الگوریتم تشخیصی لنفوم سلول B تهاجمی | Aggressive B-cell Lymphoma Diagnostic Algorithm

دکتر فرزاد باباخانی
آخرین بروزرسانی
22 آبان 1402
آخرین بروزرسانی
22 آبان 1402
الگوریتم تشخیصی لنفوم سلول B تهاجمی | Aggressive B-cell Lymphoma Diagnostic Algorithm

لنفوم سلول B حدود 85 درصد از تمام لنفوم های غیر هوچکین را تشکیل می دهد که یکی از شایع ترین سرطان ها است. لنفوم سلول B بر سیستم لنفاوی شما تأثیر می گذارد، که شبکه ای از غدد لنفاوی، عروق لنفاوی و بافت هایی است که مایع را در بدن شما حرکت می دهد. نرخ بقای لنفوم سلول B به طور پیوسته در حال بهبود است زیرا محققان به دنبال درمان های موثرتر هستند.

لنفوم سلول B چیست؟

لنفوم سلول B به گروهی از سرطان ها اطلاق می شود که بر سیستم ایمنی بدن شما تأثیر می گذارد. لنفوم سلول B حدود 85 درصد از تمام لنفوم های غیر هوچکین را تشکیل می دهد که از شایع ترین سرطان ها هستند.

لنفوم سلول B اغلب بر سیستم لنفاوی تأثیر می گذارد، که شبکه ای از غدد لنفاوی، عروق لنفاوی و بافت هایی است که مایع را در بدن حرکت می دهد. لنف یکی از مایعاتی است که سیستم لنفاوی در بدن حمل می کند. لنف حاوی گلبول های سفید خون به نام لنفوسیت است. سلول های B یا لنفوسیت های B، آنتی بادی هایی می سازند که با عفونت مبارزه می کنند. به طور معمول، سلول های B بعد از اتمام دوره زندگی می میرند تا فضای بیشتری برای سلول های B تازه ایجاد شود.

سیستم لنفاوی

سیستم لنفاوی

لنفوم سلول B زمانی اتفاق می افتد که سلول های B سالم به سلول های سرطانی در حال رشد سریع تبدیل می شوند و نمی میرند. سلول های سرطانی تکثیر می شوند و در نهایت سلول های سالم را تحت تأثیر قرار می دهند. سلول های سرطانی همچنین می توانند به سایر نواحی بدن از جمله مغز استخوان، طحال یا سایر اندام ها پخش شوند.

لنفوسیت B

لنفوسیت B

نرخ بقای لنفوم سلول B همچنان در حال بهبود است زیرا محققان درمان های موثرتری را شناسایی می کنند. تقریباً 65٪ از افرادی که لنفوم سلول B آنها تشخیص داده شده است، پنج سال پس از تشخیص زنده هستند و درمان شده اند.

شایع ترین انواع لنفوم سلول B:

بیش از 70 نوع لنفوم سلول B وجود دارد. در اینجا رایج ترین آنها هستند:

لنفوم منتشر سلول B یا Diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL):

این نوع لنفوم سلول B شایع ترین نوع لنفوم های غیر هوچکین (NHL) در ایالات متحده است که حدود 1 از هر 3 لنفوم را شامل می شود. سلول های لنفوم زمانی که با میکروسکوپ دیده می شوند نسبتاً بزرگ به نظر می رسند.

DLBCL می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر در افراد مسن رخ می دهد. میانگین سنی در زمان تشخیص اواسط 60 سالگی است. معمولاً به عنوان یک توده به سرعت در حال رشد در یک غدد لنفاوی در عمق بدن، مانند قفسه سینه یا شکم، یا در یک غدد لنفاوی که می توانید احساس کنید، مانند در گردن یا زیر بغل، شروع می شود. همچنین می تواند در نواحی دیگر مانند روده ها، استخوان ها یا حتی مغز یا نخاع شروع شود.

DLBCL تمایل به یک لنفوم با رشد سریع (تهاجمی) دارد، اما اغلب به خوبی به درمان پاسخ می دهد. به طور کلی، از هر 4 نفر، 3 نفر پس از درمان اولیه هیچ نشانه ای از بیماری ندارند و بسیاری از آنها درمان می شوند.

