آزمایش Anti NMO | نورومیلیت اپتیکا (NMO) | Neruomyelitis Optica Antibody | Anti-AQP4

دکتر فرزاد باباخانی
دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
22 آبان 1402
دکتر فرزاد باباخانی
دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
22 آبان 1402
آزمایش Anti NMO | نورومیلیت اپتیکا (NMO) | Neruomyelitis Optica Antibody | Anti-AQP4

آزمایش Anti NMO که به آن تست آنتی بادی Anti-AQP4 (Aquaporin-4) نیز می گویند، باید زمانی انجام شود که فردی مشکوک به داشتن نورومیلیت اپتیکا (Neuromyelitis optica) یا اختلال طیف نورومیلیت اپتیکا (NMOSD) باشد. NMO یک بیماری خودایمنی نادر است که سیستم عصبی مرکزی از جمله اعصاب بینایی و نخاع را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند منجر به کوری و فلج شود. وجود یک مارکر اتوآنتی بادی سرم بسیار اختصاصی (NMO-IgG) نورومیلیت اپتیکا را از مولتیپل اسکلروزیس بیشتر متمایز می کند و به تعریف طیفی از اختلالات نورومیلیت اپتیکا (Neuromyelitis optica) کمک می کند.

اسامی دیگر: 

  • AQP
  • AQP4
  • Aquaporin
  • Devic’s Antibody
  • NMO (Neruomyelitis Optica)
  • NMO-IgG
  • Optic Neuritis Antibody
  • Transverse Myelitis Antibody
  • Vision Loss Antibody

چرا آزمایش آزمایش Anti NMO درخواست می شود؟

  • تشخیص اختلال طیف نورومیلیت اپتیک (NMOSD)
  • تشخیص کانالوپاتی خودایمنی AQP4
  • تشخیص نورومیلیت اپتیکا (NMO)
  • تشخیص NMOSD از مولتیپل اسکلروزیس در اوایل دوره بیماری

چه زمانی آزمایش Anti NMO بایستی انجام شود؟

زمانی انجام می شود که فردی مشکوک به داشتن نورومیلیت اپتیکا (Neuromyelitis optica) یا اختلال طیف نورومیلیت اپتیکا (NMOSD) باشد. که در درجه اول بر اعصاب بینایی و نخاع تأثیر می گذارد و معمولاً منجر به حملات از دست دادن بینایی و فلج می شود.

نمونه مورد نیاز برای آزمایش Anti NMO:

  • ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد رنگ (ترجیحا حاوی ژل)
  • نوع نمونه: سرم
  • حجم نمونه: 1 میلی لیتر
لوله لخته(Clot Activator1)

لوله های مورد استفاده برای آزمایش Anti NMO

شرایط نگهداری دمایی نمونه برای آزمایش Anti NMOشرایط قبول یا رد نمونه آزمایش Anti NMO

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

بروزرسانی شده در17 آبان 1402 | توسط دکتر فرزاد باباخانی
لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

بروزرسانی شده در17 آبان 1402 | توسط دکتر فرزاد باباخانی
ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

شاید این مطلب برای شما مفید باشد:

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

بروزرسانی شده در17 آبان 1402 | توسط دکتر فرزاد باباخانی

روش های انجام آزمایش Anti NMO:

آنتی بادی های Anti NMO (نورومیلیت اپتیکا) را می توان با استفاده از چندین آزمایش آزمایشگاهی شناسایی کرد، از جمله:

سنجش ایمونوفلورسانس غیر مستقیم (IIF): این تست استاندارد طلایی برای تشخیص Anti NMO در نظر گرفته می شود. این شامل انکوباسیون نمونه سرم بیمار با بستری است که حاوی آنتی ژن های اختصاصی NMO مانند Aquaporin-4 (AQP4) یا MOG (گلیکوپروتئین الیگودندروسیت میلین) است. وجود Anti NMO با استفاده از یک آنتی بادی ثانویه نشاندار شده با فلورسنت که به آنتی بادی های IgG بیمار متصل می شود، تشخیص داده می شود.

ایمونوفلورسانس غیر مستقیم (IIFT)

ایمونوفلورسانس غیر مستقیم (IIFT)

سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA): این آزمایش از آنتی ژن های اختصاصی NMO که روی یک تکیه گاه جامد تثبیت شده اند برای تشخیص Anti NMO در نمونه سرم بیمار استفاده می کند. نمونه با آنتی ژن انکوبه می شود و هر آنتی بادی متصل با استفاده از یک آنتی بادی ثانویه نشاندار شده با آنزیمی که یک سیگنال رنگی یا فلورسنت تولید می کند، شناسایی می شود.

