پانل بیماری های خونی

آزمایش های پانل بیماری های خونی | برای سهولت بیشتر در پیدا کردن مطالب، در این صفحه از وب سایت متااورگانون تمامی آزمایش های پانل بیماری های خونی، را قرار داده ایم. و هر تست را به تفصیل بررسی خواهیم کرد.

خون شما بافت زنده ای است که از مایع و جامد تشکیل شده است. قسمت مایع به نام پلاسما از آب، نمک و پروتئین ساخته شده است. بیش از نیمی از خون شما پلاسما است. قسمت جامد خون شما حاوی گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت است.

بیماری ها و اختلالات خونی یک یا چند قسمت از خون را تحت تأثیر قرار می دهند و مانع از انجام کار خون شما می شوند. بسیاری از بیماری ها و اختلالات خونی توسط ژن ها ایجاد می شوند. علل دیگر عبارتند از بیماری های دیگر، عوارض جانبی داروها و کمبود برخی مواد مغذی در رژیم غذایی. اختلالات خونی شایع شامل کم خونی و اختلالات خونریزی مانند هموفیلی است.

اختلالات خونی که گلبول های قرمز را تحت تأثیر قرار می دهند عبارتند از:

کم خونی: افراد مبتلا به کم خونی دارای تعداد کمی گلبول قرمز هستند. کم خونی خفیف اغلب بدون علامت است. کم خونی شدیدتر می تواند باعث خستگی، رنگ پریدگی پوست و تنگی نفس در اثر فعالیت شود.
کم خونی ناشی از فقر آهن: آهن برای ساخت گلبول های قرمز در بدن ضروری است. مصرف کم آهن و از دست دادن خون به دلیل قاعدگی شایع ترین علل کم خونی ناشی از فقر آهن است. همچنین ممکن است به دلیل از دست دادن خون از دستگاه گوارش به دلیل زخم یا سرطان ایجاد شود. درمان شامل قرص آهن یا به ندرت تزریق خون است.

کم خونی بیماری مزمن: افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی یا سایر بیماری های مزمن تمایل به کم خونی دارند. کم خونی بیماری مزمن معمولاً نیازی به درمان ندارد. تزریق یک هورمون مصنوعی، اپوئتین آلفا (Epogen یا Procrit)، برای تحریک تولید سلول‌های خونی یا تزریق خون ممکن است در برخی از افراد مبتلا به این نوع کم‌خونی ضروری باشد.

کم خونی پرنیشیوز (کمبود B12): وضعیتی که مانع از جذب ویتامین B12 کافی در رژیم غذایی توسط بدن می شود. این می تواند ناشی از ضعیف شدن پوشش معده یا یک بیماری خود ایمنی باشد. علاوه بر کم خونی، آسیب عصبی (نوروپاتی) در نهایت می تواند منجر شود. دوزهای بالای B12 از مشکلات طولانی مدت جلوگیری می کند.

کم خونی آپلاستیک: در افراد مبتلا به کم خونی آپلاستیک، مغز استخوان سلول های خونی کافی از جمله گلبول های قرمز را تولید نمی کند. این می تواند ناشی از شرایط متعددی باشد، از جمله هپاتیت، اپشتین بار، یا اچ آی وی – به عوارض جانبی یک دارو، داروهای شیمی درمانی و بارداری. برای درمان کم خونی آپلاستیک ممکن است نیاز به داروها، انتقال خون و حتی پیوند مغز استخوان باشد.

کم خونی همولیتیک خودایمنی: در افراد مبتلا به این بیماری، سیستم ایمنی بیش فعال، گلبول های قرمز خود بدن را از بین می برد و باعث کم خونی می شود. داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند، مانند پردنیزون، ممکن است برای متوقف کردن این روند مورد نیاز باشد.
تالاسمی: این یک شکل ژنتیکی کم خونی است که بیشتر افراد دارای میراث مدیترانه ای را تحت تاثیر قرار می دهد. اکثر افراد هیچ علامتی ندارند و نیازی به درمان ندارند. برخی دیگر ممکن است برای تسکین علائم کم خونی نیاز به تزریق خون منظم داشته باشند.

کم خونی سلول داسی شکل: یک بیماری ژنتیکی که اکثراً بر افرادی تأثیر می گذارد که خانواده آنها از آفریقا، آمریکای جنوبی یا مرکزی، جزایر کارائیب، هند، عربستان سعودی و کشورهای مدیترانه شامل ترکیه، یونان و ایتالیا آمده اند. در کم خونی داسی شکل، گلبول های قرمز چسبنده و سفت هستند. آنها می توانند جریان خون را مسدود کنند. درد شدید و آسیب اندام ممکن است رخ دهد.

پلی سیتمی ورا: بدن تعداد زیادی سلول خونی را به دلیل ناشناخته ای تولید می کند. گلبول های قرمز اضافی معمولاً هیچ مشکلی ایجاد نمی کند، اما ممکن است در برخی افراد باعث لخته شدن خون شود.

مالاریا: نیش پشه یک انگل را به خون فرد منتقل می کند و در آنجا گلبول های قرمز را آلوده می کند. به طور دوره ای، گلبول های قرمز پاره می شوند و باعث تب، لرز و آسیب اندام می شوند. این عفونت خونی در بخش‌هایی از آفریقا شایع‌تر است، اما در سایر مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری در سراسر جهان نیز دیده می‌شود. کسانی که به مناطق آسیب دیده سفر می کنند باید اقدامات پیشگیرانه را انجام دهند.