لنفوم منتشر سلول B یا Diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL)

لنفوم منتشر سلول B یا Diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL)

یک زیرگروه از DLBCL، لنفوم سلول B اولیه مدیاستن است. این نوع لنفوم بیشتر در زنان جوان رخ می دهد. از مدیاستن (ناحیه وسط قفسه سینه در پشت استخوان سینه) شروع می شود.

این می تواند بسیار بزرگ شود و می تواند باعث مشکلات تنفسی گردد زیرا اغلب بر روی نای (نای) منتهی به ریه ها فشار می آورد. همچنین می‌تواند ورید اجوف فوقانی (ورید بزرگی که خون را از بازوها و سر به قلب باز می‌گرداند) را مسدود کند که می‌تواند باعث تورم بازوها و صورت شود. این یک لنفوم با رشد سریع است، اما معمولا به خوبی به درمان پاسخ می دهد. چندین زیرگروه دیگر از DLBCL وجود دارد، اما این موارد نادر هستند.

لنفوم فولیکولار (Follicular lymphoma):

حدود 1 از 5 لنفوم سلول B در ایالات متحده از نوع لنفوم فولیکولی است. این معمولاً یک لنفوم با رشد آهسته است، اگرچه برخی از لنفوم های فولیکولی می توانند به سرعت رشد کنند. میانگین سنی افراد مبتلا به این لنفوم حدود 60 سال است. در افراد بسیار جوان نادر است. معمولاً این لنفوم در بسیاری از نقاط غدد لنفاوی بدن و همچنین در مغز استخوان رخ می دهد.

لنفوم فولیکولار (Follicular lymphoma)

لنفوم فولیکولار (Follicular lymphoma)

لنفوم های فولیکولار اغلب به خوبی به درمان پاسخ می دهند، اما به سختی قابل درمان هستند. این لنفوم ها ممکن است در اولین تشخیص نیازی به درمان نداشته باشند. در عوض، درمان ممکن است تا زمانی که لنفوم شروع به ایجاد مشکلات کند، به تعویق بیفتد. با گذشت زمان، برخی از لنفوم‌های فولیکولی می‌توانند به یک لنفوم سلول B منتشر و با رشد سریع تبدیل شوند.

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) یا لنفوم لنفوسیتی کوچک (SLL):

CLL و SLL بیماری های نزدیک به هم هستند. در واقع، بسیاری از پزشکان آنها را نسخه های متفاوتی از یک بیماری می دانند. همان نوع سلول سرطانی (معروف به یک لنفوسیت کوچک) در هر دو CLL و SLL دیده می شود. تنها تفاوت این است که سلول های سرطانی در کجا یافت می شوند. در CLL، بیشتر سلول های سرطانی در خون و مغز استخوان هستند. در SLL، سلول های سرطانی عمدتا در غدد لنفاوی و طحال هستند.

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL)

لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL)

هر دو CLL و SLL معمولاً بیماری‌های با رشد آهسته (کم) هستند، اگرچه CLL که بسیار شایع‌تر است، تمایل به رشد کندتری دارد. درمان برای CLL و SLL یکسان است. آنها معمولاً با درمان های استاندارد قابل درمان نیستند، اما بسیاری از افراد می توانند مدت طولانی (حتی دهه ها) با آنها زندگی کنند. گاهی اوقات، اینها می توانند به مرور زمان به نوع تهاجمی تر (با رشد سریع) لنفوم تبدیل شوند.

لنفوم سلول گوشته (MCL) یا Mantle cell lymphoma:

حدود 5 درصد لنفوم سلول B لنفوم سلول گوشته (MCL) هستند. MCL در مردان بسیار شایع تر از زنان است و اغلب در افراد بالای 60 سال ظاهر می شود. هنگامی که MCL تشخیص داده می شود، معمولاً در غدد لنفاوی، مغز استخوان و اغلب طحال منتشر می شود.

لنفوم سلول گوشته (MCL) یا Mantle cell lymphoma

لنفوم سلول گوشته (MCL) یا Mantle cell lymphoma

درمان MCL می تواند چالش برانگیز باشد. تمایل به رشد سریع‌تر از لنفوم‌های آهسته‌رشد دارد، اما معمولاً به درمان و همچنین لنفوم‌های تهاجمی (سریع رشد) پاسخ نمی‌دهد. اما درمان‌های جدیدتر ممکن است شانس بهتری برای بقای طولانی‌مدت برای بیمارانی که اکنون در حال تشخیص هستند، ارائه دهد.