آزمایش مبتنی بر سلول (CBA): این آزمایش شامل انکوباسیون سرم بیمار با سلول های زنده ای است که آنتی ژن های اختصاصی NMO مانند AQP4 یا MOG را بیان می کنند. وجود Anti NMO با استفاده از یک آنتی بادی ثانویه نشاندار شده با فلورسنت که به آنتی بادی های IgG بیمار متصل می شود، تشخیص داده می شود. CBA این مزیت را دارد که آنتی‌بادی‌هایی را شناسایی می‌کند که اپی توپ‌های ساختاری را که ممکن است با روش‌های دیگر شناسایی نشوند را، تشخیص می‌دهند.

تشخیص Anti NMO به روش آزمایش مبتنی بر سلول (CBA)

تشخیص Anti NMO به روش آزمایش مبتنی بر سلول (CBA)

وسترن بلات: این روش شامل جداسازی آنتی ژن های اختصاصی NMO توسط الکتروفورز و سپس انتقال آنها به غشاء می باشد. سپس سرم بیمار با غشاء انکوبه می شود و هر آنتی بادی متصل با استفاده از یک آنتی بادی ثانویه نشاندار شده با آنزیمی که سیگنال رنگی یا فلورسنت تولید می کند، شناسایی می شود.

تشخیص Anti NMO به روش وسترن بلات

تشخیص Anti NMO به روش وسترن بلات

توجه به این نکته ضروری است که هر آزمایش دارای نقاط قوت و محدودیت هایی است و آزمایشگاه های مختلف ممکن است از روش های متفاوتی استفاده کنند. بنابراین، ضروری است که با یک متخصص مشورت کنید تا تعیین کنید کدام آزمایش برای هر بیمار مناسب است.

آمادگی قبل از انجام آزمایش Anti NMO:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

چه چیزی در آزمایش Anti NMO مورد بررسی قرار می گیرد؟

Anti NMO نوعی اتوآنتی بادی است که در تشخیص اختلالات طیف نورومیلیت اپتیکا (NMO) استفاده می شود. NMO یک اختلال خود ایمنی نادر است که بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) از جمله اعصاب بینایی و نخاع تأثیر می گذارد.

Anti NMO پروتئینی به نام آکواپورین-4 (aquaporin-4) را هدف قرار می دهند که در سلول های پوشش دهنده مغز و نخاع یافت می شود. هنگامی که این آنتی بادی ها به آکواپورین-4 متصل می شوند، می توانند باعث التهاب و آسیب به سیستم عصبی شوند که منجر به علائمی مانند کاهش بینایی، ضعف و فلج می شود.

پاتوژنز NMO

پاتوژنز NMO

وجود آنتی بادی های Anti NMO در خون فرد می تواند به پزشکان کمک کند NMO را از سایر بیماری های عصبی که علائم مشابهی دارند متمایز کنند. همچنین می توان از آن برای نظارت بر پیشرفت بیماری و اثربخشی درمان استفاده کرد.

توجه به این نکته ضروری است که همه افراد مبتلا به NMO آنتی بادی Anti NMO ندارند و همه افراد دارای آنتی بادی Anti NMO دارای NMO نیستند. بنابراین، تشخیص NMO بر اساس ترکیبی از علائم بالینی، یافته‌های MRI و تست های آزمایشگاهی از جمله وجود آنتی‌بادی‌های ضد NMO است.

NMOSD یا اختلالات طیف NMO شامل طیف وسیعی از شرایط است که شباهت هایی با NMO دارند، مانند نوریت بینایی و میلیت عرضی، اما تمام معیارهای تشخیصی NMO را برآورده نمی کنند. آنتی بادی های Anti NMO نیز می توانند در این شرایط وجود داشته باشند که می تواند تشخیص را چالش برانگیزتر کند.

استفاده از تست Anti NMO دقت تشخیص NMO و اختلالات مرتبط را بهبود بخشیده و منجر به گزینه‌های درمانی و نتایج بهتری برای بیماران شده است. درمان NMO معمولاً شامل درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی برای کاهش التهاب و جلوگیری از آسیب بیشتر به سیستم عصبی است.

