آزمایش باسیل اسید فست (AFB) | اسمیر و کشت مایکوباکتریوم | Acid Fast Bacillus (AFB)

باسیل اسید فست (AFB) یا مایکوباکتریوم توبرکلوزیس نوعی باکتری است که باعث ایجاد بیماری سل و برخی عفونت‌های دیگر می‌شود. سل معمولاً یک عفونت باکتریایی جدی است که عمدتاً ریه ها را تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین می تواند سایر قسمت های بدن از جمله مغز، ستون فقرات و کلیه ها را تحت تاثیر قرار دهد.

اسامی دیگر:

• AFB Smear and Culture
• TB Culture and Sensitivity
• Mycobacteria Smear and Culture
• TB NAAT
• Acid-Fast Bacillus Smear and Culture and Sensitivity
• Mycobacterium tuberculosis Nucleic Acid Amplification Test

چرا آزمایش باسیل اسید فست (AFB) درخواست می شود؟

• برای کمک به تشخیص عامل سل (مایکوباکتریوم توبرکلوزیس) و عفونت های ناشی از سایر گونه های مایکوباکتریوم، که به عنوان باسیل اسید فست (AFB) شناخته می شوند، در افرادی که در معرض خطر ابتلا به عفونت های مایکوباکتریال هستند.
• برای مانیتورینگ اثربخشی درمان

چه زمانی آزمایش باسیل اسید فست (AFB) بایستی انجام شود؟

• هنگامی که علائم و نشانه های عفونت ریه را دارید، مانند سرفه مزمن، کاهش وزن، تب، لرز و ضعف، که ممکن است به دلیل سل یا عفونت غیر سمی توموری (NTM) باشد.
• هنگامی که آزمایش خون IGRA یا آزمایش پوستی توبرکولین (TST) مثبت دارید و از نظر پیشرفت به سمت سل فعال در گروه خطر قرار دارید.
• هنگامی که شما دچار عفونت در پوست یا محل های دیگر بدن شده اید که ممکن است به دلیل مایکوباکتریوم باشد.
• هنگامی که تحت درمان سل هستید

نمونه مورد نیازبرای آزمایش باسیل اسید فست (AFB):

برای موارد مشکوک به عفونت سل ریوی ، معمولاً سه نمونه خلط صبح زود در روزهای مختلف جمع آوری می شود. اگر قادر به تولید خلط نیستید، ممکن است از برونکوسکوپ برای جمع آوری مایعات در طی روشی به نام برونکوسکوپی استفاده شود. در کودکان، شستشو/آسپیرات معده جمع آوری می شود.

بسته به علائم، ممکن است ادرار، آسپیره محل مشکوک به عفونت، مایع مغزی نخاعی (CSF)، سایر مایعات بدن یا نمونه های بافتی بیوپسی برای آزمایش باسیل اسید فست (AFB) جمع آوری شود.برای آزمایش IGRA نمونه خون لازم است

چگونه نمونه برای آزمایش باسیل اسید فست (AFB) جمع آوری می شود؟

خلط رایج ترین نمونه آزمایش شده است. خلط، ترکیب مخاطی غلیظی است که از ریه ها خارج می شوند. ترجیحاً، سه نمونه صبح زود بدست آمده از سرفه عمیق در روزهای متوالی در ظرف های استریل جداگانه جمع آوری می شود تا احتمال تشخیص باکتری ها افزایش یابد.

اگر فردی قادر به تولید خلط نباشد، پزشک ممکن است نمونه های تنفسی را با استفاده از روشی به نام برونکوسکوپی جمع آوری کند. برونکوسکوپی به پزشک اجازه می دهد تا نمونه هایی از برونش ها و برونشیول ها را بررسی و جمع آوری کند.

هنگامی که یک ماده بی حس کننده موضعی بر روی مجاری هوایی فوقانی بیمار اسپری شود، پزشک می تواند لوله ای را در برونش ها و برونشیول های کوچکتر وارد کرده و نمونه های مایع را برای آزمایش آسپیراسیون کند.

از آنجا که کودکان خردسال نمی توانند نمونه خلط تولید کنند، ممکن است شستشو/آسپیرات معده جمع آوری شود. این شامل تزریق نمک به معده از طریق یک لوله و سپس آسپیراسیون مایع است.