لنفوم های ناحیه حاشیه (Marginal zone lymphomas):

لنفوم های ناحیه حاشیه ای حدود 5 تا 10 درصد لنفوم ها را تشکیل می دهند. آنها تمایل به رشد آهسته (کم) دارند. سلول های این لنفوم ها در زیر میکروسکوپ کوچک به نظر می رسند. 3 نوع اصلی لنفوم ناحیه حاشیه ای وجود دارد:

لنفوم سلول B منطقه حاشیه ای خارج گره، همچنین به عنوان لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط (MALT) شناخته می شود: این شایع ترین نوع لنفوم ناحیه حاشیه ای است. در جاهایی غیر از غدد لنفاوی (extranodal) شروع می شود.

لنفوم های MALT معده و غیر معده وجود دارد. لنفوم های MALT معده، از معده شروع می شود و با عفونت هلیکوباکتر پیلوری (باکتری که باعث بسیاری از زخم های معده می شود) مرتبط است. لنفوم MALT همچنین ممکن است خارج از معده (غیر معده) در ریه، پوست، تیروئید، غدد بزاقی یا بافت های اطراف چشم شروع شود. معمولاً لنفوم در ناحیه ای که شروع می شود باقی می ماند و گسترده نیست. بسیاری از این لنفوم های دیگر MALT نیز با عفونت های باکتریایی (مانند Chamydophila و Campylobacter) یا ویروس ها مرتبط هستند.

لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط (MALT)

لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط (MALT)

میانگین سنی افراد مبتلا به لنفوم MALT در زمان تشخیص حدود 60 سال است. این لنفوم به کندی رشد می کند و اغلب در صورت محدود بودن میزان سرطان قابل درمان است. پزشکان اغلب از آنتی بیوتیک ها به عنوان اولین درمان برای لنفوم MALT معده استفاده می کنند، زیرا درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری اغلب لنفوم را درمان می کند.

لنفوم سلول B منطقه حاشیه ای گره (Nodal marginal zone B-cell lymphoma): این یک بیماری نادر است. شروع می شود و معمولاً در غدد لنفاوی باقی می ماند، اگرچه سلول های لنفوم گاهی در مغز استخوان نیز یافت می شوند. این لنفوم تمایل به رشد آهسته دارد (اگرچه معمولاً به کندی لنفوم MALT نیست) و مانند لنفوم فولیکولی درمان می شود.

Nodal marginal zone B-cell lymphoma

Nodal marginal zone B-cell lymphoma

لنفوم سلول B منطقه حاشیه ای طحال (Splenic marginal zone B-cell lymphoma): این یک لنفوم نادر است. اغلب لنفوم عمدتاً در طحال، خون و مغز استخوان یافت می شود. به دلیل بزرگ شدن طحال می تواند باعث خستگی و ناراحتی شود. از آنجایی که این بیماری به کندی رشد می کند، ممکن است نیازی به درمان نباشد مگر اینکه علائم دردسرساز شوند. این نوع لنفوم با عفونت هپاتیت C مرتبط است. گاهی اوقات درمان ویروس هپاتیت C می تواند این لنفوم را نیز درمان کند.

لنفوم سلول B منطقه حاشیه ای طحال

لنفوم سلول B منطقه حاشیه ای طحال

لنفوم بورکیت (Burkitt lymphoma)

این لنفوم با رشد سریع به نام پزشکی که اولین بار این بیماری را در کودکان و بزرگسالان آفریقایی توصیف کرد، نامگذاری شده است. حدود 1 تا 2 درصد از کل لنفوم های بالغ را تشکیل می دهد. در بزرگسالان نادر است، اما در کودکان شایع تر است. همچنین در مردان بسیار شایع تر از زنان است. سلول های لنفوم بورکیت اندازه متوسطی دارند. نوع مشابهی از لنفوم، لنفوم بورکیت مانند، دارای سلول های کمی بزرگتر است اما تغییرات کروموزوم متفاوتی دارد.

لنفوم بورکیت (Burkitt lymphoma)

لنفوم بورکیت (Burkitt lymphoma)

انواع مختلفی از این لنفوم در نقاط مختلف جهان دیده می شود:

  • در انواع آفریقایی (یا بومی)، لنفوم بورکیت اغلب به عنوان تومور فک یا سایر استخوان های صورت شروع می شود. بیشتر موارد از این نوع به عفونت با ویروس اپشتین بار (EBV، که همچنین می تواند باعث مونونوکلئوز عفونی یا “مونو” شود) مرتبط است. این نوع لنفوم بورکیت در ایالات متحده نادر است.

