آزمایش Anti-DNase B | آنتی DNase B | تیتر آنتی دی اکسی ریبونوکلئاز B

آنتی DNase B یک آزمایش خون برای جستجوی آنتی بادی برای یک ماده (پروتئین) تولید شده توسط استرپتوکوک گروه A است. این باکتری است که باعث گلودرد استرپتوکوکی می شود. هنگامی که همراه با آزمایش تیتر ASO استفاده می شود، بیش از 90 درصد عفونت های استرپتوکوک گذشته را می توان به درستی شناسایی کرد.

اسامی دیگر:

• ADN-B
• ADB
• ADNase-B
• Antideoxyribonuclease-B Titer

چرا آزمایش آنتی DNase B درخواست می شود؟

• برای کمک به تعیین اینکه آیا اخیراً دچار عفونت استرپتوکوک با گروه باکتریایی استرپتوکوکوس شده اید یا خیر.
•  برای کمک به تشخیص عوارض ناشی از عفونت استرپتوکوک اخیر، مانند تب روماتیسمی یا گلومرولونفریت (نوعی بیماری کلیوی)

چه زمانی آزمایش آنتی DNase B بایستی انجام شود؟

• هنگامی که علائمی مانند تب، درد قفسه سینه، خستگی و تنگی نفس دارید که نشان دهنده تب روماتیسمی است، یا علائمی مانند تجمع مایع (ادم) و ادرار تیره که با گلومرولونفریت مرتبط است، به خصوص زمانی که اخیرا ممکن است به استرپتوکوک گروه A مبتلا باشید.
•  عفونت استرپتوککی که به طور مناسب تشخیص داده نشده و درمان نشده است. ممکن است همراه یا به دنبال آزمایش آنتی استرپتولیزین O (ASO) انجام شود

نمونه مورد نیاز برای آزمایش آنتی DNase B:

• ظرف/لوله: لوله با درب قرمز یا زرد (ترجیحا همراه با ژل جداکننده)
• نوع نمونه: سرم
• حجم نمونه: یک میلی لیتر

روش های انجام آزمایش آنتی DNase B:

روش آگلوتیناسیون: در این روش نمونه سرم بیمار با دانه های لاتکس پوشیده شده با آنتی ژن DNase B مخلوط می شود. اگر بیمار آنتی بادی های ضد DNase B در سرم خود داشته باشد، آنها به دانه های پوشش داده شده با آنتی ژن متصل می شوند و باعث می شوند که آنها به هم چسبیده و توده های قابل مشاهده را تشکیل دهند.

روش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA): این روش شامل پوشاندن یک صفحه 96 چاهکی با آنتی ژن DNase B و سپس افزودن نمونه سرم بیمار به چاهک ها است. هر گونه آنتی بادی ضد DNase B در سرم به آنتی ژن روی کف چاهک متصل می شود. سپس چاهک ها شسته می شود تا هر گونه آنتی بادی متصل نشده از بین برود و یک آنتی بادی ثانویه مرتبط با آنزیم برای شناسایی آنتی بادی های اولیه متصل به آن اضافه می شود. تغییر رنگ نشان دهنده وجود آنتی بادی های ضد DNase B است.

روش نفلومتریک: در این روش، نور پراکنده شده بر روی کمپلکس های آنتی ژن-آنتی بادی اندازه گیری می شود. شدت نور پراکنده اندازه گیری شده متناسب با مقدار کمپلکس آنتی ژن-آنتی بادی در نمونه تحت شرایط خاص است. اگر حجم آنتی بادی ثابت نگه داشته شود، سیگنال متناسب با حجم آنتی ژن رفتار می کند.

یک منحنی مرجع توسط یک استاندارد با محتوای آنتی ژن شناخته شده ایجاد می شود که بر اساس آن سیگنال های نور پراکنده نمونه ها را می توان به عنوان غلظت آنتی ژن ارزیابی و محاسبه کرد. کمپلکس های آنتی ژن-آنتی بادی زمانی تشکیل می شوند که یک نمونه حاوی آنتی ژن و آنتی سرم مربوطه در یک کووت قرار داده شود. یک پرتو نور با یک دیود ساطع کننده نور تولید می شود که از طریق کووت منتقل می شود.

نور بر روی کمپلکس های ایمنی موجود پراکنده می شود. آنتی ژن و آنتی بادی در اندازه گیری اولیه مخلوط می شوند، اما هنوز کمپلکسی تشکیل نشده است. در اندازه گیری نهایی یک کمپلکس آنتی ژن-آنتی بادی تشکیل می شود. نتیجه با کم کردن مقدار اندازه گیری نهایی از اندازه گیری اولیه محاسبه می شود. توزیع شدت نور پراکنده به نسبت اندازه ذرات کمپلکس های آنتی ژن-آنتی بادی به طول موج تابیده شده بستگی دارد.

