بخش بیوشیمی

بخش بیوشیمی | برای سهولت بیشتر در پیدا کردن مطالب، در این صفحه از وب سایت متااورگانون تمامی آزمایش های که در بخش بیوشیمی انجام می شود، را قرار خواهیم داد. و هر تست را به تفصیل بررسی خواهیم کرد.

شیمی بالینی به تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی مایعات بدن اشاره دارد. از واکنش های شیمیایی برای تعیین سطح ترکیبات شیمیایی مختلف در مایعات بدن استفاده می کند. چندین آزمایش شیمیایی ساده برای تشخیص و تعیین کمیت ترکیبات مختلف در خون و ادرار، که رایج ترین نمونه های آزمایش شده در شیمی بالینی هستند، استفاده می شود.
از تکنیک هایی مانند اسپکتروفتومتری، ایمونواسی و الکتروفورز نیز در بخش بیوشیمی برای اندازه گیری غلظت موادی مانند گلوکز، لیپیدها، آنزیم ها، الکترولیت ها، هورمون ها، پروتئین ها و سایر محصولات متابولیک موجود در خون و ادرار انسان استفاده می شود.

پارامترهای کلیدی آزمایش شده و اهمیت آنها

کربوهیدرات ها:

سطح گلوکز نشان دهنده کارایی بدن در متابولیسم گلوکز است. ناشتا بودن و سطوح تصادفی گلوکز در خون به تشخیص اختلالات غدد درون ریز مانند هیپوگلیسمی (قند خون پایین) و دیابت کمک می کند.

لیپیدها:

لیپیدها به اشکال مختلف به عنوان چربی بدن، به عنوان بخشی از غشای سلولی و به عنوان استرول مانند کلسترول وجود دارند. سطوح لیپید می تواند به تشخیص بیماری های کبدی و قلبی در انسان کمک کند.

آنزیم ها:

اندازه گیری سطح آنزیم های آزاد شده توسط اندام ها در خون می تواند نشان دهنده مشکلات مربوط به اندام خاص باشد.

به عنوان مثال، سطح آنزیم کراتین کیناز در بدن نشان دهنده آسیب قلب یا عضله اسکلتی است، سطح آلانین آمینوترانسفراز یا آسپارتات آمینوترانسفراز می تواند به تشخیص اختلالات کبدی کمک کند و سطوح آمیلاز و لیپاز نشان دهنده التهاب پانکراس یا کارسینوم پانکراس است.

پروتئین ها:

غلظت پروتئین ها در بدن می تواند نشان دهنده اختلالات تغذیه ای و متابولیک و برخی از انواع سرطان باشد.

به عنوان مثال، سطح پروتئین تام و آلبومین علاوه بر سوء تغذیه به تشخیص بیماری کبد یا کلیه کمک می کند. سطح گلوبولین و نسبت آلبومین به گلوبولین می تواند به تشخیص عفونت، التهاب، بیماری خودایمنی و برخی از انواع سرطان خون کمک کند.

الکترولیت ها:

سطح الکترولیت های مختلف مانند سدیم، کلرید، پتاسیم، کلسیم، بی کربنات، فسفر و منیزیم در بدن می تواند به تشخیص برخی از اختلالات کلیوی و متابولیک کمک کند.

متابولیت ها:

برخی از محصولات متابولیک را می توان برای ارزیابی عملکرد اندام های خاص اندازه گیری کرد.

به عنوان مثال، سطح اوره، نیتروژن و کراتینین در خون شاخص های عملکرد کلیه هستند. به طور مشابه، سطح اسید اوریک می تواند نشانه بیماری کلیوی، نقرس و آسیب به بافت های دیگر باشد.

آزمایش‌های خون و ادرار که نتایج غیرطبیعی می‌دهند معمولاً برای اطمینان از عدم وجود خطای نمونه یا آزمایشگاهی تکرار می‌شوند و همچنین توسط آزمایش‌های بالینی تخصصی‌تر پیگیری می‌شوند.