اگر پزشکان مشکوک باشند که سل در خارج از ریه ها (خارج ریه) وجود دارد، ممکن است مایعات و بافت های بدن را که به احتمال زیاد تحت تأثیر قرار گرفته اند، آزمایش کنند. به عنوان مثال، در صورت مشکوک بودن سل در کلیه ها، ممکن است یک یا چند نمونه ادرار جمع آوری شود.  ممکن است مایعات مفاصل یا سایر حفره های بدن مانند پریکارد یا شکم جمع آوری شود. گاهی اوقات، پزشک ممکن است نمونه ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) را جمع آوری کرده یا یک عمل جراحی جزئی انجام دهد تا نمونه برداری از بافت انجام شود.

نحوه انجام آزمایش باسیل اسید فست (AFB):

آزمایش AFB بر ویژگی‌های منحصر به فرد باکتری‌های اسید فست تکیه دارد که حتی پس از درمان با اسید الکل، رنگ قرمز (کاربول فوشین) را حفظ می‌کنند و منجر به شناسایی آنها در زیر میکروسکوپ می‌شود. در اینجا توضیح دقیقی از تست باسیل اسید فست (AFB) آورده شده است:

• جمع آوری نمونه: آزمایش باسیل اسید فست (AFB) به نمونه بالینی مشکوک به داشتن باکتری اسید فست نیاز دارد. نمونه های معمول شامل خلط (مواد سرفه شده از ریه ها)، مایع برونکوآلوئولار (BAL)، مایع جنب، مایع مغزی نخاعی (CSF)، ادرار و نمونه های بافتی است که از طریق بیوپسی به دست می آیند.
•  آماده سازی اسمیر: یک اسمیر نازک از نمونه بالینی بر روی یک لام شیشه ای تهیه می شود. برای خلط یا سایر نمونه های تنفسی، لام با استفاده از ابزار پخش پخش می شود، در حالی که نمونه های مایع مانند BAL یا CSF را می توان مستقیماً روی لام آغشته کرد. برای نمونه های بافت، قسمت کوچکی از بافت خرد شده و روی لام آغشته می شود.
•  تثبیت: اسمیر با عبور دادن ملایم لام از داخل شعله چند بار با حرارت ثابت می شود. تثبیت حرارتی به حفظ مورفولوژی باکتری ها کمک می کند و از شسته شدن آنها در مراحل بعدی رنگ آمیزی جلوگیری می کند.
• رنگ آمیزی: اسمیر با یک لکه اولیه به نام کاربول فوشین (همچنین به عنوان لکه Ziehl-Neelsen شناخته می شود) پر می شود که حاوی رنگ قرمز است. سپس لام به آرامی گرم می شود تا نفوذ لکه به سلول های باکتری تسهیل شود. کاربول فوشین تمام باکتری های موجود در اسمیر را لکه دار می کند.
•  رنگ زدایی: پس از رنگ آمیزی، لام با اسید الکل یا محلول اسید ضعیف شستشو داده می شود. باکتری های اسیدی مانند مایکوباکتریوم توبرکلوزیس دارای دیواره سلولی مومی منحصر به فردی هستند که در برابر رنگ زدایی مقاومت می کند و باعث می شود رنگ قرمز را حفظ کنند. باکتری های غیر اسیدی در این مرحله رنگ قرمز را از دست خواهند داد.
• ضد رنگ کردن: لام سپس با یک لکه متضاد، به طور معمول متیلن بلو، درمان می شود که به عنوان یک ضد لکه برای قابل مشاهده کردن باکتری های غیر اسیدی عمل می کند. این مرحله به تمایز باکتری های اسید فست از سایر میکروارگانیسم ها کمک می کند.
• معاینه میکروسکوپی: اسمیر رنگ آمیزی شده در زیر میکروسکوپ با استفاده از لنز غوطه ور روغن بررسی می شود. باکتری های اسید فست، در صورت وجود، به صورت میله های قرمز روشن در برابر پس زمینه آبی از باکتری های غیر اسید فست رنگ آمیزی شده ظاهر می شوند.
• تفسیر: وجود باسیل اسید فست روی اسمیر به عنوان “مثبت” گزارش شده است که نشان می دهد باکتری های اسید فست مانند مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در نمونه بالینی وجود دارد. نتیجه منفی به این معنی است که هیچ باکتری اسید فست در اسمیر شناسایی نشد.