انتخاب روش برای انجام آزمایش Anti-DNase B ممکن است بسته به اولویت و تخصص آزمایشگاه در یک تکنیک خاص متفاوت باشد. با این حال، ELISA به عنوان روش مرجع یا استاندارد طلایی برای انجام تست Anti-DNase B در نظر گرفته می شود. این به این دلیل است که ELISA دارای حساسیت و ویژگی بالایی است، به این معنی که می تواند به طور دقیق هم مثبت و هم منفی واقعی را تشخیص دهد.

در مقایسه با روش آگلوتیناسیون، ELISA حساس تر است و می تواند سطوح پایین تری از آنتی بادی های Anti-DNase B را تشخیص دهد. ELISA همچنین دامنه دینامیکی وسیع تری دارد و کمتر تحت تأثیر تداخل سایر مواد در نمونه سرم بیمار قرار می گیرد. روش های نفلومتری نیز دقیق و قابل اعتماد هستند، اما ممکن است گران‌تر از الایزا باشند.

آمادگی قبل از انجام آزمایش آنتی DNase B:

به آمادگی خاصی نیاز ندارد

چه چیزی در آزمایش آنتی DNase B مورد بررسی قرار می گیرد؟

تعدادی از آنتی ژن های باکتریایی در کشت استرپتوکوک های گروه A شناسایی شده است، که این محصولات خارج سلولی عمدتاً پروتئین های آنزیمی هستند و شامل استرپتولیزین O، استرپتوکیناز، هیالورونیداز، دئوکسی ریبونوکلئ ازها (DNases A، B، C و D) و نیکوتین آمید آدنین نوکلئوتیداز می باشند.

عفونت‌های استرپتوکوک‌های گروه A منحصر به‌ فرد هستند زیرا می‌توانند با عوارض غیرچرکی جدی تب روماتیسمی و گلومرولونفریت همراه شوند. اطلاعات اخیر نشان می دهد که تب روماتیسمی با عفونت توسط سروتیپ های روماتوژنیک خاص (M1، M3، M5، M6، M18 و M19) همراه است، در حالی که گلومرولونفریت به دنبال عفونت توسط سروتیپ های نفریتوژنیک (M2، M12، M49، M57، M59، و M60) است.

گلومرولونفریت و تب روماتیسمی به دنبال عفونت، پس از یک دوره نهفتگی پس از عفونت رخ می دهد که در طی آن بیمار بدون علامت است. دوره نهفتگی گلومرولونفریت تقریباً 10 روز و دوره نهفتگی برای تب روماتیسمی 20 روز است.

آنتی DNase B (آنتی بادی antideoxyribonuclease-B) یکی از شایع ترین آنتی بادی های متعددی است که توسط سیستم ایمنی بدن در پاسخ به عفونت با استرپتوکوک گروه A (عفونت استرپتوکوک) تولید می شود. آزمایش آنتی DNase B میزان این آنتی بادی را در خون اندازه گیری می کند. این آزمایش معمولاً با یا پس از آزمایش آنتی استرپتولیزین O (ASO) انجام می شود (آزمایشی دیگر برای تشخیص آنتی بادی آنتی ژن استرپتوکوک).

گروه A استرپتوکوک (Streptococcus pyogenes)، باکتری است که باعث گلو درد و انواع دیگر عفونت ها، از جمله عفونت های پوستی (پیرودرما، impetigo، سلولیت) می شود. در بیشتر موارد، عفونت های استرپتوکوکی تشخیص داده شده و با موفقیت با آنتی بیوتیک درمان می شوند.

گاهی اوقات عفونت استرپتوکوکی علائم قابل تشخیص ایجاد نمی کند، درمان نمی شود یا بدون اثر درمان می شود و عوارض (عوارض)، یعنی تب روماتیسمی و گلومرولونفریت، به ویژه در کودکان خردسال ایجاد می شود. این شرایط ثانویه به دلیل آزمایش معمول استرپتوکوک و درمان آنتی بیوتیکی غیر معمول است، اما رخ می دهد.

تب روماتیسمی یک واکنش ایمنی دیر هنگام است که در آن بدن آنتی بادی هایی را علیه خود تولید می کند (خود ایمنی). این می تواند آسیب جدی به دریچه های قلب وارد کند و منجر به علائمی مانند تورم و درد در چندین مفاصل، التهاب قلب (کاردیت)، ندول های پوستی، حرکات سریع و تند (Sydenham chorea) و بثورات پوستی شود.

