بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B | آزمایش مولکولی شبیه سازی ژن سلول B

آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B برای کمک به تشخیص لنفوم های سلول B غیر هوچکین و ارزیابی بیماری باقیمانده یا عود کننده پس از درمان استفاده می شود. انواع مختلفی از لنفوم سلول B وجود دارد و هر کدام دارای ویژگی ها، پیش آگهی ها و پاسخ احتمالی به درمان خاص خود هستند.

اسامی دیگر:

• Immunoglobulin Gene Rearrangement
• B-cell Gene Clonality Molecular Genetic Tests
• BCGR
• B-cell Gene Rearrangement

چرا آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B درخواست می شود؟

• تعیین پلی کلونال یا مونوکلونال بودن یک جمعیت سلول B یا پلاسماسل در نمونه های مغز استخوان
• شناسایی سلول های نئوپلاستیک همچنین تمایز سلول های B یا پلاسماسل
• پایش نئوپلاسم پایدار با شناسایی الگوی بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین مشابه نمونه نئوپلاستیک قبلی

چه زمانی آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B بایستی انجام شود؟

وقتی پزشک به لنفوم سلول B مشکوک باشد

گاهی اوقات برای پایش اثربخشی درمان یا ارزیابی بیماریهای مکرر عفونی و تب دار

نمونه مورد نیاز برای آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B:

بیوپسی از مغز استخوان یا سایر بافتها توسط پزشک یا سایر متخصصان آموزش دیده انجام می شود. نمونه های مایع بدن با قرار دادن یک سوزن در حفره بدن و برداشتن بخشی از مایع با سرنگ به دست می آید. گاهی اوقات ، با قرار دادن سوزن در ورید بازو، نمونه خون گرفته می شود.

• ظرف/لوله: لوله درب بنفش حاوی ضد انعقاد (EDTA)
• نوع نمونه: مغزاستخوان/ در موارد محدودی خون محیطی
•  حجم نمونه: 2 میلی لیتر

نام روش انجام آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B:

واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)

شرح روش:

DNA ژنومی از تمام نمونه ها استخراج می شود.

در روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)، در مجموع از 34 پرایمر بالادست(آپ استریم) و 5 پرایمر پایین دست( داون استریم) استفاده می شود. پرایمرها برای تقویت قطعات از تمام بازآرایی های نظری ژن های زنجیره سبک و سنگین ایمونوگلوبولین و ایمونوگلوبولین کاپا طراحی شده اند.

هر بازآرایی منحصر به فرد باید قطعات PCR با اندازه های منحصر به فرد تولید کند. پرایمرها نمی توانند چیزی را تقویت کنند اگر ژن های ایمونوگلوبولین بازآرایی نشوند زیرا فاصله بسیار زیاد است. پرایمرها با برچسب فلورسنت برچسب گذاری می شوند تا محصول PCR قابل تشخیص باشد. قطعات PCR توسط الکتروفورز ژل کاپیلاری با استفاده از آنالایزر ژنتیکی برای اندازه و مقدار قطعه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند.

آمادگی قبل از انجام آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B:

آمادگی خاصی لازم ندارد. فقط قبل از انجام نمونه برداری محل آسپیراسیون مغز استخوان بایستی براساس پروتکل مجموعه کامل ضدعفونی گردد

چه چیزی در آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B مورد بررسی قرار می گیرد؟

سلول های B یک نوع لنفوسیت (نوعی گلبول سفید خون ، WBC) هستند که در پاسخ به عفونت ها یا دیگر “مهاجمان خارجی” آنتی بادی تولید می کنند. تنظیم مجدد در بخشهای خاصی از DNA آنها به نام ژنهای ایمونوگلوبولین بخشی طبیعی از تکامل آنها است. این تنظیمات مجدد با تکامل مجموعه وسیعی از سلولهای B متفاوت همراه است و به آنها اجازه می دهد در برابر انواع مختلف عفونتها محافظت کننده باشند.