به طور خلاصه، Anti NMO نوعی آنتی بادی است که در تشخیص اختلالات طیف NMO، که اختلالات خود ایمنی هستند که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارند، استفاده می‌شود. وجود این آنتی بادی ها در خون فرد می تواند به پزشکان کمک کند NMO را از سایر بیماری های عصبی متمایز کنند و پیشرفت بیماری را زیر نظر بگیرند. با این حال، تشخیص NMO بر اساس ترکیبی از علائم بالینی، یافته‌های MRI و آزمایش‌های آزمایشگاهی، از جمله وجود آنتی‌بادی‌های ضد NMO است.

نورومیلیت اپتیکا (NMO) و مولتیپل اسکلروزیس (MS):

هر دو بیماری خودایمنی هستند که سیستم عصبی مرکزی (CNS) را تحت تأثیر قرار می دهند و می توانند علائم عصبی ایجاد کنند. با این حال، برخی از تفاوت های کلیدی بین این دو شرایط وجود دارد.

مناطق هدف: در بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS)، سیستم ایمنی به غلاف میلین که رشته های عصبی در مغز و نخاع را می پوشاند، حمله می کند، در حالی که در NMO، سیستم ایمنی به سلول های خاصی به نام آستروسیت ها حمله می کند که از سلول های عصبی در اعصاب بینایی و نخاع حمایت می کنند.

علائم: علائم MS و NMO ممکن است همپوشانی داشته باشند، اما در NMO شدیدتر و سریعتر هستند. NMO معمولاً باعث ایجاد اپیزودهای نوریت بینایی (التهاب عصب بینایی) و میلیت عرضی (التهاب نخاع) می شود که می تواند منجر به از دست دادن دائمی بینایی و فلج شود. در مولتیپل اسکلروزیس (MS)، علائم ممکن است شامل بی حسی، ضعف، مشکل در راه رفتن و مشکلات بینایی یا گفتار باشد. علائم مولتیپل اسکلروزیس (MS) تمایل دارند که بیایند و از بین بروند، در حالی که علائم NMO بیشتر احتمال دارد پیشرفت کنند و باعث آسیب دائمی شوند.

کودکان تمایل به درگیری مغزی بیشتری نسبت به بزرگسالان دارند و ضایعات مغزی نسبت به بیماران بزرگسال علامت دارتر هستند.

تصویربرداری: در اسکن MRI، ضایعات در MS تمایل دارند در سراسر مغز و نخاع پراکنده شوند، در حالی که در NMO، ضایعات بیشتر در اعصاب بینایی و نخاع موضعی دارند.

آنتی بادی ها: در NMO، وجود آنتی بادی های ضد آکواپورین-4 (AQP4) اغلب در خون بیماران دیده می شود، در حالی که در مولتیپل اسکلروزیس (MS)، وجود آنتی بادی کمتر دیده می شود. در طول حملات حاد، مایع مغزی نخاعی حاوی سلول های التهابی است، اما معمولاً فاقد شواهدی از سنتز IgG داخل نخاعی است.

تفاوت NMO و MS

تفاوت NMO و MS

درمان: درمان مولتیپل اسکلروزیس (MS) معمولاً شامل داروهای تعدیل‌کننده ایمنی است که می‌توانند پاسخ ایمنی را کاهش داده و التهاب را کاهش دهند. با این حال، این درمان ها به طور کلی در NMO موثر نیستند. در عوض، NMO معمولاً با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند کورتیکواستروئیدها و ریتوکسیماب که برای سرکوب سیستم ایمنی عمل می کنند، درمان می شود.

درمان‌های NMOSD شامل کورتیکواستروئیدها و پلاسمافرزیس برای حملات حاد و مایکوفنولات موفتیل، آزاتیوپرین و ریتوکسیماب برای پیشگیری از عود است. بتا اینترفرون، درمانی که برای ام اس ترویج می شود، NMOSD را تشدید می کند. بنابراین، تشخیص زودهنگام و شروع درمان سرکوب کننده ایمنی مناسب NMO برای بهینه سازی نتیجه بالینی با جلوگیری از حملات بیشتر مهم است.

