آزمایش Anti LKM-1 | آنتی بادی سیتوکروم P450 2D6 | آنتی بادی های میکروزومی نوع 1 کبدی-کلیوی

دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
21 آبان 1402
آخرین بروزرسانی
21 آبان 1402
آزمایش Anti LKM-1 | آنتی بادی سیتوکروم P450 2D6 | آنتی بادی های میکروزومی نوع 1 کبدی-کلیوی

آزمایش Anti LKM-1 یا آنتی بادی های میکروزومی نوع 1 کبدی-کلیوی نشانگر تشخیصی نوع شدید هپاتیت خودایمنی – هپاتیت خود ایمنی نوع 2 (AIH2) – است که معمولاً کودکان و بزرگسالان جوان را تحت تأثیر قرار می دهد.

اسامی دیگر:

  • Liver Kidney Microsomal Type 1 Antibodies
  • LKM1 Antibodies
  • Anti-Liver/Kidney Microsomal Antibodies Type 1
  • Anti-LKM1
  • Anti-P450 2D6 Antibody
  • Cytochrome P450 2D6 Antibodies

چرا آزمایش Anti LKM-1 درخواست می شود؟

برای کمک به تشخیص هپاتیت خود ایمنی و تشخیص آن از سایر علل آسیب کبدی

چه زمانی آزمایش Anti LKM-1 بایستی انجام شود؟

وقتی هپاتیت دارید که پزشک مشکوک است ممکن است به دلیل یک فرآیند مرتبط با خود ایمنی باشد

نمونه مورد نیاز برای آزمایش Anti LKM-1:

  • ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده)
  • نوع نمونه: سرم
  • حجم نمونه:0/5 میلی لیتر
لوله لخته(Clot Activator1)

لوله های مورد استفاده برای آزمایش Anti LKM-1

شرایط-نگهداری-دمایی-نمونه-برای-آزمایش-Anti-LKM-1-(آنتی-بادی-سیتوکروم-P450-2D6)شرایط-قبول-یا-رد-نمونه--آزمایش-Anti-LKM-1-(آنتی-بادی-سیتوکروم-P450-2D6)

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

روش های مختلف جمع آوری نمونه های آزمایشگاه

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

لوله های آزمایش و ضد انعقادها (Test tubes and Anticoagulants)

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

ذخیره سازی نمونه های آزمایشگاهی

نام روش انجام آزمایش Anti LKM-1:

سنجش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم (ELISA)

آمادگی قبل از انجام آزمایش Anti LKM-1:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

چه چیزی در آزمایش Anti LKM-1 مورد بررسی قرار می گیرد؟

آنتی بادی های میکروزوم نوع 1 کبدی-کلیوی (Anti LKM-1)، اتو آنتی بادی هستند، پروتئین هایی که توسط سیستم ایمنی بدن تولید می شوند و آنزیم خود به نام سیتوکروم P450 2D6 (CYP2D6) را شناسایی کرده و هدف قرار می دهند، پروتئینی که عمدتاً در سلول های کبد یافت می شود. ایجاد آنتی بادی های LKM-1 به شدت با هپاتیت خودایمنی نوع 2 مرتبط است. این آزمایش میزان (تیتر) Anti LKM-1 (یا آنتی بادی علیه CYP2D6) در خون را شناسایی و اندازه گیری می کند.

آنتی بادی های میکروزوم نوع 1 کبدی-کلیوی (Anti LKM-1) در بافت کبدی

آنتی بادی های میکروزوم نوع 1 کبدی-کلیوی (Anti LKM-1) در بافت کبدی

هپاتیت خود ایمنی یک التهاب حاد یا مزمن کبد است که می تواند منجر به سیروز کبدی و در برخی موارد نارسایی کبدی شود. این هپاتیت است که به علت قابل شناسایی دیگری مانند عفونت ویروسی، قرار گرفتن در معرض دارو یا سم، اختلال ارثی یا سوء مصرف الکل ایجاد نمی شود. هر کسی ممکن است به این اختلال مبتلا شود، اما اکثر افراد مبتلا زنان هستند.