 

لنفوم بورکیت آفریقایی (یا بومی)

لنفوم بورکیت آفریقایی (یا بومی)

  • در نوعی که بیشتر در ایالات متحده دیده می شود (غیر بومی یا پراکنده)، لنفوم معمولاً از شکم (شکم) شروع می شود، جایی که تومور بزرگی را تشکیل می دهد. همچنین می تواند در تخمدان ها، بیضه ها یا سایر اندام ها شروع شود و به مغز و مایع نخاعی گسترش یابد. برخی از این موارد با عفونت EBV مرتبط هستند.
  • نوع دیگری از لنفوم بورکیت (همراه با نقص ایمنی) با مشکلات سیستم ایمنی بدن همراه است، مانند افراد مبتلا به HIV یا ایدز یا افرادی که پیوند عضو داشته اند.

لنفوم بورکیت خیلی سریع رشد می کند، بنابراین باید فورا درمان شود. اما بیش از نیمی از بیماران را می توان با شیمی درمانی شدید درمان کرد.

لنفوم لنفوپلاسمیتیک (Waldenstrom macroglobulinemia یا WM):

این یک لنفوم نادر و با رشد آهسته است که در کبد و طحال ایجاد می شود. این لنفوم یک آنتی بادی یا ایمونوگلوبولین به نام پروتئین M تولید می کند که ممکن است علائم دیگری ایجاد کند. این لنفوم با رشد آهسته شایع نیست و تنها 1 تا 2 درصد لنفوم ها را تشکیل می دهد. سلول های لنفوم کوچک هستند و عمدتاً در مغز استخوان، غدد لنفاوی و طحال یافت می شوند.

Waldenstrom macroglobulinemia

Waldenstrom macroglobulinemia

لوسمی سلول مویی (Hairy cell leukemia):

با وجود نام، لوسمی سلول مویی (HCL) گاهی اوقات به عنوان یک نوع لنفوم در نظر گرفته می شود. احتمال ابتلای مردان به HCL بسیار بیشتر از زنان است و میانگین سنی در هنگام تشخیص حدود 50 سال است. سلول‌ها لنفوسیت‌های B کوچکی هستند که برآمدگی‌هایی از آن‌ها بیرون می‌آیند که ظاهری «مودار» به آن‌ها می‌دهد. آنها معمولاً در مغز استخوان، طحال و خون یافت می شوند.

لوسمی سلول مویی (Hairy cell leukemia)

لوسمی سلول مویی (Hairy cell leukemia)

لوسمی سلول مویی به کندی رشد می کند و برخی از افراد ممکن است هرگز نیاز به درمان نداشته باشند. بزرگ شدن طحال یا تعداد کم سلول های خونی (به دلیل حمله سلول های سرطانی به مغز استخوان) دلایل معمول برای شروع درمان هستند. اگر درمان لازم باشد، معمولاً بسیار مؤثر است.

لنفوم اولیه سیستم عصبی مرکزی (CNS):

این لنفوم، مغز یا نخاع (سیستم عصبی مرکزی یا CNS) را درگیر می کند. لنفوم گاهی اوقات در بافت های اطراف نخاع نیز دیده می شود. با گذشت زمان، تمایل به گسترش گسترده در سیستم عصبی مرکزی دارد.

لنفوم اولیه سیستم عصبی مرکزی (CNS)

لنفوم اولیه سیستم عصبی مرکزی (CNS)

لنفوم اولیه CNS به طور کلی نادر است، اما در افراد مسن و در افرادی که مشکلات سیستم ایمنی دارند، مانند کسانی که پیوند عضو داشته اند یا مبتلا به ایدز هستند، شایع تر است. اکثر افراد دچار سردرد و گیجی می شوند. آنها همچنین می توانند مشکلات بینایی داشته باشند. ضعف یا تغییر حس در صورت، بازوها یا پاها؛ و در برخی موارد تشنج.

چشم انداز بیماران مبتلا به لنفوم اولیه CNS در طول سال ها عمدتاً به دلیل پیشرفت در درمان بهبود یافته است.