اختلالات خونی که گلبول های سفید را تحت تأثیر قرار می دهند عبارتند از:
لنفوم: نوعی سرطان خون که در سیستم لنفاوی ایجاد می شود. در لنفوم، گلبول سفید بدخیم می شود، تکثیر می شود و به طور غیر طبیعی پخش می شود. لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین دو گروه عمده لنفوم هستند. درمان با شیمی‌درمانی و/یا پرتودرمانی اغلب می‌تواند عمر همراه با لنفوم را افزایش دهد و گاهی آن را درمان کند.

لوسمی: نوعی سرطان خون که در آن گلبول سفید بدخیم می شود و در داخل مغز استخوان تکثیر می شود. لوسمی ممکن است حاد (سریع و شدید) یا مزمن (به آهستگی در حال پیشرفت) باشد. شیمی درمانی و/یا پیوند سلول های بنیادی (پیوند مغز استخوان) می تواند برای درمان سرطان خون استفاده شود و ممکن است منجر به درمان شود.

مولتیپل میلوما: سرطان خون که در آن یک گلبول سفید به نام پلاسماسل بدخیم می شود. پلاسماسل ها تکثیر می شوند و مواد مخربی را آزاد می کنند که در نهایت باعث آسیب اندام می شود. مولتیپل میلوما هیچ درمانی ندارد، اما پیوند سلول های بنیادی و/یا شیمی درمانی می تواند به بسیاری از افراد اجازه دهد تا سال ها با این بیماری زندگی کنند.

سندرم میلودیسپلاستیک: خانواده ای از سرطان های خون که بر مغز استخوان تأثیر می گذارد. سندرم میلودیسپلاستیک اغلب بسیار آهسته پیشرفت می کند، اما ممکن است ناگهان به یک لوسمی شدید تبدیل شود. درمان ها ممکن است شامل انتقال خون، شیمی درمانی و پیوند سلول های بنیادی باشد.

اختلالات خونی که بر پلاکت ها تأثیر می گذارد عبارتند از:

ترومبوسیتوپنی: تعداد کم پلاکت ها در خون. شرایط متعددی باعث ترومبوسیتوپنی می شوند، اما بیشتر آنها منجر به خونریزی غیرطبیعی نمی شوند.

پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک: وضعیتی که باعث کاهش مداوم تعداد پلاکت ها در خون، به دلیل ناشناخته می شود. معمولاً هیچ علامتی وجود ندارد، اما کبودی غیرطبیعی، لکه های قرمز کوچک روی پوست (پتشی) یا خونریزی غیرطبیعی می تواند ایجاد شود.

ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین: تعداد کم پلاکت ناشی از واکنش در برابر هپارین، یک رقیق کننده خون که به بسیاری از افراد بستری در بیمارستان برای جلوگیری از لخته شدن خون داده می شود.

پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک: یک اختلال خونی نادر که باعث ایجاد لخته های خونی کوچک در رگ های خونی در سراسر بدن می شود. پلاکت‌ها در این فرآیند مصرف می‌شوند و باعث کاهش تعداد پلاکت‌ها می‌شوند.

ترومبوسیتوز اساسی (ترومبوسیتمی اولیه): بدن به دلیل ناشناخته ای پلاکت های زیادی تولید می کند. پلاکت ها به درستی کار نمی کنند و منجر به لخته شدن بیش از حد، خونریزی یا هر دو می شود.

اختلالات خونی که بر پلاسمای خون تأثیر می گذارد عبارتند از:

هموفیلی: کمبود ژنتیکی پروتئین های خاصی که به لخته شدن خون کمک می کند. انواع مختلفی از هموفیلی وجود دارد که شدت آن از خفیف تا تهدید کننده زندگی متغیر است.

بیماری فون ویلبراند: فاکتور فون ویلبراند پروتئینی در خون است که به لخته شدن خون کمک می کند. در بیماری فون ویلبراند، بدن یا پروتئین بسیار کمی تولید می کند، یا پروتئینی تولید می کند که به خوبی کار نمی کند. این عارضه ارثی است، اما اکثر افراد مبتلا به بیماری فون ویلبراند هیچ علامتی ندارند و نمی دانند که آن را دارند. برخی از افراد مبتلا به بیماری فون ویلبراند پس از جراحت یا در حین جراحی خونریزی زیادی خواهند داشت.

انعقاد بیش از حد: تمایل به لخته شدن بیش از حد خون. بیشتر افراد مبتلا فقط تمایل خفیف به لخته شدن دارند و ممکن است هرگز تشخیص داده نشوند. برخی از افراد در طول زندگی دوره های مکرر لخته شدن خون را تجربه می کنند، که آنها را ملزم به مصرف روزانه داروهای رقیق کننده خون می کند.

ترومبوز وریدی عمقی: لخته شدن خون در ورید عمیق، معمولاً در ساق پا. یک ترومبوز وریدی عمقی می تواند از جای خود خارج شده و از طریق قلب به ریه ها برسد و باعث آمبولی ریه شود.

انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC): وضعیتی که باعث ایجاد لخته های کوچک خون و مناطقی از خونریزی در سراسر بدن به طور همزمان می شود. عفونت های شدید، جراحی یا عوارض بارداری شرایطی هستند که می توانند منجر به DIC شوند.