هپاتیت خود ایمنی (AIH)

هپاتیت خود ایمنی (AIH)

بیماری خودایمنی کبد (به عنوان مثال، هپاتیت خودایمنی و سیروز صفراوی اولیه) با حضور اتوآنتی بادی هایی از جمله آنتی بادی های ماهیچه صاف (SMA)، آنتی بادی های آنتی میتوکندریایی (AMA) و آنتی بادی های میکروزومی کبد/کلیه نوع 1 (Anti LKM-1) مشخص می شود.

آنتی ژن های شناسایی شده توسط AMA به عنوان آنتی ژن M2 نامیده می شوند و شامل دامنه های لیپویله پروتئین اتصال E2 و E3 (E3BP) کمپلکس پیروات دهیدروژناز (PDC-E2) و کمپلکس های 2-oxo-acid دهیدروژناز می شوند.

بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن ناشی از هپاتیت C نیز می توانند آنتی بادی های LKM-1 بالایی داشته باشند. تشخیص بیماری خودایمنی کبد را نمی توان تنها با آزمایش آنتی بادی انجام داد. در بسیاری از موارد، آزمایش پانل بیماری خودایمنی کبد، از جمله آنتی بادی های مورد بحث در پاراگراف قبل، انجام می شود.

توافق کلی وجود دارد که دو نوع اصلی هپاتیت خود ایمنی وجود دارد (بحث در مورد اینکه آیا نوع سوم متمایز وجود دارد یا خیر ادامه دارد). نوع 1 شایع ترین شکل هپاتیت خود ایمنی است و با وجود آنتی بادی های ماهیچه صاف (SMA) در خون مرتبط است. نوع 2 کمتر شایع است و شدیدتر است. این بیماری با Anti LKM-1 مرتبط است و در درجه اول دختران جوان را تحت تاثیر قرار می دهد و در اروپا شایع تر است.

دو نوع هپاتیت خود ایمنی (AIH) با توجه به مشخصات سرولوژیک شناسایی می شوند. هپاتیت خودایمنی نوع 1 برای ANA یا anti-SMA مثبت است. هپاتیت خودایمنی نوع 2 برای anti LKM-1 یا anti LC-1 مثبت است. همه بیماران AIH-2 از نظر اتوآنتی بادی های anti LKM-1 و/یا anti LC-1 مثبت هستند. کمتر از یک سوم فقط برای اتوآنتی بادی های anti LC-1 مثبت هستند.

آنتی بادی های موجود در انواع هپاتیت خود ایمنی

آنتی بادی های موجود در انواع هپاتیت خود ایمنی

در حالی که اتوآنتی بادی های جدا شده ضد سیتوزول کبد نوع 1 (anti LC-1) با AIH نوع 2 همبستگی دارند، آنها همچنین در ارتباط با سایر نشانگرهای سرولوژیک نوع 1 AIH و در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن دیده می شوند. عفونت هپاتیت C و اتوآنتی بادی های anti LC-1 با فعالیت بیماری ارتباط دارند و می توانند به عنوان نشانگر التهاب کبدی استفاده شوند. هدف اتوآنتی بادی های anti LC-1 آنزیم متابولیزه کننده فولات فرمینو ترانسفراز سیکلودآمیناز (FTCD) است که در غلظت بالایی در کبد وجود دارد.

اهمیت بالینی آزمایش Anti LKM-1:

افزایش سطح:

هپاتیت خود ایمنی: آنتی بادی های LKM-1 با یک توالی خطی کوتاه از آنتی ژن نوترکیب سیتوکروم مونواکسیژناز P450 2D6 در داخل سلول کبدی واکنش نشان می دهند.

محدوده مرجع آزمایش Anti LKM-1:

  • < or =20.0 Units (negative)
  • 20.1-24.9 Units (equivocal)
  • > or =25.0 Units (positive)

مقادیر مرجع برای همه سنین اعمال می شود.

توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

سوالات متداول

چگونه از آزمایش Anti LKM-1 استفاده می شود؟

آنتی بادی نوع 1 میکروزوم کلیوی-کبدی (Anti LKM-1 یا CYP2D6) در درجه اول همراه با آنتی بادی عضله صاف (SMA) و آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای (ANA) برای کمک به تشخیص هپاتیت خود ایمنی و تمایز بین دو نوع اصلی مورد استفاده قرار می گیرد.