نظم نهایی که در آن ژنها دوباره مرتب می شوند، مشخصات بازآرایی ژن نامیده می شود. در هر جمعیت عادی (نمونه) سلول های B، سلول ها و مشخصات بازآرایی ژن آنها بسیار متنوع است.

در لنفوم سلول B، سلولهای لنفوم تقریباً یکسان هستند و مشخصات تنظیم مجدد ژن آنها نیز مشابه است. لنفوم ها زمانی ایجاد می شوند که سلول B غیر طبیعی شروع به تولید نسخه های متعدد یکسان از خود (کلون) می کند. سلولهای کلون شده به طور غیرقابل کنترل رشد کرده و تقسیم می شوند

آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول B، سلول های نمونه فرد را ارزیابی می کند تا مشخص شود که اکثر پروفایل های بازآرایی سلول های B متنوع یا یکسان هستند. این اطلاعات به همراه علائم و نشانه های بالینی و نتایج سایر آزمایش های آزمایشگاهی می تواند به روشن شدن تشخیص فرد یا ارزیابی تداوم یا عود لنفوم کمک کند.

ژن‌های ایمونوگلوبولین (Ig) (سنگین، کاپا و لامبدا) از بخش‌های کدکننده متعدد و ناپیوسته تشکیل شده‌اند. همانطور که سلول های B رشد می کنند، بخش ها به گونه ای بازآرایی می شوند که هر سلول B بالغ یا سلول پلاسما دارای پروفایل بازآرایی منحصر به فرد است. سایر انواع سلول معمولاً ساختارهای ژنی مرتب نشده را حفظ می کنند. گسترش کلونال هر سلول B یا سلول پلاسما منجر به جمعیتی از سلول‌ها می‌شود که همگی حاوی پروفایل‌های بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین یکسان هستند.

تکثیر سلول های B یا سلول های پلاسما واکنشی پلی کلونال است و هر کلون حاوی سلول های نسبتا کمی است و هیچ کلون منفردی غالب نیست. برعکس، کلون های نئوپلاستیک به طور کلی بزرگ هستند به طوری که سلول های کلونال سلول های B یا سلول های پلاسما غالب هستند.

در شرایط بالینی و پاتولوژیک مناسب، تشخیص پروفایل بازآرایی ژن برجسته ایمونوگلوبولین ممکن است با وجود یک کلون سلول B یا سلول پلاسما نئوپلاستیک برابر باشد.

به گفته انجمن سرطان آمریکا (ACS) ، حدود 85 درصد از لنفوم های غیر هوچکین لنفوم های سلول B هستند.

آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B تغییرات بازآرایی را در ژن های خاص در سلول های B تشخیص می دهد. این اطلاعات می تواند در تشخیص لنفوم سلول B مفید باشد.

عوامل مداخله گر در آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B

• اگر ژن ایمونوگلوبولین دارای تغییرات نقطه ای متعددی باشد که در یک مرکز فولیکولی (هیپرجهش سوماتیک) ایجاد شده باشد به طوری که هیچ یک از پرایمرهای واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) متصل نشوند، نتایج منفی کاذب، ممکن است رخ دهد.
• اگر سلول های کلونال ژن های ایمونوگلوبولین در حال ارزیابی را بازآرایی نکرده باشند یا کمتر از سطح حساسیت سنجش وجود داشته باشند، نتایج آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B به صورت منفی کاذب نیز رخ خواهد داد
• نتایج مثبت کاذب آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B نادر است، اما ممکن است اگر یک کلون غالب (یا تعداد کمی از کلون ها) از یک گسترش پلی کلونال تولید یا نمونه برداری شود، رخ می دهد.
• آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B  نه 100درصد حساسیت دارد و نه 100درصد اختصاصیت.

