آزمایش های مربوط به ناباروری بانوان | برای سهولت بیشتر در پیدا کردن مطالب، در این صفحه از وب سایت متااورگانون تمامی آزمایشات ناباروری بانوان را قرار خواهیم داد. و هر تست را به تفصیل بررسی و توضیح خواهیم داد.

سن مادر مهمترین عامل مرتبط با توانایی یک زن برای باردار شدن است. در حالی که امروزه بسیاری از زنان منتظر باردار شدن هستند، توانایی تخمدان برای تولید تخمک های سالم و طبیعی با افزایش سن کاهش می یابد و خطر ناهنجاری های کروموزومی و لانه گزینی ناموفق و بارداری افزایش می یابد.

احتمال بارداری موفق در زنان در اوایل 30 سالگی شروع به کاهش می کند. در حالی که این کاهش در ابتدا بسیار ناچیز است، با گذشت سال‌ها، میزان کاهش افزایش می‌یابد.

عوامل دیگری مانند آندومتریوز و فیبروم های رحمی نیز می توانند در ناباروری نقش داشته باشند، اگرچه بسیاری از زنان مبتلا به این شرایط بدون مشکل بچه های سالمی باردار می شوند.

بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که زنان بالای 35 سال پس از اقدام به بارداری به مدت شش ماه، ارزیابی باروری داشته باشند. اگر زوج های زیر 35 سال بعد از یک سال باردار نشدند، باید ارزیابی را در نظر بگیرند. زنی که از لقاح اهدایی استفاده می کند باید پس از شش ماه از پزشک خود در مورد ارزیابی ناباروری سوال کند.

ارزیابی اولیه ناباروری بانوان شامل شرح حال پزشکی و معاینه فیزیکی است. آزمایش های اضافی برای اصلاح بیشتر تشخیص نیز اغلب تکمیل می شود.

تاریخچه پزشکی:
ارزیابی معمولاً با تاریخچه دقیق علائم و تجربیات قبلی هر زن شروع می شود. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • مروری بر الگوی خونریزی سیکل قاعدگی برای کمک به تعیین اینکه آیا تخمک گذاری اتفاق می افتد و آیا مشکلات دیگری مانند پیری تخمدان، یا نقص های رحمی مانند فیبروم یا پولیپ وجود دارد یا خیر.
  • جمع آوری اطلاعاتی که ممکن است نشان دهنده مشکل آناتومیک لوله ها باشد، مانند سوالاتی در مورد سابقه قبلی عفونت های مقاربتی، دوره های دردناک یا مقاربت، و/یا یک جراحی قبلی شکم.
  • سوالاتی در مورد جراحی قبلی دهانه رحم یا انجماد در پاپ اسمیر غیرطبیعی.
  • بررسی کلی سیستم ها برای تعیین اینکه آیا سایر ناهنجاری های غدد درون ریز ممکن است به ناباروری کمک کنند یا خیر.
  • یک تاریخچه اجتماعی دقیق برای ارزیابی هرگونه مواجهه محیطی یا عادات اجتماعی مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل، مصرف مواد مخدر یا ورزش شدید، که می تواند به ناباروری کمک کند.

معاینه بدنی:

  • در مرحله بعد، معاینه فیزیکی برای ارزیابی اندام های لگن و ارزیابی مشکلات هورمونی بالقوه انجام می شود.

تست آزمایشگاهی:

در نهایت، ممکن است برای ارزیابی تخمک گذاری و سن تخمدان به آزمایش هورمونی یا سونوگرافی اضافی نیاز باشد. برای ارزیابی وضعیت رحم یا لوله‌ها، ممکن است عکس‌برداری با اشعه ایکس از رحم و لوله‌ها، که هیستروسالپنگوگرام یا آزمایش HSG نامیده می‌شود، تکمیل شود.