکان کمک کند تا بین نارسایی قلبی و سایر مشکلات مانند بیماری ریه تمایز قائل شوند. تشخیص دقیق مهم است زیرا درمانها اغلب متفاوت هستند و باید در اسرع وقت شروع شوند.

اگرچه BNP و NT-proBNP معمولاً برای تشخیص نارسایی قلبی مورد استفاده قرار می گیرند ، اما افزایش سطح در افرادی که دچار حمله قلبی شده اند ممکن است نشان دهنده افزایش خطر بیماری های قلبی بیشتر باشد. بنابراین، یک پزشک ممکن است از BNP یا NT-proBNP برای ارزیابی خطر بیماری قلبی بیشتر در افرادی که دچار حمله قلبی شده اند، استفاده کند.

چه زمانی آزمایش BNP و NT-proBNP درخواست می شود؟

هنگامی که علائم و نشانه هایی را دارید که می تواند ناشی از نارسایی قلبی باشد، ممکن است آزمایش BNP یا NT-proBNP انجام شود. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکل در تنفس، تنگی نفس
• خستگی
• تورم در پا، مچ پا، ساق پا، شکم

آزمایش ممکن است در اورژانس یا در تخت بیمارستان هنگام بحران و/یا داشتن علائم ناشی از نارسایی قلبی انجام شود و پزشکان باید سریع تشخیص دهند که آیا از نارسایی قلبی رنج می برید یا از برخی مشکلات پزشکی دیگر.

چندین آزمایش BNP یا NT-proBNP ممکن است در مدت زمانی که تحت درمان نارسایی قلبی برای پایش اثرات درمان قرار دارید انجام شود.

نتیجه آزمایش BNP و NT-proBNP چه چیزی را نشان می دهد؟

نتایج بالاتر از حد طبیعی نشان می دهد که شما تا حدی نارسایی قلبی دارید و سطح BNP یا NT-proBNP در خون ممکن است به شدت آن مربوط باشد. سطوح بالاتر BNP یا NT-proBNP اغلب با افزایش نیاز به درمان تهاجمی همراه است. در برخی از افراد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی، نشانگرها ممکن است بالا بمانند و نمی توان از آنها برای نظارت بر پاسخ استفاده کرد.

نتایج طبیعی نشان می دهد که علائم و نشانه ها به احتمال زیاد ناشی از چیزی غیر از نارسایی قلبی است.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

سطوح BNP و NT-proBNP در اکثر افرادی که از درمان دارویی برای نارسایی قلبی استفاده می کنند، مانند مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، مسدود کننده های بتا و دیورتیک ها کاهش می یابد.

سطوح BNP و NT-proBNP با افزایش سن در غیاب بیماری تمایل دارند.

سطوح NT-proBNP و BNP ممکن است در افراد مبتلا به بیماری کلیوی به دلیل کاهش دفع افزایش یابد. افراد چاق ممکن است غلظت کمتری از BNP یا NT-proBNP داشته باشند.

در حالی که هر دو BNP و NT-proBNP با اختلال عملکرد بطن چپ افزایش می یابد و برای تشخیص یا نظارت بر درمان قابل اندازه گیری است، قابل تعویض با یکدیگر نیستند و نتایج را نمی توان مستقیماً مقایسه کرد.

نارسایی قلبی چقدر شایع است؟

تخمین زده می شود که از هر پنج بزرگسال 40 ساله و بالاتر، یک نفر در طول زندگی خود دچار نارسایی قلبی می شود. در صورت داشتن شرایطی مانند بیماری قلبی، فشار خون بالا یا دیابت یا حمله قلبی ممکن است در معرض خطر ابتلا به نارسایی قلبی باشید. عوامل خطر دیگر شامل مصرف دخانیات، مصرف الکل و چاقی است.

در سایت Medline Plus در مورد BNP و NT-proBNP بیشتر بخوانید:

پپتیدهای ناتریورتیک موادی هستند که توسط قلب ساخته می شوند. دو نوع اصلی از این مواد عبارتند از: پپتید ناتریورتیک مغز (BNP) و پپتید ناتریورتیک نوع B نوع B (NT-proBNP). به طور معمول، فقط سطوح کمی از BNP و NT-proBNP در جریان خون یافت می شود. سطوح بالا می تواند به این معنی باشد که قلب شما به اندازه نیاز بدن شما خون پمپاژ نمی کند. هنگامی که این اتفاق می افتد، به عنوان نارسایی قلبی شناخته می شود که گاهی اوقات نارسایی احتقانی قلب نامیده می شود.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• آزمایش دی دایمر (D-dimer)
• آنالیز مایع پریکارد | Pericardial Fluid Analysis
• آزمایش بیومارکرهای قلبی

در جای دیگر وب:

• • • Heart Rhythm Society: Heart Failure 
    • National Heart, Lung and Blood Institute: Heart Failure
    • American Heart Association: What is Heart Failure?
    • MedlinePlus Medical Encyclopedia: Heart failure – overview