گلومرولونفریت پس از استرپتوکوک، وضعیتی که بر کلیه ها تأثیر می گذارد، می تواند یک یا دو هفته پس از عفونت استرپتوکوک ایجاد شود. بدن شما برای مبارزه با عفونت استرپتوکوک آنتی بادی تولید می کند، اما این آنتی بادی ها در نهایت می توانند در گلومرول ها، که رگ های خونی کوچک و حلقه ای در کلیه ها هستند و به طور مداوم خون را فیلتر می کنند، رسوب کنند. این می تواند باعث التهاب و آسیب کلیه شود و عملکرد کلیه را تحت تأثیر قرار دهد.

عوامل مداخله گر در آزمایش آنتی DNase B:

• همولیز نمونه خون ممکن است نتایج آزمایش را تغییر دهد.
• افزایش سطح بتا لیپوپروتئین، استرپتولیزین O را مهار می کند و تیتر ASO به طور کاذب بالا می دهد.
• داروهایی که ممکن است باعث کاهش سطح ASO شوند عبارتند از آدرنوکورتیکواستروئیدها و آنتی بیوتیک ها.

اهمیت بالینی آزمایش آنتی DNase B:

افزایش سطح سرمی:

• عفونت استرپتوکوکی
• اندوکاردیت باکتریایی
• مخملک
• پیودرمی استرپتوکوکی: این عفونت‌های استرپتوکوکی حاد هستند که به دلیل پاسخ تأخیر ایمونولوژیک بلافاصله با تغییرات سرولوژیک همراه نمی‌شوند.
• تب روماتیسمی حاد
• گلومرولونفریت حاد: اطلاعات اخیر نشان می دهد که تب روماتیسمی با عفونت توسط سروتیپ های روماتوژنیک (M1، M3، M5، M6، M18 و M19) همراه است.در حالی که گلومرولونفریت به دنبال عفونت توسط سروتیپ های نفریتوژنیک (M2، M12، M49، M57، M59، و M60) می آید. پیودرمی استرپتوککی در مقایسه با عفونت های گلو اغلب با کاهش پاسخ ایمنی همراه است.

ملاحظات بالینی آزمایش آنتی DNase B:

برای قابل اطمینان ترین نتایج، آزمایش آنتی DNase B باید همراه با تست ASO انجام شود.

محدوده مرجع آزمایش آنتی DNase B:

• <5 years: < or =250 U/mL
• 5-17 years < or =375 U/mL
• > or =18 years: < or =300 U/mL

توجه: محدوده مرجع و واحد آزمایش وابسته به روش انجام و کیت می باشد و ممکن است در آزمایشگاه های مختلف متفاوت باشد. بنابراین توصیه می گردد که آزمایش ها ترجیحا در یک آزمایشگاه مورد بررسی قرار گیرد.

سوالات متداول

چگونه از آزمایش آنتی DNase B استفاده می شود؟

آزمایش آنتی DNase B ممکن است برای تأیید عفونت استرپتوکوکوس اخیر با گروه A عامل گلومرولونفریت (نوعی بیماری کلیوی) یا تب روماتیسمی مورد استفاده قرار گیرد. این آزمایش ممکن است همراه با ASO استفاده شود (آزمایشی دیگر که برای تشخیص عفونت های استرپتوکوکی قبلی استفاده می شود).

از آنجا که عوارض ناشی از عفونت های استرپتوکوکی کاهش یافته است، استفاده از آزمون ASO و آزمایش آنتی DNase B نیز کاهش یافته است.

چه زمانی آزمایش آنتی DNase B درخواست می شود؟

وقتی علائم و نشانه هایی دارید که پزشک مشکوک است ممکن است به دلیل عوارض ناشی از عفونت استرپتوکوک اخیر از جمله تب روماتیسمی و گلومرولونفریت پس از استرپتوکوک باشد، آزمایش آنتی DNase B و ASO انجام می شود.

برخی از علائم و نشانه های تب روماتیسمی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب
• تورم و درد مفاصل در بیش از یک مفصل، به ویژه در مچ پا، زانو ، آرنج و مچ دست، گاهی اوقات از یک مفصل به مفصل دیگر منتقل می شود
• ندول های کوچک و بدون درد زیر پوست
• حرکات سریع و تند (Sydenham chorea)
• بثورات پوستی
• گاهی اوقات قلب می تواند ملتهب شود (کاردیت)؛ این ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند اما ممکن است منجر به تنگی نفس، تپش قلب یا درد قفسه سینه شود

برخی از علائم و نشانه های گلومرولونفریت ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خستگی، کاهش انرژی
• تولید ادرار کمتر
• ادرار خونی
• راش
• درد مفاصل
• تجمع مایعات و تورم (ادم)
• فشار خون بالا

با این حال، این علائم در شرایط دیگر قابل مشاهده است.