مطلب پیشنهادی: تداخلات دارویی در آزمایش ها

آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول B اطلاعاتی در مورد موارد زیر ارائه نمی دهد:

• تمایز جمعیت سلول های کلونال (سلول های نئوپلاستیک به غیر از سلول های B یا سلول های پلاسما ممکن است گهگاه دارای بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین باشند)
• اینکه یک کلون برجسته فیزیولوژیک باشد یا نئوپلاستیک

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B استفاده می شود؟

آزمایش های بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول B برای کمک به تشخیص لنفوم های غیر هوچکین سلول B و پایش بیماری های باقی مانده یا عودکننده پس از درمان استفاده می شود.

انواع مختلفی از لنفوم سلول B وجود دارد و هر کدام ویژگی ها ، پیش آگهی ها و پاسخ احتمالی به درمان را دارند. چندین سیستم طبقه بندی برای توصیف آنها استفاده شده است. جدیدترین آنها سازمان بهداشت جهانی است

آزمایش لنفوم سلول B شامل چندین نوع آزمایش است:

• شمارش کامل خون (CBC) و یک شمارش افتراقی WBC برای ارزیابی تعداد ، انواع و بلوغ گلبول های سفید خون موجود در خون. نتایج ممکن است تعداد لنفوسیت ها و/یا وجود لنفوسیت های غیر طبیعی را افزایش دهد.
• ارزیابی پاتولوژی اسمیر خون ، مغز استخوان ، غدد لنفاوی و/یا سایر نمونه های بیوپسی بافت. این نمونه ها زیر یک میکروسکوپ توسط یک  پاتولوژیست مورد بررسی قرار می گیرد.
• ایمونوفنوتیپ روی خون ، مغز استخوان یا سایر بافتها (به عنوان مثال ، بزرگ شدن غدد لنفاوی ، تومور) انجام می شود. این آزمایش وجود یا عدم وجود نشانگرهای خاصی در غشای سلول ها یا داخل سلول ها را تشخیص می دهد. این نشانگرهای متداول CD مارکر یا(Clusters of differentiation) نامیده می شوند و به صورت عددی فهرست شده اند. الگوهای آنتی ژن ها (وجود یا عدم وجود) می تواند اطلاعاتی در مورد کلون بودن سلول های B (مونوکلونال) ارائه دهد و می تواند به طبقه بندی لنفوم سلول B کمک کند.

وجود بیش از حد سلول های B می تواند خوش خیم یا بدخیم باشد. اگر در این مرحله هنوز به این نتیجه نرسید که آیا یک فرد دارای جمعیت لنفوسیت خوش خیم یا بدخیم است، می توان آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول B را انجام داد.

آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B همچنین ممکن است گاهی برای پایش اثربخشی درمان لنفوم انجام شود، یعنی تشخیص بیماری باقی مانده یا عودکننده، ادامه وجود سلولهای B غیرطبیعی مونوکلونال.

چه زمانی آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B درخواست می شود؟

آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B زمانی انجام می شود که فرد دارای علائم و نشانه هایی باشد که نشان دهنده لنفوم است ، مانند:

• یک یا چند غدد لنفاوی متورم اما بدون درد – بسته به محل غدد لنفاوی آسیب دیده، علائم ممکن است شامل ناحیه ای از قفسه سینه، زیر بغل، گردن، شکم یا کشاله ران باشد.
• خستگی
• تب
• عرق شبانه
• کاهش وزن بدون دلیل
• علائم عصبی که ممکن است نشان دهنده درگیری سیستم عصبی مرکزی باشد

یافته های CBC و شمارش افتراقی ممکن است اولین نشانه این باشد که ممکن است فرد مبتلا به سرطان سلول خونی باشد زیرا علائم لنفوم اولیه ممکن است وجود نداشته باشد، خفیف باشد یا غیر اختصاصی باشد.

آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B ممکن است زمانی انجام شود که سایر آزمایش ها نشان دهند که ممکن است لنفوم وجود داشته باشد و/یا سایر آزمایش ها بی نتیجه باشند. برخی از نمونه ها عبارتند از:

• افزایش تعداد لنفوسیت ها، به ویژه لنفوسیت های با ظاهر غیرطبیعی، که با CBC و آزمایش اسمیر خون مشخص می شود.
• علائم لنفوم در بیوپسی بافت، مایع بدن یا نمونه مغز استخوان
• ایمونوفنوتیپ (به عنوان مثال، فلوسیتومتری، ایمونوهیستوشیمی)، گروه های آنتی ژنی که برای لنفوم سلول B قطعی هستند

همچنین آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B ممکن است زمانی درخواست شود که فرد برای درمان لنفوم تحت درمان قرار گیرد تا اثربخشی درمان ، یعنی تشخیص بیماری باقی مانده یا عودکننده را ارزیابی کند.

نتیجه آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B چه چیزی را نشان می دهد؟

نتایج آزمایش ها معمولاً توسط پزشک متخصص آسیب شناسی(پاتولوژیست)، به ویژه آسیب شناسی مربوط به خون، سلول های خونی و سلول های مغز استخوان (هماتوپاتولوژی) تفسیر می شود. نتایج باید همراه با یافته های بالینی، سایر نتایج آزمایش از جمله اطلاعات مربوط به ایمونوفنوتیپ آسیب شناسی، درک نقاط قوت و محدودیت های روش های مختلف آزمایش و با درک دامنه یافته ها در جمعیت سلول های لنفوسیتی “طبیعی” تفسیر شوند.

به طور کلی ، اگر جمعیت قابل توجهی از سلول های B کلونال تشخیص داده شود و سایر آزمایش ها مرتبط تایید کنند، به احتمال زیاد فرد مورد آزمایش دارای لنفوم سلول B است.

نمونه هایی از لنفوم هایی که ممکن است با آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B تشخیص داده شوند عبارتند از:

• لوسمی لنفوسیتی مزمن/لنفوم لنفوسیتی کوچک

• لنفوم بورکیت

 

• لنفوم منتشر سلول B

 

• لنفوم فولیکولار

 

• لنفوم فولیکولار

 

• لنفوم لنفوپلاسمیتیک/ ماکروگلوبولینمی والدنشتروم

 

• لنفوم سلول گوشته

• لنفوم ناحیه حاشیه ای

نتیجه منفی در این آزمایش لزوما لنفوم را رد نمی کند. یک فرد می تواند از نظر بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B کلونال منفی باشد اما هنوز ممکن است لنفوم داشته باشد. اگر روش آزمایش به اندازه کافی برای تشخیص بازآرایی حساس نباشد، یا اگر لنفوسیت های کلونال فرد مورد آزمایش دارای جهش هایی باشند که توسط آزمایش تشخیص داده نمی شوند، ممکن است منفی باشد.

اگر ژن ایمونوگلوبولین (Ig) دارای تغییرات نقطه‌ای متعددی در طول تکامل در یک مرکز فولیکولی باشد نتایج منفی کاذب ممکن است رخ دهد. اگر سلول های کلونال ژن های ایمونوگلوبولین مورد ارزیابی را بازآرایی نکرده باشند یا کمتر از سطح حساسیت سنجش وجود داشته باشند (حساسیت کاملاً متغیر است اما سنجش مستلزم آن است که حداقل یک درصد تا 5 درصد از سلول های هسته دار باشد. موجود کلونال باشد) نتایج منفی کاذب رخ می دهد نتایج مثبت کاذب نادر است، اما ممکن است اگر یک کلون غالب (یا تعداد کمی از کلون ها) از یک گسترش پلی کلونال تولید یا نمونه برداری شود، رخ می دهد.