تفاوت نورومیلیت اپتیکا (NMO) و مالتیپل اسکلروزیس

تفاوت نورومیلیت اپتیکا (NMO) و مالتیپل اسکلروزیس

وضعیت سرولوژیک بیماری های مختلف با سلول های عصبی

وضعیت سرولوژیک بیماری های مختلف با سلول های عصبی

عوامل مداخله گر در آزمایش Anti NMO:

  • زمان انجام آزمایش: آزمایش Anti NMO ممکن است دقیق نباشد اگر در حین یا بلافاصله پس از حمله NMO انجام شود. سطح آنتی بادی می تواند در طول زمان تغییر کند و ممکن است در دوره های بهبودی کاهش یابد.
  • داروها: برخی داروها، مانند سرکوب کننده‌های ایمنی و داروهای تعدیل‌کننده ایمنی، می‌توانند بر سیستم ایمنی تأثیر بگذارند و سطح آنتی‌بادی‌ها را در خون تغییر دهند. قبل از انجام آزمایش Anti NMO، مهم است که پزشک را از داروهایی که بیمار مصرف می کند مطلع کنید.
  • سایر شرایط پزشکی: برخی از شرایط پزشکی مانند عفونت ها، بیماری های خودایمنی و سرطان می توانند بر سیستم ایمنی تأثیر بگذارند و منجر به نتایج مثبت کاذب در تست Anti NMO شوند.
  • روش‌های آزمایشگاهی: آزمایشگاه‌های مختلف ممکن است از روش‌های مختلفی برای انجام آزمایش Anti NMO استفاده کنند که می‌تواند بر دقت و قابلیت اطمینان نتایج تأثیر بگذارد. مهم است که از یک آزمایشگاه معتبر و با سابقه دقیق دقت استفاده کنید.

اهمیت بالینی آزمایش Anti NMO:

اهمیت بالینی تست Anti NMO در توانایی آن در کمک به پزشکان برای تمایز بین NMOSD و سایر اختلالات مشابه، مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS) نهفته است. در حالی که هر دو NMOSD و MS می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند، این دو اختلال به رویکردهای درمانی متفاوتی نیاز دارند.

علاوه بر این، آزمایش Anti NMO همچنین می تواند برای مانیتور فعالیت بیماری و پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به NMOSD استفاده شود. بیمارانی که تست آنتی بادی های Anti NMO مثبت دارند، بیشتر در معرض خطر عود بیماری هستند و برای مدیریت علائم خود به درمان تهاجمی تری نیاز دارند.

به طور کلی، تست Anti NMO ابزار مهمی در تشخیص و مدیریت NMOSD است و می‌تواند به پزشکان کمک کند تا درمان شخصی و مؤثرتری را برای بیماران مبتلا به این بیماری ارائه دهند.

سوالات متداول

آیا تست Anti NMO منفی می تواند NMOSD را رد کند؟

خیر، تست Anti NMO منفی به طور کامل NMO را رد نمی کند. در حالی که وجود آنتی‌بادی‌های AQP4 برای NMO بسیار اختصاصی است، تقریباً 20 تا 30 درصد افراد مبتلا به NMOSD برای این آنتی‌بادی‌ها منفی هستند. بنابراین، تست منفی به طور قطعی احتمال NMOSD را رد نمی کند.

آیا تست های دیگری وجود دارد که می توان همراه با تست Anti NMO برای تشخیص NMOSD استفاده کرد؟

بله، ممکن است چندین آزمایش دیگر همراه با تست Anti NMO برای تشخیص NMOSD استفاده شود، از جمله تصویربرداری MRI از مغز و نخاع که می تواند ضایعات مشخصه را نشان دهد و تجزیه و تحلیل مایع مغزی نخاعی که می تواند افزایش گلبول سفید را نشان دهد.

آیا می توان از تست Anti NMO برای نظارت بر فعالیت بیماری در افراد مبتلا به NMOSD استفاده کرد؟

بله، تست Anti NMO برای نظارت بر فعالیت بیماری در افراد مبتلا به NMOSD قابل استفاده است. افزایش تیتر (سطح) آنتی بادی های AQP4 در خون ممکن است نشان دهنده عود یا پیشرفت بیماری باشد.

آیا داروها یا شرایطی وجود دارد که می تواند بر نتایج آزمایش Anti NMO تأثیر بگذارد؟

بله، برخی از داروها مانند کورتیکواستروئیدها و سرکوب کننده های ایمنی ممکن است تیتر آنتی بادی های AQP4 در خون را کاهش دهند و منجر به نتیجه منفی کاذب شوند. علاوه بر این، برخی از شرایط خودایمنی، مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)، ممکن است حتی در غیاب NMOSD باعث مثبت شدن تست Anti NMO شود.