آزمایش آنتی DNase B ممکن است دوبار انجام شود، با نمونه هایی که حدود دو هفته فاصله دارند، برای تیترهای حاد و دوره نقاهت جمع آوری شود. این کار برای تعیین اینکه آیا سطح آنتی بادی در حال افزایش، کاهش یا ثابت ماندن است انجام می شود.

نتیجه آزمایش آنتی DNase B چه چیزی را نشان می دهد؟

نتایج آزمایش آنتی DNase B و ASO ممکن است با هم تفسیر شوند. آنتی بادی های آنتی DNase B و ASO حدود یک هفته تا یک ماه پس از عفونت استرپتوکوک تولید می شود. میزان آنتی بادی (تیتر) آنتی DNase B حدود 4 تا 6 هفته پس از بیماری به اوج خود می رسد و ممکن است تا چند ماه افزایش یابد. آنها معمولاً بیشتر از تیترهای آنتی بادی ASO افزایش می یابند.

تست های منفی آنتی DNase B و ASO یا تیترهای بسیار کم به این معنی است که بعید است شما اخیراً دچار عفونت استرپتوکوک شده باشید. این امر به ویژه در صورتی صادق است که نمونه ای که 10 تا 14 روز بعد گرفته شده باشد نیز منفی باشد. علائم و نشانه های شما به احتمال زیاد به علت دیگری غیر از عفونت استرپتوکوک اخیر است.

درصد کمی (10 تا 15درصد) از افرادی که دارای عارضه مربوط به عفونت استرپتوکوک اخیر هستند، تیتر ASO بالایی ندارند. این امر به ویژه در مورد گلومرولونفریت که پس از عفونت استرپتوکوک پوستی ایجاد می شود صادق است. با این حال، این افراد ممکن است تیتر آنتی DNase B بالا و/یا افزایش آنتی بادی استرپتوکوکی دیگر مانند افزایش تیتر آنتی هیالورونیداز داشته باشند.

افزایش تیتر آنتی DNase B یا ASO به این معنی است که به احتمال زیاد شما اخیراً دچار عفونت استرپتوکوک شده اید.

اگر علائم و نشانه های تب روماتیسمی یا گلومرولونفریت دارید، افزایش تیتر آنتی DNase B و/یا ASO می تواند به تایید تشخیص کمک کند.

آیا می توان از یک آنتی DNase B یا ASO برای تشخیص استرپتوکوک گلو استفاده کرد؟

خیر، آزمایش سریع استرپتوکوک و/یا کشت گلو بهترین روش ها برای تشخیص گلو استرپتوکوک است. مهم است که گلودرد استرپتوکوک به سرعت شناسایی و درمان شود تا از عوارض جلوگیری شود و از انتقال عفونت به دیگران جلوگیری شود.

آیا می توانم همزمان با گلودرد استرپتوکوک دچار تب روماتیسمی یا گلومرولونفریت شوم؟

این عوارض معمولاً پس از برطرف شدن عفونت استرپتوکوک اولیه ایجاد می شوند. وقتی علائم و نشانه ها بعد از عفونت استرپتوکوکی ظاهر می شوند، تا 1 تا 2 هفته برای گلومرولونفریت و حدود 2 تا 3 هفته برای تب روماتیسمی ظاهر می شود.

در صورت تشخیص استرپتوکوک، آیا همیشه آزمایش آنتی DNase B یا ASO انجام می شود؟

خیر، به طور کلی، این آزمایش ها تنها زمانی انجام می شوند که علائمی وجود داشته باشد که نشان می دهد ممکن است عارضه ای پس از عفونت استرپتوکوک گروه A ایجاد شده و تشخیص داده نشود و به طور مناسب درمان نشده باشد. اکثر مردم این عوارض را تجربه نمی کنند، بنابراین این آزمایش ها به طور معمول انجام نمی شود.

در سایت Health Matters در مورد آزمایش آنتی DNase B بیشتر بخوانید:

این آزمایش به تعیین اینکه آیا اخیراً عفونت استرپتوکوکی با باکتری گروه A استرپتوکوک داشته اید یا خیر، کمک می کند. این آزمایش می تواند به تشخیص عوارض ناشی از عفونت استرپتوکوک اخیر، مانند تب روماتیسمی یا گلومرولونفریت، که نوعی بیماری کلیوی است، کمک کند.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

• آزمایش کشت خون | Blood Culture
• آزمایش آنتی استرپتولیزین O یا ASO
• آزمایش گلودرد استرپتوکوکی

در جای دیگر وب:

• MedlinePlus Medical Encyclopedia: Poststreptococcal glomerulonephritis (GN)
• MedlinePlus Medical Encyclopedia: Rheumatic fever
• CDC: Rheumatic fever
• CDC: Post-Streptococcal Glomerulonephritis: All You Need to Know
• Mayo Clinic: Rheumatic Fever
• Mayo Clinic: Glomerulonephritis