لنفوم داخل چشمی اولیه (Primary intraocular lymphoma):

این یک نوع نادر از لنفوم است که از کره چشم شروع می شود و اغلب همراه با لنفوم اولیه CNS دیده می شود. این دومین سرطان شایع چشم در بزرگسالان است که ملانوم چشمی، اولین سرطان چشم است. اکثر افراد مبتلا به لنفوم اولیه داخل چشمی مسن هستند یا مشکلات سیستم ایمنی دارند که ممکن است به دلیل ایدز یا داروهای ضد رد پس از پیوند عضو یا بافت باشد.

لنفوم داخل چشمی اولیه (Primary intraocular lymphoma)

لنفوم داخل چشمی اولیه (Primary intraocular lymphoma)

افراد ممکن است متوجه برآمدگی کره چشم بدون درد، کاهش بینایی یا تاری دید شوند. بسیاری از آزمایش‌هایی که برای تشخیص ملانوم چشمی انجام می‌شود، همان آزمایش‌هایی هستند که برای تشخیص لنفوم چشم استفاده می‌شوند.

درمان اصلی لنفوم چشم در صورتی که سرطان محدود به چشم باشد، پرتودرمانی خارجی است. بسته به نوع لنفوم و میزان انتشار آن در خارج از چشم، ممکن است از شیمی درمانی یا شیمی درمانی همراه با پرتودرمانی استفاده شود.

چه کسانی تحت تاثیر لنفوم سلول B هستند؟

افراد بین 65 تا 74 سال بیش از 25 درصد از همه موارد منتشر لنفوم سلول B را تشکیل می دهند، که شایع ترین نوع لنفوم سلول B است. مردان بیشتر از زنان به لنفوم سلول B منتشر بزرگ مبتلا می شوند، با مردان اسپانیایی تبار بزرگترین گروه قومی/نژادی که تحت تأثیر لنفوم سلول B قرار گرفته اند.

علائم لنفوم سلول B چیست؟

لنفوم سلول B علائم زیادی دارد و بسیاری از علائم زیر ممکن است مربوط به شرایط دیگر باشد. علائمی که ممکن است با لنفوم سلول B مرتبط باشد عبارتند از:

  • تب
  • عرق شبانه خیس کننده
  • از دست دادن غیر عمدی بیش از 10 درصد وزن بدن در طی 6 ماه
  • تورم بدون درد در یک یا چند گره لنفاوی
  • خستگی مداوم
  • از دست دادن اشتها
  • سرفه یا درد قفسه سینه
  • دل درد
  • احساس نفخ یا پری ناشی از بزرگ شدن طحال
  • خارش پوست
  • بزرگ شدن طحال یا کبد
  • بثورات یا توده های پوستی
علائم لنفوم سلول B

علائم لنفوم سلول B

علل ایجاد لنفوم سلول B چیست؟

گاهی اوقات رویدادهای تصادفی که نمی توان آنها را به دلیل خاصی ردیابی کرد، سلول های B را از گلبول های سفید سالم به سلول های سرطانی تبدیل می کند. اما محققان ارتباط بین شرایط و/یا فعالیت های زیر را پیدا کرده اند:

  • ویروس هایی از جمله HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی)، اپشتین بار (مونونوکلئوز) و ویروس نقص ایمنی انسانی سارکوم کاپوزی
  • سابقه خانوادگی لنفوم هوچکین
  • داشتن چاقی

برخی تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که در معرض علف‌کش‌های خاص مورد استفاده در کشاورزی طولانی‌مدت و زیاد قرار گرفته‌اند، ممکن است خطر ابتلا به لنفوم را کمی افزایش دهند. همانطور که گفته شد، بعید نیست که لنفوم در اثر قرار گرفتن در معرض علف‌کش‌های نادر یا گاه به گاه ایجاد شده باشد.

لنفوم سلول B چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشکان از طیف وسیعی از آزمایش ها برای تشخیص لنفوم سلول B استفاده می کنند:

