تب یکی از شایع ترین علائم گزارش شده توسط بیمارانی است که به دنبال مراقبت های بهداشتی در مناطق کم منابع در مناطق گرمسیری هستند، جایی که ممکن است به صورت مجزا یا همراه با سایر علائم رایج مانند سرفه یا اسهال رخ دهد.
تب بدون ویژگی‌های محلی‌سازی چالش خاصی برای کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و سیستم‌های بهداشتی ایجاد می‌کند، زیرا ممکن است توسط طیف وسیعی از عفونت‌های باکتریایی، قارچی، انگلی و ویروسی ایجاد شود، و همچنین توسط شرایط غیر عفونی ارزیابی بالینی هم برای شناسایی علت احتمالی و هم برای تشخیص زودهنگام بیمارانی که به سمت بیماری جدی یا کشنده پیشرفت می کنند، دقت محدودی دارد.
تقریباً 10 درصد از مسافرانی که به کشورهای در حال توسعه سفر می کنند در طول سفر یا در بازگشت دچار بیماری تب دار می شوند. احتمال ابتلا به بیماری در طول سفر به سابقه پزشکی گذشته، مقصد سفر، مدت سفر، سطح اقامت، سابقه ایمن سازی، پیروی از رژیم‌های شیمی‌پروفیلاکتیک مشخص شده، فعالیت‌های حین سفر و سابقه مواجهه با عوامل عفونی قبل از سفر مربوط می‌شود.
و در طول سفر خطر ابتلا به عفونت گرمسیری در درجه اول تحت تأثیر فعالیت های مسافر است. به عنوان مثال، مهاجران کشورهای در حال توسعه برای ملاقات با دوستان و اقوام (VFR) در محل تولد خود به خانه باز می گردند و معمولاً درمان پیشگیرانه مالاریا را انجام نمی دهند. از سوی دیگر، مهاجران بلندمدت دارای مشخصات ریسک منحصر به فردی هستند.
تب یکی از دلایل اصلی مشاوره پس از سفر است. پرسش دقیق از بیماران در مورد الگوی تب و علائم مرتبط مفید است. چندین مقاله در سراسر جهان داده هایی را در مورد مسافران بازگشتی با تب گزارش کرده اند. Geosentinel داده های خود را در مورد 24,920 مسافر از سال 1997 تا 2006 بررسی کرده است. آنها گزارش دادند که 28٪ از مسافران بازگشتی که در کلینیک ها مراجعه می کردند، تب را به عنوان دلیل اصلی برای جستجوی مراقبت های پزشکی نشان دادند.
تب نشانگر یک بیماری جدی بود که نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشت. در این گزارش، علل تب بر اساس منطقه بازدید شده و زمان ارائه پس از سفر متفاوت است. سابقه مواجهه برای فرمول بندی تشخیص افتراقی بسیار مهم است. آگاهی از شیوع بیماری های عفونی مانند همه گیری های جدید آنفلوانزای H1N1 در منطقه خاصی که بیمار به آنجا سفر کرده است بسیار مفید است. مسافران می توانند در معرض عوامل عفونی مختلفی قرار بگیرند که می توانند یک بیماری تب دار سیستمیک ایجاد کنند. شایع ترین آنها عبارتند از عفونت های دستگاه تنفسی، مونونوکلئوز، تب دانگ، مالاریا و تب حصبه. گاهی اوقات علت خاصی گزارش نمی شود. تشخيص آزمايشگاهي بايد به سرعت و به طور مؤثر انجام شود تا از تأخير در درمان جلوگيري شود.