نقش تست Anti NMO در تشخیص اختلالات مرتبط مانند مولتیپل اسکلروزیس (MS) چیست؟

تست Anti NMO مخصوص NMOSD نیست و ممکن است در افراد مبتلا به سایر اختلالات خودایمنی از جمله MS مثبت باشد. با این حال، وجود آنتی‌بادی‌های AQP4 در افراد مبتلا به MS نادر است و نشان‌دهنده نوعی از MS است که به نام اختلال طیف نورومیلیت نوری (NMOSD) شناخته می‌شود، که ویژگی‌های زیادی با NMO دارد اما معیارهای تشخیصی گسترده‌تری دارد. بنابراین، تست Anti NMO ممکن است همراه با تست های دیگر برای کمک به تمایز NMOSD از سایر اشکال MS استفاده شود.

 MOGAD چه تفاوتی با NMOSD دارد؟

MOGAD (بیماری مرتبط با آنتی بادی MOG) و NMOSD (اختلال طیف نورومیلیت اپتیکا) دو اختلال خودایمنی مختلف هستند که بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) تأثیر می‌گذارند. در حالی که آنها از نظر تظاهرات بالینی شباهت هایی دارند، تفاوت های مهمی نیز بین این دو وجود دارد.

یکی از تفاوت های اصلی بین MOGAD و NMOSD هدف پاسخ ایمنی است. در MOGAD، سیستم ایمنی به پروتئینی به نام گلیکوپروتئین الیگودندروسیت میلین (MOG) حمله می کند که در سطح سلول ها در CNS یافت می شود. در مقابل، در NMOSD، سیستم ایمنی به پروتئینی به نام aquaporin-4 (AQP4) حمله می کند که در سلول های تخصصی به نام آستروسیت ها یافت می شود.

تفاوت دیگر بین این دو وضعیت الگوی بیماری است. در MOGAD، بیماری تمایل بیشتری به تک فازی دارد، به این معنی که معمولاً به صورت یک دوره التهابی منفرد و به دنبال یک دوره بهبودی ظاهر می شود. در NMOSD، این بیماری بیشتر عود کننده و فروکش کننده است، به این معنی که بیماران دوره های متعدد التهاب و بهبودی را در طول زمان تجربه می کنند.

درمان MOGAD و NMOSD نیز متفاوت است. در حالی که برخی از داروها ممکن است برای هر دو بیماری موثر باشند، درمان های خاصی وجود دارد که برای هر بیماری طراحی شده است. به عنوان مثال، نشان داده شده است که ریتوکسیماب برای MOGAD و NMOSD موثر است، در حالی که eculizumab فقط برای استفاده در NMOSD تایید شده است.

rgهمپوشانی بالینی قابل توجهی با NMOSD وجود دارد. گزارش شده است که MOGAD حدود 40 درصد از NMOSD سرم منفی را تشکیل می دهد. در مقایسه با بیماران NMO aquaporin 4 IgG (AQP4-IgG)، بیماران MOG جوان تر هستند، فاقد غالبیت زنانه هستند. عصب بینایی در بیماری MOG بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرد و احتمال بیشتری دارد که همزمان هر دو عصب بینایی را تحت تأثیر قرار دهد.

از نظر پاتولوژیک NMOSD به عنوان astrocytopathy am طبقه بندی می شود، در حالی که MOGAD به عنوان oligodendrogliopathies طبقه بندی می شود.

در سایت Mayo Clinic در مورد این تست بیشتر بخوانید:

نورومیلیت اپتیکا (NMO) یک اختلال سیستم عصبی مرکزی است که باعث التهاب در اعصاب چشم و نخاع می شود.

NMO همچنین اختلال طیف نورومیلیت نوری (NMOSD) و بیماری Devic نامیده می شود. زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن در برابر سلول های خود واکنش نشان دهد. این امر عمدتاً در اعصاب بینایی اتفاق می افتد که شبکیه چشم را به مغز و در نخاع متصل می کند. اما گاهی اوقات در مغز رخ می دهد.

این اختلال ممکن است پس از عفونت ظاهر شود. یا می تواند با یک بیماری خود ایمنی دیگر مرتبط باشد. آنتی بادی های نامنظم به پروتئین های موجود در سیستم عصبی مرکزی متصل می شوند و باعث آسیب می شوند.

نورومیلیت اپتیکا اغلب به اشتباه به عنوان مولتیپل اسکلروزیس (MS) تشخیص داده می شود یا به عنوان یک نوع MS دیده می شود. اما NMO یک شرایط متفاوت است.

نورومیلیت اپتیکا می تواند باعث کوری در یک یا هر دو چشم، ضعف یا فلج در پاها یا بازوها و اسپاسم دردناک شود. همچنین می تواند باعث از دست دادن حس، استفراغ غیرقابل کنترل و سکسکه و مشکلات مثانه یا روده ناشی از آسیب نخاع شود. کودکان ممکن است دچار گیجی، تشنج یا کما شوند.