توجه به این نکته ضروری است که آزمایش اسمیر باسیل اسید فست (AFB) یک روش غربالگری اولیه است و ممکن است همیشه نتایج قطعی ارائه نکند. اگر باکتری اسید فست روی اسمیر تشخیص داده شود، آزمایش‌های تاییدی اضافی، مانند کشت و آزمایش مولکولی (مانند PCR)، معمولاً برای شناسایی گونه‌های خاص مایکوباکتری و تعیین حساسیت دارویی برای درمان مناسب انجام می‌شود.

برای آزمایش IGRA نمونه خون لازم است، به شرح زیر:

• یک میلی لیتر خون کامل را در هر چهار لوله جمع آوری آزمایشگاهی جمع آوری کنید. دقت IGRA به جمع آوری و انکوباسیون مناسب نمونه خون بستگی دارد. خون درون لوله تا حد امکان نزدیک به علامت یک میلی لیتری باشد. کم کردن یا پر کردن لوله ها در خارج از محدوده 0/8 تا 1/2 میلی لیتر ممکن است منجر به نتایج اشتباه شود.
• بلافاصله پس از جمع آوری، هر لوله نمونه باید 10 بار به شدت تکان داده شود تا اطمینان حاصل شود که تمام سطح داخلی لوله با خون پوشانده شده است. این کار آنتی ژن های تحریک کننده را در سطح لوله پخش می کند و امکان پردازش و ارائه بهینه آنتی ژن ها به سلول های T را فراهم می کند که باعث آزاد شدن IFN-γ می شود.

مراحل انجام تست QuantiFERON-TB در تصویر زیر شرح داده شده است.

آمادگی قبل از انجام آزمایش باسیل اسید فست (AFB):

• نمونه خلط باید صبح زود تهیه شود. بهتر است تولید خلط با دستگاه اولتراسونیک یا نبولایزر ایجاد شود.
• سه تا نمونه صبح زود جمع آوری کنید. تمام نمونه ها برای تشخیص سل باید حاوی مایکوباکتریوم باشند.
• توجه داشته باشید که سواب ها، شستشوی روده ها و نمونه های بیوپسی باید بلافاصله برای آماده سازی به آزمایشگاه منتقل شوند.
• از خط مشی موسسه برای جابجایی نمونه پیروی کنید. کارکنان باید از ماسک تنفسی N95 استفاده کنند
• در حالت ایده آل، بیمار باید در اتاق فشار منفی قرار گیرد.

چه چیزی در آزمایش باسیل اسید فست (AFB) مورد بررسی قرار می گیرد؟

مایکوباکتریوم ها باسیل های اسید فست نامیده می شوند زیرا گروهی از باکتری های میله ای شکل (باسیل) هستند که در تحت روش رنگ آمیزی زیل نلسون در زیر میکروسکوپ مشاهده می شوند که در آن باکتری ها پس از شستشوی اسیدی رنگ را حفظ می کنند. تست های آزمایشگاهی باسیل اسید فست (AFB) باکتری های موجود در نمونه فرد را شناسایی کرده و به شناسایی عفونت ناشی از باسیل اسید فست (AFB) کمک می کند.

چندین نوع باسیل اسید فست (AFB) وجود دارد که ممکن است با این آزمایش تشخیص داده شوند. با این حال ، رایج ترین و مهمترین آنها اعضای جنس Mycobacterium هستند. مایکوباکتریوم توبرکلوزیس یکی از شایع ترین و عفونی ترین گونه های مایکوباکتریوم است.

از آنجایی که بیماری سل هنگام عطسه، سرفه، صحبت یا آواز خواندن از طریق هوا منتقل می شود، خطری برای سلامت عمومی محسوب می شود. می تواند در جمعیت محدود مانند خانه و مدارس، مراکز اصلاحی و خانه های سالمندان گسترش یابد. کودکان، سالمندان یا افرادی که به بیماری های خاصی مانند ایدز که سیستم ایمنی آنها را ضعیف می کند، آسیب پذیر هستند. آزمایش باسیل اسید فست (AFB) می تواند به تشخیص، پیگیری و به حداقل رساندن شیوع سل در جمعیت کمک کند و به تعیین اثربخشی درمان کمک کند.