  • شمارش کامل خون (CBC). CBC سلول های خونی شما را اندازه گیری و شمارش می کند. پزشکان از CBC برای تشخیص انواع بیماری ها استفاده می کنند.
  • آزمایش شیمی خون. این آزمایش تعداد مواد خاصی را در خون شما اندازه گیری می کند.
  • توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. سی تی اسکن از یک سری اشعه ایکس و یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویر سه بعدی از بافت های نرم و استخوان های شما استفاده می کند.
  • اسکن توموگرافی انتشار پوزیترون (PET). ارائه دهندگان یک ردیاب رادیواکتیو به بدن شما تزریق می کنند تا علائم اولیه سرطان را تشخیص دهند.
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این یک تست بدون درد است که از یک آهنربای بزرگ، امواج رادیویی و یک کامپیوتر برای تولید تصاویر بسیار واضح از اندام ها و ساختارهای بدن شما استفاده می کند.
  • پونکسیون کمری (تپ ستون فقرات). برای انجام این آزمایش، پزشک یک سوزن را در قسمت پایین کمر شما وارد می‌کند تا نمونه‌ای از مایع مغزی نخاعی، مایع شفافی که ستون فقرات و مغز شما را احاطه کرده است، بگیرد.
  • بیوپسی مغز استخوان. برای انجام این آزمایش، ارائه دهندگان یک سوزن مخصوص را از طریق پوست شما وارد استخوان لگن یا استخوان سینه می کنند تا بتوانند نمونه کوچکی از مغز استخوان را از داخل آن خارج کنند.
الگوریتم تشخیصی لنفوم سلول B تهاجمی

الگوریتم تشخیصی لنفوم سلول B تهاجمی

چه درمان هایی برای لنفوم سلول B وجود دارد؟

گزینه های درمان لنفوم سلول B معمولاً شامل موارد زیر است:

  • شیمی درمانی. متخصصان از انواع مختلفی از داروها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کنند.
  • پرتو درمانی. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از پرتوهای قوی انرژی (تابش) برای کشتن سلول های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می کنند.
  • درمان هدفمند. این درمان شامل داروهایی است که تغییرات خاصی را در سلول های سرطانی هدف قرار می دهند.
  • ایمونوتراپی. این درمان سرطان از سیستم ایمنی برای مبارزه با سرطان با کمک به بدن برای تولید سلول‌های ضد سرطان یا کمک به سلول‌های سالم برای شناسایی و حمله به سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند.
  • پیوند سلول های بنیادی. پیوند سلول های بنیادی سلول های بنیادی ناسالم را با سلول های بنیادی سالم جایگزین می کند.

هر درمان لنفوم سلول B عوارض جانبی متفاوتی دارد. و مردم اغلب به هر درمان معین واکنش متفاوتی نشان می دهند. با پزشکان خود در مورد هر گزینه درمانی و عوارض جانبی احتمالی صحبت کنید. درک اینکه چگونه درمان شما ممکن است بر شما تأثیر بگذارد می تواند به شما کمک کند در مورد مدیریت عوارض جانبی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.

چگونه می توان خطر ابتلا به لنفوم سلول B را کاهش داد؟

متأسفانه، هیچ استراتژی اثبات شده ای برای کاهش خطر ابتلا به لنفوم وجود ندارد.

آیا لنفوم سلول B قابل درمان است؟

راه‌های زیادی برای درمان لنفوم سلول B وجود دارد و با یافتن درمان‌های مؤثرتر، میزان بقا همچنان رو به بهبود است.

مورد تایید و بازبینی شده توسط:

دکتر فرزاد باباخانی

این مقاله را به دوستان خود معرفی کنید

منابع مقاله

 

Freedman AS, Jacobson CA, Mauch P, Aster JC. Chapter 103: Non-Hodgkin’s lymphoma. In: DeVita VT, Lawrence TS, Rosenberg SA, eds. DeVita, Hellman, and Rosenberg’s Cancer: Principles and Practice of Oncology. 10th ed. Philadelphia, Pa: Lippincott Williams & Wilkins; 2015.

National Cancer Institute. Physician Data Query (PDQ). Adult Non-Hodgkin Lymphoma Treatment. 2018. Accessed at https://www.cancer.gov/types/lymphoma/hp/adult-nhl-treatment-pdq on May 1, 2018.

National Comprehensive Cancer Network (NCCN). Practice Guidelines in Oncology: B-cell  Lymphomas. Version 3.2018. Accessed at https://www.nccn.org/professionals/physician_gls/pdf/b-cell.pdf on April 30, 2018.

Roschewski MJ, Wilson WH. Chapter 106: Non-Hodgkin Lymphoma. In: Niederhuber JE, Armitage JO, Doroshow JH, Kastan MB, Tepper JE, eds. Abeloff’s Clinical Oncology. 5th ed. Philadelphia, Pa: Elsevier; 2014.

این مقاله برای شما مفید بود؟

ثبت دیدگاه

Go to Top