جزئیات دیگر در مورد سلول های B چیست؟

سلول های B حاوی ژن خاصی در DNA خود هستند که برای تولید آنتی بادی ها (به عنوان ایمونوگلوبولین ها شناخته می شود) کد می کنند. ژن های ایمونوگلوبولین از بخش های متعدد و ناپیوسته کدگذاری تشکیل شده است. با تکامل و بلوغ سلولهای B ، این بخشهای DNA به شیوه ای کنترل شده مرتب می شوند که هر سلول B بالغ مشخصات بازآرایی منحصر به فردی دارد.

هنگامی که بدن در معرض آنتی ژن ، مانند باکتری ها یا ویروس ها قرار می گیرد ، ژن های ایمونوگلوبولین سلول B تحت بازآرایی دائمی قرار می گیرند تا آنتی بادی هایی را که در برابر آن تهدید تولید می شوند، تولید کنند. به عنوان مثال، اگر فردی در معرض ویروس سرخجه قرار گیرد، برخی از سلولهای B تغییر کرده و به سلولهای ترشح کننده آنتی بادی سرخجه تبدیل می شوند. اگر فردی در معرض ویروس هپاتیت B قرار گیرد، برخی از سلولهای B به سلولهای ترشح کننده آنتی بادی هپاتیت B تبدیل می شوند.

بدن کتابخانه ای از “نقشه های” آنتی بادی را در اختیار دارد به طوری که دفعه بعد که در معرض تهدید قرار گرفت، می تواند از نقشه سلول B برای تولید سریع مقادیر زیادی از یک آنتی بادی خاص استفاده کند. این بدان معناست که جمعیت سلول های B بالغ به طور معمول متنوع (چند کلونال) با مقادیر کمی انواع مختلف آنتی بادی ها و افزایش موقت آنتی بادی های خاص در صورت نیاز برای مقابله با قرار گرفتن در معرض است. در این تنظیم، گسترش سلول های B چند ضلعی است و هر کلون دارای تعداد نسبتاً کمی سلول است و هیچ کلونی برتری ندارد.

با لنفوم سلول B، یک سلول B غیر طبیعی شکل می گیرد و شروع به کلون شدن می کند. سلولهای یکسان، شبیه سازی شده (مونوکلونال) به طور معمول عمل نمی کنند، تکثیر آنها توسط سیستم ایمنی کنترل نمی شود و ممکن است مانند سلولهای عادی نمیرند. جمعیت مونوکلونال سلول های B تجمع می یابد، شروع به تجمع سلول های طبیعی می کند و در نهایت ممکن است از طریق سیستم لنفاوی و خون به سایر غدد لنفاوی یا بافت، از جمله مغز استخوان گسترش یابد.

تمام سلولهای B مونوکلونال تولید شده دارای مشخصات تنظیم مجدد ژن ایمونوگلوبولین هستند. کلونهای نئوپلاستیک به طور کلی بزرگ هستند و بنابراین سلولهای کلونال B غالب موجود در بافت درگیر هستند (به عنوان مثال، غدد لنفاوی، مغز استخوان، خون، مایع بدن). تشخیص مشخصات بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین غالباً نشان دهنده وجود جمعیت سلول B کلونال است. این می تواند به تشخیص لنفوم سلول B کمک کند یا پس از درمان بیماری باقی مانده یا عود کننده را ارزیابی کند.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

بر اساس گزارش انجمن سرطان آمریکا (ACS) ، لنفوم غیر هوچکین (NHL) یکی از شایع ترین سرطان ها در ایالات متحده است. ACS تخمین می زند که در سال 2017 حدود 72،240 نفر مبتلا به NHL تشخیص داده می شوند و 20،140 نفر نیز بر اثر آن جان خود را از دست خواهند داد.