گروه دیگری از مایکوباکتریوم ها که به عنوان مایکوباکتریوم غیر توبرکولوس (NTM) شناخته می شوند نیز می توانند باعث عفونت شوند. با این حال، تنها تعداد کمی در بیش از 60 گونه مایکوباکتریوم شناسایی شده، باعث عفونت در انسان می شوند. برخی از نمونه ها شامل  Mycobacterium avium-intracellulare complex(MAC) است که می تواند باعث عفونت ریه و بیماری های منتشره در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف شود. علاوه بر سل، آزمایش باسیل اسید فست (AFB) می تواند به شناسایی عفونت های ناشی از این مایکوباکتریوم های غیر بیماری زا کمک کند.

عوامل مداخله گردر آزمایش باسیل اسید فست (AFB):

• داروهای ضد سل که قبل از کشت مصرف شده اند می توانند با رشد سل تداخل داشته باشند.
• آنتی‌بادی‌های هتروفیل (مثلاً ضد موش انسانی) در سرم یا پلاسمای افراد خاص باعث تداخل با روش های ایمنی می‌شوند. این آنتی بادی‌های ناشی از سایر شرایط التهابی ممکن است با پاسخ‌های ایمنی به پپتیدهای ESAT-6، CFP-10 یا TB7.7 تداخل داشته باشند که منجر به نتایج نامشخص و غیرقابل اطمینان می‌شود.
• نتیجه آزمایش IGRA می تواند ناشی از مرحله عفونت (یعنی نمونه به دست آمده قبل از ایجاد پاسخ ایمنی سلولی) یا سایر عوامل ایمونولوژیک فردی باشد.

اهمیت بالینی آزمایش باسیل اسید فست (AFB):

هر مایع یا بافتی را می توان به عنوان نمونه کشت استفاده کرد. اگر ریه ها محل عفونت در نظر گرفته شود، از خلط یا مایع پلور استفاده می شود. اگر مشکوک به درگیری کلیه ها باشد، باید ادرار آزمایش شود. نمونه های دیگر شامل مایع شکمی، آسپیراسیون معده و بافت استخوانی است.

IGRA:

ملاحظات بالینی:

اسمیر باسیل اسید فست (AFB) مثبت نشان دهنده عفونت احتمالی مایکوباکتریایی است. سپس از کشت باسیل اسید فست (AFB) برای شناسایی مایکوباکتریوم خاص استفاده می شود.

سوالات متداول

چگونه از نتایج آزمایش باسیل اسید فست(AFB) استفاده می شود؟

آزمایش باسیل اسید فست (AFB) ممکن است برای تشخیص چندین نوع مختلف مایکوباکتریوم مورد استفاده قرار گیرد، اما بیشتر برای تشخیص عفونت سل فعال (مایکوباکتریوم توبرکلوزیس) استفاده می شود.

چند آزمایش مختلف ممکن است برای کمک به تشخیص باسیل اسید فست (AFB) به عنوان عامل عفونت مورد استفاده قرار گیرد:

اسمیر باسیل اسید فست (AFB):

بررسی میکروسکوپی خلط فرد یا نمونه دیگری که برای تشخیص باکتری های اسید فست رنگ آمیزی شده است. این یک آزمایش سریع است که برای ارائه نتایج احتمالی در عرض چند ساعت استفاده می شود.که می تواند به تصمیم گیری در مورد درمان در حالی که منتظر نتایج کشت هستیم کمک کند. با این حال، اسمیر باسیل اسید فست (AFB) باید با کشت تأیید شود.

آزمایش مولکولی باکتری سل (آزمایش تقویت اسید نوکلئیک یا NAAT):

آزمایش مولکولی باکتری سل مواد ژنتیکی مایکوباکتریوم ها را تشخیص می دهد. این آزمایش ها اغلب در مواقعی که اسمیر باسیل اسید فست (AFB) مثبت است یا به بیماری سل مشکوک است استفاده می شود. این روش بین باکتری فعال و غیر فعال تفاوتی قائل نمی کند

کشت باسیل اسید فست (AFB):

کشت های مثبت باسیل اسید فست (AFB) مشخص کننده مایکوباکتریوم خاصی هستند که باعث ایجاد علائم می شود و آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی روی ارگانیسم شناسایی شده، به پزشک متخصص اطلاعاتی در مورد میزان مقاومت آن در درمان می دهد.

اسمیر یا کشت مثبت باسیل اسید فست (AFB) چند هفته پس از شروع درمان دارویی ممکن است به این معنی باشد که رژیم درمانی موثر نیست و باید تغییر کند. همچنین به این معنی است که فرد هنوز احتمال عفونی دارد و می تواند از طریق سرفه یا عطسه مایکوباکتریوم را به دیگران منتقل کند.