این آزمایش ها ممکن است برای پیگیری یافته های غیر طبیعی آزمایش کبد، مانند افزایش مداوم آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) یا بیلی روبین استفاده شود. ممکن است آزمایش های اضافی مانند ایمونوگلوبولین ها درخواست شود، زیرا ممکن است با هپاتیت خود ایمنی و/یا هپاتیت B و/یا هپاتیت C افزایش یابد تا هپاتیت ویروسی رد شود.

چه زمانی آزمایش Anti LKM-1 درخواست می شود؟

آزمایش Anti LKM-1 ممکن است زمانی درخواست شود که پزشک در حال بررسی بیماری کبدی فرد است و می خواهد بین علل مختلف آسیب کبدی تمایز قائل شود. ممکن است همراه با آزمایش های دیگر مانند آزمایش SMA و ANA درخواست شود. این آزمایش ها معمولاً زمانی پیشنهاد می شوند که فرد علائم و نشانه هایی مانند خستگی ، ضعف و زردی را نشان دهد و یافته های غیرطبیعی در آزمایش های معمول کبد داشته باشد.

علائم و نشانه های مرتبط با هپاتیت خود ایمنی نیز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • خارش
  • کبد بزرگ شده
  • درد مفاصل
  • ناراحتی شکمی
  • رگهای خونی غیر طبیعی در پوست (آنژیوم عنکبوتی)
  • تهوع یا استفراغ
  • ادرار تیره
  • از دست دادن اشتها
  • مدفوع کم رنگ یا خاک رس
  • درد عضلانی (میالژی)
  • در زنان، عدم قاعدگی (آمنوره)
  • بثورات پوستی
  • تجمع مایعات (ادم)
علایم هپاتیت اتوایمیون

علایم هپاتیت اتوایمیون

بسیاری از این علائم و نشانه ها مختص هپاتیت خود ایمنی نیستند. آنها همچنین با دلایل دیگر آسیب کبدی و سایر شرایط دیده می شوند.

نتیجه آزمایش Anti LKM-1 چه چیزی را نشان می دهد؟

مقدار زیاد تیتر Anti LKM-1 نشان می دهد که احتمال دارد فرد مورد آزمایش هپاتیت خود ایمنی نوع 2 داشته باشد، اما نتیجه قطعی نیست. بیوپسی کبد ممکن است برای ارزیابی بافت کبد از نظر آسیب و ایجاد زخم برای کمک به تایید تشخیص انجام شود.

بیوپسی کبد

بیوپسی کبد

اگر آزمایش Anti LKM-1 منفی باش د، اما SMA و/یا ANA مثبت باشند، احتمالاً فرد مبتلا به هپاتیت خود ایمنی نوع 1 است.

اگر هر دو منفی باشند، علائم فرد به احتمال زیاد به علت دیگری غیر از هپاتیت خود ایمنی است. با این حال، شرایط به طور کامل منتفی نیست. همه افراد مبتلا به هپاتیت خود ایمنی آنتی بادی های LKM-1 یا SMA تولید نمی کنند. برخی افراد اتوآنتی بادی های دیگری تولید می کنند که به ندرت مورد آزمایش قرار می گیرند.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

  • سطوح Anti LKM-1 با شدت علائم فرد یا پیش آگهی آن شخص ارتباط نزدیکی ندارد. سطوح ممکن است در طول زمان متفاوت باشد.
  • افراد مبتلا به هپاتیت خود ایمنی نوع 2 نیز ممکن است دارای اختلالات خود ایمنی دیگر مانند دیابت یا تیروئیدیت باشند.
  • افراد مبتلا به هپاتیت C مزمن ممکن است گاهی اوقات نوع متفاوتی از آنتی بادی های LKM را ایجاد کنند که گاهی اوقات به عنوان آنتی LKM3 نیز شناخته می شود. این نوع آنتی بادی با روش های معمول آزمایش Anti LKM-1 تشخیص داده نمی شود و معمولاً برای آن آزمایش نمی شود.
  • آزمون ANA اغلب همراه با آزمایش SMA انجام می شود. این یک نشانگر یک فرآیند خود ایمنی است و با چندین اختلال خود ایمنی از جمله هپاتیت خود ایمنی نوع 1 همراه است.