عودها شایع هستند. جلوگیری از حملات مکرر کلیدی برای جلوگیری از ناتوانی است. شعله ور شدن نورومیلیت اپتیکا ممکن است برگشت پذیر باشد، اما می تواند آنقدر شدید باشد که باعث از دست دادن دائمی بینایی و مشکلات راه رفتن شود.

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی
دکتر علیرضا لطفی کیان

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

 

1. Lennon VA, Wingerchuk DM, Kryzer TJ, et al. A serum autoantibody marker of neuromyelitis optica: Distinction from multiple sclerosis. Lancet . 2004 Dec 11-17; 364(9451):2106-2112. PubMed 15589308
2. Pittock SJ, Weinshenker BG, Lucchinetti CF, Wingerchuk DM, Corboy JR, Lennon VA. Neuromyelitis optica brain lesions localized at sites of high aquaporin 4 expression. Arch Neurol. 2006 Jul; 63(7):964-968. PubMed 16831965
3. Jarius S, Wildemann B. AQP4 antibodies in neuromyelitis optica: Diagnostic and pathogenic relevance. Nat Rev Neurol. 2010 Jul; 6(7):383-392. PubMed 20639914
4. Nakajima H, Hosokawa T, Sugino M, et al. Visual field defects of optic neuritis in neuromyelitis optica compared with multiple sclerosis. BMC Neurol. 2010 Jun 18; 10:45. PubMed 20565857
5. Pittock SJ, Lennon VA, Krecke K, Wingerchuk DM, Lucchinetti CF, Weinshenker BG. Brain abnormalities in neuromyelitis optica. Arch Neurol. 2006 Mar; 63(3):390-396. PubMed 16533966
6. Jacob A, Matiello M, Weinshenker BG, et al. Treatment of neuromyelitis optica with mycophenolate mofetil: Retrospective analysis of 24 patients. Arch Neurol. 2009 Sep; 66(9):1128-1133. PubMed 19752302
7. Wingerchuk DM, Lennon VA, Pittock SJ, Lucchinetti CF, Weinshenker BG. Revised diagnostic criteria for neuromyelitis optica. Neurology. 2006 May 23; 66(10):1485-1489. PubMed 16717206
8. Internal study performed at the Center for Esoteric Testing, LabCorp, Burlington, NC.
9. Hayakawa S, Mori M, Okuta A, et al. Neuromyelitis optica and anti-aquaporin-4 antibodies measured by an enzyme-linked immunosorbent assay. J Neuroimmunology. 2008 May 30; 196(1-2):181-187. PubMed 18462810

این مقاله برای شما مفید بود؟

آخرین مقالات

2 دیدگاه

  1. Avatar
    سلطانپور 29 تیر 1402 در 7:38 ق.ظ - پاسخ دادن

    مطالب کامل ، جامع ، جدید و کاملا مفید و قابل استفاده هستند .
    برای یک فرد شاغل در حوزه آزمایشگاهی یک دائره المعارف بی نظیر است .
    با اینکه سالها از سایت مایوکلینیک استفاده میکنم ولی با شروع فعالیت متاارگانون ، نیازی به مراجعه به سایتهای دیگر را احساس نمیکنم . صمیمانه سپاسگزار و متشکرم .

    • دکتر فرزاد باباخانی
      دکتر فرزاد باباخانی 29 تیر 1402 در 2:34 ب.ظ - پاسخ دادن

      سلام و درود
      بسیار بسیار ممنون از ابراز لطف شما
      هدف از راه اندازی این سایت هم ارائه مطالب به صورت جامع و به روز هست
      امیدواریم که در اینمسیر موفق بوده باشیم

ثبت دیدگاه

لوگو متاارگانون

متاارگانون را به عنوان ارائه دهنده محتوای به روز، معتبر و جامع حوزه آزمایشگاه بشناسید. هر محتوای منتشر شده در این سایت از فیلترهای مختلفی رد می‌شود تا در نهایت مطالبی علمی به زبان ساده به شما ارائه گردد.

ایمیل:info@metaorganon.com ‎

دسترسی سریع
اینستاگرام متاارگانون
واتساپ متاارگانون
آپارات متاارگانون
اینستاگرام متاارگانون
واتساپ متاارگانون
آپارات متاارگانون

کلیه حقوق مادی و معنوی این وبسایت، متعلق به متاارگانون می‌باشد.

Go to Top