کشت منفی بدین معناست که فرد مورد آزمایش عفونت باسیل اسید فست (AFB) فعال نداشته باشد یا مایکوباکتریوم ها در آن نمونه خاص وجود نداشته باشد (به همین دلیل نمونه های متعدد اغلب جمع آوری می شوند) یا تعداد آنها بسیار کم بوده که قابل تشخیص نبوده اند. کشت ها قبل از گزارش منفی به مدت شش تا هشت هفته نگهداری می شود. فرد مورد آزمایش ممکن است دارای عفونت نهفته باشد که باعث مثبت شدن آزمایش غربالگری سل شده است اما سل فعال ندارد.

در صورت مشکوک بودن فرد به عفونت سل که در قسمت دیگری از بدن گسترش یافته است، ممکن است لازم باشد نمونه ای از محل مشکوک به عفونت جمع آوری و آزمایش شود تا عفونت شناسایی گردد.

کشت منفی چند هفته پس از درمان نشان می دهد که عفونت سل به درمان دارویی پاسخ می دهد و فرد دیگر عفونی نیست.

تست حساسیت (آنتی بیوگرام) باسیل اسید فست (AFB):

نتایج آزمایش حساسیت آنتی بیوتیک هایی را که احتمالاً در درمان عفونت موثر هستند، فهرست می کند. ایزونیازید و ریفامپین دو دارویی هستند که معمولاً برای درمان سل استفاده می شوند. اگر باکتری ها در برابر بیش از یک داروی اصلی  مورد استفاده برای درمان مقاوم باشند، باکتری های زنده سل مقاوم به چند دارو (MDR-TB) نامیده می شوند و اگر موجودات زنده در برابر داروهای متعدد مقاوم برای خطوط اول و دوم درمان مقاوم باشند، سل گسترده مقاوم به دارو (XDR-TB) نامیده می شود.

(QuantiFERON-TB) یا Interferon Gamma Release Assay [IGRA]

آزمایش‌های خون مانند سنجش آزادسازی اینترفرون گاما (IGRA)، آزمایش تقویت اسید نوکلئیک (NAAT) و آزمایش سرولوژیک سل برای تشخیص عفونت سل فعال یا نهفته استفاده می‌شوند. استاندارد طلایی برای تشخیص سل فعال، کشت سل است. با این حال، 2 تا 6 هفته طول می کشد تا نتیجه حاصل شود. شناسایی باسیل‌های اسید فست در اسمیر (اسمیر باسیل اسید فست (AFB)) از مایع بدن (معمولاً خلط) روشی سریع برای شناسایی سل در 24 ساعت است. متأسفانه تست باسیل اسید فست (AFB) خیلی حساسیت یا اختصاصیت ندارد. IGRA یک آزمایش خون کامل است که برای تشخیص مایکوباکتریوم استفاده می شود

IGRA یک روش تشخیصی کمکی است که یکی از اجزای واکنش ایمنی سلولی به M. tuberculosis مشابه آزمایش پوستی توبرکولین (TST) را اندازه گیری می کند. IGRA را می توان بر روی بیمارانی که قبلاً واکسیناسیون باسیل Calmette-Guérin (BCG) داشتند بدون ایجاد پاسخ ایمنی اضافی انجام داد. مشابه آزمایش پوستی توبرکولین (TST)، منفی کاذب می تواند در بیماران آنرژیک رخ دهد.

IGRA در جامعه بیماران مشابه TST برای غربالگری استفاده می شود. این افراد شامل:

• بررسی افرادی که با بیمار مبتلا به سل در تماس بوده اند
• ارزیابی افراد مهاجراز برخی کشورها
• بیماران مبتلا به HIV
• افراد دیالیزی
• بیماران مبتلا به سوءتغذیه
• برنامه های نظارتی آزمایش های متوالی برای کنترل عفونت، مانند برنامه های کارکنان مراقبت های بهداشتی

این تست با گونه های محیطی مایکوباکتریوم و یا متعاقب تزریق واکسیناسیون BCG مثبت نمی شود و در این روش پاسخ ایمنی اختصاصی برای TB ارزیابی می شود.

دارای عملکرد اثبات شده در بیماران تحت درمان با داروهای سرکوبگر ایمنی (متوترکسات، کورتیکواستروئیدها، مهارکننده های TNF-α) می باشد.