آیا همه افراد مبتلا به آسیب کبدی باید از نظر آنتی بادی های میکروزوم نوع 1 کلیه کبد (Anti LKM-1) آزمایش شوند؟

معمولاً ضروری نیست. بیشتر موارد هپاتیت به علت دیگری قابل تشخیص است. با این حال، اگر فرد مبتلا به بیماری یک دختر جوان بدون عوامل خطر دیگر باشد و/یا پزشک مشکوک به یک فرآیند خود ایمنی باشد، ممکن است آزمایش آنتی بادی LKM-1 ، ANA و SMA انجام شود.

آیا Anti LKM-1 از بین می رود؟

خیر. سطوح ممکن است در طول زمان متفاوت باشد، اما وقتی اتوآنتی بادی ها تولید شوند، در طول زندگی فرد وجود خواهد داشت.

آیا می توان بیش از یک علت هپاتیت وجود داشته باشد؟

بله. به عنوان مثال، هپاتیت خود ایمنی می تواند همزمان با یک هپاتیت ویروسی، مانند هپاتیت B یا هپاتیت C وجود داشته باشد و با آسیب کبدی ناشی از سوء مصرف الکل بدتر شود. از آنجا که درمان هپاتیت بستگی به علت آن دارد، بسیار مهم است که پزشک معالج شما علت (های) زمینه ای بیماری شما را بفهمد.

هپاتیت خود ایمنی چقدر سریع پیشرفت می کند؟

پیش بینی دوره و شدت هپاتیت خود ایمنی دشوار است. ممکن است حاد یا مزمن باشد. برخی از افراد سال ها هیچ علامتی ندارند یا علائم کمی دارند و زمانی تشخیص داده می شوند که آزمایش های معمول کبد غیر طبیعی هستند. افراد مبتلا به هپاتیت خود ایمنی نوع 2 اغلب موارد شدیدتری دارند، اما معمولاً با درمان مناسب قابل کنترل است. درمان مناسب برای محدود کردن آسیب کبدی مهم است.

اگر این آنتی بادی CYP450 2D6 را هدف قرار می دهد، چرا به آن آنتی بادی نوع 1 میکروزوم کلیه کبدی (ضد LKM-1) می گویند؟

این آنتی بادی در ابتدا با استفاده از بافت کبد و کلیه شناسایی شد، از این رو آنتی LKM-1 نامیده شد. با این حال، پروتئین خاص در آن بافت هایی که آنتی بادی آنها را هدف قرار می دهد (آنتی ژن اصلی) از آن زمان به عنوان سیتوکروم P450 2D6 (CYP2D6) شناسایی شده است. این پروتئین آنزیم اصلی است که حدود 25 درصد داروها و همچنین مواد سمی را متابولیزه می کند. عمدتاً در سلول‌های کبد و کلیه، عمدتاً در ساختارهایی به نام میکروزوم یافت می‌شود.

در سایت National Institutes of Health در مورد آزمایش Anti LKM-1 بیشتر بخوانید:

چندین نوع از آنتی بادی های میکروزومی ضد کبد-کلیه (LKM) شناخته شده است. آنتی بادی های LKM-1 مرتبط با هپاتیت فعال مزمن خود ایمنی، P450 2D6، یک سیتوکروم P450 مونواکسیژناز را تشخیص می دهند. ارتباط مکرر آنتی بادی های ضد LKM-1 و عفونت های ویروس هپاتیت C (HCV) و وجود یک نوع عفونی و خودایمنی از هپاتیت مرتبط با ضد LKM-1 که نیاز به استراتژی های درمانی متفاوتی دارد، نیاز به تعیین دقیق آنتی بادی دارد.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

در جای دیگر وب:

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی
برچسب ها:

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

 

2017 review performed by Rose Romeo, PhD, DABCC, FACB.

Bogdanos, DP, Invernizzi, P, Mackay, IR and D vergani (2008). Autoimmune liver serology: Current diagnostic and clinical challenges. World Journal of Gastroenterology, vol 14: 3374-3387.

European Association for the Study of the Liver (EASL) Clinical Practice Guidelines: Autoimmune hepatitis (2015). Journal of Hepatology, vol 63: 971-1004.