تشخیص بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین کلونال مترادف با وجود لنفوم سلول B نیست. ممکن است فردی دارای جمعیت کلونال سلول B باشد و سرطان نداشته باشد. شرایطی مانند اختلالات خود ایمنی، سرکوب سیستم ایمنی و نقص ایمنی گاهی اوقات با جمعیت های کوچک کلونال B همراه است. این بدان معناست که یک یا چند گروه از سلولهای B کلون شده ممکن است در جمعیت لنفوسیت های یک فرد وجود داشته باشد بدون اینکه به عنوان لنفوم در نظر گرفته شود.

از آنجا که نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب می تواند با آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B همراه باشد، نتایج باید در زمینه سایر یافته های بالینی و آسیب شناسی تفسیر شوند.

از آنجا که سلولهای پلاسما سلولهای B متمایز نهایی هستند، آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B را می توان در نئوپلاسمهای سلولهای پلاسما مانند میلوم متعدد و پلاسماسیتوما نیز مشاهده کرد.

چقدر طول می کشد تا نتایج حاصل شود؟

این بستگی به آزمایشگاهی دارد که آزمایش را انجام می دهد. این یک آزمایش معمول نیست و هر آزمایشگاهی آن را ارائه نمی دهد. نمونه شما ممکن است به آزمایشگاه مرجع ارسال شود

آیا می توان از نتایج آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B برای تعیین دوره سرطان استفاده کرد؟

خیر، نتیجه آزمایش بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B مثبت تنها به تأیید تشخیص لنفوم سلول B کمک می کند و به زیرگونه خاصی از لنفوم سلول B اشاره نمی کند. سیر بالینی و پاسخ به درمان عموماً با نوع فرعی لنفوم فرد همراه با برخی ناهنجاری های ژنتیکی تعیین می شود.

بازآرایی ژن ایمونوگلوبولین سلول های B چقدر شایع است؟

ژنهای ایمونوگلوبولین سلول B به طور مداوم خود را برای تولید ایمونوگلوبولینهای منحصر به فرد مرتب می کنند. این بازآرایی ها طبیعی است. ژنهای ایمونوگلوبولین شامل بخشهای متعدد کدگذاری ناپیوسته می باشد. با تکامل و بالغ شدن سلولهای B، بخشی از DNA که حاوی سکانس کامل یکی از ژنها است به قطعات تقسیم می شود.

پس از تنظیم مجدد، فقط برخی از قطعات نگهداری می شوند که در مجموعه ای از مراحل خاص به هم متصل می شوند. برای تجسم این امر، تصور کنید که یک تکه کاغذ با مجموعه ای از دستورالعمل ها روی آن، چندین پاراگراف و شامل صدها کلمه دارید. اکنون تصور کنید که کلمات را از چندین مکان در صفحه انتخاب کرده و انتخاب می کنید – تعداد کافی برای تشکیل جمله. سپس بقیه کلمات را از بین می برید و جمله خود را جمع می کنید.

شما با یک صفحه شروع کردید و با یک جمله به پایان رسید ، اما هر دو با خواندن آنها معنی دار می شوند و در این مورد، هر دو نشان دهنده “ژن های عملکردی” هستند. دیدن این که بسیاری از جملات مختلف را می توان از مجموعه دستورالعمل های یکسانی تهیه کرد، سخت نیست. به روشی مشابه، از فرآیند سفارشی سازی سلول B می توان برای تولید تعداد زیادی آرایش ژن سلول B منحصر به فرد استفاده کرد.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• Complete Blood Count (CBC)
• گلبول های سفید(WBC)
• Blood Smear
• آزمایش فلوسایتومتری(Flow Cytometry Test)
•  Chromosome Analysis
•  Bone Marrow Aspiration and Biopsy
• آزمایش ایمونوگلوبولین (Immunoglobulins IgA, IgG, IgM, IgE, IgD)
• آزمایش بازآرایی ژن گیرنده سلول T

در جای دیگر وب:

American Cancer Society: Non-Hodgkin Lymphoma
National Cancer Institute: Lymphoma
MedlinePlus Medical Encyclopedia: Non-Hodgkin lymphoma
Leukemia & Lymphoma Society