نتیجه مثبت نشاندهنده حضور سلولهای T اختصاصی آنتی ژن TB درخون محیطی بیمار و احتمال بالای (Latent TB Infection) LTBI است.

نتیجه منفی نشان می دهد که سلولهای T بیمار ممکن است با فیتوهماگلوتینین بطور غیر اختصاصی فعال شود (کنترل مثبت)، اما سلولهای T اختصاصی TB در نمونه خون حضور ندارند.

نتیجه غیرقطعی(غیر قابل تفسیر) ممکن است نشاندهنده خطای تکنیکی و یا وضعیت ایمنی فرد باشد. البته نتایج غیرقطعی، تنها حدود 4 درصد نتایج را تشکیل می دهند.

این تست به واسطه جمع آوری خون کامل در چهار لوله مخصوص انجام می پذیرد. این لوله ها شامل لوله آنتی ژن، میتوژن و نیل (Nil) هستند. لوله ها در دمای 37 درجه سانتیگراد به مدت 16 تا 24 ساعت انکوبه می شوند و پس از این مدت غلظت اینترفرون گامای پلاسما به روش الایزا اندازه گیری می شود.

آیا چیز دیگری هست که باید بدانم؟

سل برای درمان عفونت فعال، نیاز به دوره طولانی مصرف آنتی بیوتیک های متعدد دارد. افراد مبتلا به عفونت های غیر فعال (نهفته)، اگرچه بدون علامت هستند، اما ممکن است با یک واحد دارو درمان شوند تا خطر ابتلا به عفونت فعال در آینده کاهش یابد.

یک روش آزمایشگاهی سریعتر برای کشت مایکوباکتریوم توبرکلوزیس توسعه یافته است. کشت نمونه در محیط مایع بر پایه مواد مغذی باعث می شود که باکتری ها زودتر شناسایی شوند. برخی از کشت های مغذی به دستگاه های اتوماتیک برای تشخیص وجود مایکوباکتریوم ها نیاز دارند، در حالی که روش های دیگر را می توان به صورت دستی مطالعه کرد. در روش کشت مایع(به نام روش میکروسکوپی-مشاهده دارو-حساسیت (MODS))، تشخیص بیماری سل را حدود 7 روز به طول می انجامد و مقاومت باکتریایی را در برابر آنتی بیوتیک ها به طور همزمان تشخیص می دهد.

از آنجایی که این روش می تواند وجود سل مقاوم به چند دارو (MDR-TB) را بسیار سریعتر از کشت معمولی تشخیص دهد، می تواند به پزشکان در تشخیص و درمان بیماری در مراحل اولیه کمک کند و این پتانسیل را دارد که با تشخیص و درمان درست بیماری در کنترل گسترش سل عفونی کمک کند. مزایا و محدودیت های این آزمایش هنوز در کشورهای دارای منابع محدود و شیوع بالای سل در حال ارزیابی است.

آیا می توانم به عفونت سل (توبرکلوزیس) مبتلا باشم اما علائم خاصی بروز ندهم؟

بله. افراد زیادی در سراسر جهان وجود دارند که به شکل نهفته عفونت سل دارند. آنها در معرض باکتری ها قرار گرفته اند، اما سیستم ایمنی بدن آنها را در ناحیه ای محلی در ریه های خود، به شکل غیر فعال محدود کرده است. افراد مبتلا به عفونت نهفته سل، بیمار نیستند و اکثرا هم عفونی هم نیستند، اما باکتری ها هنوز وجود دارند و هنوز زنده هستند. اگر افراد مبتلا به عفونت های نهفته مورد آزمایش قرار گیرند، اکثر آنها تست پوستی سل یا آزمایش IGRA آنها مثبت است. اکثر افراد مبتلا به عفونت نهفته سل (حدود 90 درصد) هرگز به بیماری سل فعال مبتلا نمی شوند.

کسانی که سل فعال دارند ممکن است در ابتدا احساس بیماری نکنند. علائم اولیه ممکن است نامحسوس باشند مخصوصا اگر سل خارج ریوی باشد (در خارج از ریه ها در اندام هایی مانند کلیه و استخوان). سل ممکن است تا زمانی که علائم قابل توجهی ایجاد کند،همچنان به صورت نهفته پیشرفت کند.