Czaja, AJ (2016). Diagnosis and Management of Autoimmune Hepatitis: Current Status and Future Directions. Gut and Liver, vol 10: 177-203.

Narciso-Schiavon, JL and LL Schiavon (2017). To screen or not to screen? Celiac antibodies in liver diseases. World Journal of Gastroenterology, vol. 23: 776-791.

Himoto, T & M Nishioka (2013) Autoantibodies in liver disease: important clues for the diagnosis, disease activity and prognosis. Autoimmune Highlights. Vol 4: 39-53.

Wolf, D (2016). Medscape Article: Autoimmune hepatitis. Available online at emedicine.medscape.com/article/172356-overview. Accessed April 28th, 2017.

ARUP. Liver-Kidney Microsome Antibody, IgG (2017). Available online at ltd.aruplab.com/Tests/Pub/0099270. Accessed on April 29th 2017.

(Updated 2012 February 16). Autoimmune Hepatitis. National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases (NIDDK) [On-line information]. Available online at http://digestive.niddk.nih.gov/ddiseases/pubs/autoimmunehep/. Accessed August 2013.

Longstreth, G. (Updated 2012 October 8) Autoimmune hepatitis. MedlinePlus Medical Encyclopedia [On-line information]. Available online at http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/000245.htm. Accessed August 2013.

Slev, P. and Tebo, A. (Updated 2013 February). Hepatitis, Autoimmune – AIH. ARUP Consult [On-line information]. Available online at http://www.arupconsult.com/Topics/AIH.html?client_ID=LTD. Accessed August 2013.

((©) 1995 – 2013). Liver/Kidney Microsome Type 1 Antibodies, Serum. Mayo Clinic Mayo Medical Laboratories [On-line information]. Available online at http://www.mayomedicallaboratories.com/test-catalog/Overview/80387. Accessed August 2013

Wolf, D. and Raghuraman, U. (Updated 2013 July 29). Autoimmune Hepatitis. Medscape Reference [On-line information]. Available online at http://emedicine.medscape.com/article/172356-overview. Accessed August 2013.

Shaffer, E. (Revised 2009 June). Laboratory Tests of the Liver and Gallbladder. Merck Manual for Healthcare Professionals [On-line information]. Available online through http://www.merckmanuals.com. Accessed August 2013.

Mayo Clinic Staff (2012 April 18). Autoimmune hepatitis. MayoClinic.com [On-line information]. Available online at http://www.mayoclinic.com/health/autoimmune-hepatitis/DS00676. Accessed August 2013.

Mieli-Vergani, G. (2009 August). Autoimmune Hepatitis. J Pediatr Gastroenterol Nutr, v 49 (2) [On-line information]. Available online at http://journals.lww.com/jpgn/Fulltext/2009/08000/Autoimmune_Hepatitis.2.aspx. Accessed August 2013.

Trivedi, P. and Hirschfield, G. (2012). Review Article: Overlap Syndromes and Autoimmune Liver Disease. Medscape Today News from Aliment Pharmacol Ther. 2012;36(6):517-533. [On-line information]. Available online at http://www.medscape.com/viewarticle/770010_1. Accessed August 2013.

Stephen Kriese, S. and Heneghan, M. (2013). Current Concepts in the Diagnosis and Management of Autoimmune Hepatitis. Medscape Multispecialty from Frontline Gastroenterol. 2013;4(1):2-11. http://www.medscape.com/viewarticle/776365. Accessed September 2013.

Clarke, W., Editor (© 2011). Contemporary Practice in Clinical Chemistry 2nd Edition: AACC Press, Washington, DC. Pp 314.

Wu, A. (© 2006). Tietz Clinical Guide to Laboratory Tests, 4th Edition: Saunders Elsevier, St. Louis, MO. Pp 682-683.

Henry’s Clinical Diagnosis and Management by Laboratory Methods. 21st ed. McPherson R, Pincus M, eds. Philadelphia, PA: Saunders Elsevier: 2007, pg 951.

Tietz Textbook of Clinical Chemistry and Molecular Diagnostics. Burtis CA, Ashwood ER, Bruns DE, eds. 4th edition, St. Louis: Elsevier Saunders; 2006, pp 1812-1814.

این مقاله برای شما مفید بود؟

ثبت دیدگاه

Go to Top