تفاوت سل مقاوم به چند دارو (MDR-TB) و سل گسترده مقاوم به دارو (XDR-TB) چیست؟

هر دو نشان دهنده انواع مایکوباکتریوم سل هستند که درمان آنها دشوار است، اما XDR-TB به درمان های دارویی بیشتری مقاوم است. MDR-TB در برابر دو داروی قوی، ایزونیازید و ریفامپین مقاوم است. XDR-TB در حال حاضر توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) و سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان مایکوباکتریوم توبرکلوزیسی که در برابر ایزونیازید و ریفامپین و همچنین در برابر هر گونه فلوروکینولون و حداقل یکی از سه داروی تزریقی “خط دوم”(آمیکاسین، کانامایسین یا کاپرئومایسین) مقاوم است تعریف شده است.

ظهور XDR-TB یک خطر برای سلامت عمومی است و توسط جامعه پزشکی جهانی به دقت تحت نظارت است و اقدامات به امید محدود کردن شیوع آن در حال انجام است.

علاوه بر مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (عامل سل)، چه مایکوباکتریوم های دیگر را می توان با آزمایش AFB شناسایی کرد؟

نمونه هایی از مایکوباکتریوم های دیگر که می توانند باعث عفونت شوند و با استفاده از آزمایش باسیل اسید فست (AFB) تشخیص داده می شوند عبارتند از:

• کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم-داخل سلولی (MAC)-این باکتری می تواند باعث ایجاد عفونت ریه در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف مانند افراد مبتلا به ایدز شود. این عفونت مسری نیست اما درمان آن دشوار است زیرا در برابر آنتی بیوتیک ها بسیار مقاوم است.
• مایکوباکتریوم مارینوم – در آب مانند مخازن ماهی رشد می کنند و می توانند باعث عفونت های پوستی شوند.
• Mycobacterium fortuitum ، Mycobacterium abscessus و Mycobacterium chelonae و دیگر مایکوباکتریوم هایی که به سرعت در حال رشد هستند باعث عفونت های پوستی و زخمی در پی جراحی زیبایی ، کاشت دستگاه مصنوعی و بازدید از سالن های ناخن می شوند.
• برخی از مایکوباکتری ها ، مانند Mycobacterium bovis، گاهی اوقات می توانند از حیوانات به انسان منتقل شوند..
• گونه های نوکاردیا نوعی مایکوباکتریوم نیستند اما با استفاده از برخی آزمایش های آزمایشگاهی باسیل اسید فست (AFB) قابل تشخیص هستند. نوکاردیا می تواند باعث عفونت ریه ها، مغز یا پوست شود.

در سایت Medline Plus در مورد آزمایش باسیل اسید فست (AFB) بیشتر بخوانید:

باسیل اسید فست (AFB) نوعی باکتری است که باعث سل و برخی عفونت‌های دیگر می‌شود. سل که معمولاً به عنوان سل شناخته می شود، یک عفونت باکتریایی جدی است که عمدتاً ریه ها را تحت تأثیر قرار می دهد. همچنین می تواند سایر قسمت های بدن از جمله مغز، ستون فقرات و کلیه ها را تحت تاثیر قرار دهد. سل از طریق سرفه یا عطسه از فردی به فرد دیگر منتقل می شود.

سل می تواند نهفته یا فعال باشد. اگر مبتلا به سل نهفته باشید، باکتری سل در بدنتان وجود دارد، اما احساس بیماری نخواهید کرد و نمی توانید بیماری را به دیگران منتقل کنید. اگر مبتلا به سل فعال هستید، علائم بیماری را خواهید داشت و ممکن است عفونت را به دیگران منتقل کنید.

آزمایش های باسیل اسید فست (AFB) معمولاً برای افرادی که علائم سل فعال دارند تجویز می شود. آزمایش‌ها وجود باکتری باسیل اسید فست (AFB) را در خلط شما بررسی می‌کنند. خلط مخاط غلیظی است که از ریه ها سرفه می شود. با تف یا بزاق متفاوت است.

مطالب مرتبط در متااورگانون:

در جای دیگر وب:

• Centers for Disease Control and Prevention: Tuberculosis (TB)
• CDC: Travelers Health Yellow Book – Tuberculosis
• World Health Organization: Tuberculosis (TB)
• American Lung Association: Tuberculosis (TB)
• FamilyDoctor.org: Tuberculosis
• KidsHealth.org: Tuberculosis
• MedlinePlus: Mycobacterial Infections
• National Jewish Medical and Research Center: Nontuberculous Mycobacteria (NTM)